Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν

∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου[1]

Ὕψωσε τὸν λογισμόν σου ὑπεράνω ἀπὸ κάθε καιρὸν καὶ χρόνον, καὶ ὑπεράνω ἀπὸ κάθε κτίσμα νοητὸν καὶ αἰσθητόν. Καὶ ἐμβαίνων (διὰ νὰ εἰπῶ ἔτσι) μέσα εἰς τὴν ἰδίαν αἰωνιότητα καὶ εἰς τὸν νοῦν τοῦ Θεοῦ, συλλογίσου τὰς τρυφὰς καὶ ἀρρήτους ἀγαλλιάσεις ὁπού ἐλάμβανεν ἐν ἑαυτῷ ὁ Θεὸς διὰ τὴν ἀειπάρθενον Μαρίαν…

Μὲ κάθε δίκαιον ἔχαιρε καὶ ὑπερέχαιρε πρὸ τοῦ αἰῶνος ἡ Ἁγία Τριάς, προγινώσκουσα κατὰ τὴν θεαρχικήν Της ἰδέαν, τὴν ἀειπάρθενον Μαριάμ. Διότι, εἶναι γνώμη τινῶν Θεολόγων, ὅτι ἂν καθ’ ὑπόθεσιν ὅλα τὰ ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων ἤθελαν κρημνισθῇ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ γίνουν δαίμονες· ἂν ὅλοι οἱ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἄνθρωποι ἤθελαν γίνῃ κακοὶ καὶ ὅλοι νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν χωρὶς νὰ γλυτώσῃ τινάς· ἂν ὅλα τὰ κτίσματα, οὐρανός, φωστῆρες, ἄστρα, στοιχεῖα, φυτά, ζῶα, ἤθελαν ἀποστατήσῃ κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ εὔγουν ἀπὸ τὴν τάξιν των καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ μὴ ὄν· μ’ ὅλον τοῦτο, ὅλες αὐτὲς οἱ κακίες τῶν κτισμάτων, συγκρινόμεναι μὲ τὸ πλήρωμα τῆς ἁγιότητος τῆς Θεοτόκου, δὲν ἠδύναντο νὰ λυπήσουν τὸν Θεόν. Διότι, μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦτον ἱκανὴ νὰ Τὸν εὐχαριστήση κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα καὶ νὰ μὴ Τὸν ἀφήση τόσον νὰ λυπηθῆ διὰ τὸν χαμὸν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόσων καὶ τόσων κτισμάτων Του, ὅσον ἤθελε Τὸν κάμει νὰ χαίρη ὑπερβαλλόντως διὰ λόγου Της μόνον.

Λατινογενής ἡ Λειτουργική Μεταρρύθμισις

Λατινογενής ἡ Λειτουργική Μεταρρύθμισις

Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου Μπαρούση,
ἡγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης-Νεζερῶν, ( 250 08 Πάτραι)

    Παρα τήν ηπιότητα μέ τήν οποίαν εκφράζονται κάποτε οι οπαδοί της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, το κίνημά τους φαίνεται διατεθειμένο νά προχωρήση σταθερά, αποφασισμένο, όσον είναι δυνατόν, νά καινοτομήση. Αυτό ίσως, κατ’ αρχήν, θά ημπορούσε νά μή θεωρηθή οπωσδήποτε αρνητικό, αλλ’ όμως, προκειμένου νά υπάρξη διάλογος, πρέπει νά προηγηθή ειλικρινής ενημέρωσι.

   Σέ άρθρο, πού εδημοσιεύθη προσφάτως εις έγκριτο εκκλησιαστική εφημερίδα, γραμμένο υπό γνωστού τέως λυκειάρχου, ενθέρμου φιλενωτικού καί θιασώτου τής λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, γίνεται προσπάθεια νά απαλλαγή τό κίνημα αυτό από τις δυτικές, λατινικές καταβολές του. Όμως, τόσον ένας αείμνηστος καθηγητής της Θεολογίας, ο «πρωτοπόρος καί βασικός σκαπανέας τού λειτουργικού μας πλούτου», κατά τήν έκφρασι τού ιδίου τού ανωτέρω αρθρογράφου, όσον και ένας διακεκριμένος ρώσσος πρωτοπρεσβύτερος λειτουργιολόγος, τόν διαψεύδουν. (Εις τό παρόν κείμενο δέν αναφερόμεθα ονομαστικώς εις πρόσωπα, έχοντες ώς σκοπό νά μη κρίνωμε αύτά καθ’ εαυτά τα πρόσωπα, αλλά τις συγκεκριμένες απόψεις τους. Διά τούτο καί παραλείπονται οι σχετικές παραπομπές).

