Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Να αγαπήσεις και να συμπονέσεις τους φτωχούς, για να ελεήσει και σένα ο Θεός.2. Να μην πηγαίνεις κοντά σε φιλόνικους ανθρώπους, για να μην αναγκασθείς να βγεις από τη γαλήνη του Θεού.
3. Να μην αηδιάζεις με τη δυσοσμία των αρρώστων, και μάλιστα των φτωχών, επειδή και συ το ίδιο δώμα φοράς.
4. Να μην επιπλήξεις αυτούς που έχουν θλίψη στην καρδιά, για να μη μαστιγωθείς με το ίδιο τιμωρητικό ραβδί, και θα ψάχνεις τότε ποιος να σε παρηγορήσει, και δε θα βρίσκεις κανέναν!
5. Να μη χλευάσεις και περιγελάσεις τον ακρωτηριασμένο, διότι όλοι θα πάμε στον τάφο, όπου δεν υπάρχει διάκριση.
6. Να συμπαθείς τους αμαρτωλούς, να μισήσεις όμως τα αμαρτωλά έργα τους, και να μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματά τους, μήπως και συ, αργότερα, πέσεις στην ίδια παγίδα της αμαρτίας.
7. Θυμήσου ότι έχεις την κοινή, χωματένια, ανθρώπινη φύση, και να κάνεις το καλό σε όλους αδιακρίτως.
8. Αυτούς που ζητούν την ευχή σου να μην τους μαλώνεις, και να μην τους αποστερείς από τα συμπονετικά και παρηγορητικά σου λόγια, για να μη χαθούν και ζητήσει ο Θεός από σένα λόγο για τις ψυχές τους. (30)
9. Να μην αργολογείς, αλλά να λες μόνο τα δέοντα και τα αναγκαία.
10. Να αρκείσαι στα πενιχρά ενδύματα, ίσα – ίσα για να προστατεύεις το σώμα σου.

Από το δράμα των Ελλήνων της Ιωνίας (1914-1922) στη σημερινή πραγματικότητα*

Από το δράμα των Ελλήνων της Ιωνίας (1914-1922) στη σημερινή πραγματικότητα*

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μονεμβασίας και Σπάρτης κύριε Ευστάθιε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μάνης κύριε Χρυσόστομε, κύριε Βουλευτά, κύριοι Αντιπεριφερειάρχες, κύριε Ταξίαρχε, κυρίες και κύριοι,

 ευχαριστώ τον Σεβ. Μονεμβασίας και Σπάρτης που με προσκάλεσε να μιλήσω σήμερα στην πολυπληθή ομήγυρη σε αυτό το εντυπωσιακό αμφιθέατρο, του ευλογημένου και  ευχάριστου αυτού τόπου, του Ξηροκαμπίου Λακωνίας για την τραγωδία που έζησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας κατά τα έτη 1914-1922. Αυτό λόγω της φετινής θλιβερής επετείου των εκατό ετών από την Μικρασιατική καταστροφή. Με είχατε Σεβασμιώτατε Σπάρτης προσκαλέσει να σας μιλήσω και πριν από οκτώ χρόνια, όταν κυκλοφορήθηκε η πρώτη έκδοση του ιστορικού μου μυθιστορήματος  «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία – Το δράμα των Ελλήνων 1914-1922». Πρόσφατα εκδόθηκε η τρίτη, επαυξημένη έκδοση. Με την ευκαιρία να σας ευχαριστήσω και πάλι, που τότε αναγνώσατε απνευστί, όπως μου είπατε, το βιβλίο μου και ήσασταν εκ των πρώτων που το επαίνεσαν δημοσίως. 

Οι Βούλγαροι στριμώχνουν τους Σκοπιανούς, μα η Ελλάς στις Πρέσπες “αναπαύεται”

Γιατί το βουλγαρικό Κοινοβούλιο αποφάσισε στις 24 Ιουνίου να άρει υπό όρους το βέτο για την ένταξη του κράτους των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Γιατί στα Σκόπια ο σοσιαλδημοκράτης Πρωθυπουργός Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι θεωρεί τη γαλλική πρόταση ως μία αρχική βάση για συζήτηση, ενώ η εθνικιστική αντιπολίτευση του VMRO-DPMNE υπό τον Χρίστιαν Μίτσκοσκι χαρακτηρίζει την πρόταση «προδοτική» και οργανώνει διαδηλώσεις διαμαρτυρίας;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας (Πολιτικός Επιστήμων)

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά έχουνδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και μας δείχνουν πώς άλλοι λαοί υπερασπίζονται την ιστορία τους -έστω τη δική τους ερμηνεία της ιστορίας- και την εθνική ταυτότητά τους και διαπραγματεύονται σκληρά, όπως έκανε εν προκειμένω η Βουλγαρία.

Ας πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή:

Η σοφή παιδαγωγία του Θεού, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Δεν θα παραλείψω ν’ αναφέρω και μιαν άλλη σοφή αλλά και συνηθισμένη παιδαγωγία του Θεού: Όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και δυσκολίες, δεν επεμβαίνει αμέσως για να μας βοηθήσει, αλλά πρώτα μας αφήνει να ταλαιπωρηθούμε κάμποσο καιρό κι ύστερα κάνει το θαύμα Του.

Γιατί το κάνει αυτό; Για να μας προφυλάξει από την αγνωμοσύνη και την αχαριστία. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι, μόλις περάσουν οι συμφορές, ξεχνάμε και την πίκρα τους και το Θεό, που μας λυτρώνει απ’ αυτές. Πολλές φορές, πάλι, νομίζουμε ότι μόνοι μας κατορθώσαμε ν’ απαλλαγούμε από τα όποια δεινά μας βρήκαν. Γι’ αυτό, λοιπόν, επιτρέπει ο Θεός να μας τσακίσουν πρώτα οι δοκιμασίες, κι ύστερα έρχεται να μας σώσει.

Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη, Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για τον Ιωάννη τον Χρυσώνη, που είχε σάπιους μηρούς

Θα πούμε τώρα για τον Ιωάννη τον Χρυσώνη, όχι γιατί ήταν από τους σπουδαίους, ούτε και για το πλούτος του, για το οποίο καυχιόνταν και από το οποίο και πήρε την επονομασία αυτή, αλλά για τη βαριά ασθένεια, που είχε και που δύσκολα περιγράφεται και ακόμη δυσκολότερα θεραπεύεται.

Γιατί οι μηροί του σαν από θεία οργή άρχισαν να φαγώνονται και αφού σάπισε το δέρμα τους, που είχε ανοίξει όλο από τη μεγάλη σήψη, σάπισαν και οι σάρκες που δεν καλύπτονταν πλέον από αυτό που η φύση τους είχε χαρίσει και ξεκολλώντας από τα κόκκαλα, κρεμόντουσαν προς τα κάτω και έπεφταν στη γη.

Γιατί είναι πολλές οι θλίψεις των δικαίων; Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

«Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος» (Ψαλμ. 33:20). Απορείς: Γιατί οι δίκαιοι ζουν συνήθως μέσα σε θλίψεις και δοκιμασίες, ενώ οι αμαρτωλοί και άδικοι μέσα στην άνεση, τον πλούτο, τη δόξα, την ευμάρεια; Μη θαυμάζεις: «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται» (Παροιμ. 3:12). Όχι βέβαια για τιμωρία, «αλλ’ εις νουθέτησιν μαστιγοί Κύριος τους εγγίζοντας αυτώ» (Ιουδίθ 8:27).

Δυστυχείς και θλίβεσαι και πειράζεσαι; Χαίρε, γιατί ο Κύριος ασχολείται μαζί σου, είναι δίπλα σου. Ευτυχείς και πλουτείς και δοξάζεσαι; Πρόσεξε μήπως απομακρυνθείς από τον Κύριο και μείνεις μόνος σου, πλούσιος σε επίγεια αλλά φτωχός σε ουράνια αγαθά. Φτωχός στη ζωή, φτωχός και στον θάνατο: «Μη φοβού, όταν πλουτήση άνθρωπος ή όταν πληθυνθή η δόξα του οίκου αυτού· ότι ουκ εν τω αποθνήσκειν αυτόν λήψεται τα πάντα, ουδέ συγκαταβήσεται αυτώ η δόξα αυτού» (Ψαλμ. 48:17-19).

ΤΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΕΛΝΕΙ Ο «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗΣ» ΚΙΛΙΤΣΝΤΑΡΟΓΛΟΥ;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο αρχηγός της Κεμαλικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έκανε προ ολίγων ημερών μία δήλωση υπό μορφή προτροπής προς τον Ταγίπ Ερντογάν, πολιτικό του αντίπαλο. Του προτείνει να μην είναι ...τόσο υποχωρητικός απέναντι στην Ελλάδα!

Παραθέτω αυτούσιο ένα απόσπασμα από τη δήλωση του Τούρκου πολιτικού, τον οποίο κάποιοι στην Ελλάδα παρουσιάζουν σαν «εκσυγχρονιστή». Είπε τα εξής: 

¨Του είπα πες μια πρόταση για τα υπό κατοχή νησιά και δεν μπόρεσε ούτε πρόταση να αρθρώσει. Τώρα φέρεται διαφορετικά. Ο κύριος τώρα κάνει νταϊλίκια στην Ελλάδα. Και να τα “Μην με εκνευρίζετε” , “Έρχομαι”, “Θα κάνω το ένα και θα κάνω τι άλλο”…

Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Ομιλία εις το «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πολλοί από τους πιστούς δεν είναι λιγότερο από τους απίστους προσκολλημένοι στην κακία. Μερικοί μάλιστα πολύ περισσότερο από αυτούς. Γι’ αυτό και σε εκείνους είναι αναγκαίο να ειπούμε: «Έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι (θα σε φωτίσει δηλαδή) ο Χριστός». Προς αυτούς αρμόζει να ειπούμε και τούτο: «Ο Θεός ουκ έστι νεκρών, αλλά ζώντων». Εφ’ όσον λοιπόν δεν είναι Θεός νεκρών, ας ζήσουμε.

Ωστόσο μερικοί λέγουν ότι είναι υπερβολή αυτό που λέγει ο Απόστολος, ότι ο πλεονέκτης είναι ειδωλολάτρης. Δεν είναι όμως υπερβολικός ο λόγος, αλλά αληθινός. Γιατί και με ποιο τρόπο; Διότι ο πλεονέκτης απομακρύνεται από τον Θεό, όπως ακριβώς ο ειδωλολάτρης. Και για να μη νομίσεις ότι έτσι απλώς το είπε, είναι απόφασις του ιδίου του Χριστού, ο οποίος λέγει: «Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμμωνά». Όποιοι υπηρετούν τον μαμμωνά, έχουν εκβάλει τους εαυτούς των από τη δουλεία του Θεού. Και αφού αρνήθηκαν την εξουσία του και έγιναν δούλοι στον άψυχο χρυσό, βεβαίως είναι ειδωλολάτρες.

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ

π. Δημητρίου Μπόκου 

Τί κάνει το μικρό παιδί, όταν αισθάνεται κίνδυνο κοντά του; Όταν η εκ φύσεως αδυναμία του το γεμίζει με ανησυχία, φόβο και αίσθημα ανασφάλειας; Αναζητεί αμέσως τη μητέρα του. Τρέχει επειγόντως στην αγκαλιά της. Εκεί αισθάνεται σιγουριά. Η μητρική αγκαλιά είναι το ήσυχο λιμάνι του, ο τόπος της ασφάλειας και της γαλήνης του. Χαλασμός να γίνεται γύρω του, στην αγκαλιά της μάνας του το μωρό δεν αγωνιά. 

Αυτό ακριβώς το αίσθημα θέλει να μας εμπνεύσει ο Χριστός, με όσα μας λέει στο ανάγνωσμα της Κυριακής Γ΄ Ματθαίου. Όταν οι κίνδυνοι, τα δεινά και οι συμφορές πληθύνονται γύρω μας, μας καλεί να στρέψουμε τα βλέμματά μας προς αυτόν. Να εναποθέσουμε την ελπίδα μας στην πρόνοιά του. Να εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας στα χέρια του. Με την απόλυτη εμπιστοσύνη του μικρού παιδιού προς τη μητέρα του. Λέει ο Χριστός: «Μην αγωνιάτε λέγοντας “τί θα φάμε, τί θα πιούμε, τί θα ντυθούμε”. Γνωρίζει ο ουράνιος πατέρας σας τις ανάγκες σας. Θα σας φροντίσει». 

Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Οι Νεομάρτυρες, η δόξα τής Εκκλησίας μας (Φώτης Κόντογλου)

Τὸ νὰ μιλᾶ κανένας σήμερα καὶ νὰ γράφει γιὰ κάποια πράγματα τῆς θρησκείας, ὁ πολὺς κόσμος τὸ νομίζει γιὰ ἀνοησία. Καὶ ἀκόμα μεγαλύτερη ἀνοησία ἔχει τὴν ἰδέα πώς εἶναι τὸ νὰ γράφει γιὰ τοὺς ἅγιους μάρτυρες, καὶ μάλιστα γιὰ κείνους πού μαρτυρήσανε κατὰ τὰ νεότερα χρόνια πού βασιλεύανε οἱ Τοῦρκοι ἀπάνω στὴ χριστιανοσύνη, ἐπειδῆ ὁ λίγος καιρὸς πού μᾶς χωρίζει ἂπ’ αὐτοὺς κάνει ὥστε νὰ τοὺς νοιώθουμε πολὺ κοντά μας, ἀνθρώπους σὰν κι ἐμᾶς, ἐνῶ τοὺς ἀρχαίους μάρτυρες τοὺς βλέπουμε μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες πού περάσανε ἀπὸ τότε πού μαρτυρήσανε καὶ στὴ φαντασία μας παρουσιάζονται εὐκολότερα μὲ τὸν φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

Κανένας λαὸς δὲν ἔχυσε τόσο αἷμα γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὅσο ἔχυσε ὁ δικός μας, ἀπὸ καταβολὴ τοῦ χριστιανισμοῦ ἴσαμε σήμερα. Κι αὐτὸς ὁ ματωμένος ποταμὸς εἶναι μία πορφύρα πού φόρεσε ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, καὶ πού θὰ ’πρεπε νὰ τὴν ἔχουμε γιὰ τὸ μεγαλύτερο καύχημα, κι ὄχι νὰ τὴν καταφρονοῦμε καὶ νὰ μὴ μιλοῦμε ποτὲ γι’ αὐτή, καὶ μάλιστα νὰ ντρεπόμαστε νὰ μιλήσουμε γι’ αὐτή, σὲ καιρὸ πού δὲ ντρεπόμαστε γιὰ τὶς πιὸ ντροπιασμένες καὶ σιχαμερὲς παραλυσίες πού κάνουνε οἱ ἄνθρωποι στὸν ἀδιάντροπο καιρό μας.

Αγώνας πνευματικός για την αγάπη του Χριστού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Θα ήθελα, αδελφοί μου, να σας παρακαλέσω να προσέξουμε το θέμα του αγώνα του πνευματικού. Διότι είναι μέσα στην παράδοση της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου του Χριστού μας, ότι δεν νοείται Χριστιανός που να μην αγωνίζεται.

Παλαιότερα επειδή οι Χριστιανοί μας ήσαν πιο κοντά στην Εκκλησία και ζούσαν περισσότερο εκκλησιαστική ζωή, αγαπούσαν την άσκηση, αγαπούσαν τις νηστείες, τις ορθοστασίες στην Εκκλησία, τις μακρές ακολουθίες της Εκκλησίας, τις προσευχές, τις αγρυπνίες.

Σήμερα όμως που μας έχει επηρεάσει και εμάς τους Χριστιανούς το κοσμικό πνεύμα, που είναι ένα πνεύμα να καλοπερνούμε, να θεραπεύουμε τα πάθη μας και την σάρκα μας και την φιλαυτία μας, και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε αρχίσει και χάνουμε αυτό το ασκητικό πνεύμα.

Δεν μας αρέσουν πια αυτές οι ωραίες νηστείες, οι σαρακοστές, οι αγρυπνίες, οι προσευχές, η εγκράτεια. Αλλά βλέπετε σήμερα – με πολύ πόνο βέβαια το βλέπουμε – και την Μεγάλη Εβδομάδα ακόμα άνθρωποι Χριστιανοί να καταλύουν και να μη τους πειράζει ο λογισμός, ότι θα έπρεπε τέτοιες μεγάλες και πάνσεπτες εορτές του Πάθους του Κυρίου και αυτοί να συμμετέχουν στο Πάθος του Κυρίου και να κάνουν μία νηστεία και μία εγκράτεια.

***

Τώρα λοιπόν, εσείς που ήρθατε στο Άγιον Όρος και είδατε ότι με την Χάρη του Θεού γίνεται αγώνας πνευματικός εδώ – βέβαια και εσείς είσθε καλοί Χριστιανοί και αγωνίζεσθε – αλλά τώρα ακόμα περισσότερο και εσείς να φιλοτιμηθείτε κάθε ημέρα να κάνετε ένα αγώνα για την αγάπη του Χριστού και την σωτηρία των ψυχών σας.

Να αφιερώνετε λίγο περισσότερο χρόνο στην προσευχή. Γιατί μπορεί κανείς να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήσει την ημέρα του με προσευχή; Ας θυσιάσουμε λίγο από τον ύπνο· να σηκωθούμε λίγο νωρίτερα να κάνουμε την προσευχή μας, δέκα λεπτά ένα τέταρτο μισή ώρα, και μετά να ξεκινήσουμε για την εργασία μας. Όχι με ένα σταυρό. Κάνουμε τον σταυρό μας και ξεκινάμε. Αυτό δεν είναι θυσία για τον Θεό.

Βέβαια καλό είναι να κάνεις και τον σταυρό σου και να ξεκινήσεις, παρά να μη κάνεις τίποτα, αλλά ο Θεός θέλει κάτι περισσότερο από εμάς. Θέλει να προσευχηθούμε, θέλει να κοπιάσουμε λίγο στην προσευχή. Το βραδάκι που γυρίζουμε από την εργασία μας λίγο κουρασμένοι, πάλι να αφιερώσουμε λίγη ώρα στην προσευχή, έστω και αν νυστάζουμε, έστω και αν είμαστε κουρασμένοι. Να κοπιάσουμε λίγο για την αγάπη του Θεού, και με τον κόπο να δείξουμε την αγάπη μας προς τον Θεό.

Να νηστεύουμε Τετάρτες και Παρασκευές. Δεν είναι τίποτα δύσκολο πράγμα να τρώμε λαδερό φαγητό· είναι και υγιεινό πράγμα. Αλλά εμείς να μη το κάνουμε επειδή είναι υγιεινό· να το κάνουμε για την αγάπη του Χριστού. Να θυσιάσουμε κάτι από την καλοπέραση της κοιλιάς χάριν της αγάπης του Χριστού. Και μακάρι να νηστεύαμε και να τρώγαμε και νερόβραστα, όπως είναι και λένε οι κανόνες της Εκκλησίας. Αλλά εσείς βέβαια, επειδή είσθε μέσα στον κόσμο και αναπνέετε και τα καυσαέρια και τόσα μικρόβια, άμα έχετε εξάντληση, ας τρώτε και λίγο λάδι Τετάρτη και Παρασκευή. Οι δυνάμενοι ας τρώνε και αλάδωτο. Ευλογία θα έχουν από τον Θεό.

 

***

Και να διδάσκουμε και τα παιδιά μας έτσι, διότι επειδή εμείς οι μεγαλύτεροι δεν εγκρατευόμαστε και δεν νηστεύουμε και δεν κοπιάζουμε για την αγάπη του Θεού, δεν διδάσκουμε και τα παιδιά μας σωστά.

Και τα παιδιά μας γίνονται άνθρωποι φίλαυτοι, γίνονται εγωιστές, και δεν θέλουν τον Θεό, αλλά την κοιλιά τους θέλουν και τις απολαύσεις τις σαρκικές. Και μετά, αφού περιφρονούν τις εντολές του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, δεν θα περιφρονήσουν μετά και τους γονείς τους στην ζωή τους;

Όταν όμως το παιδί μάθει από μικρό, βλέποντας τον πατέρα του και την μητέρα του να αγωνίζεται και να εγκρατεύεται και να προσεύχεται, δεν θα μάθει και αυτό να αγωνίζεται και να εγκρατεύεται και να προσεύχεται για την αγάπη του Χριστού; Δεν θα μάθει να δοξάζει τον Θεό με την ζωή του, αλλά να τιμά και τους γονείς του, όπως είναι και το θέλημα του Θεού;

 

(Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, “Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές”. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 46)

 

(Πηγή ψηφ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

https://alopsis.gr

Μια πρώτη γνωριμία με τον αυτισμό

Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού

Τι είναι αυτισμός;

Ο Αυτισμός είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή του ανθρώπου, μια διαταραχή της ψυχολογικής ανάπτυξης του ατόμου. Η διαταραχή αυτή περιλαμβάνει:

– ποιοτικές δυσκολίες στη κοινωνική κατανόηση, συναλλαγή και συναισθηματική αμοιβαιότητα,

– δυσκολίες στον τρόπο επικοινωνίας και στη γλώσσα,

Ιησούς, ο μόνος φίλος στη μοναξιά μας

Έχουμε (Θε)άνθρωπο που μας καταλαβαίνει στη μοναξιά μας. Μας καταλαβαίνει και χάρις στην αγάπη Του, αλλά και «χάρις» στην πείρα Του, κάθε άλλο παρά «ακαδημαϊκά». Έζησε επίσης στιγμές μοναξιάς, οδυνηρότατης μάλιστα:

Στην αγωνία και στην αδημονία της Γεθσημανή, τότε που σαν θρόμβοι αίματος έρεε ο ιδρώτας Του, είχε μείνει μόνος, καίτοι είχε παρακαλέσει επανειλημμένα τους πιο αγαπητούς Του μαθητές να Του συμπαρασταθούν. Ποια απογοήτευση, όταν τους έβρισκε να κοιμούνται αντί να γρηγορούν, ενώ Αυτός υπέφερε και προσευχόταν (Μάρκ. 14.32-42).

Ωστόσο και εφόσον δεν «αξιώθηκε» ανθρώπινης βοήθειας, «αναγκάσθηκε» να παρέμβει ο Ουρανός. «Ώφθη δε αυτώ άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν» (Λουκ. 22.43).

ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !

ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

 

Με τα καθημερινά συσσίτια η Ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να επουλώσει τις πληγές της φτώχειας και της ανέχειας των αδελφών μας.

 

Για την περίοδο του καλοκαιριού όλοι όσοι συτίζονται λαμβάνουν δέματα με τρόφιμα, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους.

 

Θυμίζουμε ότι περισσότεροι από 120 αδελφοί μας εξυπηρετούνται καθημερινά, χάρη στις δωρεές και την εθελοντική εργασία συνεργατών της Ενορίας μας.

 

Δέματα με τρόφιμα δίνουμε και σε 40 οικογένειες που πραγματικά έχουν ανάγκη!

Μη δείξουμε αδιαφορία κατά τον καιρό της μετανοίας, Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Εκείνος που θέλει να σωθεί, αγαπητοί, ας σπεύσει, και εκείνος που επιθυμεί να μπει στη βασιλεία του Θεού, ας μην αδιαφορεί. Εκείνος που θέλει να γλυτώσει από τη γέεννα του πυρός, ας αγωνισθεί νόμιμα, και εκείνος που δεν επιθυμεί να ριχθεί στο ακοίμητο σκουλήκι, ας είναι προσεκτικός. Εκείνος που θέλει να εξυψωθεί, ας είναι ταπεινός, και εκείνος που επιθυμεί να παρηγορηθεί, ας πενθεί. Εκείνος που ποθεί να μπει στο Νυμφώνα και να αισθανθεί τη χαρά του, ας πάρει φωτεινή λαμπάδα και λάδι στο δοχείο του. Εκείνος που προσμένει με ελπίδα να παρακαθίσει σ’ εκείνους τους γάμους, ας αποκτήσει λαμπρή φορεσιά (Ματθ. 22:11,13).

Γράμμα προς τον Μπάτσκας από τη φυλακή

Γράμμα προς τον Μπάτσκας από τη φυλακή 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Ο Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος, μέλος της Ιεράς Συνόδου και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Σερβικού Πατριαρχείου έγραψε, ο ίδιος στα ελληνικά, μακροσκελές σχόλιο για «να διασαφηνίση ορισμένας απορίας και να διαλύση σύγχυσιν, η οποία, δυστυχώς, επικρατεί επ’ εσχάτων εις μερικούς κύκλους του ομοδόξου, φίλου και αδελφού ελληνικού λαού» σχετικά με την αναγνώριση της, μέχρι τον περασμένο Μάιο, σχισματικής Ορθοδόξου Εκκλησίας των Σκοπίων και την απόδοση σε αυτήν της «αυτοκεφαλίας». 

Εγκώμιο στους αγίους Αποστόλους (‘Οσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Χαίρετε, άγιοι Απόστολοι, βασιλείς του Χριστού· διότι σ’ εσάς εμπιστεύθηκε την επουράνια και την επίγεια βασιλεία. Σας έδωσε την εξουσία να κυβερνάτε και να φροντίζετε και τους δυο θρόνους, θέλοντας από τη μια να αποκατασταθεί η κληρονομιά της επίγειας βασιλείας, από την άλλη να αστράψει η δόξα, να πλεονάσει η ομορφιά, να φανερωθεί το φως, να γίνουν γνωστά τα μυστήρια, να κηρυχθεί η δύναμη της επουράνιας βασιλείας.

Χαίρετε εσείς που είστε το άλας της γης, που ποτέ δεν μπορεί να χάσει τη δύναμή του. Χαίρετε εσείς που είστε το φως του κόσμου (Ματθ. 5:13-14), που μένει στην ανατολή και λάμπει παντού, που φωτίζει αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, που καίει χωρίς ξύλα. Το λυχνάρι είναι ο Χριστός, και λυχνοστάτης ο Πέτρος, και λάδι η χορηγία του Αγίου Πνεύματος.

Ο Θεός θέλει να μας σώσει, αλλά χρειάζεται μετάνοια

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Θέλει ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι θα σωθεί, θέλει δεν θέλει. Διάβαζα σήμερα ένα σημείωμα όπου κάποια, που μάλλον πρέπει να μην είναι Ελληνίδα, είναι όμως χριστιανή, σημειώνει: «Αφού ο Θεός είναι αγάπη, γιατί να έχει κόλαση, για να κολάζονται οι άνθρωποι;»

Η κόλαση δεν υπάρχει με την έννοια ότι ο Θεός καλεί τους ανθρώπους: «Ελάτε εσείς που δεν με ακούσατε να σας τιμωρήσω». Δεν υπάρχει με αυτή την έννοια η κόλαση, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος διαλέγει τη ζωή της κολάσεως, και δεν χρειάζεται να σοφιστούμε και να φανταστούμε ότι ο Θεός τιμωρεί.

Αυτό κι αν δεν ήταν θαύμα! (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

[Γράφει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός]:

Στὰ μισά τοῦ καλοκαιριοῦ -δὲν θυμᾶμαι μὲ ποιὸ τρόπο- ὁ Κύριος μὲ προειδοποίησε, ὅτι ἡ ἐξορία μου θὰ τελείωνε σύντομα.

Περίμενα μὲ ἀνυπομονησία νὰ ἐκπληρωθεῖ αὐτὴ ἡ ὑπόσχεση ἀλλὰ οἱ ἑβδομάδες περνοῦσαν καὶ τίποτα δὲν ἄλλαζε.

Ἔπεσα σὲ ἀπόγνωση. Ἀπογοητεύτηκα.

Κάποια μέρα πῆγα στὴν ἐκκλησία, γονάτισα μέσα στὸ ἱερὸ καὶ ἄρχισα νὰ προσεύχομαι μὲ δάκρυα στὸν Ἰησοῦ. Ἡ προσευχή μου εἶχε καὶ ἕνα παράπονο, γιατί καθυστερεῖ ὁ Κύριος καὶ δὲν ἐκπληρώνει τὴν ὑπόσχεσή Του.

Συχώρα με πάτερ που ασπάστηκα το Ισλάμ

Συχώρα με πάτερ που ασπάστηκα το Ισλάμ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η μετάβαση στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα δεν είναι εύκολη, όταν μάλιστα γίνεται υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, όπως συνέβη στην περίπτωσή μας. Με τον π. Κύριλλο ξεκινήσαμε από την Τραπεζούντα με δύο βαθμούς πάνω από το μηδέν, χιονόνερο και ομίχλη. Ο Ιμπραήμ πάντα στην ώρα του μας περίμενε, όπως και οι ίδιοι μπρατσωμένοι μουστακαλήδες. 

Το μοναστήρι ψηλά, μέσα σε άγριο δάσος. Δύσκολη η ανάβαση. Οι «γκρίζοι λύκοι» μας ακολούθησαν για λίγο, παίρνοντας αλλεπάλληλες φωτογραφίες και βιντεοσκοπώντας μας. Μετά βαρέθηκαν... Τί να κάνουν στα κατσάβραχα...στα ερείπια. Μας άφησαν  εμάς τους τρελούς ρωμιούς να πάμε μόνοι. Φυσικά δεν τους έλεγε τίποτα ο χώρος, η ιστορία του, η ζωή εκεί αγίων ανθρώπων, το καταφύγιο χιλιάδων ανθρώπων για παρηγοριά και προστασία κατά τη γενοκτονία...