Ο ΝΕΚΡΕΓΕΡΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ Αναστάσιος ο Σιναΐτης

Ο όσιος και θαυματουργός πατέρας μας Αναστάσιος ο Σιναΐτης μάς διηγήθηκε μία θαυμαστή και παράδοξη διήγηση λέγοντας τα εξής:

«Κάποτε που βρέθηκα στη Λαοδίκεια της Συρίας, κοντά στο όρος του Λιβάνου, απέναντι των Γαυθισών, άκουσα από τους εκεί γέροντες ένα αξιομνημόνευτο γεγονός.

»Υπήρχε, λέει, εκεί κάποιος πρεσβύτερος που ζούσε μέχρι πριν δύο χρόνια. Μια νύχτα πήγε σ’ αυτόν ένας άνθρωπος και του ζητούσε με πολλή βιασύνη να σηκωθεί να βαπτίσει το παιδί του που ήταν βρέφος και κινδύνευε από στιγμή σε στιγμή να πεθάνει.

»Σηκώθηκε λοιπόν από το κρεβάτι του ο πρεσβύτερος και άρχισε αμέσως να λέει την ακολουθία του βαπτίσματος. Καθώς όμως ετοίμαζαν το νερό και το άγιο έλαιο και ενώ ο πρεσβύτερος συνέχιζε την ακολουθία, το παιδί πέθανε αβάπτιστο.

Πήρε τότε ο πρεσβύτερος το παιδί, το έβαλε μπροστά στο βαπτιστήριο και είπε: “Σε σένα, τον σύνδουλό μου άγγελο, λέω, μ’ εκείνη την εξουσία που έδωσε ο Χριστός σ’ εμάς τους ιερείς να δένουμε και να λύνουμε στον ουρανό και στη γη (πρβλ. Ματθ. 18, 18)· δώσε την ψυχή αυτού του παιδιού πίσω στο σώμα του μέχρι να βαπτιστεί, διότι δεν στάλθηκες για να το πάρεις αβάπτιστο. Διότι ξέρει ο Κύριός σου, που είναι και δικός μου Κύριος, ότι δεν αμέλησα, αλλά μόλις ξύπνησα αμέσως άρχισα την ακολουθία του βαπτίσματος”. Με τα λόγια αυτά του πρεσβυτέρου προς τον άγγελο αναστήθηκε το παιδί, το βάπτισαν και αμέσως κοιμήθηκε εν Κυρίω.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός: Ο λυτρωτικός διάλογος κτιστού και ακτίστου μέσα στην ιστορία

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

Ο ΛΥΤΡΩΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΤΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ἡ ἱστορία, κατὰ μία ἄποψη, εἶναι τὸ διαιώνιο «ὄχημα τῆς ἐγκοσμίου πραγματικότητος», ποὺ παραλαμβάνει κάθε ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ζωῆς του, μεταφέροντάς τον στὸν αἰώνιο προορισμό του. Ὁ ἄνθρωπος, ὡς προσωπικὸ -δηλαδὴ- ἐλεύθερο ὄν, καταθέτει τὰ πεπραγμένα του (RES GESTAE) μέσα στὴν ἱστορία, πραγματούμενος συνάμα, σύμφωνα μὲ τὸν σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του. Χριστιανικὰ ὅμως ἡ ἱστορία ἔχει «νοῦν». Δὲν εἶναι τυχαία ροὴ καὶ διαπλοκὴ γεγονότων καὶ συμβάντων, ἀλλὰ προσφέρεται συγχρόνως στὸν ἄνθρωπο καὶ ὡς δυνατότητα γιὰ τὴν καταξίωσή του, τὴν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ του. Ἡ παγκόσμια, δηλαδή, ἱστορία συντίθεται ἀπὸ τὶς προσωπικὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἱστορίες, ὡς ἐπιτυχία ἢ ἀποτυχία στὴν πραγμάτωση αὐτοῦ τοῦ κοινοῦ γιὰ κάθε ἄνθρωπο σκοποῦ.

Γέροντας Πορφύριος - «Η μητέρα να προσεύχεται σιωπηλά & με τα χέρια ψηλά προς το Χριστό,ν' αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της»

Κάθε φορά, που ο Γέροντας μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική , αλλά βαθιά και διαρκή.

Κάποτε αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μίας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μου ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε: « Το παιδί έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα και γι' αυτό συμπεριφέρεται έτσι.

Το παιδί είναι καλό , δεν το θέλει αυτό που κάνει , αλλά αναγκάζεται , είναι δεμένο από κάτι. Δε διορθώνεται με τη λογική , δε μπορείς να το πείσεις με συμβουλές, ούτε να το αναγκάσεις με απειλές. Αυτό θα κάνει τα αντίθετα.

Μπορεί να γίνει χειρότερα, μπορεί να μείνει έτσι, μπορεί και να απαλλαγεί από αυτό. Για να απαλλαγεί, πρέπει να εξαγιασθεί η μητέρα του. Για να ελευθερωθεί, θέλει κοντά του έναν άγιο άνθρωπο , με πολλή αγάπη, που δε θα του κάνει διδασκαλία, ούτε θα το φοβερίζει , αλλά θα ζει με αγιότητα, και το παιδί, που θα τον βλέπει , θα ζηλέψει και θα τον μιμηθεί.

Ύψωσις Τιμίου Σταυρού, Ιερά Συμμαχία, Φιλική Εταιρεία

Στέργιος Ζυγούρας

Η παραπληροφόρηση για τις αντιναπολεόντειες και μεταναπολεόντειες συμμαχίες είναι διεθνές φαινόμενο

Στις 26-9-1815 (14 Σεπτεμβρίου με το ορθόδοξο ημερολόγιο) υπεγράφη στο Παρίσι η Συνθήκη της Ιεράς Συμμαχίας από τον ορθόδοξο αυτοκράτορα της Ρωσίας και δυο ρωμαιοκαθολικούς μονάρχες. Τον αυτοκράτορα της Αυστρίας και τον βασιλιά της Πρωσίας. Τα επόμενα χρόνια προσχώρησαν σ’ αυτήν όλα σχεδόν τα χριστιανικά κράτη της Ευρώπης. Η εποχή του Ναπολέοντα τελείωσε οριστικά. Όχι όμως και το κλίμα που επέβαλε η Γαλλική Επανάσταση.

Η Ιερά Συμμαχία αναφέρεται πολύ συχνά στην ιστορία, ωστόσο, τα στοιχεία της δεν ξεκαθαρίζονται. Η Συνθήκη γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Τα κράτη που την υπογράφουν γίνονται σύμμαχοι στο όνομα του τριαδικού Θεού. Η Συνθήκη προφυλάσσει την ελέω Θεού μοναρχία και αντιτίθεται στο κοσμικό κράτος που διέδωσε ο Ναπολέων.

Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ σύγχρονος χριστιανικὸς κόσμος

Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος Χαλκηδόνα, 451. Λεπτομέρεια ἀπό χειρόγραφο.

ἱερομονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτου

Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν σέ βάθος τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἐβίωσαν βαθύτατα τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καί γι’ αὐτό κατενόησαν τήν σημασία καί τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητός της. Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τους καί ἐμεῖς πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε «Εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται στό δόγμα, στήν Εὐχαριστία, στήν ἁγιότητα.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, ἐπειδή μόνη αὐτή εἶναι Ἁγία καί Καθολική καί Ἀποστολική. Σύγχρονες ἑρμηνεῖες πού θέλουν τήν Ἐκκλησία νά εἶναι Μία καί νά περιλαμβάνῃ καί τίς διάφορες χριστιανικές ἐκκλησίες-ὁμολογίες, δέν ἔχουν ἔρεισμα στήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία, διότι κατά τούς ἁγίους Πατέρας ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας συνυφαίνεται μέ τήν Ὀρθοδοξία. Οἱ χριστιανικές κοινότητες πού ἔχουν διολισθήσει σέ ἑτεροδοξία καί παραμένουν σέ αὐτήν, ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τήν ἁγιότητα, τήν καθολικότητα καί τήν ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Στον αστερισμό του www… (Κατερίνα Μπαλαφούτη, Καθηγήτρια Φιλόλογος)

Γεννήθηκα στον αστερισμό του www… Ναι, για μένα μιλάω, για μένα που κλείνω τώρα τα δέκα μου χρόνια. Για μένα που πηγαίνω στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού, για μένα που ξέρω το ξυλίκι και την αμπάριζα μόνο από τις ιστορίες του μπαμπά, όπως σήμερα που είναι εδώ οι φίλοι του και θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια στις γειτονιές που μεγάλωσαν.

Μιλάνε για παιχνίδια πρωτόγονα, με ματωμένα γόνατα και μπουνιές. Για λάσπες στα παπούτσια και σχισμένες μπλούζες … Τρομάζω όταν τους ακούω. Σκέφτομαι ότι ο μπαμπάς πρέπει να ήταν πρωτόγονος και απορώ πώς έφτασε να γίνει δικηγόρος. Απορώ επίσης που η σχέση του με την οθόνη είναι περιστασιακή. Όταν έρχονται οι φίλοι του, τα κινητά τα αφήνουν στην άκρη, στο τραπεζάκι του σαλονιού. Αν είναι ανάγκη, θα χτυπήσει, λένε…Περίεργο αυτό το κινητό ανάγκης!!! Για μένα η ανάγκη είναι το ίδιο το κινητό, τόση ανάγκη που πολλές φορές σκέφτομαι να μαζέψω τα κινητά τους από τα τραπεζάκια και να τα φυλάξω μέχρι να φύγουνε. Αν γίνει κάτι, πώς θα ζήσουνε αυτοί οι άνθρωποι χωρίς το κινητό τους; Πρέπει να τους προσέχω…

Πρώην στέλεχος κραταιών εταιρειών τεχνολογίας προειδοποιεί… (Μανίνα Ντάνου)

Ξεχάσατε το smartphone σας στο σπίτι και τώρα νιώθετε νευρικότητα, αισθάνεστε ότι κάτι χάνετε; Μπαίνετε να χαζέψετε στο Facebook, στο Instagram ή στο YouTube και καταλήγετε να χαραμίζετε όλη τη μέρα εκεί; Η ημερήσια διάταξη θεμάτων που απασχολούν το μυαλό σας ορίζεται από τα θέματα που θέτουν τα σόσιαλ μίντια; Δεν είστε εξαίρεση, ούτε και ευθύνεστε αποκλειστικά για αυτόν τον καθ’ όλα σύγχρονο εθισμό. Η τεχνολογία έχει βρει τον τρόπο να κάνει κατάληψη στο μυαλό μας, υποστηρίζει ο Τρίσταν Χάρις, πρώην product manager της Google και νυν επικριτής των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, που, όπως λέει, έχουν βρει τρόπους να ελέγχουν και να χειρίζονται τη σκέψη και τον χρόνο μας.

«Το κινητό στην τσέπη σας είναι σαν ένας κουλοχέρης. Κάθε φορά που το κοιτάτε είναι σαν να τραβάτε τον μοχλό για να δείτε αν κερδίσατε κάτι». Ετσι περιγράφει ο Xάρις την κατάσταση εξάρτησης που έχουμε διαμορφώσει με τα τηλέφωνά μας, τον οποίο ο Τύπος στις ΗΠΑ χαρακτηρίζει «ό,τι κοντινότερο διαθέτει σε συνείδηση η Σίλικον Βάλεϊ». Σκεφτείτε το, συμβαίνει. Η εξάρτηση αυτή οδηγεί ακόμα και σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν «κατά φαντασίαν δονήσεις» – όταν δηλαδή νομίζουμε ότι το κινητό μας δονείται ή χτυπάει, ενώ μπορεί να μην είναι καν εκεί.

Γέροντας Παΐσιος: «Για τίποτε να μην έχετε άγχος...»

Για τίποτε να μην έχετε άγχος.

Το άγχος είναι του διαβόλου. Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι. Ο διάβολος δεν πηγαίνει κόντρα. Αν υπάρχη μια τάση, σπρώχνει και αυτός, για να ταλαιπωρήση και να πλανήση τον άνθρωπο. Τον ευαίσθητο λ.χ. τον κάνει υπερευαίσθητο. Όταν έχης διάθεση να κάνης μετάνοιες, σπρώχνει και ο διάβολος να κάνης περισσότερες από την αντοχή σου και, αν οι δυνάμεις σου είναι περιορισμένες, δημιουργείται μια νευρικότητα, γιατί δεν τα βγάζεις πέρα, και στην συνέχεια σου δημιουργεί άγχος με ελαφρά απελπισία κατ’ αρχάς και μετά συνεχίζει… Θυμάμαι, όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, ένα διάστημα, μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, μου έλεγε ο πειρασμός: “Κοιμάσαι; Σήκω! Τόσοι άνθρωποι υποφέρουν, τόσοι έχουν ανάγκη…” Σηκωνόμουν και έκανα μετάνοιες, ό,τι μπορούσα. Μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, άρχιζε ξανά:

Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνουμε ότι θέλουμε

Πολλοί μεγαλόσχημοι μιλούν στις μέρες μας για τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις θρησκείες και μάλιστα λένε πως ουσιαστικά δεν μας χωρίζει και τίποτα, άλλα λένε όμως οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και ως Άγιος μιλά και ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

«Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα.

Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών.

Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν’ αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν!

Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της.

Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι αυτούς.

Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε.

Γιατί δεν είναι δικές σας.

Η πίστη Του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ο,τι θέλομε»!

«Ο Αγώνας για τον αγιασµό της ψυχής»

Ο «καλός αγων»

Πολύ χαίροµαι, όταν βλέπω ψυχές πού προσέχουν και αγωνίζονται µέσα στον κόσµο πού γέµισε από ταγκαλάκια {διαβολακια}. Ό Θεός, σάν καλός καί δίκαιος πού είναι, έδωσε σε όλους µας καί ανάλογα χαρίσµατα – π.χ. στους άνδρες τόν ανδρισµό καί στίς γυναίκες την αγάπη -, γιά νά άγωνιζώµαστε καί νά ανεβαίνουµε τήν πνευµατική κλίµακα µέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά πλησιάζουµε όλο καί περισσότερο σ’ Εκείνον πού είναι ό Δηµιουργός µας.
Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.
Θάρρος λοιπόν! Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.

Ἅγιος Παΐσιος: "Σήμερα, ἄν εἶναι κάποιος σωστός, τὸν κοροϊδεύουν..."

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» 

Σήμερα τὴν ἁμαρτία τὴν ἔκαναν μόδα. Βλέπεις, ὀρθόδοξο ἔθνος ἐμεῖς καὶ πῶς εἴμαστε! Πόσο μᾶλλον οἱ ἄλλοι! Καὶ τὸ κακό εἶναι ποὺ οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, ἐπειδή ἡ ἁμαρτία ἔχει γίνει μόδα, ἄν δοῦν ἕναν νὰ μήν ἀκολουθῆ τὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς, νὰ μήν ἁμαρτάνη, νὰ εἶναι λίγο εὐλαβεῖς, τὸν λένε καθυστερημένο, ὀπισθοδρομικό. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τὸ νὰ μήν ἁμαρτάνουν τὸ θεωροῦν προσβολή καὶ τὴν ἁμαρτία τὴν θεωροῦν πρόοδο. Αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα. Ἄν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι ποὺ ζοῦν στὴν ἁμαρτία τουλάχιστον τὸ ἀναγνώριζαν, θὰ τούς ἐλεοῦσε ὁ Θεός, Ἀλλά δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα καὶ ἐγκωμιάζουν τὴν ἁμαρτία. Αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ μεγαλύτερη βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἁμαρτία νὰ τὴν θεωροῦν πρόοδο καὶ τὸ ἠθικό νὰ τὸ λένε κατεστημένο. Γι' αὐτὸ ἔχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη ἀξία, αὐτοί ποὺ ἀγωνίζονται στὸν κόσμο καὶ διατηροῦν καθαρή ζωή. Παλιά, ἄν ἕνας ἦταν διεστραμμένος ἤ μέθυσος, ντρεπόταν νὰ βγῆ στὴν ἀγορά, γιατί θὰ τὸν περιφρονοῦσαν. Ἡ μία, ἄν ἦταν λιγάκι παραστρατημένη, δὲν τολμοῦσε νὰ βγῆ ἔξω. Καὶ ἦταν κατὰ κάποιο τρόπο αὐτὸ ἕνα φρένο.

Δίψα Θεού - Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πως να μη Σε ζητώ; Συ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους.

Βλέπεις, Κύριε, τη λύπη και τα δάκρυά μου... Αν δεν με προσείλκυες με την αγάπη Σου, δεν θα Σε ζητούσα όπως Σε ζητώ. Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιο μου έδωσε το χάρισμα να Σε γνωρίσω και χαίρεται η ψυχή μου, γιατί Συ είσαι ο Θεός μου και ο Κύριος μου και Σε διψώ μέχρι δακρύων.

Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Συ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου.

Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Η Τουρκία παραμένει ένας διεκδικητικός και απρόβλεπτος γείτονας. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα είναι αυξημένα, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να επαναπαυόμαστε. Καλό είναι να τα γνωρίζουμε και να τα αξιολογούμε σωστά.

Καταγράφω τις πρόσφατες εξελίξεις που δείχνουν ότι έχει πλήρως καταρρεύσει η πολιτική Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων» .

Η Τουρκία έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, διότι παρήγγειλε πυραύλους S-400 από τη Ρωσία.

Οι περισσότερες χώρες της Ευρ. Ενώσεως ζητούν την διακοπή των διαπραγματεύσεων για το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας λόγω του αυταρχικού καθεστώτος και των ισλαμικών τάσεων του Ερντογάν. Σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση για τις Γερμανικές βουλευτικές εκλογές, ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών Μάρτιν Σουλτς είπε προς την καγκελλάριο Μέρκελ ότι, αν ο ίδιος εκλεγεί Καγκελλάριος, θα αναστείλει τη σχετική διαπραγμάτευση με την Άγκυρα.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στὴν πίστη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀγάπης

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στὴν πίστη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀγάπης, ἔγραφε: 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στὴν πίστη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀγάπης, ἔγραφε: “Ξαγρύπνα ἀσταμάτητα, γιὰ νὰ κρατᾶς τὴν πίστη, καὶ ξαγρύπνα ἀσταμάτητα ὥστε ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης, τὸν ὁποῖο ἡ πίστη φέρνει μέσα της, νὰ αὐξηθεῖ καὶ νὰ σοῦ φέρει χαρά. Ἐφόσον μόνη της ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη, θὰ παρέμενε κρύα καὶ ἄχαρη. Ὅμως καὶ ὅταν μέσα σου κρυώσει ἡ ἀγάπη, καὶ δὲν αὐξηθεῖ καὶ δὲν φέρει καρπὸ χαρᾶς, κράτα τὴν πίστη καὶ περίμενε. Κράτα τὴν πίστη μὲ κάθε κόστος. Καὶ περίμενε, ἀκόμα καὶ χρόνια, μέχρι ἡ ἀγάπη νὰ φυτρώσει ἀπὸ τὴν πίστη. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ ἔχεις χάσει πολλά, ὅμως ἐὰν χάσεις καὶ τὴν πίστη, τὰ ἔχασες ὅλα. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ χάσεις τὸν καρπὸ ἀπὸ τὸ δένδρο, ὅμως ἐὰν χάσεις τὴν πίστη, θὰ ἔχεις κόψει τὸ δένδρο”. 

Ἡ ἐπιλογὴ Πνευματικοῦ

Ἡ συμμετοχὴ στὴ λατρεία καὶ τὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησίας μας ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ κάθε συνειδητοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ. Κομβικὸ ρόλο σὲ αὐτὸ ποὺ ἐν συντομίᾳ ὀνομάζουμε «πνευματική ζωή» ἔχουν τὰ ἑξῆς δύο μυστήρια: αὐτὸ τῆς Μετάνοιας καὶ Ἐξομολόγησης καὶ ἐκεῖνο τῆς Θείας Κοινωνίας τοῦ Τιμίου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Μὲ τὸ πρῶτο ὁ πιστός λαμβάνει τὴν ἄφεση τὸν ἁμαρτιῶν του, γεφυρώνοντας ἔτσι τὸ χάσμα ποὺ εἶχε ἀνοίξει ἀνάμεσα σ’ αὐτὸν καὶ τὸν Θεὸ, ἐνῷ μέ τὸ δεύτερο ἀνακαινίζει τὴν ἴδια του τὴν ὕπαρξη καθώς γίνεται κοινωνός τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή».

H ποιμαίνουσα Εκκλησία στα 2017

H ποιμαίνουσα Εκκλησία στα 2017

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, και η υπ’ αυτήν Διαρκής Ιερά Σύνοδος, θεωρητικά και με βάση τον Καταστατικό Χάρτη Της, «μελετά και αποφασίζει περί των ληπτέων μέτρων δια την πραγμάτωσιν της κατά Χριστόν ζωής του ιερού Κλήρου και του Χριστεπωνύμου λαού». Η πραγματικότητα, από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο  2017, καταγράφεται, κατά θέμα, με τα όσα συνέβησαν και θα συμβούν.

          Αρχιερατικές εκλογές. Τον προσεχή μήνα Οκτώβριο  συνεδριάζει σε τακτική συνέλευση η Ιεραρχία και, μεταξύ των άλλων, θα εκλέξει Μητροπολίτες για τις Εκκλησιαστικές επαρχίες Σταγών και Μετεώρων και Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Οι διεργασίες έχουν αρχίσει από καιρό. Οι υποψήφιοι, ως είναι από δεκαετίες ο πάγιος κανόνας, δια των Μητροπολιτών, που τους προωθούν, εξασφάλισαν, ή λένε ότι εξασφάλισαν, την εύνοια και το «χρίσμα» του Αρχιεπισκόπου.  Στην ημερήσια εφημερίδα της Μεσσηνίας «Ελευθερία» εγράφη: «Σύμφωνα με το kalabakacity.gr “Οι πληροφορίες που έχουμε μέχρι στιγμής φέρουν τον Αρχιεπίσκοπο να έδωσε το χρίσμα στον Αρχιμανδρίτη Θεόκλητο Λαμπρινάκο, ύστερα από αίτημα, που είχε καταθέσει από καιρό ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, όταν τον επισκέφθηκε στην ιδιωτική θερινή κατοικία του, στη Ζάλτσα”». («Ελευθερία», Τρίτη 8 Αυγούστου 2017, σελ. 24).  Πρόκειται για υποψηφιότητα στη Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων.

