Ανάξιοι συνεχιστές

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

  Ανάξιοι συνεχιστές των οραματιστών της Ενωμένης Ευρώπης Σουμάν, Αντενάουερ και Ντε Γκάσπερι, αποδείχθηκαν οι Σαρκοζί, Μέρκελ και Μπερλουσκόνι. Και το όραμα φθίνει, παρακμάζει, προς μεγάλη ικανοποίηση των ανταγωνιστών της. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η μεγαλοφυής ιδέα των τριών σημαντικών  πολιτικών ανδρών ήταν η από τους δύο παγκοσμίους πολέμους κατακερματισμένη και αιμορροούσα Ευρώπη να βρει τη γαλήνη της και να δημιουργήσει τις αντιστάσεις της έναντι της τότε υπερδύναμης ΕΣΣΔ. Για να κατορθωθεί αυτό σκέφθηκαν ότι θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι να ενσκήψουν στο παρελθόν τους και να βρουν την κοινή τους ταυτότητα, τις κοινές τους ρίζες, την κοινή τους κουλτούρα και κληρονομιά. Ως πυλώνες της όρισαν την Δημοκρατία των Αθηνών, το Δίκαιο της Ρώμης και την Πίστη, την Αγάπη και την Αλληλεγγύη της Ιερουσαλήμ. 

     Κεντρικό όσο και απαραίτητο στοιχείο της Ενωμένης Ευρώπης η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της. Ο Σουμάν είχε γράψει προφητικά: " Οι Ευρωπαίοι θα σωθούν κατά το μέτρο που θα συνειδητοποιήσουν την αλληλεγγύη τους μπροστά στον κοινό κίνδυνο". Τότε ο κίνδυνος λεγόταν Σοβιετική Ένωση, τώρα λέγεται παγκοσμιοποίηση, τραπεζικό σύστημα, παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος. Αλληλεγγύη, σύμφωνα με τις υποθήκες των ιδρυτών της ΕΕ, σημαίνει ότι είναι αδιανόητο οι Βρυξέλες να σκεφθούν την αποπομπή κράτους μέλους τους είτε από το κοινό νόμισμα, είτε από την ίδια τη συμπολιτεία. Ο Μάρκο Πάπιτς, γεωστρατηγικός αναλυτής του αμερικανικού ινστιτούτου Στράτφορ, σε άρθρο του τονίζει ότι η Ευρώπη δεν έχει ωριμάσει πολιτικά και πολιτισμικά και βρίσκεται στην κατάσταση των ΗΠΑ των τελών του 18^ου αιώνα! Και προς
επίρρωση του ισχυρισμού του αυτού σημειώνει ότι η πολιτεία της Καλιφόρνια, τριπλάσια σε πληθυσμό και έκταση από την Ελλάδα, είχε σοβαρότερα οικονομικά προβλήματα από τη χώρα μας, αλλά με επέμβαση της κεντρικής  Τράπεζας της Ουάσινγκτον και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης το πρόβλημα λύθηκε χωρίς τις αναταράξεις που γνώρισε και συνεχίζει να γνωρίζει η ΕΕ μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, που οικονομικά αντιπροσωπεύει μόνο το 2,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
   

   Ο ίδιος ο Πάπιτς επιχειρώντας να εξηγήσει την ανικανότητα των ηγετών των χωρών μελών της ΕΕ και πρώτων των Μέρκελ, Σαρκοζί και  Μπερλουσκόνι να διαχειριστούν την κρίση και να αντισταθούν στην επίθεση των κερδοσκόπων υποστηρίζει ότι αυτή οφείλεται στο ότι όχι μόνο δεν έχουν πιστέψει στην πολιτική και οικονομική της ολοκλήρωση, αλλά και δεν την επιθυμούν. Έτσι αντί να προωθείται η εμβάθυνση της ενότητας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών υπάρχει μια τάση δημιουργίας περιφερειακών ομάδων χωρών , που κοιτάζουν τα στενά συμφέροντα της περιοχής τους. Τέτοιες ομάδες είναι του βορρά ( Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Δανία, Ισλανδία, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία),  της παραδουνάβιας περιοχής ( Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία) και των Μεσογειακών - περιφερειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα και Ιρλανδία).

  Στις ομάδες αυτές και γενικά στην ΕΕ επιχειρεί από καιρό να επιβάλει τη γραμμή της η Γερμανία, κάτι που την φέρνει σε σύγκρουση με το Ηνωμένο Βασίλειο αυτή τη φορά. Και ως να μη φτάνει αυτό υπάρχουν τάσεις περαιτέρω διάσπασης των χωρών της ΕΕ. Παράδειγμα η Φλάνδρα στο Βέλγιο, η Καταλονία στην Ισπανία και η Σκοτία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δηλαδή μετά από 60 χρόνια πορείας η Ευρώπη ξαναγυρίζει στο μεσοπόλεμο, στη δεκαετία του 1930… Είναι ή δεν είναι ανάξιοι οι σημερινοί πολιτικοί της ηγέτες;

   Ειδικότερα η Γερμανία εξήλθε από τον πόλεμο σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη, αλλά και υπαίτια των τεράστιων καταστροφών που υπέστησαν οι ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη την Ελλάδα. Οι ηγέτες της, από τη λήξη του Β' παγκοσμίου πολέμου έως την κα Μέρκελ, ήσαν συνεργάσιμοι και δεν είχαν αποδυθεί σε ένα αγώνα να επανέλθει η Γερμανία στην ηγεμονία της Ευρώπης, αυτή τη φορά οικονομικά και όχι στρατιωτικά, να δημιουργηθεί δηλαδή το Δ' Ράϊχ. Η κα Μέρκελ όμως το επιδιώκει. Χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που της δίνει το σύστημα  καθυπόταξε οικονομικά την Ελλάδα και στη συνέχεια της επιβάλλει τους όρους της. Επίσης με μοχλό την επεκτεινόμενη κρίση στην ΕΕ εκφράζει τον ιμπεριαλισμό που υπάρχει στο DNA της και διαμορφώνει τους κανόνες λειτουργίας που τη συμφέρουν. Αυτά ενώ ο Σαρκοζί, που θυμίζει τον Νταλαντιέ, και οι άλλοι ηγέτες της ΕΕ αδυνατούν να τη συγκρατήσουν.…  

   Η πολιτική των Μέρκελ και Σαρκοζί έχει να κάνει και με το τραπεζικό σύστημα και το πρόβλημα που έχουν τράπεζες των χωρών τους με το ελληνικό χρέος και το κούρεμα του. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της UBS υπάρχουν γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες που, εκτός των ελληνικών, είναι σοβαρά εκτεθειμένες οικονομικά λόγω του ότι κατέχουν στα χαρτοφυλάκια τους  ελληνικά ομόλογα. Κατά την UBS oι τράπεζες, που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα, είναι οι ακόλουθες*:

Erste Bank (330), Ing (406), KbcGroep (500), Bnp Paribas (3.552), Credit Agricole (278), Societe Generale (1.600), Commerzbank (2.200), Deutsche Bank (756), Intesa San Paolo (501), UniCredit (404), Bcp (700), Bpi (325), Bbva (127), Santader (177). Οι ελληνικές Τράπεζες που έχουν πολλών δις. Ευρώ ελληνικά ομόλογα στο χαρτοφυλάκιο τους, άρα και πολύ περισσότερο από τις αλλοδαπές Τράπεζες εκτεθειμένες είναι οι: Εθνική (13.741), Αγροτική (6.800), Άλφα (5.852), Efg Eurobank Ergasias (8.749), Marfin Popular Bank (3.361) και Πειραιώς (8.276).

   Οι πολιτικοί ηγέτες της ΕΕ δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να επιβάλουν αρχές στο τραπεζικό σύστημα και στους κερδοσκόπους, ούτε μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αντιμετωπίσουν την άγρια επίθεση των αγορών, ούτε μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να απαντήσουν στην πολιτική των τριών αμερικανικών οργανισμών αξιολόγησης της αξιοπιστίας των οικονομιών χωρών και εταιρειών. Η κα Μέρκελ κάνει τη δική της πολιτική, συμπεριφερόμενη ουσιαστικά αυτόνομα έναντι των άλλων χωρών της ΕΕ. Σήμερα η γερμανίδα Καγκελάριος, με την ανοχή ή λόγω της ανικανότητας των άλλων Ευρωπαίων ηγετών, με την πολιτική της  ουσιαστικά ευνοεί τους κερδοσκόπους των αγορών σε βάρος των λαών της Ευρώπης. Γιατί δεν είναι μόνο οι Έλληνες που για 10 τουλάχιστον χρόνια θα είναι βυθισμένη στην ανέχεια. Είναι το σύνολο των λαών της ΕΕ στους οποίους θα μειωθεί το εισόδημα, ακόμη και των Σκανδιναβών, που σήμερα δεν έχουν ακόμη πληγεί από την κρίση.
 

  Συμπερασματικά η κα Μέρκελ βλέπει κοντόφθαλμα το μέλλον της ΕΕ. Η κυριαρχία της Γερμανίας σε μια φτωχή, αποδυναμωμένη και διασπασμένη Ευρώπη θα είναι προσωρινή. Γιατί αυτή η Γερμανική Ευρώπη δεν θα μπορέσει να αμυνθεί στον οικονομικό πόλεμο των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Κίνας, και της Ρωσίας και στα οικονομικά, πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά ερείπια της γηραιάς ηπείρου θα προκύψουν νέες ισορροπίες και νέες καταστάσεις. Υπάρχουν ακόμη λίγες ελπίδες σωτηρίας της ΕΕ, αν αλλάξουν οι Γερμανοί, με την ψήφο τους, κυβέρνηση και αυτή θελήσει να ακολουθήσει το όραμα του Αντενάουερ.-

* Σε παρένθεση η αξία των ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους σε χιλιάδες Ευρώ.