Θεογνωσία, αὐτογνωσία καὶ ἠθικὴ, Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀναζήτηση καὶ γνώση τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἠθικῆς ζωῆς, εἶναι ἡ αὐτογνωσία. Πρωτίστως μάλιστα ἡ ἐπίγνωση τοῦ ἀνθρώπου ὅτι δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ὑπάρξεώς του. Κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι δὲν ὀφείλει τὴν ὕπαρξή του στὸν ἑαυτό του ἢ ὅτι ἔχει τὸ εἶναι «δεδανεισμένον». Ἡ ἐπίγνωση αὐτὴ διατηρεῖ τὸν ἄνθρωπο μέσα στὰ ὅριά του καὶ τὸν προφυλάσσει ἀπὸ τὴν ἐκτροπή.

Ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος παρατηρεῖ: «Πάντα, ὡς ὁρᾶται, τὰ ἄλογα ζῶα... τὴν ἑαυτῶν φυλάττει καὶ φύσιν καὶ τάξιν, καὶ τοὺς ἰδίους ὅρους ἕκαστον αὐτῶν οὒχ ὑπερβαίνει ποτέ. Οὗτος δὲ ὁ χειρὶ Θεοῦ πλασθείς, ὁ λόγῳ καὶ αὐτεξουσιότητι παρ’ αὐτοῦ τιμηθείς, οὐκ εἰς δέον ἐχρήσατο τῇ ἀξία, οὐδὲ τὴν ἰδίαν ἐπέγνω ἀσθένειαν, οὐδὲ ἐνέμεινεν ἐν τοῖς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐντεθεῖσι τῇ φύσει αὐτοῦ ἀγαθοῖς, οὐδὲ ἐντός των ἰδίων ὅρων ἔστη ἤ τά ἐαυτοῦ μέτρα συνῆκεν». Ἡ αὐτεξουσιότητα τοῦ ἀνθρώπου ἔκανε καὶ κάνει δυνατὴ τὴν ἐκτροπὴ ἀπὸ τὰ ὅρια καὶ τὰ μέτρα του.

Η ευωδία του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†) 

Ένας κύριος από τη Θεσσαλονίκη επισκεπτόμενος τη μονή τον Σεπτέμβριο του 2007 διηγήθηκε στις μοναχές το εξής θαυμαστό: Ένας Γέροντας από το Άγιον Όρος, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, του έστειλε ένα βιβλίο με τον βίο του οσίου. Το παρέλαβε από το ταχυδρομείο, το άφησε στο αυτοκίνητο και πήγε στην εργασία του. Το μεσημέρι όταν άνοιξε το αυτοκίνητο γέμισε άρρητη ευωδία. Κατάπληκτος και αλλοιωμένος έψαχνε να βρει την πηγή της ευωδίας. Προερχόταν από τη φωτογραφία του οσίου στο εξώφυλλο του βιβλίου και μάλιστα από το επιγονάτιο. Επέστρεψε σπίτι του απορημένος και είπε και στον υιό του να δει το βιβλίο. Γέμισε κι εκείνος ευωδία. Το βιβλίο ευωδίαζε μία ημέρα ολόκληρη και μετά σταμάτησε. Τηλεφώνησε στον Γέροντα στο Άγιον Όρος, για να του αναφέρει για το θαυμαστό γεγονός. Τον ρώτησε πού είχε το βιβλίο που του έστειλε. Εκείνος του απάντησε ότι το είχε στο προσκεφάλι του, γιατί είχε περάσει μία μεγάλη δοκιμασία και παρακαλούσε τον όσιο Γεώργιο, ο οποίος τον επισκέφθηκε τάχιστα και τον βοήθησε.

Ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση, Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ μεγαλύτερη πνευματικὴ ἀρρώστια. Σὰν τὴν βδέλλα πού, ἂν κολλήσει ἐπάνω σου, σοῦ ρουφάει τὸ αἷμα, ἔτσι καὶ ἡ ὑπερηφάνεια ρουφάει ὅλο τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου. Φέρνει καὶ πνευματικὴ ἀσφυξία, γιατί καταναλώνει ὅλο τὸ πνευματικὸ ὀξυγόνο τῆς ψυχῆς. Κοίταξε νὰ πετάξεις τὸν ἑαυτό σου, γιατί ἂν δὲν πετάξεις τὸν ἑαυτό σου, θὰ σὲ πετάξει ὁ ἑαυτός σου. Ἂν πετάξεις τὸν ἑαυτό σου, μετὰ θὰ πετᾶς. Τί τὸν κρατᾶς τὸν ἑαυτό σου γιὰ τὸν ἑαυτό σου; Τὸ κομμάτι τῆς ἀγάπης ποὺ κρατᾶς γιὰ τὸν ἑαυτό σου, τὸ ἀφαιρεῖς ἀπὸ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀγάπη ποὺ πρέπει νὰ ἔχεις γιὰ τοὺς ἄλλους.

Ἂν γνωρίσεις τὸν ἑαυτό σου, θὰ δεῖς ὅτι δὲν ἔχεις τίποτα δικό σου καὶ τίποτε δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις χωρὶς τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἂν λοιπὸν καταλάβεις πὼς ὅ,τι καλὸ κάνεις εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὅσες χαζομάρες κάνεις εἶναι δικές σου, τότε θὰ πάψεις νὰ ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό σου καὶ θὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὴν αὐτοπεποίθηση.

Το ιλαρό πρόσωπο και ο πόνος της αγάπης, Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

Εάν δώσεις κάτι στο φτωχό, να το δώσεις με πρόσωπο ιλαρό, και με καλά λόγια να τον παρηγορήσεις για τη θλίψη του. Όταν κάνεις αυτό που είπα, η ιλαρότητα του προσώπου σου κυριαρχεί στο μυαλό του περισσότερο παρά αυτό που χρειαζόταν και το έλαβε.

Όταν ανοίξεις το στόμα σου και μιλήσεις εναντίον κάποιου, να θεωρήσεις τον εαυτό σου νεκρό και άκαρπο για το Θεό εκείνη την ημέρα και ότι όλα τα καλά σου έργα πήγαν χαμένα, κι αν ακόμη έχεις τη γνώμη ότι ο λογισμός σου σε προέτρεψε να μιλήσεις με ειλικρίνεια και με σκοπό να βοηθήσεις. Ποια ανάγκη υπάρχει, αλήθεια, να γκρεμίσεις με τα λόγια σου το δικό σου πνευματικό σπίτι, για να διορθώσεις του αλλουνού;

Αν έχεις μέσα σου λύπη για έναν άνθρωπο που για κάποιο λόγο, σωματικά ή ψυχικά, είναι άρρωστος, εκείνη την ημέρα να θεωρείς τον εαυτό σου μάρτυρα και να αισθάνεσαι ότι έπαθες για το Χριστό και ότι αξιώθηκες να τον ομολογήσεις όπως οι ομολογητές. Θυμήσου βέβαια ότι ο Χριστός πέθανε για τους αμαρτωλούς και όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν πως είναι δίκαιοι. Κοίτα πόσο σπουδαίο είναι να φέρεσαι έτσι. Μεγάλο πράγμα είναι να λυπάται η καρδιά σου για τους πονηρούς, και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς μάλλον παρά τους δικαίους. (237-8)

«Μεταπατερική νεωτερικότητα: Τό σύνδρομο τῆς συναφειακῆς θεολογίας καὶ τῆς θεολογίας τῆς ἑτεροίας στὰ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ πράγματα» - Δρ Γεωργίου Βαρβατσούλια

Το θέμα τῆς ὁμιλίας-παρουσίασης: «Μεταπατερική νεωτερικότητα: Τό σύνδρομο τῆς συναφειακῆς θεολογίας καὶ τῆς θεολογίας τῆς ἑτεροίας στὰ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ πράγματα».

Δρ Γεωργίου Βαρβατσούλια, Ψυχολόγου-Γνωσιακού Ψυχοθεραπευτού στο NHS (Βρετανικό ΕΣΥ), Barnet IAPT, Βορείου Λονδίνου.

Συναφειακή θεολογία καὶ νεωτερικότητα ἔχουν ἀρχίσει καὶ συνιστοῦν ‘ἐκπαιδευτικὴ συνθήκη ἐπιμόρφωσης τῶν πιστῶν’ στὴ σύγχρονη ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ ἐκκλησιαστικότητα. Θεολογικοί καὶ ἐπισκοπικοὶ κύκλοι τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Πατριαρχείου ἐπιδιώκουν ἐδῶ καὶ χρόνια τὴν ‘ἀναμόρφωση τοῦ φρονήματος τοῦ ποιμνίου μέσῳ καινοτόμων θεωρήσεων καὶ σύγχρονων ἀναδιαμορφώσεων τῆς πίστης’.

Στην προσπάθειά τους αὐτὴ, ἡ πατερικὴ θεολογία καὶ ἀνθρωπολογία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν βρίσκεται στὸ στόχαστρο. Εἰσάγοντας τὸν ψευδεπίγραφο ὅρο ‘μεταπατερικὴ θεολογία’ ἐπιχειροῦν νὰ ‘ξαναγράψουν’ τὰ συγγράμματα τῶν πατέρων πέρα ἀπὸ ‘προσκολλήσεις’ ποὺ οἱ συναφειακοὶ θεολόγοι θεωροῦν πῶς τὰ κείμενα αὐτὰ ‘διακατέχονται’. Αὐτὸ ὅμως ποὺ οἱ θιασῶτες τῆς συναφειακῆς θεολογίας, τῆς θεολογίας τῆς ἑτεροίας, καί τῆς μεταπατερικῆς ἀντίληψης περὶ ἐκκλησίας, και νεωτερικοὶ θεολόγοι, ἡθελημένα ἐπιλέγουν νὰ μὴ συνειδητοποιοῦν εῑναι ὅτι, οἱ ἀντιλήψεις τους δὲν ἐκφράζουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλὰ μία ἐπαναπαλαίωση ἀπόψεων ποὺ ἀποκλίνει τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς ὀρθόδοξης πίστης.

Ἡ σχέση τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου μὲ τὴ Δημιουργία τοῦ Κόσμου, Schmemann Alexander Protopresbyter (1921-1983)

Ἕνα συγκλονιστικὸ κείμενο τοῦ π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν, ποὺ μᾶς προσφέρει ὑπέροχα στοιχεῖα ἀπὸ τὴ βαθιὰ πνευματικὴ καὶ ἐλπιδοφόρα σημασία τῶν δύο αὐτῶν ἀρχαίων ἀκολουθιῶν, δηλαδὴ τελετουργιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἑσπερινοῦ (ποὺ γίνεται τὸ βράδυ καὶ ἑσπέρα = βράδυ) καὶ τοῦ Ὄρθρου, ποὺ γίνεται τὸ πρωί, πρὶν τὴ θεία λειτουργία (ὄρθρος = πολὺ πρωί).

Οἱ ἑρμηνεῖες σὲ ἀγκύλες εἶναι δικές μας.

Ἀντίθετα μὲ τὴν κοσμικὴ ἐμπειρία τοῦ χρόνου, ἡ λειτουργικὴ μέρα ἀρχίζει μὲ τὸν ἑσπερινό, καὶ τοῦτο σημαίνει: ἀρχίζει τὸ βράδυ. Αὐτὸ φυσικὰ εἶναι ἀνάμνηση τοῦ βιβλικοῦ: Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα, καὶ ἐγένετο πρωί, ἡμέρα μία (Γένεσις, 1,5). Ὡστόσο, εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ἀνάμνηση. Γιατί ἀληθινὰ τὸ τέλος κάθε χρονικῆς «μονάδας» εἶναι ποὺ φανερώνει τὸ ἀχνάρι καὶ τὸ νόημα τοῦ χρόνου, ποὺ χαρίζει στὸ χρόνο τὴν πραγματικότητά του.

Απογοήτευση από την ηγεσία της χώρας μας

Απογοήτευση από την ηγεσία της χώρας μας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

         Τα όσα συμβαίνουν τελευταίως στις πολιτική, πνευματική και εκκλησιαστική ηγεσίες της Ελλάδος έχουν απογοητεύσει τους Έλληνες. Από πλευράς πολιτικής ηγεσίας φαίνεται στις δημοσκοπήσεις. Το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) στην πρόθεση ψήφου είναι στα χαμηλότερα σημεία εδώ και πενήντα χρόνια. Σύμφωνα με την Pulse RC (Καθημερινή, 5/10/2024, σελ. 5) το ποσοστό της κυμαίνεται στο 24-24,5%. Ο ηγέτης της Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει το προς αποφυγήν  παράδειγμα στους Έλληνες γονείς με τη φωτογραφία που ανέβασε ο γιός του στη Νέα Υόρκη. Αυτή έχει τη λεζάντα ότι μαζί με τη σύζυγό του Μαρέβα είχαν την ευκαιρία οικογενειακής συνάντησης με τα τρία παιδιά τους «που ζουν – για σπουδές και εργασία – στις ΗΠΑ». Τί να λέγει για πανεπιστήμια – κρατικά και ιδιωτικά –, τί να μιλάει για μείωση της ανεργίας, το δικό του παράδειγμα μετράει. Επίσης στη ΝΔ δημιουργείται πόλος βουλευτών που καταψήφισαν ή απέσχον της ψηφοφορίας για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων και που εκφράζουν απόψεις παραδοσιακές του Κόμματος τους. Πέραν αυτών τα εσωτερικά προβλήματα, κυρίως με τη μετανάστευση και την ακρίβεια και τα εξωτερικά, με την Τουρκία, τα Σκόπια και την Αλβανία, αντιμετωπίζονται με ανεξήγητη χαλαρότητα.

«Ελληνική Ελευθερία» VS «[έστω] Έλληνας ονομάζου» – Υπερεθνική VS Εθνική Ελληνική Ιδέα στην περίοδο 1798-1814

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Με λίγες λέξεις στο 9ο άρθρο, η Βρετανία, ο Ναπολέων, η Ισπανία και οι Κάτω Χώρες αναγνώρισαν την ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (Συνθήκη Αμιένης, 1802). Ιδρύθηκε το 1800, όταν οι δημοκρατικοί Γάλλοι εκδιώχθηκαν από τους Ρώσους.

Στις 21.3.1800 ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος με την εγγύηση-υποστήριξη Ρωσίας-Πύλης. Η τελετή έγινε το Νοέμβριο στην Κωνσταντινούπολη. Αναγνωρίστηκε το 1802 στην Αμιένη και εξαφανίστηκε το 1807 στο Τιλσίτ. Ο οδοστρωτήρας των εξελίξεων εξαφάνισε την ιστορία του ως ασύμβατη με το περιπετειώδες 1821. Μαζί έσβησαν και οι «Γραικογάλλοι» του Κοραή, ο οποίος δεν βρήκε κάτι να πει για το Ναπολέοντα, τον κύριο υπεύθυνο της εξαφάνισης. Βρήκε όμως πολλά κατά του συνυπεύθυνου, Αλέξανδρου Α΄.

Μαρτυρίες γιὰ τὸν Ὅσιο Δανιήλ τὸν Κατιουνακιώτη, Μωραϊτίδης Ἀλέξανδρος

Ὁ μεγάλος Σκιαθίτης πεζογράφος, Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης, ὁ ἄλλος μετά τον Παπαδιαμάντη ἅγιος τῶν νεοελληνικῶν γραμμάτων, ἦταν τὸ πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντος Δανιήλ, ἀπὸ τὸ πρόσωπο καὶ τὶς διδαχὲς τοῦ ὁποίου εἶχε πολὺ ἐντυπωσιασθεῖ, τόσο αὐτὸς ὅσο καὶ ἡ γυναῖκα του, ὥστε ἔζησαν μαζὶ στὸν κόσμο, ὄχι ἁπλῶς ὡς κοσμοκαλόγεροι ἀλλὰ ἀξιώθηκαν καὶ οἱ δύο νὰ φορέσουν τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα ὡς μοναχοί, Ἀνδρόνικος καὶ Ἀθανασία. Συνέβαλαν μάλιστα καὶ οἱ δύο πολὺ στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐπικοινωνίας καὶ στὴν ἀμοιβαία ἐκτίμηση μεταξὺ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ τοῦ Γέροντος Δανιήλ. Ἡ σύζυγος μάλιστα τοῦ Μωραϊτίδη ἦταν στὸν κύκλο τῶν γυναικῶν, οἱ ὁποῖες βρίσκονταν ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Σχολαρχίας του στὴν Ριζάρειο Ἐκκλησιαστικὴ Σχολή. Ὑπάρχουν ἐντυπωσιακὲς μαρτυρίες τοῦ ἴδιου τοῦ Μωραϊτίδη γιὰ τὴν ἐντύπωση ποὺ τοῦ προκάλεσαν, ἡ πρώτη του γνωριμία μὲ τὸν Γέροντα, οἱ νυκτερινὲς συζητήσεις στὴν ἀπλωταριὰ τοῦ κελλιοῦ στὰ Κατουνάκια, ἡ γενικὴ ἐκτίμηση καὶ ἀποδοχὴ τοῦ διακριτικοῦ Γέροντος ἀπὸ τοὺς ἁγιορεῖτες. Οἱ μαρτυρίες αὐτὲς προέρχονται ὅλες ἀπὸ τὸ γνωστὸ ἔργο τοῦ Μωραϊτίδη «Μὲ τοῦ βοριᾶ τὰ κύματα».

Γράφει γιὰ τὴν πρώτη τους γνωριμία ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης:

Κράτησε πρὶν ἀπ’ ὅλα τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, Ἅγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

To τελευταῖο εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὸ γιὰ σένα, ἐφόσον δὲν τὸ κατέχεις ἰσχυρά. Πρόσεχε, μὴ δαπανᾶς χωρὶς ὄφελος τὶς λίγες σωματικές σου δυνάμεις.

Γιὰ νὰ βρεῖς τὸν σωστὸ δρόμο, εἶναι καλύτερο ἀπ’ ὅλα νὰ τὸ ζητήσεις ἀπὸ τὸν  ἴδιο τὸν Θεὸ στὴν προσευχή:

«Κύριε, Σὺ ὁ ἴδιος δίδαξέ με τὰ πάντα. Δῶσε μου τὴ χαρὰ τῆς γνώσεως τοῦ θελήματός Σου καὶ τῶν ὁδῶν Σου. Δίδαξέ με νὰ Σὲ ἀγαπῶ ἀληθινὰ μὲ ὅλο μου τὸ εἶναι, ὅπως μᾶς παρήγγειλες.

Οἰκοδόμησε τὴ ζωή μου ἔτσι, ὅπως Ἐσὺ ὁ Ἴδιος τὴν συνέλαβες στὴν προαιώνια βουλή Σου. Ναί, ἀκόμη καὶ γιὰ μένα, γιατί Ἐσὺ κανέναν δὲν ξέχασες καὶ κανέναν δὲν ἔπλασες γιὰ ἀπώλεια. Ἐγὼ μὲ ἀφροσύνη ἐκδαπάνησα τὶς δυνάμεις πού μοῦ ἔδωσες, ἀλλὰ τώρα, στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου, διόρθωσέ τα ὅλα Ἐσὺ ὁ ἴδιος, καὶ ὁ ἴδιος δίδαξέ με τὰ πάντα. Ἀλλὰ ἔτσι, ὥστε πραγματικὰ τὸ θέλημά Σου νὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ ζωή μου, εἴτε ἐγὼ τὸ καταλαβαίνω εἴτε δὲν τὸ καταλαβαίνω μέχρι καιροῦ. Μὴν ἐπιτρέπεις νὰ πορευθῶ σὲ ξένους δρόμους, ποὺ ὁδηγοῦν στὸ σκοτάδι. Ἀλλὰ πρὶν παραδοθῶ στὸν ὕπνο τοῦ θανάτου, δῶσε σὲ μένα τὴν ἀνάξια νὰ δῶ τὸ Φῶς Σου, ὦ Φῶς τοῦ κόσμου».

1904-2024: ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Ο θάνατος του παλληκαριού αφύπνισε τον Ελληνισμό. Μετά τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά, στις 13 Οκτωβρίου 1904, η κυβέρνηση των Αθηνών συνειδητοποίησε πόσο δίκιο είχε ο Ίων Δραγούμης όταν έγραφε: Έλληνες, ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει! Όλες οι δυνάμεις του Έθνους συνεργάσθηκαν για να διαφυλάξουν τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της Μακεδονίας που στέναζε υπό τον Οθωμανικό ζυγό και κινδύνευε από την ένοπλη τρομοκρατία του Βουλγαρικού εθνικισμού και της Σχισματικής Βουλγαρικής Εξαρχίας.

Η πρώτη φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνα διεξήχθη το 1878, όταν οι Έλληνες Μακεδόνες αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τον τουρκικό ζυγό με την ένταξη σε μία Μεγάλη Βουλγαρία, την οποία υποστήριζε ο ρωσικός Πανσλαβισμός. Οι Μακεδόνες αγωνίσθηκαν με επίκεντρο το Λιτόχωρο, τη Δυτική Μακεδονία και το όρος Μπούρινο. Ευτυχώς οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις σταμάτησαν τα σχέδια για ένα βουλγαρικό κράτος, το οποίο θα κατείχε όλη τη Μακεδονία πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής.

Ο διάβολος έχει τεράστια εμπειρία ζωής και είναι τόσο πανούργος, που οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν γι' αυτόν, χωρίς να το ξέρουν.

Ο διάβολος έχει ''φάει'' σοφούς, έχει ''φάει'' ασκητές και Πατριάρχες.

Είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατον), να γλυτώσει ο άνθρωπος από τον σατανά, εάν δεν κάνει ακριβώς αυτό που του λέει ο Χριστός.

Πρόκειται για ένα πρόσωπο με κακία και μίσος εναντίον του Θεού.

Και μη μπορώντας να τα βάλει με τον Θεό, τα βάζει με την περιουσία Του, τα βάζει με τους ανθρώπους.

Και έχει για κάθε άνθρωπο, διαφορετική παγίδα να τον ρίξει στην αμαρτία.

Αλλιώς θα πιάσει τον νέο, αλλιώς θα πιάσει τον πλούσιο, αλλιώς θα πιάσει το φτωχό, αλλιώς θα πιάσει τον ωραίο, αλλιώς θα πιάσει τον παπά, αλλιώς θα πιάσει τον κυβερνήτη.

Έχει μύριους τρόπους!

Και αλίμονο στον άνθρωπο που δεν προσεύχεται, να τον φυλάει ο Χριστός.

Θυμάμαι προ ετών, είχα πάρει μια ευχαριστήρια επιστολή, από μια ψυχή που βρισκόταν σε αναπηρικό κρεβάτι.

Η επιστολή της κατέληγε με την εξής ευχή:

''Η ευχή μου κ. Παναγόπουλε, είναι μέσα από την καρδιά μου,

ο Κύριος να σε φυλάει από την επήρρεια και τις παγίδες του σατανά!''

Είμαι 65 ετών, αλληλογραφώ με χιλιάδες κόσμο, αλλά ομολογώ ότι πρώτη φορά άκουγα μια τέτοια περιεκτική και αναγκαία ευχή με τέτοιο σοβαρό περιεχόμενο.

Με έκανε τρομερή εντύπωση, η διάκριση της κοπέλας αυτής!

Ναι ή όχι στον συνεορτασμό του Πάσχα;

Ναι ή όχι στον συνεορτασμό του Πάσχα;

Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια στην ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικά με τον επικείμενο και σχεδιαζόμενο συνεορτασμό του Πάσχα ανάμεσα σε Ορθοδόξους και Ρωμαιοκαθολικούς. Το Πατριαρχείο μας καλεί ουσιαστικά τους Λατίνους να μας ακολουθήσουν. Αυτό φαινομενικά είναι καλό. Ωστόσο, θα πρέπει να αναλογιστούμε την ουσία: μπορούμε ελαφρά τη καρδία να αποδεχτούμε έναν τέτοιο εορτασμό που θα αποτελέσει ένα ακόμα σοβαρό σκαλοπάτι στην ένωση των Εκκλησιών; Θα αναφέρω κάποιες κύριες παραμέτρους που – δυστυχώς – δεν επιτρέπουν ούτε αισιοδοξίες ούτε αποδοχή κοινής ημερομηνίας:

• Ο συνεορτασμός νοείται μεταξύ ομοδόξων Τοπικών Εκκλησιών. Οι Λατίνοι θεωρούνται – και είναι – αιρετικοί (κυρίως Filioque, πρωτείο - αλάθητο Πάπα, κτιστή Χάρη). Πώς, λοιπόν, να μιλήσουμε για συνεορτασμό με αλλοδόξους χριστιανούς;

Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου: Δημόσια τοποθέτηση γιά τό Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων

10 Ὀκτωβρίου 2024

Δημόσια τοποθέτηση γιά τό Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων

Προσφάτως πληροφορηθήκαμε ὅτι ἡ Διεύθυνση Παιδείας Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ τοῦ Δήμου Τρικκαίων διοργανώνει στίς ἀρχές Νοεμβρίου 2024 στά Τρίκαλα διαθρησκευτικό συνέδριο Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Μουσουλμάνων καί Ἑβραίων. Μάλιστα δέ πρόκειται γιά τό πρῶτο μιᾶς σειρᾶς ἀναλόγων συνεδρίων πού ἕπονται.

Τό σχεδιαζόμενο συνέδριο δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ ἐφαρμογή στήν πράξη τῶν σχεδίων καί τῶν πρακτικῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας.

Λόγος στο ευαγγέλιο που λέγει «βγήκε ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του», Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Κυριακή Δ’ Λουκά

Λόγος στο ευαγγέλιο που λέγει «βγήκε ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του» Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Βγήκε ο Κύριος να σπείρει τον σπόρο του. Πού; Στις καρδιές των ανθρώπων γιατί αυτές είναι τα χωράφια που δέχονται τα πνευματικά σπέρματα. Από αυτές άλλες μοιάζουν με δρόμο, καταπατημένες κατά κάποιο τρόπο και καταπιεσμένες από τους πονηρούς λογισμούς και τα πάθη και από τους επόπτες αυτών, τους πονηρότατους δαίμονες, άλλες μοιάζουν με πετρώδη γη, όσες από μικροψυχία και πώρωση δεν μπορούν να συγκρατήσουν μέχρι το τέλος τα σπέρματα της διδασκαλίας και να καρποφορήσουν με αυτά καρπούς προς αιώνια ζωή, και άλλες μοιάζουν με γεμάτο από αγκάθια έδαφος, επειδή το ενδιαφέρον τους συγκεντρώνεται στα κτήματα και τον πλούτο και τις πρόσκαιρες απολαύσεις και στα προερχόμενα από αυτές.

Καθώς λοιπόν παρατηρούνται πολλές διαφορές στις καρδιές τών ανθρώπων, «βγήκε» λέγει, «ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του· και καθώς έσπερνε, άλλος έπεσε στο δρόμο και καταπατήθηκε και το κατέφαγαν τα πετούμενα του ουρανού».

ΟΙ ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ (Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ Θεὸς σπέρνει τὸν καλὸ σπόρο του, τὸν θεῖο λόγο του, στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δεχόμαστε μὲ τὸν δικό μας τρόπο τὸν σπόρο τοῦ Θεοῦ καὶ καρποφοροῦμε διαφορετικὰ ὁ καθένας (Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ).

Ἀλλὰ δὲν διαφέρουμε μόνο στὸν τρόπο τῆς καρποφορίας. Δὲν εἴμαστε μόνο γῆ ποὺ δέχεται τὸν σπόρο, ἀγρὸς ποὺ καλλιεργεῖται καὶ φυτεύεται. Οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ταυτόχρονα καὶ σποριάδες. Ἀπὸ τὴ θέση γονέων, δασκάλων, ἱερέων, ἀλλὰ καὶ ποικίλων ἄλλων πόστων ἐντὸς τῆς κοινωνίας, γινόμαστε αὐτομάτως σποριάδες στὸν πνευματικὸ ἀγρὸ τῶν ψυχῶν πολλῶν συνανθρώπων μας καὶ πρωτίστως τῶν παιδιῶν μας. Εἰδικὰ οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν εἶναι ἕνας χῶρος ἀπροστάτευτος. Τί σπέρνουμε στὴν εὐαίσθητη αὐτὴ παρθενικὴ γῆ ποὺ μᾶς παραδίδεται μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη; Τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό; 

Κυριακή Δ’ Λουκά: Διδαχή εις την παραβολήν του Σπορέως (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 5 – 15

Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην. Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. και εν τω σπείρειν αυτόν ο μέν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό, και έτερον έπεσεν επι την πέτραν, και φυέν εξηράνθη δια το μή έχειν ικμάδα, και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. και έτερον έπεσεν εις την γήν την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. ταύτα λέγων εφώνει, ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Επηρώτων δέ αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες, τίς είη η παραβολή αύτη; ο δέ είπεν, υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δέ λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μή βλέπωσι, και ακούοντες μή συνιώσιν. έστι δέ αύτη η παραβολή. Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού, οι δέ παρά την οδόν εισίν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μή πιστεύσαντες σωθώσιν. οι δέ επι της πέτρας, οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι, και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. το δέ εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισίν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. το δέ εν τη καλή γή, ούτοί εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον, κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή. Ταύτα λέγων εφώνη΄ ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω. Απόδοση:

ΜΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΕΥΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΣΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

         Ἡ νίκη ἐπὶ τῶν παθῶν καὶ τὰ παθήματα ὡς μοχλὸς ἐν Πνεύματι ἐμπειρίας

Πολλάκις ἠσθάνθην ἐμαυτὸν ἐσταυρωμένον ἐπὶ ἀοράτου σταυροῦ. Τοῦτο συνέβαινεν ἐν τῷ Ἄθῳ, ὅτε θυμὸς ἐκυρίευεν ἐμοῦ ἐναντίον ἐκείνων, οἵτινες προσέβαλλον ἐμέ. Τὸ πονηρὸν τοῦτο πάθος ἐφόνευεν ἐν ἐμοὶ τὴν προσευχὴν καὶ οὕτως ὡδήγει ἐμὲ εἰς φρίκην.

Κατὰ καιροὺς ἡ πάλη πρὸς τὸ πάθος τοῦτο ἐφαίνετο ἀδύνατος: Κατέσχιζεν ἐμέ, ὡς τὸ ἄγριον θηρίον κατασπαράσσει τὸ θύμα αὐτοῦ. Συνέβη ποτε ἐξ αἰτίας στιγμιαίου ἐρεθισμοῦ ἡ προσευχὴ νὰ ἀποχωρήση ἀπ’ ἐμοῦ. Ἠγωνιζόμην ἐπὶ ὀκτὼ μήνας, ὅπως ἐπιστρέψη αὕτη. Ὅτε ὅμως ὁ Κύριος ἐνέδωσεν εἰς τὰ δάκρυά μου, τότε ἡ καρδία μου ἐγένετο νηφαλιωτέρα καὶ πλέον ὑπομονητική.

Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 22.9//5.10.2024.

Ὁσίου Κοσμᾶ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 26 Ὁσιομαρτύρων

Ἐν Ἄθω μαρτυρισάντων ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου.

Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

Ὑπὸ Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων.

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀμήν.

Θύελλα, ταραχὴ καὶ σκάνδαλο στὴν μητρόπολη Περιστερίου. Αἰτία, ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ τῶν ναῶν, ἀπὸ τὸν οἰκεῖο μητροπολίτη.

Ἐνῷ γιὰ τὸν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο, καὶ γιὰ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι καύχημα, γιὰ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ κάποιους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους γραμματεῖς, Φαρισαίους καὶ ἀρχιερεῖς, εἶναι μέγα «σκάνδαλο».1

Ποιὸς μᾶς δίνει μαρτυρία ὅτι ὑπάρχει Θεὸς, Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Στὴ δασκάλα Β.Σ.

Κι ἐσὺ καὶ ἡ γερόντισσα μητέρα σου εἶστε ἀφιερωμένες στὴν ὀρθόδοξη πίστη. Ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίσατε νὰ ἐκπληρώνετε τὶς ἐντολὲς τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐλεημοσύνης καὶ τῆς Μετάληψης, ἀπὸ τότε τὰ μυστικὰ τῆς ἀλήθειας ὅλο καὶ περισσότερο σᾶς ἀποκαλύπτονται. Πράγματι αὐτὸς εἶναι ὁ ὀρθὸς δρόμος: μέσω τῆς ἐξάσκησης τοῦ γνωστοῦ φθάνουμε στὸ ἄγνωστο.

Κατὰ τὴ σιωπηλὴ καὶ μακροχρόνια προσευχὴ ἡ ἀλήθεια ἐμφανίζεται. Ὅμως ἡ καρδιά σου φλέγεται ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία, ὥστε καὶ πολλοὺς ἄλλους νὰ κατευθύνεις στὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας. Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἄνθρωποι: σὲ κάποιον ὁ νοῦς εἶναι σκοτισμένος ἀπὸ τὰ ψέματα, σ’ ἄλλον ἡ καρδιὰ πετρωμένη ἀπὸ τὰ πάθη, καὶ δὲν γίνεται εὔκολα. Χρειάζεται πολὺς καθαρισμὸς καὶ μεγάλοι ἁγιασμοὶ καὶ ἑπταπλάσιες νίψεις στὸν Ἰορδάνη. Ἔτσι ἕνας ἐργάτης ἀπὸ τὸ Βανάτι σ΄ ἐξέπληξε μὲ τὴν ἐρώτηση: «Ποιὸς μαρτυρεῖ ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός;» Καὶ ἐσὺ παραξενεύεσαι, τί νὰ τοῦ ἀπαντήσεις. Πρῶτα προσευχήσου στὸν Θεὸ γι’ αὐτόν, καὶ μετὰ ἀπάντησέ του ὡς ἑξῆς: