Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου,
Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος
* Σημ. μας: Το κείμενο έχει διορθωθεί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Λ΄. Περί του πολέμου και της απάτης, που μεταχειρίζεται ο διάβολος, με εκείνους που ξέρουν το κακό τους και θέλουν να ελευθερωθούν. Και γιατί οι αποφάσεις μας πολλές φορές δεν φέρνουν το αποτέλεσμα τους.
Εκείνοι, που γνωρίζουν την κακή ζωή που ζουν και θέλουν να την αλλάξουν, ως επί το πλείστον μένουν πλανεμένοι και νικημένοι από τον εχθρό με αυτά τα όπλα: μετά από αυτά, μετά από αυτά· αύριο, αύριο· ας τελειώσω πρώτα αυτή την υπόθεση και μετά από αυτά να παραδοθώ με περισσότερη ανάπαυση στη χάρη του Θεού και στη πνευματική ζωή. Ας κάνω αυτό σήμερα και αύριο μετανοώ.
Παγίδα του εχθρού είναι αυτή, αδελφέ, η οποία έπιασε πολλούς και πιάνει ακόμη πιο πολύ τον κόσμο. Αιτία δε της παγίδας αυτής είναι η αμέλεια και η αγνωσία μας. Επειδή και σε μια τέτοια υπόθεση, από την οποία αποτελείται και κρέμεται όλη η σωτηρία της δικής μας ψυχής και όλη η τιμή του Θεού, δεν πιάνουμε γρήγορα εκείνο το τόσο δυνατό όπλο και να πούμε στον εαυτό μας: Τώρα, τώρα να ζήσω πνευματική ζωή και όχι μετά από αυτά· σήμερα, σήμερα να μετανοήσω και όχι αύριο. Το τώρα και το σήμερα, είναι στα χέρια μου· το, μετά από αυτά και το αύριο είναι στα χέρια του Θεού.
Αλλά και αν μου δοθεί, μετά από αυτά και το αύριο, ποιος δρόμος σωτηρίας και νίκης θα είναι αυτός, το να θέλω πρώτα να πληγωθώ και ύστερα να γιατρευτώ, το να κάνω πρώτα νέες αταξίες και ύστερα να συμμορφώνομαι;
Οπότε, αν θέλεις να φύγεις, αδελφέ, από αυτή την πλάνη και να νικήσεις τον εχθρό, η γιατρειά είναι, το να υπακούσεις γρήγορα με την πράξη στους καλούς λογισμούς και τις θείες εμπνεύσεις, που σε καλούν σε μετάνοια και να μη δώσεις καθόλου περιθώριο στη μέση, ούτε να πεις, ότι εγώ αποφάσισα οριστικά να μετανοήσω μετά από αυτά και πια δεν μπορώ να αλλάξω. Όχι, γιατί οι αποφάσεις αυτές πολλές φορές είναι λανθασμένες και πολλοί δείχνοντας εμπιστοσύνη σ’ αυτές, εξαπατήθηκαν και έμειναν αμετανόητοι για διάφορες αιτίες.
Α΄. Γιατί οι δικές μας αποφάσεις δεν είναι θεμελιωμένες πάνω στην απιστία του εαυτού μας και στο θάρρος και την ελπίδα του Θεού· και μετά από αυτό συμβαίνει το να μη μπορούμε να δούμε την μεγάλη μας υπερηφάνεια, από την οποία παρακινούμενοι, δίνουμε εμπιστοσύνη στις δικές μας αποφάσεις, πως είναι σταθερές.
Αλλά το φως για να γνωρίσουμε αυτή την υπερηφάνεια και ασθένειά μας και η βοήθεια για να γιατρευτούμε, προέρχεται από την αγαθότητα του Θεού, ο οποίος παραχωρεί, όπως είπαμε προηγουμένως, να πέφτουμε. Και με την πτώση, μας προσκαλεί αντί να ελπίζουμε στο δικό μας θάρρος και ελπίδα, να ελπίζουμε και να δίνουμε εμπιστοσύνη σε αυτόν μόνο· και από την υπερηφάνειά μας, μας προσκαλεί στη γνώση του εαυτού μας. Θέλεις να γνωρίζεις, άνθρωπε, πότε είναι δυνατές και στερεές οι αποφάσεις σου; Όταν δεν έχεις καμία εμπιστοσύνη στο εαυτό σου και όταν είναι όλες θεμελιωμένες με ταπείνωση στην ελπίδα και το θάρρος του Θεού.
Β΄. Όταν κινούμαστε εμείς να πάρουμε καμία απόφαση, στοχαζόμαστε μόνο την ωραιότητα και δύναμη της αρετής, η οποία παρασύρει με το μέρος της την θέληση μας, όσο και αν είναι ασθενής και αδύνατη. Μετά από αυτά όμως, όταν παρουσιασθεί η δυσκολία και ο κόπος, με τα οποία αποκτάται η αρετή, με το να είναι αδύνατη και νέα η θέληση μας, μικραίνει και αποσύρεται πίσω και στη συνέχεια μένουν άπρακτες οι αποφάσεις μας. Γι’ αυτό εσύ συνήθισε να αγαπάς πολύ περισσότερο τις δυσκολίες, που φέρνουν την απόκτηση των αρετών, παρά τις ίδιες τις αρετές. Και από αυτές τις δυσκολίες ας τρέφεται πάντα η θέληση σου, πότε με το λίγο και πότε με το πολύ, αν θέλεις πραγματικά να αποκτήσεις τις αρετές. Και ας είσαι βέβαιος, ότι τόσο πιο γρήγορα και πιο γενναία θα νικήσεις τον εαυτό σου και τους εχθρούς σου, όσο πια γενναία αγκαλιάσεις τις δυσκολίες και όσο περισσότερο τις αγαπάς.
Γ’. Γιατί οι αποφάσεις μας μερικές φορές δεν σκέφτονται τις αρετές και την θέληση του Θεού, άλλα το δικό τους συμφέρον, το οποίο, συνήθως ακολουθεί τις αποφάσεις, που κάνουμε για τις πνευματικές τρυφές και για να αποκτήσουμε θεία χαρίσματα.
Οπότε εμείς, στις θλίψεις, που μας στενοχωρούν πολύ, άλλη βοήθεια δεν βρίσκουμε, παρά να βάλουμε σκοπό και να αποφασίσουμε πως θα παραδοθούμε ολοκληρωτικά στο Θεό και στην εξάσκηση των αρετών.
Και αν αγαπάς να παραδοθείς και συ, αδελφέ, σε αυτό, ας είσαι στο καιρό των πνευματικών τρυφών πολύ επιφυλακτικός και ταπεινός στις αποφάσεις σου. Ιδιαίτερα όμως φυλάξου, να μη δίνεις εντολές στον εαυτό σου και να μην κάνεις τάματα, για να μην τα παραβείς και πέσεις σε αμαρτία·
Και όταν βρίσκεσαι λυπημένος, η απόφαση και η γνώμη σου ας είναι να υποφέρεις ευχάριστα τον σταυρό και την θλίψη, καθώς θέλει ο Κύριος, αποστρεφόμενος κάθε γήινη βοήθεια και καμιά φορά ακόμη και την ουράνια. Μία δε ας είναι η αναζήτηση σου και μία η επιθυμία σου, να βοηθήσαι από τον Θεό, για να μπορείς να υποφέρεις κάθε τι αντίθετο, χωρίς να μολύνεις την αρετή της υπομονής και χωρίς να κάνης τον Θεό σου να δυσανασχετήσει.
Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου