Πριν φτάσεις μπροστά στην εικόνα του Χριστού μέσα στο ναό, περνάς από το παγκάρι.
Του Σωτήρη Τζούμα
Όταν ο Γ.Παπανδρέου κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο υπουργικό συμβούλιο πιστέψαμε ότι θα συγκυβερνήσουν. Αλλά όπως σε όλα όσα έπραξε ο τότε Πρωθυπουργός στο σύντομο πέρασμά του από το Μαξίμου, έτσι και εδώ δεν ήξερε, ούτε κατάλαβε τι έκανε και γιατί το έκανε. Μείναμε απλώς με τις εντυπώσεις.
Ο Τσίπρας αντιθέτως ήξερε από την αρχή πού στόχευε. Όταν έχεις διατελέσει πρόεδρος… 15μελούς, είναι σα να είσαι αρχηγός θιάσου. Παίζεις θέατρο μέρα και νύχτα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε εξ αρχής καλή σχέση με τον κ. Τσίπρα. Από τα γεννοφάσκια του.
Τη σήμερον ημέρα όταν δεν έχεις καλή …χημεία με τον άλλον, ούτε σχέση μπορείς να κάνεις, ούτε γάμο, ή ακόμη και να φλερτάρεις.
Η άριστη σχέση των δύο ανδρών φάνηκε από την αρχή.Οικογενειακές σχέσεις από το παρελθόν που ήλθε η ώρα να κεφαλαιοποιηθούν. Οι Αρχιερείς έννοιωθαν μια σιγουριά εξαιτίας αυτής της καλής σχέσης. Και το ένα έφερε το άλλο.Μέχρι που φτάσαμε στην «ιστορική συμφωνία».
Ενδεχομένως θα μείνει ..ιστορική ή για το βραχύβιο της ισχύος της ή γιατί δεν κατάφερε να πείσει.
Και είχε όλα τα εχέγγυα της επιτυχίας.
Από τη μια η Εκκλησία θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι εξασφάλισε την οικονομική της αυτονομία με αυτή τη συμφωνία και από την άλλη η κυβέρνηση θα μπορούσε να λέει στο κομματικό ακροατήριό της ότι έκανε ένα βήμα προς τον διαχωρισμό, που αποτελεί πάγιο αίτημα της Αριστεράς. Επί της ουσίας δεν έγινε τίποτα από τα δύο. Προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν. Και τούτο διότι έμπλεξαν λάθος πρόσωπα στη σύναψη της συμφωνίας. Άτομα που παρουσίασαν ένα τόσο σοβαρό θέμα με κανόνες και φρασεολογία επιχειρηματικής συμφωνίας λες και κλείσαμε το …deal του αιώνα.
Ο Χριστόδουλος έλεγε για κάποιους Αγίους συνεπισκόπους του ότι μπορούν να πουλήσουν τα πάντα αρκεί να νοιώσουν ότι έγιναν ισχυροί οικονομικά. Ηδονίζονται με τον ήχο του χρήματος, έλεγε. Αυτό τους συγκινεί και τους παρακινεί και όχι ο ήχος της καμπάνας.
Και μπορούσε να το λέει αυτά εκείνος που έφυγε από τη ζωή αυτή φτωχός και πένης.
Πάνω στο δολάριο αναγράφεται μια μεγάλη σοφία του κόσμου. Του κόσμου τούτου που ζούμε αλλά και του άλλου που προσδοκούμε να ζήσουμε με την ανάσταση των νεκρών. «In God we trust», αναγράφεται πάνω στο δολάριο. «Στο Θεό που πιστεύουμε» ή κατ´άλλους «Εις το όνομα του Θεού». Αλλά διαβάζεται και αλλιώς, αναγνωρίζοντας τη θέση του χρήματος στον κόσμο.
«Τα λεφτά είναι πολλά χριστιανοί μου» θα μπορούσε να αναφωνήσει ο Ιεροκήρυξ στο κήρυγμα της Κυριακής, ακόμη και από τον κεντρικό άμβωνα της Μητρόπολης Αθηνών, αφού τα χρήματα που θα έδινε η Κυβέρνηση με τη μορφή επιδόματος για τους μισθούς θα ήταν 200 εκ ευρώ.
Πριν φτάσεις μπροστά στην εικόνα του Χριστού μέσα στο ναό, περνάς από το παγκάρι.
Ο Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος ήθελαν να μας πείσουν ότι οι κληρικοί δεν θα πληρώνονται πλέον ως δημόσιοι υπάλληλοι αλλά θα πληρώνονται από έναν ειδικό λογαριασμό που θα διαχειρίζεται η ίδια η Εκκλησία, αλλά θα γεμίζει το Κράτος με 200 εκ. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ένας πρώτος διαχωρισμός του Κράτους από την Εκκλησία. Αλλά δεν είναι.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον, αν κάποιος αποφάσιζε να διακόψει την… τροφοδοσία αυτού του λογαριασμού. Αν μια μελλοντική κυβέρνηση έλεγε: με συγχωρείτε δεν δύναμαι πλέον να σας δίνω τα χρήματα αυτά.
Και εδώ είναι που κρύβονται οι παγίδες για την Εκκλησία. Και δεν είμαστε όλοι αφελείς.
Το όλο σχέδιο εκπονήθηκε για να φαντάζει ως λύση που εξυπηρετεί και τους δύο: από τη μία την Εκκλησία, που θα έδειχνε πιο αυτόνομη οικονομικά, και από την άλλη ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του, που δύναται να ισχυριστεί ότι έκανε ένα ιστορικό βήμα προς τον διαχωρισμό. Και το Χριστεπώνυμο πλήρωμα και η Αριστερά του Κυρίου, θα μπορούσαν να αισθάνονται ικανοποιημένοι.
Αν μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος ήταν λίγο πιο νέος, θα μπορούσε να το γιορτάσει αυτό ως μεγάλη του επιτυχία αφού είναι ωσάν να διευθετήθηκαν τα της περιουσίας που εκκρεμούσαν εδώ και δεκαετίες, αλλά και ο πονοκέφαλος του διαχωρισμού, ενώ και για την αναθεώρηση του Συντάγματος καθησύχασαν ότι δεν θα υπάρξουν σύννεφα στις σχέσεις με την κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ.Τσίπρας έσπευσε να δηλώσει ότι «η αρχή της ουδετερότητας συνεπάγεται διακριτούς ρόλους, συνεργασία σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος και δεν έρχεται σε αντίθεση με τις μακραίωνες παραδόσεις του λαού μας». Καθησύχασε δε και το ποίμνιο που ενδεχομένως άκουσε τις δηλώσεις Βορίδη και σταυροκοπήθηκε. Κοινώς τα πράγματα στο Σύνταγμα μας είπαν ότι μπορούν να μείνουν ως έχουν.
Ο Αρχιεπίσκοπος μάς ενημέρωσε ότι η κυβέρνηση τον διαβεβαίωσε ότι δεν θα εισηγηθεί αλλαγή στο προοίμιο του Συντάγματος. Θα παραμείνει το «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».
Ο Πρωθυπουργός μάς είπε ότι οι αλλαγές που αφορούν το Αρθρο 3, περί επικρατούσας θρησκείας, έχουν στόχο να αναβαθμίσουν τον διακριτό ρόλο της Eκκλησίας, ενισχύοντας την αυτονομία της, αναγνωρίζοντας παράλληλα τη σημαντική προσφορά της στη γέννηση και διαμόρφωση της ταυτότητας του ελληνικού Κράτους. Όλα αυτά τα άκρως εντυπωσιακά μπορεί να σήμαιναν πολλά, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν σήμαιναν και τίποτα.
Απλά ένα success story φτιαγμένο με πολύ φαντασία δεν είχε ούτε αυτή τη φορά το happy end των εμπνευστών του. Και ούτε πρόκειται να έχει ακόμη και αν το επιδιώξουν με νέο αιφνιδιασμό, όταν όλοι θα έχουμε πιστέψει ότι πάει πέρασε ο εφιάλτης. Ο εφιάλτης ψάχνει να βρεί νέα κερκόπορτα …
ΠΗΓΗ:Newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου