Εκκλησιολογικές αντιφάσεις των Εσφιγμενιτών

Επί Πατριάρχου Αθηναγόρα και λόγω των παρατραβηγμένων οικουμενιστικών ενεργειών του οι αγιορείτες μοναχοί αποφάσισαν τη διακοπή της μνημόνευσής του για λόγους πίστεως και πνευματικής διαμαρτυρίας. Μεταξύ αυτών και ο όσιος πλέον της Εκκλησίας μας γέρων Παΐσιος. Η στάση αυτή κράτησε αρκετό καιρό, μέχρι που αποφασίστηκε η επαναφορά του λειτουργικού μνημοσύνου για λόγους διάκρισης και με την εκλογή του νέου Πατριάρχη κυρού Δημητρίου. Στη στάση αυτή – που δεν σήμαινε φυσικά αποδοχή του Οικουμενισμού σε καμία των περιπτώσεων – συνέβαλε αποφασιστικά και ο όσιος γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Έτσι υπήκουσαν σε αυτή την απόφαση όλες οι Ιερές Μονές και η μεγάλη πλειοψηφία των Σκητιωτών πατέρων πλην των Ζηλωτών και της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, που μέχρι και σήμερα ακολουθούν την αυστηρή αυτή εκκλησιολογική γραμμή.

Έχουν παρέλθει από τότε δεκαετίες ολόκληρες και το πρόβλημα παγιώθηκε χωρίς να διαφαίνεται λύση εφικτή στον ορίζοντα. Το θέμα έχει προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις από τη στιγμή που η μονή Εσφιγμένου κατέστη αυτοκλήτως το άντρο και κέντρο αντίστασης των απανταχού ζηλωτών παλαιοερτολογιτών εν Ελλάδι. Το θέμα της αλλαγής του ημερολογίου ανήχθη σε μείζον δογματικό ζήτημα και η Εκκλησία της Ελλάδος (του νέου ημερολογίου) κηρύχθηκε από τους εγχώριους παλαιοημερολογίτες “προδοτική, οικουμενιστική, πλανεμένη, άνευ Χάριτος κ.α.π.”, με λίγα λόγια έχασε την ορθόδοξη και άρα σωτηριολογική της υπόσταση. Έτσι απεδείχθη στα πράγματα για μια ακόμη φορά πόσο δυσδιάκριτα και όμορα είναι τα σύνορα ανάμεσα στο σχίσμα και στην αίρεση...

Το θέμα έχει και πρακτικές συνέπειες στη ζωή των χριστιανών. Όσοι πάνε στην Εσφιγμένου (εννοώ πάντοτε την εν καταλήψει τελούσα) δεν τους επιτρέπεται να κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και να συμπροσεύχονται στην κοινή τράπεζα (τρώνε χωριστά, χωρίς την παρουσία των μοναχών και των λοιπών παλαιοημερολογιτών προσκυνητών) χωρίς να αναφερθούμε και στην αδιάλειπτη “κατήχηση”, γραπτή και προφορική, προς άπαντας τους νεοημερολογίτες περί επιστροφής τους στη “Γνήσια Ορθοδοξία”. Δεν θα επεκταθώ πέρα από το γεγονός της εσφιγμενίτικης αγιομαχίας και ειδικότερα του ηγουμένου τους π. Μεθοδίου: υβρίζουν με ασεβέστατο πολλάκις τρόπο τους σύγχρονους Αγίους (ειδικότερα Παΐσιο και Πορφύριο) στους οποίους δεν αναγνωρίζουν με τίποτε αγιότητα (ειδάλλως καταρρίπτεται όλο η επιχειρηματολογία τους περί μη ύπαρξης Χάριτος στην Εκκλησία του νέου ημερολογίου).

Με όλα τα παραπάνω είναι πεντακάθαρο πως οποιαδήποτε μυστηριακή κοινωνία με μας τους “μιαρούς οικουμενιστάς”, που έχουμε αυτήν ακριβώς με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά ως τάχα απερίφραστη απώλεια και προδοσία της Ορθοδοξίας και κατάφωρη παράβαση των εκκλησιαστικών Κανόνων. Ήρθαν όμως τώρα τελευταία να μας εκπλήξουν. Με επιστολή τους προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους[1] - στους σχισματοαιρετικούς, κατ’ αυτούς πάντοτε, δηλαδή! - έρχονται έμμεσα να αναγνωρίσουν την εκκλησιολογική υπόσταση των απανταχού νεοημερολογιτών και κυρίως του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως! Εν ολίγοις, όλα τα παρελθόντα λόγια και οι αγώνες και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις (Ορθοδοξία ή θάνατος) ήταν και είναι απλά φούμαρα και… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 21/8/2024

---

[1]https://www.vimaorthodoxias.gr/agioreitika-nea/apokleistiko-vima-orthodoxias-idoy-i-epistoli-tis-i-m-esfigmenoy-pros-tin-iera-koinotita/