Βαρνάβας Λαμπρόπουλος (Ἀρχιμανδρίτης)
Στό ἔργο τοῦ Τολστόι «Ὁ θάνατος τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς», ὁ πρωταγωνιστής εἶναι ἕνας μεσήλικος, ἐγωκεντρικός καί ἀλαζόνας γραφειοκράτης, ὁ ὁποῖος προσβάλλεται ἀπό θανητοφόρο ἀσθένεια. Καθώς πλησιάζει ὁ θάνατος, ὁ Ἰβάν Ἰλίτς συνειδητοποιεῖ, πώς σέ ὅλη του τήν ζωή προσπαθοῦσε νά προστατευθῆ ἀπό τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, μέ «ἀσπίδα» τήν προσκόλλησή του στό χρῆμα, στήν ἐμφάνιση καί στήν δόξα.
Τότε κάνει μιά ἐντυπωσιακή συνομιλία μέ τόν βαθύτερο ἑαυτό του καί, ΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ, συνειδητοποιεῖ ὅτι «πεθαίνει τόσο ἄσχημα, ἐπειδή ἔζησε τόσο ἄσχημα!» Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν λάθος. Προφυλάσσοντας τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο, τελικά τόν προφύλαξε ... κι ἀπ’ τήν ζωή! Συγκρίνει τήν ζωή του μέ κάτι, πού εἶχε νιώσει πολλές φορές σέ τραῖνο, ὅπου νόμιζε ὅτι προχωροῦσε πρός τά ἐμπρός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα κυλοῦσε πρός τά πίσω!...
Στίς 23 Ἀπριλίου γιορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἐπιχειρώντας μιά σύγκριση τοῦ ἁγίου Γεωργίου μέ τόν γραφειοκράτη ἥρωα τοῦ Τολστόι, διακρίνουμε μερικές οὐσιαστικές διαφορές. Ὁ ἅγιος Γεώργιος:
«Πέθανε ὄμορφα, ἐπειδή ἔζησε ὄμορφα»! ΚΑΙ ὁ μαρτυρικός του θάνατος εἶχε τήν ὀμορφιά τῆς θυσίας γιά τόν Χριστό, ΚΑΙ ἡ ζωή του ἀκτινοβολοῦσε τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ! Ἕνα τροπάριό του τό λέει ξεκάθαρα: «Μακαρίας ζωῆς ἐπιλαβόμενος τῆς ἐν Χριστῷ κρυπτομένης, ἠγώνισαι ὑπέρ αὐτῆς μέχρις αἵματος»!
Ἐνῶ μποροῦσε νά «προφυλάξει τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο» μέ τήν ἄρνηση τῆς πίστης του, ἐν τούτοις προτίμησε νά πεθάνει γιά τόν Χριστό, μέ τήν σίγουρη ἐλπίδα τῆς ἀπόλαυσης τῆς ἀληθινῆς καί αἰώνιας ζωῆς.
Ξέροντας ὅτι ἡ δόξα καί ὁ πλοῦτος εἶναι ψεύτικη «ἀσπίδα προστασίας ἀπό τόν θάνατο», διάλεξε ὡς δικό του ἀσφαλῆ θώρακα τόν Τίμιο Σταυρό. «Τόν Σταυρόν τόν ἄχραντον ἐν σοί τεθωράκισαι», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί «τόν ἐπίγειον πλοῦτον διανέμων τοῖς πᾶσι, ἐκληρώσω πλοῦτον τόν οὐράνιον...».
Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Γεωργίου προχωροῦσε ἀληθινά πρός τά μπροστά, ἀντί νά «κυλάει πρός τά πίσω» (σάν τό τραῖνο τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς), διότι ὁ ἅγιος Γεώργιος ὅρμησε ΣΤΑΘΕΡΑ καί χωρίς «πισωγυρίσματα» πρός τό μαρτύριο: «Ρωμαλέως καί καρτερικῶς ὥρμησας αὐτόκλητος πρός τούς ἀγῶνας» λέει ἕνα ἄλλο τροπάριο.
Στό ἔργο τοῦ Τολστόι «Ὁ θάνατος τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς», ὁ πρωταγωνιστής εἶναι ἕνας μεσήλικος, ἐγωκεντρικός καί ἀλαζόνας γραφειοκράτης, ὁ ὁποῖος προσβάλλεται ἀπό θανητοφόρο ἀσθένεια. Καθώς πλησιάζει ὁ θάνατος, ὁ Ἰβάν Ἰλίτς συνειδητοποιεῖ, πώς σέ ὅλη του τήν ζωή προσπαθοῦσε νά προστατευθῆ ἀπό τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, μέ «ἀσπίδα» τήν προσκόλλησή του στό χρῆμα, στήν ἐμφάνιση καί στήν δόξα.
Τότε κάνει μιά ἐντυπωσιακή συνομιλία μέ τόν βαθύτερο ἑαυτό του καί, ΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ, συνειδητοποιεῖ ὅτι «πεθαίνει τόσο ἄσχημα, ἐπειδή ἔζησε τόσο ἄσχημα!» Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν λάθος. Προφυλάσσοντας τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο, τελικά τόν προφύλαξε ... κι ἀπ’ τήν ζωή! Συγκρίνει τήν ζωή του μέ κάτι, πού εἶχε νιώσει πολλές φορές σέ τραῖνο, ὅπου νόμιζε ὅτι προχωροῦσε πρός τά ἐμπρός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα κυλοῦσε πρός τά πίσω!...
* * *
Στίς 23 Ἀπριλίου γιορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἐπιχειρώντας μιά σύγκριση τοῦ ἁγίου Γεωργίου μέ τόν γραφειοκράτη ἥρωα τοῦ Τολστόι, διακρίνουμε μερικές οὐσιαστικές διαφορές. Ὁ ἅγιος Γεώργιος:
«Πέθανε ὄμορφα, ἐπειδή ἔζησε ὄμορφα»! ΚΑΙ ὁ μαρτυρικός του θάνατος εἶχε τήν ὀμορφιά τῆς θυσίας γιά τόν Χριστό, ΚΑΙ ἡ ζωή του ἀκτινοβολοῦσε τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ! Ἕνα τροπάριό του τό λέει ξεκάθαρα: «Μακαρίας ζωῆς ἐπιλαβόμενος τῆς ἐν Χριστῷ κρυπτομένης, ἠγώνισαι ὑπέρ αὐτῆς μέχρις αἵματος»!
Ἐνῶ μποροῦσε νά «προφυλάξει τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο» μέ τήν ἄρνηση τῆς πίστης του, ἐν τούτοις προτίμησε νά πεθάνει γιά τόν Χριστό, μέ τήν σίγουρη ἐλπίδα τῆς ἀπόλαυσης τῆς ἀληθινῆς καί αἰώνιας ζωῆς.
Ξέροντας ὅτι ἡ δόξα καί ὁ πλοῦτος εἶναι ψεύτικη «ἀσπίδα προστασίας ἀπό τόν θάνατο», διάλεξε ὡς δικό του ἀσφαλῆ θώρακα τόν Τίμιο Σταυρό. «Τόν Σταυρόν τόν ἄχραντον ἐν σοί τεθωράκισαι», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί «τόν ἐπίγειον πλοῦτον διανέμων τοῖς πᾶσι, ἐκληρώσω πλοῦτον τόν οὐράνιον...».
Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Γεωργίου προχωροῦσε ἀληθινά πρός τά μπροστά, ἀντί νά «κυλάει πρός τά πίσω» (σάν τό τραῖνο τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς), διότι ὁ ἅγιος Γεώργιος ὅρμησε ΣΤΑΘΕΡΑ καί χωρίς «πισωγυρίσματα» πρός τό μαρτύριο: «Ρωμαλέως καί καρτερικῶς ὥρμησας αὐτόκλητος πρός τούς ἀγῶνας» λέει ἕνα ἄλλο τροπάριο.
* * *
Μακάριος, ὁ ἄνθρωπος πού φροντίζει νά καθρεφτίζει τήν ζωή του μέσα στήν ὁλοφώτεινη ζωή τῶν ἁγίων!
Πιό μακάριος, ἐκεῖνος πού καταλαβαίνει ὅτι τό φρόνημα τῶν ἁγίων ἀπέχει ἀπό τό φρόνημα «τοῦ κόσμου», ὅσο ὁ οὐρανός ἀπό τήν γῆ!
Καί τρισμακάριος, ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται νά μιμηθῆ τόν ζῆλο καί τήν φλογερή πρός τόν Χριστό ἀγάπη τῶν ἀληθινῶν «φίλων τοῦ Χριστοῦ».
http://www.agiazoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου