Είπε ένας Γέροντας: «Τίποτε
δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε
δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη
χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη
από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί
τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να
τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη
η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο
ίδιος ο Χριστός λέει: «Υποκριτή, βγάλε
πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου
και τότε θα δείς καθαρά για να βγάλεις το
σκουπιδάκι που βρίσκεται στο μάτι του
αδελφού σου (Λουκ. 6,42). Παρομοίασε δηλαδή
το αμάρτημα του πλησίον με το σκουπιδάκι,
ενώ την κατάκριση με το δοκάρι. Είναι
τόσο κακό το να κατακρίνει κανείς·
σχεδόν ξεπερνά κάθε αμαρτία.Επομένως τίποτε δεν είναι βαρύτερο, αδελφοί μου, ούτε χειρότερο από το να καταδικάσουμε ή να εξουθενώσουμε τον πλησίον. Γιατί να μη προτιμούμε να κατακρίνουμε τον εαυτό μας; Και εννοώ τα κακά τα δικά μας που καλά τα γνωρίζουμε και για τα οποία πρόκεται να δώσουμε λόγο στον Θεό. Γιατί αρπάζουμε το δικαίωμα της κρίσης του Θεού; Τι θέλουμε από το πλάσμα του, τι θέλουμε από τον πλησίον; Τί ζητάμε από τα βάρη του άλλου; Έχουμε, αδελφοί τι να φροντίσουμε. Ο καθείς ας προσέχει τον εαυτό του και τις δικές του κακίες, Η εξουσία να δικαιώνει και να καταδικάζει, ανήκει μόνο στον Θεό, που γνωρίζει και την κατάσταση του καθενός και τη δύναμη· τον τρόπο της ζωής και τα χαρίσματά του· την ιδιοσυγκρασία και τις ικανότητες του· ανήκει στον Θεό πού κρίνει ανάλογα με το καθένα απ’ αυτά, όπως ο ίδιος μόνος τά γνωρίζει».
Είπε ακόμη: «Ας αποκτήσουμε αγάπη· Ας αποκτήσουμε συμπόνια για τον πλησίον, ώστε να
αποφύγουμε τη φοβερή καταλαλιά και το να καταδικάζουμε κάποιον ή να τον εξουθενώνουμε. Ας βοηθούμε ο ένας τον άλλον σαν να είναι δικό μας μέλος, γιατί είμαστε μέλη του ιδίου σώματος, όπως λέει ο Απόστολος· όλοι είμαστε ένα σώμα και ο καθένας μας είναι μέλος του σώματος στο οποίο ανήκουν και οι άλλοι ως μέλη (Ρωμ. 12,5). Και όταν πάσχει ένα μέλος συμπάσχουν όλα τα άλλα».
Γεροντικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου