Εξ αφορμής του δημοσιεύματος στον “Εξάψαλμο” περί του Αγγλικανού αρχιεπισκόπου του York κ. Stephen Cottrell, ο οποίος στην εναρκτήρια ομιλία του κατά την Γενική Συνέλευση της Εκκλησίας του εξέφρασε την ενόχλησή του για την αναφορά στον Ουράνιο Πατέρα που γίνεται κατά την Κυριακή προσευχή, αναζητήσαμε την Έκθεση αυτή από τον συγγραφέα της Σεβ. Μητροπολίτη Αχαΐας κ.Αθανάσιο προκειμένου να την δημοσιεύσουμε και να ενημερωθούμε πληρέστερα επί του θέματος!
Ο Αγγλικανός αρχιεπίσκοπος Ισχυρίσθηκε ότι μίλησε εξ ονόματος όσων είχαν καταστροφική και κακοποιητική εμπειρία από επίγειους πατέρες.Και αυτό του επδωσε το δικαίωμα να τα βάλει με τον Θεό. Αλήθεια, περίεργη νοοτροπία που ενδεχομένως απαξιώνει κάθε πραγματικότητα που συμβαίνει να έχουν αμαυρώσει μερικοί τυχάρπαστοι (όπως οικογένεια, πατρίδα, ελευθερία, ιερωσύνη, πατρότητα κλπ!).
Είμαστε βέβαιοι ότι οι αναγνώστες μας θα βρουν ενδιαφέρουσα την Έκθεση του Σεβ. Αχαΐας , αν πράγματι επιθυμούν να κατανοήσουν σε ποια κρίση βρίσκεται η Αγγλικανική Κοινωνία, καθώς και κάποιοι εκπρόσωποί της, όπως ο περί ου ο λόγος ανεκδιήγητος αρχιεπίσκοπος του York. Ευχαριστούμε τον Σεβ. Αχαΐας κ.Αθανάσιο που μας εμπιστεύτηκε το πόνημά του.
Σ.Μ.Τ.
Ἔκθεση Πεπραγμένων κατά τήν 15 η Συνέλευση τοῦ
Λάμπεθ (29 Ἰουλίου ἕως 7 Αὐγούστου 2022).
Τοῦ Μητροπολίτη Ἀχαΐας Ἀθανάσιου
Εἰσαγωγή.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
μέ τήν ὑπ᾽ἀριθμ. Πρωτ. 3180/27 Ἰουνίου 2022 Ἀπόφασή
Της ἀνέθεσε στόν εὐλαβῶς ὑπογραφόμενο νά Τήν
ἐκπροσωπήσει στήν 15 η κατά σειρά Συνέλευση τοῦ
Λάμπεθ 2022. Ἀκολουθεῖ ἡ σχετική ἔκθεση.
Ὁ γενικός τίτλος πού δόθηκε στή συγκεκριμένη
Συνέλευση ἦταν Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ γιά τόν Κόσμο
τοῦ Θεοῦ. Ἡ Συνέλευση αὐτή πραγματοποιεῖται κανονικά
μία φορά κάθε δέκα χρόνια. Ἐν τούτοις ἡ ἐπιδημία
Κόβιντ 19 κυρίως καί ἄλλοι λόγοι, πού ἐκτίθενται
κατωτέρω, ἀνάγκασαν τούς διοργανωτές νά τήν
ἀναβάλουν ἐπί τέσσερα χρόνια, ἀφοῦ ἡ προηγούμενη 14η
Συνέλευση τοῦ Λάμπεθ ἔλαβε χώρα τό ἔτος 2008.
Ἡ Ἀγγλικανική Κοινωνία ἱδρύθηκε τό ἔτος 1867 κατά
τήν διεξαγωγή τῆς πρώτης Συνέλευσης τοῦ Λάμπεθ, ἐπί
ἀρχιεπισκόπου Charles Thomas Longley (28 July 1794 –
27 October 1868). Τά μέλη τῆς Κοινωνίας εἶναι ἐκτός
ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας διάφορες τοπικές
αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες καί εἶναι διάσπαρτη σέ 165
χῶρες, μέ τοπικές συνόδους, ἡ κάθε μία ἀπό τίς ὁποῖες
ἔχει δικό της πρόεδρο (πριμάτο). Ἡ θεωρητική βάση τῆς
Κοινωνίας αὐτῆς εἶναι ἡ ἀποδοχή τῆς δογματικῆς
αὐθεντίας τῶν 39 Ἄρθρων τοῦ 1571. Στήν
πραγματικότητα ἔντονη εἶναι ἡ ἀντίδραση ἀπό
διαφορετικές τοπικές Ἐκκλησίες στήν συστηματική
πλέον προσπάθεια ἀλλαγῆς ἀρχῶν λειτουργικῆς,
δογματικῆς καί ἠθικῆς τάξης. Ἀναφέρεται ὅτι τά
δεδηλωμένα μέλη τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας εἶναι 85
ἑκατομμύρια, ἀλλά τό στοιχεῖο αὐτό θά πρέπει σήμερα νά
συνεκτιμηθεῖ σέ συνάρτηση μέ πληροφορίες πού
καταγράφονται κατωτέρω περί ἑνότητας καί ταυτότητας.
Ὁ νῦν ἀρχιεπίσκοπος τῆς Καντουαρίας Justin Welby
(γεννημένος στό Λονδῖνο στίς 6 Ἰανουαρίου 1956) εἶναι
μέν συμβολικά ὁ πρῶτος μεταξύ ἴσων, δηλαδή τῶν
τοπικῶν ἐπισκόπων τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας,
προέστη στίς λειτουργικές συνάξεις τῶν ἐπισκόπων
μελῶν τῆς Συνελεύσεως κατά τό πρόγραμμα τῶν
ἐργασιῶν της, ἀλλά δέν ἔχει διοικητική δικαιοδοσία ἐκτός
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀγγλίας. Ἡ βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας,
ἀπό τή μεριά της, θεωρεῖται μέν ἱστορικά ἀρχηγός τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἀγγλίας, ἀλλά δέν ἔχει τήν θέση αὐτή
στήν Ἀγγλικανική Κοινωνία.
Κατά τίς ἐργασίες τῆς Συνελεύσεως δηλώθηκε ἐπίσημα
ἀπό Ἀγγλικανό ἐπίσκοπο/ὁμιλητή ὅτι σήμερα ὑπάρχουν
τρεῖς βασικές διακριτές ὁμάδες καί τάσεις στήν
Ἀγγλικανική Κοινωνία, ἀλλά καί εἰδικά στήν ἴδια τήν
Ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας. Α´) Ἡ ἀγγλοκαθολική Ἐκκλησία
(γνωστή ὡς High Church) μέ λειτουργικές καί θεολογικές
ἀρχές πού προσεγγίζουν τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία.
Β´) Ἡ εὐαγγελική Ἐκκλησία μέ προτεσταντικά
χαρακτηριστικά καί ἰδιαίτερη ἔμφαση στό κήρυγμα. Γ´)
Ἡ χαρισματική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία προέκυψε ἀπό τήν
θεαματική ἐξάπλωση τῶν Πεντηκοστιανῶν καί διαφόρων
ἐνθουσιαστικῶν ὁμάδων, ἴσως καί ὡς ἀνάχωμα στίς
τάσεις αὐτές, πού ἐπιδόθηκαν σέ μιά ἐκκεντρική ἑρμηνεία
τῆς Βίβλου καί σέ συνεχεῖς λειτουργικούς καί πρακτικούς
νεωτερισμούς. Αὐτές τίς δύο τελευταῖες τάσεις καί
ὁμάδες ἐκπροσωπεῖ σαφῶς ὁ νῦν ἀρχιεπίσκοπος τῆς
Καντουαρίας Justin Welby.
Χρόνος διεξαγωγῆς τῆς Συνελεύσεως.
Τό πρόγραμμα διεξαγωγῆς τῆς Συνελεύσεως ἄρχισε τήν
Πέμπτη, 27 Ἰουλίου 2022, καί περατώθηκε τήν Κυριακή,
7 Αὐγούστου 2022. Οἱ δύο πρῶτες ἡμέρες, 27 και 28
Ἰουλίου 2022, ἦταν μόνον γιά τούς/τίς Ἀγγλικανούς/ές
ἐπισκόπους καί τούς/τίς συζύγους. Οἱ οἰκουμενικοί
προσκεκλημένοι (ecumenical partners), ὅπως ὁ εὐλαβῶς
ὑπογραφόμενος, εἶχαν προσκληθεῖ νά συμμετάσχουν στό
πρόγραμμα τῆς Συνελεύσεως ἀπό τήν τρίτη ἡμέρα,
Σάββατο 29 Ἰουλίου 2022.
Ἐν τούτοις ἡ Συνέλευση ἔπρεπε νά συνέλθει κανονικά τό
ἔτος 2018, δέκα ἀκριβῶς χρόνια μετά τήν 14 η Συνέλευση
τοῦ Λάμπεθ. Ὅμως οἱ ἀντιπαραθέσεις ἐξ αἰτίας
τοποθετήσεων πλείστων φιλελεύθερων μελῶν τῆς
Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας ἐπί τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἦταν
τόσο ἔντονες, ὥστε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Justin Welby
ἀνέβαλε τήν Συνέλευση γιά τό 2020 μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ
κατάσταση θά ἐξομαλύνετο. Στό μεταξύ προέκυψε ἡ
ὑγειονομική κρίση τοῦ ἰοῦ Covid 19 καί ἔτσι ἔφθασαν νά
τήν πραγματοποιήσουν στό 2022.
Σημειώνω ἐδῶ ὅτι ἕνας ἀπό τούς βασικούς λόγους
πρόωρης παραίτησης τό 2012 τοῦ προηγουμένου
ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας Rowan Williams ἦταν
ἀκριβῶς αὐτές οἱ ἀντιπαραθέσεις. Ὁ συγκεκριμένος
πρώην πριμάτος εἶναι, ὡς γνωστόν, διακεκριμένος
γνώστης τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί τῆς ἱστορίας
δογμάτων τῆς χριστιανοσύνης, χωρίς νά παραλείπει,
βέβαια, νά κλείνει τό μάτι σέ φιλελεύθερες τάσεις πού
ἱκανοποιοῦν τό ἀκατήχητο δημόσιο αἴσθημα. Ὁ
ἀρχιεπίσκοπος Justin Welby, ἀντίθετα, προέρχεται ἀπό
τόν ἐπιχειρηματικό κόσμο, ἔχει ὁπωσδήποτε τόν
ἐνθουσιασμό τῆς πίστης τοῦ νεοφώτιστου
δυτικοευρωπαίου, ἀλλά δέν ἔχει τήν ἐπίγνωση τῶν
συνεπειῶν καί τῶν κινδύνων τῆς ἑρμηνείας τοῦ
εὐαγγελικοῦ μηνύματος τῆς ἀγάπης, ὅταν αὐτό
ἀπομονωθεῖ ἀπό τήν πολύτιμη ἐμπειρία τῆς κατά Χάρη
Χριστοῦ βίωσής της μέσα στήν ἱστορία καί τήν παράδοση
τῆς Ἐκκλησίας εἴκοσι αἰώνων. Ἐπί τέλους καί τό κίνημα
τῶν Χίππυς τήν δεκαετία τοῦ 60᾽ εἶχε ὡς βασικό σύνθημά
του τήν ἀγάπη.
Συμμετοχές ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἡ ἐπίσημη ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνελεύσεως ἔγινε
μέ τήν λειτουργία τῆς Κυριακῆς, 30 Ἰουλίου 2022, ἡ
ὁποία τελέσθηκε στόν μεγαλόπρεπο Καθεδρικό ναό τοῦ
Καντέρμπουρυ, μέ ἱστορία 1400 ἐτῶν πάνω του, ὅπου
εὐρίσκεται καί ὁ κατά τήν παράδοση θεωρούμενος
θρόνος τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου. Ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς
παρέστησαν, ἐκτός τοῦ εὐλαβῶς ὑπογραφομένου ἐκ
προσώπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ
Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἰεροσολύμων κ. Θεόφιλος
Γ´. Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης παρέστη καί ὁμίλησε
καταλλήλως ὡς τιμώμενο πρόσωπο σέ ἐπίσημο δεῖπνο, τό
ὁποῖο παρέθεσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Καντουαρίας Justin
Welby στίς 2 Αὐγούστου 2022.
Ἐπίσης, στό γενικό πρόγραμμα συμμετεῖχαν ὁ
Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θυατείρων κ. Νικήτας ἐκ
μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος καί ὁμίλησε στούς
συνέδρους ὡς μέλος ἑνός πάνελ ἐκπροσωπώντας τούς
παρόντας Ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ὁ Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ ἐκ μέρους τοῦ
Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ὁ Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Βρετανικῶν Νήσων καί Ἰρλανδίας κ.
Σιλουανός ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, ὁ ἐκ
Σαράγιεβο ὁρμώμενος ἐφημέριος ἐνορίας τῆς Ὀξφόρδης
πατήρ Stefan Ponjarac ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου τῆς
Σερβίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δυτικῆς καί
Νοτίου Εὐρώπης κ. Ἰωσήφ ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου
Ρουμανίας καί ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ.
Νεκτάριος ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Περί τῶν Ρώσων πληροφορήθηκα ὅτι ἡ Βρετανική
Κυβέρνηση δέν παραχώρησε βίζα στούς ἐκπροσώπους
τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί γιά αὐτό ἀπουσίαζαν.
Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶχε
προβλεφθεῖ νά καθίσουν κατά τήν τέλεση τῆς λειτουργίας
κρυμμένοι πίσω ἀπό τόν θρόνο τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου
καί συνεπῶς πίσω ἀπό τίς πλάτες τοῦ ἱερουργοῦντος
ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντουαρίας. Ὁ Μακαριώτατος
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ὑποχρεώθηκε νά καθίσει
ἀδιακρίτως στήν τρίτη σειρά τοποθετημένων κοινῶν
καθεκλῶν. Στίς δύο πρῶτες σειρές κάθισαν Ἀγγλικανοί
διάκονοι πού συμμετεῖχαν στήν τέλεση τῆς λειτουργίας.
Ἡ ἔλλειψη αὐτή διάκρισης πρωτοκόλλου εἰς βάρος
κυρίως τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων ἐξέπληξε
δυσάρεστα πολλούς, ὄχι μόνον τούς Ὀρθοδόξους.
Συμμετοχές ἀπό ἄλλες Ὁμολογίες.
Ἐκ μέρους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας παρέστη καί
μίλησε στούς συνέδρους μέ ἐπιτυχία καί ἔμπνευση περί
τῶν προκλήσεων γιά τήν Ἐκκλησία κατά τήν ἑπόμενη
δεκαετία ὁ Ἐκλαμπρώτατος Καρδινάλιος κ. Luis Antonio
Tagle, καταγόμενος ἀπό τίς Φιλιππῖνες, ἐπί κεφαλῆς τῆς
Ποντιφικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν Εὐαγγελισμό. Ἐπίσης,
συμμετέσχε σέ μεγάλο μέρος τοῦ προγράμματος τῆς
Συνέλευσης ὁ Ἱερώτατος Ἐπίσκοπος Ἀβιτίνης κ. Brιan
Farrell, ὁ ἀπό τό ἔτος 2002 Γραμματέας τῆς Ἐπιτροπῆς
γιά τήν Προώθηση τῆς Ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν. Ὁ
πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς αὐτῆς, Ἐκλαμπρώτατος
Καρδινάλιος Kurt Koch, δέν παρέστη λόγω κωλήματος,
ἀλλά διαβάστηκε μακροσκελής εἰσήγησή του, ἡ ὁποία
φάνηκε ὡς προσπάθεια νά συμβιβάσει τά ἀσυμβίβαστα
μέ διπλωματικό τρόπο.
Ὡς παράδειγμα παραθέτω μετάφραση ἑνός σύντομου
ἀποσπάσματος ἀπό τήν εἰσήγησή του. Μία σοβαρή καί
ἑπομένως ἀπό κοινοῦ οἰκουμενική μαρτυρία Ἰησοῦ
Χριστοῦ στό σύγχρονο κόσμο, ἔγραψε ὁ Καρδινάλιος
Koch, εἶναι δυνατή μόνο ἄν οἱ χριστιανικές Ἐκκλησίες
ξεπεράσουν τίς διαιρέσεις τους καί μπορέσουν νά ζήσουν
ἑνωμένες σέ μία συμφιλιωμένη διαφορετικότητα.
Οἰκουμενισμός καί ἱεραποστολή πηγαίνουν μαζί, ἀφοῦ
αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἡ Εκκλησία τοῦ
Θεοῦ μπορεῖ νά ὑπάρξει γιά τόν κόσμο τοῦ Θεοῦ.
Συμμετεῖχαν, ἐπίσης, διάφοροι ἐκπρόσωποι, Λουθηρανοί,
Πεντηκοστιανοί, Μεθοδιστές κλπ, ὅπως καί μία
ἐκπρόσωπος τοῦ Στρατοῦ Σωτηρίας.
Δέν προσκλήθηκαν ἐκπρόσωποι ἄλλων Θρησκειῶν καί
δέν παρέστη κάποιος γνωστός ἐκπρόσωπος τοῦ πολιτικοῦ
κόσμου. Μόνον στήν λειτουργία τῆς 29 ης Ἰουλίου
παρέστησαν οἱ δημοτικές Ἀρχές τοῦ Καντέρμπουρυ καί
κάποια (χωρίς νά ἀνακοινωθεῖ ἰδιαιτέρως τό ὄνομά της)
ἐκπρόσωπος τῆς βασίλισσας τῆς Ἀγγλίας.
Τόπος διεξαγωγῆς τῆς 15 ης Συνελεύσεως τοῦ Λάμπεθ.
Ἡ Συνέλευση διεξήθη στούς ἄνετους χώρους τοῦ
πανεπιστημίου τοῦ Κέντ, κτισμένου σέ ἕνα λόφο, τρία
χιλιόμετρα μακριά ἀπό τό κέντρο τῆς μεσαιωνικῆς πόλης
τοῦ Καντέρμπουρυ, ἱστορικῆς καί ἐπίσημης ἕδρας τοῦ
ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντουαρίας. Τό πανεπιστήμιο
καλύπτει μιά ἔκταση 1,21 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων καί
ἔχει 7.500 προπτυχιακούς φοιτητές. Τό πανεπιστήμιο τοῦ
Κέντ δέχτηκε τούς πρώτους φοιτητές του τόν Ὀκτώβριο
τοῦ 1965. Ἀποτελεῖται ἀπό τέσσερα κολλέγια, τά ὁποῖα
διαθέτουν κατάλληλα ἐξοπλισμένα δωμάτια πού
ἐνοικιάζουν οἱ σπουδαστές. Σέ μερικά ἀπό αὐτά τά
δωμάτια φιλοξενήθηκαν οἱ περίπου 1200 σύνεδροι.
Ἱδρυτής τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Κέντ στό Καντέρμπουρυ
θεωρεῖται ὁ ἀρμενικῆς καταγωγῆς καί γεννημένος στήν
Κωνσταντινούπολη Calouste Sarkis Gulbenkian (1869-
1955). Βαθύπλουτος ἐπιχειρηματίας καί ἱδρυτής τοῦ
ὁμίλου τῆς Shell ἄφησε τήν περιουσία του στό Ἵδρυμα
πού φέρει τό ὄνομά του. Αὐτό τό Ἵδρυμα χρηματοδότησε
τήν οἰκοδόμηση τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Κέντ.
Ἡ φωτογραφία.
Τήν 29 η Ἰουλίου, τό ἀπόγευμα, εἶχε προγραμματιστεῖ νά
φωτογραφηθεῖ ἡ ὁμήγυρη. Οἱ ἐπίσκοποι
φωτογραφήθηκαν σέ διαφορετική φωτογραφία ἀπό
τούς/τίς συζύγους. Αὐτό σημαίνει ὅτι καί στίς δύο
φωτογραφίες ἐμφανίσθηκαν τόσον ἄρρενες ὅσον καί
θήλεις. Πρός διευκρίνηση προσθέτω ὅτι ὑπῆρχαν
περιπτώσεις ἀρρένων ἤ θηλέων ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι
εἶχαν ὁμόφυλο ἑταῖρο στήν ἀντίστοιχη φωτογραφία.
Ἐπρόκειτο προφανῶς γιά τήν ἀποτύπωση μιᾶς
κατάστασης πού πρακτικά ἔχει προκαλέσει σχίσμα στήν
Ἀγγλικανική Κοινωνία. Ἡ φωτογραφία συμβολικά
ἀποσκοποῦσε στήν ἐμφάνιση καί προβολή μιᾶς ἑνότητας,
ἡ ὁποία δυστυχῶς δέν ὑπάρχει πλέον οὐσιαστικά.
Μόνον ἀπό τήν Ἀφρική ἀπουσίαζαν ἑκατοντάδες
Ἀγγλικανοί ἐπίσκοποι. Τριακόσιοι Ἀγγλικανοί ἐπίσκοποι
ἦταν ἀπόντες μόνον ἀπό τήν Νιγηρία. Ἐπίσης
ἀπουσίασαν οἱ Ἀγγλικανοί ἐπίσκοποι ἀπό τήν Ρουάντα
καί τήν Οὐγκάντα. Ἐπίσκοποι ἀπό τήν Κένυα ἦσαν μέν
παρόντες, ἀλλά ἔχουν ἐκφράσει δημόσια τήν ἀντίθεσή
τους στίς ἐξελίξεις καί τίς τοποθετήσεις περί
ὁμοφυλοφιλίας. Ἦταν ἐμφανές ὅτι κατά τίς
συναναστροφές, ὅπως στά κοινά γεύματα, οἱ Ἀφρικανοί
Ἀγγλικανοί ἐπίσκοποι μέ τίς συζύγους τους ἀπέφυγαν
τούς λευκούς συναδέλφους τους. Ἄς σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι οἱ
πλέον προοδευτικοί, οὕτως εἰπεῖν, Ἀγγλικανοί ἐπίσκοποι
προέρχονται ἀπό τήν Βραζιλία, τόν Καναδά, τήν Νέα
Ζηλανδία, τήν Σκωτία, τήν Νότια Ἰνδία, τήν Νότια
Ἀφρική, τίς ΗΠΑ καί τήν Οὐαλία. Οἱ Ἀγγλικανικές
Ἐκκλησίες τῆς Ἰρλανδίας καί τῆς Αὐστραλίας δέν ἔχουν
ἐπίσημη τοποθέτηση ἀπέναντι στήν ὁμοφυλοφιλία, ὁπότε
οἱ κληρικοί αἰσθάνονται ἐλεύθεροι νά ἐπιλέξουν
κατεύθυνση μέ τήν προοπτική ἐνδεχομένως νά
διαμορφωθεῖ de facto κατάσταση μέ τόν χρόνο.
Ἡ φωτογραφία μέ τούς ἑκατοντάδες παρόντες, ἑπομένως,
ἀποτύπωνε μέ τούς ἑκατοντάδες ἀπόντες ἀντίστοιχα τήν
τραγωδία ἑνός σχίσματος πού εἶναι δυστυχῶς σέ ἐξέλιξη.
Ἡ διαφωνία ἐντός τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας
ἐκδηλώθηκε ἔντονα καί μέ εὐρύτατη δημοσιότητα γιά
πρώτη φορά τό ἔτος 2003, ὅταν ἡ Ἐπισκοπαλιανή
Ἐκκλησία τῶν ΗΠΑ χειροτόνησε ἐπίσκοπο ἕναν
δεδηλωμένο ὁμοφυλόφιλο. Τό γεγονός αὐτό ὁδήγησε
ἀρκετούς Ἐπισκοπαλιανούς νά ἱδρύσουν τήν δική τους
Ἐκκλησία μέ τήν ἐπονομασία Ἀγγλικανική Ἐκκλησία τῆς
Βορείου Ἀμερικῆς (ACNA). Ἡ κατάσταση ὀξύνθηκε,
ὅταν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας ἀποφάσισε τό ἔτος 2005 νά
ἐπιτρέψει τό σύμφωνο συμβίωσης σέ ὁμοφυλόφιλους
κληρικούς, τούς ὁποίους ὅμως ὀνομάζει καί θεωρεῖ
ἀγάμους! Ἡ ἐπακόλουθη σύγχυση ἀποτυπώνεται καί στό
γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας δέν ἀναγνωρίζει μέν
λειτουργική τάξη γιά τόν γάμο ὁμοφυλοφίλων, ἀλλά
προβλέπει μιάν εἰδική εὐχή γιά ὁμόφυλα ζευγάρια πού
ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Σέ ὅλη αὐτή τήν εἰκόνα προστέθηκε καί τό πανεπιστήμιο
τοῦ Κέντ, τόπος διεξαγωγῆς τῆς 15 ης Συνέλευσης τοῦ
Λάμπεθ, τό ὁποῖο ἀπoφάσισε νά ὑψώσει τήν σημαία τῶν
ΛΟΑΤΚΙ+ ή LGBTQ+ σέ ἔνδειξη συμπαράστασης πρός
τούς ὁμοφυλοφίλους.
Ἐννοεῖται ὅτι τό ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι ἁπλῶς
ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος στό κίνημα πού προωθεῖ τήν ἀλλαγή
πλείστων ὅσων σημείων τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς
Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας στό ὄνομα τῆς ἀγάπης, τῆς
καταλλαγῆς, τῆς συμφιλίωσης, τῆς συμπόνιας, τῆς
δικαιοσύνης, τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης, τῶν δικαιωμάτων
τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς προόδου. Εἶναι σαφές, ὅμως, ὅτι μέ
αὐτόν τόν τρόπο δημιουργεῖται χάσμα στήν κατανόηση,
πρόσληψη καί βίωση βασικῶν ἀνθρωπολογικῶν καί
θεολογικῶν ἀρχῶν τοῦ εὐαγγελίου.
Ἡ βιβλική μελέτη.
Ἀπό τίς δέκα ἡμέρες τῆς Συνελεύσεως εἶχε
προγραμματισθεῖ ἡ μελέτη τῆς Α´Καθολικῆς Ἐπιστολῆς
Πέτρου κατά τίς πρωινές συνεδρίες πέντε ἡμερῶν. Ὁ
ἀρχιεπίσκοπος Justin Welby κάθε φορά ἔκανε μία
εἰσήγηση 45 λεπτῶν καί στή συνέχεια οἱ σύνεδροι
συγκεντρώνονταν σέ μικρότερες ὁμάδες, γιά νά
συζητήσουν κατ᾽ ἰδίαν τά θέματα πού προέκυπταν ἀπό τό
ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Ὁμολογουμένως ἡ διοργάνωση
ὑπῆρξε ἄριστη μέ ἐπαγγελματικά κριτήρια. Ὁ
ἀρχιεπίσκοπος, χαρισματικός ὁμιλητής, συχνά μέ
ἀνασηκωμένα τά μανίκια τοῦ πουκάμισου μέ τό
clergyman, ἤλεγξε ἀπόλυτα τήν κατάσταση δείχνοντας μέ
τόν τρόπο του ὅτι αὐτός ἦταν ὁ οἰακοστρόφος. Οἱ ὅποιες
διαφωνίες ἐπί τῆς ἑρμηνείας του θά ἐκφράζονταν σέ
μικρές διαχειρίσιμες ὁμάδες μέ ἐπί κεφαλῆς ἔμπιστους
συντονιστές, ὥστε κατά τό δυνατόν νά μήν ἔβγαιναν στόν
Τύπο οἱ διαφωνίες, ἐνῶ οἱαδήποτε ἐνδεχόμενη ἔνταση θά
μποροῦσε νά ἐκτονωθεῖ τεχνηέντως.
Ἡ καταγραφή ὅλων τῶν σημείων πού συζητήθηκαν κατά
τήν προσέγγιση καί ἑρμηνεία τῆς Α´ Πέτρου θά
ἀπαιτοῦσε τήν σύνταξη μιᾶς διατριβῆς. Ὁ εὐλαβῶς
ὑπογραφόμενος θά περιοριστεῖ ἐνδεικτικά σέ ἕνα σημεῖο,
σχετικά μέ τήν ἑρμηνεία δύο στίχων τῆς Α´ Πέτρου
Ἐπιστολῆς: “Πρό πάντων δέ τήν εἰς ἑαυτούς ἀγάπην
ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.
Φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν” (Α´Πέτρου 4:
8-9).
Κατ᾽ἀρχάς παρατηρήθηκε ὅτι ἡ φιλοξενία ὡς ἔκφραση
ἀγάπης κατανοήθηκε στό κείμενο τῆς Ἐπιστολῆς ὡς
προσωπική συναισθηματική ὑπόθεση ἠθικῆς τάξης καί
ἀξίας, ὡς ἔκφραση ἀνθρωπιᾶς ἀνεξάρτητα, ὅμως, ἀπό τό
πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δέν
συνδέθηκε ἡ φιλοξενία μέ τήν ἔννοια καί τήν σημασία
τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος χαράσσει καί
προσδιορίζει τό κήρυγμα τῆς ἀλήθειας, γιά τήν ὁποίαν
ἀγωνίσθηκε καί ταλαιπωρήθηκε ὁ ἀπόστολος Παῦλος
ὀνομάζοντάς την μάλιστα «μυστήριον τοῦ Χριστοῦ»
(Κολ. 4, 3). Δέν κατανοήθηκε ὡς ὑποδοχή σέ χῶρο ἱερό
πού ἁγιάζει ὁ Σωτήρας. Περισσότερο φάνηκε ὅτι ἡ
φιλοξενία στό προκείμενο θεωρήθηκε ὡς ἔκφραση
πολιτισμικῆς εὐγένειας πού ὑπαγορεύεται ἀπό ἕνα γενικά
ἀποδεκτό αἴσθημα δικαίου
Ὅμως, «ὁ ξένος» ἐδῶ γίνεται δεκτός ὡς φίλος Χριστοῦ μέ
τήν ἀγάπη Ἐκείνου πού μπορεῖ νά καλύπτει πλῆθος
ἁμαρτιῶν ὄχι ὡς κουκούλωμα, ἀλλά ὡς φανέρωση τῆς
δυνάμεως καί τῆς Χάριτος τοῦ σταυρωθέντος καί
ἀναστάντος Χριστοῦ πού διαμορφώνει πνευματικά τήν
συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ στόχος καί ἡ ἔννοια τῆς
φιλοξενίας ἐδῶ, ἑπομένως, ξεπερνάει τήν ἀνάγκη μιᾶς
διανυκτέρευσης, οὕτως εἰπεῖν. Γίνεται εὐκαιρία
δικαίωσης τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνας Θεοῦ πού
ἀμαυρώθηκε μέν ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά καθαρίζεται ἀπό
τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (Ἰω 1, 29). Μέ
αὐτή τήν ἔννοια ἀποκλείεται ἡ δικαίωση καί καθιέρωση
τῆς ἁμαρτίας, πού δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπό τήν ἐπιβολή
τοῦ ἀνθρώπινου θελήματος ἐνάντια στό θέλημα τοῦ
Θεοῦ.
῾Ο Χριστός μόνος αἴρει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ἀλλά
συγχρόνως μᾶς λέει «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί
ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. 16, 24). Χωρίς τήν θεολογία
τοῦ σταυροῦ ἡ σωτηριολογία χάνει τόν χριστιανικό
χαρακτῆρα της καί καταντᾶ νά γίνει μιά ἠθική ἀνήθικη
στηριγμένη σέ ἀνθρώπινες ἐπιλογές χωρίς ἐξάρτηση ἀπό
τήν Χάρη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου
πού καλεῖ, δέχεται καί ἁγιάζει τόν ἁμαρτωλό καί
μετανοοῦντα ἄνθρωπο μέσα στή μυστηριακή κοινωνία,
πού εἶναι τό Σῶμα Του, ἡ Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός δέν αἴρει
τίς ἁμαρτίες γιά νά δημιουργήσει ἕνα λούνα πάρκ τρελῆς
χαρᾶς, ὅπου ὁ καθένας ἐπιλέγει τί θά κάνει ἀνάλογα μέ
τίς ἀνάγκες καί τό θέλημά του, ὁπότε μπορεῖ νά τρώει, νά
πίνει καί νά περνάει καλά! Ἡ φιλοξενία στήν Ἐκκλησία
δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ ὡς ἀπερίσκεπτη ἐγκατάλειψη τῶν
ἱερῶν καί τῶν ὁσίων στίς ἐπιθυμίες κάποιων πού μπορεῖ
νά εἶναι καί δόλιοι εἰσβολεῖς. Ἡ φιλοξενία νοεῖται ὡς
κατ᾽ ἐξοχήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ἡ
ὁποία ἀποτυπώνεται πνευματικά στον ἄνθρωπο καί
ἀναδεικνύει τήν εὐθύνη πού ἔχει ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον νά
δεχθεῖ ὄχι πρόσκαιρα ἐπίγεια ἀγαθά, πού μπορεῖ νά
προσφέρονται καί ἀπό ταπεινούς ὑπολογισμούς ἤ ἀκόμα
καί ἀπό αὐταρέσκεια. Ἀντίθετα ἡ φιλοξενία γίνεται
εὐκαιρία γιά νά ἀπολαύσει καί νά προγευθεῖ ὁ ἄνθρωπος
τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 12, 28) διά τῆς Χάριτος
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάθε ἄλλη προσέγγιση
τῆς ἔννοιας τῆς φιλοξενίας θά συνέβαλε νά θεωρηθεῖ ὡς
ὑποδοχή καί δικαίωση τῆς σεξουαλικῆς ἰδιαιτερότητας
τοῦ καθενός στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀδιάκριτα
καί ἀνεξάρτητα ἀπό τό κάλεσμα τοῦ σταυρωμένου
Χριστοῦ, τό κάλεσμα νά ἀκολουθοῦμε Ἐκεῖνον καί ὄχι
τίς ἐπιθυμίες μας. Μπορεῖ ποτέ γιά τήν Ἐκκλησία τό
libido νά γίνει τό ἀπόλυτο καί καθοριστικό κριτήριο τῆς
σχέσης μας μέ τόν Θεό; Μία παρερμηνεία τῆς ἔννοιας τῆς
φιλοξενίας ἐν προκειμένω θά μᾶς ὁδηγοῦσε νά
θεωρήσουμε τήν «ἐπιθυμίαν σαρκός» (Γαλ. 5, 16 καί Ἐφ.
2, 3) ὡς δεσμευτικό στοιχεῖο γιά τόν Θεό καί Πατέρα μας,
ὡς ἀποθέωση, δηλαδή, τοῦ ἀνθρώπου καί τελικά ὡς
πραγματικοῦ ρυθμιστῆ τῆς σωτηρίας του. Μέ ἄλλα λόγια
θά φθάναμε στήν ἀπόλυτη παράνοια, στόν ἀπόλυτοπνευματικό
ἐκτροχιασμό, στήν λατρευτική εἰδωλοποίηση
τῆς σαρκός, σέ μία ρόκ παραλλαγή τοῦ ἀρχαίου
δωδεκαθέου!
Ἡ φιλοξενία παρερμηνεύεται, ὅταν κατανοεῖται ὡς
ἄνοιγμα τῆς πόρτας τῆς Ἐκκλησίας στό θέλημα ὅσων
ἐπιθυμοῦν νά ἐπιβάλουν τίς προσωπικές σεξουαλικές
ἰδιαιτερότητές τους σέ ὅλα τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ
Χριστοῦ. Σέ μία τέτοια περίπτωση θά ἔπρεπε νά
ἀλλάξουμε τό αἴτημα γενηθήτω τό θέλημά Σου (Ματθ. 6,
10) καί νά ποῦμε «γενηθήτω τό θέλημά μου», μάλιστα
στό ὄνομα τῆς ἀγάπης, ὅπως ἐγώ τήν ἐννοῶ καί ὄχι μέ τό
πνεῦμα τῆς εὐαγγελικῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης πού
ἐξέφρασε ὁ Κύριός μας, ὅταν εἶπε «παρελθέτω ἀπ᾽ ἐμοῦ
τό ποτήριον τοῦτο, πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω ἀλλ᾽ ὡς σύ»
(Ματθ. 26, 39.)
Μέ ἄλλα λόγια μία αὐθαίρετη ἑρμηνεία τῶν
συγκεκριμένων στίχων τῆς Α´ Πέτρου χρησιμοποιήθηκε
στήν Συνέλευση, γιά νά δικαιολογήσει ὡς φιλοξενία
ἀγάπης τήν καθιέρωση συγκεκριμένων σεξουαλικῶν
ἐπιλογῶν καί τήν ἐπιβολή τους στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ,
ἀφοῦ τάχα τίς ἰδιαιτερότητες ὅπως καί τήν ἁμαρτία τίς
καλύπτει οὕτως ἤ ἄλλως ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Ἡ
ἑρμηνεία αὐτή ὁδηγεῖ προφανῶς στήν διαστρέβλωση τοῦ
λόγου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ θελήματός Του γιά τήν σωτηρία
τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου μέσα στήν Ἐκκλησία ὡς
Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Justin Welby διατύπωσε καί μιά ἄλλη
ἐνδιαφέρουσα ἄποψη. Παραδέχτηκε πρῶτα ὅτι ἡ
2
διαφωνία ἐξ αἰτίας τῆς καθιέρωσης τῶν σεξουαλικῶν
ἰδιαιτεροτήτων πού ἔχει προκύψει στήν Ἀγγλικανική
Κοινωνία μπορεῖ νά δημιουργήσει θυλάκους χάους.
Ὅμως δέν πειράζει! Ἀφῆστε τό χάος τῆς διαφωνίας νά
μπεῖ στό ἁγιάζον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὅλα θά
διορθωθοῦν μέ τόν χρόνο, ἀρκεῖ νά ἱκανοποιηθεῖ τό
ἀνθρώπινο θέλημα ἤ παράπονο ἤ χατίρι ἤ αἴτημα μιᾶς
ὁμάδας εἰδικῶν ἐνδιαφερόντων. Ἔτσι, μάλιστα, δέν θά
χρειαστεῖ νά ζητήσουμε τήν δικαιοσύνη καί τό ἔλεος τοῦ
Μεγάλου Θεοῦ, ἀφοῦ ἔχουμε θεωρήσει καί ἐπιβάλει τό
δίκαιον κατά τό διακαές θέλημά μας!
Ὅταν ὅμως ὁ ἴδιος ὁ ἀρχιεπίσκοπος ὀργάνωνε τήν 15 η
Συνέλευση τοῦ Λάμπεθ προσεκτικά, ἔτσι ὥστε νά ἔχει
ἐξασφαλίσει μόνος του, καί κάποιοι ἀπόλυτα
εὐθυγραμμισμένοι μαζί του, τήν ἕδρα καί τόν ἀπόλυτο
ἔλεγχο τῆς ροῆς τῶν ἐργασιῶν, σκέφτηκε σωφρόνως ὅτι
ἦταν εὐθύνη του νά ἀποφύγει κάθε ἐνδεχόμενο νά
ἐπικρατήσει τό χάος στίς συνεδρίες, ὁπότε ὁ ἴδιος θά
κινδύνευε νά γελοιοποιηθεῖ. Δηλαδή, ἄς σωθεῖ τό κῦρος
τοῦ ἀρχιεπισκόπου μαζί καί τῆς Συνέλευσης καί ἄς χαθεῖ
ἡ οὐσιαστική ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ αὐθεντία Της
πού βασίζεται στήν ἀλήθεια, τόν Χριστό! Μή γένοιτο!
Ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας παραμένει σταθερά αὐτός πού
ἦταν πάντα: ἐνθαρρυντικός-διδακτικός, παιδαγωγικός-
διορθωτικός, μυσταγωγικός-μεταμορφωτικός. Ἕνας
κόσμος σέ σύγχυση εἶναι φυσικό νά εἰσάγει νόμους γιά
νά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία τῆς σαρκός. Ἡ Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, ἔχει ἀποστολή νά θυμίζει ὅτι ἡ σάρκα
ὑπαγορεύει νόμους πού ὁδηγοῦν στήν εἰδωλολατρία. Οἱ
ἐπίσκοποι ἰδιαιτέρως ἔχουμε χρέος νά μήν ἐπιτρέψουμε
ἀπό ὀλιγωρία τήν παραμόρφωση τῆς πίστης πού
παραλάβαμε ὡς ἱερή παρακαταθήκη ἀπό τούς ἁγίους
Πατέρες μας. Αὐτή τήν ἄποψη ἐξέφρασαν κατ᾽ ἰδίαν
ἀρκετοί εὐτυχῶς ἐκ τῶν συμμετασχόντων, μέ τόν ἕνα ἤ
τόν ἄλλο τρόπο, ὅπως ἐπισήμανε ὁ εὐλαβῶς
ὑπογραφόμενος.
Παράλληλες δραστηριότητες.
Τό πρόγραμμα τῆς Συνελεύσεως προέβλεπε τήν
διοργάνωση δεκάδων ἐνημερωτικῶν σεμιναρίων ἐπί
διαφορετικῶν θεμάτων. Ὁ εὐλαβῶς ὑπογραφόμενος
μπόρεσε νά παρακολουθήσει τρία ἐξ αὐτῶν. Τό πρῶτο
ἦταν γιά τήν πορεία τῶν διμερῶν θεολογικῶν διαλόγων
μεταξύ τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας καί τῶν διαφόρων
χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν. Τό δεύτερο ἦταν γιά τήν
κλιματική ἀλλαγή καί τίς συνέπειές της. Τό τρίτο ἦταν ἡ
παρουσίαση τοῦ ἔργου τοῦ ἐπιστημονικοῦ Κέντρου γιά
τήν Ἀγγλικανική Ἱστορία καί τήν Θεολογία.
Παράλληλα μέ τίς συναντήσεις τῶν ἐπισκόπων εἶχαν
προβλεφθεῖ συναντήσεις γιά τίς/τούς συζύγους τους,
τίς/τούς ὁποῖες/ους συντόνιζε καί παρακολουθοῦσε στενά
ἡ χαρισματική σύζυγος τοῦ ἀρχιεπισκόπου Justin Welby,
ἡ κυρία Καρολάιν. Μέ τό ἀδιαμφισβήτητα γοητευτικό της
χαμόγελο πού θά ζήλευε καί ἐπιτυχημένη παρουσιάστρια
τῆς τηλοψίας δέν ἀμφιβάλλω ὅτι θά σημείωσε ἐπιτυχία
καί θά εἰσέπραξε τό ἀνάλογο χειροκρότημα πολλῶν.
Σημείωσε, ὅμως, ὁ ὑπογραφόμενος ὅτι κάποιες σύζυγοι
ἐπισκόπων ἀπό τήν Κένυα ἦταν ἐξόχως ἀπογοητευμένες.
Ὁ ἴδιος δέν εἶναι, δυστυχῶς, σέ θέση νά καταγράψει
ἀκριβῶς τήν γεωγραφία καί δυναμική αὐτῆς τῆς
ἀπογοήτευσης γενικῶς. Ἀπεκόμισε ἁπλά μία ἀμυδρή
ἰδέα.
Θά ἦταν παράλειψη τοῦ εὐλαβῶς ὑπογραφομένου,
πάντως, ἄν δέν ἀνέφερε τήν ἑσπερινή διασκέδαση πού
εὐγενῶς εἶχε προγραμματισθεῖ ἀπό τούς διοργανωτές μέ
ὀρχήστρα, ὑπό τούς ἤχους τῆς ὁποίας ἐπίσκοποι κλπ
μποροῦσαν νά χορέψουν τσά τσά τσά, μάμπο, σάμπα καί
ἄλλους μοντέρνους χορούς.
Συμπέρασμα.
Ὁ κύριος στόχος τοῦ ἀρχιεπισκόπου Justin Welby κατά
τήν 15 η Συνέλευση τοῦ Λάμπεθ ἦταν νά διακηρύξει τήν
ἁρμονική συνύπαρξη τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἀγγλικανικῆς
Κοινωνίας. Τό πέτυχε ἐπικοινωνιακά και φαινομενικά μέ
ἐργώδη μακρά προετοιμασία τῆς Συνέλευσης καί ἐπιδέξια
παρακολούθηση τῆς διεξαγωγῆς τῶν ἐργασιῶν της. Ἡ
ἰσχυρή ὑποστήριξη πού εἶχε ἀπό ἱκανό ἀριθμό
εὐθυγραμμισμένων φιλελεύθερων ἐπισκόπων, μέ πρώτη
καί καλύτερη συνεργάτιδα τήν ἔμπιστη σύζυγό του
Καρολάιν, συνέβαλε πρός τοῦτο ἀποτελεσματικά. Τό
παρατεταμένο ἠχηρό χειροκρότημα ὄρθιων καί
ἐνθουσιασμένων συνέδρων στό τέλος τῶν ἐργασιῶν τῆς
Συνελεύσεως ἐπικύρωσε τήν κατά τό δυνατόν ἐπιτυχία
τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Ὁ εὐλαβῶς ὑπογραφόμενος θά
μποροῦσε νά ὀνομάσει τήν 15 η Συνέλευση τοῦ Λάμπεθ
Συνέλευση τῶν Welby. Ἦταν, ὅμως, ἔντονη ἡ διαπίστωση
ὅτι ὁ κόσμος γύρω ἀπό τούς συνέδρους εἴτε ἀγνοοῦσε
εἴτε ἀδιαφοροῦσε γιά τά τεκταινόμενα. Ἐπαγγελματίες
τοῦ Καντέρμπουρυ πού συναναστράφηκαν
ἐπαγγελματικά μέ τούς πολυάριθμους συνέδρους καί
ἐργαζόμενοι στόν χῶρο διεξαγωγῆς τῆς Συνελεύσεως, μέ
τούς ὁποίους τυχαῖα ἐπικοινώνησε ὁ εὐλαβῶς
ὑπογραφόμενος, κοίταζαν μέ ἀπορία ἤ μέ χαρακτηριστική
βρετανική ἀδιαφορία τήν σύναξη ἑκατοντάδων
ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι συναντήθηκαν ὡς
ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, γιά νά συζητήσουν
περί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Γιά τό μέλλον τῆς
Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας καί τήν πειστική μαρτυρία
Χριστοῦ στόν κόσμο μποροῦν νά ἐκφρασθοῦν
χριστιανικές καί ἀδελφικές εὐχές, ὄχι ὅμως καί εὐοίωνες
προβλέψεις κατ᾽ ἄνθρωπον. Μένει εὐτυχῶς ἡ ἐλπίδα, τήν
ὁποία τροφοδοτεῖ ἡ πίστη ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστός μᾶς εἶπε «ἰδού ἐγώ μεθ᾽ὑμῶν εἰμί πάσας τάς
ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν». (Ματθ.
28, 20).
Ἔγραφα τήν 9 ην Αὐγούστου 2022 στίς Βρυξέλλες
https://www.exapsalmos.gr/peri-tis-anglikanikis-koinonias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου