ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Α. «Μετά την επιδρομή των βαρβάρων περιπλανήθηκα εδώ κι εκεί, ώσπου έφτασα στη Φαράν. Εδώ οι κάτοικοι με άκουσαν που εξυμνούσα την ομορφιά της ασκητικής ζωής και ήρθαν κοντά μου». Απόσπασμα από νεοελληνική μεταγραφή γραπτού, Οσίου Νείλου του Ασκητή, «Θρήνος για το Θεόδουλο και το Μαρτύριο των Σιναϊτών»-Εκδ. «Τήνος», 1976. Πέμπτος αιώνας μ. Χ. και βασική διαπίστωση ότι στον ιερό χώρο του Θεοβάδιστου Όρους Σινά υπάρχουν χριστιανοί, ερημίτες, ασκητές που απειλούνται και κινδυνεύουν από βάρβαρους ληστές.
Β. Το αυτό σκηνικό, και 6ος αιώνας μ. Χ. ως γράφει ο ιστορικός Προκόπιος, αλλά τώρα ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός είναι και ενεργεί αλλιώς. «Ες δε του όρους τον πρόποδα και φρούριον οχυρώτατον ο βασιλεύς ούτος οικοδομήσατο, και φυλακτήριον στρατιωτών αξιολογώττον κατεστήσατο». Για πιο λόγο; «Ως μη ενθένδε Σαρακηνοί βάρβαροι έχοιεν, α τε της χώρας ερήμου ούσης, ήπερ μοι ήρηται, εισβάλειν ως λαθραιότατα επί τα ες Παλαιστίνην χωρία. Ταύτα μεν ουν τήδε πεποίηται, όσα δε καν τοις μοναστηρίοις πεποίηται της τήδε τε και κατά την άλλην εώαν ούσιν, αυτίκα δη μοι ως εν κεφαλαίω γεγράψεται».
Ο Μεγάλος Ιουστινιανός, λοιπόν, τον 6ο αιώνα θέτει υπό τον απόλυτο κυριαρχικό του έλεγχο όλο αυτόν τον ιερό χώρο. Και γράφει, λοιπόν, και δέχεται ο Καθηγητής Σπ. Κοντογιάννης, «Το Σιναϊτικόν Πρόβλημα», σελ. 28. «Η σημασία της Ιεράς Μονής του Σινά είχε πλέον επίσημον αναγνώρισιν και αυτοκρατορικήν προστασίαν, η οποία εξεδηλώθη δια της παροχής υπό του Ιουστινιανού συγκεκριμένων προνομίων δια την αυτοδυναμίαν και αυτονομίαν της εν αυτή ασκήσεως των μοναχών».
Προσθέτοντας όμως. «Ανεξαρτήτως της οποιαδήποτε αξιολογήσεως της αυθεντικότητος και της αξιοπιστίας της «Νεαράς» ή «Χρυσόβουλου» ή «Ορισμού», του Ιουστινιανού, δείχνει να μη δέχεται αυτό που προκύπτει αυταπόδεικτα, ότι υπήγαγε και εξάρτησε στην και από Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης-Οικουμενικό Πατριαρχείο σε γλώσσα σημερινή- πάντα τα αφορώντα στη Μονή του Σινά, τα«συγκεκριμένα προνόμια δια την αυτοδυναμίαν και αυτονομίαν της εν αυτή ασκήσεως των μοναχών». Ήτοι τα περί τιμητικής απονομής του Λειτουργήματος του Επισκόπου, Αρχιεπισκόπου του Ηγουμένου της Μονής. Ως μαθαίναμε εμείς-ο γράφων κι ο συμφοιτητής, φίλος και αδελφός Δημήτρης Σαμαρτζής, νυν ηγούμενος Δαμιανός-στην ίδια Θεολογική Σχολή τρία χρόνια πιο νωρίς από αυτόν. Και βέβαια αυτό είναι που ενδιαφέρει εδώ και καίει τους «αλλότριους» πολύ, πάρα πολύ !
Διαβάζω στην υποσημείωση. «Η «Νεαρά» αύτη του Ιουστιανιανού περιλαμβάνεται εις τα περιεχόμενα τριών Σιναϊτικών Κωδίκων … «Νεαρά» του Μεγάλου Ιουστινιανού εις τον επίσκοπον όρους Σινά, αρχιεπίσκοπον και υπέρτιμον και τρίτον των δύο είναι αξιούσαν»… «Ορισμός» Βασιλέως Ιουστινιανού ον εποίησεν δια το θεοβάδιστον όρος Σινά». «Χρυσόβουλον» του αοιδήμου Βασιλέως Ιουστινιανού ό εδωρήσατο εις τον του Σινά όρους Ηγούμενον». Παρά ταύτα δικαίωμά του και σεβαστό, να αρνείται το γνήσιο αυτών. Όχι όμως δεσμευτικό για όσους θεωρούν ότι οι γεωπολιτικές αποφάσεις του Ιουστινιανού, ως προς τα ιερά του χώρου, τη Μονή και τα κατ’ αυτήν, συνεπάγονταν και την απ’ αρχής ανωτέρω εις την Εκκλησίαν της Κωνσταντινούπολης απ’ ευθείας υπαγωγή και εξάρτηση !Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η θεολογική εγκράτεια αυτού. Με την ευκαιρία, ο ύμνος, «Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού …», που ψάλλουμε στη Λειτουργία είναι δικής του παρεμβολής, και γνωρίζουμε το τι και το γιατί εκείνης της εποχής.
Κατά τα άλλα η Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά έχει Ελληνική γραφή και Ελληνική λαλιά ! Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, Όσιος Αναστάσιος Σιναϊτης και λοιποί και λοιπά. Ελπίζω καταλαβαινόμαστε. Όπως επίσης καταλαβαίνουμε ότι στο πέρασμα των αιώνων η Μονή-Μοναχοί έχει υπομείνει και αυτή τα μαρτύρια του Γένους των Ελλήνων, ήτοι, του εξελληνισμένου Ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του … «Βυζαντίου» ως επέβαλε ο Ιερώνυμος Βολφ, για να μην ενοχλούνται από το άκουσμα Έλληνας-Ελληνισμός οι Δυτικοί. Αλλά ! Ποσώς δεν έχει χάσει αυτή της την καθάρια ψυχή !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου