Να περιμένουμε Οικουμενική Σύνοδο να επικυρώσει τις αιρέσεις τους; Και αν δεν συγκληθεί άλλη; Τότε ούτε οι Προτεστάντες ούτε οι Χιλιαστές ούτε τόσοι άλλοι αιρετικοί θα πρέπει να θεωρούνται αιρετικοί. Εδώ να σημειώσουμε πως είναι λάθος να θεωρείται μια Οικουμενική σύνοδος ανώτερη μιας Τοπικής. Το θέμα είναι η ορθοδοξία εκάστης. Το απέδειξε άλλωστε και η εκκλησιαστική ιστορία με την ανακήρυξη οικουμενικών συνόδων ως ληστρικών και την ανάδειξη του οικουμενικού κύρους τοπικών συνόδων και απόψεων διαφόρων αγίων Πατέρων.
Επανέρχομαι στους Ρωμαιοκαθολικούς. Εξαιτίας τους η Ευρώπη έγινε άθεη. Πέρα από αυτό, η απομάκρυνσή τους από την Ορθοδοξία συνεπάγεται και κάποιες άλλες ουσιαστικές διαφοροποιήσεις μεταξύ αυτών και ημών: οι άγιοι που αναγνώρισαν και αναγνωρίζουν μετά το Σχίσμα δεν μπορεί να προσκυνούνται από μας τους Ορθοδόξους ως άγιοι. Να τολμήσω να πω: ακόμη και αν είναι. Είναι ωστόσο; Ο άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ εξηγεί την πλάνη των στιγμάτων του Ιησού που ξεκίνησαν από τον Φραγκίσκο της Ασίζης. Ο σχισματικός θα είναι αναπόφευκτα και… στιγματικός! Ο λατρεμένος αυτός “άγιος” ακόμη και από τον βλάσφημο Καζαντζάκη σε κείμενο Μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου[1] θεωρήθηκε ότι πρεσβεύει για την ψυχή του πάπα Φραγκίσκου! Μα είναι δυνατόν; Οι Πατριαρχικοί μάς εκπλήσσουν μέρα τη μέρα… Στη συνείδησή τους, δηλαδή, έχουμε εξισωθεί δογματικά με τους Ρωμαιοκαθολικούς και θεωρούμε επιτρεπτό να καλούμε σε βοήθεια τους αγίους εκείνων; Ποιους δηλαδή; Να θυμηθώ τον Άνσελμο της Καντερβουρίας και τον μέγα κατ’ αυτούς Θωμά Ακινάτη, τον οποίο κατατρόπωσε ο ημέτερος Γρηγόριος Παλαμάς;
Δίνεται η εντύπωση πως η χριστιανική δογματική είναι κάτι συνώνυμο με τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία, όπου ο καθένας μπορεί να γράφει ό, τι θέλει και να ερμηνεύει κατά το δοκούν. Είναι όμως αυτό η εκκλησιαστική Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Διαβάζοντας το κείμενο του προαναφερθέντος Επισκόπου και τις δηλώσεις του Πατριάρχη θα νομίσει κανείς πως πρόκειται περί αγίου (για τον άρτι κοιμηθέντα Ποντίφικα μιλάμε). Μα είναι δυνατόν; Όσα είπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όσα έγραψαν οι άγιοι Νεκτάριος Πενταπόλεως και Ιουστίνος Πόποβιτς δεν τους προβληματίζουν; Πώς τέτοια αμετροέπεια από τόσο υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά χείλη; Δεν σκέφτονται τον σκανδαλισμό που προκαλούν στο ορθόδοξο ποίμνιό τους και την αντίστοιχη βλάβη στο ετερόδοξο των εκ δυσμών εν Χριστώ αδελφών;
Γράφει ο Δεσπότης αυτός (πανεπιστημιακός δάσκαλος της θεολογίας μάλιστα...) στο ίδιο κείμενο περί του Πάπα Φραγκίσκου: “Το Πνεύμα που όπου θέλει πνέει, (Ιωαν. 3,8) τον οδήγησε στην κορυφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας”. Πώς να το εκλάβουμε τώρα αυτό; Το Πνεύμα οδηγεί μια αιρετική “Εκκλησία” ή οι ίντριγκες του κονκλαβίου των Καρδιναλίων που θυμίζει μασονικές διαδικασίες; Μάλλον ήρθε η ώρα να σκίσουμε τα πτυχία μας οι ορθόδοξοι θεολόγοι και να ξεχάσουμε όσα μάθαμε ωσάν ξεπερασμένα και ανυπόστατα θρησκευτικά διδάγματα.
Σε συζήτηση με φίλο και συνάδελφο θεολόγο και τους εύλογους προβληματισμούς του περί της κριτικής μου για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, θεωρώ πως δεν υφίσταται κανένα πρωτείο εφόσον παρουσιάζονται δογματικές παρεκκλίσεις. Όπως ακριβώς συνέβη και με το πρωτείο του πάλαι ποτέ Πάπα Ρώμης. Δεν υφίστανται εδώ ιστορικά κατεστημένα. Ο ζων Χριστός κυβερνάει την Εκκλησία του. Ακόμη και αν πρέπει το Φανάρι να σβήσει και να περάσει η δάδα του Πρώτου σε άλλον Προκαθήμενο – ίσως οι αναμενόμενες εσχατολογικές εξελίξεις δεν επιτρέψουν κάτι τέτοιο – οφείλουμε να είμαστε νηφάλιοι και να έχουμε προτεραιότητα την αλήθεια της Εκκλησίας και όχι τις επιταγές της δαιμονικής παγκοσμιοποίησης (αν θυμούμαι καλώς, κάτι τέτοιο έγραψε προ ετών και ο μακαριστός αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος). Λόγια σκληρά, αλλά στα της πίστης δεν χωρεί συγκατάβασις, όπως τόνιζε ο λαοφιλής σύγχρονος άγιος Παΐσιος.
Θα ήθελα να κλείσω το παρόν με μια απορία και μια ευχή. Η απορία είναι γιατί τόσος θαυμασμός για τον τελευταίο Ποντίφικα. Δεν θα έπρεπε να είναι υπέρ των φτωχών και των κατετρεγμένων, ως ώφειλε, καθότι αρχηγός μιας χριστιανικής εκκλησίας; Και το παράπονο – καημός του γράφοντος: εύχομαι από τούδε και στο εξής να πάψουν οι ημέτεροι Πατριαρχικοί να εύχονται περί ψευδοενότητος των χριστιανών στο όνομα του άθρησκου και αόριστου μετανεωτερικού ανθρωπισμού, αλλά να εύχονται και να προσεύχονται για την επιστροφή όλων στην Ορθόδοξη αλήθεια και Εκκλησία. Αμήν! Τότε, οπωσδήποτε, θα έχει επιτευχθεί και η αληθινή εν Χριστώ πλήρης ένωση των Εκκλησιών, αλλά και όλων των ανθρώπων της γης μέσα στο Σώμα του Χριστού, του μοναδικού και αληθινού Θεού απάντων.
Κ. Νούσης
Λάρισα, 28/4/2025
Πολύ φοβάμαι πως ο δογματικός λόγος έχει αντικατασταθεί από τον επικοινωνιακό και μάλιστα σε βαθμό υπερβολικό και ίσως και προκλητικό...Θα συμφωνήσω με το πνεύμα αρθρογράφου ...👏👌✍️
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθω, τις απόψεις του Μητρ. Αρκαλοχωρίου Ανδρέα Νανάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμ. Καθηγητή Θεολογικής Α.Π.Θ. ανεξήγητες σε κάποια σημεία για τον απερχόμενο Πάπα.
Νομίζω, ο συγγραφέας του άρθρου καταθέτει την αγωνία του για την εκκλησία και ολόκληρο τον κόσμο.
Πιστεύω, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κρατάει κάποιες λεπτές ισορροπίες πάντοτε ισορροπώντας σε τεντωμένο σχοινί...