Του Βασίλη Χαραλάμπους
Στην αφέγγαρη νυχτιά
στο παγωμένο χιόνι
αργά τα βήματα
ιχνογραφούνε τούτες τις στιγμές
για την αγρυπνία π’ αρχινά
στην Καλύβη της Υπάπαντής
στο σιγούρλιο ετούτο της Νέας Σκήτης.
Αναθυμούμαι ακόμα και τούτο
πως συνήθειο παλαιό
ετούτο το γιορτασμό
της Παναγιάς να λέμε.
Καλοταιριάζει θαρρώ
στ’ ανηφόρι της Πανάγνου Μητρός
“των πάντων χωρισθέντων
και πάσι συνηρμοσμένων”
χωρίς την ψεύτικη αγάπη εκείνη
που στη σαρκός το φρόνημα τόσο ταιριάζει
κι ευθύς μόλις το κατώφλι δρασκελίσει
το σκόνταμα στο πρώτο το πεζούλι.
(Από την ποιητική Συλλογή “Αγιονορείτικο Διαβατικό”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου