Η νίκη του Χριστού

Η νίκη του Χριστού

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η νίκη του Χριστού επί του θανάτου, που εορτάσαμε προχθές, είναι το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι το πιο παρήγορο μήνυμα, η πιο ζωντανή διαβεβαίωση για τον άνθρωπο, του οποίου η ψυχή είναι φτιαγμένη για την αιωνιότητα. Και όχι μόνο αυτό. Είναι μια διαρκής υπόμνηση για το αβάσιμο της λογικής των υλιστών και των ηδονιστών.

Μέσα στα συμπυκνωμένα δρώμενα της Μεγάλης Εβδομάδος ο Θεάνθρωπος Ιησούς ανατρέπει τις ανθρώπινες λογικές, όσες κυριαρχούσαν επί των ημερών Του και εξακολουθούν να ισχύουν έως και σήμερα. Με τα λόγια και τις πράξεις Του μας διδάσκει ότι η εξουσία δεν είναι ισχύος και συμφερόντων, αλλά διακονίας, ότι η ελευθερία δεν στηρίζεται στα όπλα και στη βία, αλλά στην απαλλαγή από το υλιστικό φρόνημα, ότι η ισότητα προκύπτει από τη μετάνοια και την αγάπη, όχι από τη λογική των κάθε εποχής ισχυρών.

Ανατρέπει επίσης την κοινωνική ηθική. Στη δικαιοσύνη Του η ταπεινοφροσύνη και η μετάνοια νικάνε τις γνώσεις, την τυπολατρία, τις υλικές απολαβές. Οι τελώνες και οι πόρνες – οι «ταπεινοί τη καρδία» -είναι για τον Χριστό πρόσωπα σημαντικότερα από τους αλαζόνες τηρητές του Νόμου και τους πλουσίους άρχοντες. Ως μαθητές Του δεν επιλέγει τους σοφούς της εποχής του, αλλά απλοϊκούς ψαράδες... Όπως γράφει στους Κορινθίους ο Παύλος, ο Θεάνθρωπος διάλεξε τους θεωρούμενους ανόητους για να ντροπιάσει τους σοφούς, και τους ανίσχυρους για να ντροπιάσει τους ισχυρούς. Αυτά, που από την εποχή του Παύλου εθεωρούντο ανοησίες, παραμένουν ακλόνητα σε αξία μηνύματα για μια βιώσιμη ανθρωπότητα.

Τα διδάγματα, που έδωσε προ της Σταυρώσεώς Του ο Χριστός δεν έγιναν αμέσως αντιληπτά και από τους μαθητές Του, αυτούς που ήσαν συνέχεια μαζί του. Αυτοί θεώρησαν ότι θα βοηθούσαν να εγκαταστήσει το βασίλειο του Δαυίδ. Μάλιστα δύο από αυτούς έβαλαν μέσο τη μητέρα τους να τους δώσει καλές θέσεις όταν αναλάβει την εξουσία... Οι μαθητές Του επίσης δεν αντιλήφθηκαν ότι πήγε να προσευχηθεί προς τον Πατέρα Του εν όψει της συλλήψεώς Του. Ενώ περνούσε την κατά την ανθρώπινη φύση αγωνία Του εκείνοι κοιμούνταν... Όταν συνελήφθη εκείνοι έντρομοι διασκορπίστηκαν... Με την Ανάστασή Του ο Χριστός, την παρουσία Του ανάμεσα τους, την Ανάληψή Του και την Πεντηκοστή μετέστρεψε τους φοβισμένους μαθητές σε ατρόμητους ιεραποστόλους και μάρτυρες της Πίστης τους προς Αυτόν.

Ο Χριστός έδωσε απόλυτη ελευθερία στον άνθρωπο και αυτός είναι ελεύθερος να Τον υβρίζει, να Τον φυλακίζει, να Τον διώκει, να Τον απαρνείται, να Τον προδίδει. Η μετά Χριστόν ιστορία έχει καταγράψει εκατοντάδες προσωπικότητες που θέλησαν και θέλουν με τις δικές τους αρχές να σώσουν την ανθρωπότητα. Πολιτικοί, στρατιωτικοί, φιλόσοφοι προσπάθησαν και οι περισσότεροι την έβλαψαν... Η ανθρωπότητα πάντα κινείται με βάση τον υλισμό, τον ωφελιμισμό και τον ηδονισμό. Επιλέγει να μιμηθεί τις Δαναΐδες, ή, χειρότερα, να έχει τη μοίρα του Ταντάλου. Ο Αναστάς Χριστός υπομένει. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!-