"Επί τεσσαράκοντα έτη η Θεολογική Σχολή της Χάλκης υποφέρει τον αυχμόν της ακουσίου ερημώσεως, της φιμώσεως και της σιωπής". Με τα λόγια αυτά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος περιέγραψε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από το 1971 η ιστορική Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Στην ομιλία του κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Πόλη, για την 50ή επέτειο της αποφοίτησης του από την Σχολή ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας έθεσε μια σειρά ερωτημάτων για την επιμονή των Αρχών να κρατούν κλειστή την Χάλκη. "Άραγε δεν έχομεν ημείς στοιχειώδη δικαιώματα θεολογικής παιδείας εις την δημοκρατικήν Τουρκίαν;" διερωτήθηκε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρουσία πλήθους κόσμου στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ομογένεια της Κωνσταντινούπολης.
Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στο ντοκιμαντέρ «Η Σιωπηλή Σχολή» που ετοίμασε το Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.) και παρουσιάσθηκε στην εκδήλωση.
Ακολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη: Ιερώτατοι Αδελφοί,
Εντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,
Φιλόμουσος ομήγυρις,
Όσον και εάν ο Εντιμότατος Γενικός Πρόξενος κ. Βασίλειος Μπορνόβας μας έχη συνηθίσει εις επαλλήλους ευχαρίστους εκπλήξεις, το αποψινόν γεγονός είναι μία από τας μεγαλυτέρας τοιαύτας και η συγκίνησις την οποίαν χαρίζει εις τας καρδίας όλων, και μάλιστα όσων ηυτύχησαν να σπουδάσουν εις την περίπυστον Σχολήν της Χάλκης, εν οις και ο ομιλών, είναι κυριολεκτικώς απερίγραπτος.
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποίαν απεφοιτήσαμεν προ πεντήκοντα ετών, υπήρξε το νεώτερον σέμνωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το φυτώριον όπου εκαλλιεργήθη η Θεολογική σκέψις εν συνδυασμώ προς την πράξιν της εκκλησιαστικής ζωής, τόσον εις τας λειτουργικάς, όσον και εις τας ασκητικάς και ηθικάς συνιστώσας της. Η Μονή της Αγίας Τριάδος, αρχαίον χαλκείον αρετής και αγιασμού, υπεδέχετο φιλοστόργως επί μακράν σειράν δεκαετιών τους ευέλπιδας της Εκκλησίας και, δια των ευχών των κατά καιρούς Οικουμενικών Πατριαρχών, τους έθαλπεν εις τας πνευματικάς αγκάλας της, ενώ σεβάσμιοι και σοφοί Σχολάρχαι και Καθηγηταί μετελαμπάδευαν εις αυτούς τα φώτα της ιεράς γνώσεως και ευαγγελικής αρετής. Το άνθος των κατά τόπους επαρχιών του Θρόνου, αλλά και εκλεκτοί νέοι εξ άλλων Πατριαρχείων και εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών, εμαθήτευσαν εις την Χάλκην, ετράφησαν με το γάλα της Μητρός Εκκλησίας, με τον γλυκύν άρτον της Θεολογίας και με τα νάματα της συστοίχου με την ευσέβειαν επιστήμης, ηνδρώθησαν πνευματικώς και επέταξαν μετά ταύτα, ως αετοί υψιπέται, εις τα πέρατα της οικουμένης, ευαγγελιζόμενοι τον Χριστόν, ποιμαίνοντες τας κατά τόπους Επαρχίας, προκινδυνεύοντες του πιστού λαού εις ώρας χαλεπάς, συνιστώντες εις πάντας το μέγα μυστήριον της Μητρός και Τιθηνού αγιωτάτης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και την ευγένειαν του ευσεβούς ημών Γένους. Ουκ ολίγοι δε εκλέϊσαν και τον άγιον Αποστολικόν και Οικουμενικόν Θρόνον, ως και Θρόνους Πατριαρχικούς και Αρχιεπισκοπικούς άλλων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Ο Λόφος της Ελπίδος της ερατεινής Πριγκηποννήσου Χάλκης κατέστη Λόφος των χρυσών ελπίδων της ποιμαινούσης Εκκλησίας.
Ο ομιλών ηυτύχησεν να υπάρξη όχι μόνον μαθητής της Χάλκης επί επταετίαν, αλλά αργότερον και βοηθός του μακαριστού Σχολάρχου μας επί τετραετίαν. Εζυμώθη με την Μονήν και την Σχολήν, εγεύθη την χρηστότητα της Ορθοδόξου θεωρίας και πράξεως εις τους ιερούς περιβόλους της, εκεί έζησε μοναδικά βιώματα και πνευματικάς ανατάσεις, εκεί εθεμελίωσε τα όνειρά του δια την εν τη Εκκλησία ταπεινήν διακονίαν του. Τούτου ένεκεν η Χάλκη είναι πάντοτε ένα κομμάτι της καρδίας του, της ψυχής του, του όλου είναι του! Δια τούτο και ο πόνος του δια την τεσσαρακονταετή αιχμαλωσίαν και σιωπήν της είναι απαραμύθητος.
Επί τεσσαράκοντα έτη ο περιούσιος λαός του Θεού υπέφερεν εις την αυχμηράν έρημον του Σινά με την γλυκείαν προσδοκίαν της Γης της Επαγγελίας. Επί τεσσαράκοντα έτη η Θεολογική Σχολή της Χάλκης υποφέρει τον αυχμόν της ακουσίου ερημώσεως, της φιμώσεως και της σιωπής. Επί τεσσαράκοντα έτη κρουνοί πικρών δακρύων καταχέονται από τους οφθαλμούς Πατριαρχών, Ιεραρχών, Θεολόγων, Καθηγητών και παλαιών ομογαλάκτων, αλλά και πολλών άλλων πιστών τέκνων της Εκκλησίας δια την «Σιωπηλήν Σχολήν» μας.
Επί τεσσαράκοντα έτη προσευχόμεθα, παρακαλούμεν, ικετεύομεν, κρούομεν θύρας, ενοχλούμεν ακοάς αρμοδίων, «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις»!
Άραγε έως πότε;
Άραγε δεν έχομεν ημείς στοιχειώδη δικαιώματα θεολογικής παιδείας εις την δημοκρατικήν Τουρκίαν;
Άραγε δεν έχομεν ανάγκας καταρτισμού των στελεχών του Θρόνου κατά την παράδοσιν ημών;
Άραγε δεν είμεθα άξιοι μιας εντίμου και σαφούς απαντήσεως από μέρους των αρμοδίων αρχών;
Ακούομεν κατά καιρούς καθησυχαστικούς λόγους και υποσχέσεις και πάλιν λόγους και νέας υποσχέσεις και μετά ταύτα λόγους και υποσχέσεις, άνευ, δυστυχώς, ευτυχούς αντικρύσματος.
Είμεθα κατά πάντα νομιμόφρονες πολίται της χώρας ταύτης και ουδέποτε παρέσχομεν πράγματα εις την τεταγμένην εφ’ ημάς αρχήν.
Και ερωτώμεν: Διατί; Τίνος ένεκεν τούτο πάσχομεν; Ποίον το κέρδος της Χώρας από την στάσιν αυτήν;
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης
Διεθνείς Οργανισμοί, Χώραι ισχυραί, προσωπικότητες επιφανείς του πνεύματος ενταύθα και εν τω εξωτερικώ, συνηγορούν υπέρ των δικαίων της Χάλκης και ενώνουν διάτορον την φωνήν των με την ιδικήν μας υπέρ της αμέσου επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής. Η έκδοσις της αδείας ούτως η άλλως θα ανύψωνε την Τουρκίαν εις τα όμματα πάντων τούτων και, συν τοις άλλοις, θα ελείαινε την οδόν της επιθυμητής εντάξεώς της εις την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν. Αλλά, «εβραγχίασεν ο λάρυγξ» ημών ταύτα λεγόντων. Είθε ο Θεός να διασκεδάση τας βουλάς των αρμοδίων, λαλών αγαθά εις τας καρδίας των και να μας αξιώση να ίδωμεν -επί τέλους- το θαύμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής ημών Σχολής.
Από καρδίας συγχαίρομεν το «Ελληνικόν Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών» δια την αξιέπαινον πρωτοβουλίαν της δημιουργίας του ωραίου ιστορικού «ντοκυμαντέρ» «Η Σιωπηλή Σχολή», δια του οποίου αναδεικνύεται το πρόβλημα και ο πόνος της Χάλκης. Τόσον αι Ευγενέσταται κυρίαι Ειρήνη Σαρίογλου και Ελένη Μπακατσή, όσον και ο συνθέτης της μουσικής Μουσικολογιώτατος κύριος Βασίλειος Δημητρίου και όλοι οι παράγοντες και συντελεσταί της παραγωγής, είναι άξιοι της ολοθύμου ευαρεσκείας ημών, την οποίαν και έχουν, καθώς και η αξιότιμος Διεύθυνσις του Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών.
Τον Εντιμότατον κύριον Γενικόν Πρόξενον ιδιαιτέρως ευχαριστούμεν δια την φιλοξενίαν της πρώτης επισήμου προβολής του περί ου ο λόγος ιστορικού «ντοκυμαντέρ» απόψε, εις τους πάντοτε φιλοξένους χώρους του Σισμανογλείου Μεγάρου. Εις πάντας ευχόμεθα μακροημέρευσιν με πλουσίαν την χάριν και την ευλογίαν του Θεού, και είθε να αξιωθώμεν να ίδωμεν συντόμως εν λειτουργία την περίπυστον και καλλίτεκνον Θεολογικήν ημών Σχολήν, προς κοινήν χαράν του Ουρανού και ημών των επί γης. Να ζήτε όλοι, αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή, υγιαίνοντες και ευοδούμενοι εν τοις καταθυμίοις!
Πηγή: Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου