Αποστολή στο χωριό Κεστοράτι του Αργυροκάστρου
Για πρώτη φορά στα 121 χρόνια λειτουργίας του Ζωγράφειου Λυκείου της Κωνσταντινούπολης, απόφοιτοι, μαθητές και καθηγητές, επισκέφθηκαν τον τόπο καταγωγής του Χρηστάκη Ζωγράφου, ευεργέτη και ιδρυτή του σχολείου τους. Ο καταγόμενος από το χωριό Κεστοράτι του Αργυροκάστρου Αλβανίας, Χρηστάκης Ζωγράφος, είχε διαθέσει το ποσό των 10.000 λιρών για να βοηθήσει στο κτίσιμο του Ζωγράφειου Γυμνασίου-Λυκείου της Πόλης, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1893.Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ακολούθησε τους Ζωγραφειώτες, στο ταξίδι τους, το οποίο ήταν ιδέα του διευθυντή του σχολείου Γιάννη Δερμιτζόγλου. Στο κέντρο του χωριού Κεστοράτι, δεσπόζει, σαν φάντασμα από την εγκατάλειψη, το παιδαγωγικό συγκρότημα που ο Χρηστάκης Ζωγράφος είχε ιδρύσει και στη γενέτειρά του. Οι μαθητές από την Πόλη, ο Ιάκωβος, η Ρηνούλα, ο Χρηστάκης, δεν κρύβουν τη χαρά τους που γνώρισαν την ιδιαίτερη πατρίδα του ευεργέτη και λένε πως είναι για εκείνους μία σπουδαία εμπειρία που θα τους ακολουθεί.«Πιστεύω ότι το σχολείο μας»,
επισημαίνει ο κ. Γιάννης Δερμιτζόγλου, «είναι η καρδιά της ρωμιοσύνης, είναι ένα ζωντανός οργανισμός στην Πόλη. Συνεχίζουμε στο πνεύμα του ιδρυτή μας και όλη η προσπάθειά μας είναι οι μαθητές μας μετά την αποφοίτησή τους, να γνωρίζουν καλά την ταυτότητά τους, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και φυλής, να είναι κοντά στο συνάνθρωπό τους, να κάνουν το καλύτερο για την πατρίδα και για όλον τον κόσμο. Όσοι βλέπουν το χαμόγελο των μαθητών μας, λένε ότι βγάζουν προς τα έξω, όπως και όλη η Ζωγραφιώτικη οικογένεια, ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον».Την ιδέα του διευθυντή του σχολείου χαρακτηρίζει εξαιρετική ο κ. Νίκος Κόλμαν, πρόεδρος του συνδέσμου των εν Ελλάδι αποφοίτων του Ζωγράφειου της Πόλης, ο οποίος τονίζει πως για πρώτη φορά όχι μόνο εκπληρώνεται ένα ταξίδι με εκπαιδευτικό χαρακτήρα για τους μαθητές, αλλά και μία υποχρέωση στην πίστη ενός παρελθόντος. Μάλιστα, διευκρινίζει ότι «η επίσκεψη στο Κεστοράτι, έγινε για να αποτίσουν φόρο τιμής και όχι απλώς να κάνουν ένα μνημόσυνο σε αυτούς που είχαν τότε την έμπνευση, την ιδέα, το στρατηγικό μυαλό, να αναδείξουν πως η εκπαίδευση, αποτελεί βάση για το μέλλον ενός έθνους με οικουμενικό χαρακτήρα τότε, γιατί μόλις η Ελλάδα γεννιόταν, με τα σύνορά της στην Λάρισα».
«Είμαστε λίγοι και αμέτρητοι»
Το Ζωγράφειο Γυμνάσιο-Λύκειο στην Πόλη με τις εκδηλώσεις του, με τις δραστηριότητες, τα συνέδρια, τις συναυλίες του, τα φεστιβάλ -αν και σήμερα έχει συρρικνωθεί ο αριθμός των μαθητών- προσπαθεί να στείλει το μήνυμα της συνέχειας.«Είμαστε λίγοι και αμέτρητοι», αναφέρει ο κ. Δερμιτζόγλου. «Το ρωμαίικο», προσθέτει, «μπορεί να υπάρχει μεταξύ μας, αλλά αυτό που γίνεται από τους λίγους, να διατηρούν σήμερα εκκλησίες και ιδρύματα που φρόντιζαν κάποτε χιλιάδες Ρωμιοί της Πόλης, είναι ένα θαύμα. "Λίγοι και αμέτρητοι", λέω, διότι ο καθένας έχει την ευθύνη του αλλά ταυτόχρονα κουβαλάει στην πλάτη του, πολλές ευθύνες και καθήκοντα».
Οι διαχρονικές αξίες του ιδρυτή της Σχολής
Πριν από πέντε δεκαετίες, στο Ζωγράφειο της Πόλης, φοιτούσαν 400 μαθητές. Σήμερα, φοιτούν περίπου 50, αριθμός που δεν αλλάζει τα τελευταία χρόνια, όμως η εκπαίδευση παραμένει πιστή στις αξίες του ιδρυτή του σχολείου. Ο Χρηστάκης Ζωγράφος όταν έδωσε τα χρήματα, είχε βάλει ως όρο να κτιστεί ένα «πραγματολογικό» Λύκειο. Με προσανατολισμό, δηλαδή, θετικής κατεύθυνσης, που θα διέπεται από τις αρχές της αδελφότητας, της ισότητας και της δικαιοσύνης, τις αρχές του Διαφωτισμού.
«Γνώρισα τη φυσιογνωμία του Χρηστάκη Ζωγράφου από τα 4,5 χρόνια μου, όταν ξεκίνησα στο δημοτικό σχολείο στο Νιχώρι στο Ζωγράφειο Παρθεναγωγείο», λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορεί Ειδήσεων ο κ. Λάκης Βίγκας ο οποίος συνοδεύει την αποστολή και ως εκπρόσωπος του ιδρυτού της σχολής, μία θεσμική θέση που ισχύει στην Τουρκία.
Ο κ. Βίγκας θυμάται πως, αν και οι συνθήκες τότε δεν ήταν ευνοϊκές όπως σήμερα, η οικογένειά του θεωρούσε πολύ σημαντικό να τον στείλει στο Ζωγράφειο, που ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στην Πόλη.«Μια ζωή συναντιέμαι με τον Χρηστάκη Ζωγράφο», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο μελέτης που γίνεται από κοινού με την κοινότητα Νιχωρίου «πολλές φορές συναντήσαμε το όνομά του». «Ήταν», συνεχίζει, «ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν πρόσφερε μόνον υλικά αγαθά, αλλά παρακολουθούσε στενά την πορεία του σχολείου. Να βλέπει εάν το όραμά του υλοποιείται. Με την επίσκεψή μας εδώ θέλαμε να τον τιμήσουμε. Αυτός ο άνθρωπος προόδευσε, πλούτισε, αλλά άφησε πίσω του μεγάλη περιουσία στο γένος, στην ομογένεια της Κωνσταντινούπολης. Εμείς τον τιμούμε στην Πόλη. Δεν τον ξεχάσαμε ποτέ και γι’ αυτό ήρθαμε σε αυτό το μικρό χωριό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου