Ο γράφων δεν έχει καμία πρόθεση να λιβανίσει τον Γιανναρά. Ποτέ δεν το έκανε στο παρελθόν, αλλά και δεν θεωρώ ότι ο μεγάλος αυτός διανοητής χρήζει από μας διαφόρων ευφημισμών. Τα χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός μιλάνε από μόνα τους, αξιοποιούμενα στο έπακρον από τον μακαρίτη. Οι εμπαθέστατοι και παράφρονες, ωστόσο, σχολιαστές των τελευταίων κειμένων μας μάς ωθούν τινί τρόπω εκ νέου στην καταγραφή αληθειών που δεν θα πρέπει να αποσιωπώνται. Και η βασική και πρώτη απορία μας: γιατί να σχολιάζουν ανωνύμως; Αυτό πραγματικά ξεπερνάει τον γράφοντα, χωρίς ταυτόχρονα και να τον νοιάζει ή νευριάζει. Εκείνοι εξάπαντος εκτίθενται. Θα περάσω λοιπόν στη συνέχεια στην καταγραφή αληθειών – κατά την κρίση μου πάντοτε – με τρόπο επιγραμματικό, άρα και εύληπτο για τους καλοπροαίρετους αναγνώστες των σχετικών άρθρων στο διαδίκτυο. Σημειωθήτω πως οι κάτωθι επισημάνσεις αναφέρονται στη θεολογική και μόνο πτυχή του εκδημήσαντος πολυσχιδούς και πολυγραφότατου συγγραφέως:
• Ο Γιανναράς ήταν ο πρώτος και βασικός νεοέλληνας θεολόγος που τόλμησε να “πολεμήσει” τον προτεσταντισμό και ευσεβισμό των εν Ελλάδι ορθόδοξων χριστιανικών οργανώσεων και αδελφοτήτων.
• Και μόνο αυτήνα η προσφορά του – το σπάσιμο του δυτικού ευσεβιστικού αποστήματος που ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί την Ορθοδοξία μας αιώνες τώρα – είναι ικανή να τον περάσει στα παγκόσμια θεολογικά γράμματα στο πάνθεον των μεγάλων.
• Για τον λόγο αυτόν κυρίως και καταρχήν δέχτηκε ανελέητο πόλεμο σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του έργου του και – δυστυχώς και όλως αντιχριστιανικώς – της προσωπικότητάς του. Και όλοι γνωρίζουμε πως ο Γιανναράς ήταν σε όλη του τη ζωή ένα ηθικότατο άτομο και ένας σοβαρός οικογενειάρχης, σε αντίθεση με πολλούς φαρισαΐζοντες ευσεβιστές “αντιπάλους” του.
• Ο πόλεμος που δέχτηκε ως δήθεν “σεξοθεολόγος” προκλήθηκε κυρίως και κατά βάση – προφανώς άλλωστε – από τους ευσεβιστικούς αυτούς κύκλους. Άλλωστε, η αντιπαράθεση σε πιο εκλεπτυσμένο θεολογικό επίπεδο και θα ήταν δύσκολη, αλλά και δεν θα είχε τα γκόσιπ θεαματικά αποτελέσματα μιας σεξοθεολογίας…
• Παρασύρθηκαν σε αυτήν την καμπάνια λασπολόγησης και πολλοί άλλοι, όπως ο μακαριστός λόγιος αγιορείτης Θεόκλητος Διονυσιάτης. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να αποφύγουμε και μεις τον λογισμό και τον χαρακτηρισμό πως ο εν λόγω μοναχός εδείχθη ιδιαιτέρως εμμονικός και αήθης στις επιθέσεις του επί προσωπικού κυρίως επιπέδου, πράγμα απάδον στο μοναστικό ήθος και ιδεώδες.
• Η ανακοίνωση των αγιορειτών πατέρων το 1993, ενώ έχει μια σοβαρότητα ως προς το σκέλος περί του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στη συνέχεια εκπίπτει σε ενασχόληση με τις υποτιθέμενες ερωτικές παρεκτροπές του Γιανναρά. Το μόνο ελαφρυντικό τους ήταν η ποιμαντική διάσταση της παρέμβασής τους στη γενικότερη τότε σχετική σύγχυση.
• Ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούμε περισσότερο από τις παρατιθέμενες γνώμες σύγχρονων Αγίων για τον Γιανναρά και το έργο του. Αν όμως τις διαβάσουμε νηφάλια και πιο προσεχτικά, θα δούμε πως οι μαρτυρίες αυτές είναι κυρίως ανώνυμες (διό και αμφισβητούμενες έως ιδιαίτατα αφερέγγυες), αλλά και αν υφίστανται σε μερικές περιπτώσεις, δεν μπορούμε παρά να εκλάβουμε τις εν λόγω απαντήσεις των αγίων ως καθαρά ποιμαντικού χαρακτήρος εξαιτίας της παρερμηνείας του Γιανναρά από τις εσκεμμένες προαναφερθείσες επιθέσεις και της άγνοιας του όχλου, που εύκολα παρασύρεται.
• Οι αρνητικές επίσης τοποθετήσεις των αγίων, εφόσον υφίστανται όπου υφίστανται, έγιναν κατόπιν συγκεκριμένων ερωτήσεων που είθισται να προκαθορίζουν απαντήσεις. Αν, ας πούμε, ρωτούσες έναν άγιο για το αν συμφωνεί με τις προγαμιαίες σχέσεις τις οποίες έμμεσα προωθεί ένας οποιοσδήποτε Γιανναράς, είναι φυσικό και επόμενο να απαντήσει αρνητικά!
• Επίσης, δεν θα πρέπει οι θέσεις των αγίων να έχουν την απολυτοποιημένη σφραγίδα ενός αλάθητου γκουρού που τελεσίδικα λύει οποιοδήποτε θέμα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως και άλλοι σύγχρονοι άγιοι της εποχής δεν κατεγράφησαν να μιλάνε αρνητικά για τον Γιανναρά, αν και ήταν περισσότερο “εξειδικευμένοι” θεολογικά, αν μας επιτρέπεται η φράση, όπως για παράδειγμα ο μέγας αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο τελευταίος διετέλεσε και πνευματικός του Γιανναρά – δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα.
• Οι χριστιανικές αδελφότητες προσέφεραν και προσφέρουν. Μάλιστα, χάρη και στη σκληρή κριτική Γιανναρά, έχουν σήμερα αποβάλει σε τεράστιο βαθμό τον ευσεβισμό του παρελθόντος, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο την ορθόδοξη παράδοση και νοοτροπία.
• Ο Γιανναράς, και αν αστόχησε σε διάφορα θεολογικά σημεία, ωστόσο είχε την τόλμη να αναθεωρήσει σε πολλές περιπτώσεις κατόπιν σχετικών υποδείξεων ή και προσωπικής επανεξέτασης. Για παράδειγμα, στο “έξι φιλοσοφικές ζωγραφιές”, αν θυμάμαι καλά, διευκρινίζει πως η περιβόητη έκσταση από τη φύση σημαίνει έκσταση από την αρρωστημένη φύση, από τα πάθη δηλαδή.
• Πέθανε ως ορθόδοξος θεολόγος και έτσι έγραφε και υπέγραφε μέχρι την τελευταία του πνοή. Ποτέ δεν έκρυψε αυτήν του την ταυτότητα ούτε ντράπηκε για αυτήν. Και όλοι ξέρουμε πόσο αυτό στοιχίζει σήμερα, σε έναν (ακαδημαϊκό και όχι μόνο) κόσμο που μοντερνίζει και καυχάται δια την αθεΐα του.
Αυτά τα ολίγα. Ας πάψουν, το λοιπόν, να αυτογελοιοποιούνται όσοι τα βάζουν με τέτοια μεγέθη. Ειδικά όταν πρόκειται περί ανωνύμων νάνων…
Κ. Νούσης
Λάρισα, 25/9/2024
Νηφάλια ισορροπημένη αποτύπωση, άσχετη με σπιθαιμαίους της ασχετοσύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, οι σπιθαμιαιοι άσχετοι της ανασφάλειας, τον κατηγορούσαν ότι εισάγει νέα θεολογία (όπως λέμε σήμερα νεοορθοδοξία). Όταν η εκκλησία τον αγιοποίησε, του έδωσε το προσωνύμιο των κατηγόρων του: Νέος Θεολόγος!!!
Τραγελαφική και εμετικό το άρθρο!
ΔιαγραφήΕσύ είσαι ελεύθερος να τον λατρεύσεις και σαν είδωλο!
Μην τους επαινείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νάνοι είναι γίγαντες μπροστά τους!
Ευχαριστούμε τον αγαπημένο μας Χρήστο Γιανναρά, για την πολύτιμη προσφορά του στη μία και μοναδική ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον ευχαριστούμε, γιατί ήταν γενναίος, τολμηρός, ορθόδοξος, εμπνευστής των καλοπροαίρετων, για την Οδό, την Αλήθεια και τη Ζωή.
Το πόσο "ορθόδοξος" είναι το φανέρωσαν οι Ορθόδοξοι επικριτές του, μεγάλα ονόματα κληρικών και θεολόγων που οι σπιθαμιαίοι γιανναρόπληκτοι και συκοφάντες των Ορθόδοξων δεν μπορούν να φθάσουν ούτε στο όνειρό τους....
ΔιαγραφήΝα πω μερικά; π. Θεόδωρος Ζήσης, Άγιος Πορφύριος, Άγιος Παΐσιος!
Για όσους τον κατηγορούν έχω έχω να πω: όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τί δεν φθάνει; Στον νεονικολαϊτισμό ή στις τόσες δυσσέβειες που υπάρχουν και μόνο στο βιβλίο "Ενάντια στη θρησκεία";
ΔιαγραφήΔεν είναι ύψος αυτό. Είναι βάθος, γιανναρικέ!
Μέγας ο Γιανναράς...
ΑπάντησηΔιαγραφήδιότι μες την πλήξη των θρησκοληπτοφανατικών θεολογούντων και των ψευδονεωτεριστών θεολογούντων, διατήρησε τη μέση και Βασιλική οδό.Την όντως Ορθόδοξη οδό των Πατέρων της Εκκλησίας.
Για το ποιά οδό βάδισε, θα το δεις στο
ΔιαγραφήΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΙ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ και ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
https://agonasax.blogspot.com/2024/08/blog-post_49.html
Είναι γεγονός, ότι οι "οργανωσιακοι" δεν μπορούν να το χωνέψουν, πως λ αποκάλυψε τη δυτικόφερτη νοοτροπία τους. Πως τους ξεσκέπασε με ενάργεια και ακόμα δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Γι'αυτό και ξερνούν εναντίον του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλιγιστοι οι αντιφρονούντες του.
Είναι γεγονός ότι οι γιανναρολάτρες δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι Ορθόδοξοι δεν χάφτουν τα γιανναρικά αιρεσιοκοπήματα και φληναφήματα, αλλά δικαίως τον επικρίνουν και τον αποκαθηλώνουν, γι΄ αυτό και ξερνούν εναντίον τους πλήθος υβριστικούς χαρακτηρισμούς...
ΔιαγραφήΚαι δείχνουν την ψυχοπαθολογίας τους...
Και τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο οι ΘεοκλητοΣωτηροπουλοΒολουδακηΤρικαλλιωτηΕυλαλιοι τής εποχής του, τον κατηγορούσαν με σφοδρότητα και ειρωνικά-χλευαστικά τον αποκαλούσαν "Νέο Θεολόγο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία λίγα χρόνια μετά τον αγιοποίησε. Και αποφάσισε να του προσδώσει το προσωνύμιο που υποτιμητικά και προσβλητικά εφηύραν οι θεολογικοι διώκτες του. Κι έτσι ονομάστηκε ο Άγιος: Συμεών ο Νέος Θεολόγος!!!
Σχόλιο παράφρονα και ψυχοπαθολογικού ατόμου το ψυχοπαθολογικό και εξωφρενικό σχόλιο 12,29 μ.μ!
ΔιαγραφήΠλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας!
Οι "οργανωσιακοι" ακολούθησαν το (φυσικά χριστιανικότατο!) ρητό: "λέγε, λέγε, (ψέμματα και συκοφαντίες κατά του Γιανναρά) κάτι θα μείνει στο τέλος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφυκτιούν. Το φυσάνε και δεν κρυώνουν, που τους ξεμπροστιασε. Που ξεγύμνωσε και αποδόμησε τις "οργανώσεις" με το ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΙΔΕΩΝ.
Το αντίστροφο ισχύει γιανναρικέ 12,41 μ.μ.
ΔιαγραφήΟι γιανναρολάτρες συκοφάντες των Ορθόδοξων Οργανώσεων και Ορθόδοξων ευσεβών κληρικών και μοναχών που δεν ακολουθούν ψυχωτικά τον Γιανναρά, ακολούθησαν το ρητό "λέγε, λέγε, (ψέμματα και συκοφαντίες κατά του Γιανναρά) κάτι θα μείνει στο τέλος".
Αλλά αποκαλύφθηκαν οι βρωμερές πρακτικές τους και οι μεγάλες συκοφαντίες τους...
Και οι σύγχρονοι άγιοι ακόμα είναι εναντίον του ειδώλου τους!
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Άλλο ένα αηδιαστικό άρθρο του Κ. Νούση για τον Γιανναρά! Αηδία! Σκέτη αηδία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ προτείνω στους συκοφάντες των Ορθόδοξων επικριτών του Γιανναρά, στους θαυμαστές του Γιανναρά και τους Γιανναρόπληκτους να πάψουν να αυτογελοιποιούνται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολλές οι μαρτυρίες ανθρώπων με ορθόδοξο κύρος και πραγματική Ορθόδοξη θεολογική παιδεία που φθάνουν να ισοπεδώσουν όλες τις κωμικοτραγικές δικαιολογίες και υπερασπίσεις και ορθοδοξοποιήσεις του Γιανναρά!
Η γνώμη του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
ΑπάντησηΔιαγραφήδ’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Σωφρόνιο (Σαχάρωφ), τον με υπερβάλλουσα οξύτητα -ασυνήθη δια τον ήπιο χαρακτήρα του- καυτηριάζοντα τους εμφορουμένους από τις Νεονικολαϊτικές αντιλήψεις.
Παραθέτουμε μόνον ένα χαρακτηριστικότατο απόσπασμα από τα κείμενα του:
«Χαρακτηριστικό της μεγάλης προς τον Χριστόν αγάπης είναι ότι δεν δύναται να συμβιβαστεί μετά σαρκικών απολαύσεων, εν γένει, και προ παντός μετά των ισχυρότερων όλων των γενετησίων. Ο νους του ανθρώπου υπό την ενέργεια της αγάπης προς τον Θεό αποσπάται εκ της γης και καθαίρεται από πάσης γήινης εικόνος, ενώ η σαρκική σχέση τραυματίζει βαθύτατα την ψυχή ακριβώς δια των εικόνων αυτών. Γνωρίζομε ότι πολλοί προσεγγίζουν εντελώς διαφόρως το θέμα τούτο. Αλλά μήπως ο λόγος της Γραφής, «ου μη εγκαταμείνει το πνεύμα Μου εν Αυτοίς δια το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. στ, 3), δεν αναφέρεται εις αυτούς; (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Άσκησις καί Θεωρία, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Εσσεξ Αγγλίας, 1996. σελ. 66).
Απο το βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Σχόλιο του Ορθόδοξου σε προηγούμενα άρθρα υπεράσπισης του Γιανναρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρθόδοξος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:55 μ.μ.
Στο νέο αυτό ανατριχιαστικό και άξιο πολλών θρήνων άρθρο, δεν υπάρχει τίποτα που να προσθέτει κάτι σοβαρό στην προσπάθεια απενοχοποίησης του γιανναρισμού και κρίνω σκόπιμο να ξανατονίσω ορισμένα σημεία που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
α. Οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες δεν αξίζουν σε καμία περίπτωση της ολικής απαξίωσης και της λάσπης που δέχτηκαν από τον Γιανναρά και τους φονταμενταλιστές Γιανναριστές επί δεκαετίες ολόκληρες!
Δεν μπορούμε να τις κατακρίνουμε τόσο απλά και ακυρωτικά όπως κάνουν οι Γιανναράδες και οι Γιανναριστές λάτρεις και οπαδοί του, κρυφοί ή φανεροί.
Οι λάσπες που δέχτηκαν οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες είναι ανυπόφορες, αφού η προσφορά τους είναι καλή, πελώρια και πολυεπίπεδη!
β. Η κριτική που δέχτηκε ο Γιανναράς από τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες ήταν ήπια, σε σχέση με την άμετρη επίθεση που δέχτηκαν από τον Γιανναρά. Η κριτική ήταν και ήπια και Ορθόδοξη και θεολογική.
Η προσφορά των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων ήταν και είναι μεγάλη και πελώρια σε διαστάσεις.
γ. Δεν θα συμφωνήσουμε με την αθώωση και με την υπερεξύψωση του Γιανναρά όπως κάνουν οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού και άλλοι κακώς επηρεασμένοι από τον Γιανναρά. Οι νεονικολαϊτικες δοξασίες του Γιανναρά φθάνουν, για να καταλάβουμε ότι θεολογικά ο Γιανναράς δεν μπορεί να υπάρξει ως πρότυπο προς μίμηση, αλλά μόνο προς αποφυγή!
δ. Ο Γιανναράς απορρίφθηκε θεολογικά και πνευματικά και από τους συγχρόνους αγίους της επόχης και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε και να το "ρίξουμε στα μαλακά" όπως θα ήθελαν οι θαυμαστές του και οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού! Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ήταν καταπέλτες! Οι άγιοι αυτοί είχαν και το διορατικό χάρισμα και δεν μπορεί κανείς Γιανναριστής να τους κατηγορήσει, για παραπλάνηση, συκοφαντία ή όποια άλλη κατηγορία εκτοξεύουν για τους Ορθόδοξους κληρικούς, θεολόγους και πιστούς που κρίνουν ορθόδοξα τον Γιανναρά!
ε. Ο Γιανναράς δέχτηκε σωστή θεολογικά κριτική από τον αείμνηστο και λόγιο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και δεν αδικήθηκε καθόλου. Υπάρχουν σε βιβλία του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναλυτική η σωστή κριτική του στις δοξασίες Γιανναρά, θεολογική και ορθόδοξη που ισοπεδώνουν τις γιανναρικές νεονικολαϊτικες και άλλες δοξασίες. Και είναι μόνο προς τιμή του Γέροντα Θεόκλητου.
στ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Όσο και να πασχίζουν οι θαυμαστές του Γιανναρά, οι ασέβειες του δείχνουν το βαθμό που βρισκόταν πνευματικά.
ζ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.
η. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στη ορθή ανύμνηση της αειπαρθενίας της Θεοτόκου από την Εκκλησία.
(Συνεχίζεται)
Σχόλιο του Ορθόδοξου σε προηγούμενα άρθρα υπεράσπισης του Γιανναρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρθόδοξος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:55 μ.μ.
Στο νέο αυτό ανατριχιαστικό και άξιο πολλών θρήνων άρθρο, δεν υπάρχει τίποτα που να προσθέτει κάτι σοβαρό στην προσπάθεια απενοχοποίησης του γιανναρισμού και κρίνω σκόπιμο να ξανατονίσω ορισμένα σημεία που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
α. Οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες δεν αξίζουν σε καμία περίπτωση της ολικής απαξίωσης και της λάσπης που δέχτηκαν από τον Γιανναρά και τους φονταμενταλιστές Γιανναριστές επί δεκαετίες ολόκληρες!
Δεν μπορούμε να τις κατακρίνουμε τόσο απλά και ακυρωτικά όπως κάνουν οι Γιανναράδες και οι Γιανναριστές λάτρεις και οπαδοί του, κρυφοί ή φανεροί.
Οι λάσπες που δέχτηκαν οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες είναι ανυπόφορες, αφού η προσφορά τους είναι καλή, πελώρια και πολυεπίπεδη!
β. Η κριτική που δέχτηκε ο Γιανναράς από τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες ήταν ήπια, σε σχέση με την άμετρη επίθεση που δέχτηκαν από τον Γιανναρά. Η κριτική ήταν και ήπια και Ορθόδοξη και θεολογική.
Η προσφορά των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων ήταν και είναι μεγάλη και πελώρια σε διαστάσεις.
γ. Δεν θα συμφωνήσουμε με την αθώωση και με την υπερεξύψωση του Γιανναρά όπως κάνουν οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού και άλλοι κακώς επηρεασμένοι από τον Γιανναρά. Οι νεονικολαϊτικες δοξασίες του Γιανναρά φθάνουν, για να καταλάβουμε ότι θεολογικά ο Γιανναράς δεν μπορεί να υπάρξει ως πρότυπο προς μίμηση, αλλά μόνο προς αποφυγή!
δ. Ο Γιανναράς απορρίφθηκε θεολογικά και πνευματικά και από τους συγχρόνους αγίους της επόχης και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε και να το "ρίξουμε στα μαλακά" όπως θα ήθελαν οι θαυμαστές του και οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού! Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ήταν καταπέλτες! Οι άγιοι αυτοί είχαν και το διορατικό χάρισμα και δεν μπορεί κανείς Γιανναριστής να τους κατηγορήσει, για παραπλάνηση, συκοφαντία ή όποια άλλη κατηγορία εκτοξεύουν για τους Ορθόδοξους κληρικούς, θεολόγους και πιστούς που κρίνουν ορθόδοξα τον Γιανναρά!
ε. Ο Γιανναράς δέχτηκε σωστή θεολογικά κριτική από τον αείμνηστο και λόγιο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και δεν αδικήθηκε καθόλου. Υπάρχουν σε βιβλία του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναλυτική η σωστή κριτική του στις δοξασίες Γιανναρά, θεολογική και ορθόδοξη που ισοπεδώνουν τις γιανναρικές νεονικολαϊτικες και άλλες δοξασίες. Και είναι μόνο προς τιμή του Γέροντα Θεόκλητου.
στ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Όσο και να πασχίζουν οι θαυμαστές του Γιανναρά, οι ασέβειες του δείχνουν το βαθμό που βρισκόταν πνευματικά.
ζ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.
η. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στη ορθή ανύμνηση της αειπαρθενίας της Θεοτόκου από την Εκκλησία.
(Συνεχίζεται)
Ορθόδοξος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:58 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Συνέχεια από το προηγούμενο)
θ. Το πόσο αδικήθηκε δήθεν ο Γιανναράς για τις νεονικολαϊτικες κακοδοξίες του, φαίνεται και από τον θαυμαστή του Γιανναρά, τον Ζουμπουλάκη που έγραψε πρόσφατα ότι "Συνάμα απενοχοποίησε τον έρωτα και τη σεξουαλική ζωή". Ας διαβάσουν καλύτερα οι αμνηστεύοντες τον Γιανναρά τα βιβλία του για να δουν τις μεγάλες ασέβειες και κακοδοξίες του.
ι. Για τον νεονικολαϊτισμό του και άλλες μεγάλες ασέβειες του Γιανναρά, αρκετοί έχουν αναφερθεί, με μεγάλο κύρος στην Ορθοδοξία και την Θεολογία όπως ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, οι Άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος, ο Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Θεολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Και ακολουθούν και άλλοι που παραλείπω.
ια. Όποιος θέλει πραγματικά να δει το ανατριχιαστικό πνεύμα πλάνης που έχει ο Γιανναράς και αυτό εκδηλώνεται όχι σε ένα ή δύο σημεία , μπορεί να διαβάσει την Ορθόδοξη Κριτική στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής. Αλλά και τα σχετικά ορθόδοξα βιβλία του αείμνηστου Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη.
Η προσπάθεια αμνήστευσης και εγκωμιασμού του θεολογικού έργου Γιανναρά που γίνεται με το παρόν άρθρο είναι άξια πολλών θρήνων και δεν πείθει καθόλου...
Το μαύρο δεν γίνεται άσπρο! Και οι αιρέσεις και οι δυσσέβειες δεν γίνονται Ορθοδοξία!
Και οι Ορθόδοξοι φανερώνοντες και στιγματίζοντες τις αιρέσεις και τις δυσσέβειες, δεν είναι άξιοι κατηγορίας και λάσπης, αλλά τιμής!
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:06 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΙ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ και ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
https://agonasax.blogspot.com/2024/08/blog-post_49.html
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:02 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φοντεμανταλιστικοί φιλο-γιανναρικοί νόες δεν μπορούν με τίποτα να αρνηθούν την γνησιότητα του βιβλίου "Ενάντια στη θρησκεία" όπου εκεί υπάρχουν πολλά και φοβερά που αφήνουν άφωνο κάθε ευσεβή Ορθόδοξο Χριστιανό.
Εκεί διαλύεται κάθε προσπάθεια που να θεωρηθεί ο Γιανναράς ως αδικημένος και κάθε συκοφαντία προς Ορθόδοξους επικριτές του ότι δήθεν τον αδίκησαν, ενώ αυτός είναι "αθώα περιστερά".
Βλέπε αποσπάσματα του στο
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:56 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προσωπικές μας αντιπάθειες όπως και τα προσωπικά κόμπλεξ πρέπει να μπουν στην άκρη και βλέπουμε την πραγματικότητα για την στάση των σύγχρονων αγίων απέναντι στον Γιανναρά και για τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες.
Ο Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Πορφύριος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Ο αείμνηστος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν ο κακός που αδίκησε τον Γιανναρά;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να δούμε από σχόλιο στο προηγούμενο απαίσιο άρθρο του Κ.Νούση.
Εκκλησιαστικός Μελετητής
Τόσοι και τόσοι αναφέρθηκαν, άνθρωποι πνευματικοί και αξιόλογοι που δεν ανήκαν στις Ορθόδοξες Οργανώσεις και ήταν ενάντιοι στον Γιανναρά και τις θεολογικές θέσεις του.
Θα αναφέρω μία ακόμα. Πελώρια προσωπικότητα της Θεολογίας που δεν ανήκει και αυτός στις Ορθόδοξες Οργανώσεις . Χωρίς να θέλω να πω, πώς πρέπει να περιφρονήσουμε, έστω και στο παραμικρό τις κριτικές από τους ανθρώπους των Ορθόδοξων Οργανώσεων, αφού και αυτοί είναι εξίσου σεβαστοί.
Είναι ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ.
Ας τον ακούσουμε με προσοχή:
«Ο π. Θεόδωρος Ζήσης στην εισήγηση υπό τον τίτλο «Γένεση και εξέλιξη της πατρομαχικής μεταπατερικότητας» που έκανε στην Θεολογική Ημερίδα, που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά στις 14-02-2012 με θέμα : «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση», γράφει για τον Χρ. Γιανναρά : «Διαφορετική είναι η αντιπατερική μεταπατερικότητα του καθηγητού Χρήστου Γιανναρά, γιατί δεν εμπλέκεται πολύ στα οικουμενιστικά δρώμενα, όπως σχεδόν στο σύνολό τους οι άλλοι μεταπατερικοί, μολονότι σε παλαιά δημοσιεύματά του υιοθετεί τις αθηναγόρειες θέσεις εναντίον της αντιρρητικής θεολογίας των Πατέρων και ομιλεί για «τη ματαιοπονία των ασχολουμένων με την έρευνα του Filioque», επαινεθείς μάλιστα για τις προοδευτικές του θέσεις υπό των Ουνιτών. Ο βαρύς φιλοσοφικός εξοπλισμός του και η στοχαστική του διάθεση δεν τον άφησαν να θέσει εν ταπεινώσει τα αναμφισβήτητα χαρίσματά του στην προβολή και ερμηνεία της διά των αιώνων εκφαινομένης συμφωνίας των Πατέρων της Εκκλησίας, να ακολουθήσει τους Αγίους Πατέρες, όπως πολλοί εξ αυτών φιλόσοφοι, πανεπιστήμο Δυστυχώς ο καθηγητής Γιανναράς υπερέβη τους Πατέρες, δεν ακολουθεί τους Πατέρες· διατυπώνει διδασκαλίες αντιπατερικές και ηθικά επικίνδυνες, όπως η διδασκαλία του για τον ανθρώπινο έρωτα ως οδό θεογνωσίας, για την οποία ελέγχθηκε με δυνατή και ακαταμάχητη επιχειρηματολογία από τον αείμνηστο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, με σειρά δημοσιευμάτων, στα οποία αυτή η διδασκαλία χαρακτηρίζεται ως επανεμφάνιση της αιρέσεως του Νικολαιτισμού, ως Νεονικολαιτισμός. "
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:48 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την προηγούμενη ανάρτηση
Ανώνυμος19 Σεπτεμβρίου 2024 στις 10:49 μ.μ.
Οι επιθέσεις που δέχτηκαν οι σφόδρα συκοφαντημένες Ορθόδοξες Χριστιανικές Οργανώσεις και Αδελφότητες, απο εκσυγχρονιστές και Γιανναριστές, από άπιστους, νεοεποχίτες και εκκλησιομάχους, δεν μπορούν να ακυρώσουν ότι μας άνοιξαν τα μάτια μπροστά στον ηθικό κατήφορο της αμνήστευσης των βρωμερών σαρκικών παθών και αλλά στις δογματικές αλλοτριώσεις της Πίστης μας από τις διάφορες αιρετικές διδασκαλίες, όπως και από το σκοτάδι της άγνοιας της θείας διδασκαλίας.
Νικόδημος
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:48 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν υπερβολικός και αδίκησε τον Γιανναρά;
Να οι περίτρανες απόδειξεις που ισοπεδώνει εντελώς την ψευδέστατη αυτή φιλογιανναρική άποψη.
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:43 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλια στο κωμικοτραγικό προηγούμενο άρθρο βρίθουν απο σοβαρά επιχειρήματα, δεν περιέχουν εμετικές φιλογιανναρικές γελοιότητες και αοριστολογίες και εμπαθείς κατηγορίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει χωρίς κόπο τα συμπεράσματα του, πού υπάρχει η επιχειρηματολογία και πού υπάρχει η εμπάθεια.
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:33 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ π. Σταύρος Τρικαλιώτης που δεν γράφει γενικολογίες και εμπαθείς νοσηρές και ανυπόστατες κατηγορίες αλλά μέσα από συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει την πραγματικότητα των γραφθέντων από τον Γιανναρά, πριν αρχίσει την αναλυτική παρουσίαση γράφει με συντομία μερικά από αυτά που πρόκειται να διαβάσουν:
"Στο ως άνω βιβλίο ο κ. Γ. θέτει υπό αμφισβήτηση τους πάντες και τα πάντα. Τα βάζει με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, την Ιερά της Παράδοση, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τα πατερικά κείμενα, τους ορθόδοξους κληρικούς, την Αγία Γραφή, το πλήρωμα της Εκκλησίας για δήθεν δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας, ακόμα και με τη Φιλοκαλία.
Στο ως άνω βιβλίο ο κ. Γ. θέτει υπό αμφισβήτηση τους πάντες και τα πάντα. Τα βάζει με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, την Ιερά της Παράδοση, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τα πατερικά κείμενα, τους ορθόδοξους κληρικούς, την Αγία Γραφή, το πλήρωμα της Εκκλησίας για δήθεν δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας, ακόμα και με τη Φιλοκαλία."
Κριτική εις το βιβλίον του κ. Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Καμία λοιπόν σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες που ούτε ίχνος τέτοιων δυσσεβειών δεν έχουν, αλλά αντίθετα τα καταδίκαζαν.
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:30 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμφωνούμε με τους θαυμαστές του Γιανναρά, τα "επιχειρήματα" τους είναι τραγικά!
Δεν βλέπουν τί έγραψε ο Γιανναράς για τους Ιερούς Κανόνες;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για την Φιλοκαλία;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για τον σαρκικό έρωτα;
Δεν βλέπουν τί λένε ξεκάθαρα οι σύγχρονοι άγιοι για τον Γιανναρά;
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#comment-form
Εκκλησιαστικός23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:19 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆραγε ο Γιανναρά δείχνει εμπιστοσύνη στους χαρισματικούς αγίους Γέροντες;
Αμφισβητεί τους φημισμένους χαρισματικούς γέροντες.
Με μαεστρία ρίχνει το δηλητήριο του: «Στον ιδεολογικοποιημένο ορθοδοξισμό, αντίθετα, παραθεωρούνται ή περιφρονούνται οι θεσμοί, και μετατίθεται η εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και αυθεντία ατόμων. Αν εμφανιστεί, λ.χ., μια καινοφανής διδασκαλία, οι πιστοί του ορθοδοξισμού δεν θα προσφύγουν σε συνοδικό θεσμό που θα κρίνει, με βάση την εμπειρία κάθε ευχαριστιακού σώματος, αν πρόκειται για αίρεση. Θα προστρέξουν σε κάποιο φημισμένο "γέροντα", και στο ατομικό του χάρισμα – αυτός θα τους προσφέρει "αντικειμενικές" βεβαιότητες ιδεολογικά (δηλαδή ψυχολογικά) εγγυημένες» (σ. 288). (Σημείωση: Κατά τον κ. Γ. Ορθοδοξισμός είναι η μετατροπή του εκκλησιαστικού γεγονότος σε ιδεολογία).
Ο κ. Γ. χρησιμοποιεί μια ευλογοφανή μέθοδο. Οχυρώνεται πίσω από τον «συνοδικό θεσμό» —και «την εμπειρία του ευχαριστιακού σώματος», λες και οι χαρισματικοί γέροντες είναι εκτός Εκκλησίας. Μιλάει δήθεν με σεβασμό για τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, τη στιγμή, που σε άλλα σημεία του βιβλίου του τους αμφισβητεί και τους ρίχνει τη ρετσινιά της θρησκειοποιήσης. Τί σεβασμό μπορεί να έχει προς τους επισκόπους, που συγκροτούν μια, έστω, τοπική σύνοδο, όταν για τους ίδιους τους επισκόπους λέει συλλήβδην ότι: «προέρχονται από χαμηλό κοινωνικό και μορφωτικό περιβάλλον» και ότι τους χαρακτηρίζει «η σεξουαλική στέρηση». «Στέρηση που (συχνά ή κατά κανόνα) δεν την επέλεξαν επειδή είχαν κλίση για βίο μοναχού και ασκητή, ούτε από πόθο για ένταξη σε κοινό άθλημα κοινωνίας: σε μοναστικό κοινόβιο. Αλλά δέχτηκαν τη σεξουαλική στέρηση προγραμματικά ως προϋπόθεση καρριέρας: ανόδου σε εξουσιαστικά θρησκευτικά αξιώματα» (σ. 165, 166). Μπαίνει στα μύχια των καρδιών των επισκόπων και αποφθέγγεται ως «χαρισματικός γέροντας». Τολμάει να τα βάλει με αγιασμένες στη συνείδηση «του ευχαριστιακού σώματος» μορφές. Ειρωνεύεται τους σύγχρονους αγίους γέροντες και «χείλεσιν αμφιλάλοις» επιχειρεί να πλήξει τα «φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας» ως δήθεν παρέχοντες «βεβαιότητες ψυχολογικής «φύσεως». Ο «πολύφθογγος αυτός ρήτωρ» θα έπρεπε να σιγά, ενώπιον των σεβαστών αυτών μορφών, οι οποίοι στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας είναι άγιοι εν ουρανοίς. Η επίδρασή τους στον σύγχρονο εκκλησιαστικό βίο είναι πλέον εμφανής και αδιαμφισβήτητη.
Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Εκκλησιαστικός23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:15 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε τον αδίκησε τον Γιανναρά, ο λόγιος Αγιορείτης Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης στην κριτική του;
Και όμως αυτό δεν συμβαίνει καθόλου.
Εκτός από τις γνώμες Ορθόδοξων εγνωσμένου κύρους θεολόγων που συμφωνούν με τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, έχουμε και τις μαρτυρίες για την άποψη του αγίου Πορφύριου σε πλήρη αντίθεση με την προκλητική άποψη των γιανναρόπληκτων και των θαυμαστών του Γιανναρά!
Να τί λέει ο άγιος Πορφύριος για την κριτική του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάστη απέναντι στον Γιανναρά:
"β’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Πορφύριο:
Περί της έναντι του προαναφερθέντος συγγραφέως θέσεώς του ο μοναχός Γέρων Ακάκιος Καυσοκαλυβίτης υποτακτικός του γέροντος, πού τον ακολούθησε στα Καυσοκαλύβια και τον γηροκόμησε μέχρι και της προς Κύριο εκδημίας του κατέθεσε τα έξης:
«Όταν η περί Νεονικολαϊτισμού διαμάχη μεταξύ γέροντος Θεοκλήτου και του ανωτέρω καθηγητού ευρίσκετο στο αποκορύφωμα της. Ο γέρων Πορφύριος μου είπε:
– Αυτά πού λέγει ο Θεόκλητος τα γνωρίζω. Αυτά πού λέγει ο συγγραφέας αυτός δεν τα ξέρω! Γιατί;
Και εγώ απήντησα;
– Προφανώς γέροντα, επειδή ο γέρων Θεόκλητος τα γράφει με την Χάριν.
Και ο Γέροντας επιβεβαίωσε;
– Ακριβώς! “Έτσι είναι!”
Αλλά και έτερος αγιορείτης ιερομόναχος, συνδεόμενος στενότατα και επί δεκαετίες μετά του γέροντος (Πορφυρίου) παρομοίως διαβεβαιώνει ότι σε σχετική συζήτηση μεταξύ τους ο πατήρ Πορφύριος επεκράτησε τις περί του συγγραφέως αυτού τοποθετήσεις του πατρός Θεοκλήτου ειπών επί λέξει:
“Μωρέ, πολύ ωραία τα λέγει, ο Θεόκλητος!”
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
Στο
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Ανώνυμος22 Σεπτεμβρίου 2024 στις 11:58 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τεράστια αντίθεση αγίου Πορφυρίου και Γιανναρικής ματιάς αποκαλύπτει και η δυσσεβής στάση του Γιανναρά απέναντι στην Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, σε αντίθεση με την ευσεβέστατη στάση του Αγίου Πορφυρίου όπως φαίνεται ακολούθως.
Ακολουθία Θείας Μεταλήψεως: υπηρετεί εγωτικές επιδιώξεις! Η
εφευρετικότητα του κ. Γ. δεν έχει όρια. Εγκλωβισμένος στο διπολικό, όπως είπαμε, σχήμα: θρησκευτικότητα- εκκλησιαστικό γεγονός, προχωρεί σε «διανοητικά ατοπήματα». Γράφει: «Τα κείμενα (ύμνοι και ευχές), που συγκροτούν την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, έχουν όλα όσα στοιχεία απαιτούνται, για να τα χαρακτηρίσουμε ότι σκοπεύουν μόνο στην εξασφάλιση ατομικών ωφελημάτων και εγγυήσεων. Είναι κείμενα, που υπηρετούν εγωτικές αποκλειστικά επιδιώξεις, αμνηστεύσεις σφαλμάτων, εξιλασμού, κάθαρσης, "αγιασμού". Δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη, που να μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι τα αιτούμενα δεν εξαντλούνται στη δικαίωση ή θωράκιση του εγώ» (σ. 133).
Η Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως εντάσσεται στην προετοιμασία-προπαρασκευή του πιστού για τη συμμετοχή του στο Ποτήριο της Ζωής. Την αναγκαιότητα αυτής της προετοιμασίας του πιστού μας τονίζει ο κ. Ανδρ. Θεοδώρου, ο οποίος σε σχετική εργασία του σχολίασε και ερμήνευσε την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως: «Ο πιστός, έχοντας συναίσθηση της σοβαρότητας του πράγματος (της προσελεύσεως στο φοβερό μυστήριο του Θεού), πρέπει να προσέλθει όσο γίνεται πιο καθαρός στα Αγια, για να δεχτεί μέσα του τον άνθρακα της φύσης του Θεού. Με ταπείνωση και μετάνοια, με φόβο Θεού και αγάπη και με πίστη ζωντανή στην αλήθεια του μυστηρίου, κυρίως, όμως, με ανεξικακία και ειρήνευση στη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να προσέρχεται στη μετάληψη των θείων μυστηρίων, για να έχει "άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον". Αλλιώτικα, όταν προσέρχεται ανέτοιμος και απαράσκευος αντί ζωής κοινωνεί τον θάνατο και την αιωνία καταδίκη του» («Γεύσασθε και ίδετε», σελ. 7, έκδ. Α’ 1998, Αποστ. Διακονία). Ασφαλώς ο κ. Ανδρ. Θεοδώρου, που ασχολήθηκε με την ερμηνεία της Θ. Μεταλήψεως δεν διείδε ότι «υπηρετεί εγωτικές επιδιώξεις». Αιώνες τώρα εκατομμύρια πιστών προετοιμάζονται για τη συμμετοχή τους στη Θεία Ευχαριστία διαβάζοντας την Ακολουθία της Θ. Μεταλήψεως, χωρίς να έχουν τους δισταγμούς και προβληματισμούς που εξέφρασε ο κ. Γ.
Γιατί κ. Γ. τόσος σκεπτικισμός;
Ο π. Πορφύριος, ο χαρισματικός αυτός γέροντας των ημερών μας, τονίζει το ρόλο των ευχων της Θείας Μεταλήψεως στον αγιασμό των πιστών: «Οι λειτουργικές προσευχές, οι οποίες φαίνονται τυπικές, όταν λέγονται με νόημα και προσοχή, γίνονται δικές σας. Την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, όταν τη διαβάσει και ο πιο αμαρτωλός, αγιάζεται πολύ». Και καταλήγει: «Έτσι γίνεται η καλλιέργεια, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. "Αναίμακτα". Δηλαδή αχρηστεύει ο άνθρωπος τον παλαιό εαυτό του. Τον αχρηστεύει χωρίς πόλεμο. Δεν τον εξοργίζει, αλλά τον αχρηστεύει και αναπτύσσει τον καινό άνθρωπο μέσα του» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, σελ. 341, έκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης, 2003).
Χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων διαβάζουν τόσους αιώνες τώρα τις Ευχές της Θείας Μεταλήψεως και δεν τις αμφισβήτησε κανείς. Μόνο ο κ. Γ. αμφιταλαντεύεται για την αξία και το περιεχόμενό τους."
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Το ποιοί είναι εμπαθέστατοι και παράφρονες φαίνεται εξώφθαλμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα πάντως οι Ορθόδοξοι σχολιαστές ήταν και αμερόληπτοι και νηφάλιοι στην κριτική τους.
Αλλά τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη....
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:05 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και τα σχόλια δέχθηκαν επιθέσεις από θαυμαστές του Γιανναρά και φιλογιανναρικούς ως ανεπαρκή, αν και είναι στην πραγματικότητα πλήρως επαρκέστατα.
Χαρίζω μερικές νέες αποδείξεις για το πόσο δίκαιο έχουν οι ορθόδοξοι επικριτές του Γιανναρά και σε ποιά πλάνη βρίσκονται οι ίδιοι.
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Οι Ι. Κανόνες της Εκκλησίας στο στόχαστρο. Ενοχλεί τον κ. Γ. η "ραγδαία αύξηση του αριθμού των Κανόνων που αναφέρονται σε γενικές περιπτώσεις ατομικών αμαρτημάτων» (σ. 114). Κατηγορεί τους Κανόνες ως «άσχετους με το ευαγγέλιο της Εκκλησίας, σχετικούς μάλλον με ακρότητες θρησκευτικού πουριτανισμού».
Αφού αναφερθεί ειρωνικά σε ορισμένους άσχετους κατ’ αυτόν Κανόνες, κριτικάρει αφ’ υψηλού τους Ιερούς Κανόνες και αποφθέγγεται σαρκαστικά: «Βρίθουν οι Κανόνες από τις πιο απίθανες διαστροφές, εξιδιασμένες επινοήσεις ασελγημάτων-ποικιλότροπα εφευρήματα κτηνοβασίας, αιμομιξίας, ομοφυλοφιλίας, αυνανισμού. Επεκτείνονται και σε ευρύτατο πεδίο κοινωνικών εγκλημάτων: τοκογλυφίας, επιορκίας, τυμβωρυχίας, κλοπής. Θεσμοποιούν απαιτήσεις άμεμπτης κοινωνικής διαγωγής, κυρίως των κληρικών, αντικειμενοποιούν και εκνομίζουν προϋποθέσεις εγκυρότητας μυστηρίων, ιδιαίτερα του γάμου, επιμένουν σε λεπτομερή προγραμματισμό των σεξουαλικών σχέσεων των συζύγων» (σ. 115).
Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο σκανδαλισμός του για θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, όπως θα φανεί και παρακάτω, γεγονός που υποδηλώνει άτομο με έντονα καταπιεσμένες τραυματικές εμπειρίες —όπως ο ίδιος έχει γραπτώς διακηρύξει—, τις οποίες δεν ξεπέρασε και τις βγάζει στα κείμενά του με μια απροκάλυπτη επιθετικότητα. Σκανδαλίζεται επίσης ο κ. Γ. με Κανόνες «που απαιτούν την αποχή από τη συζυγική σχέση πριν και μετά τη θεία κοινωνία. Αρνούνται την ιερωσύνη σε όποιον υπέστη στη παιδική του ηλικία βιασμό. Την αρνούνται και σε όποιον είχε σχέση ερωτική εξώγαμη, έστω κι αν έζησε μετάνοια, που τον οδήγησε σε χάρισμα θαυμάτων, ακόμα και ανάστασης νεκρών» (σ. 116). Ο χαρακτηρισμός μάλιστα ορισμένων κανόνων για «τον παράλογα στυγνό ηθικισμό τους» (σ. 211) μας αφήνει άναυδους: πως μπορεί ένα, υποτίθεται μέλος της ορθόδοξης Εκκλησίας, να εκφράζει τόσο έντονα τον αποτροπιασμό του για τους Ιερούς Κανόνες, που η ίδια η Εκκλησία θέσπισε κι έχουν οικουμενικό κύρος;
Οι Ιεροί Κανόνες «βοηθούν τον άνθρωπο της πτώσεως να μένει σε ενότητα και αρμονική σχέση με τους αδελφούς του στην Εκκλησία, δεν τον στερούν από την ελευθερία του, αλλά τον βοηθούν να την βιώσει. Υποδεικνύουν στον πιστό τα όρια της Εκκλησίας, εκτός των οποίων υπάρχει το χάος. Ρυθμίζουν τις μεταξύ των διαφόρων χαρισματούχων λειτουργών και τάξεων αυτής σχέσεις, ώστε πάντες να εργάζονται αρμονικά δια την αύξηση του ενός σώματος του Χριστού» (Αρχιμ. Γεωργ. Καψάνη, Η ποιμαντική διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνας, εκδ. Άθως, Πειραιεύς 1976, σελ. 74, 75, σε ελεύθερη απόδοση). Τα διάφορα επιτίμια έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα για τον πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, όπως τα υποστηρίγματα που τίθενται στα νεαρά φυτά για ένα χρονικό διάστημα, ώσπου να δέσει το δένδρο και να μπορεί να σταθεί όρθιο από μόνο του. Εναπόκειται στους διακριτικούς πνευματικούς το πως θα τα χρησιμοποιήσουν, λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπ’ όψη τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διαφόρων προσώπων (εξατομικευμένη ποιμαντική). Ακραίες περιπτώσεις ελαχίστων αδιάκριτων πνευματικών δεν μπορεί να λαμβάνονται ως κανόνας, που χαρακτηρίζει το σύνολο.
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:09 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφισβητείται η Ιερά Παράδοση.
Ο κ. Γ. θεωρεί ότι η Ι. Παράδοση αντικειμενοποιείται «σαν δεύτερη (μαζί με την Αγία Γραφή) πηγή "αλαθήτου"» (σ. 90). Θεωρεί ότι «η ειδωλοποίηση του παρελθόντος ορίζει τη μόνη "ορθή δόξα", την ορθοδοξία. Οι γνήσιοι Ορθόδοξοι είναι αξιόμισθοι "υπερασπιστές", "φύλακες", "φρουροί" της Παράδοσης». Και καταλήγει: «Έτσι, όσο θρησκειοποιείται βαθμιαία το εκκλησιαστικό γεγονός, επιβάλλεται και θεσμικά η Παράδοση σαν πηγή της χριστιανικής αλήθειας και πίστης» (σ. 172). Η προτροπή του Αποστόλου Παύλου «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσ. β’, 15) με την οποία η Ι. Παράδοση χαρακτηρίζεται ως ισόκυρος και ισοστάσιος προς την Αγ. Γραφή πηγή της χριστιανικής πίστεως δεν φαίνεται να συγκινεί τον κ. Γ.
Ο Καθηγητής κ. Νικ. Μητσόπουλος θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση: «Η Ιερά παράδοσις ερμηνεύει και συμπληρώνει την Αγίαν Γραφήν. Ο ερμηνευτικός χαρακτήρ της Ιεράς Παραδόσεως συνίσταται εις την επεξήγησιν των δυσχερών χωρίων της Αγίας Γραφής και γενικώς την προσφοράν εις τους πιστούς – μέλη της Εκκλησίας του αναγκαίου φωτός προς διακρίβωσιν και κατανόησιν του περιεχομένου της Αγίας Γραφής» (Θέματα Ορθοδόξου Δογματικής Θεολογίας, σελ. 30, Αθήνα 1984).
Ο κ. Γ. χαρακτηρίζει —όπως και άλλοι— την αγάπη και εμμονή των πιστών στην παράδοση ως φονταμενταλισμό, προσδίδοντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς σε κληρικούς και λαϊκούς. Επιτέλους, μέσα στην Εκκλησία μας δεν κάνουμε ό,τι μας κατέβη. Υπάρχουν όρια τα οποία έθεσαν οι Πατέρες μας, όρια σεβαστά και απαρασάλευτα. Η περίεργη εμμονή μερικών στον αρχέγονο χριστιανισμό και η παράλληλη ακύρωση της πατερικής παραδόσεως θυμίζει Προτεσταντισμό. Για εμάς πρότυπα βίου και διδαχής είναι οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όχι «οι μεγάλοι επιστήμονες του προτεσταντικού χώρου»(!) τους οποίους εκθειάζει ο κ. Γ. (σ. 137). Σύμφωνα με τον πατρολόγο καθηγητή κ. Στυλ. Παπαδόπουλο: «Οι Πατέρες δημιούργησαν ως εμπνευσμένοι διαμορφωτές τη θεολογία, το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού» (Πατρολογία Α, σελ. 69, έκδ. Β’, Αθήνα 1982).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:14 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα ορθόδοξα σχόλια μέσα από μαρτυρίες αγίων και ανθρώπων με Ορθόδοξο κύρος επιβεβαιώνουν πόσο αηδιαστικά είναι τα φιλογιανναρικά άρθρα! Σκέτη αηδία!!!
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:16 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφισβητεί ακόμα και την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής.
Γράφει σχετικά: «(Το άτομο που θρησκειοποιεί το εκκλησιαστικό γεγονός) επινοεί μια αντικειμενικά αλάθητη πηγή, της αλήθειας, δηλαδή της εγκυρότητας των διατυπώσεων: Η εγκυρότητα αντικειμενοποιείται στην "πηγή", δηλαδή σε συγκεκριμένο είδωλο, σε ιερό ταμπού, όπως σε όλες τις πρωτόγονες θρησκείες, "Πηγή" της αλήθειας αναδείχνεται ένα γραπτό κείμενο, η Αγία Γραφή: Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Η εγκυρότητά της θεωρείται αναμφισβήτητη (πρόκειται για "αλάθητο" κείμενο), επειδή συντάχθηκε με όρους θεοπνευστίας» (σ. 87, 88). Τι να πούμε. Μένουμε άναυδοι σε μια τέτοια αντορθόδοξη θεώρηση. Απλώς υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η ίδια η Αγία Γραφή μας διδάσκει την θεοπνευστία ως ουσιαστικό γνώρισμά της με δύο κλασικά χωρία: α) «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν… (Β’ Τιμ. γ’, 16) και β) «Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι από Θεού άνθρωποι» (Β’ Πέτρ. α’, 21).
Ο αείμνηστος καινοδιαθηκολόγος καθηγητής Ιω. Παναγόπουλος, ο οποίος διακρινόταν για τη σοβαρότητα, το ήθος και την επιστημονική του κατάρτιση, μας λέει χαρακτηριστικά: «Ο όρος θεοπνευστία διακρίνει συνεπώς ριζικά την Αγία Γραφή από κάθε άλλο γραπτό κείμενο της ανθρώπινης ιστορίας». Ο ίδιος μας οριοθετεί την πατερική παράδοση επί του θέματος: «Κατά κανόνα τον θείο λόγο των ι. συγγραφέων τον αποδίδουν (οι Πατέρες) στην έλλαμψη ή την "αφή" του αγ. Πνεύματος, το οποίο επιδημεί σ’ αυτούς, στο βαθμό που ήταν γι’ αυτούς χρήσιμο, καθιστά τον νου τους διορατικώτερο καθώς επίσης την ψυχή και το σώμα τους λαμπρότερα. Η θεοπνευστία δηλ. δεν αφορά μόνο την νοητική λειτουργία του ιερού συγγραφέα, αλλά ολόκληρη την ύπαρξή του. Είναι γεγονός "επισκοπής Θεού", χριστοφάνειας ή επιδημίας του Πνεύματος, η οποία ανυψώνει τις ανθρώπινες βιολογικές λειτουργίες σε ανώτερο επίπεδο και αγιάζει ολόκληρο τον άνθρωπο. Συνεπώς η θεοπνευστία δεν είναι πρόσκαιρη κατάσταση, αλλά μόνιμη, ζωτική σχέση με τον προσωπικό τριαδικό Θεό» (Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, σελ. 440, 441, Αθήνα 1995).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:18 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν την γλιτώνει ούτε η Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων.
Θεωρεί ο κ. Γ. ότι τα κείμενα της Φιλοκαλίας «ανταποκρίνονται στον θρησκευτικό ατομοκεντρισμό του Ορθοδοξισμού». Βρίσκει ότι η ανθολόγηση των κειμένων αυτών στόχευε σε μια ατομοκεντρική προοπτική. Σε άλλο σημείο φτάνει στη "φωτισμένη" διαπίστωση: «Η μετοχή στο εκκλησιαστικό γεγονός (στο ευχαριστιακό σώμα που πραγματοποιεί δυναμικά τον Τριαδικό τρόπο της υπάρξεως) αγνοείται εντελώς στις σελίδες της Φιλοκαλίας, δεν υπάρχει ούτε υπαινιγμός ότι είναι αυτή η μετοχή, που συνιστά την ευαγγελική σωτηρία». Προχωρεί μάλιστα και σε τολμηρότερες διαπιστώσεις: «Ο στόχος – τρόπος της φιλοκαλικής θεωρίας και πρακτικής εμφανίζεται καθαρά ατομοκεντρικός: «Αν ο νους κατέλθει στην καρδία, με την επίμονη ατομική (ψυχοσωματική) γυμναστική της άσκησης, ο άνθρωπος έχει σωθεί— δεν χρειάζεται τίποτε άλλο» (σ. 299, 300). Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι αυτοσκοπός. Κέντρο και σκοπός όλων των ενεργειών του ανθρώπου είναι η κοινωνία μετά του Ιησού Χριστού, η είσοδος του ανθρώπου εις την Ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Η είσοδος όμως αυτή δεν γίνεται άνευ κόπου και έντονης προσπάθειας. Ο Κύριός μας μας το έχει πει: «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (απόδοση υπό Παν. Τρεμπέλα: κερδίζεται δια της βίας και εκείνοι που μεταχειρίζονται σπουδήν και βίαν επί του εαυτού των την αρπάζουν γρήγορα…) (Ματθ. ια’, 12). Επομένως, και η κατ’ ιδίαν προσευχή και η νηστεία, η συγχώρηση των αδελφών μας και η αμνησικακία καθώς και η σωματική άσκηση αποβλέπουν σ’ αυτήν την "βία", που αφορά, όπως και να το κάνουμε, στον καθένα άνθρωπο χωριστά, δίχως κατ’ ανάγκη αυτό να δηλώνει ατομοκεντρισμό.
Η συμμετοχή του σώματος δεν αποτελεί "γυμναστική της άσκησης", όπως αφ’ υψηλού την κριτικάρει ο κ. Γ. Οι μετάνοιες π.χ. κρύβουν ένα βαθύτερο νόημα. Λέγονται με ταυτόχρονη επίκληση του ονόματος του Χριστού, όπως μας διδάσκει ο όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας στη Φιλοκαλία: «Κλίσεις γονάτων μη παραιτού· εκ μεν γαρ του γόνυ κλίνειν η πτώσις της αμαρτίας εικονίζεται, έμφασιν εξαγορεύσεως παρεχομένη· (=και γίνεται ένα είδος εξομολογήσεως) εκ δε του ανίστασθαι η μετάνοια υποσημαίνεται, (=ενώ με την ανόρθωση υποδηλώνεται η μετάνοια), επαγγελίαν βίου του κατ’ αρετήν αινιττομένη· (=και συμβολίζεται η υπόσχεση για ενάρετο βίο) εκάστη δε γονυκλισία τελείσθω μετά της νοεράς του Χριστού επικλήσεως· ίνα ψυχή και σώματι προσπίπτων τω Κυρίω, τον των ψυχών και σωμάτων Θεόν ευδιάλλακτον απεργάση» (Φιλοκαλία, τ. Δ’, σ. 11, έκδ. Αστέρος).
Ο μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος, ο σύγχρονος αυτός ιερός πατήρ, —ο οποίος μας άφησε εκπληκτικές εμπειρίες, απόρροια της συμμετοχής του στο "ευχαριστιακό γεγονός— συνδέει την επίκληση του ονόματος του Χριστού — την ατομοκεντρικού χαρακτήρος κατά τον κ. Γ— μετά της Θείας Λειτουργίας σε μια αδιάρρηκτη σχέση: «Ενθυμούμαι ότι η επίκλησις του Ονόματος του Ιησού Χριστού συνωδεύετο μετά της αοράτου ελεύσεως Αυτού του Ιδίου· από της στιγμής δε εκείνης το θαυμαστόν τούτο Όνομα, αλλά και τα άλλα ονόματα του Θεού, έτι πλείον ή πρότερον απέβησαν δι’ εμέ αγωγοί ενώσεως μετ’ Αυτού. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήμην ήδη ιερεύς. Η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας έλαβεν ωσαύτως άλλον χαρακτήρα: Ητο ουχί μόνον πράξις ευλαβείας, καθαράς εξ αμφιβολιών πίστεως, αλλά δι’ όλου του είναι μου αίσθησις του Γεγονότος της παρουσίας του Θεού, Όστις τελεί το μυστήριον. Τότε ησθάνθην βαθέως το νόημα και την πραγματικότητα, άτινα περικλείονται εις τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου: "Συ ει ο χαρισάμενος ημίν ουρανίων μυστηρίων αποκάλυψιν" (ευχή προσκομιδής). Όντως ο Κύριος και εις ημάς, τους εσχάτους πάντων των ανθρώπων, αποκαλύπτει το μυστήριον της ιερουργίας.» (Περί Προσευχής, σελ. 170, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 1993).
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:36 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὸ ἀλφαβητάριον τῆς συγχύσεως
Γράφει ὁ κ. Εὐλάλιος Θωμαΐδης, θεολόγος – ἐκπαιδευτικὸς
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἡ κατάδειξη ὁρισμένων δογματικῶν – θεολογικῶν ἀνακριβειῶν καὶ πλανῶν, οἱ ὁποῖες παρουσιάζονται στὸ βιβλίο «Ἀλφαβητάρι τῆς Πίστης» τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ...
https://aktines.blogspot.com/2024/09/blog-post_544.html#more
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Νεαρός ιερομόναχος διηγείται:
«Προ ετών είχα έλθει με ένα φίλο μου στο Όρος. Ήμουν ακόμη λαϊκός. Γνωρίζαμε τον π. Α., πού ήταν τότε αντιπρόσωπος της Μονής του στις Καρυές. Μας φιλοξένησε το βράδυ στο Κονάκι (αντιπροσωπεία της Μονής), και προγραμματίσαμε για την επομένη να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παϊσιο στην Παναγούδα. Πριν πάμε για ύπνο πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή θέμα συζητήσεως έγινε ο ανωτέρω συγγραφεύς. Εκεί διαφωνήσαμε. Ο ένας τον εξεθείαζε για τα συγγραφικά του τάλαντα, την πειστική επιχειρηματολογία του και την εν γένει προσφορά του ενώ ο άλλος με έντονο τρόπο υπογράμμιζε τις πλανεμένες θέσεις του και το μεγάλο κακό πού προξενεί μ’ αυτές, ιδίως μεταξύ των νέων. Διακόψαμε την συζήτηση με την συμφωνία να ρωτήσουμε και να πεισθούμε σε ο, τι θα μας απαντούσε σχετικά ο πατήρ Παίσιος.
Όταν την επομένη πήγαμε στην Παναγούδα αφού ο Γέροντας μας κέρασε, πριν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε τίποτε, τον ακούσαμε έκπληκτοι από μόνος του να μας λέει:
-Μου ήρθαν δυο χθες και άρχισαν τη συζήτηση για τον προαναφερθέντα συγγραφέα. Ό ένας τον επαινούσε και ο άλλος τον κατηγορούσε. Τότε εγώ τους είπα: “Βρε παιδιά, τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; Δεν λέει: «και ναι και όχι» Λέει: «ή ναι, ναι» ή «ου, ου». Έ, και εγώ σας λέω: «τον συγγραφέα αυτόν, ου, ου»
Έτσι μ’ αυτό τον θαυμαστό τρόπο πήραμε την πειστικότερη απάντηση, περισσότερο πειστική από του να ακούγαμε πλήθος λογικών και θεολογικών επιχειρημάτων».
2. Μαρτυρία εκπαιδευτικού εκ Θεσσαλονίκης:
«Ύστερα από μία συζήτησε μου με τον… είχα διατεθεί κάπως επιεικώς για τον καθηγητή και συγγραφέα, όσον αφορά την δεκτικότητα του σε περιπτώσεις υποδείξεως σφαλμάτων του. Όταν μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκα τον πατέρα Παϊσιο τού εξέφρασα αυτόν τον λογισμό μου.
Τότε ο Γέροντας εμφανώς στενοχωρημένος -αλγών, θα έλεγα- μου απάντησε:
– Ο άνθρωπος αυτός, όταν του δείχνεις ότι αυτό πού λέει είναι χοντρό και βλάσφημο, σου απαντάει: “Ναι, ναι. δίκιο έχετε…”. Και σε λίγο πάλι: “Ναι, ναι δίκιο έχετε…”. Και ξανά: “Ναι, ναι…”. Αλλά μετά συνεχίζει να γραφή και να επιμένει στα ίδια περίπου με κάπως, ας υποθέσομε, διαφορετικό τρόπο πιο ευγενικό (ένν: καμουφλαρισμένο).»
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Το νέο εμετικό άρθρο του Κ. Νούση έγινε και αυτό με τα κρεμμυδάκια, μιας και δεν δίνει κανένα σοβαρό στοιχείο αλλά κωμικοτραγικούς ισχυρισμούς που σωριάζονται αμέσως κάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος συνήθως δεν έγραφε, αλλά πνευματικά παιδιά έγραψαν πολλά δυνατά κείμενα κατα του Γιανναρά και του νεονικολαϊτισμού. Απο εκεί καταλαβαίνουμε πραγματικά ότι ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ως πραγματικός Ορθόδοξος και συμπαραστάτης των μεγάλων αγωνιστών που λασπολογούνται απο Γιανναρόπληκτους και Γιανναριστές, εχθρούς της Εκκλησίας και άλλους, ήταν αντίπαλος και του νεονικολαϊτισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αστειοτητα των άσχετων "οργανωσιακών" και νηπιοφοβισμενων όντων: "ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος συνήθως δεν έγραφε". Τελείως θεολογικά αγράμματος ο 2,25. Σκέτος παπαγάλος αβελτηριακος.
ΔιαγραφήΤο "συνήθως" στο σχόλιο 2,25 μ.μ. , το πρόσεξες αγράμματε και άσχετε παπαγάλε και θεολογικά αγράμματε γιανναρόπληκτε 2,08 π..μ. που ξενύχτησες για να δεις αν κατατροπώνονται οι φιλο-γιανναρικές αηδίες;
ΔιαγραφήΑπαντήσεις στον αγράμματο και φανατικό γιανναρικό 2,08 π.μ. που έγραψε 3 φορές το ίδιο τρελλό σχόλιο μέσα σε 5 λεπτά, έχοντας την πεποίθηση ότι γράφει κάτι αξιο προσοχής !!!
ΔιαγραφήΑνώνυμος27 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:22 μ.μ.
Ναι άσχετε και αγράμματε θεολογικά γιανναρικέ 2,02 πμ.!
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος λίγα έγραφε, κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση και άλλα ποιμαντικά καθήκοντα. Διάβασε περισσότερα να μάθεις πριν βρίσεις σαν γιανναρικός παπαγάλος!
Αυτά που διασώζονται είναι ελάχιστα σε σχέση με την μόρφωση του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου και αυτό διότι κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση.
Η αστειότητα βρίσκεται σε σένα και στους ομοίους σου ξερόλες!
Ανώνυμος27 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:34 μ.μ.
Η αστειότητα βρίσκεται στους άσχετους γιανναρολάτρες και νηπιοφοβισμένα όντα που δεν έχουν διαβάσει καλά και κάνουν και τον έξυπνο!
Κατάλαβες αγράμματε και νηπιοφοβισμένο όν, 2,02πμ;;;
Το άρθρο αυτό δεν περιέχει τίποτα σημαντικό και νέο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά που περιέχει (τραγελαφικές αμφισβητήσεις της γνησιότητας ων γνωμών των αγίων για τον Γιανναρά, κατάκρισης της ιστορικής και Ορθόδοξης Ανακοίνωσης του Αγίου Όρους κατα του Γιανναρά που αφορά τις θεωρίες Γιανναρά, κωμικοτραγικές κατηγορίες κατα του Γέροντος Θεόκλητου Διονυσιάτη, και άλλα τραγελαφικά και κωμικοτραγικά που προκαλούν την δίκαιη αγανάκτηση) υπήρχαν στα προηγούμενα φιλογιανναρικά σχόλια και στα άρθρα και στην κυριολεξία ισοπεδώθηκαν!
Μπορεί ο κάθε αμερόληπτος επισκέπτης που δεν τρέφει εμπάθεια και δεν είναι φονταμενταλιστής Γιανναρικός και έχει κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις Ορθόδοξες να το διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια στα σχόλια όπου υπάρχουν σοβαρότατες μαρτυρίες Ορθόδοξων Μοναχών, Αρχιερέων, Θεολόγων καθώς και συγκεκριμένα αποσπάσματα μέσα από κείμενα του Γιανναρά μαζί με ορθόδοξη κριτική.
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#comment-form
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Όλα τα κωμικοτραγικά "επιχειρήματα" - φληναφήματα του άρθρου σωρριάζονται κάτω και με μόνο μια ματιά σε ένα βιβλίο του Γιανναρά μαζί με την ορθόδοξη κριτική του από τον π. Σταύρο Τρικαλιώτη που δεν ανήκει στις Ορθόδοξες Χριστιανικές Οργανώσεις, για να λασπολογηθεί και να δεχθεί αηθείς επιθέσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚριτική στο βιβλίο Ενάντια στη θρησκεία (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο αρθρογράφος συνεχίζει να εκτίθεται για μια ακόμα φορά με τέτοια κωμικοτραγικά άρθρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔική του η επιλογή βέβαια...
Η αλήθεια είναι πως οι ευσεβείς Ορθόδοξοι επικριτές της Γιανναρικής φιλοσοφο-θεολογίας έγραψαν κοσμιότητα και ήπια, αρκετοί και με παραθέματα μέσα απο τα βιβλία του. Το ίδιο έγραψε ο συκοφαντημένος Αγιορείτης Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης και αυτός μέσα απο κείμενα του Γιανναρά, τον έκρινε απαθώς και ορθόδοξα, έστω και αν δεν αρέσει σε φιλο-γιανναρικούς νόες! Η κριτική του αποπνέει το ορθόδοξο αγιορείτικο ήθος που δεν χαρίζεται στις κακοδιδασκαλίες και τον νεονικολαϊτισμό! Δεν μπορεί να αμαυρώνεται ούτε το ορθόδοξο ήθος του, ούτε η αμερόληπτη κριτική του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πεζοδρομιακοί και υβριστικοί χαρακτηρισμοί έχουν δοθεί απο μικρόνοες και εμπαθέστατους λασπολόγους και εχθρούς των Ορθόδοξων πιστών και των Ορθόδοξων Χριστιανικών Οργανώσεων προς τους σοβαρούς Ορθόδοξους κριτικούς του Γιανναρά, διότι επι της ουσίας δεν μπορεί να βγάλουν λέξη...
Η Ορθόδοξη κριτική του Γιανναρά από τους πλέον έγκυρους Ορθόδοξους κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους μένει άσειστη!
Αυτή είναι η αλήθεια όσο και να πονά μερικούς εμμονικούς και φονταμενταλιστικούς Γιανναρικούς νόες που νομίζουν ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται εκτός ορθοδόξου πνεύματος και εκτός τόπου και χρόνου!
Το ίδιο ΕΜΕΤΙΚΟ άρθρο, όπως τα ΕΜΕΤΙΚΑ δύο προηγούμενα για τον Γιανναρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια βρίσκεται στους Ορθόδοξους συγγραφείς, αρθρογράφους και σχολιαστές, δίκαιους επικριτές του Γιανναρά και του Γιανναρισμού
και μια εξτρα επισημανση που δεν υπηρχε καν λογος να ειναι στο κειμενο του αρθρου: φαινεται πως καποιος σχολιαστης ειναι ψυχοπαθολογικα ασθενης και επανερχεται στα σχολια με διαφορετικο ψευδωνυμο. δεν θα το παρατηρουσα αν δεν μου το υποδεικνυε ο φιλος επαμεινωνδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήζηταμε λοιπον συγγνωμη απο τους καλοπροαιρετους αναγνωστες και σχολιαστες που αναγκαζομαστε να απανταμε και σε αυτες τις "περιπτωσεις"...
Το ποιός είναι ψυχοπαθολογικά ασθενής άστο να το κρίνουν οι αναγνώστες διαβάζοντας αμερόληπτα τα άρθα και τα σχόλια...
ΔιαγραφήΤο ποιός είναι ψυχοπαθολογικά ασθενής άστο να το κρίνουν οι αναγνώστες διαβάζοντας αμερόληπτα τα άρθρα και τα σχόλια...
ΔιαγραφήΣτους σχολιαστές που δεν θέλουν να φανερώσουν το όνομα τους, μπορεί να πει ο καθένας ό,τι θέλει...
ΔιαγραφήΤο περιεχόμενο του σχολίου καθώς και των άρθρων, μαρτυρεί περι της αλήθειας.
Να ζητήσεις συγγνώμη για τα εμετικά σχόλια σου! Αν θέλεις για να κάτι να ζητήσεις πραγματικά συγγνώμη... Έτσι;
ΔιαγραφήΨυχοπαθολογικά ασθενείς είναι αυτοί που βγάζουν κατα τρόπο παράφρονα όλους τους αντιφρονούντες λάθος και μάλιστα τεράστιου κύρους, για να δικαιώσουν δικά τους κόμπλεξ και δικές τους ανθρωπολατρείες!
ΔιαγραφήΚαι όλα αυτά σε πλήρη αντίθεση με την ορθόδοξη ευσέβεια!
Οι καλοπροαίρετοι αναγνώστες και σχολιαστές σίγουρα δεν ανήκουν στην συνομοταξία των φονταμενταλιστών και συκοφαντών των Ορθοδόξων Χριστιανών, κληρικών και λαϊκών που δεν έχουν γιανναρικές παρωπίδες και ψύχωση με τον Γιανναρά. Βέβαια μπορεί να κουράζονται βλέποντας να επαναλαμβάνονται ορισμένες απαντήσεις... αλλά όταν επαναλαμβάνονται οι κωμικοτραγικές προσπάθειες να παρουσιαστεί η μέρα νύχτα, αναγκαία είναι και κάποιες επαναλήψεις των ίδιων σχολίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν νομίζουν μερικοί ότι γλύτωσαν, το σώριασμα των εμετικών και τραγελαφικών φληναφημάτων τους, με βρωμερές ύβρεις εναντίον των Ορθόδοξων κληρικών, λαϊκών και μοναχών, αυταπατώνται ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριττό να πούμε ότι ο οσιακής βιοτής π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ουδέποτε θα συμφωνούσε με το παραμικρό των γιανναρικών θεωριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο ένα και μόνο καταλαβαίνουμε.
Είναι γνωστό ότι ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ήταν μεγάλος υπερασπιστής των Ιερών Κανόνων και είχε κατηγορηθεί απο κάποιους, γι΄ αυτό, αλλά επέμενε να στέκεται προσηλωμένους στους Ιερούς Κανόνες.
Δεν τους αμφισβητούσε ποτέ, ούτε βλασφημούσε.
Ιδού η τεράστια αντίθεση με τον Γιανναρά.
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Οι Ι. Κανόνες της Εκκλησίας στο στόχαστρο. Ενοχλεί τον κ. Γ. η "ραγδαία αύξηση του αριθμού των Κανόνων που αναφέρονται σε γενικές περιπτώσεις ατομικών αμαρτημάτων» (σ. 114). Κατηγορεί τους Κανόνες ως «άσχετους με το ευαγγέλιο της Εκκλησίας, σχετικούς μάλλον με ακρότητες θρησκευτικού πουριτανισμού».
Αφού αναφερθεί ειρωνικά σε ορισμένους άσχετους κατ’ αυτόν Κανόνες, κριτικάρει αφ’ υψηλού τους Ιερούς Κανόνες και αποφθέγγεται σαρκαστικά: «Βρίθουν οι Κανόνες από τις πιο απίθανες διαστροφές, εξιδιασμένες επινοήσεις ασελγημάτων-ποικιλότροπα εφευρήματα κτηνοβασίας, αιμομιξίας, ομοφυλοφιλίας, αυνανισμού. Επεκτείνονται και σε ευρύτατο πεδίο κοινωνικών εγκλημάτων: τοκογλυφίας, επιορκίας, τυμβωρυχίας, κλοπής. Θεσμοποιούν απαιτήσεις άμεμπτης κοινωνικής διαγωγής, κυρίως των κληρικών, αντικειμενοποιούν και εκνομίζουν προϋποθέσεις εγκυρότητας μυστηρίων, ιδιαίτερα του γάμου, επιμένουν σε λεπτομερή προγραμματισμό των σεξουαλικών σχέσεων των συζύγων» (σ. 115).
Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο σκανδαλισμός του για θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, όπως θα φανεί και παρακάτω, γεγονός που υποδηλώνει άτομο με έντονα καταπιεσμένες τραυματικές εμπειρίες —όπως ο ίδιος έχει γραπτώς διακηρύξει—, τις οποίες δεν ξεπέρασε και τις βγάζει στα κείμενά του με μια απροκάλυπτη επιθετικότητα. Σκανδαλίζεται επίσης ο κ. Γ. με Κανόνες «που απαιτούν την αποχή από τη συζυγική σχέση πριν και μετά τη θεία κοινωνία. Αρνούνται την ιερωσύνη σε όποιον υπέστη στη παιδική του ηλικία βιασμό. Την αρνούνται και σε όποιον είχε σχέση ερωτική εξώγαμη, έστω κι αν έζησε μετάνοια, που τον οδήγησε σε χάρισμα θαυμάτων, ακόμα και ανάστασης νεκρών» (σ. 116). Ο χαρακτηρισμός μάλιστα ορισμένων κανόνων για «τον παράλογα στυγνό ηθικισμό τους» (σ. 211) μας αφήνει άναυδους: πως μπορεί ένα, υποτίθεται μέλος της ορθόδοξης Εκκλησίας, να εκφράζει τόσο έντονα τον αποτροπιασμό του για τους Ιερούς Κανόνες, που η ίδια η Εκκλησία θέσπισε κι έχουν οικουμενικό κύρος;
Οι Ιεροί Κανόνες «βοηθούν τον άνθρωπο της πτώσεως να μένει σε ενότητα και αρμονική σχέση με τους αδελφούς του στην Εκκλησία, δεν τον στερούν από την ελευθερία του, αλλά τον βοηθούν να την βιώσει. Υποδεικνύουν στον πιστό τα όρια της Εκκλησίας, εκτός των οποίων υπάρχει το χάος. Ρυθμίζουν τις μεταξύ των διαφόρων χαρισματούχων λειτουργών και τάξεων αυτής σχέσεις, ώστε πάντες να εργάζονται αρμονικά δια την αύξηση του ενός σώματος του Χριστού» (Αρχιμ. Γεωργ. Καψάνη, Η ποιμαντική διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνας, εκδ. Άθως, Πειραιεύς 1976, σελ. 74, 75, σε ελεύθερη απόδοση). Τα διάφορα επιτίμια έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα για τον πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, όπως τα υποστηρίγματα που τίθενται στα νεαρά φυτά για ένα χρονικό διάστημα, ώσπου να δέσει το δένδρο και να μπορεί να σταθεί όρθιο από μόνο του. Εναπόκειται στους διακριτικούς πνευματικούς το πως θα τα χρησιμοποιήσουν, λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπ’ όψη τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διαφόρων προσώπων (εξατομικευμένη ποιμαντική). Ακραίες περιπτώσεις ελαχίστων αδιάκριτων πνευματικών δεν μπορεί να λαμβάνονται ως κανόνας, που χαρακτηρίζει το σύνολο.
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Και μόνο απο αυτό καταλαβαίνουμε πόσο δίκαιο έχουν όσοι τον εμφανίζουν ως αντίθετο στις πρωτοφανείς Γιανναρικές κακοδιδασκαλίες και θεωρίες.
Απάντηση σε ανώνυμο που αμφιβητούσε τις αξιόπιστες μαρτυρίες για τον άγιο Παϊσιο ως απορρίπτοντα τον Γιανναρά. (Απο άλλη ανάρτηση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος25 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:20 μ.μ.
Ο Γιανναρικός 1:04 π.μ. αμφισβητεί τις μαρτυρίες του εκπαιδευτικού και του κληρικού για τον Άγιο Παΐσιο και τη στάση του απέναντι του Γιανναρά. Ενώ αυτούς γνωρίζει ο σοβαρός και αξιόλογος εκδότης του βιβλίου όπου και υπάρχουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφισβήτησης.
Παρ΄όλα αυτά, αν κάποιος κοιτάξει το ύφος και τον τρόπο των λόγων του αγίου Παϊσίου θα δει ότι ανταποκρίνονται πλήρως στο ύφος του αγίου Παϊσίου.
Οι μαρτυρίες για τον άγιο Παΐσιο.
1. Νεαρός ιερομόναχος διηγείται:
«Προ ετών είχα έλθει με ένα φίλο μου στο Όρος. Ήμουν ακόμη λαϊκός. Γνωρίζαμε τον π. Α., πού ήταν τότε αντιπρόσωπος της Μονής του στις Καρυές. Μας φιλοξένησε το βράδυ στο Κονάκι (αντιπροσωπεία της Μονής), και προγραμματίσαμε για την επομένη να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παϊσιο στην Παναγούδα. Πριν πάμε για ύπνο πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή θέμα συζητήσεως έγινε ο ανωτέρω συγγραφεύς. Εκεί διαφωνήσαμε. Ο ένας τον εξεθείαζε για τα συγγραφικά του τάλαντα, την πειστική επιχειρηματολογία του και την εν γένει προσφορά του ενώ ο άλλος με έντονο τρόπο υπογράμμιζε τις πλανεμένες θέσεις του και το μεγάλο κακό πού προξενεί μ’ αυτές, ιδίως μεταξύ των νέων. Διακόψαμε την συζήτηση με την συμφωνία να ρωτήσουμε και να πεισθούμε σε ο, τι θα μας απαντούσε σχετικά ο πατήρ Παίσιος.
Όταν την επομένη πήγαμε στην Παναγούδα αφού ο Γέροντας μας κέρασε, πριν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε τίποτε, τον ακούσαμε έκπληκτοι από μόνος του να μας λέει:
-Μου ήρθαν δυο χθες και άρχισαν τη συζήτηση για τον προαναφερθέντα συγγραφέα. Ό ένας τον επαινούσε και ο άλλος τον κατηγορούσε. Τότε εγώ τους είπα: “Βρε παιδιά, τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; Δεν λέει: «και ναι και όχι» Λέει: «ή ναι, ναι» ή «ου, ου». Έ, και εγώ σας λέω: «τον συγγραφέα αυτόν, ου, ου»
Έτσι μ’ αυτό τον θαυμαστό τρόπο πήραμε την πειστικότερη απάντηση, περισσότερο πειστική από του να ακούγαμε πλήθος λογικών και θεολογικών επιχειρημάτων».
2. Μαρτυρία εκπαιδευτικού εκ Θεσσαλονίκης:
«Ύστερα από μία συζήτησε μου με τον… είχα διατεθεί κάπως επιεικώς για τον καθηγητή και συγγραφέα, όσον αφορά την δεκτικότητα του σε περιπτώσεις υποδείξεως σφαλμάτων του. Όταν μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκα τον πατέρα Παϊσιο τού εξέφρασα αυτόν τον λογισμό μου.
Τότε ο Γέροντας εμφανώς στενοχωρημένος -αλγών, θα έλεγα- μου απάντησε:
– Ο άνθρωπος αυτός, όταν του δείχνεις ότι αυτό πού λέει είναι χοντρό και βλάσφημο, σου απαντάει: “Ναι, ναι. δίκιο έχετε…”. Και σε λίγο πάλι: “Ναι, ναι δίκιο έχετε…”. Και ξανά: “Ναι, ναι…”. Αλλά μετά συνεχίζει να γραφή και να επιμένει στα ίδια περίπου με κάπως, ας υποθέσομε, διαφορετικό τρόπο πιο ευγενικό (ένν: καμουφλαρισμένο).»
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Οι "οργανωσιακοι", έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους από την κριτική του Γιανναρά και βγάζουν την μίζερη "οργανωσιακή" χολή τους
ΑπάντησηΔιαγραφή"οργανωσιακούς" φαντάζεσαι κακόμοιρε γιανναρικέ 7:42 μμ ; Φαντάσματα βλέπεις;
ΔιαγραφήΤο ποιός χύνει χολή και μάλιστα χωρίς καμία επιχειρηματολογία και το ποιός έχασε τη γή κάτω απο τα πόδια του φαίνεται...
Οργανωσιακοι" σε απόγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκαετίες σε αδιέξοδο από τις αλήθειες του Χρήστου Γιανναρά...
Οργανωσιακοι" σε απόγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκαετίες σε αδιέξοδο από τις αλήθειες του Χρήστου Γιανναρά...
Οργανωσιακοι" σε απόγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκαετίες σε αδιέξοδο από τις αλήθειες του Χρήστου Γιανναρά...
Ο φιλογιανναρικός βρίσκεται σε απόγνωση γι΄ αυτό και ανέβασε 3 φορές το ίδιο "σχόλιο" 7:48, 7:51 και 7:51. Και μάλιστε σκέτο ψέμα και σκέτη αερολογία!
ΔιαγραφήΜηδέν από λογική και επιχειρήματα!
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΕΟΚΛΗΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο σχόλιο άλλης ανάρτησης.
Εκκλησιαστικός 23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:15 π.μ.
Ώστε τον αδίκησε τον Γιανναρά, ο λόγιος Αγιορείτης Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης στην κριτική του;
Και όμως αυτό δεν συμβαίνει καθόλου.
Εκτός από τις γνώμες Ορθόδοξων εγνωσμένου κύρους θεολόγων που συμφωνούν με τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, έχουμε και τις μαρτυρίες για την άποψη του αγίου Πορφύριου σε πλήρη αντίθεση με την προκλητική άποψη των γιανναρόπληκτων και των θαυμαστών του Γιανναρά!
Να τί λέει ο άγιος Πορφύριος για την κριτική του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάστη απέναντι στον Γιανναρά:
"β’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Πορφύριο:
Περί της έναντι του προαναφερθέντος συγγραφέως θέσεώς του ο μοναχός Γέρων Ακάκιος Καυσοκαλυβίτης υποτακτικός του γέροντος, πού τον ακολούθησε στα Καυσοκαλύβια και τον γηροκόμησε μέχρι και της προς Κύριο εκδημίας του κατέθεσε τα έξης:
«Όταν η περί Νεονικολαϊτισμού διαμάχη μεταξύ γέροντος Θεοκλήτου και του ανωτέρω καθηγητού ευρίσκετο στο αποκορύφωμα της. Ο γέρων Πορφύριος μου είπε:
– Αυτά πού λέγει ο Θεόκλητος τα γνωρίζω. Αυτά πού λέγει ο συγγραφέας αυτός δεν τα ξέρω! Γιατί;
Και εγώ απήντησα;
– Προφανώς γέροντα, επειδή ο γέρων Θεόκλητος τα γράφει με την Χάριν.
Και ο Γέροντας επιβεβαίωσε;
– Ακριβώς! “Έτσι είναι!”
Αλλά και έτερος αγιορείτης ιερομόναχος, συνδεόμενος στενότατα και επί δεκαετίες μετά του γέροντος (Πορφυρίου) παρομοίως διαβεβαιώνει ότι σε σχετική συζήτηση μεταξύ τους ο πατήρ Πορφύριος επεκράτησε τις περί του συγγραφέως αυτού τοποθετήσεις του πατρός Θεοκλήτου ειπών επί λέξει:
“Μωρέ, πολύ ωραία τα λέγει, ο Θεόκλητος!”
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
Στο
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Όχι μόνο ο Άγιος Πορφύριος αλλά και όλοι οι Ορθόδοξοι που φρονούν σωστά, δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν με την αντικειμενική, ψύχραιμη και ορθόδοξη κριτική του λογιότατου Αγιορείτη Μοναχού Θεόκλητου Διονυσιάτη για την άξια κλαυθμών γιανναρική "φιλοσοφο-θεολογία"!!!
ΔιαγραφήΣαφέστατα, κύριε Νούση, είναι ο ίδιος ανώνυμος σχολιαστής με διαφορετικά ονόματα, ανεβάζει μανιωδώς τα ίδια ακριβώς κείμενα, κανονικό τρολ, θρησκευτικό παραλήρημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι φυσικά δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος απάντησης!...Ο εν λόγω ανώνυμος κύριος/α,
έχει ανάγκη άλλης βοήθειας, ψυχιατρικής, μελέτη περίπτωσης κλινικής!...
Συγχαρητήρια και πάλι για το άρθρο σας!...
Το ποιοί χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας και μελέτη περίπτωσης κλινικής αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού και μπορούν να το κρίνουν κάλλιστα οι καλοπροαίρετοι αναγνώστες και σχολιαστές. Σίγρθόουρα πάντως δεν είναι οι Ορθόδοξοι που δεν ασπάζονται τα γιανναρικά θρησκευτικά παραληρήματα μερικών και τις μανιώδεις βρισιές εναντίον των Ορθόδοξων.
ΔιαγραφήΑφού επαναλαμβάνονται τα ίδια σχεδόν φιλογιανναρικά εμετικά φληναφήματα, καλά έκαναν όποιοι Ορθόδοξοι με ιερή αγανάκτηση ανεβάζουν τις ίδιες γερές απαντήσεις που ισοπεδώνουν τα γιανναρικά φληναφήματα!
ΔιαγραφήΌποιος έχει επιχειρήματα ας απαντήσει επι της ουσίας, χωρίς να ξεφεύγει με βρισιές θρησκευτικού παραληρήματος...
Τα τρολ είναι οι σχολιαστές με τα φιλογιανναρικά σχόλια αν κοιτάξει κανείς πάνω.
ΔιαγραφήΜηδέν απο επιχειρήματα και λογική. Μόνο γιανναρολατρεία και αερολογία!
π.χ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:48 μ.μ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:51 μ.μ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:29 μ.μ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:12 π.μ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:06 π.μ.
Ανώνυμος26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:09 π.μ.
Είσαι ο ίδιος Επαμεινώνδα Μανδηλά που έγραψες ότι "και φυσικά αποφεύγω τους φανατικούς, λίγο καλύτερα να το γράψω και λίγο πιο σκληρά: τους φονταμενταλιστές, της σχολής Καντιώτη, Ζήση, Αμβροσίου, Σωτηροπούλου και γενικότερα θεολόγων που ήταν και είναι κλεισμένοι ερμητικά στα καταθλιπτικά - ερμηνευτικά τους σχήματα...".
Διαγραφή24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 10:42 μ.μ.
Είσαι ο ίδιος κατηγόρησες τον άξιο κάθε σεβασμού καθηγητή Πανεπιστημίου Θεολογίας, τον π. Θεόδωρο Ζήση που σέβεται πολύς ορθόδοξος κόσμος, ότι "επαθε ψυχωση με τους παπικους, δεν αντεχεται ο ανθρωπος!"
24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 5:30 μ.μ.
Τώρα έρχεσαι να μας πει την τραγική και εμετική κατηγορία για "θρησκευτικά παραληρήματα και τρολ" και άλλα παρόμοια κουραφέξαλα...
Και νομίζεις ότι μας έπεισες;
Αν θέλεις να πεις κάτι ουσιαστικό και με πολιτισμένο τρόπο σε ακούμε.
Με τέτοια εμετικά κουραφέξαλα, δεν θα πείσεις στον αιώνα τον άπαντα...
Μια χαρά τα γράφουν και οι ορθόδοξοι σχολιαστές και οι επώνυμοι αρθρογράφοι, επικρίνουν τον "μεγάλο" σας Γιανναρά.
Το ποιοί χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας και μελέτη περίπτωσης κλινικής αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού και μπορούν να το κρίνουν κάλλιστα οι καλοπροαίρετοι αναγνώστες και σχολιαστές. Σίγουρα πάντως δεν είναι οι Ορθόδοξοι που δεν ασπάζονται τα γιανναρικά θρησκευτικά παραληρήματα μερικών και τις μανιώδεις βρισιές εναντίον των Ορθόδοξων.
ΔιαγραφήΚαι δεν είναι μανιώδες το ανέβασμα των αληθειών, είναι απο ιερή αγανάκτηση και καλά κάνουν. Οι αλήθειες πρέπει να φαίνονται.
Μια χαρά τα γράφουν και οι ορθόδοξοι σχολιαστές και οι επώνυμοι συγγραφείς, ομιλητές και αρθρογράφοι που επικρίνουν τον "μεγάλο" σας Γιανναρά.
Διαγραφή...για τελευταία φορά: μάθε πως διάλογος με το θρησκευτικό παραλήρημα είναι ανοηματικος και πάνυ βλαπτικος... Άφησε τα θεολογικά κατά μέρος, αφού άλλωστε, δεν τα γνωρίζεις... και κοίταξε να αναζητήσεις βοήθεια κάπου αλλού, καταλαβαίνεις τι εννοώ...και αν δεν κατανοείς ακόμη να στο πω ξεκάθαρα: έχεις μεγάλη ανάγκη ενός ψυχοθεραπευτή, θα σε βοηθήσει πολύ, τα άλλα άστα, τα θεολογικά, εσένα ειδικά σε έχουν αποτρελάνει, ...αυτή είναι φιλική συμβουλή...καλή φώτιση και εύχομαι να θεραπευτεις από το ψυχοπαθολογικο σου παραλήρημα., κανένας φυσιολογικός πιστός δεν θα έγραφε αυτά τα κατεβατα, των άλλων, δηλαδή, με αυτή τη μανία, κάτι δεν πάει καλά, ...και μάλιστα ανώνυμα, συνεπώς, είσαι και δειλός και ασθενής....Ο Κύριος να σε θεραπεύσει από την ζηλωτικη σου ασθένεια.... Τέλος....
ΔιαγραφήΨυχοπαθολογικό παραλήρημα, Επαμεινώνδα Μανδηλα έχουν αυτοί που βγάζουν κατα τρόπο παράφρονα όλους τους αντιφρονούντες λάθος και μάλιστα τεράστιου κύρους, για να δικαιώσουν δικά τους κόμπλεξ και δικές τους ανθρωπολατρείες!
ΔιαγραφήΚαι όλα αυτά σε πλήρη αντίθεση με την ορθόδοξη ευσέβεια!
Φυσικά και θα δείξουν την αλήθεια μέσα από κείμενα οι Ορθόδοξοι που δεν είναι γιανναρόπληκτοι και δεν είναι φονταμενταλιστές να βρίζουν τα μεγάλα αναστήματα της Πίστης μας! Τί περίμενες να αρκούνταν σε δύο σειρές βρισιών, χωρίς κανένα επιχείρημα, όπως κάνουν οι έχοντες ψυχοπαθολογικό παραλήρημα και μόνο να βρίζουν ξέρουν;
ΔιαγραφήΞανα δες το παραπάνω σχόλιο γιατί σε αφορά Επαμεινώνδα Μανδηλά.
Διαγραφή"Είσαι ο ίδιος Επαμεινώνδα Μανδηλά που έγραψες ότι "και φυσικά αποφεύγω τους φανατικούς, λίγο καλύτερα να το γράψω και λίγο πιο σκληρά: τους φονταμενταλιστές, της σχολής Καντιώτη, Ζήση, Αμβροσίου, Σωτηροπούλου και γενικότερα θεολόγων που ήταν και είναι κλεισμένοι ερμητικά στα καταθλιπτικά - ερμηνευτικά τους σχήματα...".
24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 10:42 μ.μ.
Είσαι ο ίδιος κατηγόρησες τον άξιο κάθε σεβασμού καθηγητή Πανεπιστημίου Θεολογίας, τον π. Θεόδωρο Ζήση που σέβεται πολύς ορθόδοξος κόσμος, ότι "επαθε ψυχωση με τους παπικους, δεν αντεχεται ο ανθρωπος!"
24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 5:30 μ.μ.
Τώρα έρχεσαι να μας πει την τραγική και εμετική κατηγορία για "θρησκευτικά παραληρήματα και τρολ" και άλλα παρόμοια κουραφέξαλα...
Και νομίζεις ότι μας έπεισες;
Αν θέλεις να πεις κάτι ουσιαστικό και με πολιτισμένο τρόπο σε ακούμε.
Με τέτοια εμετικά κουραφέξαλα, δεν θα πείσεις στον αιώνα τον άπαντα...
Μια χαρά τα γράφουν και οι ορθόδοξοι σχολιαστές και οι επώνυμοι αρθρογράφοι, επικρίνουν τον "μεγάλο" σας Γιανναρά. "
Όποιος γιανναρικός έχει επιχειρήματα ας απαντήσει επι της ουσίας στα πολλά και ατράνταχτα επιχειρήματα των Ορθόδοξων κληρικών και λαϊκών που υπάρχουν στα σοβαρά σχόλια, χωρίς να ξεφεύγει σε βρισιές θρησκευτικού ψυχοπαθολογικού παραληρήματος...
ΔιαγραφήΤο ποιός έχει το ψυχοπαθολογικό παραλήρημα φαίνεται, όπως και το πού βρίσκεται η δυσσίατη ασθένεια, επίσης φαίνεται...
ΔιαγραφήΜεταφέρω εδώ την απάντηση σε σχόλιο φανατικού γιανναρικού ανώνυμου που του έφταιγαν όλοι, -πράγματι τέτοια ψυχοπαθολογική ασθένεια είχε- προκειμένου να αθωώσει τον Γιανναρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απο την https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#comment-form
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:58 μ.μ.
Φανατικέ Ανώνυμε 24 -9- 2024 στις 1:04 π.μ. είσαι τελείως προβληματικός και τυφλός γιανναρόπληκτος!
Σου φταίει ο κληρικός και ο εκπαιδευτικός επειδή δεν έβαλαν το όνομα τους.
Σου φταίει ο σεβάσμιος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης.
Σου φταίει ο πασίγνωστος και εμβληματικός μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος που σέβεται όλος ο ορθόδοξος κόσμος που είναι σε όλα του ορθόδοξος.
Σου φταίνε οι άνθρωποι των Ορθόδοξων Χριστιανικών Οργανώσεων.
Σου φταίει ο αξιότιμος συγγραφέας του βιβλίου “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005.
Σου φταίνε τα φαντάσματα των ιερέων εξομολόγων που βρίζεις σαν καλβινιστές.
Αρνείσαι ότι ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ήταν αντίθετος στον νεονικολαϊτισμό.
Σου φταίει το Άγιο Όρος που με την λαμπρή ανακοίνωση του καταδίκασε δυσσεβείς απόψεις του Γιανναρά.
Και όλα αυτά γιατί; Για να βγάλει "λάδι" τον Γιανναρά!
Δεν πας καθόλου καλά!!! Ο γιανναρισμός σε έχει τυφλώσει!!
Άλλη μια απάντηση σε ανώνυμο, ίσως να ήταν ο ίδιος που πάλι αμφισβητούσε τις μαρτυρίες των ανθρώπων που κατέθεταν τους λόγους του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και υπάρχουν στο διαφωτιστικό βιβλίο: “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντηση στον συγχυσμένο φιλογιανναρικό ανώνυμο 11,14 πμ
a. Δεν είναι εμμονικός ο μακαριστός αγιορείτης μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, είναι αναγνωρισμένος ορθόδοξος μοναχός και αποδεκτά τα όσα γράφει για τον νεονικολαϊτισμό από πλείστους ορθόδοξους κληρικούς και λαϊκούς με ορθές απόψεις.
b. Τα ονόματα των κληρικών που αναφέρεσαι, αν δεν υπάρχουν στο βιβλίο, σίγουρα θα υπάρχουν στη διαθεσιμότητα του συγγραφέα που συνέλεξε τις μαρτυρίες για τον Γέροντα Παϊσιο. Δεν μπορούμε να τις αμφισβητήσουμε καθόλου τις μαρτυρίες τους, αφού πρόκειται υπαρκτά πρόσωπα με βαρύνουσα ιδιότητα (ιερομόναχος, εκπαιδευτικός ) με τα οποία ήλθε σε επαφή ο εκδότης του βιβλίου. Μας αρκεί ότι είναι γνωστά στον αμερόληπτο εκδότη.
c. Απορρίπτουμε την φαρισαϊκή και άδικη κατάκριση τους ως δειλούς. Καθόλου δειλοί δεν είναι. Μπορεί να μην γράφουν το όνομα τους απο ταπεινοφροσύνη ή για άλλη δική τους ακατηγόρητη επιλογή.
d. Εκτός θέματος και γεμάτη σύγχυση η αναφορά σε κάποιους υποστηρικτές του Λαρίσης Θεολόγου που ίσως να έδωσαν ανακριβείς πληροφορίες για την στάση του αγίου Παϊσίου. Από πού και εως πού έχουν σχέση οι συγκεκριμένοι υποστηρικτές του Λαρίσης Θεολόγου με τους ανθρώπους που καταθέτουν τις μαρτυρίες τους για την στάση του Αγίου Παϊσίου απέναντι στον Γιανναρά;;;;;
Αρα δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να νομίσουμε ως ψεύτικες τις αναφορές στον Άγιο Παϊσιο επειδή δεν συμφέρει τους γιανναριστές και τους γιανναρόπληκτούς.
Η απάντηση που δόθηκε πιο πάνω, βρίσκεται στο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#comment-form
Ανώνυμος24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:43 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν υπερβολικός και αδίκησε τον Γιανναρά;
Να οι περίτρανες απόδειξεις που ισοπεδώνει εντελώς την ψευδέστατη αυτή φιλογιανναρική άποψη.
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Σχόλιο απο το : https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_94.html#comment-form
Ζητάμε συγγνώμη απο τους καλοπροαίρετους αναγνώστες που απαντάμε σε κωμικοτραγικούς φιλογιανναρικούς ισχυρισμούς, ανάξιους κάθε απάντησης. Αλλά για όσους ανυποψίαστους τύχει και πέσουν πάνω, γι΄ αυτούς καλό είναι να υπάρχουν τα τεκμήρια, για μην πέφτουν θύματα εξωφρενικών απόπειρων δικαιολογιών των αδικαιολόγητων δοξασιών και φοβερών δυσσεβειών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλούμε τους καλοπροαίρετους αναγνώστες να μην λάβουν υπ΄όψη καθόλου τα φιλογιανναρικά αεροκοπήματα, αλλά οι ίδιοι να πάρουν στα χέρια τους και να διαβάσουν τα σχετικά βιβλία του Αγιορείτου Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, που αποπνεόυν το ορθόδοξο άρωμα, χωρίς νεονικολαϊτισμούς. Θα δουν πόσο σύμφωνα με το αγιορείτικο ορθόδοξο πνεύμα είναι τα γραφόμενα στα βιβλία του και η ορθόδοξη ματιά του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη η Ανακοίνωση του Αγίου Όρους περι Γιανναρά, τον Μάρτιο του 1993, είναι ιστορικής αξίας και ορθόδοξου πνεύματος. Δεν νοσεί καθόλου απο φιλογιανναρισμό και νεονικολαϊτισμό, αλλά υπο το ορθόδοξο πρίσμα κρίνει και διατυπώνει την ορθόδοξη αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας μπορεί να το διαπιστώσει.
Η Ιστορική και πολύτιμη Ανακοίνωση του Αγίου Όρους γράφει προς το τέλος:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Ούτω ο κ. Γιανναράς προωθεί τους αναγνώστας του, καί μάλιστα τους νέους, νά γίνωνται κριταί των Αγίων και να μένουν μεν εις την Εκκλησίαν ικανοποιούντες όμως τα πάθη των, χωρίς να παιδαγωγούνται εις την απόκτησιν της αληθούς μετανοίας, ταπεινοφροσύνης, αγνότητας και υπακοής, άνευ των οποίων είναι ανέφικτος η αληθής εν Χριστώ ελευθερία.
Ελπίζομεν ότι ο κ. Γιανναράς θα αναλογισθή την μεγάλην ευθύνη του ενώπιον του Θεού.”
Με δύο λόγια κάνει συντρίμια όλες τις καταγέλαστες προσπάθειες επίρριψης της ευθύνης στον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και σε άλλους αξιοσέβαστους κληρικούς και θεολόγους που δίκαια είδαν και αυτοί τις συνέπειες των γιανναρικών θεωριών.
Δεν χρειάζεται καν να επισημάνουμε ότι κανείς από τους επικριτές του θεολογικού έργου του Γιανναρά, δεν τον κατηγόρησε ως οικογενειάρχη ή για την προσωπική του ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κριτική και απο το Αγιον Όρος και απο Μοναχούς και από γιγαντιαίους μητροπολίτες, κληρικούς και θεολόγους, ήταν για τα όσα έγραψε και είπε.
Ένας κόμπος στο λαιμό των "οργανωσιακών" από το ξεμπροστιασμα Γιανναρά των αθλιοτητων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά "πιετιστικοργανωσιοπληκτοι". Καλή ανάρρωση.
Οι αθλιότητες των συκοφαντών των Ορθόδοξων κληρικών, λαϊκών και Οργανώσεων, έγιναν φύλλο και φτερό από τα μεγάλα μεγέθη της Θεολογίας επώνυμα , όπως και οι νεονικολαϊτισμοί και έπεσαν κατα γης. Ας θρηνούν λοιπόν μαζί τους και οι γιανναρολάτρες.
ΔιαγραφήΑλλά και άγιοι σύγχρονοι καταφέρθηκαν εναντίον του ειδώλου τους και ήταν αντίθετοι στις νεωτερίστικες και δυσσεβέστες δοξασίες του όπως μπορεί κάθε αμερόληπτος να δει.
Πάρε να έχεις!
ΔιαγραφήΦίλος του Αγίου Όρους26 Σεπτεμβρίου 2024 στις 9:51 μ.μ.
Η Ιστορική και πολύτιμη Ανακοίνωση του Αγίου Όρους γράφει προς το τέλος:
“Ούτω ο κ. Γιανναράς προωθεί τους αναγνώστας του, καί μάλιστα τους νέους, νά γίνωνται κριταί των Αγίων και να μένουν μεν εις την Εκκλησίαν ικανοποιούντες όμως τα πάθη των, χωρίς να παιδαγωγούνται εις την απόκτησιν της αληθούς μετανοίας, ταπεινοφροσύνης, αγνότητας και υπακοής, άνευ των οποίων είναι ανέφικτος η αληθής εν Χριστώ ελευθερία.
Ελπίζομεν ότι ο κ. Γιανναράς θα αναλογισθή την μεγάλην ευθύνη του ενώπιον του Θεού.”
Με δύο λόγια κάνει συντρίμια όλες τις καταγέλαστες προσπάθειες επίρριψης της ευθύνης στον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και σε άλλους αξιοσέβαστους κληρικούς και θεολόγους που δίκαια είδαν και αυτοί τις συνέπειες των γιανναρικών θεωριών.
Καλή ανάρρωση να ευχηθείς στους γιανναρόπληκτούς και στον εαυτό σου γιανναρόπληκτε 10:58 μ.μ.!
ΔιαγραφήΠοιών οργανωσιακών; Ποιό κόμπο;
ΔιαγραφήΟι αθλιότητες είναι των συκοφαντών των "οργανωσιακών".
Καλή ανάρρωση σε σένα και στους φονταμενταλιστές του είδους σου!
Ένα σφίξιμο στο στομάχι των "οργανωσιακών" από το τσουνάμι των Γιανναρικων αποκαλύψεων, της Προτεσταντικής δομής, λειτουργίας, θεολογίας των "οργανώσεων".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνήκεστη η "οργανωσιακή" βλάβη.
Σιγά τις αποκαλύψεις Γιανναρόπληκτε!!!
ΔιαγραφήΕπειδή το γράφει ο Γιανναράς και οι Γιανναρόπληκτοι;;;
Κομίζεις γλαύκας εις Αθήνας;;;
Χρήζει ιδιαίτερου τονισμού ότι δεν είναι ανώνυμοι οι μαρτυρούντες για τις απόψεις του αγίου Παϊσίου περι Γιανναρά, στο μνημειώδες βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος σημαίνει δεν ξέρω το όνομα του και την ιδιότητα του και τίποτα πραγματικό.
Αντίθετα οι μαρτυρούντες για τις απόψεις του αγίου Παϊσίου περι Γιανναρά, είναι γνωστοί στον εκδότη του βιβλίου, καθόλα αξιοσέβαστο πρόσωπο, και γνωρίζουμε την ιδιότητα και πάλι σεβαστή (κληρικός ο ένας, εκπαιδευτικός ο άλλος). Αυτό μόνο ανωνυμία δεν είναι.
Μπορούμε να προφαστιστούν οι υμνολογούντες τον Γιανναρά, ότι δεν ήξερε ο Άγιος Παΐσιος και γενικότερα οι σύγχρονοι άγιοι που απέρριπταν τον Γιανναρά, την αλήθεια περι Γιανναρά; Ότι ήταν θύματα κακών φημών;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καμία περίπτωση!
Η καταλυτική απάντηση από το αξιόπιστο βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
"Επειδή μερικοί εκ των εχόντων διαφορετική άποψη περί του εν λόγω συγγραφέως προφασίζονται ότι ο μακαριστός Γέροντας τον είχε παρεξηγήσει, παρασυρθείς δήθεν από άλλους, θεωρούμε αναγκαίου -παρεκβαίνοντας ίσως από το κυρίως θέμα μας- να παρατηρήσουμε τα έξης:
Ι. Πέραν από το γεγονός ότι ο Γέροντας δεν δεχόταν τόσον επιπόλαια κρίσεις τρίτων -άλλ’ ούτε και στην δική του ανθρώπινη κρίση ενεπιστεύετο δια να αποκρυσταλλώσει θέση, ιδίως αρνητική έναντι άλλων, και μάλιστα να την δημοσιοποιήσει- στις ανωτέρω χαρακτηριστικές μαρτυρίες είναι καταφανές:
α) Ότι έχομε παρουσία υπερφυσικής Αγιοπνευματικής ενεργείας (διορατικό χάρισμα), πού διασφαλίζει αλαθήτως τους λόγους του (βλ. πρώτη μαρτυρία) και
β) Ότι όχι μόνον είχε προσωπικώς συζητήσει με τον ίδιο (μη παρασυρθείς, δηλαδή, από σχόλια τρίτων), αλλά και είχε μετά θλίψεως διαγνώσει σαφέστατα κατά την συζήτησιν την επιφανειακή -αν όχι υποκριτική- μετάνοιά του (ορθότερο: μεταμέλεια) βλ. δεύτερον μαρτυρία).
ΙΙ. Όλοι -καθόσον τουλάχιστον γνωρίζομε- οι σύγχρονοι, όσιοι Γέροντες και οι διακριτικοί Πνευματικοί είχαν και εξέφρασαν την ιδίαν με τον πατέρα Παϊσιο θέση. "
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
Και ο Αγιορείτης Γέροντας Μωϋσής είδε την κακή επιρροή των θεωρίων περι έρωτος Γιανναρά και τις αντορθόδοξες θεωρίες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑείμνηστος Αγιορείτης Γέροντας Μωϋσής για Γιανναρά:
"Θεωρεί ότι μπορεί να νουθετεί, διορθώνει, αποδοκιμάζει και κατευθύνει Πατριάρχες, Επισκόπους και ηγουμένους. Πότε οι ως άνω θα επιτιμήσουν τον πολύ κ. Χ.Γ., που μόνο κακό κάνει με τις διάφορες αντιορθόδοξες θεωρίες του και μάλιστα στους νέους μας;
Εκατό μοναχούς να τους ρίξουμε στον γκρεμό, για να φέρουμε τη νεόκοπη γιανναρική «θεολογίαν» τής «γκρίνιας» και του «έρωτος» στο Άγιον Όρος; "
https://aktines.blogspot.com/2010/04/blog-post_2690.html
Είναι και αυτός κακός και ευσεβιστής, όπως κακολογούνται οι Ορθόδοξοι που δεν έχουν φανατικές γιανναρικές παρωπίδες;
Τελικά με τα κρεμμυδάκια έγιναν και πάλι τα φιλογιανναρικά αρθρίδια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αστειοτητα των άσχετων "οργανωσιακών" και νηπιοφοβισμενων όντων: "ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος συνήθως δεν έγραψε". Τελείως θεολογικά αγράμματος ο 2,25. Σκέτος παπαγάλος αβελτηριακος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι άσχετε και αγράμματε θεολογικά γιανναρικέ 2,02 πμ.!
ΔιαγραφήΟ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος λίγα έγραφε, κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση και άλλα ποιμαντικά καθήκοντα. Διάβασε περισσότερα να μάθεις πριν βρίσεις σαν γιανναρικός παπαγάλος!
Αυτά που διασώζονται είναι ελάχιστα σε σχέση με την μόρφωση του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου και αυτό διότι κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση.
Η αστειότητα βρίσκεται σε σένα και στους ομοίους σου ξερόλες!
Η αστειότητα βρίσκεται στους άσχετους γιανναρολάτρες και νηπιοφοβισμένα όντα που δεν έχουν διαβάσει καλά και κάνουν και τον έξυπνο!
ΔιαγραφήΚατάλαβες αγράμματε και νηπιοφοβισμένο όν, 2,02πμ;;;
Η αστειοτητα των άσχετων "οργανωσιακών" και νηπιοφοβισμενων όντων: "ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος συνήθως δεν έγραφε". ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ!Τελείως θεολογικά αγράμματος ο 2,25. Σκέτος παπαγάλος αβελτηριακος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι άσχετε και αγράμματε θεολογικά γιανναρικέ 2,09 πμ. !
ΔιαγραφήΟ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος λίγα έγραφε, κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση και άλλα ποιμαντικά καθήκοντα. Διάβασε περισσότερα να μάθεις πριν βρίσεις σαν γιανναρικός παπαγάλος!
Αυτά που διασώζονται είναι ελάχιστα σε σχέση με την μόρφωση του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου και αυτό διότι κυρίως ασχολούνταν με την εξομολόγηση.
Η αστειότητα βρίσκεται σε σένα και στους ομοίους σου ξερόλες!
Ο αγράμματος 2,02 πμ. είναι ο ίδιος με τον 2,09 πμ. ακριβώς το ίδιο σχόλιο! Ψυχοπαθολογικό παραλήρημα!
ΔιαγραφήΑπαντήθηκε.
Ανώνυμος 27 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:34 μ.μ.
Η αστειότητα βρίσκεται στους άσχετους γιανναρολάτρες και νηπιοφοβισμένα όντα που δεν έχουν διαβάσει καλά και κάνουν και τον έξυπνο!
Κατάλαβες αγράμματε και νηπιοφοβισμένο όν, 2,02πμ;;;
Στο νέο αυτό ανατριχιαστικό και άξιο πολλών θρήνων άρθρο, δεν υπάρχει τίποτα που να προσθέτει κάτι σοβαρό στην προσπάθεια απενοχοποίησης του γιανναρισμού και κρίνω σκόπιμο να ξανατονίσω ορισμένα σημεία που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες δεν αξίζουν σε καμία περίπτωση της ολικής απαξίωσης και της λάσπης που δέχτηκαν από τον Γιανναρά και τους φονταμενταλιστές Γιανναριστές επί δεκαετίες ολόκληρες!
Δεν μπορούμε να τις κατακρίνουμε τόσο απλά και ακυρωτικά όπως κάνουν οι Γιανναράδες και οι Γιανναριστές λάτρεις και οπαδοί του, κρυφοί ή φανεροί.
Οι λάσπες που δέχτηκαν οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες είναι ανυπόφορες, αφού η προσφορά τους είναι καλή, πελώρια και πολυεπίπεδη!
β. Η κριτική που δέχτηκε ο Γιανναράς από τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες ήταν ήπια, σε σχέση με την άμετρη επίθεση που δέχτηκαν από τον Γιανναρά. Η κριτική ήταν και ήπια και Ορθόδοξη και θεολογική.
Η προσφορά των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων ήταν και είναι μεγάλη και πελώρια σε διαστάσεις.
γ. Δεν θα συμφωνήσουμε με την αθώωση και με την υπερεξύψωση του Γιανναρά όπως κάνουν οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού και άλλοι κακώς επηρεασμένοι από τον Γιανναρά. Οι νεονικολαϊτικες δοξασίες του Γιανναρά φθάνουν, για να καταλάβουμε ότι θεολογικά ο Γιανναράς δεν μπορεί να υπάρξει ως πρότυπο προς μίμηση, αλλά μόνο προς αποφυγή!
δ. Ο Γιανναράς απορρίφθηκε θεολογικά και πνευματικά και από τους συγχρόνους αγίους της επόχης και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε και να το "ρίξουμε στα μαλακά" όπως θα ήθελαν οι θαυμαστές του και οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού! Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ήταν καταπέλτες! Οι άγιοι αυτοί είχαν και το διορατικό χάρισμα και δεν μπορεί κανείς Γιανναριστής να τους κατηγορήσει, για παραπλάνηση, συκοφαντία ή όποια άλλη κατηγορία εκτοξεύουν για τους Ορθόδοξους κληρικούς, θεολόγους και πιστούς που κρίνουν ορθόδοξα τον Γιανναρά!
ε. Ο Γιανναράς δέχτηκε σωστή θεολογικά κριτική από τον αείμνηστο και λόγιο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και δεν αδικήθηκε καθόλου. Υπάρχουν σε βιβλία του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναλυτική η σωστή κριτική του στις δοξασίες Γιανναρά, θεολογική και ορθόδοξη που ισοπεδώνουν τις γιανναρικές νεονικολαϊτικες και άλλες δοξασίες. Και είναι μόνο προς τιμή του Γέροντα Θεόκλητου.
στ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Όσο και να πασχίζουν οι θαυμαστές του Γιανναρά, οι ασέβειες του δείχνουν το βαθμό που βρισκόταν πνευματικά.
ζ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.
η. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στη ορθή ανύμνηση της αειπαρθενίας της Θεοτόκου από την Εκκλησία.
(Συνεχίζεται)
(Συνέχεια από το προηγούμενο)
ΑπάντησηΔιαγραφήθ. Το πόσο αδικήθηκε δήθεν ο Γιανναράς για τις νεονικολαϊτικες κακοδοξίες του, φαίνεται και από τον θαυμαστή του Γιανναρά, τον Ζουμπουλάκη που έγραψε πρόσφατα ότι "Συνάμα απενοχοποίησε τον έρωτα και τη σεξουαλική ζωή". Ας διαβάσουν καλύτερα οι αμνηστεύοντες τον Γιανναρά τα βιβλία του για να δουν τις μεγάλες ασέβειες και κακοδοξίες του.
ι. Για τον νεονικολαϊτισμό του και τις άλλες μεγάλες ασέβειες του Γιανναρά, αρκετοί έχουν αναφερθεί, με μεγάλο κύρος στην Ορθοδοξία και την Θεολογία όπως ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, οι Άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος, ο Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Θεολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, καθώς και το Άγιον Όρος (1993). Και ακολουθούν και άλλοι που παραλείπω.
ια. Όποιος θέλει πραγματικά να δει το ανατριχιαστικό πνεύμα πλάνης που έχει ο Γιανναράς και αυτό εκδηλώνεται όχι σε ένα ή δύο σημεία , μπορεί να διαβάσει την Ορθόδοξη Κριτική στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής. Αλλά και τα σχετικά ορθόδοξα βιβλία του αείμνηστου Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη.
Η προσπάθεια αμνήστευσης και εγκωμιασμού του θεολογικού έργου Γιανναρά είναι άξια πολλών θρήνων και δεν πείθει καθόλου...
Το μαύρο δεν γίνεται άσπρο! Και οι αιρέσεις και οι δυσσέβειες δεν γίνονται Ορθοδοξία!
Και οι Ορθόδοξοι φανερώνοντες και στιγματίζοντες τις αιρέσεις και τις δυσσέβειες, δεν είναι άξιοι κατηγορίας και λάσπης, αλλά τιμής!
Όποιος διαβάσει τον Γιανναρά, ο ίδιος, όχι μέσω τρίτων και δεν εκπλαγεί (όχι για το αλάθητό του, αυτό δεν το έχουν ούτε οι αναγνωρισμένοι άγιοι), αλλά για τον πόνο του Χρ. Γιανναρά να καταθέσει τις αλήθειες της εκκλησίας με τη γλώσσα του σημερινού ανθρώπου, τότε η φτώχεια αυτού του ανθρώπου παραμένει παροιμιώδης. Χάνοντας μια έμπνευση απαράμιλλη και μια αναπάντεχη πρόνοια του Θεού για την ψυχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι θα εκπλαγεί κάποιος Ορθόδοξος που θα διαβάσει Γιανναρά για τις απίστευτες δοξασίες και δυσσέβειες του!!
Διαγραφή"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Και δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με τον Άγιο Παΐσιο για όσα είπε για τον Γιανναρά
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Δύο ή τρεις θαυμαστές του Γιανναρά δεν μπορούν να καθαιρέσουν τα ακαθαίρετα ούτε τα μεγάλα πνευματικά αναστήματα που ισοπέδωσαν τις γιανναρικές δοξασίες, ούτε τα ακλόνητα και ισορροπημένα επιχειρήματα και σχόλια των Ορθόδοξων σχολιαστών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το πάρουν επιτέλους χαμπάρι!
Όσο γρηγορότερα το πάρουν χαμπάρι τόσο το καλύτερο για τους ίδιους.
Ο Αείμνηστος Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης για τον τιμηθέντα με πατριαρχικό οφφίκιο Χρήστο Γιανναρά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ άλλων για την ολέθρια επίδραση των γιανναραΐκων θεωριών.
"Αὐτὴ ἡ θεωρία κηρύσσεται μέχρι σήμερα καὶ κάνει θραύση μεταξὺ τῶν νέων ἡμιχριστιανῶν ἢ χριστιανοποιουμένων. Καὶ ἔφτασε νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ὡς ἐθνικὴ διδασκαλία, ἀφοῦ εἰσῆλθε στὶς αἴθουσες τῆς Γ΄ Λυκείου, διὰ τοῦ γνωστοῦ βιβλίου τῶν θρησκευτικῶν, ποὺ ἀποτελεῖ πιστὴ μεταγραφὴ τῶν Γιανναρικῶν παραληρημάτων καὶ ποὺ τόσον ἐπιτυχῶς περιγράφεις στὰ δύο ἄρθρα σου.
Ἑπομένως, ἀγαπητὲ π. Θεόκλητε, εἶμαι ἀπολύτως σύμφωνος μὲ τοὺς δημοσίους ἐλέγχους τῆς αἱρέσεως αὐτῆς, ποὺ ὁδηγεῖ κατ’ εὐθείαν στὴν θεόργιστη πορνεία τῶν νέων καὶ φρονῶ ὅτι, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ κυκλοφορία ἑνὸς βιβλίου, ποὺ νὰ ἐκθέτει τὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων ὀρθόδοξη ἠθικοπνευματικὴν διδασκαλίαν, διὰ τῶν μεγάλων Ἁγίων Πατέρων."
https://aktines.blogspot.com/2019/09/blog-post_3.html
Κατόπιν αυτών καταλαβαίνουμε την μεγάλη ευθύνη ενώπιον του Θεού όλων των εγκωμιαστών της γιανναραΐικης κακοφιλοσοφοθεολογίας!!!
Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους και ας σταματήσουν μας προκαλούν άλλο!!!
Για τους μικρόνοες φονταμενταλιστές της Γιανναροπληξίας που διακατέχονται απο φονταμενταλισμό αντιπατερικό και βρίζουν με ασύλληπτη παραφροσύνη όσους αρνούνται να δεχτούν την αρρωστημένη Γιανναροπληξία τους, τους προτείνω να μελετήσουν την εισήγηση του θεολόγου κ. Ιωάννου Ν. Μαρκά, ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ) και ιδιαίτερα την παράγραφο για τον ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΟ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟ.
ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ
του Ιωάννου Ν. Μαρκά
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ)
https://paterikos.blogspot.com/2012/02/blog-post_1954.html
Ναί, απετέλεσε φαινόμενο ο Γιανναράς. Αλλά φαινόμενο προς αποφυγή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να φανταστεί κανείς ότι ο αείμνηστος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης στην ορθόδοξη κριτική του κατα του Γιανναρά, δεν είχε ενώπιον του όλα αυτά τα φοβερά που γράφονται στο βιβλίο του Γιανναρά "Ενάντια στη θρησκεία"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλίο "Ενάντια στη θρησκεία" πρέπει να εκδόθηκε όταν ο Γέροντας Θεόκλητος βρισκόταν ήδη στους ουρανούς.
Πού να τα είχε υπ' όψη του, τί θα γινόταν!!!...
Όποιος διαβάσει τον Γιανναρά, ο ίδιος, όχι μέσω τρίτων και δεν εκπλαγεί (όχι για το αλάθητό του, αυτό δεν το έχουν ούτε οι αναγνωρισμένοι άγιοι), αλλά για τον πόνο του Χρ. Γιανναρά να καταθέσει τις αλήθειες της εκκλησίας με τη γλώσσα του σημερινού ανθρώπου, τότε η φτώχεια αυτού του ανθρώπου παραμένει παροιμιώδης. Χάνοντας μια έμπνευση απαράμιλλη και μια αναπάντεχη πρόνοια του Θεού για την ψυχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επανέλαβες το ίδιο σχόλιο στις 11,46 π.μ. φιλο-γιανναρικέ. Γιατί το επαναλαμβάνεις;
ΔιαγραφήΝομίζεις ότι θα πείσεις;
Σού ήρθε και η απάντηση
Ανώνυμος27 Σεπτεμβρίου 2024 στις 6:33 μ.μ.
Πράγματι θα εκπλαγεί κάποιος Ορθόδοξος που θα διαβάσει Γιανναρά για τις απίστευτες δοξασίες και δυσσέβειες του!!
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Και δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με τον Άγιο Παΐσιο για όσα είπε για τον Γιανναρά
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Σε λίγο θα τον αγιοποιήσεις γιανναρικέ 6,52 μ.μ.! ... Τον συγκρίνεις με τους αγίους;
ΔιαγραφήΠοιό αλάθητο;; Δεν μιλάμε για αλάθητο καν! Για άλλα συζητάμε.
ΔιαγραφήΑπάντηση στον Γιανναρικό 6:52 μ.μ.
ΔιαγραφήΑπο το βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
1. Αναμφιβόλως στα κείμενα του συγγραφέως αυτού υπάρχουν και αρκετά θετικά στοιχεία: (πατερικές θέσεις, ορθόδοξες τοποθετήσεις κ.λ.π.). άλλ’ αυτά τα καθιστούν έτι περισσότερο επικίνδυνα, διότι λειτουργούν ως δόλωμα. Δόλωμα το οποίον ελκύει και καλοπροαίρετους ακόμη ανυποψίαστους αναγνώστες ή -το και χειρότερο- παραπλανά ακόμη και πνευματικούς ανθρώπους και καθοδηγούς. Ώστε να τα συνιστούν (!) ή τουλάχιστον, να τα ανέχονται δικαιολογώντας τα με «καλό λογισμό». Νομίζουμε ότι δι’ αυτά ισχύει η φράση του μακαριστού Γέροντος σε παρόμοια περίπτωσιν: Είναι σαν τα τηγανητά αυγά πού έχει πέσει πάνω τους κουτσουλιά και πού θέλουν πέταγμα μαζί με το τηγάνι”.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Ένα σχόλιο απο άλλη ανάρτηση που έχει ιδιαίτερη σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιανναρικός 1:06 π. μ., προσπαθεί να μας πει ότι οι μαρτυρίες για τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη για όσα λέει για τον Γιανναρά, δεν ισχύουν. Όμως ο ίδιος ο Γιανναράς πόσο εμπιστεύεται τους σύγχρονους αγίους Γέροντες, για τους οποίους πασχίζει ο Γιανναρικός ανώνυμος να μας πει ότι ήταν κατα του Γιανναρά.
Η απάντηση απο σχόλιο αλλού.
Εκκλησιαστικός 23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:19 π.μ.
Άραγε ο Γιανναρά δείχνει εμπιστοσύνη στους χαρισματικούς αγίους Γέροντες;
Αμφισβητεί τους φημισμένους χαρισματικούς γέροντες.
Με μαεστρία ρίχνει το δηλητήριο του: «Στον ιδεολογικοποιημένο ορθοδοξισμό, αντίθετα, παραθεωρούνται ή περιφρονούνται οι θεσμοί, και μετατίθεται η εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και αυθεντία ατόμων. Αν εμφανιστεί, λ.χ., μια καινοφανής διδασκαλία, οι πιστοί του ορθοδοξισμού δεν θα προσφύγουν σε συνοδικό θεσμό που θα κρίνει, με βάση την εμπειρία κάθε ευχαριστιακού σώματος, αν πρόκειται για αίρεση. Θα προστρέξουν σε κάποιο φημισμένο "γέροντα", και στο ατομικό του χάρισμα – αυτός θα τους προσφέρει "αντικειμενικές" βεβαιότητες ιδεολογικά (δηλαδή ψυχολογικά) εγγυημένες» (σ. 288). (Σημείωση: Κατά τον κ. Γ. Ορθοδοξισμός είναι η μετατροπή του εκκλησιαστικού γεγονότος σε ιδεολογία).
Ο κ. Γ. χρησιμοποιεί μια ευλογοφανή μέθοδο. Οχυρώνεται πίσω από τον «συνοδικό θεσμό» —και «την εμπειρία του ευχαριστιακού σώματος», λες και οι χαρισματικοί γέροντες είναι εκτός Εκκλησίας. Μιλάει δήθεν με σεβασμό για τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, τη στιγμή, που σε άλλα σημεία του βιβλίου του τους αμφισβητεί και τους ρίχνει τη ρετσινιά της θρησκειοποιήσης. Τί σεβασμό μπορεί να έχει προς τους επισκόπους, που συγκροτούν μια, έστω, τοπική σύνοδο, όταν για τους ίδιους τους επισκόπους λέει συλλήβδην ότι: «προέρχονται από χαμηλό κοινωνικό και μορφωτικό περιβάλλον» και ότι τους χαρακτηρίζει «η σεξουαλική στέρηση». «Στέρηση που (συχνά ή κατά κανόνα) δεν την επέλεξαν επειδή είχαν κλίση για βίο μοναχού και ασκητή, ούτε από πόθο για ένταξη σε κοινό άθλημα κοινωνίας: σε μοναστικό κοινόβιο. Αλλά δέχτηκαν τη σεξουαλική στέρηση προγραμματικά ως προϋπόθεση καρριέρας: ανόδου σε εξουσιαστικά θρησκευτικά αξιώματα» (σ. 165, 166). Μπαίνει στα μύχια των καρδιών των επισκόπων και αποφθέγγεται ως «χαρισματικός γέροντας». Τολμάει να τα βάλει με αγιασμένες στη συνείδηση «του ευχαριστιακού σώματος» μορφές. Ειρωνεύεται τους σύγχρονους αγίους γέροντες και «χείλεσιν αμφιλάλοις» επιχειρεί να πλήξει τα «φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας» ως δήθεν παρέχοντες «βεβαιότητες ψυχολογικής «φύσεως». Ο «πολύφθογγος αυτός ρήτωρ» θα έπρεπε να σιγά, ενώπιον των σεβαστών αυτών μορφών, οι οποίοι στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας είναι άγιοι εν ουρανοίς. Η επίδρασή τους στον σύγχρονο εκκλησιαστικό βίο είναι πλέον εμφανής και αδιαμφισβήτητη.
Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html