Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων φέρνουμε στη μνήμη μας τη χορεία των αγίων Προπατόρων, των κατά σάρκα προγόνων του Χριστού. Όλοι αυτοί κλήθηκαν από τον Θεό να κρατήσουν αδιάσπαστη τη βιολογική αλυσίδα μέσω της οποίας θα λάμβανε χώρα η ενανθρώπηση του Χριστού.
Και μια άλλη επίσης χορεία πνευματικών Προπατόρων, όλοι οι δίκαιοι «από Αδάμ άχρι και Ιωσήφ του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου», προοδοποίησαν την κάθοδο του Θεού, στήνοντας και κρατώντας όρθια την πνευματική γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης.
Όμως μια θαυμάσια παραβολή δείχνει ότι Θεός κάλεσε και άλλους πολλούς να σχετισθούν μαζί του. «Εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». Αυτοί όμως, προφασιζόμενοι διάφορα, αδιαφόρησαν. Ο Θεός στη συνέχεια κάλεσε στο τραπέζι του και άλλους, «πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς» από τις πλατείες και τους δρόμους της πόλης, αλλά και πλάνητες και αστέγους από παραέξω, απ’ τα σοκάκια και τους φράχτες των αγρών (Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά).
Η παραβολή δεν έχει μόνο συμβολικό, αλλά και προφητικό χαρακτήρα. Δείχνει την ανέλιξη του σωστικού σχεδίου του Θεού, της θείας Οικονομίας. Ο Θεός επιλέγει αρχικά και καλεί κοντά του όχι όλο τον κόσμο, αλλά «πολλούς». Ποιοι είναι αυτοί οι πολλοί; Ένας λαός. Οι Εβραίοι.
Όμως οι Εβραίοι και κυρίως οι άρχοντές τους δεν έδειξαν ποτέ ιδιαίτερο ζήλο για τη Βασιλεία του Θεού. Επικεντρώθηκαν περισσότερο στην επιδίωξη μιας μελλοντικής κυρίαρχης εγκόσμιας βασιλείας. Δεν μπόρεσαν ποτέ να απαρνηθούν το όραμα αναβίωσης του ένδοξου δαυϊτικού παρελθόντος τους. Δεν κατάφεραν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο Χριστός είναι ο εκλεκτός απεσταλμένος, ο Υιός του Θεού, ο προσδοκώμενος Μεσσίας, ώστε να του παραδώσουν τα ηνία του έθνους και να παραμερίσουν οι ίδιοι.
Ο Χριστός «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον». Ήλθε πρώτα στους δικούς του (στους Ιουδαίους), αλλά ο δικοί του δεν τον δέχτηκαν (Ιω. 1, 11).
Έτσι ο Θεός αφήνει την υπερφίαλη ηγεσία του Ισραήλ και καλεί τους παρακατιανούς Ιουδαίους. Πτωχούς, χωλούς, τυφλούς από «τας πλατείας και ρύμας της πόλεως». Αυτοί δέχονται το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού. Ο Θεός με απέστειλε, λέει ο Χριστός, να φέρω ευαγγέλιο, καλή αγγελία, στους πτωχούς. Να τους φέρω την είδηση ότι το μέλλον είναι ευοίωνο γι’ αυτούς. «Μακάριοι οι πτωχοί, (δι)ότι ημετέρα εστίν η Βασιλεία του Θεού» (Λουκ. 6,20).
Αλλά δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτούς ο Θεός. Όσοι και να πάνε κοντά του, «έτι τόπος εστί». Τους χωράει όλους ο Παράδεισος!
Και εξαποστέλλει ξανά τους υπηρέτες του, αγγέλους και ανθρώπους, στα πέρατα της γης να συνάξουν τους περιπλανώμενους σε «οδούς και φραγμούς». Φεύγει από τον «εκλεκτό» του λαό και καλεί τα έθνη, τους ειδωλολάτρες, που μέχρι τότε ήταν «ου λαός», δεν ήταν λαός του, αλλά γύριζαν ανέστιοι και άστεγοι στις ερημιές του κόσμου. «Καλέσω μου τα έθνη, κακείνα με δοξάσουσι», λέει ο Χριστός στους αχάριστους Ιουδαίους γεμάτος πίκρα, όταν εκείνοι, παρά τις ευεργεσίες του, τον απορρίπτουν.
Τα μακράν του Θεού έθνη θα γίνουν στο εξής ο νέος Ισραήλ, ο νέος εκλεκτός λαός, που «από ανατολών και δυσμών» έρχονται να ανακλιθούν στο τραπέζι του Θεού (Ματθ. 8, 11).
Και κάπως έτσι, «την ξηρανθείσαν συκήν» (την εβραϊκή Συναγωγή) «διά την ακαρπίαν»διαδέχεται «ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού» η Εκκλησία, το αληθινό Σώμα του Χριστού (Ψαλμ. 51, 10).
Καλή ευλογημένη εβδομάδα! Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου