Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός. Τόμος 1ος. Υπόθεση Α΄. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλές αμαρτίες, αλλά να ελπίζει, ότι δια της μετανοίας θα σωθεί. Αφήγηση Β΄: Από τον βίο της Αγίας Συγκλητικής.

Η Μακάρια Συγκλητική έλεγε: πρέπει να επαινούμε τις αμελείς και οκνηρές ψυχές, τις ψυχές που εύκολα εξαντλούνται στον αγώνα του καλού, ακόμη δε και τις ψυχές που εύκολα απογοητεύονται και πέφτουν σε απόγνωση. Αυτές μάλιστα τις ψυχές και το παραμικρό καλό εάν παρουσιάσουν, πρέπει να το μεγαλοποιούμε και να το θαυμάζουμε, δίνοντας θάρρος στον αγώνα του καλού. Απ’ εναντίας, τα σοβαρά και μεγάλα σφάλματά τους να τα χαρακτηρίζουμε, ενώπιον τους, ως ελάχιστα και ανάξια λόγου.

Διότι ο διάβολος, που θέλει όλα να τα διαστρέφει, προκειμένου να επιτύχει την ψυχική μας απώλεια, καταφεύγει στην εξής πανουργία. Εις μεν τους σπουδαίους και ασκητικούς άνδρες προσπαθεί να αποκρύψει τα αμαρτήματα τους και να τους κάνει να τα λησμονούν, διά να τους εμπνεύσει την υπερηφάνεια· αντίθετα στους νεοφερμένους, των οποίων η ψυχή δεν έχει ακόμη στερεωθεί καλά στην ασκητική ζωή, εμφανίζει συνεχώς τα αμαρτήματα τους ενώπιον τους και τα εξογκώνει μάλιστα, για να τους φέρει εις απόγνωση (ώστε να εγκαταλείψουν την ασκητική τους προσπάθεια).

Γι’ αυτό λοιπόν, αυτές τις αμφιταλαντευόμενες ακόμη ψυχές πρέπει να παρηγορούμε με στοργή και να τους υπενθυμίζουμε συνεχώς την ανεξάντλητη συμπάθεια και καλοσύνη του Θεού. Μεταξύ άλλων, επίσης, να τονίζουμε, ότι ο Κύριος μας είναι εύσπλαχνος και μακρόθυμος και ότι ανακαλεί τις δίκαιες αποφάσεις του εναντίον των κακών ανθρώπων, εφ’ όσον βεβαίως και αυτοί μετανοήσουν.

Διά να καταστήσουμε μάλιστα πειστική την διδασκαλία μας αυτή, να φέρουμε και παραδείγματα από την Αγία Γραφή, πού να φανερώνουν στις ψυχές των ακροατών μας, την ανεξιχνίαστη συμπάθεια του Κυρίου σ’ εκείνους που αμάρτησαν και μετανόησαν.

Επί παραδείγματι να λέμε, ότι η Ραάβ υπήρξε πόρνη*, αλλά διά της πίστεως της σώθηκε.

Ο Παύλος ήταν διώκτης, αλλά όμως διά της μετανοίας ανεδείχθηκε σκεύος εκλογής.

Και ο ληστής, που συσταυρώθηκε με τον Χριστό επάνω στον Γολγοθά, και λήστευε και φόνευε με ένα όμως λόγον μετανοίας, το «μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου», άνοιξε πρώτος τη θύρα του παραδείσου.

Ακόμη να αναφέρουμε την περίπτωση του Ματθαίου, που κλήθηκε στο Αποστολικό αξίωμα από τον Κύριο, αν και προηγουμένως ήταν τελώνης.

Να διηγούμαστε την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, όπως επίσης και του Ασώτου Υιού.

Εν γένει δε να εξιστορούμε όλες τις σχετικές ιστορίες, που τονίζουν την αξίαν της μετανοίας και εξαίρουν την ευσπλαχνία του Θεού προς τον μετανοούντα.

Αντιθέτως τις ψυχές, που κυριεύονται από την υπερηφάνεια, πρέπει να διορθώνουμε, διά της εξιστορήσεως παραδειγμάτων μεγαλυτέρων, ώστε να τους δίνουμε εις θάρρος και να μη κατακυριεύονται από την απόγνωση.

Ας παραδειγματισθούμε από το έργο των αρίστων κηπουρών, οι οποίοι όταν δουν, ότι ένα φυτό είναι μικρόσωμο και ασθενικό το ποτίζουν άφθονα και το φροντίζουν πάρα πολύ, για να μεγαλώσει και να στερεωθεί.

Αντίθετα, όταν δουν σε ένα φυτό μία πρόωρη ανάπτυξη των κλαδιών, αμέσως κλαδεύουν τα άχρηστα κλαδιά, για να μη ξεραθεί γρήγορα.

Αλλά και οι γιατροί, άλλους μεν από τους αρρώστους τους διατρέφουν πλούσια και τους προτρέπουν να κάνουν περίπατο, ενώ σε άλλους επιβάλλουν αυστηρή δίαιτα και τους υποχρεώνουν να παραμένουν ακίνητοι.

* Η Ραάβ ήταν πόρνη από την πόλη της Ιεριχούς, η οποία βοήθησε τους Ισραηλίτες κατασκόπους, που αποστάλθηκαν από τον Ιησού του Ναυή, για να κατασκοπεύσουν την γη, στην οποίαν επρόκειτο να εισέλθει ο λαός (Ιησούς του Ναυή Β’, 1 – 21, ΣΤ’, 17 – 25).

https://greekdownloads.wordpress.com