Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς Ὁμιλία 6 στὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου Νικολάου (γιὰ τὴν 17-ετή κοίμηση)

 Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς Ὁμιλία 6 στὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου

Νικολάου (γιὰ τὴν 17-ετή κοίμηση)

Νάμαστε στὸ σερβικὸ Θαβώρ! Ὀ Χριστὸς στὴν μέση, ὁ Ἅγιος Σάββας στὴν δεξιά, καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος στὴν ἀριστερὴ πλευρά. Καὶ τριγύρω μας, ἡ νεκρὰ θάλασσα τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας, Τριγύρω μας ἡ θάλασσα ποὺ πνίγει τὶς ψυχές. Τριγύρω μας ἡ θάλασσα ποὺ σκοτώνει τὶς αἰσθήσεις. Καὶ ἐμεῖς  οἱ Σέρβοι, στὸ Θαβὼρ τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται Λέλιτς. Ἐπειδὴ ὁ μεγάλος Ἅγιος Ἐπίσκοπος μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν νεκρὰ εὐρωπαϊκὴ θάλασσα. Ἀπὸ στήθους γνώριζε ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη γι’ αὐτὸ καλεῖ τὸν Σερβικὸ λαὸ πρὸς τὴν μεταμόρφωση, ἀλλὰ τὴν ἀληθινὴ μεταμόρφωση.Τὴν μεταμόρφωση ποὺ μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ἁμαρτωλὸ σὲ δίκαιο, ἀπὸ ἁμαρτωλὸ σὲ ἅγιο. Τὴν μεταμόρφωση ποὺ συνιστᾶ τὴν οἰκογένεια ἁγία, κοινωνία ἁγίων. Ἡ μεγάλη μεταμορφωτικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου μᾶς καλεῖ – γιατί, γιὰ ποιόν? Μᾶς διδάσκει - τί, γιὰ ποιόν? Μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι δημιουργημένος νὰ γίνει διάκονος τοῦ Θεοῦ, νὰ γίνει ζωντανὴ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, δημιουργημένος κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ οἰκογένεια πρέπει νὰ γίνει ἁγία. Ἡ μεταμόρφωση πρέπει νὰ ὁδηγεῖ τὴν οἰκογένεια στὴν ἁγιότητα. Μᾶς διδάσκει ὅτι τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ γίνει ἅγιο. Μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ λαὸς πρέπει νὰ γίνει ἅγιος. Μᾶς διδάσκει ὅτι τὸ κράτος πρέπει νὰ γίνει ἅγιο. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεταμορφωτικὸ ἰδεῶδες τοῦ Ἁγίου Δεσπότου μας Νικολάου, καὶ αὐτὸ πράγματι δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ τὸ ἐπαναλαμβανόμενο Εὐαγγέλιο τῶν Ἁγίων Νεμανιδῶν.

Τὶ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Νεμάνιδες, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν ἅγιο Σάββα καὶ διαμέσου τριακοσίων ἐτῶν καὶ ἔπειτα, διαμέσου πεντακοσίων, ἑπτακοσίων ἐτῶν, τὶ ἔκαναν Δημιούργησαν τὴν ἁγία σερβικὴ οἰκογένεια. δημιούργησαν τὸ ἅγιο σερβικὸ σχολεῖο, δημιούργησαν τὸν ἅγιο Σερβικὸ λαό, δημιούργησαν τὸ ἅγιο Σερβικὸ κράτος.  Σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ δεύτερος μεγάλος Ἅγιος Σάββας. Ὁ ἰσαπόστολος ἐπίσκοπος Νικόλαος. Ὁ σερβικὸς λαὸς ἔχει μεγάλο Εὐαγγελιστή, αὐτὸς εἶναι ὁ ἐπίσκοπος Νικόλαος. Κάθε λέξη του, κάθε λόγος του εἶναι γιὰ τὸν σέρβο ἄνθρωπο καὶ γενικὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Ὅλα ὅσα ἔγραψε, ὅλα ὅσα εἶπε, ἀποτελοῦν ἰδιαίτερο Εὐαγγέλιο, τὸ πέμπτο Εὐαγγέλιο τοῦ Σερβικοῦ γένους στὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνονται ὅλα τὰ τέσσερα Εὐαγγέλια τῶν Ἁγίων Εὐαγγελιστῶν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸς ἔγραψε Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε πόσο μεγάλο Ἅγιο ἔχουμε. Ἐρχεται καιρὸς ποὺ τὸ Λέλιτς θὰ γίνει ὄντως μεγάλο, ὥς τὸ δοξασμένο σερβικὸ Θαβώρ, ὅταν ἀπὸ ὅλες τὶς μεριὲς θὰ καταφθάνουν Σέρβοι γιὰ νὰ θεραπεύσουν τὴν ψυχή τους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, νὰ θεραπεύσουν τὶς ψυχές τους ἀπὸ τὸν θάνατο, νὰ θεραπεύσουν τὶς ψυχὲς τους ἀπὸ τὸν διάβολο, νὰ θεραπεύσουν τὶς ψυχές τους ἀπὸ τὴν εὐρωπαϊκὴ νεκρὰ θάλασσα.

Ναί, οἱ σημερινοὶ Σέρβοι, πόσο χαρούμενα πνίγονται στὴν εὐρωπαϊκὴ νεκρὰ θάλασσα.

Καὶ ἡ νεκρὰ θάλασσα; αὐτὴ εἶναι γιὰ σᾶς ἡ τηλεόραση, εἶναι γιὰ σᾶς οἱ κινηματογράφοι, εἶναι γιὰ σᾶς τὰ σχολεῖα χωρὶς Θεό, εἶναι γιὰ σᾶς οἰ δικαστήρια χωρὶς Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ νεκρὰ θάλασσα, αὐτὴ σκοτώνει τὴν ψυχή, αὐτὴ σκοτώνει τὶς αἰσθήσεις! Ἀπὸ αὐτὴ τὴν νεκρὰ θάλασσα ἰδοὺ ὁ Εύαγγελιστής, ἰδοὺ ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος Νικόλαος, ὁ  ὁποῖος κεραυνοβόλα ὅπως κάποτε ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, ἔτσι καὶ τώρα καὶ πάντα ἔως τὸ τέλος τῆς ἱστορίας, θὰ κευραυνοβολεῖ καὶ θὰ καλεῖ τὸν Σερβικὸ λαό;σὲ ποιὸν καὶ γιὰ ποιόν; Στὸν Ἰησοῦ Χριστό; Τὸν Μοναδικὸ Νικητὴ τῆς ἁμαρτίας, Τὸν μοναδικὸ Νικητὴ τοῦ θανάτου, Τὸν μοναδικὸ Νικητὴ τοῦ διαβόλου, Τὸν Μοναδικὸ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν πάντων τῶν νεκρῶν ψυχῶν καὶ πάντων τῶν νεκρῶν αἰσθήσεων.

Ἂν θέλετε νὰ ἁπλοποιήσουμε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου, δύο κύριες ἐντολὲς βοοῦν ἐξ αὐτοῦ. Ἡ πρώτη εἶναι: ὅτι ὁ Κύριος Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη ὕπαρξη σὲ ὅλους τοὺς κόσμους. Καὶ ἡ δεύτερη εὐαγγελία: ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη ψυχὴ μετὰ τὸν Δεσπότη Χριστὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀξία σὲ ὅλους τοὺς κόσμους. Καὶ αὐτὲς τὶς δύο εὐλογημένες εἰδήσεις, ἰδοὺ ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος δὲν σταματοῦσε πολυφόνως νὰ τὶς κηρύττει κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, καὶ τώρα ἀναμφίβολα τὶςκηρύττει στὴν Οὐράνια Σερβία. Σήμερα, σίγουρα σήμερα τελεῖ τὴν Οὐράνια Θεία Λειτουργία. Ἐνθυμεῖσθε, αὐτὸς συνέγραψε τὴν «Οὐράνια Λειτουργία»  ζῶντας στὴν γῆ. Σ’ αὐτὴν συμμετέχει ὁλόκληρος ὁ Σερβικὸς λαός, οἱ δίκαιοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοί. Καὶ τὸ κέντρο πάντων τῶν κέντρων, τὸ ἰδεῶδες πάντων τῶν ἰδεωδῶν, Ὁ Κύριος ὑπέρ πάντων – Ἰησοῦς Χριστός. Σ’ αὐτὸν τελοῦν τὴν ἐπίγεια καὶ τὴν Οὐράνια Λειτουργία – αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Νικολάου.

Αὐτὸ γιατὶ εἶναι ἔτσι? Γιατὶ ὁ Ἐπίσκοπος Νικόλαος, ποὺ γνώριζε τὴν Εὐρώπη καλύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἀπὸ μᾶς ἢ κάποιον ἀπὸ τοὺς δικοὺς μας ζῶντες Σέρβους, γιατὶ  καλοῦσε τὸν λαὸ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν νεκρὰ θάλασσα τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας? Διότι ἡ εὐρωπαϊκὴ κουλτούρα σκοτώνει τὶς δύο μεγαλύτερες ἀξίες, τὶς δύο μεγαλύτερες χαρμόσυνες εἰδήσεις: Πετάει τὸν Δεσπότη Χριστὸ ἀπὸ ὅλους τοὺς θεσμούς της καὶ θέλει δίχως τὸν Χριστὸ νὰ λύσει ὅλα τὰ ἐρωτήματα τοῦ κόσμου. Καὶ νά, ἡ Εὐρώπη δηλητηρίασε ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἡ Εὐρώπη ἐξαπλώνει τὴν εὐρωπαϊκὴ πανούκλα, σκοτώνει τὴν ψυχὴ σὲ ὅλες τὶς ἠπείρους. Ναί, καὶ ὁ Σερβικὸς λαὸς ξεχνᾶ τὰ Εὐαγγέλια τῶν Ἁγίων Νεμανιδῶν, ξεχνᾶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου, τὸ ὁποῖο μᾶς προσκαλεῖ στὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση. Κανείς λογιότερα, κανεὶς θεοπνευστότερα δὲν κάλεσε τὸν Σερβικὸ λαό, καὶ νὰ μὴν κάλεσε σὲ μετάνοια. Μετάνοια; αὐτὸ εἶναι ἡ ἐκ τῶν νεκρῶν ἀνάσταση ὅλων τῶν ψυχῶν. Σὲ κυρίεψε κάποια φοβερὴ ἁμαρτία, εἶσαι δοῦλος της. Μήπως γνωρίζεις πῶς θὰ ἀναστηθεῖς ἐκ τοῦ τάφου αὐτοῦ, ἐκ τοῦ θανάτου αὐτοῦ? Μὲ μετάνοια! Ὁ Δεσπότης Χριστός, ὅταν θέλησε νὰ συνάψει καὶ μαζέψει ὅλες τὶς ἀρετὲς σὲ μία, τότε αὐτὴ τὴν ἀρετὴ τὴν ἀποκάλεσε μετάνοια. Ἐπειδὴ ἡ μετάνοια ἀνασταίνει τὴν ψυχὴ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, νικᾶ κάθε θάνατο, νικᾶ κάθε διάβολο. Καὶ ἔτσι κάθε ἀρετή, ὄχι μόνο ἡ ἁγία μετάνοια, ἀλλὰ καὶ ἡ πίστη ποὺ ὁδηγεῖ στὴν μετάνοια, καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ ἡ προσευχή, καὶ ἡ νηστεία, ὅλες αὐτὲς ἀνασταίνουν τὶς ψυχὲς ἐκ τῶν νεκρῶν.

Καὶ τὶ μᾶς διδάσκει αὐτός, τί? - Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ὅτι ὁ Δεσπότης Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος εἶναι τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα μέσα σου, στὴν οἰκογένειά σου ὡς οἰκογένεια, στὸ σχολεῖο σου ὡς σχολεῖο, στὸν λαό σου ὡς λαός, στὴν χώρα σου ὡς χώρα. Ἂν ὁ Δεσπότης Χριστὸς δὲν εἶναι τὸ πᾶν, ἐμεῖς τὶ εἴμαστε? - Πτώματα, πτώματα, πτώματα! Τὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἂν ὁ θάνατος ἡ τελευταία στάση; Μήπως αὐτὸ ἤθελε ὁ Θεὸς νὰ γελοιοποιήσει τὸν ἄνθρωπο ὅτι τὸν δημιούργησε θνητό?! - Ὄχι, Αὐτὸς ἦρθε σ' αὐτὸν τὸν κόσμο - Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος – νὰ νικήσει τὸν θάνατο γιὰ μᾶς, νὰ νικήσει τὴν ἁμαρτία γιὰ μᾶς, νὰ νικήσει τόν διάβολο γιὰ μᾶς. Καὶ Νικᾶ! Μόνο ἕνα ἀπὸ σένα ζητᾶ. Τί? - Τὴν πίστη, τὴν πίστη σ’ Αὐτόν! Πίστη ἐλεύθερη, ὄχι ἐκβιαστικὴ μὲ κανόνια, μὲ ἀεροπλάνα, ἀλλὰ πίστη ἐλεύθερη. Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν πίστη πράγματι ὁ Κύριος δωρίζει τὴν νίκη ἐπὶ τῆςκάθε ἁμαρτίας, ἐπὶ τοῦ κάθε θανάτου, ἐπὶ τοῦ κάθε διαβόλου.

Ἐνθυμεῖσθε, ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἀποστέλλει τοὺς Ἀποστόλους Του στὸν κόσμο « ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων}»{Μτθ, 10.16}, πρόβατα μεταξύ τῶν λύκων!  Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Στρατηγός, ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ αὐτοκράτορας ὁ ὁποῖος θὰ ἔστελνε ἔτσι τὸν στρατό του? Πῶς τὰ πρόβατα  θὰ νικήσουν τοὺς λύκους?! Ἰδού, Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο ὅταν ὁ Κύριος ἀπέστειλλε τοὺς μαθητές Του διαμέσου τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, τῆς μοναδικῆς, τῆς τεράστιας, ἡ ὁποία περιλάμβανε ὁλόκληρο τὸν κόσμο, Αὐτὸς ὅταν τοὺς ἀποστέλλει τοὺς ἀποστέλλει  «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων», ἐν μέσῳ ἐθνικῶν. Καὶ συνέβη τὸ μεγαλύτερο θαῦμα στὴν ἱστορία, ἀδελφοί: ὅτι τὰ πρόβατα νικῆσαν τοὺς λύκους! Τὰ πρόβατα νίκησαν τοὺς λύκους! Αὐτὴ εἶναι μοναδικὴ νίκη, ἡ νίκη τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ.

Αὐτὸ τὸ κάνει καὶ σήμερα. Καὶ σήμερα τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ στὸν Σερβικὸ λαό, τούτου τοῦ κόσμου νικοῦν τοὺς λύκους. Μὲ τί? Μὲ τὴν πίστη! Τὴν πανοπλία τοῦ Θεοῦ\footnote{Ἔφ, 6.11}. Δὲν  μᾶς ἀπέστειλε ὁ Δεσπότης Χριστὸς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ἄοπλους, ἀφοῦ γνωρίζει ὅτι μᾶς  ἀποστέλλει στοὺς μεγαλύτερους ἐχθροὺς τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, μᾶς ἀποστέλλει στὴν ἁμαρτία, στὸν θάνατο, στὸν διάβολο, γιὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε μὲ αὐτούς. Πράγματι μᾶς ἔδωσε ὁπλισμό, τὸν ὁποῖο ὁ Ἅγιος Παῦλος τὸν ὀνόμασε «\textit{πανωπλία τοῦ Θεοῦ. ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις}»{Ἔφ,6.12}, μὲ τὶς ἁμαρτίες, μὲ τοὺς θανάτους, μὲ τοὺς διαβόλους. Καὶ σὺ ἄνθρωπε, μπορεῖς νὰ γίνεις νικητὴς μόνο μὲ ἕναν τρόπο, μόνο μὲ ἕναν τρόπο: Ἂν ἐξοπλίζεις τὸν ἑαυτό σου μὲ πίστη, μὲ προσευχή, μὲ νηστεία, μὲ ἀγρυπνίες, μὲ ἐλεημοσύνες, μὲ μετάνοιες καὶ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἀγίες ἀρετές. Καὶ ἔτσι θὰ «δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ»(Ἔφ 6,13), λέγει ὁ Ἀπόστολος, ὅταν φθάσει ὁ πειρασμὸς σὲ σένα ὣς πρόσωπο, ὅταν ἔρθουν οἱ πειρασμοὶ σὲ σένα ὣς ἀντιπρόσωπο μιᾶς οἰκογένειας, ἑνὸς λαοῦ. Καὶ ἐμεῖς νικᾶμε, ἀλλὰ ὄχι μόνοι μας. Μπροστὰ μας καὶ τριγύρω μας ὅλοι οἱ Σέρβοι Ἅγιοι μὲ ἐπί κεφαλὴ τὸν Ἅγιο Σάββα, καὶ τὸν Ἰσαπόστολο Ἐπίσκοπο Νικόλαο μεταξὺ αὐτῶν. Βλέποντας ὅλοι αὐτοὶ  σήμερα πῶς πνιγόμαστε στὴν νεκρὰ θάλασσα ἁπλώνουν τὰ χέρια τους, ἁπλώνουν σὲ καθένα ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ κανέναν δὲν σώζουν μὲ τὴν βία, ἀλλὰ ἐπικαλοῦν, καλοῦν, κηρύσσουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ.

Ἄνθρωπε, ὁ τρόπος γιὰ νὰ μπορέσεις νὰ νικήσεις καὶ ἐσὺ τὴν ἁμαρτία σου εἶναι ἕνας αὐτὸς εἶναι ἡ μετάνοια. Κρατῶντας τὸ Εὐαγγέλιο, φυλάσσοντας τὶς  ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἕνας εἶναι ὁ τρόπος ὁ ὁποῖος νικᾶ τὸν θάνατο, ἀνασταίνει ὄντως ἐκ νεκρῶν, αὐτὸς εἶναι πάλι ἡ μετάνοια καὶ ὅλες οἱ καινοδιαθηκικὲς ἀρετές. Αὐτὴ εἶναι ἡ πανοπλία σου. Ἂν δὲν ἔχεις αὐτή, σίγουρα θὰ μείνεις πνιγμένος, αἰώνια πνιγμένος στὴν νεκρὰ θάλασσα τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας. Ἐγὼ δὲν ὁμιλῶ γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ κουλτούρα ἐπειδὴ τὴν μισῶ, ἀλλὰ λυπούμενος τοὺς Εὐρωπαίους, ἀλλὰ λυπούμενος τοὺς ἁμαρτωλοὺς, καὶ καταδικάζοντας τὴν ἁμαρτία τους. Ἡ Εὐρώπη μὲ τὶς ἁμαρτίες της, μὲ τὸν θλιβερό της ἄκαρπο πολιτισμὸ καὶ κουλτούρα, μὲ τὴν ἀθεϊστικὴ ἁγιότητα μόλυνε ὅλο τὸν κόσμο. Ἐξαγριώθηκαν οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης! Δὲν εἶναι ἄγριοι οἱ ἄγριοι τῶν νήσων, ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι εἶναι μεγαλύτεροι ἄγριοι. Ἐπειδή, νά, ξεσηκώνονται λαοὶ ἐπὶ λαῶν, ἤπειροι ἐπὶ ἠπείρων, ψυχὲς πέφτουν νεκρές, ἡ σφαγὴ ἀνθρωπίνων ψυχῶν συντελεῖται, ἡ φοβερότερη στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Ἰδοὺ ὁ Ἐπίσκοπος Νικόλαος, ἰδοὺ αὐτὸς καὶ ἐμεῖς στὸ δικό του Θαβώρ, γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν πικρὴ εὐρωπαϊκὴ θάλασσα, νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὸν πνιγμὸ στὴν ἁμαρτία, τὸν πνιγμὸ στὸ κακό, νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τοὺς «\textit{λευκοὺς εὐρωπαϊκοὺς δαίμονες}», ὅπως ὁ ἴδιος τὸ εἶχε πεῖ κάποτε σὲ μιὰ εὐκαιρία. Μιλῶντας γιὰ τοὺς Ἀφρικανούς,  ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος ἔγραψε μιὰ σκέψη καὶ εἶπε: «\textit{Αὐτοὶ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ  δεχθοῦν τὴν Εὐρώπη, οἱ Εύρωπαίοι εἶναι λευκοὶ δαίμονες}», λευκοὶ δαίμονες. Τὶ ἀπομένει σὲ μᾶς τοὺς σημερινοὺς Σέρβους, τί? Νὰ ἀνοίξουμε τὴν πύλη τῆς ψυχῆς μας στὶς εὐαγγελίες τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Νικολάου. Νὰ ἀνοίξουμε τὴν ψυχή μας στὴν μετάνοια, τὴν πίστη, τὴν προσευχή, τὴν νηστεία, νὰ μετανοήσουμε γιὰ ὅλα. Ἐμεῖς οἱ πνιγμένοι, οἱ πνιγμένοι στὴν εὐρωπαϊκὴ θάλασσα, νὰ θρηνοῦμε, καὶ νὰ φωνάξουμε βοήθεια Σέρβοι Ἅγιοι, βοήθεια Οὐράνια Σερβία, βοήθεια σὲ κάθε Σέρβο ποὺ θέλει νὰ σώσει τὴν ψυχή του, νὰ νικήσει τὸν θάνατο μέσα του καὶ ὅλους τοὺς διαβόλους μέσα του καὶ τριγύρω του.

Ναί, ὁ ἄνθρωπος σὲ τοῦτο τὸν κόσμο εἶναι πάντα στὸ πεδίο τῆς μάχης. Μόλις ὁ ἄνθρωπος ἀφυπνιστεῖ καὶ ξυπνήσει καὶ κοιτάξει στὴν ψυχή του, ἡ ὁποία εἶναι αἰώνια καὶ ἀθάνατη, τότε, τότε θρηνεῖ γιὰ βοήθεια πρὸς τὸν Οὐρανό διότι βλέπει τριγύρω της  φοβερὰ τέρατα τὰ ὁποῖα μὲ λεπτοὺς τρόπους μὲ «κουλτουριάρικους τρόπους», ὅπως αὐτοὶ ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ λένε, αἰχμαλωτίζουν τὶς ἀνθρώπινες ψυχές, τὶς δηλητηριάζουν καὶ ὡς πτώματα τὶς πετοῦν στὴν νεκρὰ θάλασσα τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας. Ἀναμφίβολα ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος ποὺ ἀπειλεῖ σήμερα τὸ ἀνθρώπινο γένος εἶναι ἀπὸ ἐκ τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας. Ἂν ὁ Κύριος δὲν τὴν συνθλίψει, καὶ δὲν κατεδαφίσει τὴν Εὐρώπη, καὶ ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος δὲν μετανοήσει – τότε, τότε, ἡ νεκρὰ θάλασσα θὰ γίνει πλήρης, δὲν θὰ μείνει ζωντανὴ ψυχὴ παρὰ μόνο πτώματα, πτώματα, πτώματα.

Καὶ ἐμεῖς οἱ Σέρβοι, ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ πολλοὶ Σέρβοι, ἄθλιοι δοῦλοι τῶν τηλεοράσεων, τῶν κινηματογράφων, τῆς ἀναίσχυντης καὶ ἐπαίσχυντης μόδας, ποῦ πᾶμε? Ποῦ πᾶτε ἐσεῖς οἱ γονεῖς, τῶν ὁποίων τὰ παιδιά δὲν ξέρουν νὰ κάνουν τὸν Σταυρό τους; Ποῦ πᾶτε ἐσεῖς οἱ Σέρβοι, τῶν ὁποίων τὰ παιδιὰ δὲν γνωρίζουν γιὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό?  Ἕνας ἀπόφοιτος, πρὶν δεκαπέντε χρόνια περίπου, ἦρθε στὸ μοναστήρι Τσέλιγε κάπου τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πέτρου. Ἡ λειτουργία εἶχε τελειώσει καὶ αὐτὸς μὲ βρίσκει. Ἀπευθύνεται σὲ μένα μὲ κάποιες ἐρωτήσεις, ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα καὶ λέγει: Μά σήμερα εἶναι τοῦ Ἁγίου Πέτρου. Καὶ τὶ εἶναι αὐτό?ρωτᾶ αὐτός. Τὶ εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πέτρου! - μὲ ρωτᾶ ὁ τελειωθείς σέρβος ἀπόφοιτος. Ἀκοῦτε σεῖς οἱ γονεῖς! Ἀλλά, ὄχι! Ἐὰν τὰ παιδιά σας χάσουν τὴν ψυχή τους, καὶ τὴν χάνουν ἀναμφίβολα κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο, πρὶν ἀπὸ αὐτὰ σεῖς χάνετε τὶς ψυχές σας, ἐπειδή οἱ γονεῖς εὐθύνονται γιὰ τὰ παιδιά. Αὐτὰ εἶναι δικά σας, δῶρο Θεοῦ σὲ σᾶς. Καὶ σὲ τοῦτο τὸν κόσμο πρῶτα θὰ πέσει ἡ τιμωρία σὲ σᾶς, καὶ μετὰ σ’ αὐτά. Αὐτὴ ἦταν ἡ μεγάλη εἴδηση καὶ δυνατὴ εἴδηση ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Νικόλαο κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα του καὶ ἐξ Οὐρανοῦ.

Σήμερα σίγουρα ἐξ ὁλοκλήρου ἡ Οὐράνια Σερβία συμμετέχει στὸν ἑορτασμὸ τοῦ μεγαλύτερου Σερβικοῦ γιοῦ μετὰ τὸν Ἅγιο Σάββα. Ὅλοι οἱ Σέρβοι Ἅγιοι, ὅλοι οἱ δίκαιοι, καὶ ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐκ τοῦ μακρόθεν παρίστανται στὴν Οὐράνια Θεία Λειτουργία, καὶ παρακαλοῦν τὸν Ἅγιο Ἐπίσκοπο γιὰ νὰ προσευχηθεῖ γιὰ αὐτούς, γιὰ τὴν ἐπίγειά μας Σερβία. Νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν νεκρὰ εὐρωπαϊκὴ θάλασσα, καὶ νὰ σώσει τὶς ψυχές μας, γιὰ νὰ μὴν μετατραποῦν σὲ πτώματα. Καὶ σὺ ὡς Σέρβος, ὅταν νιώθεις θλίψη καὶ στενοχώρια καὶ δυστυχία ἀπὸ ὅλες τὶς εὐλογίες τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας, σὺ θυμήσου αὐτὸν καὶ κράξε σ’ αὐτόν: Ἅγιε Ἐπίσκοπε βοήθησέ με, συγχώρεσε καὶ χρῖσε με. Ἅγιε Ἐπίσκοπε ἰσαπόστολε Νικόλαε, συγχώρεσε καὶ βοήθησε! Προσευχήσου γιὰ μᾶς, σῶσε μας ἀπὸ τὴν νεκρὰ θάλασσα, σῶσε μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο καὶ διάβολο, ἀπὸ τὴν ἐπίγεια κόλαση καὶ ὁδήγησέ μας στὶς ὁδοὺς τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ πρὸς σέ, πρὸς τὴν Οὐράνια Βασιλεία, πρὸς τὴν Ἁγία Οὐράνια Σερβία, ὥστε καὶ ἐμεῖς ἐκεῖ μὲ σένα μαζί σου νὰ ἑορτάσουμε Τὸν Θαυμαστό καὶ Μοναδικὸ Δεσπότη καὶ Θεὸ Ἰησοῦ Χριστό, στὸν Ὁποῖο πρέπει δόξα καὶ τιμὴ τώρα καὶ διαμέσου ὅλων τῶν αἰώνων, καὶ διαμέσου ὁλόκληρης τῆς σερβικῆς ἱστορίας καὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ. Ἀμήν.

Μετάφραση: Μπίτος Χρήστος, Θεολόγος - Μαθηματικός