Προσευχή για όσους βρίσκονται μακριά από τον Θεό

Προσευχή για όσους βρίσκονται μακριά από τον Θεό Γερόντισσα Φιλοθέη 

Να προσευχόμαστε για τους συγγενείς μας και για όλους όσοι βρίσκονται μακριά από τον Θεό. Ξέρει ο Θεός! Αν η προσευχή μας είναι πολύ ειλικρινής και τίμια, αλλάζουν και οι άλλοι διάθεση. Έχουμε πολλά περιστατικά να θυμηθούμε ο καθένας. Αν δεν πιάνει η προσευχή μας, είναι γιατί ακριβώς θέλουμε να περάσει αυτό που θέλουμε εμείς. Ενώ, αν επιθυμούμε να γίνει το θέλημα του Θεού, θα φτάσει η προσευχή στον Θεό, θα αλλάξει και ο πλησίον σίγουρα.

Έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, πολλά περιστατικά συγκλονιστικά που φαίνονταν αθεράπευτα, με τίποτε δεν άλλαζαν, ήταν άτεγκτη η θέση των ανθρώπων! Έμοιαζε ότι ποτέ δεν θα μεταμεληθούν, ποτέ δεν θα αλλάξουν θέση! Και όμως! Αν η δική μας η ζωή είναι συνεπής, αν είναι αληθινή, αν ανταποκρίνεται με όλη τη σημασία της λέξεως στην αγάπη του Θεού, αν αγωνιζόμαστε σωστά, αν παίρνουμε θέση ταπεινή, ο άλλος θα αλλάξει. Και από κει που δεν το περιμέναμε, βλέπουμε μετά θαυμαστά αποτελέσματα και με έκπληξη αναρωτιόμαστε πώς έγινε σ’ αυτή την ψυχή αυτό το θαύμα!

ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ

Διδακτορισμός εναντίον ησυχασμού.

Πρίν λίγα χρόνια στη Γερμανία, στη διάρκεια μίας κληρικολαϊκής συνάξεως, Χριστιανός έθεσε το εξής ερώτημα, στον κλήρο ο οποίος έστρωνε ήδη το έδαφος για την ένωση και το κοινό ποτήριο, καταργώντας το Ορθόδοξο Βάπτισμα!

"Καλά, όλα όσα μας είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τον Πάπα, θα τα ξεχάσουμε; Θα τα διαγράψουμε"; Για να πάρει την απάντηση του κλήρου! "Έλα ρε, εμείς εδώ έχουμε τόσα διδακτορικά ο καθένας μας, τον αγράμματο θα ακούσουμε"; Αυτή είναι η ουσία του Οικουμενισμού Αποτελείται απο δόκτωρες, διδάκτορες, με μεγάλο βιογραφικό και μεγάλο βιβλιογραφικό. Γι’αυτό και τα βιβλία τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όσων ίπτανται ήδη στην σκούπα του Χάρυ Πόττερ, όπως ο Ζηζιούλας, ο Γιανναράς, ο Ράμφος είναι στην πραγματικότητα δελτία βιβλιογραφίας και βιβλιοπαρουσιάσεως. Όπως είναι τα διδακτορικά. Όπως είναι τα βιβλία του Λουδοβίκου, του Καλαιτζίδη, του Γιαγκάζογλου.

Ελευθερία της Τέχνης και υποκρισία

Ελευθερία της Τέχνης και υποκρισία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

         Με την υποστήριξη της κυβέρνησης στην πρωτοβουλία της διευθύντριας της Εθνικής (Σημ. τρόπος του λέγειν) Πινακοθήκης επανήλθαν τα βλάσφημα έργα σε αυτήν και μάλιστα με αυξημένα μέτρα προστασίας και ασφαλείας, λες και πρόκειται για την «Τζιοκόντα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Το σύνθημα «Η Τέχνη ή είναι ελεύθερη ή δεν υπάρχει» δεν έχει σχέση με την έκθεση των συγκεκριμένων έργων στην «Εθνική» Πινακοθήκη, αλλά ακούγεται από τα μεγάφωνα του συστήματος. Οι ελεύθεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον ορυμαγδό της κυριαρχούσας ιδεολογίας των «προοδευτικών κύκλων», οι οποίοι με ένταση επιδιώκουν τα κατ’ αυτούς «ανθρωπάρια» να δεχθούν τις απόψεις τους, ότι 2+2=5 και να αγαπήσουν τον «Μεγάλο Αδελφό», όπως τον περιγράφει ο Όργουελ στο έργο του «1984». Είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρει τους αντιθέους να διορθώσουν τον κόσμο. Μέλημά τους να καταστρέψουν ό,τι δημιούργησε ο Ελληνισμός τα περίπου 3.000 χρόνια της δημιουργίας του.

Οι Πάπες ως τύποι του Αντιχρίστου

Βαρύς ο λόγος. Αληθινός, δυστυχώς, εστίν, ιδίως βλέποντας τα έργα και τα λόγια των τελευταίων επισκόπων της παλαιάς Ρώμης. Οι Ρωμαιοκαθολικοί, ακολουθώντας τις επιταγές του φαίνεσθαι και τη διαφημιστική προπαγάνδα της μετανεωτερικότητος και της παγκοσμιοποίησης, θα ήταν ανακόλουθοι αν δεν εξέλεγαν Πάπες με μια εικόνα εξωτερική που να προκαλεί τουλάχιστο θαυμασμό και αποδοχή. Ο Χριστός όμως καταδίκασε σαν κεκονιαμένους τάφους τους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής του, που χρησιμοποιούσαν την ίδια μέθοδο εξαπάτησης και προς τα έξω, αλλά και ad intra (προς τον ίδιο τους τον εαυτό…).

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, αρχαίοι και νεότεροι, προφήτεψαν για τον τελικό αντίχριστο της ιστορίας πως θα είναι εξωτερικά θελκτικός από όλες τις απόψεις. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του μακαριστού αρχιμανδρίτη Σεραφείμ Δημόπουλου (+2008) που τόνιζε πόσο όμορφος και γλυκός θα είναι – προσποιούμενος φυσικά – ο απεχθέστατος αυτός δαιμονισμένος, που θα τολμήσει να αυτοανακηρυχθεί ο χριστός του Θεού και Θεός, υφαρπάζοντας τη θέση του αληθινού Μεσσία Ιησού Χριστού, του επί Ποντίου Πιλάτου Σταυρωθέντος και Αναστάντος.  

Οι δύο τελευταίοι, μάλιστα, Πάπες – Φραγκίσκος και Λέων – χιλιοπροβαλλόμενοι σαν τάχα οι προστάτες των φτωχών και αδυνάτων, ταπεινοί και άγιοι κληρικοί, δεν μας παραπέμπουν άραγε στο βδέλυγμα της Αποκάλυψης, που αρχικά θα παρουσιάζει έτσι ακριβώς το προσωπείο του και στη συνέχεια θα δείξει με διωγμούς το ειδεχθές του πρόσωπο; Και μήπως με πρωτεργάτη τον Πάπα δεν πρόκειται να αρχίσει η παγκόσμια αποδοχή του θηρίου της Αποκάλυψης; Ίσως αυτό εννοούσε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν προφήτευε: “Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία”.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ (ΜΝΗΜΗ ΠΕΤΡΟΥ ΜΟΛΥΒΙΑΤΗ)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Σε μία δημόσια παρέμβασή του ο Καθηγητής και Βουλευτής της ΝΔ Άγγελος Συρίγος μάς θύμισε ότι ο Πέτρος Μολυβιάτης, που έφυγε προσφάτως από τη ζωή, συνέβαλε στην καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. Μετά τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 ο έμπειρος διπλωμάτης ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και έδωσε μία συνέντευξη, στην οποία τόνισε τα εξής:

Η Ελληνική Κυβέρνηση θα αφήσει ελεύθερους τους Έλληνες της Κύπρου να εκφράσουν την άποψή τους με δημοψήφισμα και θα σεβασθεί την απόφασή τους. Δεν είναι η τελευταία ευκαιρία για το Κυπριακό το σχέδιο του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Δεν υπάρχουν τελευταίες ευκαιρίες.

Ο θάνατος του Πάπα και το κράτος του Βατικανού (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ θάνατος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ἔδωσε τήν εὐκαιρία σέ ὅλα τά τηλεοπτικά δίκτυα καί τούς δημοσιογράφους νά ἐπαινέσουν τήν ταπεινή στάση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ὡς πρός τήν διαμονή του στό Βατικανό, τόν τρόπο ἔκφρασής του σέ διάφορα σύγχρονα θέματα καί τίς ὁδηγίες πού ἔδωσε γιά τήν κηδεία καί τήν ταφή του. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν ἰδιαιτερότητά του, τά χαρίσματά του, τόν τρόπο τῆς ἔκφρασης του καί αὐτό συμβαίνει καί μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο. Οἱ δημοσιογράφοι καί ἄλλοι ἀναλυτές, ὅπως καί ἄνθρωποι πού τόν γνώριζαν τόν ἐπήνεσαν δημόσια γι’ αὐτά. Ὅμως δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι, ναί μέν, σημαντικό ρόλο παίζουν οἱ ἄνθρωποι πού κατέχουν μιά θέση, ἀλλά στήν πράξη δέ μποροῦν νά διαμορφοποιηθοῦν ἤ νά ἀλλάξουν τό θεσμικό σύστημα μιᾶς ὀργάνωσης πολλῶν αἰώνων.

Εἶναι γνωστόν ὅτι τό Βατικανό εἶναι ἕνα Κράτος μέ ὅλες τίς ἐξουσίες του, μέ Πρωθυπουργό, Ὑπουργούς, ἀσκεῖ διπλωματία σέ διάφορες χῶρες μέ τούς Νούντσιους, διαθέτει Τράπεζα, τήν ὀνομαστή Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ μέ διακίνηση τεράστιων χρηματικῶν ποσῶν, γιά τά ὁποῖα κατά καιρούς γράφονται πολλά. Οἱ κληρικοί χωρίζονται σέ ποιμένες καί διπλωμάτες, τά μοναχικά τάγματα ἔχουν χάσει τήν ἡσυχαστική παράδοση καί ἀσχολοῦνται μέ κοινωνικά ζητήματα.

Ἅγιον Ὄρος : Διώξεις, σκάνδαλα ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ.Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν!

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14//27.4.2025

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ.

Ἅγιον Ὄρος : Διώξεις, σκάνδαλα ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ.Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν! 

ΥΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

 

Ὅπως στὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῶν ὁποίων ὑπήρξατε μόνιμο στέλεχος γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴν εὔρρυθμη λειτουργία τους, ἰσχύουν θεσπισμένοι κανόνες ποὺ ὅλοι ὑποχρεοῦντο νὰ ἀκολουθοῦν, ἔτσι καὶ στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία, οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Ἅγιοι Πατέρες, θέσπισαν Ἱεροὺς Κανόνες. 

Οἱ λαϊκοὶ στὴν ἐποχή μας, ἔχει καταλήξει σύνηθες φαινόμενο, νὰ χρησιμοποιοῦν μεθόδους ὄχι τοὺς ἐνδεδειγμένους, παραβιάζοντας τοὺς θεσπισμένους κανόνες γιὰ νὰ ἀνελιχθοῦν στὰ ἀνώτατα ἀξιώματα. Ἄλλωστε, ἐσεῖς ἔχετε γνώση καὶ ἐμπειρία ἀπὸ τὴν πορεία σας, μέχρι σήμερα στοὺς τρόπους καὶ τὶς μεθόδους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦνται γιὰ νὰ ἀνελιχθεῖτε. Ὅμως, ΝΑ ΜΗΝ σᾶς διαφεύγει πὼς αὐτὲς οἱ μέθοδοι δὲν εἶναι ἀρεστὲς, οὔτε μποροῦν νὰ ἰσχύσουν στοὺς μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. 

Κυριακή του Παραλύτου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε’ 1-16) Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που δε γογγύζει όταν υποφέρει, αλλ’ εξετάζει τις αιτίες με υπομονή κι ελπίδα στο Θεό. Πού θα βρει τις αιτίες που τον κάνουν να υποφέρει αυτός που πάσχει;

Θα τις βρει είτε μέσα του είτε στους γονείς του και στους γείτονές του. Ο βασιλιάς Δαβίδ υπόφερε για τις δικές του αμαρτίες. Ο Ροβοάμ για τις αμαρτίες τού πατέρα του, του βασιλιά Σολομώντα. Οι προφήτες υπόφεραν για τις αμαρτίες των συμπατριωτών τους.

Αν αυτός που πάσχει έψαχνε διεξοδικότερα και βαθύτερα τις αιτίες των βασάνων του, πού θα τις έβρισκε; Σίγουρα θα τις συναντούσε στην ολιγοπιστία του προς το Θεό ή σε κάποιο σκοτεινό και κακό πνεύμα, σ’ ένα μαύρο σκοτάδι χωρίς φως ή στη στοργική και θεραπευτική πρόνοια του Θεού. Εδώ θα βρει τις αιτίες που τον κάνουν να υποφέρει εκείνος που ψάχνει διεξοδικότερα και βαθύτερα. Ο Αδάμ κι η Εύα υπόφεραν από την ολιγοπιστία τους στο Θεό· ό δίκαιος Ιώβ από το σκοτεινό και κακό πνεύμα τής πονηρίας· ο τυφλός νέος άνθρωπος, που ο Χριστός άνοιξε τα μάτια του, για τη δόξα τού Θεού και για τη δική του αιώνια ανταπόδοση.Ο συνειδητός άνθρωπος είναι λογικό ν’ αναζητήσει τις αιτίες που τον βασανίζουν μέσα του, ενώ ο ανόητος κατηγορεί πάντα τους άλλους. Ο συνειδητός άνθρωπος θυμάται όλες τις αμαρτίες που έκανε από παιδί. Τις θυμάται με φόβο Θεού και περιμένει να πληρώσει γι’ αυτές.

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ (Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ Χριστὸς θεραπεύει τὸν παράλυτο ποὺ ἐπὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια βρισκόταν κατάκοιτος σὲ κάποια ἀπὸ τὶς πέντε στοὲς τῆς κολυμβήθρας τῆς Βηθεσδά. Στὸ τέλος τοῦ ἔδωσε τὴ συμβουλή: «Μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται». Μὴν ἁμαρτάνεις πιά, γιὰ νὰ μὴν πάθεις χειρότερα (Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου). Ὥστε ὁ παράλυτος εἶχε ἀρρωστήσει λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν του; 

Ναί! Καὶ ὄχι μόνο αὐτός. Τὸ ἴδιο συμβαίνει σὲ ὅλους μας. Ὁ Χριστὸς ὑποσημαίνει ἐδῶ τὸ τεράστιο πρόβλημα ποὺ ἐπισώρευσε στὸ ἀνθρώπινο γένος ἡ ἁμαρτία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποφάσιζε γιὰ πρώτη φορὰ νὰ ἀφήσει τὸν Ρουβίκωνα πίσω του καὶ νὰ ἔλθει ἀντιμέτωπος μὲ τὸν Θεό, διαρρηγνύοντας τὴ μέχρι τότε σχέση ὑπακοῆς του πρὸς αὐτόν, δὲν φανταζόταν ποτὲ τί ἀνεξέλεγκτο ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου ἄνοιγε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του. 

Ο πάπας Φραγκίσκος και οι θαυμαστές του

του Πρωτ. Θωμά Βαμβίνη στην Romfea.gr

Εἶναι πολύ ὡραῖο νά μιλᾶ κανείς γιά τήν ἀγάπη, ἀλλά ὡραιότερο εἶναι νά τήν συνδέη μέ τήν ἀλήθεια, ὄχι τήν ἀσαφῆ καί ἀόριστη, ἀλλά μέ τήν ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ ἀναληφθείς στόν θρόνο τοῦ Πατρός, ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἕνας τῆς ἀϊδίου Ἁγίας Τριάδος. 

Ἡ αὐτονόμηση τῆς ἀγάπης ἀπό τήν ἀλήθεια-Χριστό καί ἡ χρησιμοποίησή της γιά νά ἀποδραματοποιηθῆ ἡ αἵρεση καί γενικά ἡ πλάνη στήν πίστη ἤ τήν ζωή, εἶναι μιά πράξη ἀντιεκκλησιαστική, ἀντιπνευματική. 

Ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου ἀποκάλυψε τέτοιες διασπάσεις τῆς ἀγάπης ἀπό τήν ἐνυπόστατη ἀλήθεια. Ἔδωσε τήν ἀφορμή νά διατυπωθοῦν πολλές ὑποκειμενικές ἀπόψεις, πού δείχνουν εἴτε ἀδικαιολόγητη ἄγνοια βασικῶν στοιχείων τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας καί ἐκκλησιολογίας, εἴτε (τό χειρότερο) ἑκούσια καί ἐν γνώσει ἐπιλογή τῆς αἵρεσης καί δικαιολόγηση σέ κλίμα συναισθηματικῆς ἀγάπης, ἀσαφοῦς καί ἀστήρικτης, τῆς ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς. 

Να γίνουμε παιδιά του Θεού

Να γίνουμε παιδιά του Θεού

Δημήτριος Παναγόπουλος 

Ο Χριστός είναι αυτός που μας έφτιαξε και αυτός που μας εξαγόρασε με το Αίμα Του! Από φιλότιμο και μόνο, γι’ αυτά που μας έκανε ο Χριστός, έπρεπε να αλλάξει κάθε άνθρωπος και να πολιτεύεται διαφορετικά στη ζωή του, εν μετανοία. Αλλά πού τέτοιο φιλότιμο…!

Αν ο άνθρωπος ήθελε να βάλει έναν κανόνα στον εαυτόν του, για ένα μήνα να προσευχόταν και να έλεγε: Χριστέ μου, τι είσαι για μένα, ε τότε, θα έκλαιγε σε όλη του την υπόλοιπη ζωή. Όταν του δείξει ο Χριστός, τι έκανε γι’ αυτόν, θα έκλαιγε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του και θα ντρεπόταν για τον εαυτόν του! Θεληματικά θα «δουλωνόταν», θεληματικά θα παραδιδόταν στα χέρια του Θεού. Δεν θα διατεινόταν, όπως κάνει τώρα, ότι ο Θεός θέλει δούλους…

Πορίσματα Ε΄ Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου: «Θεολογία – Θεολόγοι και Ενορία»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πορίσματα Ε΄ Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου: «Θεολογία – Θεολόγοι και Ενορία»

Ολοκληρώθηκε το Ε΄ Διεθνές Θεολογικό Συνέδριο με θέμα: «Θεολογία – Θεολόγοι και Ενορία», που πραγματοποιήθηκε στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από τις (2) έως τις (3) Μαϊου και ήταν αφιερωμένο στην οντολογική σχέση της Θεολογίας και των Θεολόγων με την ορθόδοξη Ενορία. Στο Συνέδριο συμμετείχαν, ως Εισηγητές, ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, κ. Φιλόθεος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, πολλοί Καθηγητές Πανεπιστημίου, Ιερείς, Διδάκτορες, θεολόγοι, Διδάσκαλοι και παιδαγωγοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τα συμπεράσματα του Συνεδρίου είναι τα παρακάτω:

Λευκός καπνός στο Βατικανό - Εκλέχθηκε νέος Πάπας

Η ανακοίνωση του «Habemus Papam»: Ρόμπερτ Πρεβόστ ως Λέων ‘ΙΔ ο νέος Πάπας – Με καταγωγή από τις ΗΠΑ

Η ανακοίνωση έγινε από τον καρδινάλιο Ντομινίκ Μαμπέρτι

Σύμφωνα με το τελετουργικό οι καρδινάλιοι θα πάνε στην «Αίθουσα των Δακρύων» - Εκεί ο νέος Ποντίφικας θα ενδυθεί και ακολούθως θα γίνει η ανακοίνωση στον κόσμο «Habemus Papam»

Η Εκκλησία στο τέλος της γραμμής.

Ο επόμενος Πάπας και το αληθινό σημάδι των έσχατων καιρών 

από τον Εμανουέλε Παβόνι

Αγαπητέ Valli,

τώρα που το Κονκλάβιο πρόκειται να ξεκινήσει, διαβάζω στις εφημερίδες φήμες, κρίσεις, προβλέψεις που με κάνουν να λυπάμαι πικρά για την εποχή που η μόνη διαίρεση εντός του Κολλεγίου των Καρδιναλίων ήταν μεταξύ εκείνων που ήταν υπέρ της ισπανικής μοναρχίας και εκείνων που ήταν υπέρ της γαλλικής μοναρχίας, ενώ σήμερα έχουμε ένα είδος εμφυλίου πολέμου μεταξύ ριζοσπαστικών προοδευτικών καρδιναλίων και συντηρητικών καρδιναλίων που δεν έχουν το απαραίτητο σθένος, μεταξύ λαϊκιστών του τρίτου κόσμου και θεοκονωνικών.

Ανταπάντηση αναγκαία σε φιλενωτικό αδελφό

 

“Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψύχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει. Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν – και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης – ας το αφήσουμε σε αυτούς, που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας… Επίσης ας γνωρίζωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές”. (Ανθολόγιο Συμβουλών αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, εκδ. Αποστολικής Διακονίας 2024, σελ. 346-347).

Άγιος Νικόλαος Νεομάρτυς ο εν Βουνένοις .

Άγιος Νικόλαος Νεομάρτυς ο εν Βουνένοις .

Τις πρώτες ημέρες του Μαΐου με την ανθισμένη φύση, την πλημμυρισμένη απόμυρωδιές λουλουδιών και υπέροχων τριαντάφυλλων και υπό το Φως της Αναστάσεωςτου Κυρίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την 9η του μηνός τρεις μεγάλους Αγίους: τονΧριστοφόρο, τον Προφήτη Ησαΐα και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο ή τον εν Βουνένοις.

Εις το κείμενο αυτό θα αναφερθούμε, εν συντομία, εις τον βίο και την παρακαταθήκη του Αγίου Νικολάου του Νέου.

Ο Νικόλαος γεννήθηκε από γονείς ευλαβείς και ενάρετους στα μέρη τηςΑνατολής. Από μικρός φανέρωσε την κλίση του προς το αγαθόν, αποφεύγοντας τηνσυναναστροφή με θρασείς συνομηλίκους του και επιδίωκε την συντροφιά ενάρετωνενηλίκων. Η φήμη του ως ενάρετου και αγαθού ανθρώπου έφθασε στα αυτιά τουαυτοκράτορα, ο οποίος τον διόρισε Δούκα, αφού πρώτα τον γνώρισε από κοντά. Οιαρμοδιότητες του Νικολάου ήταν να εκπαιδεύει και να διατηρεί τους στρατιώτες τουαξιόμαχους. Δεν παρέλειπε να τους μιλάει για τον Χριστό και να διδάσκει την αγάπη καιτην δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους.

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος; (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

139. Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;

Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: “Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω” (Ιώβ 5,7).

Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ. 8, 21).

Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3, 16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ. 7, 14-16). Αλλ’ όμως, εάν δεχόμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστηση, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας.

Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος.

Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωση, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανά μας θα λιγοστέψουν και θα έλθει μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

140. Ο πόνος είναι αρραβώνας των αιωνίων βασάνων ή το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του πόνου;

Τὸ Πρόσωπο τοῦ Φωτὸς Εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σωφρόνιο

Τὸ Πρόσωπο τοῦ Φωτὸς 

Εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σωφρόνιο  Μοναχὴ Γαβριηλία 

πηγή:εδώ

Ὅποιος εἶδε τὸ Ἄκτιστο Φῶς καὶ ἀναγνώρισε στὸ Φῶς αὐτὸ τὸν Χριστό, αὐτὸς ποτὲ πλέον δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴ γνώση ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου.¹

Ὁ Χριστὸς ἦταν τὸ κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Σωφρονίου. Κατὰ τὴν πρώιμη παιδική ἡλικία του εἶχε τὴν ἐμπειρία τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Στὴν ἐφηβεία ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ στράφηκε πρὸς τὸ σκοτάδι τῆς ἀνυπαρξίας. Ὁ Χριστὸς ὅμως τὸν ἀναζήτησε καὶ στὸ σκοτάδι εἰσέδυσε λεπτὴ ἀκτίνα Φωτός, στὴν ὁποία ὁ Ἅγιος ἀναγνώρισε τὸν Δημιουργό του. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ καὶ γιὰ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ζωή του, μὲ φλογερὴ προσευχὴ μετανοίας, ἐπιζητοῦσε νὰ γίνει ἐγγὺς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Κύριος εἰσάκουσε τὴ δεήσή του, χαρίζοντάς του καὶ πάλι τὴ χάρη τῆς θεωρίας τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς καὶ τῆς σπάνιας δωρεᾶς τῆς προσευχῆς, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς προσευχόταν μέσα του. 

Κυρία Αρβελέρ, τι μας χωρίζει από το Βατικανό; Η λεηλασία τής Πόλης!!!

Κυρία Αρβελέρ, τι μας χωρίζει από το Βατικανό;

Η σκιά του 1204 στη σχέση μας με το Βατικανό, ο Φραγκίσκος και οι προσδοκίες για τον διάδοχό του, όπως παρατέθηκαν από τη διακεκριμένη ιστορικό στην «Κ»

Μαργαρίτα Πουρνάρα

Ετών 99. Μυαλό ξυράφι και χιούμορ ακατάβλητο: «Κυρία Γλύκατζη-Αρβελέρ, να έρθω να μιλήσουμε για τη σχέση των Ελλήνων με το Βατικανό;», τη ρώτησα στο τηλέφωνο. «Βρε κακό που με βρήκε!», απάντησε εκείνη και αμέσως έβαλε τα γέλια. «Ελα. Σε περιμένω», απάντησε. Ο λόγος της συνάντησης, προφανής. Μόνον εκείνη μπορεί να πυκνώσει τους αιώνες που δοκίμασαν βάναυσα την ισορροπία της Ορθοδοξίας με την Καθολική Εκκλησία και να αποτυπώσει τα αισθήματά μας για το αντίπαλον δέος της χριστιανοσύνης.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης υπέρ του μεταθετού

Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης ἀνακοινώνει ὅτι:

1.- Μετά τήν πρόσφατη χηρεία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου, κοιμηθέντος τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Δαμασκηνοῦ, ἄρχισε νά ἐκδηλοῦται ποικιλοτρόπως, ἡ, ὡς μή ὄφειλε, παρέμβαση διαφόρων θεσμικῶν προσώπων, ἐπί σκοπῷ ἀποφυγῆς ἐκλογῆς συγκεκριμένoυ προσώπου στήν θέση τοῦ νέου Μητροπολίτου Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου.

2.- Στά πλαίσια τῶν παρεμβάσεων αὐτῶν, ἔλαβε χώρα πρό ὀλίγων ἡμερῶν προσπάθεια ἀπό μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἐσφαλμένης καί ἐξόχως ἀβάσιμης ἑρμηνείας τῶν κειμένων διατάξεων τοῦ Καταστατικοῦ Νόμου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κρήτης, μέ βάση τήν ὁποία, δῆθεν, ἀποκλείεται στήν Ἐκκλησία Κρήτης ἡ πλήρωση κενῆς Μητροπόλεως μέ ἐκλογή Μητροπολίτου ἀπό ἄλλη Μητρόπολη αὐτῆς. Γιά τό σκοπό αὐτό ὑπῆρξε ἔγγραφο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων καί Ἀθλητισμοῦ.

Ἡ ἀντιεκκλησιαστική ποιμαντική τῆς ἀποδόμησης καί τοῦ διχασμοῦ ἀπό τόν Μητροπολίτη Περιστερίου

Ἡ ἀντιεκκλησιαστική ποιμαντική τῆς ἀποδόμησης καί τοῦ διχασμοῦ ἀπό τόν Μητροπολίτη Περιστερίου 

Χθές καί σήμερα 07/05/2025 συνεδριάζει ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος. 

Ἤδη ἀπό τίς 10 Ἀπριλίου ἔχει ὑποβληθεῖ αἴτημα τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς Πιστῶν περί ΑΠΕΙΘΕΙΑΣ τῆς Ι.Μ. Περιστερίου στήν ἐφαρμογή τῆς Ἐγκυκλίου 3095/20-03-2025 «Περί τῆς τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου». Εὐχόμαστε νά φωτίσει ὁ Θεός τήν Ἱερά Σύνοδο καί νά συζητήσουν τήν ἐν λόγῳ ἀναφορά, δίνοντας ἕνα ὁριστικό τέλος στήν προκλητικά ἀσεβῆ ἐμμονή τῆς Μητροπόλεως ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου.  

Μέσα σέ αὐτό τό πνεῦμα ἀσυνεπείας καί διοικητικῆς αὐθαιρεσίας στήν Μητρόπολη, ἔρχεται νά προστεθεῖ ἀκόμη ἕνα ὀδυνηρό γεγονός πού τάραξε τήν τοπική Ἐκκλησία: