Με ιερή αγανάκτηση βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους να επαναλαμβάνονται στα ίδια και τα ίδια… Στο μεταξύ πουθενά δεν βρίσκεις σοβαρά αντεπιχειρήματα και σαν καραμέλες ακούς – άνευ αποδείξεων – επικλήσεις της αυθεντίας των σύγχρονων αγίων και όσων άλλων θεωρούνται υποκειμενικώς υπ’ αυτών “άγιοι”. Βρίθουν τα λεγόμενά τους συνθηματολογίας και λασπολογίας, σε σημείο που προβληματίζεσαι για το αν αξίζει να ασχοληθείς με τέτοια άτομα. Ωστόσο, χάριν των πολλών και καλοπροαιρέτων, καλό είναι να επισημαίνονται μερικά πράγματα, ώστε οι βωμολοχίες και οι ανορθολογισμοί που διασπείρονται εκ φονταμενταλιστικών νόων και στομάτων να μη μένουν για πολύ μολύνοντες τον αέρα και να διαλύονται ευθέως, κάτι, άλλωστε, που συνάδει προς την ανυπόστατη φύση τους.
Θα αρχίσω με τον όρο νεονικολαϊτισμός; Τι σημαίνει και ποιος τον εφηύρε σε βάρος του Γιανναρά; Ο Γιανναράς παρακάλεσε και προκάλεσε γραπτώς τους παρερμηνευτές του – κυρίως τον μακαριστό Θεόκλητο Διονυσιάτη – να τεκμηριώσουν μέσα από τα ίδια τα κείμενά του τον χαρακτηρισμό του ωσεί “σεξοθεολόγου” και πατέρα του “νεονικολαϊτισμού”. Φυσικά, όπως ήταν και αναμενόμενο εξάπαντος, δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Ο Θεόκλητος – σεβαστό κατά τα άλλα πρόσωπο του αγιορείτικου μοναχισμού – συνέχισε απτόητος την εξύβριση και επί προσωπικού επίθεσή του. Να του πούμε μπράβο, λοιπόν, και να τον θαυμάσουμε, επειδή και μόνο ήταν ο ξακουστός τότε Θεόκλητος;
Και πάλιν, επίσης, και πολλάκις ενώπιόν μας το άρθρο του π. Τρικαλιώτη. Με γενικεύσεις και αοριστολογίες, ως προς τα “σεξοθεολογικά” τουλάχιστο. Και ναι. Ο Γιανναράς απενοχοποίησε τον σαρκικό έρωτα. Προτιμότερο αυτό και ορθοδοξότερο από την ευσεβιστική του παραμόρφωση και δαιμονοποίηση. Δεν θα χωρούσαν πολλές σελίδες, κυριολεκτικά, αν κατέθετα περιπτώσεις που ο μέγας Πορφύριος μιλούσε “χυδαιότερα” του Γιανναρά για τον σωματικό έρωτα και τη φροντίδα του να έχουν σχέσεις ολοκληρωμένες ζευγάρια που απαξιούσαν τα σαρκικά και είχαν μάλιστα – έτσι ακριβώς όπως το γράφω – υποσχεθεί στον Θεό “λευκούς γάμους” και τήρηση παρθενίας στον έγγαμο βίο τους!
Πάμε στους ευσεβιστές τώρα. Τους οποίος συναντάμε κυρίως στους χώρους των χριστιανικών αδελφοτήτων εν Ελλάδι. Λένε πως οι σύγχρονοι άγιοι τους αγαπούσαν και τους αποδέχονταν. Μέγα ψεύδος. Στην τελευταία προφορική (αλλά καταγεγραμμένη) παρακαταθήκη του ο όσιος Πορφύριος τους αναφέρει επί λέξει ως “προτεστάντες” και, για όσους το γνωρίζουν ή το έχουν διαβάσει, στήριξε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ στον πόλεμο που δέχτηκε από ευσεβιστές ιεράρχες, προκειμένου οι τελευταίοι να καταλάβουν την Ελλαδική Εκκλησία και να την “οργανωσιοποιήσουν”. Και αυτά δεν είναι εμπάθειες και φαντασίες του γράφοντος, αλλά καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα (ας ρίξουν μια ματιά στο βιβλίο της μακαριστής Σωτηρίας Νούση για τον Αρχ. Σεραφείμ Τίκα). Ας έρθουν επίσης να ρωτήσουν και μένα τον ίδιο να τους πω τη γνώμη του αγίου Παϊσίου για της χριστιανικές αδελφότητες. Να σημειωθεί εμφατικώς πως, όταν συναντούσα δια ζώσης τον Άγιο, διέμενα σε οικοτροφείο μίας εξ αυτών. Οπότε να μη με λασπολογούν για εμπάθεια και άλλες ανυπόστατες ανοησίες, χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια των πραγμάτων.
Και ναι. Οι Άγιοι αυτοί, όπως και ο μακαριστός Χρ. Γιανναράς, προτιμούσαν τους Ορθοδόξους, που είναι και λίγο “χύμα”, από τους καθωσπρέπει και ατσαλάκωτους ευσεβιστές των Χριστιανικών Οργανώσεων και Αδελφοτήτων. Αγαπούσαν να βλέπουν επικεφαλής της Εκκλησίας μας τον “χυδαίο και αγράμματο” Σεραφείμ μάλλον παρά έναν Ιερώνυμο Κοτσώνη ή όποιον άλλον “καθαρεύοντα” οργανωσιακό επίσκοπο. Επιτέλους, ας μάθουν κάποιοι να ακούνε και να μιλάνε ορθόδοξα θεολογικά και όχι φιλοδυτικά προτεσταντικά! Οι προσωπικές μας συμπάθειες ας μπουν στην άκρη και ας μη βαφτίζουμε φιλοργανωσιακούς τους ορθοδοξότατους σύγχρονους αγίους και πατέρες που χάριν ποιμαντικής διακρίσεως και ευγενείας είχαν καλές σχέσεις με ανθρώπους που σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με ευσεβιστικές σέχτες, Και ποιοι, άλλωστε, δεν είχαν σχέση με αυτές προ μερικών δεκαετιών!
Γιανναρικός δεν είμαι και δεν ξέρω τι σημαίνει ο νεόκοπος αυτός όρος. Ξέρω όμως ότι η εν γένει προσφορά (και η θεολογική) αυτού του ανθρώπου στον τόπο μας είναι τουλάχιστον μεγάλη. Όπως δεν μπορούμε να διαγράψουμε τον Ωριγένη και ας έπεσε σε τόσα δογματικά φάουλς, το ίδιο και πολύ περισσότερο ισχύει για έναν Γιανναρά. Επίσης, δεν μπορούμε σε καμία των περιπτώσεων να τον εξισώσουμε με αιρεσιάρχες τύπου Άρειου, όπως προσπαθούν εναγωνίως μερικοί νοσηροί νόες. Αυτά είναι αστεία πράγματα και αφελείς προσεγγίσεις στο έργο ενός μεγάλου, το οποίο απαιτεί εκ μέρους όλων τον ελάχιστο, τουλάχιστον, σεβασμό…
Κ. Νούσης
Λάρισα, 22/9/2024
Κωμικοτραγικό και εμετικό και το νέο "αρθρίδιο" του Κ. Νούση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι καταγεγραμμένο το τί έχουν πει σύγχρονοι άγιοι για τις τόσο κατασυκοφαντημένες Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες και ουδείς το έχει διαψεύσει!
Από πού και εως πού λασπολογούνται οι Ορθόδοξοι σχολιαστές ως "ευσεβιστές";;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα σχόλια ήταν Ορθόδοξα.
Είναι ευσεβιστές όσοι δεν δέχονται τις νεονικολαϊτικες κακοδιδασκαλίες;
Και δεν είναι δυσσεβείς όσοι εκφράζονται με τόση δυσσέβεια για τους ιερείς Κανόνες, για την Φιλοκαλία, για την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, για τόσα άλλα που αναφέρει στην συγκεκριμένη μελέτη του ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης;;
Πουθενά δεν υπήρξαν ούτε λασπολογίες και βωμολοχίες από πλευράς των Ορθόδοξων επικριτών των γιανναραίικων δοξασιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πού υπάρχει εμπάθεια φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού!
Όχι μόνο δεν πείθει αλλά και εξοργίζει το νέο "άρθρο" του Κ. Νούση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί με νηφαλιότητα να δειχθούν συγκεκριμένα σημεία του Γιανναρά όπου καταδικάζονται οι σαρκικές αμαρτίες και οι προγαμιαίες σχέσεις, αφού κατά τον Κ. Νούση " Όμως δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή στο ογκώδες συγγραφικό του έργο που να προωθεί τις προγαμιαίες και άλλες σαρκικές αμαρτίες", (όπως έγραψε στο https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html).
Αντί να αμφιβητήσει την γνησιότητα των ανατριχιαστικών αποσπασμάτων που παραθέτει ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης από το βιβλίο του Γιανναρά "Ενάντια στη θρησκεία" , που όμως ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ, μεταθέτει αλλού το θέμα, σε μια απαίσια επίθεση κατα των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων που τόσα έχουν προσφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όπως δεν μπορούμε να διαγράψουμε τον Ωριγένη και ας έπεσε σε τόσα δογματικά φάουλς, το ίδιο και πολύ περισσότερο ισχύει για έναν Γιανναρά. "
Ωστε δεν μπορούμε να διαγράψουμε τον Ωριγένη;
Αγνοεί ο αρθρογράφος ότι ο Ωριγένης καταδικάστηκε απο Οικουμενική Σύνοδο;;
Τί είναι η καταδίκη από Οικουμενική Σύνοδο;
Πραγματικά αθεολόγητα τα γραφόμενα!
Αφήνω ότι ο Ωριγένης δεν έγραψε τις μεγάλες δυσσέβειες που υπάρχουν μόνο στο βιβλίο του Γιανναρά "Ενάντια στη θρησκεία"...
Ενάντια στη θρησκεία (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Πού τους αναφέρει ο άγιος Πορφύριος ως προτεστάντες, τους ανθρώπους των Ορθόδοξων Οργανώσεων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τεράστια αντίθεση αγίου Πορφυρίου και Γιανναρικής ματιάς αποκαλύπτει και η δυσσεβής στάση του Γιανναρά απέναντι στην Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, σε αντίθεση με την ευσεβέστατη στάση του Αγίου Πορφυρίου όπως φαίνεται ακολούθως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολουθία Θείας Μεταλήψεως: υπηρετεί εγωτικές επιδιώξεις! Η
εφευρετικότητα του κ. Γ. δεν έχει όρια. Εγκλωβισμένος στο διπολικό, όπως είπαμε, σχήμα: θρησκευτικότητα- εκκλησιαστικό γεγονός, προχωρεί σε «διανοητικά ατοπήματα». Γράφει: «Τα κείμενα (ύμνοι και ευχές), που συγκροτούν την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, έχουν όλα όσα στοιχεία απαιτούνται, για να τα χαρακτηρίσουμε ότι σκοπεύουν μόνο στην εξασφάλιση ατομικών ωφελημάτων και εγγυήσεων. Είναι κείμενα, που υπηρετούν εγωτικές αποκλειστικά επιδιώξεις, αμνηστεύσεις σφαλμάτων, εξιλασμού, κάθαρσης, "αγιασμού". Δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη, που να μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι τα αιτούμενα δεν εξαντλούνται στη δικαίωση ή θωράκιση του εγώ» (σ. 133).
Η Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως εντάσσεται στην προετοιμασία-προπαρασκευή του πιστού για τη συμμετοχή του στο Ποτήριο της Ζωής. Την αναγκαιότητα αυτής της προετοιμασίας του πιστού μας τονίζει ο κ. Ανδρ. Θεοδώρου, ο οποίος σε σχετική εργασία του σχολίασε και ερμήνευσε την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως: «Ο πιστός, έχοντας συναίσθηση της σοβαρότητας του πράγματος (της προσελεύσεως στο φοβερό μυστήριο του Θεού), πρέπει να προσέλθει όσο γίνεται πιο καθαρός στα Αγια, για να δεχτεί μέσα του τον άνθρακα της φύσης του Θεού. Με ταπείνωση και μετάνοια, με φόβο Θεού και αγάπη και με πίστη ζωντανή στην αλήθεια του μυστηρίου, κυρίως, όμως, με ανεξικακία και ειρήνευση στη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να προσέρχεται στη μετάληψη των θείων μυστηρίων, για να έχει "άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον". Αλλιώτικα, όταν προσέρχεται ανέτοιμος και απαράσκευος αντί ζωής κοινωνεί τον θάνατο και την αιωνία καταδίκη του» («Γεύσασθε και ίδετε», σελ. 7, έκδ. Α’ 1998, Αποστ. Διακονία). Ασφαλώς ο κ. Ανδρ. Θεοδώρου, που ασχολήθηκε με την ερμηνεία της Θ. Μεταλήψεως δεν διείδε ότι «υπηρετεί εγωτικές επιδιώξεις». Αιώνες τώρα εκατομμύρια πιστών προετοιμάζονται για τη συμμετοχή τους στη Θεία Ευχαριστία διαβάζοντας την Ακολουθία της Θ. Μεταλήψεως, χωρίς να έχουν τους δισταγμούς και προβληματισμούς που εξέφρασε ο κ. Γ.
Γιατί κ. Γ. τόσος σκεπτικισμός;
Ο π. Πορφύριος, ο χαρισματικός αυτός γέροντας των ημερών μας, τονίζει το ρόλο των ευχων της Θείας Μεταλήψεως στον αγιασμό των πιστών: «Οι λειτουργικές προσευχές, οι οποίες φαίνονται τυπικές, όταν λέγονται με νόημα και προσοχή, γίνονται δικές σας. Την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, όταν τη διαβάσει και ο πιο αμαρτωλός, αγιάζεται πολύ». Και καταλήγει: «Έτσι γίνεται η καλλιέργεια, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. "Αναίμακτα". Δηλαδή αχρηστεύει ο άνθρωπος τον παλαιό εαυτό του. Τον αχρηστεύει χωρίς πόλεμο. Δεν τον εξοργίζει, αλλά τον αχρηστεύει και αναπτύσσει τον καινό άνθρωπο μέσα του» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, σελ. 341, έκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης, 2003).
Χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων διαβάζουν τόσους αιώνες τώρα τις Ευχές της Θείας Μεταλήψεως και δεν τις αμφισβήτησε κανείς. Μόνο ο κ. Γ. αμφιταλαντεύεται για την αξία και το περιεχόμενό τους."
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ώστε τον αδίκησε τον Γιανναρά, ο λόγιος Αγιορείτης Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης στην κριτική του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμως αυτό δεν συμβαίνει καθόλου.
Εκτός από τις γνώμες Ορθόδοξων εγνωσμένου κύρους θεολόγων που συμφωνούν με τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, έχουμε και τις μαρτυρίες για την άποψη του αγίου Πορφύριου σε πλήρη αντίθεση με την προκλητική άποψη των γιανναρόπληκτων και των θαυμαστών του Γιανναρά!
Να τί λέει ο άγιος Πορφύριος για την κριτική του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάστη απέναντι στον Γιανναρά:
"β’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Πορφύριο:
Περί της έναντι του προαναφερθέντος συγγραφέως θέσεώς του ο μοναχός Γέρων Ακάκιος Καυσοκαλυβίτης υποτακτικός του γέροντος, πού τον ακολούθησε στα Καυσοκαλύβια και τον γηροκόμησε μέχρι και της προς Κύριο εκδημίας του κατέθεσε τα έξης:
«Όταν η περί Νεονικολαϊτισμού διαμάχη μεταξύ γέροντος Θεοκλήτου και του ανωτέρω καθηγητού ευρίσκετο στο αποκορύφωμα της. Ο γέρων Πορφύριος μου είπε:
– Αυτά πού λέγει ο Θεόκλητος τα γνωρίζω. Αυτά πού λέγει ο συγγραφέας αυτός δεν τα ξέρω! Γιατί;
Και εγώ απήντησα;
– Προφανώς γέροντα, επειδή ο γέρων Θεόκλητος τα γράφει με την Χάριν.
Και ο Γέροντας επιβεβαίωσε;
– Ακριβώς! “Έτσι είναι!”
Αλλά και έτερος αγιορείτης ιερομόναχος, συνδεόμενος στενότατα και επί δεκαετίες μετά του γέροντος (Πορφυρίου) παρομοίως διαβεβαιώνει ότι σε σχετική συζήτηση μεταξύ τους ο πατήρ Πορφύριος επεκράτησε τις περί του συγγραφέως αυτού τοποθετήσεις του πατρός Θεοκλήτου ειπών επί λέξει:
“Μωρέ, πολύ ωραία τα λέγει, ο Θεόκλητος!”
“Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
Στο
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Άραγε ο Γιανναρά δείχνει εμπιστοσύνη στους χαρισματικούς αγίους Γέροντες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφισβητεί τους φημισμένους χαρισματικούς γέροντες.
Με μαεστρία ρίχνει το δηλητήριο του: «Στον ιδεολογικοποιημένο ορθοδοξισμό, αντίθετα, παραθεωρούνται ή περιφρονούνται οι θεσμοί, και μετατίθεται η εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και αυθεντία ατόμων. Αν εμφανιστεί, λ.χ., μια καινοφανής διδασκαλία, οι πιστοί του ορθοδοξισμού δεν θα προσφύγουν σε συνοδικό θεσμό που θα κρίνει, με βάση την εμπειρία κάθε ευχαριστιακού σώματος, αν πρόκειται για αίρεση. Θα προστρέξουν σε κάποιο φημισμένο "γέροντα", και στο ατομικό του χάρισμα – αυτός θα τους προσφέρει "αντικειμενικές" βεβαιότητες ιδεολογικά (δηλαδή ψυχολογικά) εγγυημένες» (σ. 288). (Σημείωση: Κατά τον κ. Γ. Ορθοδοξισμός είναι η μετατροπή του εκκλησιαστικού γεγονότος σε ιδεολογία).
Ο κ. Γ. χρησιμοποιεί μια ευλογοφανή μέθοδο. Οχυρώνεται πίσω από τον «συνοδικό θεσμό» —και «την εμπειρία του ευχαριστιακού σώματος», λες και οι χαρισματικοί γέροντες είναι εκτός Εκκλησίας. Μιλάει δήθεν με σεβασμό για τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, τη στιγμή, που σε άλλα σημεία του βιβλίου του τους αμφισβητεί και τους ρίχνει τη ρετσινιά της θρησκειοποιήσης. Τί σεβασμό μπορεί να έχει προς τους επισκόπους, που συγκροτούν μια, έστω, τοπική σύνοδο, όταν για τους ίδιους τους επισκόπους λέει συλλήβδην ότι: «προέρχονται από χαμηλό κοινωνικό και μορφωτικό περιβάλλον» και ότι τους χαρακτηρίζει «η σεξουαλική στέρηση». «Στέρηση που (συχνά ή κατά κανόνα) δεν την επέλεξαν επειδή είχαν κλίση για βίο μοναχού και ασκητή, ούτε από πόθο για ένταξη σε κοινό άθλημα κοινωνίας: σε μοναστικό κοινόβιο. Αλλά δέχτηκαν τη σεξουαλική στέρηση προγραμματικά ως προϋπόθεση καρριέρας: ανόδου σε εξουσιαστικά θρησκευτικά αξιώματα» (σ. 165, 166). Μπαίνει στα μύχια των καρδιών των επισκόπων και αποφθέγγεται ως «χαρισματικός γέροντας». Τολμάει να τα βάλει με αγιασμένες στη συνείδηση «του ευχαριστιακού σώματος» μορφές. Ειρωνεύεται τους σύγχρονους αγίους γέροντες και «χείλεσιν αμφιλάλοις» επιχειρεί να πλήξει τα «φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας» ως δήθεν παρέχοντες «βεβαιότητες ψυχολογικής «φύσεως». Ο «πολύφθογγος αυτός ρήτωρ» θα έπρεπε να σιγά, ενώπιον των σεβαστών αυτών μορφών, οι οποίοι στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας είναι άγιοι εν ουρανοίς. Η επίδρασή τους στον σύγχρονο εκκλησιαστικό βίο είναι πλέον εμφανής και αδιαμφισβήτητη.
Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Δεν συμφωνούμε με τους θαυμαστές του Γιανναρά, τα "επιχειρήματα" τους είναι τραγικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βλέπουν τί έγραψε ο Γιανναράς για τους Ιερούς Κανόνες;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για την Φιλοκαλία;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη;
Δεν βλέπουν τί έγραψε για τον σαρκικό έρωτα;
Δεν βλέπουν τί λένε ξεκάθαρα οι σύγχρονοι άγιοι για τον Γιανναρά;
Ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης που δεν γράφει γενικολογίες και εμπαθείς νοσηρές και ανυπόστατες κατηγορίες αλλά μέσα από συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει την πραγματικότητα των γραφθέντων από τον Γιανναρά, πριν αρχίσει την αναλυτική παρουσίαση γράφει με συντομία μερικά από αυτά που πρόκειται να διαβάσουν:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στο ως άνω βιβλίο ο κ. Γ. θέτει υπό αμφισβήτηση τους πάντες και τα πάντα. Τα βάζει με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, την Ιερά της Παράδοση, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τα πατερικά κείμενα, τους ορθόδοξους κληρικούς, την Αγία Γραφή, το πλήρωμα της Εκκλησίας για δήθεν δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας, ακόμα και με τη Φιλοκαλία.
Στο ως άνω βιβλίο ο κ. Γ. θέτει υπό αμφισβήτηση τους πάντες και τα πάντα. Τα βάζει με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, την Ιερά της Παράδοση, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τα πατερικά κείμενα, τους ορθόδοξους κληρικούς, την Αγία Γραφή, το πλήρωμα της Εκκλησίας για δήθεν δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας, ακόμα και με τη Φιλοκαλία."
Κριτική εις το βιβλίον του κ. Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Καμία λοιπόν σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες που ούτε ίχνος τέτοιων δυσσεβειών δεν έχουν, αλλά αντίθετα τα καταδίκαζαν.
"Και ναι. Ο Γιανναράς απενοχοποίησε τον σαρκικό έρωτα. Προτιμότερο αυτό και ορθοδοξότερο από την ευσεβιστική του παραμόρφωση και δαιμονοποίηση."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάδε έφη Κ. Νούσης!
Να τον χαίρεται και τον Γιανναρά και την ερωτο-θεολογία του!
Περιττό να πώ ότι οι Ορθόδοξες Χριστιανικές αδελφότητες δεν δαιμονοποιούσαν τον σαρκικό έρωτα, αλλά του έδιναν την σωστή θέση και ορθοδοξότατα απέρριπταν τους νικολαϊτισμούς.
Τα σχόλια στο κωμικοτραγικό προηγούμενο άρθρο βρίθουν απο σοβαρά επιχειρήματα, δεν περιέχουν εμετικές φιλογιανναρικές γελοιότητες και αοριστολογίες και εμπαθείς κατηγορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει χωρίς κόπο τα συμπεράσματα του, πού υπάρχει η επιχειρηματολογία και πού υπάρχει η εμπάθεια.
Φυσικά και τους αποδέχονταν και τους αγαπούσαν οι σύγχρονοι άγιοι τους ανθρώπους των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν αδιάψευστες μαρτυρίες περι τούτου. Εξόφθαλμες σε όσους θέλουν να δουν την πραγματικότητα.
Ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν υπερβολικός και αδίκησε τον Γιανναρά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα οι περίτρανες απόδειξεις που ισοπεδώνει εντελώς την ψευδέστατη αυτή φιλογιανναρική άποψη.
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Απο την προηγούμενη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος19 Σεπτεμβρίου 2024 στις 10:49 μ.μ.
Οι επιθέσεις που δέχτηκαν οι σφόδρα συκοφαντημένες Ορθόδοξες Χριστιανικές Οργανώσεις και Αδελφότητες, απο εκσυγχρονιστές και Γιανναριστές, από άπιστους, νεοεποχίτες και εκκλησιομάχους, δεν μπορούν να ακυρώσουν ότι μας άνοιξαν τα μάτια μπροστά στον ηθικό κατήφορο της αμνήστευσης των βρωμερών σαρκικών παθών και αλλά στις δογματικές αλλοτριώσεις της Πίστης μας από τις διάφορες αιρετικές διδασκαλίες, όπως και από το σκοτάδι της άγνοιας της θείας διδασκαλίας.
Νικόδημος
Ανώνυμος21 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:05 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μεγάλο ψεύδος ότι δήθεν οι σύγχρονοι άγιοι ήταν εναντίον των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων! Το αντίθετο μάλιστα! Συνδέονταν με ανθρώπους των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων και είχαν πλέξει και εγκώμιο οι σύγχρονοι άγιοι για ανθρώπους των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων. Είναι γνωστά τα μεγάλα κόμπλεξ και τα απωθημένα που έχουν οι γιανναριστές και φιλο-γιανναριστές με τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες που μας ανοίξαν και μας ανοίγουν τα μάτια σε πολλά θέματα!
Αλλά δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά το όξος και η χολή που έχουν εναντίον των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων και να παραγνωρίσουμε την μεγάλη προσφορά τους, εκτός και αν θέλουμε να είμαστε άδικοι όντες προκατειλλειμένοι!!!
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Ο αείμνηστος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν ο κακός που αδίκησε τον Γιανναρά;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να δούμε από σχόλιο στο προηγούμενο απαίσιο άρθρο του Κ.Νούση.
Εκκλησιαστικός Μελετητής
Τόσοι και τόσοι αναφέρθηκαν, άνθρωποι πνευματικοί και αξιόλογοι που δεν ανήκαν στις Ορθόδοξες Οργανώσεις και ήταν ενάντιοι στον Γιανναρά και τις θεολογικές θέσεις του.
Θα αναφέρω μία ακόμα. Πελώρια προσωπικότητα της Θεολογίας που δεν ανήκει και αυτός στις Ορθόδοξες Οργανώσεις . Χωρίς να θέλω να πω, πώς πρέπει να περιφρονήσουμε, έστω και στο παραμικρό τις κριτικές από τους ανθρώπους των Ορθόδοξων Οργανώσεων, αφού και αυτοί είναι εξίσου σεβαστοί.
Είναι ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ.
Ας τον ακούσουμε με προσοχή:
«Ο π. Θεόδωρος Ζήσης στην εισήγηση υπό τον τίτλο «Γένεση και εξέλιξη της πατρομαχικής μεταπατερικότητας» που έκανε στην Θεολογική Ημερίδα, που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά στις 14-02-2012 με θέμα : «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση», γράφει για τον Χρ. Γιανναρά : «Διαφορετική είναι η αντιπατερική μεταπατερικότητα του καθηγητού Χρήστου Γιανναρά, γιατί δεν εμπλέκεται πολύ στα οικουμενιστικά δρώμενα, όπως σχεδόν στο σύνολό τους οι άλλοι μεταπατερικοί, μολονότι σε παλαιά δημοσιεύματά του υιοθετεί τις αθηναγόρειες θέσεις εναντίον της αντιρρητικής θεολογίας των Πατέρων και ομιλεί για «τη ματαιοπονία των ασχολουμένων με την έρευνα του Filioque», επαινεθείς μάλιστα για τις προοδευτικές του θέσεις υπό των Ουνιτών. Ο βαρύς φιλοσοφικός εξοπλισμός του και η στοχαστική του διάθεση δεν τον άφησαν να θέσει εν ταπεινώσει τα αναμφισβήτητα χαρίσματά του στην προβολή και ερμηνεία της διά των αιώνων εκφαινομένης συμφωνίας των Πατέρων της Εκκλησίας, να ακολουθήσει τους Αγίους Πατέρες, όπως πολλοί εξ αυτών φιλόσοφοι, πανεπιστήμο Δυστυχώς ο καθηγητής Γιανναράς υπερέβη τους Πατέρες, δεν ακολουθεί τους Πατέρες· διατυπώνει διδασκαλίες αντιπατερικές και ηθικά επικίνδυνες, όπως η διδασκαλία του για τον ανθρώπινο έρωτα ως οδό θεογνωσίας, για την οποία ελέγχθηκε με δυνατή και ακαταμάχητη επιχειρηματολογία από τον αείμνηστο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, με σειρά δημοσιευμάτων, στα οποία αυτή η διδασκαλία χαρακτηρίζεται ως επανεμφάνιση της αιρέσεως του Νικολαιτισμού, ως Νεονικολαιτισμός. "
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html
Οι προσωπικές μας αντιπάθειες όπως και τα προσωπικά κόμπλεξ πρέπει να μπουν στην άκρη και βλέπουμε την πραγματικότητα για την στάση των σύγχρονων αγίων απέναντι στον Γιανναρά και για τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Πορφύριος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Οι φοντεμανταλιστικοί φιλο-γιανναρικοί νόες δεν μπορούν με τίποτα να αρνηθούν την γνησιότητα του βιβλίου "Ενάντια στη θρησκεία" όπου εκεί υπάρχουν πολλά και φοβερά που αφήνουν άφωνο κάθε ευσεβή Ορθόδοξο Χριστιανό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί διαλύεται κάθε προσπάθεια που να θεωρηθεί ο Γιανναράς ως αδικημένος και κάθε συκοφαντία προς Ορθόδοξους επικριτές του ότι δήθεν τον αδίκησαν, ενώ αυτός είναι "αθώα περιστερά".
Βλέπε αποσπάσματα του στο
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΙ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ και ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://agonasax.blogspot.com/2024/08/blog-post_49.html
Σέχτες να αναζητήσει ο Κ. Νούσης στους φιλογιανναριστικούς κύκλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Ορθόδοξες Χριστιανικές Οργανώσεις ήταν και είναι εκκλησιαστικές και καμία σχέση δεν έχουν με σέχτες, όσο και πονάνε μερικούς η ορθόδοξη αντι-νεονικολαϊτική τους στάση, που ήταν σύμφωνη και με την στάση των συγχρόνων αγίων που ήταν και αυτή ορθόδοξη αντι-νεονικολαϊτική !
Ιωσήφ
Ο έχων ώτα ακούστω...σπάνιο για πιστούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλίψη, για τα σχόλια των ζηλωτών ου κατ ' επίγνωσιν...για αυτό μας κοροϊδεύει ο κόσμος...
1,32 π.μ.
ΔιαγραφήΤί είναι αυτό το "ακούστω";
Δεν σου αρέσουν τα σχόλια των Ορθοδόξων;
Σου αρέσουν οι ιλαροτραγωδίες των θαυμαστών του Γιανναρά ή οι νεονικολαϊτισμοί και οι δυσσέβειες για τους ιερούς Κανόνες;
" Στην τελευταία προφορική (αλλά καταγεγραμμένη) παρακαταθήκη του ο όσιος Πορφύριος τους αναφέρει επί λέξει ως “προτεστάντες” "
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτάκουστο! Πού είναι η πηγή; Πού είναι καταγεγραμμένη;
Πού είναι η παραπομπή να δούμε πόσο σοβαρή ή ασόβαρη είναι;
Περιμένουμε την παραπομπή!
Οι φιλογιανναριστές και γιανναρολάτρες θα πρέπει να μάθουν να ακούνε και να μιλάνε τα ορθόδοξα χριστιανικά και όχι τα αιρετικά νεονικολαϊτικα και αντορθόδοξα, των νεονικολαϊτικών ομάδων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα ευχηθώ για την καλή αλλαγή όσων ανήκουν πεισματικά και αμετανόητα στις νεονικολαΐτικές σέχτες παρά τις τόσες καταδίκες τους από τους σύγχρονους αγίους, και την επάνοδο τους στην ορθόδοξη πίστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο νέο αυτό ανατριχιαστικό και άξιο πολλών θρήνων άρθρο, δεν υπάρχει τίποτα που να προσθέτει κάτι σοβαρό στην προσπάθεια απενοχοποίησης του γιανναρισμού και κρίνω σκόπιμο να ξανατονίσω ορισμένα σημεία που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες δεν αξίζουν σε καμία περίπτωση της ολικής απαξίωσης και της λάσπης που δέχτηκαν από τον Γιανναρά και τους φονταμενταλιστές Γιανναριστές επί δεκαετίες ολόκληρες!
Δεν μπορούμε να τις κατακρίνουμε τόσο απλά και ακυρωτικά όπως κάνουν οι Γιανναράδες και οι Γιανναριστές λάτρεις και οπαδοί του, κρυφοί ή φανεροί.
Οι λάσπες που δέχτηκαν οι Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες είναι ανυπόφορες, αφού η προσφορά τους είναι καλή, πελώρια και πολυεπίπεδη!
β. Η κριτική που δέχτηκε ο Γιανναράς από τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Αδελφότητες ήταν ήπια, σε σχέση με την άμετρη επίθεση που δέχτηκαν από τον Γιανναρά. Η κριτική ήταν και ήπια και Ορθόδοξη και θεολογική.
Η προσφορά των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων ήταν και είναι μεγάλη και πελώρια σε διαστάσεις.
γ. Δεν θα συμφωνήσουμε με την αθώωση και με την υπερεξύψωση του Γιανναρά όπως κάνουν οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού και άλλοι κακώς επηρεασμένοι από τον Γιανναρά. Οι νεονικολαϊτικες δοξασίες του Γιανναρά φθάνουν, για να καταλάβουμε ότι θεολογικά ο Γιανναράς δεν μπορεί να υπάρξει ως πρότυπο προς μίμηση, αλλά μόνο προς αποφυγή!
δ. Ο Γιανναράς απορρίφθηκε θεολογικά και πνευματικά και από τους συγχρόνους αγίους της επόχης και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε και να το "ρίξουμε στα μαλακά" όπως θα ήθελαν οι θαυμαστές του και οι φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού! Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ήταν καταπέλτες! Οι άγιοι αυτοί είχαν και το διορατικό χάρισμα και δεν μπορεί κανείς Γιανναριστής να τους κατηγορήσει, για παραπλάνηση, συκοφαντία ή όποια άλλη κατηγορία εκτοξεύουν για τους Ορθόδοξους κληρικούς, θεολόγους και πιστούς που κρίνουν ορθόδοξα τον Γιανναρά!
ε. Ο Γιανναράς δέχτηκε σωστή θεολογικά κριτική από τον αείμνηστο και λόγιο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη και δεν αδικήθηκε καθόλου. Υπάρχουν σε βιβλία του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναλυτική η σωστή κριτική του στις δοξασίες Γιανναρά, θεολογική και ορθόδοξη που ισοπεδώνουν τις γιανναρικές νεονικολαϊτικες και άλλες δοξασίες. Και είναι μόνο προς τιμή του Γέροντα Θεόκλητου.
στ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Όσο και να πασχίζουν οι θαυμαστές του Γιανναρά, οι ασέβειες του δείχνουν το βαθμό που βρισκόταν πνευματικά.
ζ. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.
η. Δεν μπορούμε να περάσουμε στα αψήφιστα, τις ασέβειες του απέναντι στη ορθή ανύμνηση της αειπαρθενίας της Θεοτόκου από την Εκκλησία.
(Συνεχίζεται)
(Συνέχεια από το προηγούμενο)
ΑπάντησηΔιαγραφήθ. Το πόσο αδικήθηκε δήθεν ο Γιανναράς για τις νεονικολαϊτικες κακοδοξίες του, φαίνεται και από τον θαυμαστή του Γιανναρά, τον Ζουμπουλάκη που έγραψε πρόσφατα ότι "Συνάμα απενοχοποίησε τον έρωτα και τη σεξουαλική ζωή". Ας διαβάσουν καλύτερα οι αμνηστεύοντες τον Γιανναρά τα βιβλία του για να δουν τις μεγάλες ασέβειες και κακοδοξίες του.
ι. Για τον νεονικολαϊτισμό του και άλλες μεγάλες ασέβειες του Γιανναρά, αρκετοί έχουν αναφερθεί, με μεγάλο κύρος στην Ορθοδοξία και την Θεολογία όπως ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, οι Άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος, ο Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Θεολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Και ακολουθούν και άλλοι που παραλείπω.
ια. Όποιος θέλει πραγματικά να δει το ανατριχιαστικό πνεύμα πλάνης που έχει ο Γιανναράς και αυτό εκδηλώνεται όχι σε ένα ή δύο σημεία , μπορεί να διαβάσει την Ορθόδοξη Κριτική στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής. Αλλά και τα σχετικά ορθόδοξα βιβλία του αείμνηστου Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτη.
Η προσπάθεια αμνήστευσης και εγκωμιασμού του θεολογικού έργου Γιανναρά που γίνεται με το παρόν άρθρο είναι άξια πολλών θρήνων και δεν πείθει καθόλου...
Το μαύρο δεν γίνεται άσπρο! Και οι αιρέσεις και οι δυσσέβειες δεν γίνονται Ορθοδοξία!
Και οι Ορθόδοξοι φανερώνοντες και στιγματίζοντες τις αιρέσεις και τις δυσσέβειες, δεν είναι άξιοι κατηγορίας και λάσπης, αλλά τιμής!
Δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη του Κ. Νούση, του κάθε θαυμαστή του Γιανναρά και του κάθε Γιανναρόπληκτου και άδικου κατήγορου των Ορθόδοξων Χριστιανικών Οργανώσεων για την βαρύτητα των σαρκικών αμαρτιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνωστή η καταδίκη όλων των σαρκικών αμαρτιών από την Αγία Γραφή και την Εκκλησία! Και είναι μεγάλη η βαρυτητά τους. Σ΄ αυτό είναι σύμφωνοι και οι "παλαιοί" και σύγχρονοι άγιοι.
Αλέξιος
Τα σαρκικά αμαρτήματα καταδικάζονται , δεν αθωώνονται όπως κραυγάζει ο νεονικολαϊτισμός. Δεν οδηγούν στον Θεό, αλλά στον Πονηρό και στο χάσιμο της ψυχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Ισαάκ ο Σύρος είναι ξεκάθαρος.
"Τό νά καθαρίσει κανείς τόν ἑαυτό του ἀπό τούς σαρκικούς μολυσμούς ἀπαιτεῖ ἀγώνα μεγάλο πού θά διαρκέσει πολύ καιρό. Καί αὐτά στά λέω ὄχι γιά νά σέ ἀπελπίσω γιά τή σωτηρία σου, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσω νά προχωρᾶς συνεχῶς, μέχρις ὅτου γευθεῖς τή γλυκύτητα πού προσφέρει ὁ Θεός.
Γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ψευτική καί πρόσκαιρη. Μόνο κοντά στό Θεό θά βρεῖς πραγματική παρηγοριά καί καταφύγιο.
Νά μισήσεις τά ἁμαρτωλά ἔργα καί τότε θά σέ πλησιάσει ὁ Θεός καί θά σοῦ στείλει τή χάρη Του.Κοντά στόν Θεό θά βρεῖς εἰρήνη καί χαρά, ἀρκεῖ νά Τόν ἀγαπήσεις μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου.Κοντά στόν Θεό θ’ ἀπολαύσεις τήν αἰώνια μακαριότητα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν."
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_17.html
Αλέξιος
Ακούν οι θαυμαστές Γιανναρά τί λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος στο απόσπασμα ;;;
ΔιαγραφήΝα μισήσεις τα αμαρτωλά έργα, μέσα στα οποία είναι οι σεξουαλικές αμαρτίες.
Δεν λέει να τα αγαπήσεις! Δεν λέει να τα απενοχοποιήσεις!
Δεν λέει να τα θεωρήσεις οδό θεογνωσίας!
ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ -σε αντίθεση με τους νεονικολαΐτες-
Διαγραφή"Νά μισήσεις τά ἁμαρτωλά ἔργα καί τότε θά σέ πλησιάσει ὁ Θεός καί θά σοῦ στείλει τή χάρη Του.Κοντά στόν Θεό θά βρεῖς εἰρήνη καί χαρά, ἀρκεῖ νά Τόν ἀγαπήσεις μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου.Κοντά στόν Θεό θ’ ἀπολαύσεις τήν αἰώνια μακαριότητα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν."
https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_17.html
Τί δουλειά έχουν οι λευκοί γάμοι στη συζήτηση; Ποιός μίλησε για λευκούς γάμους; Ποιός υποστήριξε τους λευκούς γάμους; Κανείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι λευκών γάμων συζητάμε; Τότε γιατί αυτή η σύγχυση;
Βαθιές πνευματικές ασθένεις μάλλον ανίατες υπάρχουν στον χώρο του νεο-νικολαϊτισμού και σε όσους υψώνουν με απύθμενο θράσος το ανάστημα τους πάνω από την Αγία Γραφή, την Φιλοκαλία, την Εκκλησία, τους ιερούς Κανόνες, τους συγχρόνους αγίους και δεν συμμαζεύται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
ΑπάντησηΔιαγραφήδ’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Σωφρόνιο (Σαχάρωφ), τον με υπερβάλλουσα οξύτητα -ασυνήθη δια τον ήπιο χαρακτήρα του- καυτηριάζοντα τους εμφορουμένους από τις Νεονικολαϊτικές αντιλήψεις.
Παραθέτουμε μόνον ένα χαρακτηριστικότατο απόσπασμα από τα κείμενα του:
«Χαρακτηριστικό της μεγάλης προς τον Χριστόν αγάπης είναι ότι δεν δύναται να συμβιβαστεί μετά σαρκικών απολαύσεων, εν γένει, και προ παντός μετά των ισχυρότερων όλων των γενετησίων. Ο νους του ανθρώπου υπό την ενέργεια της αγάπης προς τον Θεό αποσπάται εκ της γης και καθαίρεται από πάσης γήινης εικόνος, ενώ η σαρκική σχέση τραυματίζει βαθύτατα την ψυχή ακριβώς δια των εικόνων αυτών. Γνωρίζομε ότι πολλοί προσεγγίζουν εντελώς διαφόρως το θέμα τούτο. Αλλά μήπως ο λόγος της Γραφής, «ου μη εγκαταμείνει το πνεύμα Μου εν Αυτοίς δια το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. στ, 3), δεν αναφέρεται εις αυτούς; (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Άσκησις καί Θεωρία, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Εσσεξ Αγγλίας, 1996. σελ. 66).
Απο το βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Για τον όρο "σεξοθεολόγος" που γράφει ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης και σόκαρε τις ευαίσθητες ακοές ορισμένων που όμως δεν φαίνεται να σοκαρίστηκαν σε όσα ανευλαβέστατα γράφονται στα γιανναραίικα βιβλία και στο βιβλίο "Ενάντια στη θρησκεία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν διαβάσει κανείς τον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη τα σχετικά βιβλία του που αποπνεύουν το άρωμα του ορθόδοξου ασκητισμού, θα καταλάβει με τα συμφραζόμενα με ποιά έννοια χρησιμοποιεί τη λέξη "σεξοθεολόγος".
Είναι ακριβώς αυτό που λένε θαυμαστές του Γιανναρά "απενοχοποίησε τον έρωτα και την σεξουαλική ζωή".
Είναι αυτό περίπου που αναφέρεται ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης μέσα από αποσπάσματα του βιβλίου "Ενάντια στη θρησκεία". Στο εμμονή με τη σεξουαλικότητα.
Π. ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ
"Εμμονή στη σεξουαλικότητα.
Το θέμα «σεξουαλικότητα» καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου του κ. Γ. Το ανάγει σε θέμα υψίστης σημασίας. Μας ομιλεί για «γενιές ολόκληρες παγιδευμένες αθέλητα στον βασανισμό του νομικισμού, στην αναπηρία του ανέραστου βίου», για «γενιές που ταύτισαν τον ερώτα με τον τρόμο της αμαρτίας, την αρετή με την απέχθεια για το ίδιο τους το σώμα,…» (σ. 117, 118). Αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο με τίτλο: «Δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας». Κάνει στατιστικές και οι μετρήσεις του δείχνουν: «μεγάλο αριθμό εγγάμων ορθοδόξων Χριστιανών που, ενώ θέλουν και αγωνίζονται να ζήσουν με τον τρόπο της εκκλησιαστικής άθλησης, βασανίζονται σαδιστικά και απάνθρωπα από "ποιμένες" εξομολόγους συνεπείς στη δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας» (σ. 197, 198). Στη συνέχεια, μας λέει ότι αυτοί οι ποιμένες – εξομολόγοι, που φορτώνουν εκβιαστικά τον ψυχισμό των εξομολογουμένων με «τρομακτικές ενοχές», επιδίδονται σε ερωτήσεις του τύπου: «Πόσα χρόνια διαρκεί ο γάμος σας και ποσά παιδιά έχει αποφέρει»(!). Και καταλήγει: «οι "ένοχοι" αποκλείονται από την εκκλησιαστική μετοχή στο εκκλησιαστικό σώμα» (σ. 198). Φαίνεται ότι ο κ. Γ, διαθέτει εκπληκτικές ικανότητες εκκλησιαστικού ντεντέκτιβ, που παρακολουθεί και καταγράφει τις «απόρρητες εξομολογήσεις» μεγάλου αριθμού εγγάμων ορθοδόξων χριστιανών. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν σύγχρονο Καλβίνο, που ενδιαφέρεται για την απενεχοποίηση μεγάλου αριθμού εγγάμων από «σεξουαλικές δαιμονοποιήσεις».
Η σεξουαλικότητα που τόσο «απολυτοποιεί» ο κ. Γ. είναι φαινόμενο, σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, μεταπτωτικό. «Ο Αδάμ και η Εύα, εάν από τη αρχή υπήκουον, εάν έδειχναν εγκράτεια δια την ηδονήν του ξύλου, δεν θα αδυνατούσε ο Θεός να εύρη οδόν δια της οποίας θα ηύξανε το ανθρώπινον γένος» (Ε.Π.Ε. 29, 494 – 495). Δεν θα αναφερθούμε άλλο στις περί «σεξουαλικότητας» θεωρίες του κ. Γ. γιατί το θέμα αγγίζει τα όρια του κωμικού."
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Πρέπει να πούμε ό,τι "επιχειρήματα" των φιλογιανναρικών, έγιναν με τα "κρεμμυδάκια"... κατα το λαϊκώς λεγόμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε γραμμή υπερ των αδικαιολόγητων και απορριπτέων από Ορθόδοξης άποψης, γιανναραίικων δοξασιών εκθέτει περισσότερο, τους επίδοξους υπερασπιστές τέτοιων δοξασιών...
Έγιναν κρεμμυδάκια επειδή το λες εσύ;
ΔιαγραφήΕίναι η πραγματικότητα γιανναρικέ 2,37 μμ. Αυτή είναι η πραγματικότητα: έγιναν με τα κρεμμυδάκια. Άνοιξε τα μάτια σου να το δείς και εσύ, εαν γνωρίζεις ανάγνωση...
Διαγραφήτρανη αποδειξη των φονταμενταλιστικων φληναφηματων και φωνασκιων ανευ επιχειρηματολογιας των ανωθι σχολιαστων ειναι και το υφος τους, κυριως ομως η τραγελαφικη ανωνυμια τους. δειλοι και ανυπαρκτοι, επομενως, οπως και ο σαθρος αντιλογος τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά οι Ορθόδοξοι σχολιασμοί μέσα από επώνυμες μαρτυρίες αγίων και μεγάλων θεολόγων και μοναχών ισοπέδωσαν τα τραγελαφικά και φληναφήματα υποστήριξης του γιανναρισμού μέσα από ατράνταχτα κείμενα αγίων συγχρόνων και ντοκουμέντα.
ΔιαγραφήΤρανή απόδειξη είναι οι παραπομπές σε αγίους των ορθόδοξων σχολίων, σε αντίθεση με τις αερολογίες και τα φιλογιανναρικά κωμικοτραγικά φληναφήματα.
τελικα το μενος των ευσεβιστων ειναι κατα της ¨ορθοδοξιας" του Γιανναρα ή όσα τολμησε να πει ξεσκεπαζοντας τον προτεσταντισμο των παρεκκλησιαστικων οργανωσεων;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά οι Ορθόδοξοι σχολιασμοί με επώνυμες μαρτυρίες αγίων και μεγάλων θεολόγων και μοναχών ισοπέδωσαν τα τραγελαφικά και φληναφήματα υποστήριξης του γιανναρισμού μέσα από ατράνταχτα κείμενα αγίων συγχρόνων και ντοκουμέντα.
ΔιαγραφήΔεν διάβασες ούτε εσύ τα Ορθοδοξότατα και ήπια σχόλια;
ΔιαγραφήΔιάβασε για να αλλάξεις μυαλά.
22 Σεπτεμβρίου 2024 στις 11:49 μ.μ.
Όχι μόνο δεν πείθει αλλά και εξοργίζει το νέο "άρθρο" του Κ. Νούση!
Αντί με νηφαλιότητα να δειχθούν συγκεκριμένα σημεία του Γιανναρά όπου καταδικάζονται οι σαρκικές αμαρτίες και οι προγαμιαίες σχέσεις, αφού κατά τον Κ. Νούση " Όμως δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή στο ογκώδες συγγραφικό του έργο που να προωθεί τις προγαμιαίες και άλλες σαρκικές αμαρτίες", (όπως έγραψε στο https://paterikos.blogspot.com/2024/09/blog-post_61.html).
Αντί να αμφιβητήσει την γνησιότητα των ανατριχιαστικών αποσπασμάτων που παραθέτει ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης από το βιβλίο του Γιανναρά "Ενάντια στη θρησκεία" , που όμως ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ, μεταθέτει αλλού το θέμα, σε μια απαίσια επίθεση κατα των Ορθόδοξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων που τόσα έχουν προσφέρει.
Ούτε ευσεβισμός, ούτε μένος υπάρχει στους επικριτές του Γιανναρά.
ΔιαγραφήΟύτε προτεσταντισμός στις εκκλησιαστικές οργανώσεις.
Ψάξτε τα αυτά στους έχοντες αντιοργανωσιακά κόμπλεξ και νεονικολαΐτικο πνεύμα
Ούτε ευσεβισμός, ούτε μένος υπάρχει στους ορθόδοξους και ευλαβείς επικριτές του Γιανναρά.
ΔιαγραφήΟύτε προτεσταντισμός στις εκκλησιαστικές οργανώσεις.
Ψάξτε τα αυτά στους έχοντες αντιοργανωσιακά κόμπλεξ και νεονικολαΐτικο πνεύμα.
Γιατί ο πατήρ και ο εκπαιδευτικός παραμένουν ανώνυμοι; Ντρέπονται; Ντρέπονται για κάτι που τους είπε ο Γέροντας (νυν Άγιος) Παισιος, (τάχα) κατά του Γιανναρά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Θεολογικοι μου έλεγαν ότι άκουσαν τον Γέροντα Παισιο να υποστηρίζει τον Θεολόγο στη Λάρισα. Όταν πήγα στο Άγιο όρος ο Άγιος Παισιος είπε το αντίθετο: να φύγει ο Θεολόγος. Όποιος θέλει να κατοχυρώσει τη θέση του, λέγει κι ένα ψέμμα ορθόδοξο για το καλό των πιστών, ότι το είπε ένας άγιος !!! Ευλογημένο ψέμμα, κατά συνθήκην !!!
Η ανακοίνωση του Αγίου όρους κατά του Γιανναρά είναι όνειδος για την αγιορείτικη πολιτεία. Παιδαριώδη επιχειρήματα που ντροπιάζουν την Αθωνική Κοινότητα: "ήταν (γράφει η ανακοίνωση) δύο συγκάτοικοι (ανώνυμοι κι αυτοί) πιστοί νέοι. Γυρνώντας σπίτι ο ένας, βλέπει το συγκάτοικό του αγκαλιά με μια κοπέλα στο κρεββάτι. Ρωτά: "τι κάνεις εκεί"; Και του απαντά ο άλλος: "διάβασε Γιανναρά να ξεστραβωθεις!!! Επειδή κάποιος άγνωστος νέος, δικαιολόγησε την πράξη του έτσι, σημαίνει ότι φταίει ο Γιανναράς και είναι το ακράδαντο επιχείρημα της Ιεράς Κοινότητας; Τραγικό !!!
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και τα άρθρα του σε τόμους. Πουθενά δεν αναφέρει τον Γιανναρά. Κι εδώ ψέμματα; Α, ναι, για το καλό κι αυτό, ένα ορθόδοξο ψέμμα !!! Ευλογημένο ψέμμα !!! (Δίχως παραπομπή όλα επιτρέπονται)
Πώς τώρα, συνδέεται ο Άγιος Σωφρόνιος, με μια φράση του, με τον Γιανναρά, μόνο ένας παλαβός - εμμονικος θα μπορούσε να φανταστεί !!!
π. Αυγουστίνος Καντιώτης, Οργανωσιακοι" (αυτοί μέχρι σήμερα) και π Θεόκλητος Διονυσιατης, τον κυνήγησαν λυσσαλέα με ψεύδη, επειδή τους ξεμπροστιασε. Όλα αυτά που λέγονται για τον Γιανναρά δεν ισχύουν.
Όποιος θέλει, ας διαβάσει τον Γιανναρά και να βγάλει μόνο του συμπέρασμα. Μην πιστεύετε τόσο εύκολα τις υπερβολές και τις κατηγορίες, δίχως προσωπική άποψη. Εκτός, αν είστε τόσο ανασφαλείς και φοβισμένοι που τρέμετε να τον διαβάσετε ή αφήνεται σε άλλους πάλι από ανασφάλεια και νηπιοτητα να αποφασίσουν για εσάς ή σας απαγορεύουν οι σύγχρονοι Ορθοδοξοτατοι Καλβίνιοι εξομολόγοι...
Ξέρω...τρέμετε μην εκπεσετε από τη φίλη Ορθοδοξία!!! Κουράγιο λοιπόν...
Α, και επιτέλους, ας αναφέρει μια παραπομπή από βιβλίο του Γιανναρά που υποστηρίζει τις προγαμιαίες ή τις εξωσυζυγικές σχέσεις ή ότι ισοπεδώνει τον ανθρώπινο με τον Θείο έρωτα. Άλλωστε το ζητούσε και ο ίδιος ο Γιανναράς από τον μακαριστό π. Θεόκλητο συνεχώς, αλλά ποτέ δεν του το υπέδειξε ο π. Θεόκλητος. Που θα το έβρισκε άλλωστε...
Έχει ήδη απαντηθεί αυτή η βλακεία περι κακής ανωνυμίας στην προηγούμενη ανάρτηση οπότε μην επαναλαμβάνεσαι.
ΔιαγραφήΑνώνυμος22 Σεπτεμβρίου 2024 στις 8:37 μ.μ.
Απάντηση στον συγχυσμένο φιλογιανναρικό ανώνυμο 11,14 πμ
a. Δεν είναι εμμονικός ο μακαριστός αγιορείτης μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, είναι αναγνωρισμένος ορθόδοξος μοναχός και αποδεκτά τα όσα γράφει για τον νεονικολαϊτισμό από πλείστους ορθόδοξους κληρικούς και λαϊκούς με ορθές απόψεις.
b. Τα ονόματα των κληρικών που αναφέρεσαι, αν δεν υπάρχουν στο βιβλίο, σίγουρα θα υπάρχουν στη διαθεσιμότητα του συγγραφέα που συνέλεξε τις μαρτυρίες για τον Γέροντα Παϊσιο. Δεν μπορούμε να τις αμφισβητήσουμε καθόλου τις μαρτυρίες τους, αφού πρόκειται υπαρκτά πρόσωπα με βαρύνουσα ιδιότητα (ιερομόναχος, εκπαιδευτικός ) με τα οποία ήλθε σε επαφή ο εκδότης του βιβλίου. Μας αρκεί ότι είναι γνωστά στον αμερόληπτο εκδότη.
c. Απορρίπτουμε την φαρισαϊκή και άδικη κατάκριση τους ως δειλούς. Καθόλου δειλοί δεν είναι. Μπορεί να μην γράφουν το όνομα τους απο ταπεινοφροσύνη ή για άλλη δική τους ακατηγόρητη επιλογή.
d. Εκτός θέματος και γεμάτη σύγχυση η αναφορά σε κάποιους υποστηρικτές του Λαρίσης Θεολόγου που ίσως να έδωσαν ανακριβείς πληροφορίες για την στάση του αγίου Παϊσίου. Από πού και εως πού έχουν σχέση οι συγκεκριμένοι υποστηρικτές του Λαρίσης Θεολόγου με τους ανθρώπους που καταθέτουν τις μαρτυρίες τους για την στάση του Αγίου Παϊσίου απέναντι στον Γιανναρά;;;;;
Αρα δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να νομίσουμε ως ψεύτικες τις αναφορές στον Άγιο Παϊσιο επειδή δεν συμφέρει τους γιανναριστές και τους γιανναρόπληκτούς.
Ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ήταν υπερβολικός και αδίκησε τον Γιανναρά;
ΔιαγραφήΝα οι περίτρανες απόδειξεις που ισοπεδώνει εντελώς την ψευδέστατη αυτή φιλογιανναρική άποψη.
π. Σταύρος Τρικαλιώτης για το "Ενάντια στη θρησκεία" (Χρήστος Γιανναράς)
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Τί δεν καταλαβαίνεις τυφλέ γιανναριστή;
ΔιαγραφήΑδίκησε ο π. Θεόκλητος τον Γιανναρά;
Δεν διάβασες τα παραπάνω τα σχόλια;
θ. Το πόσο αδικήθηκε δήθεν ο Γιανναράς για τις νεονικολαϊτικες κακοδοξίες του, φαίνεται και από τον θαυμαστή του Γιανναρά, τον Ζουμπουλάκη που έγραψε πρόσφατα ότι "Συνάμα απενοχοποίησε τον έρωτα και τη σεξουαλική ζωή". Ας διαβάσουν καλύτερα οι αμνηστεύοντες τον Γιανναρά τα βιβλία του για να δουν τις μεγάλες ασέβειες και κακοδοξίες του.
Π. ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ
"Εμμονή στη σεξουαλικότητα.
Το θέμα «σεξουαλικότητα» καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου του κ. Γ. Το ανάγει σε θέμα υψίστης σημασίας. Μας ομιλεί για «γενιές ολόκληρες παγιδευμένες αθέλητα στον βασανισμό του νομικισμού, στην αναπηρία του ανέραστου βίου», για «γενιές που ταύτισαν τον ερώτα με τον τρόμο της αμαρτίας, την αρετή με την απέχθεια για το ίδιο τους το σώμα,…» (σ. 117, 118). Αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο με τίτλο: «Δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας». Κάνει στατιστικές και οι μετρήσεις του δείχνουν: «μεγάλο αριθμό εγγάμων ορθοδόξων Χριστιανών που, ενώ θέλουν και αγωνίζονται να ζήσουν με τον τρόπο της εκκλησιαστικής άθλησης, βασανίζονται σαδιστικά και απάνθρωπα από "ποιμένες" εξομολόγους συνεπείς στη δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας» (σ. 197, 198). Στη συνέχεια, μας λέει ότι αυτοί οι ποιμένες – εξομολόγοι, που φορτώνουν εκβιαστικά τον ψυχισμό των εξομολογουμένων με «τρομακτικές ενοχές», επιδίδονται σε ερωτήσεις του τύπου: «Πόσα χρόνια διαρκεί ο γάμος σας και ποσά παιδιά έχει αποφέρει»(!). Και καταλήγει: «οι "ένοχοι" αποκλείονται από την εκκλησιαστική μετοχή στο εκκλησιαστικό σώμα» (σ. 198). Φαίνεται ότι ο κ. Γ, διαθέτει εκπληκτικές ικανότητες εκκλησιαστικού ντεντέκτιβ, που παρακολουθεί και καταγράφει τις «απόρρητες εξομολογήσεις» μεγάλου αριθμού εγγάμων ορθοδόξων χριστιανών. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν σύγχρονο Καλβίνο, που ενδιαφέρεται για την απενεχοποίηση μεγάλου αριθμού εγγάμων από «σεξουαλικές δαιμονοποιήσεις».
Η σεξουαλικότητα που τόσο «απολυτοποιεί» ο κ. Γ. είναι φαινόμενο, σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, μεταπτωτικό. «Ο Αδάμ και η Εύα, εάν από τη αρχή υπήκουον, εάν έδειχναν εγκράτεια δια την ηδονήν του ξύλου, δεν θα αδυνατούσε ο Θεός να εύρη οδόν δια της οποίας θα ηύξανε το ανθρώπινον γένος» (Ε.Π.Ε. 29, 494 – 495). Δεν θα αναφερθούμε άλλο στις περί «σεξουαλικότητας» θεωρίες του κ. Γ. γιατί το θέμα αγγίζει τα όρια του κωμικού."
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
"Πώς τώρα, συνδέεται ο Άγιος Σωφρόνιος, με μια φράση του, με τον Γιανναρά, μόνο ένας παλαβός - εμμονικος θα μπορούσε να φανταστεί !!!"
ΔιαγραφήΠαλαβέ ανώνυμε και εμπαθέστατε 1,04 π.μ. ο αξιότιμος συγγραφέας του βιβλίου “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005 είναι εμμονικός και παλαβός; Αυτός έκανε την σύνδεση του Γέροντος Σωφρονίου με τις γιανναρικές απόψεις.
Η γνώμη του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
δ’. Τον μακαριστό όσιο Γέροντα Σωφρόνιο (Σαχάρωφ), τον με υπερβάλλουσα οξύτητα -ασυνήθη δια τον ήπιο χαρακτήρα του- καυτηριάζοντα τους εμφορουμένους από τις Νεονικολαϊτικές αντιλήψεις.
Παραθέτουμε μόνον ένα χαρακτηριστικότατο απόσπασμα από τα κείμενα του:
«Χαρακτηριστικό της μεγάλης προς τον Χριστόν αγάπης είναι ότι δεν δύναται να συμβιβαστεί μετά σαρκικών απολαύσεων, εν γένει, και προ παντός μετά των ισχυρότερων όλων των γενετησίων. Ο νους του ανθρώπου υπό την ενέργεια της αγάπης προς τον Θεό αποσπάται εκ της γης και καθαίρεται από πάσης γήινης εικόνος, ενώ η σαρκική σχέση τραυματίζει βαθύτατα την ψυχή ακριβώς δια των εικόνων αυτών. Γνωρίζομε ότι πολλοί προσεγγίζουν εντελώς διαφόρως το θέμα τούτο. Αλλά μήπως ο λόγος της Γραφής, «ου μη εγκαταμείνει το πνεύμα Μου εν Αυτοίς δια το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. στ, 3), δεν αναφέρεται εις αυτούς; (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Άσκησις καί Θεωρία, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Εσσεξ Αγγλίας, 1996. σελ. 66).
Απο το βιβλίο “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005, σελ 111-113
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html
Φανατικέ Ανώνυμε 24 -9- 2024 στις 1:04 π.μ. είσαι τελείως προβληματικός και τυφλός γιανναρόπληκτος!
ΔιαγραφήΣου φταίει ο κληρικός και ο εκπαιδευτικός επειδή δεν έβαλαν το όνομα τους.
Σου φταίει ο σεβάσμιος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης.
Σου φταίει ο πασίγνωστος και εμβληματικός μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος που σέβεται όλος ο ορθόδοξος κόσμος που είναι σε όλα του ορθόδοξος.
Σου φταίνε οι άνθρωποι των Ορθόδοξων Χριστιανικών Οργανώσεων.
Σου φταίει ο αξιότιμος συγγραφέας του βιβλίου “Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών”, – Β’ Έκδοση, Εκδόσεις “Αγιοτόκος Καππαδοκία”, 2005.
Σου φταίνε τα φαντάσματα των ιερέων εξομολόγων που βρίζεις σαν καλβινιστές.
Αρνείσαι ότι ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ήταν αντίθετος στον νεονικολαϊτισμό.
Σου φταίει το Άγιο Όρος που με την λαμπρή ανακοίνωση του καταδίκασε δυσσεβείς απόψεις του Γιανναρά.
Και όλα αυτά γιατί; Για να βγάλει "λάδι" τον Γιανναρά!
Δεν πας καθόλου καλά!!! Ο γιανναρισμός σε έχει τυφλώσει!!
Ζητάς παραπομπές για τις δυσσέβειες Γιανναρά ανώνυμε 1,04 π.μ.;;;
ΔιαγραφήΠάρε!
Π. ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ
"Εμμονή στη σεξουαλικότητα.
Το θέμα «σεξουαλικότητα» καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου του κ. Γ. Το ανάγει σε θέμα υψίστης σημασίας. Μας ομιλεί για «γενιές ολόκληρες παγιδευμένες αθέλητα στον βασανισμό του νομικισμού, στην αναπηρία του ανέραστου βίου», για «γενιές που ταύτισαν τον ερώτα με τον τρόμο της αμαρτίας, την αρετή με την απέχθεια για το ίδιο τους το σώμα,…» (σ. 117, 118). Αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο με τίτλο: «Δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας». Κάνει στατιστικές και οι μετρήσεις του δείχνουν: «μεγάλο αριθμό εγγάμων ορθοδόξων Χριστιανών που, ενώ θέλουν και αγωνίζονται να ζήσουν με τον τρόπο της εκκλησιαστικής άθλησης, βασανίζονται σαδιστικά και απάνθρωπα από "ποιμένες" εξομολόγους συνεπείς στη δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας» (σ. 197, 198). Στη συνέχεια, μας λέει ότι αυτοί οι ποιμένες – εξομολόγοι, που φορτώνουν εκβιαστικά τον ψυχισμό των εξομολογουμένων με «τρομακτικές ενοχές», επιδίδονται σε ερωτήσεις του τύπου: «Πόσα χρόνια διαρκεί ο γάμος σας και ποσά παιδιά έχει αποφέρει»(!). Και καταλήγει: «οι "ένοχοι" αποκλείονται από την εκκλησιαστική μετοχή στο εκκλησιαστικό σώμα» (σ. 198). Φαίνεται ότι ο κ. Γ, διαθέτει εκπληκτικές ικανότητες εκκλησιαστικού ντεντέκτιβ, που παρακολουθεί και καταγράφει τις «απόρρητες εξομολογήσεις» μεγάλου αριθμού εγγάμων ορθοδόξων χριστιανών. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν σύγχρονο Καλβίνο, που ενδιαφέρεται για την απενεχοποίηση μεγάλου αριθμού εγγάμων από «σεξουαλικές δαιμονοποιήσεις».
Η σεξουαλικότητα που τόσο «απολυτοποιεί» ο κ. Γ. είναι φαινόμενο, σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, μεταπτωτικό. «Ο Αδάμ και η Εύα, εάν από τη αρχή υπήκουον, εάν έδειχναν εγκράτεια δια την ηδονήν του ξύλου, δεν θα αδυνατούσε ο Θεός να εύρη οδόν δια της οποίας θα ηύξανε το ανθρώπινον γένος» (Ε.Π.Ε. 29, 494 – 495). Δεν θα αναφερθούμε άλλο στις περί «σεξουαλικότητας» θεωρίες του κ. Γ. γιατί το θέμα αγγίζει τα όρια του κωμικού."
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Δεν διάβασες τα σχόλια που απαντούν στις εμπαθέσταστες κατηγορίες σου;
ΔιαγραφήΣου μεταφέρω ένα.
Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2024 στις 1:02 π.μ.
Οι φοντεμανταλιστικοί φιλο-γιανναρικοί νόες δεν μπορούν με τίποτα να αρνηθούν την γνησιότητα του βιβλίου "Ενάντια στη θρησκεία" όπου εκεί υπάρχουν πολλά και φοβερά που αφήνουν άφωνο κάθε ευσεβή Ορθόδοξο Χριστιανό.
Εκεί διαλύεται κάθε προσπάθεια που να θεωρηθεί ο Γιανναράς ως αδικημένος και κάθε συκοφαντία προς Ορθόδοξους επικριτές του ότι δήθεν τον αδίκησαν, ενώ αυτός είναι "αθώα περιστερά".
Βλέπε αποσπάσματα του στο
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Γιανναροπαρμένε φωστήρα 1,04 π.μ.
ΔιαγραφήΑν ο Γιανναράς καταδίκαζε τις προγαμιαίες και εξωσυζυγικές σχέσεις, τότε γιατί δεν έγραψε μια αράδα με κάθε σαφήνεια στα τόσα βιβλία του, όπου να καταδικάζει ρητά και με κάθε σαφήνεια τις προγαμιαίες και εξωσυζυγικές σχέσεις;;;;
Μπορείς να μας πεις φωστήρα του Γιανναρισμού;;;
Να μην βαπτίζουμε αντιοργανωσιακούς τους ορθοδοξότατους σύγχρονους αγίους που στήριξαν και εγκωμίασαν και τις Ορθόδοξες Οργανώσεις και σημαίνοντα στελέχη αυτών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μαρτυρίες είναι αδιάψευστες.
μια; μια μαρτυρια;;
ΔιαγραφήΠολλές είναι οι μαρτυρίες και έχουν παρουσιαστεί αρκετές.
ΔιαγραφήΑν το ζητούσε άνθρωπος δεν έγραφε όλα αυτά τα αηδιαστικά που γράφεις θα σου έδινα μία. Τώρα δεν σου δίνω καμία. Ψάξε. Υπάρχουν ακόμα και στο internet.
Για να πούμε πιο καλά την αλήθεια, δεν είναι πολλές οι μαρτυρίες ότι οι σύγχρονοι άγιοι εγκωμίσαν τις Ορθόδοξες Οργανώσεις. Είναι όμως αρκετές οι μαρτυρίες που εγκωμίασαν σημαίνοντα στελέχη αυτών!
Διαγραφήτο καταλαβαινεις οτι εισαι αρρωστος, ετσι;
ΔιαγραφήΠοιός είναι άρρωστος; Καθόλου άρρωστοι δεν είναι οι Ορθόδοξοι που επαναλαμβάνουν τις αλήθειες που καίνε και τσουρουφλίζουν μερικούς γιανναρικούς.
ΔιαγραφήΕσύ καταλαβαίνεις ότι γράφεις αηδιαστικά και εμετικά σχόλια, ανάξια κάθε απάντησης έτσι;;
Καταλαβαίνεις ότι η αρρώστια βρίσκεται στους φονταμενταλιστές του Γιανναρισμού, έτσι;
ΔιαγραφήΟι δε εμπαθεστατοι και αηδιαστικοι, τολμώ να πω, σχολιασμοί που διαβάζουμε εδώ, απλά επιβεβαιώνουν περίτρανα τις διαπιστώσεις του μεγάλου αυτού λόγιου των Νεοελλήνων
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σχολιασμοί είναι τεκμηριωμένοι και ισοπεδώνουν τα φιλογιανναρικά φληναφήματα και τα αηδιαστικά άρθρα τα φιλογιανναρικά και αντιοργανωσιακά.
ΔιαγραφήΟι ακαταμάχητοι σχολιασμοί ισοπέδωσαν πλήρως τα αηδιαστικά και τραγελαφικά φληναφήματα, τα γεμάτα αερολογίες μέσα απο παραθέματα και ντοκουμέντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και τα σχόλια δέχθηκαν επιθέσεις από θαυμαστές του Γιανναρά και φιλογιανναρικούς ως ανεπαρκή, αν και είναι στην πραγματικότητα πλήρως επαρκέστατα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρίζω μερικές νέες αποδείξεις για το πόσο δίκαιο έχουν οι ορθόδοξοι επικριτές του Γιανναρά και σε ποιά πλάνη βρίσκονται οι ίδιοι.
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Οι Ι. Κανόνες της Εκκλησίας στο στόχαστρο. Ενοχλεί τον κ. Γ. η "ραγδαία αύξηση του αριθμού των Κανόνων που αναφέρονται σε γενικές περιπτώσεις ατομικών αμαρτημάτων» (σ. 114). Κατηγορεί τους Κανόνες ως «άσχετους με το ευαγγέλιο της Εκκλησίας, σχετικούς μάλλον με ακρότητες θρησκευτικού πουριτανισμού».
Αφού αναφερθεί ειρωνικά σε ορισμένους άσχετους κατ’ αυτόν Κανόνες, κριτικάρει αφ’ υψηλού τους Ιερούς Κανόνες και αποφθέγγεται σαρκαστικά: «Βρίθουν οι Κανόνες από τις πιο απίθανες διαστροφές, εξιδιασμένες επινοήσεις ασελγημάτων-ποικιλότροπα εφευρήματα κτηνοβασίας, αιμομιξίας, ομοφυλοφιλίας, αυνανισμού. Επεκτείνονται και σε ευρύτατο πεδίο κοινωνικών εγκλημάτων: τοκογλυφίας, επιορκίας, τυμβωρυχίας, κλοπής. Θεσμοποιούν απαιτήσεις άμεμπτης κοινωνικής διαγωγής, κυρίως των κληρικών, αντικειμενοποιούν και εκνομίζουν προϋποθέσεις εγκυρότητας μυστηρίων, ιδιαίτερα του γάμου, επιμένουν σε λεπτομερή προγραμματισμό των σεξουαλικών σχέσεων των συζύγων» (σ. 115).
Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο σκανδαλισμός του για θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, όπως θα φανεί και παρακάτω, γεγονός που υποδηλώνει άτομο με έντονα καταπιεσμένες τραυματικές εμπειρίες —όπως ο ίδιος έχει γραπτώς διακηρύξει—, τις οποίες δεν ξεπέρασε και τις βγάζει στα κείμενά του με μια απροκάλυπτη επιθετικότητα. Σκανδαλίζεται επίσης ο κ. Γ. με Κανόνες «που απαιτούν την αποχή από τη συζυγική σχέση πριν και μετά τη θεία κοινωνία. Αρνούνται την ιερωσύνη σε όποιον υπέστη στη παιδική του ηλικία βιασμό. Την αρνούνται και σε όποιον είχε σχέση ερωτική εξώγαμη, έστω κι αν έζησε μετάνοια, που τον οδήγησε σε χάρισμα θαυμάτων, ακόμα και ανάστασης νεκρών» (σ. 116). Ο χαρακτηρισμός μάλιστα ορισμένων κανόνων για «τον παράλογα στυγνό ηθικισμό τους» (σ. 211) μας αφήνει άναυδους: πως μπορεί ένα, υποτίθεται μέλος της ορθόδοξης Εκκλησίας, να εκφράζει τόσο έντονα τον αποτροπιασμό του για τους Ιερούς Κανόνες, που η ίδια η Εκκλησία θέσπισε κι έχουν οικουμενικό κύρος;
Οι Ιεροί Κανόνες «βοηθούν τον άνθρωπο της πτώσεως να μένει σε ενότητα και αρμονική σχέση με τους αδελφούς του στην Εκκλησία, δεν τον στερούν από την ελευθερία του, αλλά τον βοηθούν να την βιώσει. Υποδεικνύουν στον πιστό τα όρια της Εκκλησίας, εκτός των οποίων υπάρχει το χάος. Ρυθμίζουν τις μεταξύ των διαφόρων χαρισματούχων λειτουργών και τάξεων αυτής σχέσεις, ώστε πάντες να εργάζονται αρμονικά δια την αύξηση του ενός σώματος του Χριστού» (Αρχιμ. Γεωργ. Καψάνη, Η ποιμαντική διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνας, εκδ. Άθως, Πειραιεύς 1976, σελ. 74, 75, σε ελεύθερη απόδοση). Τα διάφορα επιτίμια έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα για τον πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, όπως τα υποστηρίγματα που τίθενται στα νεαρά φυτά για ένα χρονικό διάστημα, ώσπου να δέσει το δένδρο και να μπορεί να σταθεί όρθιο από μόνο του. Εναπόκειται στους διακριτικούς πνευματικούς το πως θα τα χρησιμοποιήσουν, λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπ’ όψη τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διαφόρων προσώπων (εξατομικευμένη ποιμαντική). Ακραίες περιπτώσεις ελαχίστων αδιάκριτων πνευματικών δεν μπορεί να λαμβάνονται ως κανόνας, που χαρακτηρίζει το σύνολο.
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Αμφισβητείται η Ιερά Παράδοση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Γ. θεωρεί ότι η Ι. Παράδοση αντικειμενοποιείται «σαν δεύτερη (μαζί με την Αγία Γραφή) πηγή "αλαθήτου"» (σ. 90). Θεωρεί ότι «η ειδωλοποίηση του παρελθόντος ορίζει τη μόνη "ορθή δόξα", την ορθοδοξία. Οι γνήσιοι Ορθόδοξοι είναι αξιόμισθοι "υπερασπιστές", "φύλακες", "φρουροί" της Παράδοσης». Και καταλήγει: «Έτσι, όσο θρησκειοποιείται βαθμιαία το εκκλησιαστικό γεγονός, επιβάλλεται και θεσμικά η Παράδοση σαν πηγή της χριστιανικής αλήθειας και πίστης» (σ. 172). Η προτροπή του Αποστόλου Παύλου «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσ. β’, 15) με την οποία η Ι. Παράδοση χαρακτηρίζεται ως ισόκυρος και ισοστάσιος προς την Αγ. Γραφή πηγή της χριστιανικής πίστεως δεν φαίνεται να συγκινεί τον κ. Γ.
Ο Καθηγητής κ. Νικ. Μητσόπουλος θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση: «Η Ιερά παράδοσις ερμηνεύει και συμπληρώνει την Αγίαν Γραφήν. Ο ερμηνευτικός χαρακτήρ της Ιεράς Παραδόσεως συνίσταται εις την επεξήγησιν των δυσχερών χωρίων της Αγίας Γραφής και γενικώς την προσφοράν εις τους πιστούς – μέλη της Εκκλησίας του αναγκαίου φωτός προς διακρίβωσιν και κατανόησιν του περιεχομένου της Αγίας Γραφής» (Θέματα Ορθοδόξου Δογματικής Θεολογίας, σελ. 30, Αθήνα 1984).
Ο κ. Γ. χαρακτηρίζει —όπως και άλλοι— την αγάπη και εμμονή των πιστών στην παράδοση ως φονταμενταλισμό, προσδίδοντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς σε κληρικούς και λαϊκούς. Επιτέλους, μέσα στην Εκκλησία μας δεν κάνουμε ό,τι μας κατέβη. Υπάρχουν όρια τα οποία έθεσαν οι Πατέρες μας, όρια σεβαστά και απαρασάλευτα. Η περίεργη εμμονή μερικών στον αρχέγονο χριστιανισμό και η παράλληλη ακύρωση της πατερικής παραδόσεως θυμίζει Προτεσταντισμό. Για εμάς πρότυπα βίου και διδαχής είναι οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όχι «οι μεγάλοι επιστήμονες του προτεσταντικού χώρου»(!) τους οποίους εκθειάζει ο κ. Γ. (σ. 137). Σύμφωνα με τον πατρολόγο καθηγητή κ. Στυλ. Παπαδόπουλο: «Οι Πατέρες δημιούργησαν ως εμπνευσμένοι διαμορφωτές τη θεολογία, το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού» (Πατρολογία Α, σελ. 69, έκδ. Β’, Αθήνα 1982).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Αν και το ζήτημα της ενδυμασίας των κληρικών είναι λιγότερο σημαντικό όμως έχει και αυτό την σημασία του και δείχνει την "πνευματικότητα" του και κατα πόσο συμβαδίζουν οι απόψεις του Γιανναρά με τους παραδοσιακούς και αγίους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον ενοχλεί τον κ. Γ. και η εξωτερική περιβολή του κληρικού, η «άθικτη τριχοφυία», «το περσικό αντερί», «ο φαρδομάνικος τουρκικός τσουμπές», που τα βλέπει να «λειτουργούν ως στολή εξουσιαστικού λειτουργήματος», ότι έχουν χάσει τον αρχετυπικό τους συμβολισμό της αφιέρωσης και αποτελούν συντήρηση ενός νεκρού τύπου «που καλύπτει ανάγκες άλλες, ψυχολογικές, ορμέμφυτες» (σ. 180,181). Ακολουθεί προφανώς ο κ. Γ. τη γραμμή νεωτεριστών κληρικών, που θα ήθελαν τον κληρικό "γαμπρό ευρωπαϊκού τύπου", που θα παντρεύεται για δεύτερη φορά, αν χηρέψει ή πάρει διαζύγιο, με όλα "τα αξεσουάρ" ενός υποψήφιου γαμπρού.
Το δογματικό υπόβαθρο μας το παρέχει ο κ. Γ.: «Η απαγόρευση δευτέρου γάμου σε κληρικούς που χήρεψαν αποτελεί προκλητικό δείγμα δαιμονοποίησης της σεξουαλικότητας μέσα στις "ορθόδοξες" εκκλησίες», (σ. 201, 202). Την πλέον αποστομωτική απάντηση στον κ. Γ. την δίνει ο Αρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος, τόσο με την αρθρογραφία του επί του θέματος, όσο και με τη μαρτυρική ζωή του.
Όσον αφορά στο θέμα της ενδυμασίας των κληρικών, θέμα που κατά καιρούς ανακινούν ορισμένοι «γνωστοί άγνωστοι», οι οποίοι θέλουν με το στανιό να μας απογυμνώσουν από το ορθόδοξο μαρτυρικό ράσο μας, θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Γ. τα λόγια του αγ. Νεκταρίου στον νεαρό τότε Άγγελο Νησιώτη, όταν προσήλθε να φοιτήσει στην Ριζάρειο Σχολή: «Σε εξορκίζω εις τον Ριζάρην, τα ράσα που θα φορέσης εδώ, δεν θα τα βγάλης εις όλην σου την ζωήν». Ακόμα και ο Φώτης Κόντογλου, που τον αναφέρει ο κ. Γ. με θαυμασμό στο βιβλίο του, είχε γράψει χαρακτηριστικά: Όποτε τυχαίνει να συναπαντήσω κανένα παπά…στέκουμαι και τον θαυμάζω για τη μεγαλοπρέπειά του, για το επιβάλλον και μαζί για τη σεμνότητα που έχει η όψη του, και για την εμπιστοσύνη που δίνει το παρουσιαστικό και η αμφίεσή του. Ιερό πρόσωπο!… Ας ρωτήσουνε τους ξενητεμένους Έλληνες τι χαρά και τι κατάνυξη νιώθουνε όταν αντικρίσουν, στις χώρες που ζουν, κάποιο ιερέα μας με γένεια και με ράσο». Από προσωπική μου εμπειρία θα ήθελα να αναφέρω τον θαυμασμό που δείχνουν τα μικρά παιδιά όταν αντικρίσουν κάποιον ιερέα με γένεια, ράσο και καλυμμαύχι: «Μαμά, ο Χριστούλης», αναφωνούν με την παιδική τους απλότητα. «Εκ στόματος νηπίων» διδασκόμαστε τον αναγωγικό χαρακτήρα των συμβόλων: ο ιερέας με την όλη του περιβολή και διαγωγή ανάγει τους πιστούς επί το πρωτότυπον, τον ίδιο τον Χριστό.
Γι’ αυτό και δέκα οκτώ πρεσβυτέρες, αποφασισμένες για όλα, δηλώνουν επιγραμματικά: «Εμείς, συστοιχούσες στους ιερείς συζύγους μας, επ’ ουδενί θα θέλαμε να αφαιρέσουν έστω και ένα από όσα συναποτελούν την ιερατική τους αμφίεση, ακόμη κι αν υποστούμε διώξεις και ταλαιπωρίες» (Για περισσότερα δες: «Το ράσο του ιερέως και η σημασία του», κείμενο υπογεγραμμένο από δέκα οκτώ πρεσβυτέρες, Περ. «Θεοδρομία», Ιανουάριος – Σεπτέμβριος 2002, τεύχη 1-3, σελ. 308-313).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Όλα τα ορθόδοξα σχόλια μέσα από μαρτυρίες αγίων και ανθρώπων με Ορθόδοξο κύρος επιβεβαιώνουν πόσο αηδιαστικά είναι τα φιλογιανναρικά άρθρα! Σκέτη αηδία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφισβητεί ακόμα και την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει σχετικά: «(Το άτομο που θρησκειοποιεί το εκκλησιαστικό γεγονός) επινοεί μια αντικειμενικά αλάθητη πηγή, της αλήθειας, δηλαδή της εγκυρότητας των διατυπώσεων: Η εγκυρότητα αντικειμενοποιείται στην "πηγή", δηλαδή σε συγκεκριμένο είδωλο, σε ιερό ταμπού, όπως σε όλες τις πρωτόγονες θρησκείες, "Πηγή" της αλήθειας αναδείχνεται ένα γραπτό κείμενο, η Αγία Γραφή: Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Η εγκυρότητά της θεωρείται αναμφισβήτητη (πρόκειται για "αλάθητο" κείμενο), επειδή συντάχθηκε με όρους θεοπνευστίας» (σ. 87, 88). Τι να πούμε. Μένουμε άναυδοι σε μια τέτοια αντορθόδοξη θεώρηση. Απλώς υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η ίδια η Αγία Γραφή μας διδάσκει την θεοπνευστία ως ουσιαστικό γνώρισμά της με δύο κλασικά χωρία: α) «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν… (Β’ Τιμ. γ’, 16) και β) «Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι από Θεού άνθρωποι» (Β’ Πέτρ. α’, 21).
Ο αείμνηστος καινοδιαθηκολόγος καθηγητής Ιω. Παναγόπουλος, ο οποίος διακρινόταν για τη σοβαρότητα, το ήθος και την επιστημονική του κατάρτιση, μας λέει χαρακτηριστικά: «Ο όρος θεοπνευστία διακρίνει συνεπώς ριζικά την Αγία Γραφή από κάθε άλλο γραπτό κείμενο της ανθρώπινης ιστορίας». Ο ίδιος μας οριοθετεί την πατερική παράδοση επί του θέματος: «Κατά κανόνα τον θείο λόγο των ι. συγγραφέων τον αποδίδουν (οι Πατέρες) στην έλλαμψη ή την "αφή" του αγ. Πνεύματος, το οποίο επιδημεί σ’ αυτούς, στο βαθμό που ήταν γι’ αυτούς χρήσιμο, καθιστά τον νου τους διορατικώτερο καθώς επίσης την ψυχή και το σώμα τους λαμπρότερα. Η θεοπνευστία δηλ. δεν αφορά μόνο την νοητική λειτουργία του ιερού συγγραφέα, αλλά ολόκληρη την ύπαρξή του. Είναι γεγονός "επισκοπής Θεού", χριστοφάνειας ή επιδημίας του Πνεύματος, η οποία ανυψώνει τις ανθρώπινες βιολογικές λειτουργίες σε ανώτερο επίπεδο και αγιάζει ολόκληρο τον άνθρωπο. Συνεπώς η θεοπνευστία δεν είναι πρόσκαιρη κατάσταση, αλλά μόνιμη, ζωτική σχέση με τον προσωπικό τριαδικό Θεό» (Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, σελ. 440, 441, Αθήνα 1995).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Δεν την γλιτώνει ούτε η Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρεί ο κ. Γ. ότι τα κείμενα της Φιλοκαλίας «ανταποκρίνονται στον θρησκευτικό ατομοκεντρισμό του Ορθοδοξισμού». Βρίσκει ότι η ανθολόγηση των κειμένων αυτών στόχευε σε μια ατομοκεντρική προοπτική. Σε άλλο σημείο φτάνει στη "φωτισμένη" διαπίστωση: «Η μετοχή στο εκκλησιαστικό γεγονός (στο ευχαριστιακό σώμα που πραγματοποιεί δυναμικά τον Τριαδικό τρόπο της υπάρξεως) αγνοείται εντελώς στις σελίδες της Φιλοκαλίας, δεν υπάρχει ούτε υπαινιγμός ότι είναι αυτή η μετοχή, που συνιστά την ευαγγελική σωτηρία». Προχωρεί μάλιστα και σε τολμηρότερες διαπιστώσεις: «Ο στόχος – τρόπος της φιλοκαλικής θεωρίας και πρακτικής εμφανίζεται καθαρά ατομοκεντρικός: «Αν ο νους κατέλθει στην καρδία, με την επίμονη ατομική (ψυχοσωματική) γυμναστική της άσκησης, ο άνθρωπος έχει σωθεί— δεν χρειάζεται τίποτε άλλο» (σ. 299, 300). Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι αυτοσκοπός. Κέντρο και σκοπός όλων των ενεργειών του ανθρώπου είναι η κοινωνία μετά του Ιησού Χριστού, η είσοδος του ανθρώπου εις την Ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Η είσοδος όμως αυτή δεν γίνεται άνευ κόπου και έντονης προσπάθειας. Ο Κύριός μας μας το έχει πει: «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (απόδοση υπό Παν. Τρεμπέλα: κερδίζεται δια της βίας και εκείνοι που μεταχειρίζονται σπουδήν και βίαν επί του εαυτού των την αρπάζουν γρήγορα…) (Ματθ. ια’, 12). Επομένως, και η κατ’ ιδίαν προσευχή και η νηστεία, η συγχώρηση των αδελφών μας και η αμνησικακία καθώς και η σωματική άσκηση αποβλέπουν σ’ αυτήν την "βία", που αφορά, όπως και να το κάνουμε, στον καθένα άνθρωπο χωριστά, δίχως κατ’ ανάγκη αυτό να δηλώνει ατομοκεντρισμό.
Η συμμετοχή του σώματος δεν αποτελεί "γυμναστική της άσκησης", όπως αφ’ υψηλού την κριτικάρει ο κ. Γ. Οι μετάνοιες π.χ. κρύβουν ένα βαθύτερο νόημα. Λέγονται με ταυτόχρονη επίκληση του ονόματος του Χριστού, όπως μας διδάσκει ο όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας στη Φιλοκαλία: «Κλίσεις γονάτων μη παραιτού· εκ μεν γαρ του γόνυ κλίνειν η πτώσις της αμαρτίας εικονίζεται, έμφασιν εξαγορεύσεως παρεχομένη· (=και γίνεται ένα είδος εξομολογήσεως) εκ δε του ανίστασθαι η μετάνοια υποσημαίνεται, (=ενώ με την ανόρθωση υποδηλώνεται η μετάνοια), επαγγελίαν βίου του κατ’ αρετήν αινιττομένη· (=και συμβολίζεται η υπόσχεση για ενάρετο βίο) εκάστη δε γονυκλισία τελείσθω μετά της νοεράς του Χριστού επικλήσεως· ίνα ψυχή και σώματι προσπίπτων τω Κυρίω, τον των ψυχών και σωμάτων Θεόν ευδιάλλακτον απεργάση» (Φιλοκαλία, τ. Δ’, σ. 11, έκδ. Αστέρος).
Ο μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος, ο σύγχρονος αυτός ιερός πατήρ, —ο οποίος μας άφησε εκπληκτικές εμπειρίες, απόρροια της συμμετοχής του στο "ευχαριστιακό γεγονός— συνδέει την επίκληση του ονόματος του Χριστού — την ατομοκεντρικού χαρακτήρος κατά τον κ. Γ— μετά της Θείας Λειτουργίας σε μια αδιάρρηκτη σχέση: «Ενθυμούμαι ότι η επίκλησις του Ονόματος του Ιησού Χριστού συνωδεύετο μετά της αοράτου ελεύσεως Αυτού του Ιδίου· από της στιγμής δε εκείνης το θαυμαστόν τούτο Όνομα, αλλά και τα άλλα ονόματα του Θεού, έτι πλείον ή πρότερον απέβησαν δι’ εμέ αγωγοί ενώσεως μετ’ Αυτού. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήμην ήδη ιερεύς. Η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας έλαβεν ωσαύτως άλλον χαρακτήρα: Ητο ουχί μόνον πράξις ευλαβείας, καθαράς εξ αμφιβολιών πίστεως, αλλά δι’ όλου του είναι μου αίσθησις του Γεγονότος της παρουσίας του Θεού, Όστις τελεί το μυστήριον. Τότε ησθάνθην βαθέως το νόημα και την πραγματικότητα, άτινα περικλείονται εις τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου: "Συ ει ο χαρισάμενος ημίν ουρανίων μυστηρίων αποκάλυψιν" (ευχή προσκομιδής). Όντως ο Κύριος και εις ημάς, τους εσχάτους πάντων των ανθρώπων, αποκαλύπτει το μυστήριον της ιερουργίας.» (Περί Προσευχής, σελ. 170, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 1993).
"Κριτική εις το βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία»"
από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Τελικά το μένος των αντιοργανωσιακών δεν έπιασε τόπο! Ισοπεδώθηκε μαζί με τα φονταμενταλιστικά φιλο-γιανναραίικα φληναφήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν την γλιτώνει ούτε η Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρεί ο κ. Γ. ότι τα κείμενα της Φιλοκαλίας «ανταποκρίνονται στον θρησκευτικό ατομοκεντρισμό του Ορθοδοξισμού». Βρίσκει ότι η ανθολόγηση των κειμένων αυτών στόχευε σε μια ατομοκεντρική προοπτική. Σε άλλο σημείο φτάνει στη "φωτισμένη" διαπίστωση: «Η μετοχή στο εκκλησιαστικό γεγονός (στο ευχαριστιακό σώμα που πραγματοποιεί δυναμικά τον Τριαδικό τρόπο της υπάρξεως) αγνοείται εντελώς στις σελίδες της Φιλοκαλίας, δεν υπάρχει ούτε υπαινιγμός ότι είναι αυτή η μετοχή, που συνιστά την ευαγγελική σωτηρία». Προχωρεί μάλιστα και σε τολμηρότερες διαπιστώσεις: «Ο στόχος – τρόπος της φιλοκαλικής θεωρίας και πρακτικής εμφανίζεται καθαρά ατομοκεντρικός: «Αν ο νους κατέλθει στην καρδία, με την επίμονη ατομική (ψυχοσωματική) γυμναστική της άσκησης, ο άνθρωπος έχει σωθεί— δεν χρειάζεται τίποτε άλλο» (σ. 299, 300). Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι αυτοσκοπός. Κέντρο και σκοπός όλων των ενεργειών του ανθρώπου είναι η κοινωνία μετά του Ιησού Χριστού, η είσοδος του ανθρώπου εις την Ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Η είσοδος όμως αυτή δεν γίνεται άνευ κόπου και έντονης προσπάθειας. Ο Κύριός μας μας το έχει πει: «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (απόδοση υπό Παν. Τρεμπέλα: κερδίζεται δια της βίας και εκείνοι που μεταχειρίζονται σπουδήν και βίαν επί του εαυτού των την αρπάζουν γρήγορα…) (Ματθ. ια’, 12). Επομένως, και η κατ’ ιδίαν προσευχή και η νηστεία, η συγχώρηση των αδελφών μας και η αμνησικακία καθώς και η σωματική άσκηση αποβλέπουν σ’ αυτήν την "βία", που αφορά, όπως και να το κάνουμε, στον καθένα άνθρωπο χωριστά, δίχως κατ’ ανάγκη αυτό να δηλώνει ατομοκεντρισμό.
Η συμμετοχή του σώματος δεν αποτελεί "γυμναστική της άσκησης", όπως αφ’ υψηλού την κριτικάρει ο κ. Γ. Οι μετάνοιες π.χ. κρύβουν ένα βαθύτερο νόημα. Λέγονται με ταυτόχρονη επίκληση του ονόματος του Χριστού, όπως μας διδάσκει ο όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας στη Φιλοκαλία: «Κλίσεις γονάτων μη παραιτού· εκ μεν γαρ του γόνυ κλίνειν η πτώσις της αμαρτίας εικονίζεται, έμφασιν εξαγορεύσεως παρεχομένη· (=και γίνεται ένα είδος εξομολογήσεως) εκ δε του ανίστασθαι η μετάνοια υποσημαίνεται, (=ενώ με την ανόρθωση υποδηλώνεται η μετάνοια), επαγγελίαν βίου του κατ’ αρετήν αινιττομένη· (=και συμβολίζεται η υπόσχεση για ενάρετο βίο) εκάστη δε γονυκλισία τελείσθω μετά της νοεράς του Χριστού επικλήσεως· ίνα ψυχή και σώματι προσπίπτων τω Κυρίω, τον των ψυχών και σωμάτων Θεόν ευδιάλλακτον απεργάση» (Φιλοκαλία, τ. Δ’, σ. 11, έκδ. Αστέρος).
Ο μακαριστός Γέροντας Σωφρόνιος, ο σύγχρονος αυτός ιερός πατήρ, —ο οποίος μας άφησε εκπληκτικές εμπειρίες, απόρροια της συμμετοχής του στο "ευχαριστιακό γεγονός— συνδέει την επίκληση του ονόματος του Χριστού — την ατομοκεντρικού χαρακτήρος κατά τον κ. Γ— μετά της Θείας Λειτουργίας σε μια αδιάρρηκτη σχέση: «Ενθυμούμαι ότι η επίκλησις του Ονόματος του Ιησού Χριστού συνωδεύετο μετά της αοράτου ελεύσεως Αυτού του Ιδίου· από της στιγμής δε εκείνης το θαυμαστόν τούτο Όνομα, αλλά και τα άλλα ονόματα του Θεού, έτι πλείον ή πρότερον απέβησαν δι’ εμέ αγωγοί ενώσεως μετ’ Αυτού. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ήμην ήδη ιερεύς. Η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας έλαβεν ωσαύτως άλλον χαρακτήρα: Ητο ουχί μόνον πράξις ευλαβείας, καθαράς εξ αμφιβολιών πίστεως, αλλά δι’ όλου του είναι μου αίσθησις του Γεγονότος της παρουσίας του Θεού, Όστις τελεί το μυστήριον. Τότε ησθάνθην βαθέως το νόημα και την πραγματικότητα, άτινα περικλείονται εις τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου: "Συ ει ο χαρισάμενος ημίν ουρανίων μυστηρίων αποκάλυψιν" (ευχή προσκομιδής). Όντως ο Κύριος και εις ημάς, τους εσχάτους πάντων των ανθρώπων, αποκαλύπτει το μυστήριον της ιερουργίας.» (Περί Προσευχής, σελ. 170, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 1993).
Κριτική στο βιβλίον του Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής.
https://paterikos.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
Τὸ ἀλφαβητάριον τῆς συγχύσεως
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ὁ κ. Εὐλάλιος Θωμαΐδης, θεολόγος – ἐκπαιδευτικὸς
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἡ κατάδειξη ὁρισμένων δογματικῶν – θεολογικῶν ἀνακριβειῶν καὶ πλανῶν, οἱ ὁποῖες παρουσιάζονται στὸ βιβλίο «Ἀλφαβητάρι τῆς Πίστης» τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ...
https://aktines.blogspot.com/2024/09/blog-post_544.html#more
Α, και επιτέλους, ας αναφέρει κάποιος μια παραπομπή από βιβλίο του Γιανναρά που υποστηρίζει τις προγαμιαίες ή τις εξωσυζυγικές σχέσεις ή ότι ισοπεδώνει τον ανθρώπινο με τον Θείο έρωτα. Άλλωστε το ζητούσε και ο ίδιος ο Γιανναράς από τον μακαριστό π. Θεόκλητο συνεχώς, αλλά ποτέ δεν του το υπέδειξε ο π. Θεόκλητος. Που θα το έβρισκε άλλωστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πηθικιζοντες, ακόμα οι παραπομπές;
Μια απάντηση στον πιθηκίζοντα γιανναρικό 11:55 π.μ.
ΔιαγραφήΜια απο τις απαντήσεις που έχει δωθεί χθές.
24 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:43 μ.μ.
Γιανναροπαρμένε φωστήρα 1,04 π.μ.
Αν ο Γιανναράς καταδίκαζε τις προγαμιαίες και εξωσυζυγικές σχέσεις, τότε γιατί δεν έγραψε μια αράδα με κάθε σαφήνεια στα τόσα βιβλία του, όπου να καταδικάζει ρητά και με κάθε σαφήνεια τις προγαμιαίες και εξωσυζυγικές σχέσεις;;;;
Μπορείς να μας πεις φωστήρα του Γιανναρισμού;;;
Οι σκοτεινές aktines.gr...ο orthodoxos βούρκος.gr και ο κακόφωνος Ευλάλιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντέχουν, ότι ο Γιανναράς ξεσκέπασε τις δυτικοφερμένες πλάνες των "οργανωσιακών", στο Καταφύγιο Ιδεών.
Το φυσάνε και δεν κρυώνει.
Δεν πας καλά, κομπλεξικέ 12:06 μ.μ.!
ΔιαγραφήΣου φταίνε οι Οργανώσεις οι Ορθόδοξες;
Δεν ντρέπεσαι γιανναρολάτρη και νεονικολαϊτη να βρίζειςτο ορθόδοξο ιστολόγιο Aktines, τον Ορθόδοξο Τύπο και τον κ. Ευλάλιο;
Το φυσάς και δεν κρυώνει που κριτικάρουν τον Γιανναρά σου;
Πω! Πω!Πω!
ΔιαγραφήΠονάει ο Γιανναράς!
Σας πονάει!
Πολύ όμως.
Όχι Γιανναρικέ 9,39μμ. Καθόλου δεν πονάει. Είναι άξια κάθε περιφρόνησης τα νεονικολαϊτικα και δσυσσεβή γραφόμενα του.
ΔιαγραφήΌμως τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη...
Εσένα κοίταξε μην σε πονάνε οι αντινικολαϊτικες δυνατές απαντήσεις των Ορθόδοξων επωνύμων και ανωνύμων...
Όχι Γιανναρικέ 9,39μμ. Καθόλου δεν πονάει. Είναι άξια κάθε περιφρόνησης τα νεονικολαϊτικα και δσυσσεβή γραφόμενα του.
ΔιαγραφήΌμως τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη...
Εσένα κοίταξε μην σε πονάνε οι αντινικολαϊτικες δυνατές απαντήσεις των Ορθόδοξων επωνύμων και ανωνύμων...
Ο Γιανναρικός 1:04 π.μ. αμφισβητεί τις μαρτυρίες του εκπαιδευτικού και του κληρικού για τον Άγιο Παΐσιο και τη στάση του απέναντι του Γιανναρά. Ενώ αυτούς γνωρίζει ο σοβαρός και αξιόλογος εκδότης του βιβλίου όπου και υπάρχουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφισβήτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ΄όλα αυτά, αν κάποιος κοιτάξει το ύφος και τον τρόπο των λόγων του αγίου Παϊσίου θα δει ότι ανταποκρίνονται πλήρως στο ύφος του αγίου Παϊσίου.
Οι μαρτυρίες για τον άγιο Παΐσιο.
1. Νεαρός ιερομόναχος διηγείται:
«Προ ετών είχα έλθει με ένα φίλο μου στο Όρος. Ήμουν ακόμη λαϊκός. Γνωρίζαμε τον π. Α., πού ήταν τότε αντιπρόσωπος της Μονής του στις Καρυές. Μας φιλοξένησε το βράδυ στο Κονάκι (αντιπροσωπεία της Μονής), και προγραμματίσαμε για την επομένη να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παϊσιο στην Παναγούδα. Πριν πάμε για ύπνο πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή θέμα συζητήσεως έγινε ο ανωτέρω συγγραφεύς. Εκεί διαφωνήσαμε. Ο ένας τον εξεθείαζε για τα συγγραφικά του τάλαντα, την πειστική επιχειρηματολογία του και την εν γένει προσφορά του ενώ ο άλλος με έντονο τρόπο υπογράμμιζε τις πλανεμένες θέσεις του και το μεγάλο κακό πού προξενεί μ’ αυτές, ιδίως μεταξύ των νέων. Διακόψαμε την συζήτηση με την συμφωνία να ρωτήσουμε και να πεισθούμε σε ο, τι θα μας απαντούσε σχετικά ο πατήρ Παίσιος.
Όταν την επομένη πήγαμε στην Παναγούδα αφού ο Γέροντας μας κέρασε, πριν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε τίποτε, τον ακούσαμε έκπληκτοι από μόνος του να μας λέει:
-Μου ήρθαν δυο χθες και άρχισαν τη συζήτηση για τον προαναφερθέντα συγγραφέα. Ό ένας τον επαινούσε και ο άλλος τον κατηγορούσε. Τότε εγώ τους είπα: “Βρε παιδιά, τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; Δεν λέει: «και ναι και όχι» Λέει: «ή ναι, ναι» ή «ου, ου». Έ, και εγώ σας λέω: «τον συγγραφέα αυτόν, ου, ου»
Έτσι μ’ αυτό τον θαυμαστό τρόπο πήραμε την πειστικότερη απάντηση, περισσότερο πειστική από του να ακούγαμε πλήθος λογικών και θεολογικών επιχειρημάτων».
2. Μαρτυρία εκπαιδευτικού εκ Θεσσαλονίκης:
«Ύστερα από μία συζήτησε μου με τον… είχα διατεθεί κάπως επιεικώς για τον καθηγητή και συγγραφέα, όσον αφορά την δεκτικότητα του σε περιπτώσεις υποδείξεως σφαλμάτων του. Όταν μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκα τον πατέρα Παϊσιο τού εξέφρασα αυτόν τον λογισμό μου.
Τότε ο Γέροντας εμφανώς στενοχωρημένος -αλγών, θα έλεγα- μου απάντησε:
– Ο άνθρωπος αυτός, όταν του δείχνεις ότι αυτό πού λέει είναι χοντρό και βλάσφημο, σου απαντάει: “Ναι, ναι. δίκιο έχετε…”. Και σε λίγο πάλι: “Ναι, ναι δίκιο έχετε…”. Και ξανά: “Ναι, ναι…”. Αλλά μετά συνεχίζει να γραφή και να επιμένει στα ίδια περίπου με κάπως, ας υποθέσομε, διαφορετικό τρόπο πιο ευγενικό (ένν: καμουφλαρισμένο).»
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Ο Γιανναρικός 1:04 π.μ. αμφισβητεί τις μαρτυρίες του εκπαιδευτικού και του κληρικού για τον Άγιο Παΐσιο και τη στάση του απέναντι του Γιανναρά. Ενώ αυτούς γνωρίζει ο σοβαρός και αξιόλογος εκδότης του βιβλίου όπου και υπάρχουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφισβήτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ΄όλα αυτά, αν κάποιος κοιτάξει το ύφος και τον τρόπο των λόγων του αγίου Παϊσίου θα δει ότι ανταποκρίνονται πλήρως στο ύφος του αγίου Παϊσίου.
Οι μαρτυρίες για τον άγιο Παΐσιο.
1. Νεαρός ιερομόναχος διηγείται:
«Προ ετών είχα έλθει με ένα φίλο μου στο Όρος. Ήμουν ακόμη λαϊκός. Γνωρίζαμε τον π. Α., πού ήταν τότε αντιπρόσωπος της Μονής του στις Καρυές. Μας φιλοξένησε το βράδυ στο Κονάκι (αντιπροσωπεία της Μονής), και προγραμματίσαμε για την επομένη να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παϊσιο στην Παναγούδα. Πριν πάμε για ύπνο πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα και κάποια στιγμή θέμα συζητήσεως έγινε ο ανωτέρω συγγραφεύς. Εκεί διαφωνήσαμε. Ο ένας τον εξεθείαζε για τα συγγραφικά του τάλαντα, την πειστική επιχειρηματολογία του και την εν γένει προσφορά του ενώ ο άλλος με έντονο τρόπο υπογράμμιζε τις πλανεμένες θέσεις του και το μεγάλο κακό πού προξενεί μ’ αυτές, ιδίως μεταξύ των νέων. Διακόψαμε την συζήτηση με την συμφωνία να ρωτήσουμε και να πεισθούμε σε ο, τι θα μας απαντούσε σχετικά ο πατήρ Παίσιος.
Όταν την επομένη πήγαμε στην Παναγούδα αφού ο Γέροντας μας κέρασε, πριν προλάβουμε να τον ρωτήσουμε τίποτε, τον ακούσαμε έκπληκτοι από μόνος του να μας λέει:
-Μου ήρθαν δυο χθες και άρχισαν τη συζήτηση για τον προαναφερθέντα συγγραφέα. Ό ένας τον επαινούσε και ο άλλος τον κατηγορούσε. Τότε εγώ τους είπα: “Βρε παιδιά, τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; Δεν λέει: «και ναι και όχι» Λέει: «ή ναι, ναι» ή «ου, ου». Έ, και εγώ σας λέω: «τον συγγραφέα αυτόν, ου, ου»
Έτσι μ’ αυτό τον θαυμαστό τρόπο πήραμε την πειστικότερη απάντηση, περισσότερο πειστική από του να ακούγαμε πλήθος λογικών και θεολογικών επιχειρημάτων».
2. Μαρτυρία εκπαιδευτικού εκ Θεσσαλονίκης:
«Ύστερα από μία συζήτησε μου με τον… είχα διατεθεί κάπως επιεικώς για τον καθηγητή και συγγραφέα, όσον αφορά την δεκτικότητα του σε περιπτώσεις υποδείξεως σφαλμάτων του. Όταν μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκα τον πατέρα Παϊσιο τού εξέφρασα αυτόν τον λογισμό μου.
Τότε ο Γέροντας εμφανώς στενοχωρημένος -αλγών, θα έλεγα- μου απάντησε:
– Ο άνθρωπος αυτός, όταν του δείχνεις ότι αυτό πού λέει είναι χοντρό και βλάσφημο, σου απαντάει: “Ναι, ναι. δίκιο έχετε…”. Και σε λίγο πάλι: “Ναι, ναι δίκιο έχετε…”. Και ξανά: “Ναι, ναι…”. Αλλά μετά συνεχίζει να γραφή και να επιμένει στα ίδια περίπου με κάπως, ας υποθέσομε, διαφορετικό τρόπο πιο ευγενικό (ένν: καμουφλαρισμένο).»
Ο Άγιος Παΐσιος για τον Χρήστο Γιανναρά – Νεονικολαΐτικες δοξασίες.
https://paterikos.blogspot.com/2024/08/blog-post_31.html "
Και ο Αγιορείτης Γέροντας Μωϋσής είδε την κακή επιρροή των θεωρίων περι έρωτος Γιανναρά και τις αντορθόδοξες θεωρίες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑείμνηστος Αγιορείτης Γέροντας Μωϋσής για Γιανναρά:
"Θεωρεί ότι μπορεί να νουθετεί, διορθώνει, αποδοκιμάζει και κατευθύνει Πατριάρχες, Επισκόπους και ηγουμένους. Πότε οι ως άνω θα επιτιμήσουν τον πολύ κ. Χ.Γ., που μόνο κακό κάνει με τις διάφορες αντιορθόδοξες θεωρίες του και μάλιστα στους νέους μας;
Εκατό μοναχούς να τους ρίξουμε στον γκρεμό, για να φέρουμε τη νεόκοπη γιανναρική «θεολογίαν» τής «γκρίνιας» και του «έρωτος» στο Άγιον Όρος; "
https://aktines.blogspot.com/2010/04/blog-post_2690.html
Είναι και αυτός κακός και ευσεβιστής, όπως κακολογούνται οι Ορθόδοξοι που δεν έχουν φανατικές γιανναρικές παρωπίδες;
Πω! Πω!Πω!
ΔιαγραφήΠονάει ο Γιανναράς!
Σας πονάει!
Εσάς σας πονάνε οι Ορθόδοξοι επικριτές του Γιανναρά;
Διαγραφήκαι μια εξτρα επισημανση που δεν υπηρχε καν λογος να ειναι στο κειμενο του αρθρου: φαινεται πως καποιος σχολιαστης ειναι ψυχοπαθολογικα ασθενης και επανερχεται στα σχολια με διαφορετικο ψευδωνυμο. δεν θα το παρατηρουσα αν δεν μου το υποδεικνυε ο φιλος επαμεινωνδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήζηταμε λοιπον συγγνωμη απο τους καλοπροαιρετους αναγνωστες και σχολιαστες που αναγκαζομαστε να απανταμε και σε αυτες τις "περιπτωσεις"...
Στους σχολιαστές που δεν θέλουν να φανερώσουν το όνομα τους, μπορεί να πει ο καθένας ό,τι θέλει...
ΔιαγραφήΤο περιεχόμενο του σχολίου καθώς και των άρθρων, μαρτυρεί περι της αλήθειας.
Το ποιός είναι ο ψυχοπαθολογικά ασθενής αυτό, άστο να το κρίνουν οι αναγνώστες διαβάζοντας τα άρθρα και τα σχόλια...
ΔιαγραφήΨυχοπαθολογικά ασθενείς είναι αυτοί που βγάζουν κατα τρόπο παράφρονα όλους τους αντιφρονούντες λάθος και μάλιστα τεράστιου κύρους, για να δικαιώσουν δικά τους κόμπλεξ και δικές τους ανθρωπολατρείες!
ΔιαγραφήΚαι όλα αυτά σε πλήρη αντίθεση με την ορθόδοξη ευσέβεια!
Εννοείται, για όσους έχουν γνώσεις εκκλησιαστικές, ότι αυτοί που κατηγορούνται ως "ευσεβιστές" ιεράρχες και πολέμησαν τον Γιανναρά, δεν είχαν καθόλου ως στόχο "να καταλάβουν την Ελλαδική Εκκλησία και να την “οργανωσιοποιήσουν”!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο πουθενά δεν βγαίνει αυτό!
Οι ιεράρχες που δίκαια πολέμησαν τον Γιανναρά, πολέμησαν τις κακοδιδασκαλίες του, όπως τις πολέμησε το Άγιο Όρος και ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης και τόσοι κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι!
Οι κατα πάντα αξιολόγοι Ορθόδοξοι αυτοί Ιεράρχες δεν είχαν κανένα στόχο δήθεν "να καταλάβουν την Ελλαδική Εκκλησία και να την “οργανωσιοποιήσουν”!!!
Αυτό βγαίνει από την αμερόληπτη μελέτη της σύγχρονης Εκκλησιαστικής ιστορίας.
Στο άρθρο αναφέρονται σύγχρονοι άγιοι ως στηρίζοντες τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ακόμα βαπτίζονται ως "ευσεβιστές" κάποιοι ιεράρχες. Και ακόμα προκρίνεται ο Σεραφείμ του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού ένα φρέσκο επώνυμο άρθρο που απαντά με κάποιο τρόπο σε όλα αυτά με αναφορές σε σύγχρονους αγίους.
ΣΠΟΡΟΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΕΣ
“Αλήθειες & ψέµατα”
Τι έλεγαν (δήθεν) ένθεν κακείθεν, οι νέοι όσιοι,
Παΐσιος, Ιάκωβος, Πορφύριος… για τους “12”… για τους “3”
https://apotixisi.blogspot.com/2024/10/12-3.html#more
Στο άρθρο αναφέρονται σύγχρονοι άγιοι ως στηρίζοντες τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ακόμα βαπτίζονται ως "ευσεβιστές" κάποιοι ιεράρχες. Και ακόμα προκρίνεται ο Σεραφείμ του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού ένα φρέσκο επώνυμο άρθρο που απαντά με κάποιο τρόπο σε όλα αυτά με αναφορές σε σύγχρονους αγίους.
ΣΠΟΡΟΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΕΣ
“Αλήθειες & ψέµατα”
Τι έλεγαν (δήθεν) ένθεν κακείθεν, οι νέοι όσιοι,
Παΐσιος, Ιάκωβος, Πορφύριος… για τους “12”… για τους “3”
https://apotixisi.blogspot.com/2024/10/12-3.html#more