Διάφορες διηγήσεις εκ του Μεγάλου Γεροντικού που μας ενθαρρύνουν για υπομονή και ανδρεία

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν: «Πες μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε». Και ο Γέροντας τους λέει: «Ακούσατε τι λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή». Αλλά αυτοί είπαν: «Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε». Και ο Γέροντας τους είπε:

«Το Ευαγγέλιο λέει: Αν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο». «Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό». «Εάν δεν μπορείτε να στρέψετε και το άλλο -λέει ο Γέροντας- υπομείνετε τουλάχιστον το ράπισμα στο ένα». «Ούτε αυτό μπορούμε» του απαντούν. Ξαναμιλάει ο Γέροντας: «Εάν ούτε αυτό μπορείτε, μην ανταποδίδετε τα ίσα». Λένε πάλι: «Ούτε αυτό μπορούμε». Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στο μαθητή του: «Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι. Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τι να σας κάνω;»

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ 

π. Δημητρίου Μπόκου 

(Μια όμορφη διδακτική ιστορία για μικρούς και μεγάλους) 

α. Η φιλοξενία του Αβραάμ 

Στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ο Αβραάμ. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Έκανε το καλό σε όλους τους ανθρώπους, αλλά είχε και ένα μεγάλο καημό. Αν και ο Θεός τού είχε υποσχεθεί πως θα αποκτήσει απογόνους, ο Αβραάμ γέρασε και παιδί δεν είχε ακόμα. Ανάμεσα στα άλλα του καλά είχε και το μεγάλο χάρισμα της φιλοξενίας. Κάθε μέρα καθόταν μπρος στη σκηνή του και προσκαλούσε όποιον περνούσε στον δρόμο να του δώσει φαγητό και νερό. 

Έτσι μια μέρα τον επισκέφτηκαν τρεις παράξενοι άνθρωποι που έμοιαζαν με αγγέλους. Η Εκκλησία μας λέει πως ήταν η ίδια η Αγία Τριάδα. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ο Τριαδικός Θεός. Και πράγματι οι τρεις άγγελοι μιλούσαν σαν να ήταν ένας, ο μοναδικός Κύριος, ο Θεός. Ο Αβραάμ τους περιποιήθηκε πλούσια.

Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.

Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν πλησίον μας;

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπᾶμε ἐκ φύσεως, ποὺ μὲ τόσους πολλοὺς τρόπους μοιάζουν μὲ μᾶς στὸ μυαλό, τὸ συναίσθημα – ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ ἀγάπη; Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο σὰν τὸ πιὸ πολύτιμο πρόσωπο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικά μου, ἐπειδὴ λαχταρῶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Θεό, νὰ μοιράζομαι τὶς σκέψεις Του, τὴ στάση Του ἀπέναντι στὴ ζωή.

Ακόμα και τα βατράχια δοξολογούν τον Θεό!

Λέει ο Γέροντας στόν υποτακτικό: «Εξεγερθέντες τού ύπνου προσπίπτομέν σοι, αγαθέ, καί τών αγγέλων τόν ύμνον βοώμέν σοι, δυνατέ: άγιος, άγιος» κτλ.

«Κουά, κουά, κουά, κουά» τά βατράχια, κοάζουν, πώς λέγεται, ξεχάσαμε καί τά ελληνικά τώρα.

– Βρέ παιδί μου, λέει, πήγαινε στά βατράχια καί πές τα: Ά, νά σάς πώ, ο Γέροντας λέει, σταματήστε τώρα γιατί θέλουμε νά διαβάσουμε εμείς τήν ακολουθία.

– Νά ναι ευλογημένο, Γέροντα.

Αυτός ήταν υποτακτικός! Βλέπεις; Δέν είπε, «έ, Γέροντα, τά βατράχια θά πάω νά πώ εγώ;» Όχι υπακοή.