Οἱ κίνδυνοι τῆς νοησιαρχίας (Στάρετς Σέργιος), Larchet Jean-Claude

Ὅπως πολλοὶ Ρῶσοι πνευματικοί, ὁ Γέροντας (Στάρετς Σέργιος) εἶναι ἰδιαίτερα ἐπικριτικὸς ἀπέναντι στὴν ὑπερεκτίμηση τῶν διανοητικῶν ἱκανοτήτων ποὺ συναντοῦμε στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἡ δυτικὴ Χριστιανοσύνη ὑπέφερε ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπερεκτίμηση κατὰ τὸν Μεσαίωνα, ὅπου ἡ θεολογία, ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ σχολαστικοῦ ὀρθολογισμοῦ, εἶχε καταλήξει νὰ εἶναι μία ἀποκλειστικὰ ἐννοιολογικὴ ἄσκηση, καὶ ἡ πίστη πολλῶν χριστιανῶν εἶχε περιοριστεῖ σὲ ἰδέες περὶ Θεοῦ. 

Ὁ Γέροντας συχνὰ ἀναφερόταν στὸ σύντομο διήγημα τοῦ Ντοστογιέφσκυ, Τὸ Ὑπόγειο, ὅπου ὁ συγγραφέας ἀσκεῖ κριτικὴ κατὰ τοῦ «Εὐκλειδείου πνεύματος», δηλαδὴ κατὰ τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς δυτικῆς νοησιαρχίας. Ὁ Γέροντας στὴ διδασκαλία του πολλὲς φορὲς ἐκφράζει τὴν ἀντίθεσή του στὸ νὰ βιώνουμε τὴν πίστη μὲ τρόπο διανοητικὸ καὶ νὰ μελετοῦμε τὴ Γραφὴ ἢ νὰ «θεολογοῦμε» μὲ τρόπο ὑπερβολικὰ ἐννοιολογικό. Μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ νοῦς δὲν ἀντιπροσωπεύει παρὰ τὸ εἴκοσι πέντε τοῖς ἑκατὸ τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ συνέπεια δὲν θὰ πρέπει νὰ κατέχει στὴν πνευματικὴ ζωὴ μεγαλύτερο μερίδιο ἀπὸ ὅσο πραγματικά τοῦ ἀναλογεῖ. 

Βρετανία: Στο φως επικριτική επιστολή του Καρόλου για την Εκκλησία της Αγγλίας – Προτιμά την Ορθόδοξη Εκκλησία του πατέρα του

Ο Βασιλιάς πίστευε κάποτε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν το μόνο χριστιανικό δόγμα που «δεν είχε διαφθαρεί από την απεχθή πολιτική ορθότητα», όπως αποκαλύφθηκε από μια ιδιωτική επιστολή. Ως μονάρχης, ο Κάρολος είναι ο ανώτατος κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας, του δόγματος στο οποίο βαφτίστηκε και οριστικοποιήθηκε. Τα σχόλιά του, τα οποία έκανε το 1998, ενώ ήταν πρίγκιπας της Ουαλίας, είναι επομένως πιθανό να θεωρηθούν ως συγκαλυμμένη κριτική στην εκκλησία της οποίας προοριζόταν να ηγηθεί όταν θα ανέβαινε στο θρόνο.

Η επιστολή, με την ένδειξη «ιδιωτική και εμπιστευτική», στάλθηκε το 1998 από το κάστρο Μπαλμόραλ στον Ντάντλι Πόπλακ, έναν σχεδιαστή εσωτερικών χώρων που είχε συνεργαστεί με τη βασιλική οικογένεια. Ο Πόπλακ πέθανε το 2005 και η επιστολή βρισκόταν ανάμεσα σε μια συλλογή βασιλικής αλληλογραφίας που πωλήθηκε αργότερα σε δημοπρασία από τον οίκο Lay’s Auctioneers, στην Πενζάνς της Κορνουάλης, για περισσότερες από 1.700 λίρες.

«ΚΥΠΡΟΣ 1974-2024: Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΣΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ» (φωτο)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«ΚΥΠΡΟΣ 1974-2024: Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΣΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ»

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου η εκδήλωση τιμής και μνήμης «Κύπρος 1974-2024: Η γραμμή που σχίζει την καρδιά μας», την οποία διοργάνωσαν ο τομέας επιστημόνων του Συλλόγου «ο Μέγας Βασίλειος» και η Χριστιανική Φοιτητική Δράση. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ. Γεώργιος, ο Θεοφ. Επίσκοπος Θαυμακού κ. Ιάκωβος, ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς και Φαλήρου κ. Σεραφείμ, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, ο πρέσβης της Κύπρου κ. Σταύρος Αυγουστίδης κ.α., ενώ πλήθος κληρικών και λαϊκών κατέκλυσαν την αίθουσα αλλά και το φουαγιέ του αμφιθεάτρου.

Ἡ ματαίωση τοῦ διαθρησκειακοῦ συνεδρίου καὶ ἡ ἐνόχληση τῶν Hoaxes

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Τὸ πολυδιαφημισμένο διαθρησκειακὸ συνέδριο τῶν Τρικάλων ματαιώθηκε, προκαλῶντας ἕνα μικρὸ πλῆγμα στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Τὸ τελειωτικὸ χτύπημα στὴν ἀσεβῆ ἐκδήλωση, ἦταν ἡ δήλωση ἀποχῆς τῶν Μητροπολιτῶν ποὺ φέρονταν νὰ συμμετέχουν στὸ πρόγραμμα. Οἱ δὲ Μητροπολῖτες, παρακινήθηκαν, πρὸς τιμήν τους, ἀπὸ τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ.

Ὅμως, ἀναμένονται σύντομα παρόμοιες ἐκδηλώσεις, γι’ αὐτὸ ἡ ἐπαγρύπνηση ὅλων εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη. Ἡ κάμψη τῆς δογματικῆς συνείδησης τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι βασικὴ προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐπικρατήσει ὁ Οἰκουμενισμός, προετοιμάζοντας τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν Ἀντίχριστο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα μέσα τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ πλατφόρμα κοινωνικῆς δικτύωσης facebook καὶ οἱ ἐθνικοί μας λογοκριτές, τὰ ἑλληνικὰ hoaxes, διαγράφουν ὡς ἀναληθῆ ὁποιαδήποτε ὀρθόδοξη κριτικὴ στὸ συνέδριο τῆς ἀνομίας, φανερώνοντας πόσο ἐνόχλησε ἡ λαϊκὴ ἀντίδραση καὶ ἡ τελικὴ ματαίωση τῆς προγραμματισμένης ἐκδήλωσης.

Θανάσης Βαλτινός ο ευπατρίδης σπουδαίος συγγραφέας

Θανάσης Βαλτινός ο ευπατρίδης σπουδαίος συγγραφέας. 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

         Ο Θανάσης Βαλτινός απήλθε του κόσμου τούτου αφήνοντας μνήμη σπουδαίου ευπατρίδη συγγραφέα. Με την λογοτεχνική του ιδιοφυία αποτύπωσε, μεταξύ άλλων, με γλαφυρότητα και ακρίβεια τον εμφύλιο πόλεμο. Κέντρο των διηγήσεών του το χωριό του, το Καστρί, ο εκεί συνοικισμός Καράτουλας και  γενικά η επαρχία της Κυνουρίας όπου πέρασε τα δεινά της κατοχής και του εμφυλίου στην παιδική και στη νεανική του ηλικία. Αν και γνώριζε ότι γράφοντας την αλήθεια για τον εμφύλιο θα γινόταν στόχος συκοφαντικών επιθέσεων και θα κινδύνευε να μείνει, ως λογοτέχνης, στην αφάνεια δεν δίστασε να επιλέξει αυτόν τον ανάντη δρόμο. Έζησε χωρίς εξαρτήσεις, λιτά, ως γνήσιος άνθρωπος των γραμμάτων, σε ένα μικρό διαμέρισμα του Παγκρατίου. Έως το τέλος της ζωής του ήταν απλός στους τρόπους, θαλερός, δραστήριος  και γενναίος στην αντιμετώπιση των σε βάρος του συκοφαντικών επιθέσεων. 

Τα πλούσια χαρίσματα του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†) 

Ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας της περίφημης και μοναδικής Κλίμακος, αναφέρει: «Μηδείς, εν τη μοναδική πολιτεία υπέρ φύσιν ακούων τινά ή ορών, εξ αγνωσίας εις απιστίαν περιπέση· όπου γαρ ενδημήσει ο υπέρ φύσιν Θεός, υπέρ φύσιν λοιπόν και τα πράγματα γίνονται». Είναι σαν να λέει ο όσιος ότι όχι μόνο να μην αμφιβάλλει κανείς ακούγοντας ή βλέποντας σε ανθρώπους ουράνια χαρίσματα και σημεία, αλλά να τα θεωρεί και ως φυσικά, γιατί, όπου σκηνώσει η χάρη του Θεού, όλα είναι δυνατά.

Ο όσιος Γεώργιος καλλιέργησε τον εαυτό του με την ολόθερμη πίστη, την υπομονή στα μαρτύρια, την εκούσια άσκηση, την καθαρότητα και την ταπείνωση και ήλκυσε πάνω του τη χάρη του Θεού. Ως δώρο τού δόθηκαν πλούσια χαρίσματα προς ενίσχυση, συμπαράσταση και διόρθωση των σε διάφορες ταλαιπωρίες αδελφών του. Τα δοθέντα χαρίσματα τα χρησιμοποίησε ως καλός διάκονος της θείας δωρεάς, με περισσή απλότητα, δίχως καμία ιδέα για τον εαυτό του και την τυχόν αξία του, αλλά από μεγάλη αγάπη προς την ευόλισθη ανθρώπινη φύση, προς δόξα Θεού κι έπαινο της Εκκλησίας.

Για την πνευματική εργασία, Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Αδελφοί, είμαστε πνευματικοί έμποροι, και μοιάζουμε με τους εμπόρους που ενδιαφέρονται για τα υλικά αγαθά. Καθημερινά λογαριάζει ο έμπορος το κέρδος και τη ζημία· και αν έχει ζημία, ενδιαφέρεται και φροντίζει πώς θα ανακτήσει αυτό που έχασε. Έτσι και συ, αγαπητέ, καθημερινά, και βράδυ και πρωί, με ακρίβεια πρόσεξε, όσον καιρό καταγίνεσαι με τις εμπορικές σου δραστηριότητες.

Το βράδυ μπες μέσα στην καρδιά σου, αναλογίσου και πες στον εαυτό σου· «Άραγε, μήπως σε κάτι παρόργισα τον Θεό; Μήπως είπα ανώφελο λόγο; Μήπως έδειξα αδιαφορία; Μήπως παρόργισα τον αδελφό μου; Μήπως κατηγόρησα κάποιον; Άραγε, μήπως το στόμα μου έψελνε, ενώ η σκέψη μου βρισκόταν με τη φαντασία στα κοσμικά ενδιαφέροντα; Άραγε, μήπως μου επιτέθηκε κάποια σαρκική επιθυμία και τη δέχθηκα με ευχαρίστηση; Μήπως υποχώρησα στις γήινες φροντίδες;». Αν ζημιώθηκες σ’ αυτά, φρόντισε να τα ανακτήσεις· στέναξε, κλάψε, για να μην ξαναπέσεις σ’ αυτά.

Οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα καὶ ἡ «γοητεία» τῶν οἰκουμενιστῶν.

Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

Λέγεται ὅτι ὁ ὑπουργὸς Προπαγάνδας τοῦ Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς βάσιζε τὴν προπαγάνδα του στὴν ἀρχή : «Λέγε, λέγε ὅ,τι θέλεις, στὸ τέλος κάτι μένει».  Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε ὅσα εἶπε ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης στὸ video «Ὁ ἀντι-οικουμενισμὸς, δούρειος ἵππος τῆς Ἐκκλησίας». Ἐκεῖ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ὅτι εἶναι ἐφεύρεση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν. Πέραν τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅλων τῶν ἁγίων Γερόντων καί ἄλλων ταπεινῶν λευϊτῶν, ὅπως π. Γεωργίου Καψάνη, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, π. Σαράντη Σαράντου καὶ πολλῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων (π.χ. π. Γ. Μεταλληνὸς, π. Θ. Ζήσης, K. Mουρατίδης, Μ. Φαράντος, Γ. Μαντζαρίδης), οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμὸ καὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἐννοοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς προσπάθεια ἑνοποιήσεως πίστεων καὶ θρησκειῶν. Συνεχῶς συζητοῦν καὶ προσεύχονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν (π.χ. Ἀλ. Παπαδερὸς : «Οἰκουμενισμὸς σημαίνει πόνος γιὰ τὶς διαιρέσεις…καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν προαγωγὴ καὶ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας»[1].  Ἰδοὺ καὶ τὸ μήνυμα τῆς ἑβδόμης γενικῆς συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ (Καμπέρα 1991): «…Δοξάζουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄνθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου»[2]. Μιλοῦν γιὰ «ἐξοικουμενισμὸ τῆς θεολογίας»[3] Ἀναφέρεται καὶ λίστα «ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν» ποὺ πέθαναν μεταξύ 1961-1968»[4].

Ο πλησίον μας χαρά μας και δόξα

π. Ευσέβιος Βίττης (†) 

«Υμείς εστέ η δόξα ημών και η χαρά»

(Α’ Θεσ. 2:20)

Τι είναι οι χριστιανοί για τον απόστολο Παύλο; Είναι η δόξα και η χαρά του. Γιατί υπάρχουμε οι χριστιανοί; Υπάρχουμε για το τέλος. Υπάρχει μία αρχή, αλλά υπάρχει και ένα τέλος. Για τους μη πιστούς υπάρχει μία αρχή που έχει ένα τέλος: το τέλος του παρόντος. Για τους πιστούς υπάρχει μία αρχή, υπάρχει ένα τέλος, που είναι όμως η αρχή χωρίς τέλος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνει τον απόστολο Παύλο να χαίρεται. Διότι θα γίνει κρίσις. Ο απόστολος Παύλος βλέπει τα έσχατα, δεν μένει στο παρόν που είναι περαστικό, αλλά στο μέλλον: «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Κυριακή Ε’ Λουκά: Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιστ’ 19-31)

Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον. Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν. Οι άνθρωποι μοιράζουν τη γη αυτή, αν και ποτέ σχεδόν δεν καταφέρνουν να το κάνουν σωστά. Προστατεύουν τα όρια της γης τους με τη ζωή τους. Και παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα μετακινούνται. Το πιο φτηνό πράγμα συνήθως καταλήγει πολύ ακριβότερο.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ (Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Μιὰ θαυμάσια παραβολὴ εἶπε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ δείξει ὅτι μπροστὰ στὸν Θεὸ ὁ πλούσιος δὲν ἔχει κανένα πλεονέκτημα, ἀλλὰ καὶ ὁ φτωχὸς κανένα μειονέκτημα. Ἕνας πλούσιος, ἀνώνυμος γιὰ τὸν Θεό, πέρασε τὴ ζωή του μὲ ἄνεση, ἐνῶ ἕνας φτωχός, ὁ Λάζαρος, ἔζησε στὴν ἀπόλυτη στέρηση, ριγμένος στὴν πόρτα τοῦ πλούσιου. Μετὰ θάνατον ὅμως ἡ κατάσταση ἀντιστράφηκε ἄρδην. Ὁ πλούσιος βρέθηκε στὴ φλόγα καὶ τὰ βάσανα τοῦ Ἅδη, ἐνῶ ὁ Λάζαρος στὴν ἄνεση καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἀβραὰμ (Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ).

Να φροντίζουμε για την ψυχή μας, Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

«Ένας χωρικός νόμιζε ότι τον κάνανε μάγια και πήγε σε έναν μάγο να τα λύση. Εκείνος έσβησε το φως και τον ρώτησε, “μήπως έχεις πάνω σου σταυρό”. Αφού του είπε “όχι”, ξεκίνησε να του κάνη το “φυλαχτό”. Αλλά του είπε μην τυχόν και κάνει τον σταυρό του ή φωνάζει κανέναν Άγιο, ή την Παναγία… (γιατί) δεν θα γίνη τίποτα. Αυτός όμως που και που έκανε τον σταυρό του και μουρμούριζε καμμιά ευχή και ταρασσόταν ο μάγος και του φώναζε μην τυχόν κάνη τον σταυρό του. Έγινε αυτό τρεις φορές και ο μάγος θυμωμένος τον έδιωξε και του είπε ότι δεν γίνεται τίποτα και ότι φταίει αυτός (ο χωρικός).

»Ήρθε εδώ και μου τα είπε και τον συμβούλεψα να νηστέψη, να κάνη Ευχέλαιο στο σπίτι του, κανέναν Αγιασμό, καμμιά Λειτουργία. Ούτε σατανικά θα μείνουν, ούτε τίποτα».

Ὁ πραγματικὸς καὶ ὁ πλαστὸς – ἰδεολογικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου

Γράφει ὁ κ. Λέων Μπρὰνγκ, Δρ. Θεολογίας

  Ἡ πραγματικότητα ἤ αὐτὸ τὸ ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν ὡς πραγματικότητα, σὲ μεγάλο βαθμὸ ἐξαρτᾶται, τόσο ἀπὸ τὴν πληροφόρησή τους, ὅσο καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦν. Τὸ παρατηροῦμε ἤδη στοὺς πρωτόπλαστους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Εἶχαν μία δεδομένη πραγματικότητα καὶ ταυτόχρονα εἶχαν πληροφορίες γιὰ αὐτήν, μάλιστα ἀντικρουόμενες ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ ἔπειτα. Ἦταν δέκτες εἰδήσεων καὶ ταυτόχρονα εἶχαν τὴ συνείδησή τους, μία φωνὴ μέσα τους ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ τοὺς ἔδινε μία πληροφορία γιὰ τὶς εἰδήσεις ποὺ δέχονταν ἀπ’ ἔξω. Γιὰ τὴ ζωή τους, γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ ζοῦν, ὥστε νὰ ζοῦν ἀληθινά, εἶχαν ὁδηγίες ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ὁ ὁποῖος τοὺς φερόταν μὲ ἀγάπη καὶ φυσικά, ἐπειδὴ τοὺς ἀγαποῦσε, δὲν τοὺς παρουσίαζε μία παραποιημένη ἀλλὰ τὴν ἀληθινὴ εἰκόνα τῆς πραγματικότητας καὶ ζωῆς. Ὡς ἄλλη πηγὴ πληροφοριῶν ἐμφανίζεται ὁ Διάβολος στὴ ζωὴ τῶν πρωτοπλάστων.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, "ΓΡΙΦΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ"

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 149- ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, "ΓΡΙΦΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ", εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Με συγκίνηση διαβάσαμε ένα από τα τελευταία βιβλία του σπουδαίου Χρήστου Γιανναρά, βιβλίο που σφραγίζει την πορεία των αναζητήσεών του τόσο στη φιλοσοφία όσο και στη θεολογία, βιβλίο καρπό της πίστης του στον Χριστό και της ελπίδας του στην αιωνιότητα και την ανάσταση. Επιγράφεται "Γρίφος θάνατος" και κυκλοφορήθηκε το 2021 από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, σε μία περίοδο όπου ο κόσμος μας ταλανιζόταν από τον κορωνοϊό, σε ένα μεταίχμιο απειλής της ζωής από τον θάνατο.

"Κατανοώ τον θάνατο, δεν τον γνωρίζω", επισημαίνει ο Χρήστος Γιανναράς. Τονίζει ότι ο άνθρωπος είναι "ένα διφυές υπαρκτό: υπάρχει τόσο με τον τρόπο της χρονικής περατότητας των έμβιων υπαρκτών, όσο και με τον τρόπο της αχρονίας των σχέσεων. Μπορούμε, στην περίπτωση του ανθρώπου, να μιλάμε για οντολογία της σχέσης. Που σημαίνει ότι: αυτό που είναι ο κάθε άνθρωπος, η μοναδική, ανόμοια και ανεπανάληπτη ύπαρξή του, γνωστοποιείται ως αμεσότητα σχέσης, ως εμπειρική (μέσω των αισθήσεων) γνώση. Ακούγοντας μια μουσική σύνθεση αναγνωρίζω την ετερότητα της δημιουργικής ενέργειας του μουσουργού, βλέποντας έναν ζωγραφικό πίνακα αναγνωρίζω τη μοναδικότητα της δημιουργικής ενέργειας του ζωγράφου" (σ. 15), είτε είναι ζων είτε κεκοιμημένος. "Από τη σχέση μου με τα παράγωγα του καλλιτεχνικού του λόγου εξαρτάται η γνώση της υπαρκτικής του ετερότητας" (σ. 15). 

Η Μονή της Όπτινα και ο αρχιμανδρίτης Μωυσής, Από τον Συναξαριστή

Η Μονή της Όπτινα βρίσκεται στην περιοχή Καλούγκα, σε κάποια απόσταση από την πόλη Κόζελσκ, διακόσια περίπου χιλιόμετρα από τη Μόσχα, στη δεξιά όχθη του ποταμού Ζίρντρα, στις παρυφές πυκνού δάσους. Καθ’ όλο τον 19ο αιώνα, και μέχρι τους διωγμούς που προκάλεσαν οι μπολσεβίκοι, υπήρξε κέντρο ενός μεγάλου κινήματος πνευματικής ανανεώσεως, η οποία αντλούσε από την ησυχαστική παράδοση που μετέφεραν στη Ρωσία οι μαθητές του οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ [15 Νοεμ.].

Γνωστή ήδη από τον 16ο αιώνα, η μονή ερημώθηκε τελείως εξαιτίας των μέτρων που επέβαλε η Αικατερίνη Β’ κατά των μοναχών (1764). Προς τα τέλη του 18ου αιώνα ο μητροπολίτης Μόσχας Πλάτων, περνώντας από την Όπτινα, εντυπωσιάσθηκε από την ομορφιά του τόπου και επεφόρτισε τον ηγούμενο Αβραάμ της Μονής Πέσνοσα, να ανακαινίσει το μοναστήρι και να αποκαταστήσει την κοινοβιακή ζωή και την πνευματική παράδοση του οσίου Παϊσίου.

Οι Εβραίοι οι Μουσουλμάνοι οι Χριστιανοί οι άθεοι και η βία

Οι Εβραίοι οι Μουσουλμάνοι οι Χριστιανοί οι άθεοι και η βία
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

         Ο με δεκάδες χιλιάδες θύματα – τα περισσότερα αθώα - πόλεμος του Ισραήλ κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων Χαμάς και Χεζμπολάχ προκάλεσε και μιαν αντίληψη ότι αυτός έχει θρησκευτικό υπόβαθρο. Η αντίληψη προκύπτει εκ του ότι ακραίων αντιλήψεων θρησκευτικά Κόμματα συμμετέχουν στην κυβέρνηση Νετανιάχου και από την άλλη η Χαμάς εξαρτάται άμεσα από τους αγιατολάχ  του σιιτικού κι θεοκρατικού Ιράν, όπως εξαρτάται από το Ιράν και η Χεζμπολάχ (που σημαίνει Κόμμα του Θεού), που διοικείται επίσης από μουλάδες. Οι επικριτές των δύο αυτών θρησκειών παραθέτουν επίσης αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη και από το Κοράνι, στα οποία, όπως  υποστηρίζουν, προάγεται και δικαιολογείται  η τρομοκρατία και η άσκηση της βίας.

ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟΠΛΗΚΤΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟΠΛΗΚΤΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πρώτον:

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται τον Γάμο και τον Μοναχισμό ως τις μόνες επιλογές - σταθερές της εν Χριστώ ζωής.

Οι "Αφιερωμένοι" των ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ είναι Προτεσταντικής υφής, δομής και προέλευσης.

Δεύτερον:

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται την Ενορία και τα Μοναστήρια - Ασκητήρια ως τα μόνα κύτταρα - ζωτικά στοιχεία της εν Χριστώ ζωής.

Οι εξωενοριακές - εξωεκκλησιαστικές συνάξεις των ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ είναι Προτεσταντικής υφής, δομής και προέλευσης.

Το αποτύπωμα της σφραγίδας του Χριστού, Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Κοιτάξτε προσεκτικά, αδελφοί, το αληθινό αποτύπωμα της σφραγίδας του Χριστού. Γνωρίστε οι πιστοί τα χαρακτηριστικά του αποτυπώματός της. Υπάρχει αληθινά μία σφραγίδα, η έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος, αν και είναι πολλές οι μορφές των ενεργειών της και πολλά τα γνωρίσματα των αρετών της. Απ’ αυτά πρώτο και πιο απαραίτητο είναι η ταπείνωση, επειδή αυτή είναι η αρχή και το θεμέλιο· «διότι σε ποιον», λέει, «να ρίξω το βλέμμα μου, παρά στον πράο και ήσυχο, και σ’ εκείνον που τρέμει τα λόγια μου;» (Ησ. 66:2)· δεύτερο γνώρισμα είναι το πένθος και η πηγή των δακρύων, για τα οποία θέλω να πω πολλά, αλλά δεν βρίσκω τα λόγια, με τα οποία θα επιθυμούσα να μιλήσω γι’ αυτά. Είναι θαύμα απερίγραπτο ότι τα δάκρυα, κυλώντας από τα ορατά μάτια, πλύνουν νοερά την ψυχή από το βούρκο των αμαρτημάτων, και ότι, πέφτοντας στη γη, καίνε και συντρίβουν τους δαίμονες και ελευθερώνουν την ψυχή από τα αόρατα δεσμά της αμαρτίας.

Θαύμα του Αγίου Δημητρίου ανήμερα της μνήμης Του

“Καλημερα σε όλους και χρόνια πολλά!

Μέγα γεγονός αυτό που βίωσα σήμερα το οποίο θα ήθελα να μοιραστω μαζί σας, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θαύμα του Αγίου Δημητρίου που γιορτάζουμε σήμερα και εύχομαι όλοι μας να έχουμε τις πρεσβείες του.

Σήμερα το πρωί στην εφημερία μου στο Ιπποκρατειο ήρθε μία επίτοκος να γεννήσει

η οποία είχε πολλές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης και έτσι θα έμπαινε για καισαρική τομή.

Μέχρι πριν να ξεκινήσει το χειρουργείο όλα κυλούσαν ομαλά και στον υπέρηχο άκουγα

καθαρά την καρδούλα του εμβρύου.

Ξεκινάει το χειρουργείο, βγαίνει το μωράκι και διαπιστώνουμε ότι δεν έχει σφυγμό.

Είναι νεκρό.

Το βάζουμε στην ανάνηψη και ξεκινάμε καρπα μαζί με χορήγηση οξυγόνου ώστε να πετύχουμε αναταξη.

Περνάνε 10′ χωρίς κανένα σημάδι ζωής και οι αναιθσησιολογοι διασωληνωνουν.

Προσπαθούμε να αναταξουμε για αλλά 10 λεπτά αλλά φαίνεται να μην υπάρχει καμία ελπίδα.

Στα 25 λεπτά σταματάμε καθώς φαινόταν πλέον να είναι μάταιο.

Αποφασίζουμε να το αεροβαπτισουμε επικαλουμενοι τη βοήθεια του Αγίου.

Μακάριος όποιος σωθεί από τις σαρκικές αμαρτίες

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 

Σήμερα είναι η εορτή της οσίας μητρός ημών Πελαγίας, που έζησε αμαρτωλή ζωή, ύστερα όμως έγινε αγία, και της αγίας Ταϊσίας που επίσης έζησε αμαρτωλή ζωή.

Η Εκκλησία μάς παρουσιάζει τη ζωή των αγίων αυτών γυναικών όχι τόσο από την πλευρά της πτώσεως – αυτό το δείχνει, το λέει, έτσι είναι – όσο από την πλευρά της μετανοίας, της σωτηρίας και του αγιασμού. Αγίασαν. Οι δύο αυτές γυναίκες, αν δεν είχαν πέσει όσο έπεσαν, ίσως να γίνονταν χριστιανές, αλλά θα ήταν συνηθισμένες χριστιανές. Έχοντας όμως μέσα στη συνείδησή τους αυτό το καρφί ότι έπεσαν τόσο πολύ, ότι αμάρτησαν τόσο πολύ, ότι μόλυναν τις ψυχές τους τόσο πολύ, ταπεινώθηκαν, μετενόησαν και έμειναν σ’ αυτή την ταπείνωση, έμειναν σ’ αυτή τη μετάνοια. Έφυγε εκείνο που έχει ο κάθε άνθρωπος, ένεκα του οποίου παγιδεύεται: Μη χάσω τίποτε, μην τυχόν δεν απολαύσω και τούτο κι εκείνο. Στις ψυχές αυτές, βλέπετε, μετά την αμαρτία τους, πάει πια αυτό. Σαν να μην υπήρχε η ζωή τους. Σαν να μη ζούσαν σ’ αυτό τον κόσμο. Σαν να μην τους χρειαζόταν τίποτε. Μετενόησαν κατ’ αυτό τον τρόπο και όχι απλώς σώθηκαν, αλλά έγιναν άγιες της Εκκλησίας. Για όλα τα αμαρτήματα έτσι να μετανοεί κανείς, αλλά ιδιαίτερα γι’ αυτά τα σαρκικά αμαρτήματα, γι’ αυτά τα αμαρτήματα που θεωρούνται ακαθαρσία.