Τις πρώτες ημέρες του Μαΐου με την ανθισμένη φύση, την πλημμυρισμένη απόμυρωδιές λουλουδιών και υπέροχων τριαντάφυλλων και υπό το Φως της Αναστάσεωςτου Κυρίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την 9η του μηνός τρεις μεγάλους Αγίους: τονΧριστοφόρο, τον Προφήτη Ησαΐα και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο ή τον εν Βουνένοις.
Εις το κείμενο αυτό θα αναφερθούμε, εν συντομία, εις τον βίο και την παρακαταθήκη του Αγίου Νικολάου του Νέου.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε από γονείς ευλαβείς και ενάρετους στα μέρη τηςΑνατολής. Από μικρός φανέρωσε την κλίση του προς το αγαθόν, αποφεύγοντας τηνσυναναστροφή με θρασείς συνομηλίκους του και επιδίωκε την συντροφιά ενάρετωνενηλίκων. Η φήμη του ως ενάρετου και αγαθού ανθρώπου έφθασε στα αυτιά τουαυτοκράτορα, ο οποίος τον διόρισε Δούκα, αφού πρώτα τον γνώρισε από κοντά. Οιαρμοδιότητες του Νικολάου ήταν να εκπαιδεύει και να διατηρεί τους στρατιώτες τουαξιόμαχους. Δεν παρέλειπε να τους μιλάει για τον Χριστό και να διδάσκει την αγάπη καιτην δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους.
Η αυτοκρατορία εκτός από τους εξωτερικούς εχθρούς είχε να αντιμετωπίσει καιεσωτερικές εξεγέρσεις. Σε μια εξέγερση των Θεσσαλών ο Αυτοκράτορας στέλνει τονΝικόλαο και τους στρατιώτες του. Χύθηκε άδικα ανθρώπινο αίμα για να παταχτεί ηεξέγερση. Ακολούθως στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη με άλλους τοπάρχες με τουςστρατιώτες των για να καταστείλουν άλλη εξέγερση, πράγμα που πέτυχαν.
Η ευαίσθητη χριστιανική του καρδιά τον οδήγησε στην σκέψη, μήπως χάσει τη ζωήτου πρόωρα πριν είναι έτοιμος για το αιώνιο ταξίδι και πήρε την απόφαση να μονάσει. Με συνοδεία δώδεκα στρατιωτών του αποσύρεται στα Βούνενα της Θεσσαλίας, όπουμόναζαν αρκετοί ενάρετοι μοναχοί, ζώντας με νηστεία, προσευχή και πνευματικέςασκήσεις.
Οι Άβαροι καταφθάνουν στην Θεσσαλία, κυριεύουν την Λάρισα, σφάζουν, λεηλατούν και εξαναγκάζουν χριστιανούς να προσκυνήσουν τα είδωλα. ΑρκετοίΧριστιανοί δεν απαρνούνται τον Αληθινό Θεό και Σωτήρα και υπομένουν μύριαβασανιστήρια και, τέλος, τον στέφανο της αιωνίου Ζωής. Όταν συμβαίνουν αυτά ομακάριος Νικόλαος και οι δώδεκα συμμοναστές του Γρηγόριος, Αρμόδιος, Ιωάννης, Δημήτριος, Μιχαήλ, Ακίνδυνος, Θεόδωρος, Παγκράτιος, Πανταλέων, Αιμιλιανός καιΝαούδιος βρίσκονται στην σκήτη της Βουνένης. Φθάνουν στα Βούνενα καισυλλαμβάνουν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του.
Ένα βράδυ, την ώρα της προσευχής, εμφανίζεται Άγγελος Κυρίου και τους λέγει: «Ετοιμαστείτε να σταθείτε γενναίοι, διότι εις ολίγας ημέρας μέλλει να μαρτυρήσετε, δια να λάβετε τα βραβεία και τους στεφάνους της αθλήσεως και ούτω νακληρονομήσετε την Ουράνιον Βασιλεία». Ακούγοντας αυτά εχάρησαν και μεμεγαλύτερο ζήλο συνέχισαν τον ασκητικό αγώνα.
Μετά από μερικές ημέρες έμαθαν οι βάρβαροι Άβαροι ότι στο βουνό τωνΒουνένων υπάρχουν ασκητές προσκυνούντες ακατάπαυστα και δοξολογούντες τονΧριστό και έσπευσαν να τους φονεύσουν. Ο μακάριος Νικόλαος συμβούλευε τουςαδελφούς και συνασκητές του λέγοντας: «Μη φοβηθώμεν, αδελφοί, τον πρόσκαιρονθάνατον, ούτε να δειλιάσωμεν, διότι, τώρα ήλθεν η ώρα να δείξωμεν την ανδρείαν μαςκαι να κληρονομήσωμεν, με μικράν και ολίγην τιμωρίαν, παντοτεινήν και αιωνίανανάπαυσιν».
Αυτά και άλλα παρόμοια έλεγε ο Άγιος προς ενίσχυση των αδελφών ότανκατέφθαναν ως θηρία ανήμερα οι Άβαροι. Τούς τιμώρησαν ανηλεώς και ασπλάχνως μεραβδισμούς, στρεβλώσεις και με άλλα βασανιστήρια. Οι μακάριοι γενναίως υπέμειναντα βασανιστήρια και δεν πρόδωσαν την πίστη τους. Τέλος, τους αποκεφάλισαν. Το ΆγιοΝικόλαο βλέποντάς τον νέο, ωραίο και γενναίο δεν τον πείραξαν, αλλά, προσπάθησανμε λόγια και κολακείες να τον αλλαξοπιστήσουν. Δεν υπολογίσανε σωστά,. Ούτε κατ’ ελάχιστον δείλιασε ο Νικόλαος. Με θάρρος τους απαντούσε: «Εγώ δεν είμαι μωρόνπαιδίον, δια να απατηθώ και να αρνηθώ τον αληθή Θεό, όστις με έπλασε και ναπροσκυνήσω είδωλα κωφά και αναίσθητα. Αλλά καθώς εξ αρχής ήμουν ευσεβήςΟρθόδοξος Χριστιανός, ούτω θέλω παραμείνει έως ότου παραδώσω την ψυχή μου ειςτας αχράντους χείρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον οποίον, ως Θεόν αληθινόνκαι Σωτήρα μου, προσκυνώ, λατρεύω και σέβομαι και για την αγάπη Του μεγάληπροθυμία αισθάνομαι και πόθο να χύσω το αίμα μου. Τους δε δικούς σας θεούςκαταφρονώ και ατιμάζω, επειδή είναι λίθοι και ξύλα αναίσθητα ή άλλη τις ύλη ευτελήςκαι άχρηστος».
Οι βάρβαροι συνεχίζουν τις κολακείες και τις πιέσεις λέγοντας ότι ο Χριστός δενθα τον βοηθήσει και εάν γίνει συγκοινωνός και ομόγνωμος με αυτούς δεν θα στερηθείτην γλυκύτατη τούτη ζωή με πολλά βάσανα. Ο Άγιος απαντά: «Αυτά τα οποία απειλείτενα μου κάνετε επιθυμώ πολύ να τα δοκιμάσω, διότι, εάν με χωρίσετε από την ματαίανκαι πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, προσφέρετε εις εμέ Βασιλείαν ουράνιον και ζωήνατελεύτητον, ώστε να συνδοξάζομαι αιωνίως με τον Χριστόν μου και να απολαμβάνωεις τον Παράδεισων χαράς ανεκλάλητου, ευφροσύνης και αγαλλιάσεως».
Διαπίστωσαν οι βάρβαροι ότι ο Άγιος δεν αλλάζει πίστη και άρχισαν τα φρικτάβασανιστήρια. Ο Άγιος υπέμεινε γενναίως και προσευχόμενος έλεγε » «Υπομένωνυπέμεινα τον Κύριον» ( ψαλμός λθ΄2) .Έδινε την εντύπωση ότι άλλος εδέχετο ταβασανιστήρια και όχι αυτός. Τέλος τον έστησαν στον κορμό ενός δένδρου και τονλόγχευσαν, ακούοντες από αυτόν τούτα, μεταξύ άλλων, λόγια «όσα κακά κάμνετε ειςεμέ, τόσους στεφάνους μου πλέκετε. Ο δε Κύριός μου Ιησούς Χριστός παρίσταταιβοηθός μου και μου ελαφρύνει την τιμωρία, ώστε ουδέ πόνο τινα να αισθάνομαι».
Αφού άκουσαν την γενναία απόφαση του Αγίου να παραμείνει στρατιώτης τουΔεσπότου Χριστού τον αποκεφάλισαν. Το μαρτυρικό αίμα του Νικολάου πότισε τηνθεσσαλική γη. Ήταν εννέα Μαΐου του 720 μ. Χ. και ο μακάριος Νικόλαος έλαβε τονστέφανο της μαρτυρικής δόξης και πρεσβεύει στον θρόνο του Θεού να μας ελεήσει καινα μας συγχωρήσει.
Το λείψανο του αγίου έμεινε άταφο και αναλλοίωτο για πολλά χρόνια και βρέθηκε κατά τρόπο θαυματουργικό. Εις τα μέρη της Ανατολής, όπου γεννήθηκε ο Άγιοςυπήρξε πλούσιος άρχοντας που αρρώστησε από σπάνια αρρώστια, την λώβη. Ξόδεψεπάρα πολλά χρήματα αλλά μάταια. Ένα βράδυ στο όνειρό του, εμφανίζεται ο Άγιος καιτου λέγει να πάει στο βουνό των Βουνένων να βρεις το λείψανό του και εκεί θα βρειςτην υγεία του. Έτσι και έγινε. Ο άρχοντας έκτισε ναό προς τιμή και ευχαριστία τουΑγίου.
Το θαύμα αυτό έγινε γνωστό σε Ανατολή και Δύση και πολλοί πήγαιναν στο τάφοτου Αγίου και εύρισκαν την υγεία τους. Ο μάρτυρας Άγιος Νικόλαος πολλά θαύματαέκανε και συνεχίζει να κάνει σε όσους με πίστη και ελπίδα επικαλούνται την πρεσβείατου στον θρόνο του Θεού.
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου