Σύντομη αναίρεση των (πλασαρισμένων με πονηρό τρόπο) οικουμενιστικών θέσεων του π. Θ. Μαρτζούχου1

α. Για μια ακόμη φορά οι οικουμενιστικές θέσεις (εδώ του π. Θ. Μ.) είναι γεμάτες από εξυπνακίστικαεπιχειρήματα, χωρίς καμία δογματική αναφορά ή με υποτίμηση του ορθόδοξου δόγματος και της εκκλησιαστικής παράδοσης.

β. Η αντίπαλη γνώμη απαξιώνεται τεχνηέντως ή προκλητικώς: “Τα υπόλοιπα (όσο περίτεχνα... αρλουμποθεολογικά και αν λέμε) είναι φανατισμοί, εμμονές…”.

γ. Το δόγμα θεωρείται παρωχημένο και υπονομεύεται η σημασία του: το Πασχάλιο κατ’ αυτόν ήταν μονάχα τεχνικό ζήτημα χωρίς δογματική επέκταση: δηλαδή η προσπάθεια των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής να αποσυνδεθεί το χριστιανικό Πάσχα από το Εβραϊκό με εμφατικότατο τρόπο δεν έχει καμία δογματική σημαντική;

δ. Οι αντιοικουμενιστές – αντιαιρετικοί κατ’ ουσίαν Ορθόδοξοι χριστιανοί - εξισώνονται αδιακρίτως με τους φανατισμένους ΓΟΧ. Βαπτίζονται απλά τραντισιοναλιστές. Συνθηματολογικώ τω τρόπω...

ε. Η χρήση της γλώσσας και της επιστήμης της κάθε εποχής αναιρεί τη θεοπνευστία των αγίων Πατέρων και της Αγίας Γραφής εν γένει; Μιλάμε για το Ιουλιανό ημερολόγιο εν προκειμένω. Πονηρότατο επιχείρημα κατά της πνεύσης του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.

στ. Προκαταβολικοί αφορισμοί υποχρεωτικής αποδοχής: “Από τους Ορθόδοξους μόνο οι Ορθόδοξοι Φινλανδοί γιορτάζουν σωστά μαζί με τους άλλους χριστιανούς το Πάσχα, στην σωστή του ημερομηνία!”, άνευ ουσιαστικής επιχειρηματολογίας. 

ζ. “Οι αδελφοί μας, οι Έλληνες Καθολικοί”: οικουμενιστικής χροιάς διατύπωση.

η. Διαστρέβλωση αληθείας: ο Πολύκαρπος Σμύρνης παρουσιάζεται ως Τεσσαρεσκαιδεκατίτης.

θ. “Στις μέρες μας μόλις ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε την ανάγκη του κοινού εορτασμού, (πράγμα που δε σημαίνει... συλλειτουργία!!)”: πώς ξέρει το μέλλον ή τις προθέσεις των Επισκόπων ο π. Θεοδόσιος; Μήπως είναι πιο προφανής η σταδιακή δογματική σύγκλιση χωρίς προϋποθέσεις; Και ποιος εγγυάται ότι έτσι δεν ανοίγει ο δρόμος μιας μεταγενέστερης έκνομης συλλειτουργίας μετά αλλοδόξων;

ι. Το μέλημα του κοινού εορτασμού δεν πρέπει να είναι μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοδόξων (τουτέστιν αιρετικών), αλλά μεταξύ πιστών της μιας αληθινής Εκκλησίας: της Ορθόδοξης. Αυτό έγινε και στην Α΄ Οικουμενική. Δεν νοιάζονταν, για παράδειγμα, οι τότε Πατέρες πώς θα συνεορτάσουν το Πάσχα με τους Αρειανούς!

ια. Ο π. Θ. κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος: η αντικανονική ένωση μετά αλλοδόξων και όχι ένας ψιλός χρονικός συνεορτασμός του Πάσχα. Στρουθοκαμηλισμός, αφέλεια ή πονηρία;

Κ. Νούσης

Λάρισα, 30/4/2024

1https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/62962-ouk-eisilthon-eis-to-praitorion-ina-mi-mianthosi-all-ina-fagosi-to-pasxa