Από την επίσκεψη του αγίου Πορφυρίου στο Σινά

Τότε που ο άγιος Πορφύριος είχε έρθει στο Σινά – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός –, παραλίγο να είχαμε και ένα ατύχημα. Θέλησε ο Άγιος να πάη να προσκυνήση στα μέρη της Ραϊθού, όπου υπήρχαν εκεί και οι μάρτυρες οι εν Ραϊθώ αναιρεθέντες. Είχαμε ένα αυτοκίνητο με μια μικρή καρότσα και ήμασταν μπροστά τέσσερις. Οδηγούσα εγώ και δίπλα μου ήταν ο τότε δόκιμος νεαρός Γεώργιος, νυν π. Παύλος, και πίσω ήταν ο π. Φώτιος με τον γέροντα Πορφύριο. Τότε ο δρόμος ήταν χωματόδρομος και το αυτοκίνητο χοροπηδούσε πάνω στην άμμο, η οποία είχε φαγωθή και είχε βγη από κάτω πιο στερεό έδαφος. Σε τέτοιο δρόμο δεν είναι να τρέχης πολύ, γιατί οι κραδασμοί ήταν μεγάλοι και πρέπει να πηγαίνης σε ένα ρυθμό χαμηλό για να αισθανθούν λίγο πιο άνετα οι επιβάτες που είναι μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά και για το ίδιο το αυτοκίνητο. Αφού περάσαμε τέσσερις ώρες μέσα στην διαδρομή αυτή, βρεθήκαμε στην άσφαλτο η οποία δεν ήταν καμμία τέλεια άσφαλτος και εκεί λίγο χαλαρώσαμε και άρχισα να νυστάζω. Οπότε σε μια στροφή με πήρε για λίγο ο ύπνος και βγήκαμε από τον δρόμο.

Να παιδαγωγηθούμε στον πόνο

π. Γεώργιος Σχοινάς 

Σήμερα, δεν θέλουμε να κοπιάσουμε για να προκόψουμε. Αποφεύγουμε τις επώδυνες θεραπείες. Πρέπει, όμως, να πονέσουμε. Στο βιβλίο «Το μυστήριο της ίασης», του Anthony Βloom, υπάρχει ένα παράδειγμα για τα κοράλλια, αυτούς τους θαλάσσιους οργανισμούς. Αυτά σιγά-σιγά σκληραίνουν από μία ειδική διαδικασία που αναπτύσσουν απέναντι στους άλλους οργανισμούς που ζουν στη θάλασσα και γίνονται από έξω σαν πέτρα. Εμείς δεν πρέπει να είμαστε έτσι. Ο χριστιανός που αποφεύγει τον πόνο δεν γίνεται καλύτερος χριστιανός, γιατί επιλέγει να ζει ανώδυνα – άρα αντισταυρικά. Δεν έχει μέσα του εύπλαστο υλικό να ζει στη χάρη και στη χαρά της κοινωνίας με τον Θεό και τους ανθρώπους και γίνεται σκληρός, αποκτά ένα κέλυφος. Ο Θεός μας προκαλεί να αφεθούμε στον πόνο, να ζήσουμε τον πόνο των γύρω μας και τον δικό μας και μέσα από τη βίωση του πόνου να ζητάμε τον Ιατρό, την ίαση.

Η αγάπη του Θεού και η αγάπη του εαυτού μας

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Παρακαλώ, θα ήθελα να προσέξουμε εδώ κάτι που θα πούμε. Κατά κανόνα και στα πνευματικά θέλουμε να ακούμε πολλά, που λέγονται και κατά τον ένα και κατά τον άλλο τρόπο, τα οποία κάπως μας ικανοποιούν. Έχουμε μια περιέργεια, μια διάθεση απλώς να απασχολούμαστε. Δεν ξέρω αν μπορούμε να το πιάσουμε, να το καταλάβουμε αυτό που λέμε τώρα.

Όπως όταν έχει να κάνει κανείς μια εργασία που του φαίνεται βαριά, δύσκολη και δεν έχει διάθεση να την κάνει, τότε όχι ότι χάνει την ώρα του, όχι ότι κάνει μη καλά πράγματα, αλλά από δω κι από κει ενεργεί έτσι, κινείται έτσι, απασχολείται έτσι, που κατά βάθος αποφεύγει εκείνο το οποίο ακριβώς πρέπει να κάνει και είναι η ώρα να το κάνει· το αποφεύγει. Και όταν αναγκάζεται εκ των πραγμάτων και δεν γίνεται αλλιώς, τι να κάνει μετά; Το πραγματοποιεί. Για παράδειγμα, αν είμαστε κουρασμένοι, νυσταγμένοι, και το μόνο που επιζητούμε είναι να ξαπλώσουμε, και ξαφνικά κάτι μας απειλεί, φτερά θα βγάλουν τα πόδια μας. Όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε, θα το ξεχάσουμε αυτό μπροστά στην απειλή.

Εκδήλωση - Βιβλιοπαρουσίαση «Η Βασίλισσα των Ουρανών Μητέρα όλων των παιδιών» (φωτο)

Το Γραφείο Νεότητος Ι.Μ Καστορίας σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Έαρ και το Βιβλιοπωλείο της Ι.Μ. Καστοριάς διοργάνωσαν εκδήλωση με αφορμή το βιβλίο της Κατερίνας Νίκα-Μάνου «Η Βασίλισσα των Ουρανών Μητέρα όλων των παιδιών» την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024 το πρωί, στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς.

 

Πλήθος από αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους, έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα ζεστό κλίμα. 

 

Στην εκδήλωση χαιρέτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ.κ. Καλλίνικος.  Για το βιβλίο μίλησαν οι εκλεκτές επιστήμονες Καζταρίδου Αλίκη, Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς, και η Δρ Μόσχου Καλλιόπη, Εκπαιδευτική Σύμβουλος. 

Εκ μέρους των εκδόσεων Έαρ χαιρετισμό απηύθυνε ο υπεύθυνος επικοινωνίας Θανάσης Χατζής. 

 

Τη συζήτηση για το βιβλίο ακολούθησε διαδραστική αφήγηση του βιβλίου από την συγγραφέα Κατερίνα Νίκα-Μάνου για τους μικρούς μας φίλους. 

 

Στο τέλος της εκδήλωσης η συγγραφέας υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου σε όσους από τους μικρούς αλλά και μεγαλύτερους φίλους το ζήτησαν. 

Δεν οικοδομείται με πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες το Σώμα Χριστού

Δεν οικοδομείται με πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες το Σώμα Χριστού

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Είναι μεγάλη βλασφημία να πιστεύεται και να διακηρύσσεται, ότι το Σώμα Χριστού οικοδομείται με τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες μέλη του Π.Σ.Ε.  Κι όμως σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, και αυτό παρεισέφρησε ως μη όφειλε. 

 Αυτό διακηρύσσεται στην παράγραφο 8 της Δήλωσης του Τορόντο, η οποία ως μη όφειλε παρεισέφρησε και σε κείμενο της Σύνοδου της Κρήτης.  Για τέτοιες αποφάσεις σεμνύνονται;  Γιατί τόση ζέση για μια τέτοια απόφαση, από τους αμύντορες της Συνόδου της Κρήτης;  

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΤΗ ΘΗΤΕΙΑ, ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Στις 6 Νοεμβρίου στο Μπισκέκ της Κιργιζίας, συνεκλήθη η Διάσκεψη των ηγετών του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών (Organization of Turkic States). Στη Σύνοδο συμμετείχαν ως παρατηρητές ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και ο ψευδοπρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Στο τέλος των εργασιών ο Οργανισμός απένειμε στον Όρμπαν το Παράσημο της Ανώτατης Τιμής του Τουρκικού Κόσμου. Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν μοίρασε στους συνέδρους ένα αναμνηστικό νόμισμα της Τουρκικής Δημοκρατίας, στο οποίο απεικονίζονταν οι σημαίες των 5 μελών (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία) και των δύο παρατηρητών: Ουγγαρίας και ψευδοκράτους, το οποίο αναφέρεται ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου: Ἡ πορεία τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων. Ὁ κοινός βηματισμός Βατικανοῦ - Φαναρίου

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων

13 Νοεμβρίου 2024, μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ !

Ἡ πορεία τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων 
Ὁ κοινός βηματισμός Βατικανοῦ - Φαναρίου

    Στό προηγούμενο κείμενο μας ἀναδείξαμε τήν ἀλλοίωση τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας μέσῳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, καθώς ἡ ὀρθόδοξη πίστη, ἀπό μοναδική καί ἀπόλυτη ὁδός σωτηρίας, μετατρέπεται σέ μία ἁπλή πτυχή ἑνός πολυθρησκευτικοῦ πλαισίου, πού ἀναζητᾶ τήν ἀλήθεια σέ ὅλες τίς θρησκεῖες.

Να ζητήσουμε το φως της Θεότητος

Γερόντισσα Μακρίνα (†) 

Προσπαθώ με την προσευχή να σας βοηθήσω.

Έλεγα: Πώς γίνεται και να μην έρχεται η Θεία Χάρις στην ψυχή μας; ποια είναι τα εμπόδια, τι φταίει; Και βλέπω κατά σειρά δυο βράδια και ένα μεσημέρι τα εξής:

Το πρώτο βράδυ βλέπω και ανατέλλει ένας ήλιος πολύ λαμπερός και φωτεινός και μέσα μου έλεγε μια φωνή, ότι έτσι φωτίζεται από την Θεία Χάρη ο άνθρωπος όταν έχει πολλή βία και αυταπάρνηση, και ό,τι θλίψη είχα, μου την πήρε αυτό πού είδα…

Το άλλο βράδυ είδα πολλά τοιχώματα και μόλις έμπαινε ανάμεσα λίγο φως, με την ανατολή του ηλίου, και περνούσε καμιά ακτίνα. Και μια φωνή μου έλεγε ότι είναι στον άνθρωπο που δεν κάνει τα έργα του Θεού όπως πρέπει. Και πάλι το άλλο μεσημέρι έβλεπα μικρά-μεγάλα τοιχώματα και κοίταζα σε ποιο μέρος θα μπει λίγος ήλιος.

Κυριακή Θʼ Λουκά: Η παραβολή του άφρονα πλουσίου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιβ’ 16-21)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις. Κλέβει ποτέ ένας γιός από τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως προχώρησε στην κλοπή. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει άλλον άνθρωπο κι ο δούλος άλλο δούλο; Επειδή έμαθαν πρώτα να κλέβουν από τ’ αφεντικό τους. Οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν πρώτα από το Θεό κι έπειτα ο ένας από τον άλλο. Ο προπάτορας του ανθρώπινου γένους άπλωσε το χέρι του να κλέψει πρώτα αυτό που ανήκε στο Θεό κι έπειτα, σαν αποτέλεσμα, οι απόγονοί του άρχισαν να κλέβουν ο ένας τον άλλο. Οι άνθρωποι κλέβουν από Θεό και ανθρώπους, από τη φύση κι από τον εαυτό τους. Ο άνθρωπος δεν κλέβει μόνο με τις σωματικές αισθήσεις του, αλλά και με την καρδιά, την ψυχή και το νου του. Δεν υπάρχει πράξη κλοπής που ο διάβολος να μην είναι συνεργός του ανθρώπου. Είναι ο υποβολέας και υποκινητής κάθε κλοπής. Είναι ο εισηγητής και καθοδηγητής κάθε σκέψης για κλοπή. Κανένας κλέφτης στον κόσμο δεν ήταν ποτέ μόνος του.

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου “Ο Θείος Έρως”

Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός είναι ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά. Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. … Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις σε μεθάει. Αυτή η μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία». Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε· αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι η χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ίνα η χαρά υμών ή πεπληρωμένη».

Στόν εἰσοδηματία Μόμτσιλο Ν., πού ρωτᾶ τί ὑπῆρχε πρίν ἀπό τόν Χριστό. (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στόν εἰσοδηματία Μόμτσιλο Ν., πού ρωτᾶ τί ὑπῆρχε πρίν ἀπό τόν Χριστό.

 

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Παρόλο πού εἶστε χριστιανός ρωτᾶτε : « Ὅταν οἱ χριστιανοί μιλοῦν περί Χριστοῦ ὡς κέντρου καί ἄξονα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τί ὑπῆρχε στόν κόσμο πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ; ».

 

Ὅπως μαθαίνω , εἶστε ἄνθρωπος διαβασμένος καί εὐγενικός , ὁπότε πιστεύω πώς ὅταν μπεῖτε λίγο πιό βαθιά στήν ἐπιστήμη τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ, θά σᾶς εἶναι ὅλα σαφή .

Θά σᾶς καταστεῖ σαφές , ὅτι πρίν τόν Χριστό πάλι ὑπῆρξε ὁ Χριστός . Καί ὅτι στό τέλος τοῦ κόσμου πάλι θά εἶναι ὁ Χριστός.

 

Δηλαδή πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ , τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἰώνιου Λόγου , στό ἀνθρώπινο σῶμα , στήν προσωπική ἀποστολή στή γῆ , ἦταν τοῦτος ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ , τούτη ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ , τοῦτος ὁ αἰώνιος Λόγος τῆς θεΐκῆς Τριάδας , ὄχι ἐμφανιζόμενος στή σάρκα ἀλλά ἐνεργώντας ἀκούραστα μέσω ἐκλεγμένων ἀνθρώπων , τῶν ὑπηρετῶν Του : Μέσω προφητῶν , δίκαιων καί σοφών .

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΕΡΗΜΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ και η «καρδιακή προσευχή». Τα τέρατα της σπηλιάς του ασυνειδήτου!

"Αλλά το σπουδαιότερο, στην περίπτωση του διαλόγου με τη σπηλιά του ασυνειδήτου, είναι πως η ψυχολογία ούτε η ίδια ημπορεί ούτε υποδεικνύει κάποιο άλλο μέσο ουσιαστικής εξώσεως των απειλητικών τεράτων από τη σπηλιά αυτή. Έτσι ιδίως η ψυχανάλυση μας αποκαλύπτει τα δόντια των ενστικτικών τεράτων του ασυνειδήτου, χωρίς να αναλαμβάνη και το έργο της προστασίας μας ή της απαλλαγής από τον κίνδυνο να μας αλέσουν τα δόντια αυτά, σε κάποια κρίσιμη ώρα!"

Του αειμνήστου ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

Η πιο βασική κατάκτηση της ψυχολογίας υπήρξε ασφαλώς η «ανακάλυψη» του ασυνειδήτου.

Η επισήμανση της άγνωστης αυτής περιοχής της ανθρωπίνης προσωπικότητος άνοιξε οπωσδήποτε τη θύρα διά της οποίας ημπορεί κανείς να ρίξη το βλέμμα του στο σκοτεινό βάθος της ψυχής. Ή τουλάχιστον, ύστερα από την ανακάλυψη αυτή, είναι σε θέση κανείς να αντιληφθή τη σημασία του ασυνείδητου αυτού βάθους για την όλη ψυχική και πνευματική πορεία του ατόμου.

Παπα-Ματθαίος Καρακαλληνός (1905-1985)

Απο τον Συναξαριστή 

Ο παπα-Ματθαίος, κατά κόσμον Ιωάννης Μητσόπουλος, γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της επαρχίας Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας της Πελοποννήσου, Καρδαρίτσι ονομαζόμενο, το έτος 1905, από γονείς φτωχούς μεν αλλά ευσεβείς, τον Θεόδωρο και την Αικατερίνη. Ήταν το πρωτότοκο από τα επτά παιδιά τους. Πολλά βιογραφικά στοιχεία από τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν μας έχουν διασωθεί, παρά μόνο ότι στην εφηβική του ηλικία έφυγε από το πατρικό του σπίτι και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα του καιρού εκείνου, όπου έκανε τον πλανόδιο μικροπωλητή, για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Φαίνεται όμως ότι από τότε μέσα στη νεανική του ψυχή υπεκαίετο ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

Ο Θεός περνά κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας

Ο Θεός περνά κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας

Στην πραγματικότητα ο χριστιανισμός, δρώντας μέσα στον αποτυχημένο κόσμο του ορθολογισμού, που μας έφερε ως εδώ, είναι μία νέα ιδέα που όσοι την ασπάζονται παίρνουν δύναμη. Ποτέ το αφύσικο δεν θα νικήσει το φυσικό

Μανώλης Κοττάκης

Παρατηρώ αυτές τις μέρες όλους αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν γιατί κέρδισε ο Τραμπ. Γιατί ο κόσμος δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και με τους σχεδιασμούς τους. Γιατί ο «ανορθολογισμός» κέρδισε τον «ορθολογισμό». ∆εν πρόκειται να καταλάβουν. ∆ιότι δεν θέλουν να καταλάβουν. Εκπροσωπώντας έναν κόσμο που αποτυγχάνει αρνούνται να αναλάβουν και να αναγνωρίσουν το βάρος της ευθύνης τους. Κάθε απόπειρα κατανόησής του είναι μάταιη.

Ο απλός και άκακος Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος

Απο τον Συναξαριστή 

Ήταν αξιοθαύμαστος ο συνδυασμός της απλότητος με την ευφυΐα, της μορφώσεως με την άγνοια των τεχνολογικών εξελίξεων στον Σεβασμιώτατο Αντώνιο.

Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυόβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήση, του πρότεινε ένας Ιερέας να του βάλη μία «ψείρα» (ένα μικροφωνάκι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενεύτηκε και είπε στον ιερέα: «Δεν είσαι στα καλά σου». Μετά το κήρυγμα λέει στον παπα-Στέφανο (Ρήνο): «Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλη μία ψείρα». Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων.

Ὁ «κοινός» ἑορτασμός τοῦ Πάσχα (Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου)

Ὁ «κοινός» ἑορτασμός τοῦ Πάσχα

Ιερά Μονή Γρηγορίου- Άγιον Όρος.

  Στό Ἀνακοινωθέν τῆς Συνάξεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (3.9.2024) ἀναγράφεται περί τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα τό 2025:

«Ἐκφράζεται ὁμοθυμαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόμενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Ο άγιος Αβράμιος και η ανεψιά του Μαρία, Από τον Ευεργετινό

Ο άγιος Αβράμιος, όταν η ανεψιά του Μαρία έμεινε ορφανή, την πήρε κοντά του, στο εξωτερικό κελλάκι του ασκητηρίου του, και της δίδασκε την ασκητική ζωή. Αυτή, αν και μικρή, είχε επίδοση στην αρετή. Κάποτε όμως ένας επισκέπτης την παρέσυρε στην αμαρτία. Στη συνέχεια η Μαρία έπεσε σε απόγνωση, έφυγε από το ασκητήριο και κατέληξε πόρνη σ’ ένα ξενοδοχείο. Ο άγιος Αβράμιος, μετά δυο χρόνια αναζητήσεων, έμαθε πού βρίσκεται. Αμέσως ξεκίνησε για το ξενοδοχείο εκείνο, ντυμένος με στρατιωτική στολή, για να τη σώσει.

Όταν έφτασε στο ξενοδοχείο ο Αβράμιος, έμεινε εκεί λίγον καιρό, χωρίς να μπορέσει να δει πουθενά την ανεψιά του, επειδή εκείνη τόσο πολύ απέφευγε να τη δουν άνθρωποι σώφρονες, όσο αντίθετα επιδίωκε να τη δουν άνθρωποι ασελγείς και ακόλαστοι. Αυτός τότε σκέφτηκε κάτι, που και μόνο του μπορεί να δείξει τον πολύ του ζήλο και ότι, για να σώσει μια ψυχή, τίποτε δεν απέφευγε. Μιμήθηκε δηλαδή και την εμφάνιση και τις κινήσεις ενός εραστή – αυτός που ήταν σχεδόν άυλος σαν τους αγγέλους – και υποκρίθηκε ότι είναι κυριευμένος από σαρκικό έρωτα. Πήγε λοιπόν στον ξενοδόχο και του είπε χαμηλόφωνα: «Άκουσα ότι έχεις κάποια κοπέλα πάρα πολύ όμορφη που μένει στο ξενοδοχείο και δέχεται πελάτες όσους θέλουν. Αυτήν λοιπόν ποθώ και εγώ, και γι’ αυτό ήρθα».

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

   Αυτό λοιπόν κάνε και συ: στέναξε βαθειά, φέρε στη μνήμη σου τις αμαρτίες σου, στρέψε το βλέμμα σου στον ουρανό, πες με τον νου σου· «Ελέησέ με, Θεέ μου», και ολοκληρώθηκε η προσευχή σου. 

Γιατί αυ­τός που είπε «ελέησέ με», έδειξε εξομολόγηση και μετάνοιωσε για τα αμαρτήματά του· διότι το να ζητούν έλεος ταιριάζει σ’ αυτούς που αμάρτησαν. 

Αυτός που είπε «ελέησέ με», πήρε συγχώρηση των σφαλ­μάτων του· γιατί αυτός που ελεήθηκε δεν κολάζεται. 

Αυτός που είπε «ελέησέ με», κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών γιατί αυτόν που θα ελεήσει ο Θεός, δεν απαλλάσσεται μόνο από την κόλαση, αλλά γίνεται άξιος και των μελλοντικών αγαθών.