Ὑπάρχει μία τάση ἀπὸ διαφόρους νὰ σπιλωθεῖ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπειδὴ χαστούκισε τόν αἰρετικὸ Ἄρειο εἰς τὴν Α΄ Σύνοδο τῆς Νικαίας το 325 μ.Χ.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου ἐμφανίζεται καὶ ὁ αἱρετικὸς Ἄρειος. Ὃ Ἄρειος πρέσβευε καὶ διαλαλοῦσε περίτρανα ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεὸς ἀλλὰ κτίσμα καὶ ποίημα τοῦ Θεοῦ. Ἂν καὶ καθαιρεῖται, ἐξακολουθεῖ νὰ ὑποστηρίζει σθεναρὰ τὴν ἄποψή του, μὲ συνέπεια νὰ παρασύρονται ἀρκετοὶ ἀπὸ τὰ κηρύγματά του καὶ νὰ ἐπικρατεῖ στὶς τάξεις τῆς Ἐκκλησίας μεγάλη σύγχυση. Βλέποντας ὁ Μ. Κωνσταντῖνος τὸ πρόβλημα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ, συγκαλεῖ σὲ σύσκεψη ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς πρώτους τῶν...Μοναχῶν στὴ Νίκαια, γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ποιὸς τελικὰ ἔχει δίκαιο.
Ἐπιφανεῖς ἀρχιερεῖς καὶ Μοναχοί, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος συγκεντρώνονται στὴ Νίκαια τὸ 325 μ.Χ. στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ τίθενται ἀντιμέτωποι τοῦ Ἀρείου. Ἡ συζήτηση εἶχε ξεκινήσει καὶ ἡ ἀγωνία ἦταν μεγάλη. Βλέποντας σὲ κάποιο χρονικὸ σημεῖο ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὅτι ὁ Ἄρειος προσπαθεῖ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἀρχιερεῖς, κινούμενος ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση σηκώθηκε καὶ κατάφερε δυνατὸ ράπισμα στὸν Ἄρειο.
Ὁ Ἄρειος, μὲ περισσὴ ψυχραιμία, διαμαρτυρήθηκε στὸ βασιλιά, ἀναφέροντας ὅτι ἡ ἐν λόγω συμπεριφορά, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἦταν προσβλητικὴ καὶ γιὰ τὸν ἴδιο. Ὀ Μ. Κωνσταντῖνος, ἀπευθυνόμενος στοὺς ἀρχιερεῖς, θύμισε ὅτι ὁ νόμος προβλέπει νὰ κόβεται τὸ χέρι ἐκείνου ποὺ τόλμησε μπροστὰ στὸ βασιλιὰ νὰ χτυπήσει τὸν ὁποιοδήποτε. Ὡστόσο, ἔδωσε τὴν πρωτοβουλία ν’ ἀποφασίσουν οἱ ἴδιοι οἱ ἀρχιερεῖς γιὰ τὴν τύχη τοῦ ''παραβάτη''.
Στὴν πρόκληση αὐτὴ οἱ ἀρχιερεῖς παραδέχθηκαν τὸ λάθος τῆς συμπεριφορᾶς ἀλλὰ παρακάλεσαν τὸ βασιλιά, γιὰ νὰ μὴ διαταραχθεῖ ἡ σπουδαία Σύνοδος ποὺ διεξαγόταν τὴν ὥρα ἐκείνη, νὰ φυλακίσει τὸν Ἅγιο ἀφήνοντας τὴν τιμωρία του γιὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου.
Πράγματι, ὁ Ἅγιος φυλακίζεται, ἀλλὰ καὶ πάλι θαυμαστὸ γεγονὸς λαμβάνει χώρα στὴ φυλακή. Τὸ βράδυ παρουσιάζεται σὲ ὅραμα ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος ρωτώντας τὸν Ἅγιο τὸ λόγο γιὰ τὸν ὅποίο αὐτὸς βρισκόταν στὴ φυλακή. Ὅταν ὁ Άγιος ἀποκρίθηκε ὅτι φυλακίστηκε γιὰ τὴ δική τους ἀγάπη, ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδωσε τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο ἐνῶ ἡ Θεοτόκος τὸ ἀρχιερατικὸ ὠμοφόριο.
Τὴν ἑπόμενη μέρα, γνωστοί τοῦ Ἁγίου, ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκαν, γιὰ νὰ τοῦ προσφέρουν λίγο ἄρτο, βρίσκουν τὸν Ἅγιο ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τὰ δεσμὰ νὰ φορᾶ τὸ ὠμοφόριο καὶ νὰ διαβάζει ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὅταν ὁ βασιλιὰς πληροφορήθηκε τὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίσθηκαν στὴ φυλακὴ, ἐλευθέρωσε τὸν Ἅγιο, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀρχιερεῖς ζήτησε συγνώμη ἀπὸ τὸν Ἅγιο γιὰ τὴ συμπεριφορὰ ποὺ ἐπέδειξαν ἀπέναντί του. Μετὰ τὸ πέρας τῆς Συνόδου, ὁ Ἅγιος ἐπέστρεψε στὴν ἐπαρχία του.
«Ποίοις μελωδικοῖς ἄσμασιν ἐπαινέσωμεν τὸν Ἱεράρχην, τὸν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον, καὶ τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τὸν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τὸν μέγαν, προασπιστὴν τὲ καὶ διδάσκαλον· τὸν πάντας, τοὺς κακοδόξους καταισχύνοντα· τὸν ὀλετήρα Ἀρείου, καὶ θερμὸν ἀντίμαχον· τὸν δι’ οὗ τὴν τούτου ὀφρύν, Χριστὸς καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος»
(Πηγή: Κατακόμβη, Ἑξαμηνιαία ἔκδοση Μητροπολιτικοῦ –Καθεδρικοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Βόλου, Ἀφιέρωμα στὸν Ἅγιο Νικόλαο, Βίος τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἀποστόλου Ἀκριβοπούλου, Φιλολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 31-32).
H ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΕΑ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, ΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΙΔΙΟ ΤΡΙΑΔΑ, ΣΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, ΚΑΘΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΣΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗ (ΧΡΟΝΙΚΗ) ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, ΘΕΩΡΕΙ ΚΤΙΣΜΑΤΑ ΤΟΝ ΥΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΑΚΤΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. ΜΕ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου