Η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έχει αρχίσει να υλοποιείται στις μέρες μας…

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ

από το βιβλίο «Οι Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μέσα στην Ιστορία» της Ευθυμίας Μοναχής (κατά κόσμον Ιουλίας Γκελτή)

Υπάρχουν κάποιες προφητείες που αφορούν τους ιερείς, οι οποίες είναι πολύ συνταρακτικές. Αυτές είναι οι εξής:

«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων» [28(β) Αλβ].

«Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχη αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου» (56 Καντ).

«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων» (57 Καντ).

«Ακούσατε, αδελφοί μου Χριστιανοί. Θάρθη καιρός, που δεν θα παρατηρείται αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου. Όταν θα πηγαίνει ο πάπας σε σπίτι λαΪκού, μόλις θα φεύγει θα θυμιάζουν με θυμίαμα. Αν θα καθήση σε στρώμα μετά την αναχώρησίν του θα το τινάζουν. Αν θα συναντούν οι άνθρωποι κληρικόν στον δρόμον, θα γυρίζουν πίσω και δεν θα εξακολουθούν τον δρόμο τους» ((Καλ ΒΗ)28.

«Οι παπάδες θα χαλάσουν την θρησκεία» (ΜΤ)29 Εκφωνήθηκε στο Μέτσοβο.

Η 28(β) Αλβ και 57 Καντ επαναλαμβάνονται αυτολεξεί στις δύο συλλογές.

Η 56 Καντ εμπερικλείεται μέσα στην προφητεία Καλ ΒΗ· επαναλαμβάνεται σχεδόν αυτολεξεί και αφορά σε μια μελλοντική δυσαρμονία μεταξύ κλήρου και λαού.

Ν.Μπερντιάεφ:Η αθεΐα των χριστιανών

"Η φοβερώτερη μορφή αθεΐας σίγουρα δεν είναι αυτή που εμφανίζεται στον στρατευμένο και παράφορο αγώνα εναντίον της ιδέας του Θεού και εναντίον αυτού του ίδιου του Θεού, αλλά αυτή που εμφανίζεται στην αθεΐα της πρακτικής ζωής, στην αδιαφορία και στην ψυχρότητα. Αυτή τη μορφή αθεΐας συχνά τη συναντάμε στους κατ' όνομα χριστιανούς. 

Η παράφορη εξέγερση και η πάλη κατά του Θεού μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο φως και σε υψηλότερη μορφή θρησκευτικής σκέψης. 

Η αθεΐα ακόμη μπορεί να είναι και εξυπηρετική...μπορεί να είναι ένα μέσο αποκαθαρισμού και απελευθέρωσης από δουλικές αντιλήψεις περί Θεού οι οποίες είναι παραμορφώσεις του κοινωνιομορφισμού. 

Η αγανάκτηση που οι χριστιανοί δείχνουν έναντι των αθεϊστών και της στρατευμένης αθεΐας, συχνά είναι ευτελής διότι είναι οι δικές τους παραμορφωμένες αντιλήψεις για το Θεό και ο δικός τους άθεος βίος που προκαλούν αυτή την αθεΐα. Απέδωσαν στο Θεό τις χειρότερες ιδιότητες:αυτοϊκανοποίηση, ανόητη εμμονή, θηριωδία και αγάπη για την πιο χαμηλή υποταγή"

Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα (Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας)

Τα γνωστά και αποτελεσματικά μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη διδασκαλία των ιερών Γραφών και την πείρα των μεγάλων αγίων είναι τα εξής:

1. Η καθαρή καρδιά και το αγνό σώμα. 2. Η ταπεινοφροσύνη. 3. Η υπακοή στη φωνή του Θεού. 4. Η προσευχή. 5. Η καθημερινή αυταπάρνηση. 6. Η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής. 7. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν η θεία Κοινωνία.

Κάθε πιστή ψυχή μπορεί να γεμίσει με Άγιο Πνεύμα, αν καθαριστεί από την αμαρτία, απαλλαγεί από τη φιλαυτία και ελευθερωθεί από την υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα είναι πάντα ολόγυρά μας και επιθυμεί να μπει μέσα μας. Αλλά οι κακές μας πράξεις μάς περιβάλλουν σαν ισχυρό πέτρινο τείχος. Και τ’ αμαρτήματά μας, σαν άγριοι φρουροί, το διώχνουν μακριά μας και δεν το αφήνουν να μας πλησιάσει.

Κάθε αμαρτία διώχνει το Άγιο Πνεύμα. Πιο μισητές, όμως, είναι από τις σωματικές η πορνεία και από τις ψυχικές η υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα, η τέλεια καθαρότητα, δεν μπορεί ποτέ να κατοικήσει σε άνθρωπο μολυσμένο με αμαρτίες. Πώς να μείνει στη καρδιά μας, όταν αυτή είναι γεμάτη μέριμνες, επιθυμίες και πάθη;

Ας δούμε λοιπόν πιο αναλυτικά τα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.

1821 - 2021, μία ξεφτίλα δρόμος - Δεν μας τα λέτε καλά κύριε Γεραπετρίτη και κύριοι της κυβέρνησης, πάρτε το αλλιώς!!!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Αυτή η χώρα είναι δύσκολο να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες ατόμων που πιστεύουν σε νεκρές ιδεολογίες, αφού προηγουμένως πίστεψαν σε πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί στην κοινή γνώμη ακόμα και της ίδιας της πατρίδας τους, όπως είναι ο Τσαουσέσκου και ο Εμβέρ Χότζα.

Και όσο συμβαίνει αυτό, όσο τα ορφανά του Στάλιν συνεχίζουν να καθορίζουν το μέλλον αυτού του τόπου, τόσο η χώρα θα διολισθαίνει στην πλήρη απαξίωση και στην καταστροφή.

Το 2021 θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία για εθνικό αναστοχασμό, για έναν ιστορικό απολογισμό αυτών των 200 ετών της Ελλάδας, του ελλαδικού κράτους και του ελληνισμού, για έναν ιστορικό απολογισμό της ίδιας της επανάστασης του 1821, που ήταν ένας εθνικοαπελευθερωτικός και όχι ταξικός αγώνας, όπως υποστηρίζουν θιασώτες νεκρών ιδεολογιών που τις πέταξε στο καλάθι των αχρήστων η ίδια η Ιστορία.

«Εθνική ανάγκη η αποασυλοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

«Εθνική ανάγκη η αποασυλοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου».

Μία από τις «κατακτήσεις» ορισμένων πολιτικών και παραπολιτικών οργανώσεων υπήρξε η μετατροπή του ασύλου, από άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών σε άσυλο καταφυγής, προστασίας και δράσης παράνομων, παραβατικών και κακοποιών στοιχείων.
Όλοι οι λογικοί Έλληνες και προπαντός οι Ακαδημαϊκοί αγανακτούν, βλέποντας τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια, να λειτουργούν ως κέντρα βίας, αναρχίας, παρανομίας και τρομοκρατίας, διότι το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.

Ευθύνη και όχι κομπορρημοσύνη

Ευθύνη και όχι κομπορρημοσύνη
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Η διαφύλαξη και η προβολή της διαχρονικής κουλτούρας μας είναι πράξη ευθύνης και όχι εκδήλωση κομπορρημοσύνης και σωβινισμού, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι διεθνιστές και νεομαρξιστές. Μια σύντομη ματιά στα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού δείχνει αυτή την παγκόσμια αποδοχή της ελληνικής κουλτούρας.

Στις 26 και 27 Ιουλίου ο θίασος της Comedie Francaise, σε σκηνοθεσία του Ίβο βαν Χόβε έπαιξε στην Επίδαυρο τη σύνθεση των τραγωδιών του Ευριπίδη «Ηλέκτρα» και «Ορέστης». Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία τον περασμένο Μάιο.

Διάκριση (Όσιος Μακάριος της Όπτινα)

Επίτρεψέ μου να μην αναφερθώ άλλο στο παρελθόν, αλλά να σταθώ σε ό,τι θα μπορέσει ν’ αποβεί χρήσιμο και ωφέλιμο για το μέλλον.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, κάθε εντύπωση, κάθε εικόνα, κάθε λογισμός που έρχεται στην περιοχή της καρδιάς και τη γεμίζει με μεγάλη ταραχή, ασφαλώς προέρχεται από το χώρο των παθών. Γι’ αυτό δεν πρέπει ν’ ακολουθούμε τις παρορμήσεις της καρδιάς αμέσως, αλλά μόνο μετά από προσεκτική αυτοεξέταση και έντονη προσευχή. Ο Θεός να μας φυλάξει από καρδιά τυφλωμένη! Γιατί είναι πια πασίγνωστο, ότι τα πάθη τυφλώνουν την καρδιά και σκοτίζουν το λαμπερό ήλιο της διάνοιας, που όλοι μας πρέπει, με σκληρή προσπάθεια, ν’ ατενίζουμε πάντοτε.

***

Τελικά η ατέλειωτη νύχτα πέρασε. Στην καρδιά σου ο ήλιος λάμπει ολόλαμπρος και στο νου σου ο αέρας είναι γλυκύς και καθαρός. Γλυκύτερος και καθαρότερος από ποτέ άλλοτε. Δόξα τω Θεώ! Είναι ολοφάνερη η επέμβαση της χάριτός Του. Όμως, από μιαν άποψη, η τωρινή κατάστασή σου είναι ο καρπός των πικρών δοκιμασιών σου. Καθώς λέει ο άγιος Μάρκος ο ασκητής, πίσω από τις ακούσιες θλίψεις είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού.

Η Ακαδημαϊκή Θεολογία κατά τον Αρχιμανδρίτη Σωφρόνιο τού Έσσεξ

Εικόνα: π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Η Ακαδημαϊκή Θεολογία κατά τονΑρχιμανδρίτη Σωφρόνιο τού Έσσεξ

Διπλωματική Μεταπτυχιακή εργασία

π. Matthew Penney

Πέμπτο Κεφάλαιο: Ο ρόλος της ακαδημαϊκής θεολογίας

Γ) Η συμπόρευση με τους αγ. πατέρες και ο βηματισμός στα ίχνη τής ιεράς παράδοσης

Ο στόχος της ακαδημαϊκής θεολογίας είναι να αναζητά τη γνώση του Θεού, έτσι ώστε να μπορεί να τη διατυπώνει και να τη διδάσκει σε όσους την αποζητούν. Όπως γράφει ο π. Σωφρόνιος:

"Για να φθάσουμε στη γνώση του Όντος αυτού, οφείλουμε να ακολουθήσουμε την οδό που οδηγεί στη γνώση αυτή. Τα παιδιά, για να μάθουν τις επιστήμες οι οποίες διδάσκονται στα σχολεία, πειθαρχούν στους δασκάλους τους και ακολουθούν τις μεθόδους και τη διδασκαλία τους. Η Εκκλησία κατέχει τη δική της "επιστήμη", αυτήν της Θεογνωσίας. Και αυτή έχει την οδό και τη μέθοδό της, οι οποίες οδηγούν στη γνώση αυτή". ³²⁴

Ποιος είναι αυτός ο δρόμος; Είναι το να ακολουθεί κανείς τη διδασκαλία, την εμπειρία των Αγίων Πατέρων και την ιερή παράδοση της Εκκλησίας: «… Ημείς εν όσω παραμένομεν εν τω σώματι τούτω, κρατούμεν σταθερώς την μέθοδον εκείνην, την οποίαν εδίδαξαν εις ημάς και οι Πατέρες ημών και η εν ημίν ενέργεια του Πνεύματος του Θεού… »³²⁵. Παρόμοια:

Οἱ ἐκκλησιολογικές μετα-πτώσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας

Του Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ οἰκουμενισμός συνδέεται μέ τόν σχετικισμό ἤ σχετικοκρατία, ὅτι, δηλαδή, ὅλα εἶναι σχετικά καί ἔτσι δημιουργεῖται σύγχυση στά θεολογικά καί ἐκκλησιολογικά θέματα. Ἄλλο, βέβαια, εἶναι ἡ οἰκουμενικότητα καί ἄλλο εἶναι ὁ οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος διακρίνεται γιά σύγχυση μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, μεταξύ ἀληθείας καί αἱρέσεως.

Παρατηρῶ, ὅμως, ὅτι οἱ ἀντιοικουμενιστές στήν Ἑλλάδα κρίνουν καί ἐπικρίνουν ἔντονα τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἰδίως τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ἐνῶ ἀμνηστεύουν παράλληλα τίς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, κυρίως τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Νομίζω ὅτι αὐτό δέν εἶναι δίκαιο, οὔτε ἀντικειμενικό.

Γι’ αὐτό στήν συνέχεια θά θίξω τήν κατά καιρούς στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μόσχας, κυρίως ἔναντι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Οὐσιαστικά, θά παρουσιάσω τίς μετα-πτώσεις της σέ ἐκκλησιολογικά θέματα, πού γίνεται ἀνάλογα μέ τίς ἑκάστοτε ἔξωθεν ἐπιδράσεις.

EΝΦΙΑ-λωμένη μεταπατερική «θεολογία»

Γράφει ο Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης στην Romfea.gr

Δρ. Θεολογίας ΑΠΘ

Ο Πέτρος Βασιλειάδης, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή της μεταπατερικής «θεολογίας».

Με αφορμή, λοιπόν, κάποιες σημειώσεις του σχετικά με τη σύνοδο της Κρήτης (2016), προβαίνουμε σε μια σύντομη έρευνα, η οποία φανερώνει το χάσμα που υφίσταται μεταξύ της Ορθόδοξης Θεολογίας και της μεταπατερικής, που εκφράζει ο Βασιλειάδης.

Εισαγωγικά

«3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ. ΟΙ 10 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ...ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΥΣΙΚΑ. Ή ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.


Η εκκλησία μας δυστυχώς εκ των πραγμάτων απέδειξε πως θέλει να παραμείνει συνομοσπονδία ανεξάρτητων εκκλησιών, αλλά όχι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού, η μία, αγία, καθολική και αποστολική.

Βάλε φωτιά στίς σκέψεις μου...! Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

Ξεχύνω τά λόγια τῆς καρδιᾶς μου, πού ἁπαλά σκιρτᾶ ἀπό χαρά ἄφατη κι ἀνέκφραστη. Ἀδελφοί,ἄν εἰσχωρήσετε στά λόγιά μου μέ καθαρό λογισμό, θά εὐφρανθεῖτε σάν σέ συμπόσιο πνευματικό! Ἡ πίστη στό Χριστό εἶναι ζωή. Ὅποιος τρέφεται μέ τήν πίστη, γεύεται ἤδη, στή διάρκεια τῆς ἐπίγειας πορείας του, τήν αἰώνια ζωή, πού ἑτοιμάστηκε γιά τούς δικαίους στό τέλος αὐτῆς τῆς πορείας. Ὁ Κύριος εἶπε: «Ὅποιος πιστεύει σ’ ἐμένα, αὐτός ἔχει τήν αἰώνια ζωή».

Μέ τήν πίστη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὑπέμειναν σκληρές δοκιμασίες.Ἔχοντας οἰκειωθεῖ τόν πλοῦτο καί τήν εὐφροσύνη τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεώρησαν σκουπίδια τά θέλγητρα τῆς πρόσκαιρης. Μέ τήν πίστη δέχονταν τίς θλίψεις καί τίς στενοχώριες σάν δῶρα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, δῶρα μέ τά ὁποῖα Ἐκεῖνος τούς ἀξίωσε νά γίνουν μιμητές καί μέτοχοι τῶν παθημάτων ἑνός ἀπό τά πανάγια Πρόσωπά Του, πού ἔστερξε νά δεχθεῖ τή φύση μας καί νά οἰκονομήσει τή λύτρωσή μας.

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Διάβαζε και εφάρμοζε το Ευαγγέλιο

Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο Καλαντζή, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυό πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι. Όταν η Βασιλική ήταν νέα, την ημέρα των Θεοφανείων «είδε τους ουρανούς ανεωγμένους» και τους Αγγέλους του Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ημέρα μην φεύγης από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».

Το σπίτι που κατοικούσαν ήταν ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο. Όταν έβρεχε γέμιζε νερό που έφθανε τα είκοσι εκατοστά. Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό. Τον χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδα για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά. Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι η καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό και τα πρόσωπα τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά. Η θεία Χάρι τους φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.

Ο ΖΑΕΦ ΤΙΜΑ ΟΣΟΥΣ ΕΔΡΑΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

φωτο: EPA

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 2 Αυγούστου η Βουλγαρία και τα Σκόπια τίμησαν την εξέγερση των Βουλγάρων ενόπλων εναντίον των Τούρκων, η οποία κατέληξε στην πυρπόληση ελληνικών κωμοπόλεων της Μακεδονίας. Πρόκειται για την εξέγερση της 20ής Ιουλίου 1903, η οποία έμεινε γνωστή ως Ίλιντεν, που σημαίνει στα βουλγαρικά Ημέρα του Προφήτη Ηλία. Λόγω της διαφοράς δεκατριών ημερών μεταξύ Παλαιού και Νέου Ημερολογίου οι γείτονες τιμούν τους πρωταγωνιστές κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου.

Φέτος ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ επισκέφθηκε το κράτος των Σκοπίων και μαζί με τον Πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ κατέθεσαν στεφάνια σε δύο ανδριάντες. Πρώτον τίμησαν τον Γκότσε Ντέλτσεφ, ηγετικό στέλεχος της Οργανώσεως Β.Μ.Ρ.Ο. (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), η οποία οργάνωσε τον ένοπλο αγώνα εναντίων των ελληνικών αναταρτικών ομάδων με στόχο να φύγει η Μακεδονία από τον Οθωμανικό ζυγό και να γίνει βουλγαρική επαρχία. Το δεύτερο πρόσωπο, το οποίο τίμησαν οι δύο ηγέτες, ήταν ο Συντγαματάρχης του Βουλγαρικού Στρατού Κονσταντίν Καβαρνάλιεφ, ο οποίος φονεύθηκε κατά τη μάχη της Δοϊράνης στις 23.6.1913, πολεμώντας εναντίον του Ελληνικου Στρατού (Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος).

Δύο σημεία χρήζουν ιδιαιτέρας προσοχής από την ελληνική πλευρά.

Όταν προσευχόμαστε, που και που είναι καλό να λέμε και λίγα λόγια αυτοσχέδια...

.. Που να είναι γεμάτα πίστη κι αγάπη για τον Κύριο.

Ας μη χρησιμοποιούμε πάντα τα λόγια των άλλων για να συνομιλούμε με το Θεό, ας μη παραμένουμε πάντα νήπια σε ό,τι έχει σχέση με την πίστη και την αγάπη μας για Εκείνον.

Πρέπει να χρησιμοποιούμε και το μυαλό μας, να βγάζουμε κάτι κι από την καρδιά μας.

Όταν χρησιμοποιούμε τα λόγια των άλλων συχνά τα συνηθίζουμε και ψυχραινόμαστε στην προσευχή.

Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη! Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς. 

Πρέπει μόνο να πούμε πως όταν προσευχόμαστε στο Θεό με δικά μας λόγια η ψυχή μας ριγά από χαρά, πυρπολείται ολόκληρη, ζωοποιείται, νιώθει μακάρια.

Λίγα λόγια θα πεις, μα θα νιώσεις τέτοια ευλογία, όση δε θα ένιωθες αν έλεγες τις πιό μακρές και κατανυκτικές προσευχές των άλλων, αν τις προφέρεις από συνήθεια, χωρίς αμεσότητα.

Οἱ ἐκκλησιολογικές μετα-πτώσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ οἰκουμενισμός συνδέεται μέ τόν σχετικισμό ἤ σχετικοκρατία, ὅτι, δηλαδή, ὅλα εἶναι σχετικά καί ἔτσι δημιουργεῖται σύγχυση στά θεολογικά καί ἐκκλησιολογικά θέματα. Ἄλλο, βέβαια, εἶναι ἡ οἰκουμενικότητα καί ἄλλο εἶναι ὁ οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος διακρίνεται γιά σύγχυση μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, μεταξύ ἀληθείας καί αἱρέσεως.

Παρατηρῶ, ὅμως, ὅτι οἱ ἀντιοικουμενιστές στήν Ἑλλάδα κρίνουν καί ἐπικρίνουν ἔντονα τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἰδίως τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ἐνῶ ἀμνηστεύουν παράλληλα τίς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, κυρίως τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Νομίζω ὅτι αὐτό δέν εἶναι δίκαιο, οὔτε ἀντικειμενικό.

Η πίστη που σώζει (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Εἶναι λυπηρό. Ὁμως σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἁπλά δέν γνωρίζουν τί σημαίνει νά πιστεύεις στό Χριστό, ἀλλά καί ἔχουν μία ἐντελῶς συγκεχυμένη ἀντίληψη γιά τήν πίστη στόν Ἕνα καί μοναδικό Σωτήρα καί Θεό, τόν Χριστό.

Λένε:

-Γιατί ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπιμένετε ὅτι ἔχετε τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀληθείας;

– Γιατί τάχα, μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι θά σωθοῦν;

– Ἀνάμεσά μας ὑπάρχουν τόσοι καλοί ἄνθρωποι! Καί Μωαμεθανοί, καί Βουδδιστές, καί χριστιανοί ἄλλων ὁμολογιῶν, ἀκόμη καί ἄθεοι.

– Στέκει νά θέλεις νά τούς στείλεις ὅλους αὐτούς στήν κόλαση;

* * *

Μία τέτοια σκέψη, φαίνεται να εἶναι καί σωστή· καί τετραγωνικά λογική. Εἶναι ὅμως;

Ἄς τό ἐξηγήσωμε μέ λόγια ἁπλᾶ. Γιατί, ἐπάνω σέ ἕνα τέτοιο σοβαρό θέμα δέν πρέπει νά ἔχωμε συγκεχυμένες ἰδέες. Λοιπόν. Σημασία δέν ἔχει, τί λέει ὁ καθένας, ἀλλά τί λέει ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία.

Χριστιανοί! Προσέξτε! Κάνετε ὡραῖες σκέψεις καί συλλογισμούς! Ἀλλά χωρίς νά ξέρετε, τί εἶναι ἡ σωτηρία· γιατί εἶναι ἀπαραίτητη ἡ σωτηρία· καί γιατί ἡ μόνη ὁδός πρός τόν Θεό καί τήν σωτηρία εἶναι ὁ Χριστός· μόνο ὁ Χριστός!

Τι λέει η παράδοση για τους «αόρατους ερημίτες» και το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην κορυφή του Άθωνα

Κατά την μακραίωνα ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοση:

«Μια ομάδα ασκητών τον αριθμό επτά (κατ’ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτον προσευχήν ύπερ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδικήν χάρην από τον Κύριον να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων». (από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου: «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης»)

Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή, διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό – και όχι μόνον, αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία.

Κυριακή Θ’ Ματθαίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 14, 22-34)

Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Θ΄Ματθαίου (ομιλία Ν΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

«Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλουςκαὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. (: Και αμέσως ο Ιησούς, για να μην παρασυρθούν οι μαθητές Του από τον ενθουσιασμό του πλήθους που ήθελε να Τον ανακηρύξει βασιλιά [μετά από το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων] τους ανάγκασε να εισέλθουν στο πλοίο και να περάσουν πριν από Αυτόν στο απέναντι μέρος της λίμνης, ωσότου Αυτός διαλύσει τα πλήθη του λαού. Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος, για να προσευχηθεί μόνος και απερίσπαστος. Κι όταν άρχισε να νυκτώνει, ήταν μόνος Του εκεί. Το πλοίο όμως βρισκόταν πλέον στο μέσο της λίμνης και κλυδωνιζόταν πολύ από τα κύματα, διότι ήταν αντίθετος ο άνεμος)» [Ματθ. 14, 22-27] [ερμην. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].

Θύματα και ύποπτοι (Ιερομόναχος Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός)

Η εποχή μας διαπνἐεται από κοινωνική ευαισθησία. Η ευαισθησία αυτή φαίνεται ότι δεν αναγνωρίζει πρόσωπα αλλά κοινωνικές ομάδες. Οι οποίες θεωρούνται a priori καλές ή κακές, χρήζουν υπερασπίσεως ή καταδίκης. Μάλιστα, με περισσή ευκολία τα πρόσωπα κατατάσσονται στις αντίστοιχες ομάδες, δεχόμενα την υπεράσπιση ή την καταδίκη αδιακρίτως.

Μέσα σε τούτο τον μανιχαϊσμό καλού και κακού αξιοποιείται και η ιδιότητα του «αδικημένου». Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια ομάδα ώστε να λάβει την ταυτότητα του αδικημένου – και επομένως του καλού – είναι τα ακόλουθα:

Να αποτελεί μειονότητα.

Να είναι παραβατική.

Ο μή πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος εστί

Γέροντα Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτη (Ἀριζόνας) 

* Η Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν, ὅτι κατέχει ὅλο το πλήρωμα τῆς ἀληθείας καὶ τῆς χάριτος διὰ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ κόσμου καὶ ἐπὶ πλέον εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι «δυνάμει» τείνει, ὄχι νὰ κατακτήση, ἀλλὰ νὰ ἁγιάση τὸν κόσμον. Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστὸς καὶ ἠμεῖς μέλη ἐκ μέρους συνδεόμενοι διὰ τῆς κοινῆς πίστεως «ἐν τῷ συνδέσμω τῆς ἀγάπης».

* Όσο περισσότερο ἁγιάζομε ὁ καθένας τὸν ἐαυτόν μας, τόσο περισσότερο αγιάζεται το σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατὰ τὸν ἀνθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατὰ τὸν θεῖον τῆς χαρακτήρα εἶναι τόσον ἁγία ὅσον καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱστορία ἀγῶνος ἐξαγιασμοῦ τῶν πιστῶν της.