Πατερικός: ΤΟ ΥΠΟΖΥΓΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Κυριακὴ Η ́ Λουκᾶ

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

ΤΟ ΥΠΟΖΥΓΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Κυριακὴ Η ́ Λουκᾶ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ καλὸς Σαμαρείτης τῆς παραβολῆς ἀνέβασε στὸ δικό του ζῶο τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἦταν μισοπεθαμένος ἀπὸ τοὺς ληστές, τὸν ἔφερε σὲ ἕνα πανδοχεῖο καὶ τὸν περιποιήθηκε (Κυριακὴ Η ́ Λουκᾶ).

Καλὸς Σαμαρείτης εἶναι φυσικὰ ὁ Χριστός. Ληστὲς ποὺ πλήγωσαν καὶ ἄφησαν ἡμιθανῆ τὸν ἄνθρωπο, εἶναι οἱ δαίμονες. Τὸν ἄφησαν μι- σοπεθαμένο, ὄχι γιατὶ τὸν σπλαχνίστηκαν καὶ δὲν θέλησαν τὸν θάνατό του, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ συνεχίσουν περαιτέρω τὸ μακάβριο ἔργο τους. Δὲν πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν ἀπώλεια, ἀλλὰ γιὰ τὴν αἰώνια καὶ ἄφθαρτη ζωή. «Οὐ θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτω- λοῦ», ἀλλὰ «τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆν αὐτόν», λέει ὁ Θεός.

Ἐπιπλέον ἔμεινε ἡμιθανὴς ὁ τραυματισμένος ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ἡ ἁμαρτία δὲν κατάφερε νὰ τὸν καταστρέψει ἐντελῶς, ἀλλὰ μόνο κατὰ τὸ ἥμισυ. Ἔγινε δηλαδὴ θνητὸ μόνο τὸ σῶμα του. Ἡ ψυχή του παραμένει καὶ μετὰ τὴν πτώση του ἀθάνατη, ὄχι βέβαια ἀπὸ δική της δυνατότητα, ἀλλὰ ἐπειδὴ διακρατεῖται στὴν ὕπαρξη ἀπὸ τὴν προνοητικὴ καὶ ζωογονητικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ.

Καὶ πάλι, δὲν θανατώθηκε ἐντελῶς ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐπειδὴ δὲν τὴν ἄφησε ὁ Θεὸς νὰ φτάσει στὴν πλήρη ἀπόγνωση, καθόσον ἐνέβαλε μέσα της σταθερὴ ἐλπίδα σωτηρίας, διαμηνύοντας τὴ μελλοντική της λύτρωση καὶ ὑποσχόμενος νὰ στείλει τὸν ἐκλεκτὸ ἀπόγονο τῆς γυναικός, τὸν Χριστό, γιὰ νὰ ἐξουδετερώσει, νὰ θανατώσει τὸν θάνατο.

Καὶ ἦρθε πράγματι ὁ Χριστός, ἀπέσπασε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν δαιμόνων-ληστῶν τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἀνέβασε «εἰς τὸ ἴδιον κτῆνος», στὸ δικό του ὑποζύγιο καὶ τὸν πῆγε στὸ πανδοχεῖο γιὰ θεραπεία. Ποιὸ εἶναι ἄραγε τὸ ὑποζύγιο τοῦ Χριστοῦ; Εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση του, τὴν ὁποία προσέλαβε μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του. Ὁ Χριστὸς ἔγινε καὶ ἄνθρωπος, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀναζητήσει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ χάνοντας τὸν δρόμο του κατέληξε ἀπ’ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Ἱεριχώ, μὲ ἀποτέλε- σμα νὰ ληστευθεῖ ἀπὸ τοὺς δαίμονες.

Καὶ ὅταν ἐπιτέλους συναντᾶ τὸν πλανηθέντα ἄνθρωπο, τὸν σηκώνει χωρὶς αναβολὴ στοὺς ὤμους του μὲ μεγάλη χαρά, ὅπως ἀναφέρει στὴν παραπλήσια παραβολὴ τοῦ ἀπολωλότος προβάτου. Ὅταν βρίσκει τὸ χαμένο πρόβατο, τὸ παίρνει στοὺς ὤμους του γεμάτος χαρά. «Εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων» (Λουκ. 15, 5).

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς γίνεται ὑποζύγιο, λοιπόν, τοῦ ἡμιθανοῦς ἀνθρώπου. Τὸν φορτώνεται στοὺς ὤμους του καὶ τὸν ἀνεβάζει στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Ἐπὶ τῶν ὤμων, Χριστέ, τὴν πλανηθεῖσαν ἄρας φύσιν, ἀναληφθείς, τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ προσήγαγες».

Ἀλλὰ προχωράει καὶ ἀκόμα παραπέρα. Δὲν κρατάει ἁπλῶς στοὺς ὤμους του τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν κάνει καὶ σῶμα του. Γινόμαστε ὅλοι μέλη τοῦ δικοῦ του σώματος. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν;» (Α ́ Κορ. 6, 15). Ὁ Χριστὸς καταδέχεται τὸ ἀδιανόητο: Μᾶς κάνει χέρια καὶ πόδια δικά του, ἀλλὰ γίνεται καὶ ὁ ἴδιος χέρια καὶ πόδια δικά μας. Ἂν τὸ θέλουμε βέβαια.

Ψάλλει τολμηρότατα ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος:

«Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστὸς ἡμῶν δέ, καὶ χεὶρ Χριστὸς καὶ ποὺς Χριστὸς ἐμοῦ τοῦ παναθλίου, καὶ χεὶρ Χριστοῦ καὶ ποὺς Χριστοῦ ὁ ἄθλιος ἐγὼ δέ».

Δὲν μᾶς δελεάζει ἄραγε καθόλου μιὰ τέτοια προοπτική;

Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλὸ Σαρανταήμερο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Γέροντας Παΐσιος

«Για τη συγκέντρωση σου γενικά, και ιδίως στην προσευχή, καθώς και για την τόνωση της ψυχής σου, είναι απαραίτητη η μελέτη της Κ. Διαθήκης και τα βοηθητικά βιβλία των αγίων Πατέρων... Τα Συναξάρια πολύ βοηθούν, διότι βρίσκει κανείς σ ` αυτά ότι είδους βιταμίνες έχει ανάγκη η ψυχή του. Καλό είναι το συναξάρι της ημέρας». «Ο Χριστός αναπαύεται όπου υπάρχει η Αρχοντιά και το Φιλότιμο».

Οι Πατέρες και εμείς: Στυλιανός Παπαδόπουλος

«Ο πρώτιστος λόγος πού κάνει αναγκαία την προσέγγιση και σπουδή των Πατέρων δεν είναι βέβαια να μάθουμε τί ήσαν και τί δίδασκαν, αλλά να γευθούμε το πνευματικό τους κλίμα. Να ψαύσουμε τα ίχνη του Αγίου Πνεύματος στα ιερά τους πρόσωπα. Να θέσουμε το δάκτυλο εις την αγωνία τους για την αλήθεια. Να ακούσουμε τους κτύπους της καρδιάς τους, όταν εισέρχονται περαιτέρω («πλέον και πλείον») στην αλήθεια. Να ζήσουμε κάτι από τις θείες εμπειρίες, τις θεωρίες τους, τις χαρμολύπες, τις απογοητεύσεις, τις εξάρσεις, τις αρπαγές από την εγκοσμιότητα, τις αρπαγές σε τρίτους ουρανούς. Να παρακολουθήσουμε την απόλυτη πιστότητά τους στην παράδοση. Να μάθουμε πόση βαθειά εμπιστοσύνη είχαν στο Άγιο Πνεύμα. Να εκπλαγούμε από το θάρρος τους για δημιουργία νέων όρων στη θεολογία. Να διδαχθούμε την απαραίτητη και τολμηρή τακτική της αυξήσεως και διευρύνσεως της διδασκαλίας, της θεολογίας, της Παραδόσεώς μας. Να γνωρίσουμε τη γενναιοψυχία τους. Να γνωρίσουμε την ευγένειά τους και την αισθαντικότητά τους. Και κάτι πολύ σπουδαίο: Να μάθουμε πως μεθόδευαν την πρόσληψη και μεταστοιχείωση του κόσμου, της γλώσσας του δηλαδή και της σκέψεώς του. Ψαύοντας την προσωπική (αλλά στους κόλπους της Εκκλησίας) πορεία των αγίων Πατέρων, λαμβάνουμε πείρα της κατ΄ εξοχήν παρουσίας και δράσεως του άγ. Πνεύματος στον κόσμο».

Των αγίων Πατέρων ο χορός

"Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ Πνεύματος Ἁγίου, μίαν οὐσίανἐδογμάτισε καὶ φύσιν, καὶ τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς περέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ. Οὓς εὐφημούντες ἐν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες· Ὦ θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται, παρατάξεως Κυρίου, ἀστέρες πολύφωτοι, τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τῆς μυστικῆς Σιών, οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦΠαραδείσου, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου. Νικαίας τὸκαύχημα, οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, ἐκτενῶς πρεσβεύσατε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν".

(Δοξαστικό των αίνων της Κυριακής των Πατέρων,Ἦχος πλ. δ' )

Στον Δάσκαλο ... Κωστής Παλαμάς!

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

Υποστηρικτικό διδακτικό υλικό για το Μάθημα και για τις Δημιουργικές και Ερευνητικές Εργασίες

Οι δάσκαλοι αλλά και οι μαθητές στην προσπάθειά τους να αναζητούν και να αξιοποιούν υλικό από το διαδίκτυο για την εργασία τους ή τις διάφορες δραστηριότητές τους, πολλές φορές χάνονται στην έρευνα.
Παραθέτουμε μια ενδεικτική Συλλογή χρήσιμων Διευθύνσεων με αξιόλογο υποστηρικτικό υλικό για το Μάθημα των Θρησκευτικών και όχι μόνο, το οποίο ανανεώνεται τακτικά.