Στις 24 Αυγούστου 2022 η εκκλησία μας γιόρτασε τη μνήμη του εθνομάρτυρα και ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού. Του μεγάλου αυτού αγίου της ορθόδοξης πίστης μας, αλλά και του ελληνισμού, ο οποίος στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, κατά τον 18ο αιώνα, περιδιάβηκε τον τότε ελλαδικό χώρο ενισχύοντας τους υπόδουλους Έλληνες τόσο με το λόγο του Θεού, όσο και με την ίδρυση σχολείων, ώστε να μη χάσουν την πίστη τους, αλλά και την εθνική τους ταυτότητα. Το ιεραποστολικό του έργο ήταν τόσο μεγάλο γεγονός, που δείχνει, πως ένας άνθρωπος που έχει μέσα του φλογερή πίστη για το Χριστό και αγάπη για το γένος, φτάνει για να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο.
Κατά τη γιορτή του αγίου Κοσμά πανηγύρισε και το μοναστήρι μας, η ιερά μονή αγίας Κυριακής Κέρκυρας, αφού έχει δεύτερο έφορο και προστάτη της τον Πατροκοσμά τον Αιτωλό. Ήταν ένα διήμερο λατρευτικής κατάνυξης και ορθόδοξου εορτασμού, αρχής γενομένης το απόγευμα της 23ης με τον πανηγυρικό εσπερινό. Την επομένη, κυριώνυμο ημέρα της εορτής, τελέστηκε ο όρθρος και η πανηγυρική θεία λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου μας Μητροπολίτου Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκταρίου και το απόγευμα η ιερά παράκληση στον Άγιο και η καθιερωμένη ευλογία των καρπών της γης.
Η χαρά και η συγκίνηση είναι ανείπωτη, τώρα που ο απόηχος της γιορτής καταλαγιάζει και έρχονται στη μνήμη τα όσα ιερά και θεοσεβή συνέβησαν στο μοναστήρι μας αυτές τις δυο μέρες. Ας μου συγχωρεθεί αυτός ο προσωπικός τόνος και η αντωνυμία «μας», αλλά το λιτό και απέριττο, το τόσο όμορφο όμως μοναστήρι, το θεωρούμε και δικό μας χώρο, ως το σπίτι μας, ως το μέρος της σωματικής καταλλαγής και της ψυχικής μας ανάτασης. Και όλα αυτά που συνέβησαν δεν έγιναν με αυτόματο και μαγικό τρόπο. Έγιναν πρώτα απ’ όλα με τις ευλογίες των αγίων προστατών της μονής, αγίας Κυριακής και αγίου Κοσμά. Βεβαίως όμως με τις άοκνες και αγόγγυστες εργασίες του γέροντος Γαβριήλ και του πατρός Προδρόμου, οι οποίοι νυχθημερόν, κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, εργάζονται για να έχουν το μοναστήρι στην ωραιότητα αυτή που αντικρίζουμε όλοι, αλλά και για να ετοιμάσουν τα πάντα στην εντέλεια για τις ημέρες της εορτής.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τις ιερές και όμορφες στιγμές της γιορτής. Πρωτίστως η ομορφιά του μοναστηριού. Ο περιποιημένος εξωτερικός χώρος με τα ωραία λουλούδια, φυτά και δέντρα, γεμάτα χρώματα κι αρώματα, αλλά και γενικότερα τα χρώματα της μονής. Ο περικαλλής ναός, πλήρης αγιογραφημένος και στολισμένος με πολλά λουλούδια. Η βυζαντινή ψαλμωδία, η οποία θύμιζε αγιορείτικο τυπικό και που μας ανέβασε, όπως είπε κι ο Σεβασμιότατος μας, σε υψηλά πνευματικά επίπεδα. Πράγματι και οι δύο χοροί των ιεροψαλτών απέδωσαν μοναδικά τους εκκλησιαστικούς ύμνους. Μάλιστα ο δεξιός χορός αποτελούνταν από πολυπληθή ομάδα μουσικολογιότατων ιεροψαλτών που ήρθαν από την Αλεξανδρούπολη και την Κοζάνη, φίλοι του μοναστηριού και των καλογέρων του, ειδικά για τη γιορτή. Τον δε αριστερό χορό κόσμησε με την παρουσία του ο μουσικολογιότατος και δάσκαλος βυζαντινής μουσικής π. Νεκτάριος Μπόκος με τους μαθητές του. Πλήθος ιερέων, μοναχών και μοναζουσών επισκέφτηκαν τη μονή και ιδιαίτερη τιμή προσέδωσε η παρουσία και η φιλοξενία στη μονή του θεοφιλέστατου επισκόπου Ευμενείας και ηγουμένου της ιεράς μονής Γουβερνέτου Χανίων Κρήτης κ. Ειρηναίου και της συνοδείας αυτού, καλλικέλαδων ψαλτών κι αυτών, ο οποίος συνδέεται πνευματικά με τον γέροντα Γαβριήλ.
Αξιοθαύμαστη ήταν και η παρουσία του κόσμου και ιδιαίτερα των παιδιών, κάτι που χαροποίησε και τον Δεσπότη μας, αλλά και τον Ευμενείας, ο οποίος σχολίασε με θερμά λόγια το γεγονός ότι τόσα παιδάκια κοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων, κάτι που δείχνει το πνευματικό έργο που γίνεται στην Αγία Κυριακή, ώστε να εγγράφονται στις ψυχές των νέων ανθρώπων ευλαβείς έξεις. Επίσης συγκινητική ήταν και η προσφορά όλων όσων μόχθησαν, ανδρών και γυναικών, φίλων του μοναστηριού, για να είναι όλα έτοιμα και τακτοποιημένα. Τα κεράσματα, η τράπεζα, οι καρποί της γης, η καθαριότητα και όσα χρειάστηκαν για να είναι όλα όπως ταιριάζει στην ευπρέπεια του οίκου του Θεού. Μετά το κέρασμα προς όλο το εκκλησίασμα, το οποίο γέμισε το ναό και τους πέριξ του ναού χώρους του μοναστηριού, ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα σε εξήντα περίπου ανθρώπους. Οι χοροί των ιεροψαλτών έψαλαν ύμνους της γιορτής, αλλά και τραγούδησαν παραδοσιακά τραγούδια της τράπεζας, τραγούδια της Κρήτης, της Μακεδονίας και της Θράκης δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα λειτουργίας μετά τη λειτουργία.
Το γεγονός που μας γέμισε δάκρυα χαράς και συγκίνησης ήταν, όταν στη θεία λειτουργία ο Σεβασμιότατος μας χειροτόνησε σε πρεσβύτερο τον π. Πρόδρομο, ο οποίος υπήρξε επί πολλά έτη δόκιμος μοναχός, μοναχός και διάκονος στη μονή. Μάλιστα στο τέλος της λειτουργίας τον προχείρισε και σε αρχιμανδρίτη. Στο λόγο του ενώπιον του Δεσπότη ο π. Πρόδρομος είπε πως σήμερα ενσαρκώνεται ο πόθος, η αγωνία, το κάλεσμα και η χαρά των παιδικών του χρόνων κι ότι παντρεύεται την εκκλησία γενόμενος ιερέας, σύνδεσμος Θεού κι ανθρώπων παραδίδοντας το σώμα και την ψυχή του στον Ιησού Χριστό, τον μοναδικό λυτρωτή του κόσμου. Ευχαρίστησε τον τριαδικό Θεό και πατέρα που τον αξίωσε να λάβει το ανυπέρβλητο δώρο της ιεροσύνης. Τους κατά σάρκα γονείς, τους δασκάλους και καθηγητές του και όλους τους αδελφούς, κληρικούς και λαϊκούς και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά. Υποκλίθηκε γεμάτος ευγνωμοσύνη στην αγαπητική μορφή του γέροντά του, π. Γαβριήλ, λέγοντας πως όσα και να πει θα είναι λίγα μπροστά στα όσα ο γέροντας έκανε γι αυτόν. Ευχαρίστησε τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Ευμενείας κ.κ. Ειρηναίο που παρευρέθηκε στη χειροτονία του και τέλος τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Κέρκυρας για την πατρική του συμπαράσταση όλα τα χρόνια της μοναστικής του ζωής.
Ο Σεβασμιότατος στον απαντητικό του λόγο χαρακτήρισε κορυφαία τη στιγμή αυτή για τη ζωή του π. Προδρόμου, ως την προσωπική του Πεντηκοστή, όπου ο Παράκλητος θα πνεύσει και θα σκηνώσει μέσα του για να τον καταστήσει άξιο λειτουργό των ιερών μυστηρίων. Τον χαρακτήρισε αγαθή και εκλεκτή ψυχή, η οποία φλέγονταν από θείο έρωτα ήδη από τα παιδικά του χρόνια. Ως διψασμένη ψυχή που βρήκε την πνευματική πηγή στο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής και στον γέροντα Γαβριήλ κι αφού δοκιμάστηκε ως «χρυσός εν χωνευτηρίω», πλέον ως ολοκάθαρος χρυσός εισέρχεται στα Άγια των Αγίων για να ιερουργήσει τα άχραντα μυστήρια. Γι αυτό ως ιερομόναχος πρέπει να είναι απόλυτα καθαρός, ψυχή τε και σώματι, αλλά και πλήρης αγάπης, μακριά από κάθε κοσμική δόξα, αφού η απόλυτη δόξα του ιερέα είναι η δόξα του Σταυρού. Ποτέ να μη κοιμηθείς ήσυχος, του είπε, και με αναπαυμένη τη συνείδησή σου ότι όλα πάνε καλά, αλλά να είσαι πάντοτε σε εγρήγορση κηρύττοντας και υπερμαχώντας την πίστη του Χριστού μας την αγία κάτω από τις συμβουλές του σεβαστού σου γέροντος και την υπακοή σου σε κείνον και την εκκλησία.
Η μορφή του π. Γαβριήλ έλαμπε και η συγκίνησή του ήταν μεγάλη για το πνευματικό του παιδί, αφού οι πνευματικοί και σωματικοί κόποι τόσων χρόνων αξιώθηκαν και έλαβαν τη χάρη του Θεού. Δάκρυα χαράς πλημμύριζαν το πρόσωπό του και μαζί μ’ αυτόν κι εμείς, τα άλλα πνευματικά παιδιά του γέροντα, κλαίγαμε και καμαρώναμε συνάμα που ο αδελφός μας, ο φίλος μας, ο δικός μας Πρόδρομος πραγματοποιεί τον πόθο της ψυχής του και γίνεται άξιος αποδέκτης της θείας κλήσεως. Ενώ ο κόσμος σε μια μυσταγωγική κατάσταση με δάκρυα στα μάτια γονάτισε προσευχόμενος, ως άλλοι μαθητές στο υπερώο, εν αναμονή της καθόδου του αγίου πνεύματος επί του π. Προδρόμου καθιστώντας τον λειτουργό της εκκλησίας του Χριστού.
Ο κύκλος του εορταστικού διημέρου έκλεισε το απόγευμα με την ιερά παράκληση στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό κατά την οποία ο ηγούμενος της μονής γέροντας Γαβριήλ, χρόνια τώρα, τελεί την ευλογία των καρπών της γης, τους οποίους απλόχερα προσέφερε ο κόσμος εν αφθονία γεμίζοντας τα τραπέζια εντός και εκτός του ναού. Ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Ευμενείας κ.κ. Ειρηναίος μίλησε σχετικά με την παράδοση αυτή της εκκλησίας αναφέροντας όμως αρχικά τη συγκίνησή του για όσα ωραία πραγματοποιήθηκαν αυτές τις μέρες ευχαριστώντας από βάθους ψυχής τον γέροντα Γαβριήλ. Τόνισε πως πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τη γη και να φροντίζουν όλα όσα μας προσφέρει, γιατί αυτή μας τρέφει και μας ζει. Έτσι και η εκκλησία φροντίζει ώστε εμείς να καρποφορούμε πνευματικά και να γινόμαστε «καλλίκαρποι και κατάκαρποι». Τα δε μοναστήρια, είπε, είναι πάντοτε εκείνοι οι χώροι που καθοδηγούν τους ανθρώπους στην πνευματική καρποφορία, όπως και το μοναστήρι της αγίας Κυριακής. Και οι μεγάλοι καρποί της εκκλησίας είναι οι άγιοί της, οι οποίοι ως πνευματικοί καρποί δεν είναι πρόσκαιροι, αλλά μένουν στον αιώνα. Γι αυτό μας κάλεσε να μοιάσουμε τους αγίους μας μέσα από τη συμμετοχή στα μυστήρια της εκκλησίας και κυρίως στο μυστήριο της θείας κοινωνίας, όπου εμείς προσφέρουμε στο Θεό από τους καρπούς της γης (άρτο και οίνο) κι αυτός μας προσφέρει το Σώμα του και το Αίμα του για να έχουμε ζωή αιώνια.
Ο γέροντας Γαβριήλ τέλος ευχαρίστησε τους πάντες για την παρουσία τους τιμώντας τόσο τη γιορτή του αγίου Κοσμά, όσο και τον π. Πρόδρομο για την χειροτονία του. Τόνισε το πόσο μεγάλη είναι η δύναμη ενός αγίου, αφού ο άγιος Κοσμάς, ένας ων, έσωσε όλη την Ελλάδα. Αφού έχουμε τους αγίους κοντά μας και μπροστάρηδες, είπε, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε και κανέναν και να παρακαλέσουμε το Θεό να βρεθούν κι άλλοι σαν τον Κοσμά τον Αιτωλό, γιατί τέτοιους έχει ανάγκη το γένος μας κι ο κόσμος όλος. Μια τίμια ιεροσύνη του Χριστού, σε έναν τόπο ευλογημένο, όπως είναι η Ελλάδα, ποτισμένη με το αίμα των μαρτύρων και των ηρώων. Όλοι θα μας προδώσουν, είπε, εκείνος που δε θα μας προδώσει ποτέ είναι ο Χριστός και η εκκλησία του, γιατί αυτός είναι η ανάσα και η ελπίδα μας, η σωτηρία και η λύτρωσή μας.
Κώστας Ντάρας Θεολόγος – Ιστορικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου