Η χωρική της Ραψάνης
Η Παρασκευή από το χωριό Ραψάνη παρουσίαζε ένα θλιβερό θέαμα. Είχε καμπουριάσει τόσο πολύ, που το κεφάλι της έφθανε στα γόνατα! Υπέφερε έτσι υπερβολικά. Δεν μπορούσε ούτε να καθίσει ούτε να περπατήσει.
Ο άνδρας της, καταλυπημένος, την έτρεχε σε διάφορους γιατρούς, οι όποιοι όμως δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε.
Κάποτε οικονόμησε ο πανάγαθος Θεός να επισκεφθεί την Ραψάνη ο όσιος του Ολύμπου Διονύσιος. Ο σύζυγος, μόλις τον είδε, έτρεξε και με δάκρυα τον παρακάλεσε να έρθει στο σπίτι του και να προσευχηθεί για την ταλαίπωρη Παρασκευή. Ο άγιος ευχαρίστως ήρθε. Προσευχήθηκε και έβαλε το δεξί του χέρι πάνω στην άρρωστη. Αμέσως εκείνη σηκώθηκε όρθια! Όλοι οι παριστάμενοι έκθαμβοι και αγαλλόμενοι ευχαρίστησαν τον Κύριο, τον «θαυμαστόν εν τοις αγίοις Αυτού».
Ο σωφρονισμός της άφρονης
Ήταν άνοιξη, όταν ο όσιος Διονύσιος του Ολύμπου κατέβηκε στην Κατερίνη. Συνάντησε εκεί μια παρέα από νέους και νέες που τραγουδούσαν άσεμνα και χειρονομούσαν άπρεπα. Ο άγιος λυπήθηκε πολύ και απευθυνόμενος κυρίως στις κοπέλες είπε:
– Γιατί εσείς που είσθε κορίτσια, λέτε αυτά τα αισχρά λόγια και προκαλείτε τούς νέους στην αμαρτία;
Όλες κοκκίνισαν από την ντροπή. Βρέθηκε όμως μία που ξεχώρισε. Ύψωσε με αναίδεια την φωνή της και του αποκρίθηκε:
– Τι σε νοιάζει εσένα, ψευτοκαλόγερε, τι κάνουμε εμείς; Δεν κοιτάς τα χάλια τα δικά σου;
Ο άγιος πικράθηκε ακόμη πιο πολύ για την υβριστική συμπεριφορά της νέας. Την κοίταξε με απέραντη θλίψη και της είπε:
– Ο Θεός, κόρη μου, που οικονομεί την σωτηρία του καθενός μας και με σκληρούς ακόμη τρόπους, είθε να σε σωφρονίσει, για να γίνεις παράδειγμα και στους άλλους.
Μετά το επεισόδιο αυτό ο όσιος πήγε το βράδυ εκείνο στο σπίτι ενός φιλομόναχου χριστιανού.
Η κοπέλα προτού να φθάσει στο σπίτι της δαιμονίσθηκε! Έπεσε κάτω στον δρόμο, άρχισε να κλωτσάει και να βγάζει αφρούς από το στόμα. Οι γονείς της βλέποντας το παιδί τους σ’ αυτήν την ελεεινή κατάσταση, ζήτησαν να μάθουν την αιτία. Μια φίλη της τους εξιστόρησε τι είχε συμβεί. Εκείνοι με μεγάλη αγωνία γύρισαν όλη την πόλη αναζητώντας τον άγιο.
Όταν τον βρήκαν, έπεσαν στα πόδια του και με λυγμούς τον παρακαλούσαν να συγχωρήσει την κόρη τους. Ο ανεξίκακος δούλος του Θεού την συγχώρησε με όλη του την καρδιά και την ευλόγησε. Η κοπέλα ησύχασε, ηρέμησε, απαλλάχθηκε από την επήρεια του δαίμονος.
Έκτοτε έζησε με σωφροσύνη και φόβο Θεού. Έμεινε μάλιστα άγαμη σε όλη της την ζωή.
Από το βιβλίο: ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ. Τόμος πρώτος. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2008, σελ. 166, 210.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου