Οικουμενιστική εκκλησιολογία

Οικουμενιστική εκκλησιολογία

 

Υπάρχει και ας είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Οι αιρέσεις άλλωστε έχουμε πει ότι είναι πρωτίστως τρόποι ζωής και κατόπιν θεωρητική διδασκαλία που παρεκκλίνει από την Ορθοδοξία. Το πνεύμα του οικουμενισμού παράγεται μέσα σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα και καλλιεργείται εις τρόπον ώστε τα θύματά του να μην τον θεωρούν κάτι αρνητικό ούτε κάποια διαστροφή της παραδεδομένης ορθής εκκλησιαστικής πίστης.

Ποια είναι λοιπόν τα βασικά της χαρακτηριστικά;

α) Ο δογματικός μινιμαλισμός. Τα δόγματα της πίστεως έχουν χάσει τον πρωταρχική σημασία στους διαχριστιανικούς διαλόγους και τον οντολογικό χαρακτήρα στο θέμα της σωτηρίας. Μάλιστα η παραθεώρηση των δογμάτων εκάστης ομολογίας γίνεται με προκλητικό τρόπο απαξίωσης σε σχέση με την παράδοση των διαχριστιανικών ενωτικών διαλόγων του παρελθόντος.

β) Η αντικατάσταση κάθε δογματικής, λειτουργικής ή άλλης διαφοράς από μια γενικόλογη αγαπολογία που περιορίζεται σε στοιχεία εξωτερικής ειρήνης και κοινωνικότητας.

γ) Μια σιωπηρή παραδοχή της προτεσταντικής θεωρίας των κλάδων: κάθε εκκλησία ή ομολογία ανήκει στον ίδιο κορμό της μιας Εκκλησίας και περιέχει στοιχεία αλήθειας συμπληρωματικά της εκκλησιαστικής καθολικότητας μαζί με το σύνολο των υπολοίπων.

δ) Ο Πρώτος σε αυτή την ένωση με βάση την ιστορική παράδοση οφείλει να είναι ο Πάπας Ρώμης.

ε) Ο ευχαριστιακός και εν γένει λειτουργικός μινιμαλισμός: όλοι μπορούν να συμμετέχουν στο Κοινό Ποτήριο της Ευχαριστίας, αρκεί να αποδέχονται την Αγία Τριάδα και τη θεότητα του Χριστού. Οι λεπτομέρειες στην ακρίβεια της πίστης ή παραβλέπονται ή μετατίθενται σε μια μεταγενέστερη συνεννόηση μεταξύ των “εκκλησιών”… Η λεγόμενη βαπτισματική θεολογία ανήκει εδώ.

στ) Οι ιεροί κανόνες των τοπικών και οικουμενικών συνόδων απαξιώνονται συστηματικά και προκλητικά, θεωρούμενοι απαρχαιωμένοι και έχοντες στοιχεία ποικίλων παρελθοντικών αγκυλώσεων, άρα μη αποτελούντες καρπό του Αγίου Πνεύματος. Στην πράξη αυτό εφαρμόζεται με τις συμπροσευχές που έχουν καταστεί φυσική λειτουργική καθημερινότητα.

ζ) Ο εκκοσμικευμένος τρόπος ζωής αποτελεί την ηθική του οικουμενισμού: χορηγείται άφεση και ελευθερία κινήσεων σε συνήθειες, αμαρτίες και διαστροφές που η ορθόδοξη ευλάβεια αποστρέφεται έντονα: π.χ. δικαιώματα ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Η ασκητικότητα και η νηστεία έχουν εν προκειμένω απολέσει κάθε αξία και νόημα.

η) Η μεταπατερική θεολογία, ήτοι η έμμεση απόρριψη της Πατερικής διδασκαλίας.

Οι βασικοί αυτοί πυλώνες της οικουμενιστικής εκκλησιολογίας έχουν περάσει κάτω από το πετσί των φορέων τους και εισχωρούν στα έγκατα των ψυχών τους, σε σημείο που να αποστρέφονται κάθε ευλαβή και παραδοσιακό χριστιανό σαν ζηλωτή και ψυχοπαθή. Ο Θεός να μας φυλάει να μη χάσουμε ό, τι πολυτιμότερο έμεινε στην ανθρωπότητα: την Ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία.

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 10-7-2025