Κι όμως. Στο πολυδιαφημισμένο Ψηφιακό Φροντιστήριο περιέχονται και μαθήματα Θρησκευτικών. Η πλατφόρμα του Υπουργείου βρίσκεται ακόμη υπό κατασκευή αλλά ήδη υπάρχει ενότητα για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Εκεί έχουν "ανέβει" κάποια βίντεο σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών. Πρόκειται για μαθήματα που φτιάχτηκαν την περίοδο αναστολής των μαθημάτων λόγω covid με τον τίτλο "Μαθαίνουμε στο σπίτι" και άλλα βίντεο, μερικά από τα οποία πολύ σύντομα και κάποια μάλλον πρόχειρα και απλοϊκά.
Δείτε το Ψηφιακό Φροντιστήριο ΕΔΩ.
Δείτε την ενότητα για τα Θρησκευτικά στο Ψηφιακό Φροντιστήριο ΕΔΩ.
Φροντιστήριο χρειάζεται η ορθόδοξη εκκλησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας Γιανναράς της άνοιξε τα μάτια κι ακόμη εθελοτυφλει.
Καλά να πάθουμε.
Ορθόδοξοι φοβισμένοι, ανασφαλείς, ταλαίπωροι, μίζεροι, θλιβεροι.
Πόσοι Γιανναραδες θα χρειάζονταν για να ξυπνήσουμε από τον ύπνο του δικαίου;
Τί αηδίες είναι αυτές που γράφεις; Το ξέρεις ότι είσαι άρρωστος με τον Γιανναρά έτσι;
ΔιαγραφήΤις δυσσεβείς δοξασίες του Γιανναρά μπορεί να δει κανείς πιο κάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνάντια στη θρησκεία (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Το τί έκανε ο Γιανναράς φαίνεται και στα χθεσινά φωτεινά σχόλια που μας ανοίγουν τα μάτια για τον Γιανναρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλος του Αγίου Όρους 26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 9:45 μ.μ.
Όλη η Ανακοίνωση του Αγίου Όρους περι Γιανναρά, τον Μάρτιο του 1993, είναι ιστορικής αξίας και ορθόδοξου πνεύματος. Δεν νοσεί καθόλου απο φιλογιανναρισμό και νεονικολαϊτισμό, αλλά υπο το ορθόδοξο πρίσμα κρίνει και διατυπώνει την ορθόδοξη αλήθεια.
Ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει.
Απάντηση
Φίλος του Αγίου Όρους 26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 9:51 μ.μ.
Η Ιστορική και πολύτιμη Ανακοίνωση του Αγίου Όρους γράφει προς το τέλος:
“Ούτω ο κ. Γιανναράς προωθεί τους αναγνώστας του, καί μάλιστα τους νέους, νά γίνωνται κριταί των Αγίων και να μένουν μεν εις την Εκκλησίαν ικανοποιούντες όμως τα πάθη των, χωρίς να παιδαγωγούνται εις την απόκτησιν της αληθούς μετανοίας, ταπεινοφροσύνης, αγνότητας και υπακοής, άνευ των οποίων είναι ανέφικτος η αληθής εν Χριστώ ελευθερία.
Ελπίζομεν ότι ο κ. Γιανναράς θα αναλογισθή την μεγάλην ευθύνη του ενώπιον του Θεού.”
Με δύο λόγια κάνει συντρίμια όλες τις καταγέλαστες προσπάθειες επίρριψης της ευθύνης στον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και σε άλλους αξιοσέβαστους κληρικούς και θεολόγους που δίκαια είδαν και αυτοί τις συνέπειες των γιανναρικών θεωριών.
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_26.html#comment-form
Ποιά μάτια άνοιξε ο Γιανναράς; Είσαι με τα καλά σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφισβητεί ακόμα και την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής.
Γράφει σχετικά: «(Το άτομο που θρησκειοποιεί το εκκλησιαστικό γεγονός) επινοεί μια αντικειμενικά αλάθητη πηγή, της αλήθειας, δηλαδή της εγκυρότητας των διατυπώσεων: Η εγκυρότητα αντικειμενοποιείται στην "πηγή", δηλαδή σε συγκεκριμένο είδωλο, σε ιερό ταμπού, όπως σε όλες τις πρωτόγονες θρησκείες, "Πηγή" της αλήθειας αναδείχνεται ένα γραπτό κείμενο, η Αγία Γραφή: Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Η εγκυρότητά της θεωρείται αναμφισβήτητη (πρόκειται για "αλάθητο" κείμενο), επειδή συντάχθηκε με όρους θεοπνευστίας» (σ. 87, 88). Τι να πούμε. Μένουμε άναυδοι σε μια τέτοια αντορθόδοξη θεώρηση. Απλώς υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η ίδια η Αγία Γραφή μας διδάσκει την θεοπνευστία ως ουσιαστικό γνώρισμά της με δύο κλασικά χωρία: α) «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν… (Β’ Τιμ. γ’, 16) και β) «Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι από Θεού άνθρωποι» (Β’ Πέτρ. α’, 21).
Ο αείμνηστος καινοδιαθηκολόγος καθηγητής Ιω. Παναγόπουλος, ο οποίος διακρινόταν για τη σοβαρότητα, το ήθος και την επιστημονική του κατάρτιση, μας λέει χαρακτηριστικά: «Ο όρος θεοπνευστία διακρίνει συνεπώς ριζικά την Αγία Γραφή από κάθε άλλο γραπτό κείμενο της ανθρώπινης ιστορίας». Ο ίδιος μας οριοθετεί την πατερική παράδοση επί του θέματος: «Κατά κανόνα τον θείο λόγο των ι. συγγραφέων τον αποδίδουν (οι Πατέρες) στην έλλαμψη ή την "αφή" του αγ. Πνεύματος, το οποίο επιδημεί σ’ αυτούς, στο βαθμό που ήταν γι’ αυτούς χρήσιμο, καθιστά τον νου τους διορατικώτερο καθώς επίσης την ψυχή και το σώμα τους λαμπρότερα. Η θεοπνευστία δηλ. δεν αφορά μόνο την νοητική λειτουργία του ιερού συγγραφέα, αλλά ολόκληρη την ύπαρξή του. Είναι γεγονός "επισκοπής Θεού", χριστοφάνειας ή επιδημίας του Πνεύματος, η οποία ανυψώνει τις ανθρώπινες βιολογικές λειτουργίες σε ανώτερο επίπεδο και αγιάζει ολόκληρο τον άνθρωπο. Συνεπώς η θεοπνευστία δεν είναι πρόσκαιρη κατάσταση, αλλά μόνιμη, ζωτική σχέση με τον προσωπικό τριαδικό Θεό» (Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, σελ. 440, 441, Αθήνα 1995).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Τὸ ἀλφαβητάριον τῆς συγχύσεως
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ὁ κ. Εὐλάλιος Θωμαΐδης, θεολόγος – ἐκπαιδευτικὸς
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἡ κατάδειξη ὁρισμένων δογματικῶν – θεολογικῶν ἀνακριβειῶν καὶ πλανῶν, οἱ ὁποῖες παρουσιάζονται στὸ βιβλίο «Ἀλφαβητάρι τῆς Πίστης» τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ...
https://aktines.blogspot.com/2024/09/blog-post_544.html#more
Ποιά μάτια μας άνοιξε ο Γιανναράς καημένε;;; Ξέρεις τί γράφεις;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
1. Νεαρός ιερομόναχος διηγείται:
«Προ ετών είχα έλθει με ένα φίλο μου στο Όρος. Ήμουν ακόμη λαϊκός. Γνωρίζαμε τον π. Α., πού ήταν τότε αντιπρόσωπος της Μονής του στις Καρυές. Μας φιλοξένησε το βράδυ στο Κονάκι (αντιπροσωπεία της Μονής), και προγραμματίσαμε για την επομένη να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παϊσιο στην Παναγούδα. Πριν πάμε για ύπνο πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή θέμα συζητήσεως έγινε ο ανωτέρω συγγραφεύς. Εκεί διαφωνήσαμε. Ο ένας τον εξεθείαζε για τα συγγραφικά του τάλαντα, την πειστική επιχειρηματολογία του και την εν γένει προσφορά του ενώ ο άλλος με έντονο τρόπο υπογράμμιζε τις πλανεμένες θέσεις του και το μεγάλο κακό πού προξενεί μ’ αυτές, ιδίως μεταξύ των νέων. Διακόψαμε την συζήτηση με την συμφωνία να ρωτήσουμε και να πεισθούμε σε ο, τι θα μας απαντούσε σχετικά ο πατήρ Παίσιος.
Όταν την επομένη πήγαμε στην Παναγούδα αφού ο Γέροντας μας κέρασε, πριν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε τίποτε, τον ακούσαμε έκπληκτοι από μόνος του να μας λέει:
-Μου ήρθαν δυο χθες και άρχισαν τη συζήτηση για τον προαναφερθέντα συγγραφέα. Ό ένας τον επαινούσε και ο άλλος τον κατηγορούσε. Τότε εγώ τους είπα: “Βρε παιδιά, τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; Δεν λέει: «και ναι και όχι» Λέει: «ή ναι, ναι» ή «ου, ου». Έ, και εγώ σας λέω: «τον συγγραφέα αυτόν, ου, ου»
Έτσι μ’ αυτό τον θαυμαστό τρόπο πήραμε την πειστικότερη απάντηση, περισσότερο πειστική από του να ακούγαμε πλήθος λογικών και θεολογικών επιχειρημάτων».
2. Μαρτυρία εκπαιδευτικού εκ Θεσσαλονίκης:
«Ύστερα από μία συζήτησε μου με τον… είχα διατεθεί κάπως επιεικώς για τον καθηγητή και συγγραφέα, όσον αφορά την δεκτικότητα του σε περιπτώσεις υποδείξεως σφαλμάτων του. Όταν μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκα τον πατέρα Παϊσιο τού εξέφρασα αυτόν τον λογισμό μου.
Τότε ο Γέροντας εμφανώς στενοχωρημένος -αλγών, θα έλεγα- μου απάντησε:
– Ο άνθρωπος αυτός, όταν του δείχνεις ότι αυτό πού λέει είναι χοντρό και βλάσφημο, σου απαντάει: “Ναι, ναι. δίκιο έχετε…”. Και σε λίγο πάλι: “Ναι, ναι δίκιο έχετε…”. Και ξανά: “Ναι, ναι…”. Αλλά μετά συνεχίζει να γραφή και να επιμένει στα ίδια περίπου με κάπως, ας υποθέσομε, διαφορετικό τρόπο πιο ευγενικό (ένν: καμουφλαρισμένο).»
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "