Μεταξύ δε των κατορθωμάτων του, ως ληστή, αναφέρεται και το παρακάτω περιστατικό, που φανερώνει την σκληρότητα του: Κάποτε έβαλε στο μυαλό του να εκδικηθεί κάποιον βοσκό, επειδή ένα βράδυ τον εμπόδισαν τα τσοπανόσκυλα του, να πραγματοποιήσει μία ληστεία που σχεδίαζε. Προς τον σκοπό αυτό, ερευνούσε μετά προσοχής την περιοχή, για να ανακαλύψει τον βοσκό με το κοπάδι του και να τον σκοτώσει.
Μόλις πληροφορήθηκε, ότι βρίσκεται πέρα από το Νείλο, αποφάσισε να μεταβεί εκεί, για να πραγματοποιήσει το εγκληματικό σχέδιο του. Κατά την περίοδο εκείνη του έτους, ο ποταμός είχε πλημμυρίσει και το ρεύμα του σε ένα σημείο είχε πλατύνει. Τότε ο Μωυσής έβγαλε τον κοντό χιτώνα του, που έτυχε τότε να φοράει, και τον έβαλε πάνω στο κεφάλι του, συγκράτησε με τα δόντια του το μαχαίρι και έτσι φοβερός και τρομερός έπεσε στο ποταμό και πέρασε στην άλλην όχθη κολυμπώντας. Όταν τον είδε από μακριά ο βοσκός να έρχεται προς το μέρος του κολυμπώντας, έφυγε τρέχοντας και κρύφτηκε σε ασφαλές μέρος.
Έτσι απέτυχε ο Μωυσής να συλλάβει τον βοσκό και να τον εκδικηθεί, όπως σχεδίαζε. Τότε στρέφει όλη του την μανία στο κοπάδι. Σαν δε να είχε στα χέρια του τον βοσκό, έπιασε τα τέσσερα καλύτερα κριάρια από το κοπάδι, τα έδεσε στην σειρά και ξαναπέρασε πάλι τον Νείλο κολυμπώντας. Μετά ήρθε σε ένα πλάτωμα, έγδαρε τα κριάρια και άναψε φωτιά, όπου έψησε τα καλύτερα κρέατα από τα σφαχτά. Συγχρόνως αντάλλαξε τα δέρματα με ωραίο κρασί από την Σάϊδα της Αιγύπτου και ήπιε μέχρι δεκαοκτώ ιταλικά.* Όταν πλέον χόρτασε από το φαγοπότι εκείνο και ικανοποίησε την εκδικητική του μανία, αναχώρησε για το λημέρι του, το οποίο απείχε περί τα πενήντα σημεία. **
Αυτός λοιπόν ο φοβερός και δυνατός ληστής, μετά από αρκετά χρόνια, και εξ αφορμής ενός τυχαίου περιστατικού, δέχθηκε την επίσκεψη της Θείας Χάριτος, δοκίμασε το σωτήριο αίσθημα της κατανύξεως και μετανόησε για την προηγούμενη ζωή του. Τόσο μάλιστα βαθειά και ειλικρινής υπήρξε η μετάνοια του, ώστε ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο, προσήλθε στην σκήτη, εγκαταστάθηκε σε ένα κελλί και επιδόθηκε σε σκληρότατη και αυστηρή άσκηση.
Λέγεται μάλιστα, ότι στις αρχές του μοναχικού του βίου, όταν πήρε το κελλί, του επιτέθηκαν τέσσερις ληστές, μη γνωρίζοντες προφανώς, ότι αυτός ο καλόγηρος, που αποφάσισαν να ληστέψουν, είναι ο Μωυσής. Τι συνέβη λοιπόν κατά την απόπειρα αυτή της ληστείας, του πρώην ληστή; Ο Μωυσής τους συνέλαβε αμέσως με καταπληκτική ευκολία, τους έδεσε και τους έβαλε στον ώμο του, με τόση ευκολία, σαν να σήκωνε ένα σακκί άχυρα. Εν συνεχεία τους έφερε στην εκκλησία και είπε στους αδελφούς.
– Επειδή δεν μου επιτρέπεται πλέον να αδικώ κανένα, τι με προστάζετε να τους κάνω αυτούς εδώ, οι οποίοι μου επιτέθηκαν, για να με ληστέψουν;
Οι αδελφοί της σκήτης κατάπληκτοι, έλυσαν τους ληστές και τους άφησαν να φύγουν ελεύθεροι.
Τότε οι ληστές εκείνοι αναγνώρισαν τον Μωυσή. Βλέποντας δε και την μετάνοια του, ούτε και αυτοί θέλησαν να επανέλθουν στον προηγούμενο ληστρικό βίο τους, αλλά εγκατέλειψαν και εκείνοι, κατά το παράδειγμα του Μωυσή, την ζωή της αμαρτίας και της αδικίας, έγιναν Μοναχοί και διακρίθηκαν στους αγώνες της ασκήσεως και της ενάρετης ζωής.
Ο Μωυσής, μετά από αυτά, επέδειξε τόσο τέλεια άσκηση, για την οποία και άλλοι σε άλλα βιβλία έγραψαν. Με τόση δε επιμονή πολέμησε ενάντια στους δαίμονες και διακρίθηκε σε όλα τα στάδια της ασκητικής σκληραγωγίας, ώστε σύντομα κατατάχθηκε με τους μεγάλους και τέλειους πατέρες, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και πλουτίστηκε με τα μεγαλύτερα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Μετά τον θάνατο του άφησε και εβδομήντα μαθητές.
* Ο σαΐτης ήταν οίνος παραγόμενος στην πόλη Σάϊν ή Σάϊδα της Αιγύπτου, τα δε ιταλικά πιθανώς ήταν νομίσματα ή μέτρα βάρους.
** Σημείο εδώ σημαίνει απόσταση επί οδού, επί της οποίας, υπήρχαν σημάδια, για να διακρίνεται αυτή από τους οδοιπόρους.
https://greekdownloads.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου