Ο Φουστανελλάς άγιος Γεώργιος, ο Νεομάρτυς (17 Ιανουαρίου). Τα πρώτα θαύματα μετά το μαρτύριο του Αγίου

Ο άγιος νεομάρτυρας Γεώργιος, ο πολιούχος των Ιωαννίνων, γεννήθηκε το 1808 στο χωρίο Τσούρχλι των Γρεβενών, το οποίο σήμερα προς τιμή του ιερού του βλαστήματος μετονομάστηκε σε «Άγιος Γεώργιος». Οι γονείς του ήσαν άνθρωποι πτωχοί αλλά ευσεβείς. Ζούσαν από τη γεωργία. Έτσι, δεν κατόρθωσαν να μορφώσουν το γιό τους, στον οποίον όμως μεταλαμπάδευσαν τη φλόγα της χριστιανικής τους πίστεως. Στην ηλικία των 18 ετών ο Γεώργιος στερήθηκε την προστασία των γονέων του, τους οποίους κάλεσε ο Θεός κοντά του, και κατέφυγε στα Ιωάννινα. Εκεί υπηρετούσε ως ιπποκόμος στην υπηρεσία διαφόρων Τούρκων, οι οποίοι ήσαν προύχοντες του τόπου και τον αποκαλούσαν Χασάν Αγά και ειρωνικά κατά την περίοδο του μαρτυρίου του Γκιαούρ Χασάν. Διακρινόταν ο μακάριος για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την απλότητα του ήθους του και γενικά για τα χριστιανικά του προτερήματα, με τα οποία ήταν κατακοσμημένος, και το ψυχικό του κόσμο, που χαροποιούσε όλους.

Σε αυτή την ηλικία ο Γεώργιος αρραβωνιάσθηκε μια νεαρή χριστιανή, την Ελένη, ενώ υπηρετούσε σε κάποιον ακόλουθο του Εμίν Πασά. Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί, γιατί δολίως συκοφαντήθηκε στους Τούρκους ότι, ενώ πριν από χρόνια είχε προσέλθει στον Ισλαμισμό, πάλι επέστρεψε στο Χριστιανισμό. Οδηγήθηκε τότε στη φυλακή των Ιωαννίνων, όπου ομολόγησε ότι ουδέποτε έγινε αρνησίχριστος και, αφού εξετάσθηκε και βρέθηκε απερίτμητος, αφέθηκε ελεύθερος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΛΟΥΚΑ: Η θεραπεία των δέκα λεπρών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιζ 12-19)

Συχνά είμαστε αδύναμοι να διδαχτούμε από τα μεγάλα πράγματα και διδασκόμαστε από τα μικρά. Αφού δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς o Θεός βλέπει όλους τους ανθρώπους, ας παρατηρήσουμε πώς στέλνει ο ήλιος το φως του παντού στη γη, σ’ όλα τα πράγματα. Αν αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς Θεό, ας δούμε πώς το σώμα του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς τον αέρα. Αν δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί ο Θεός ζητάει υπακοή από τους ανθρώπους, ας καταλάβουμε γιατί ο αρχηγός της οικογένειας απαιτεί υπακοή από τα μέλη της, ο βασιλιάς από τους υπηκόους του, ο διοικητής από τους στρατιώτες του κι ο αρχιτέκτονας από τους οικοδόμους. Αν δεν κατανοούμε γιατί ο Θεός ζητάει ευγνωμοσύνη από τους ανθρώπους, ας αναλογιστούμε γιατί ο πατέρας ζητάει την ευγνωμοσύνη των παιδιών του.

Ο Παγκόσμιος Οικουμενισμός Κυοφορεί την «Θρησκεία της Ειρήνης»

Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς - Γραφείο επι των αιρέσεων και των παραθρησκειών: 

Ο Παγκόσμιος Οικουμενισμός Κυοφορεί την «Θρησκεία της Ειρήνης». Ο παγκόσμιος Οικουμενισμός, η φοβερή αυτή παναίρεση, που μαστίζει την ανθρωπότητα εδώ και πάνω από ένα αιώνα, δεν έχει τον χαρακτήρα των χιλιάδων κακοδοξιών, οι οποίες εμφανίστηκαν μέχρι τώρα στην Εκκλησία, αλλά αποτελεί την συμπερίληψη και την ανακεφαλαίωσή τους!

Δεν πρόκειται για μια ακόμη αίρεση, αλλά για την συνένωση όλων των αιρέσεων και πλανών, παλαιών και συγχρόνων, σε ένα νέο θρησκευτικό μόρφωμα. Μέσα σ’ αυτόν χωρούν τα πάντα, θρησκευτικές αντιλήψεις διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους, πολιτικές ιδεολογίες, φιλοσοφικές πεποιθήσεις, ακόμη και η αθεΐα. Συνεκτικός τους δεσμός η σχετικοποίηση κάθε αυθεντίας και η από κοινού συνεργασία όλων των θρησκειών για την εξυπηρέτηση εγκοσμίων στόχων, όπως η παγκόσμια ειρήνη και η αντιμετώπιση παγκοσμίων κοινωνικών προβλημάτων.

Ο άγιος Πορφύριος μιλά με υποψήφια μοναχή

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Πήγα μία φορά – διηγείται ανώνυμη μοναχή – στον Γέροντα Πορφύριο και πονούσε πολύ. Μου είχαν πη ότι άδικα θα πάω, έχει πολύ ανεβασμένη την ουρία και δεν δέχεται κανέναν. Πήγα και πονούσε και έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ…, Δόξα σοι Κύριε», εναλλάξ απ’ την καρδιά του. Αφού πήρα την ευχή του, του είπα:

– Θα μπορούσα να σας ρωτήσω ορισμένα πράγματα ή μήπως δεν μπορείτε;

Εκείνος τραβούσε την κουβέρτα, κάλυπτε το κεφάλι του και μου έλεγε:

– Δεν σ’ ακούω. Δεν σ’ ακούω…

– Τι να κάνω, να φύγω;

ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΩΣ ΑΛΛΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ, “ΤΟΞΙΚΟΣ” ΚΑΙ “ΓΡΑΦΙΚΟΣ” ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ!!! Του Δημήτρη Στεργίου

ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΩΣ ΑΛΛΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ, “ΤΟΞΙΚΟΣ” ΚΑΙ “ΓΡΑΦΙΚΟΣ” ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ!!! 

Cd Παλαιομάνινας 0 – Cd Νιτσιάκου 1.000δες (πωλήσεις)!!!

Η “συντριβή” αυτή οφείλεται στο ότι το cd με τα 15 γνήσια αιώνων παραδοσιακά τραγούδια της Παλαιομάνινας είναι γραμμένα στα ελληνικά, είναι γνήσια ηπειρώτικα πολυφωνικά και έχουν φωτογραφία Ριμένους που τα τραγουδούν και όχι ... “Ινδιάνο” που δεν παραπέμπει στη γνωστή προσπάθεια για δημιουργία χωριστού '¨εθνους Βλάχων” με ... γραπτή “γλώσσα”, διότι “έθνος” χωρίς γραπτή γλώσσα δεν νοείται, ω λέλε, λέλε πάππου... 

Του Δημήτρη Στεργίου

Φωτογραφίες: Η πρώτη παρουσιάζει γνήσια (και όχι στιχουργήματα Νιτσιάκου) παραδοσιακά τραγούδια της θυσίας, της αγάπης, της λεβεντιάς αιώνων με τη γνωστή ηπειρώτικη πολυφωνική μουσική – μοιρολόι κι έχει αντί σκίτσου “Ινδιάνου” φωτογραφία από την αναπαράσταση του βλάχικου γαμήλιου γλεντιού στην Παλαιομάνινα το “Κουτάρου” και δεν αγοράστηκε από κανένα!!! Η δεύτερη παρουσιάζει το “ευπώλητο” cd του Νιτσιάκου, αυτό που 'πουλάει” αβέρτα, διότι ΔΕΝ έχει γνήσια παραδοσιακά βλάχικα τραγούδια, αλλά τεχνητά, σημερινά στιχουργήματα και άσχετη με τους Βλάχους μουσική και έχει ως φωτογραφία σκίτσο με “κατατρεγμένο”, δυστυχή από διώξεις ... “Ινδιάνο”. Αν είχε κι έναν “Φρύγα” θα πουλούσε ... περισσότερα.. Ω, λέλε, ιστορία, παράδοση...

Λόγοι Οσίου Παϊσίου

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Όταν έχουμε πειρασμούς, να τους δεχώμαστε με χαρά, διότι με αυτούς μας επισκέπτεται η χάρις του Θεού. Όσοι πειρασμοί και να μας έλθουν, εάν εμείς είμαστε κοντά στον Χριστό, τότε η καρδιά μας θα έχει γλυκύτητα, διότι ο Κύριος είναι όλος γλυκύτητα.

Όταν ο Θεός θέλη να ελκύση κάποιον κοντά Του, του δίνει μία σοκολάτα, για να τον γλυκάνη. Τότε η ψυχή τρελλαίνεται από την χαρά της και πάει κοντά στον Θεό. Μόλις ο Θεός την δέσει μαζί Του μέσω του αγίου φόβου Του, τότε για πολύ καιρό δεν της δίνει καμμία άλλη παρηγοριά. Όμως όλο αυτό το διάστημα ο Θεός ετοιμάζει για την ψυχή εκείνη ολόκληρο ζαχαροπλαστείο.

Ιερέας κοινωνεί από την ίδια λαβίδα που κοινώνησαν κρούσματα, κάνει τεστ και «αποδεικνύει» ότι δεν κολλάει

Iερέας του Αγρινίου αναφέρθηκε στο «δικό του τέστ κορονοϊού που υπήρξε αρνητικό», καθώς κατέλυσε από την ίδια λαβίδα όπου είχε κοινωνήσει πρώτα πιστούς που ήταν επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού που ακόμη καλπάζει μεγάλη αντιπαράθεση έχει προκληθεί σε επιστημονικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο για το αν η ασθένεια μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία.

Η Εκκλησία από την πλευρά της είναι κατηγορηματική πως οι πιστοί δεν κινδυνεύουν.

Mε δύο παραδείγματα μάλιστα ο ιερέας και εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, επιχειρηματολόγησε για να αναδείξει και αυτός από την πλευρά του πως ο κορωνοϊός δεν μεταδίδεται από την Θεία Κοινωνία 

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) για τα Θεοφάνεια, τα μεθοδευμένα δημοσιεύματα και τις επιθέσεις εναντίον της και τους εμβολιασμούς

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνήλθε χθες και σήμερα, 12 και 13 Ιανουαρίου 2021, μέσω τηλεδιασκέψεως, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 164ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Η Δ.Ι.Σ. αρχικά επικύρωσε τα Πρακτικά της Εξουσιοδοτήσεως.

Κατόπιν συζήτησε εκτενώς τα όσα αφορούν στον εορτασμό των Θεοφανείων και επεσήμανε τα εξής:

α) Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της πανδημίας διαχειρίστηκε αυτήν υπεύθυνα και προέτρεπε «πολυμερώς και πολυτρόπως» τους πιστούς «να ενώσουν τις προσευχές τους με αυτές του ιερού κλήρου για την ταχεία παύση της πανδημίας και να ακολουθούν τις οδηγίες των Ειδικών για την αντιμετώπιση της διασποράς του κορωνοϊού, όχι τόσο από φόβο για την ‘’ατομική’’ υγιεία τους, αλλά επειδή η πρώτη μετά την αγάπη στον Θεό εντολή, είναι η αγάπη προς τον πλησίον, ο οποίος είναι ‘’ο εν ετέρα μορφή Χριστός’’». Άλλωστε η Εκκλησία δεν μπορεί να γίνεται είτε με τον λόγο Της, είτε με τις πράξεις Της πρόξενος του κακού και του θανάτου, αλλά συμβάλλει στην διατήρηση της ζωής που είναι δώρο Θεού.

Να είσαι πράος, ταπεινός, απλός, Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Μια αστραπιαία κίνηση της καρδιάς προς την αμαρτία είναι αμαρτία. Πρέπει να τσακίζουμε την αμαρτία μόλις εμφανίζεται… Όταν η πυρκαγιά απλωθεί, δεν μπορούμε εύκολα να σώσουμε το σπίτι· το σώζουμε εύκολα, μόλις φανούν οι πρώτες φλόγες. Το ίδιο ισχύει και στην πνευματική ζωή. Η ψυχή είναι το σπίτι και τα πάθη είναι η φωτιά.

Μη συγχέεις τον άνθρωπο, που είναι εικόνα του Θεού, με το κακό που υπάρχει μέσα του. Το κακό είναι μια συμπτωματική ασθένειά του, μια δυστυχία του, μια διαβολική χίμαιρα. Η ουσία του είναι η εικόνα του Θεού, που παραμένει στο βάθος του ακόμα και όταν είναι αμαρτωλός.

«Σπασίμπα» Αγιώτατε Μόσχας ….

Η εκκλησιαστική μάστιγα του εθνοφυλετικού προσανατολισμού του Πατριαρχείου Μόσχας 

Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ο μακαριστός καθηγητής Μητροπολίτης Τυρολόης και Σερεντίου και ηγούμενος της Ι. Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων έγραφε κάπου ότι ο εθνοφυλετισμός αποτελεί «όχι μόνο παρέκκλιση από της υγιούς αγάπης προς το έθνος και το κράτος, αλλά συνιστά πραγματικό εμπόδιο εις την σενεργασία των Ορθοδόξων τοπικών Εκκλησιών εις τον κόσμον και τον μεγαλύτερον εχθρόν της ενότητος της Εκκλησίας». 

Δυστυχώς αποτελεί μια εκκλησιαστική μάστιγα. Μια τοπική Εκκλησία που κατά κοινή ομολογία νοσεί από αυτήν την εκκλησιαστική «ασθένεια» είναι η Ρωσσική.

Το Πατριαρχείο της Μόσχας είχε πάντα σαφή εθνοφυλετικό προσανατολισμό αλλά τώρα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Η εναέρια αρπαγή του μοναχού Ισαάκ Διονυσιάτη

Στις 21 Μαΐου του σωτηρίου έτους 1932 εκοιμήθη εν Κυρίω ο μοναχός Ισαάκ σε ηλικία 82 ετών, έχοντας διαβιώσει στη Μονή Διονυσίου πλέον των 60 ετών. Καταγόμενος από το Καβακλή των Σαράντα Εκκλησιών Θράκης, έγινε τύπος και υπογραμμός και ζώσα εικόνα ενάρετης ζωής.

Με αυτόν τον οσιότατο Γέροντα Ισαάκ συνέζησα στα Μετόχια τρεις περιόδους και από κοντά είδα και άκουσα πράγματα θαυμαστά και εξαίσια, που προξενούν κατάπληξη και κάποια από αυτά φαίνονται απίθανα στη δική μας ράθυμη, ολιγόπιστη και μικρόψυχη γενεά.

Από τα πολλά που είδαμε και ακούσαμε, ένα μόνο θα ιστορήσουμε εδώ, και τούτο με συντομία.

Κων Σάθας: Ο αφοσιωμένος στην Πατρίδα ιστορικός

1821 Κων Σάθας: Ο αφοσιωμένος στην Πατρίδα ιστορικός 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Ο Κωνσταντίνος Σάθας (1842-1914), Γαλαξειδιώτης στην καταγωγή, είναι ο « αφοσιωμένος πολυγραφώτατος, ερευνητικώτατος και εμβριθέστατος φυσιοδίφης» της Ελλάδος, όπως επιγραμματικά τον χαρακτηρίζει ο εξαίρετος ιστορικός Τάσος Γριτσόπουλος ( Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 10ος, στηλ. 1117-1119). Επί μία πεντηκονταετία ο Σάθας αναλώθηκε στην αποκάλυψη μιας εξόχου εποχής της Ελληνικής Ιστορίας, εντός της οποίας κυοφορήθηκε η μεγάλη Επανάσταση του 1821 και κερδήθηκε η ελευθερία του Έθνους. Γράφει στην ίδια σελίδα ο Γριτσόπουλος: «Το όνομα του Κ. Σάθα εις την ιστορικήν έρευναν καταλαμβάνει θέσιν σπουδαίαν δια το πολύ και πρωτότυπον υλικόν, που περισυνέλεξε και εξέδωκε με πολλάς στερήσεις και υγείαν των οφθαλμών του όχι σταθεράν...Επομένως πρόκειται δια χαλκέντερον ερευνητήν». 

Η πολυσημία του προσκυνήματος

Μονή Προφήτου Ελισαίου, Άγιοι Τόποι

Του Μιχάλη Μερακλή, ομ. καθηγητή Λαογραφίας από τον νέο Λόγιο Ερμή τ. 16

Η λέξη προσκύνημα (όπως άλλωστε και πολλές άλλες) έχει υποστεί πολλές μεταβολές της αρχικής σημασίας για την οποία πλάστηκε. Και μάλιστα, σχεδόν αμέσως μετά τη δημιουργία της λέξης, η οποία σήμαινε μια συγκεκριμένη ενέργεια, σχετική με τη λατρεία ενός υπερβατικού όντος που θα προστάτευε τους ανθρώπους και θα τους καθοδηγούσε.

Μετά τους αρχαϊκούς αιώνες ωστόσο, με τις αρχικές κοινωνίες, τις δίχως τάξεις, όπως συνήθως λέμε, οι άνθρωποι πέρασαν στην Ιστορία, στις τάξεις και τους επικεφαλής των τάξεων, των οποίων οι αρχηγοί φιλοδόξησαν να μοιάσουν με τους θεούς, να γίνουν κι αυτοί θεοί. Υπάρχει και στη δική μας ιστορία το φαινόμενο της αυτοθεοποίησης των βασιλέων, των ελληνιστικών χρόνων. Εκείνοι πίστευαν ότι έγιναν θεοί, κάποιοι εν τούτοις θα είχαν μιλήσει για μια πρώιμη εκκοσμίκευση των θεών, με ό,τι σημαίνει αυτό. Ίσως σήμαινε τη διακωμώδηση του θείου. Ή, ορθότερα, μέσω της διακωμώδησης του θείου, τη διακωμώδηση της μωρίας των ανθρώπων, όσων θέλουν να γίνουν θεοί.

Πρέπει να κάνουμε χρήση του ψέματος σε ακραίες περιπτώσεις (Αββάς Κασσιανός)

«Οι Άγιοι παρεκκλίνουν από την αλήθεια όταν πρόκειται για την ωφέλεια της ψυχής, όπως ακριβώς χρησιμοποιεί κανείς και το φυτό ελλέβορο για να θεραπεύσει τις σωματικές ασθένειες».

Πρέπει να κάνουμε χρήση του ψέματος σε ακραίες περιπτώσεις, όπως ακριβώς θα κάναμε και με τον ελλέβορο. Όταν δηλαδή πάρουμε ελλέβορο την ώρα που κινδυνεύουμε από μια θανατηφόρα αρρώστια, γιατρευόμαστε.

Αν όμως πάρουμε αυτή την ουσία σε διαφορετική περίπτωση και όταν δεν διατρέχουμε κανέναν κίνδυνο, αυτή θα προκαλέσει ακαριαίο θάνατο.

Οι άγιοι άνθρωποι που ευαρέστησαν στον Θεό, μεταχειρίσθηκαν σωτήρια το ψέμα, τη στιγμή ακριβώς που κινδύνευσαν να πέσουν στην αμαρτία. Γι’ αυτό και όχι μόνο δεν κατακρίθηκαν, αλλά και δικαιώθηκαν.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

Η επέτειος των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι ήταν μία εθνική επανάσταση , η οποία δημιούργησε εθνικό κράτος. Το έθνος των Ελλήνων προϋπήρχε, δεν διεκόπη η ύπαρξή του επί Βυζαντίου και Τουρκοκρατίας. Το έθνος δημιούργησε κράτος. Δεν έχουμε τη γέννηση ενός έθνους, αλλά τη γέννηση ενός κράτους.

Η Α΄ Εθνοσυνέλευση των αγωνιζομένων Ελλήνων, η οποία συνεδρίασε στην Πιάδα Αργολίδος από τις 20.12.1821 έως τις 15.1.1822 συνέταξε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Επιδαύρου και διακήρυξε προς τα πολιτισμένα έθνη ότι επαναστάτησαν οι «απόγονοι του σοφού και φιλανθρώπου έθνους των Ελλήνων» και ότι «ο κατά των Τούρκων πόλεμος … είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός».

Ο άγιος Παΐσιος για την υπακοή (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Ως υποτακτικός ο άγιος Παΐσιος πέρασε τα στάδια της υπακοής και ανέπαυσε τους Γέροντές του. Έμαθε την υπακοή πρακτικά και όχι από τα βιβλία. Γι’ αυτό καταλάβαινε και βοηθούσε τους υποτακτικούς. Ενώ ως υποτακτικός ήταν αυστηρός και ανένδοτος στον εαυτό του, όταν αργότερα ως Γέροντας συμβούλευε άλλους, ήταν επιεικής. Είχε μεγάλη ευαισθησία, λεπτότητα και διάκριση.

Ήθελε η υπακοή να πηγάζη από την ελευθερία και να γίνεται με χαρούμενη διάθεση. Να μην είναι τυπική, εξωτερική και στρατιωτική, αλλά υποταγή στο φρόνημα του Γέροντα. Την θεωρούσε θεραπεία κάθε ψυχικού νοσήματος και προ παντός της υπερηφανείας. Τόνιζε: «Η υπακοή είναι ο πιο σύντομος και εύκολος δρόμος. Είναι το κλειδί του παραδείσου. Με αυτήν κόβεται το θέλημα, ο εγωισμός, τα πάθη, έρχεται η χάρις του Θεού και γίνεται η ζωή παράδεισος».

Κυριακή μετά τα φώτα: Το ευαγγέλιο της νίκης του Χριστού κατά των πειρασμών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. δ’ 1-11)

Δεν υπάρχει ούτε μια εντολή τού Θεού που δεν έχουν παραβιάσει οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει ούτε μία μοναδική εντολή τού Θεού που να έχουν τηρήσει οι άνθρωποι χωρίς να γογγύσουν και να διαμαρτυρηθούν. Και δεν υπάρχει ούτε μία εντολή τού Θεού που να παραβίασε ο Κύριος Ιησούς κι ούτε μία που να την τήρησε με γογγυσμούς και διαμαρτυρίες. Όλα όσα είχε στην επίγεια ζωή Του να υποφέρει, να τηρήσει και να υποστεί, τα εφάρμοσε με τέλεια ταπείνωση κι απόλυτη υπακοή στον ουράνιο Πατέρα Του. Κι αυτό για να διδάξει σ’ όλους εμάς την ταπείνωση και την υπακοή· να μας ενθαρρύνει στην αντοχή και την καρτερία· να μας δείξει πως όλες οι ουράνιες εντολές είναι και δυνατές και απαραίτητες για μας να τις τηρήσουμε, με την εποπτεία και την καθοδήγηση του παντεπόπτη και ζώντος Θεού. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τη φτώχεια τους, παραπονούνται ότι δε γνωρίζουν την καταγωγή τους, μ’ όλο που όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν, αν κάνουν μια αναδρομή, ότι οφείλουν την ύπαρξή τους στο βασιλιά Θεό. Κι Εκείνος, ο Μονογενής κι αγαπητός Υιός τού Θεού, δεν παραπονέθηκε που γεννήθηκε σε φάτνη αλόγων ή που δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη». 

Κυριακή μετά τα Φώτα: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εφ. 4, 7-13)

Από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4, εδαφ. 4-16

Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αρχομανία κάποιων λειτουργών του Υψίστου και για όσους δημιουργούν σχίσματα στο χώρο της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν τους πιστούς με την απομάκρυνσή τους από την κοινή πίστη

[Εφ. 4, 4-11]

«ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ (: Αποτελείτε ένα σώμα, την Εκκλησία, και ένα Πνεύμα ζωοποιεί το σώμα αυτό, αφού και όλοι σας κληθήκατε με μία κοινή ελπίδα της κλήσεώς σας. Διότι ο Θεός για μία και την ίδια βασιλεία και για τα ίδια αγαθά σάς κάλεσε όλους. Ένας και μόνος Κύριος υπάρχει, μία πίστη έχουν όλοι οι Χριστιανοί, ένα βάπτισμα έλαβαν όλοι.  Ένας και μόνος Θεός και Πατέρας όλων υπάρχει. Αυτός κυριαρχεί πάνω από όλους ως Δεσπότης. Η δική Του δύναμη διαχύνεται και ενεργεί διαμέσου όλων των μελών της Εκκλησίας, σε ολόκληρο το σώμα της. Αυτός κατοικεί μέσα σε όλους μας. Πρέπει λοιπόν να είμαστε όλοι ένα. Βέβαια όλοι οι πιστοί δεν έχουμε λάβει τα ίδια χαρίσματα, αλλά διάφορα και ποικίλα. Αυτή όμως η διανομή για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να γίνεται αιτία χωρισμού μεταξύ των πιστών. Διότι η διανομή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά γίνεται από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός δηλαδή στον καθέναν ξεχωριστά από εμάς, έδωσε τη θεία χάρη, σύμφωνα με το μέτρο που με σοφία και δικαιοσύνη χρησιμοποιεί στη διανομή της δωρεάς Του)» [Εφ. 4, 4-7].

Μετάνοια μέχρις αίματος, Από τον Ευεργετινό

Γεροντικό

Κάποιος αδελφός καθόταν σε κελλί της Αιγύπτου ζώντας με πολλή ταπείνωση. Αυτός είχε στην πόλη μία αδελφή που ήταν πόρνη και γινόταν αιτία να χάνονται πολλές ψυχές. Οι γέροντες ενόχλησαν πολλές φορές τον αδελφό και τελικά τον έπεισαν να πάει ως αυτήν, μήπως και με τις νουθεσίες του πάψει την αμαρτία που γινόταν μέσω αυτής.

Όταν έφτασε σε εκείνο το μέρος, τον είδε κάποιος γνωστός του, ο οποίος έτρεξε και είπε στην αδελφή του: «Ήρθε ο αδελφός σου, είναι έξω στην πόρτα». 

Θαύματα στον τάφο του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

'Αγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Κάποτε – διηγείται ο π. Γεώργιος Αυθίνος – συνοδεύαμε με την πρεσβυτέρα έναν ναρκομανή στον τάφο του Γέροντα. Συγκλονίστηκε. Μίλησε με δύο πατέρες. Πήρε γενναίες αποφάσεις και μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Τώρα είναι παντρεμένος και ζει καθαρή ζωή. Μας έλεγε διαρκώς στην επιστροφή ο νέος αυτός «κάτι άλλο συμβαίνει σ’ αυτό το Μοναστήρι, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Νοιώθεις διαφορετικά εκεί μέσα».

Πήγαμε προσκύνημα με την πρεσβυτέρα μετά τα Χριστούγεννα του 2008 στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυΐδ. Υπέφερα χρόνια από αυχενικό σύνδρομο. Λίγο πριν φθάσωμε στις Ροβιές, μου δίνει η ασθένεια τα πρώτα σημάδια. Άρχισε η ενόχληση από τον αριστερό ώμο, ανέβαινε σιγά-σιγά στον αυχένα, στο κεφάλι, στο μέτωπο, μέχρι τα μάτια και τον ουρανίσκο.