ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Ο τηλεθεατής που θα συμβεί να παρακολουθήσει Δελτίο Ειδήσεων από ελλαδικό κρατικό κανάλι έχει πολλές πιθανότητες να παρασυρθεί σε προβληματισμούς καταθλιπτικούς και αγχώδεις: Εχουν πια «νόημα» (ρεαλιστικό εμπειρικό αντίκρισμα), για τους Ελληνες, λέξεις όπως η «αξιοπρέπεια», η «ντροπή», «ο από παντός αισχρού ηθικός φόβος», όπως επιμένουν να αναμηρυκάζουν τα λεξικά;
Ο μπελάς με τις λέξεις είναι το βιωματικό τους φορτίο. Δεν αρκούνται να σημαίνουν αντι-κείμενα, να ονοματίζουν τα σε κοινή θέα υπαρκτά. Συγκεφαλαιώνουν και πείρα εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα σε μακρούς αιώνες, παραπέμπουν οι λέξεις σε αυτή την εμπειρία και την προϋποθέτουν. Εκατομμύρια άνθρωποι σε δυσεξαρίθμητους αιώνες εκδέχονταν τη λέξη «αδιάντροπος» με αρνητικό νοηματικό περιεχόμενο (δηλαδή, αντικοινωνικό). Επομένως καταξίωναν την «ντροπή» σαν αρετή, που θα πει: προτέρημα, θεϊκό δώρο χαρισμένο στον άνθρωπο. Δίχως «αιδώ» και «δίκην» δεν θα υπήρχαν «πόλεων κόσμοι τε και δεσμοί φιλίας συναγωγοί», βεβαιώνουν ο Πρωταγόρας και ο Πλάτωνας.
Κάθε Δελτίο Ειδήσεων από κρατικό κανάλι βυθίζει τον στοιχειωδώς καλλιεργημένο Ελληνα σε απύθμενη και δυσπερίγραπτη ντροπή. Δεν πρόκειται για μικρονοϊκή προπαγάνδα, για φτηνιάρικη διαφήμιση. Πρόκειται για ξεγυμνωμένο, αδίστακτο κορδακισμό της ψευτιάς, της παραπληροφόρησης, της προσβλητικής περιφρόνησης του πολίτη.
Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πια και τον φερετζέ των ΑΝΕΛ η περιφρόνηση της νοημοσύνης του πολίτη έχει σπάσει κάθε φραγμό. Και μόνο η φυσιογνωμική αλλοίωση του θλιβερού κεκαρμένου πλάσματος που πιθηκίζει την παράνοια Γκαίμπελς σε ρόλο «κυβερνητικού εκπροσώπου», βεβαιώνει τη λοιμική της αδιαντροπιάς. Στην πατριωτική λαοθάλασσα των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό, το αρρωστημένο αυτό μυαλό έβλεπε «το τέρας του εθνικισμού», «το τέρας της Δεξιάς»! Από εκεί και πέρα, η καθημερινή, επίμονη και παρατεταμένη παρουσία του στα κρατικά κανάλια, γραδάρει (βυθομετρεί) τον πάτο - απόπατο της ελληνώνυμης ξεφτίλας.
Είναι πραγματική οδύνη, πνιγμός και πόνος, τα Δελτία Ειδήσεων στα κρατικά κανάλια, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ντροπή. Και η αδιαντροπιά πάντοτε μεταγγίζει θλίψη, αφού ταυτίζεται στη συνείδηση με τον εξευτελισμό και την αλλοτρίωση του φορέα της. Κάποιες, ελάχιστες πια φιγούρες αξιοπρέπειας, δημοσιογράφων ή «παρουσιαστών», που έχουν επιβιώσει από το κομματικό πογκρόμ (ίσως με εξευτελιστικά ανταλλάγματα) υποχρεώνονται να αναπαράγουν μικρονοϊκούς λιβανωτούς για τον «ηγέτη», να εκθειάζουν τη «συμφωνία των Πρεσπών» με μοναδικό και μόνιμο χειροκροτητή τον Αμερικανό στην Αθήνα πρέσβη! Τα ανάλογα, μόνο από την αυλή του Κιμ Γιονγκ Ουν (ή παλιότερα του Στάλιν) τα ξέραμε.
Οχι ότι είναι ανένοχα για την απανθρωπιά της αδιαντροπιάς και τα «ιδιωτικά» λεγόμενα κανάλια. Ομως εκεί η εμπορία του ψεύδους και της εξαπάτησης έχει παραχωρηθεί «νομοτύπως» (από το κομματικό κράτος και πάλι) σε κερδοσκόπους διαπλεκόμενους με τα κόμματα – παραχωρούν τα κόμματα το μονοπώλιο εμπορίας των «συχνοτήτων» εξαγοράζοντας το μονοπώλιο της προπαγάνδας. Αυτό το απάνθρωπο αλισβερίσι τιτλοφορείται «ελευθερία των αγορών» και λογαριάζεται σαν το ζενίθ της «προόδου».
Η «πρόοδος» θέλει και την πληροφορία να συνιστά εμπόρευμα, να αξιολογείται από τα ατομικά γούστα του πελάτη – όχι να κρίνεται ως κοινωνικό λειτούργημα από θεσμούς και «λειτουργούς» που «υπουργούν» την κοινωνία των σχέσεων. Η «πρόοδος» θέλει ακόμα και τη γνώση (την καλλιέργεια) εμπορεύσιμο είδος: θέλει ιδιωτικά σχολειά, έχουν φρενιάσει οι «προοδευτικοί» να επιβάλουν οπωσδήποτε ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Είναι αυτό ένα φαινόμενο που, κάποτε, αν επιβιώσει ο πλανήτης, θα το κρίνουν και αναλύσουν οι τότε σοφοί: Γιατί, με την «Αναγέννηση» και τον «Διαφωτισμό» (την έξοδο από τον πρωτογονισμό της ευρωπαϊκής Δύσης), η ανθρωπότητα να παλινδρομήσει βαθύτερα στην ατομοκεντρική βαρβαρότητα, στον εφιάλτη της ακοινωνησίας, της εγωτικής ερημίας, της ανέραστης ηδονής, της φριχτής μοναξιάς; Γιατί;
Η α-νοησία και ευτέλεια του φαινομένου είναι ανερμήνευτο αίνιγμα. Οχι θεωρητικό, είναι αίνιγμα που το βιώνει ο λαός των Ελλήνων κατάσαρκα. Υπήρξαν και άλλες περίοδοι στην Ιστορία με καθολικευμένη τη βαρβαρότητα, σήμερα όμως η ελληνική δεν είναι μαζί με τις κοινωνίες που αντιστέκονται. Το επιμέρους σύμπτωμα χυδαίας εμπορευματοποίησης των ραδιοτηλεοπτικών «συχνοτήτων» το υφίσταται η ελλαδική κοινωνία σαν αυτονόητο «εκσυγχρονισμό».
Πανάθλια εμπορευματική σαβούρα σε αδιάκοπο διαφημιστικό καταιγισμό – ιαματικές παντούφλες, κοφτερά μαχαίρια, θαυματουργικές αλοιφές, άφθιτα τηγάνια, ματογυάλια κοινής χρήσης, προσοντούχα εσώρουχα – τερατώδης παράχρηση του κοινωνικού αγαθού της επικοινωνίας, χωρίς «ένας από τους ανθρώπους αυτούς (φυσικά του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου) να πεθάνει από αηδία»!
Δεν υπάρχει πια μέλλον για την ελληνική κοινωνία, το ιστορικό τέλος είναι ψηλαφητό – συντελεσμένη η δημογραφική (βιολογική) κατάρρευση, ο πολιτισμικός αφελληνισμός (γλώσσα και ιστορική συνείδηση), η οικονομική, ανήκεστη χρεοκοπία και εξευτελιστική επιτρόπευση. Ισως να υπάρχει λαϊκή δυναμική, είναι όμως αποκλεισμένη κάθε πολιτική της έκφραση. Με παταγώδη την αυτογελοιοποίηση των αντιπάλων της, η Ν.Δ. προηγείται στις δημοσκοπήσεις μόλις οκτώ μονάδες (αντί για είκοσι), όμως ούτε που διανοείται κανείς αλλαγή ηγεσίας.
Οσο για τον Εγγυητή του Πολιτεύματος, απλώς ηθικολογεί. Ακατάπαυστα και ανιαρά. Ασκοπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου