Απάντηση στον συνάδελφο Ροηλίδη και στους ομόφρονές του φιλενωτικούς1

Και πάλι με αλγεινή εντύπωση2 καλούμαστε από τα πράγματα να περισώσουμε τα θεολογικά αυτονόητα σε μια εποχή άγνοιας και πλήρους συγχύσεώς τους. Το θλιβερό παίρνει άλλες διαστάσεις, όταν το βλέπεις να αναπαράγεται από ειδήμονες ή, έστω κατά το γράμμα, σχετικούς με το θέμα. Αναφέρομαι στον επίσκοπο Αγαθάγγελο και στον κ. Ροηλίδη. Μα είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο επιδερμική προσέγγιση σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα, όπως αυτό της Ορθόδοξης ακριβείας;

Με πολλή άνεση ο συνάδελφος Ροηλίδης (στο εξής Ρ.) διατείνεται αφοριστικώ τω τρόπω: “Ἐνῶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων συμφωνοῦν μὲ τὰ περὶ κοινῆς ἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, ὡστόσο τρέμουν στὴ σκέψη τῶν ἀντιδράσεων ποὺ θὰ δεχθοῦν ἀπὸ ὀργανωμένες ὁμάδες συντηρητικῶν ἢ ἀκόμη καὶ σχισματικῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ συμπαρασύρουν κι ἄλλους στὴν ἀδιέξοδη πορεία τους”. Ποιοι ακριβώς είναι οι συντηρητικοί που ακολουθούν αδιέξοδη, κατ’ αυτόν, πορεία; Θα θέλαμε πράγματι κάτι πιο συγκεκριμένο και σε επίπεδο κατονομασμού προσώπων, όσο και σε αυτό των συγκεκριμένων απόψεων. Η εμμονή στην Παράδοση της Εκκλησίας είναι συντηρητισμός; Είναι νευρωτική ή ψυχωσική εμμονή; Καθότι αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα χαρακτηρίζαμε ομοτρόπως τον σύγχρονο όσιο Παΐσιο και τους συν αυτώ αγιορείτες που πρόσφατα διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα για τις αντικανονικές του σκανδαλώδεις ενέργειες...

Αν θεωρούνται εμμονικοί και οι μεγάλοι αντιδυτικοί Άγιοι του παρελθόντος, όπως ο Μάρκος ο Ευγενικός, ο Μέγας Φώτιος, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς και πόσοι ακόμα, τότε να επαναπροσδιορίσουν οι σύγχρονοι αυτοί φιλενωτικοί το δόγμα και τα όρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα, αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είναι η ένωση των Εκκλησιών και όχι ο προσχηματικός συνεορτασμός του Πάσχα. Εκτός, φυσικά, αν για τους φιλενωτικούς του 21ου αι. το θέμα της πίστης είναι αμελητέο και οι προγενέστεροι ανθενωτικοί μάρτυρες και θεολόγοι ήταν τα μεγάλα κορόιδα, οι στενόμυαλοι μεσαιωνιστές που πλανήθηκαν χάρη στην ιστορική συγκυρία στην οποία βρέθηκαν. Είναι έτσι; Ας το πουν ευθαρσώς και όχι πονηρευόμενοι, ως κατά τη γνώμη μας ο Ρ. 

Κλείνει ο Ρ. μάλιστα επιρρίπτοντας και πάλι έμμεσα τις ευθύνες στους Ορθοδόξους: “Αὐτὴ θὰ ἦταν μιὰ γενναία, εὐλογημένη κένωση τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στούς ἑτεροδόξους”. Πάλι εμείς να προβούμε σε κένωση; Πόσες και πόσες δεν κάναμε ως τώρα; Αλλάξαμε ημερολόγιο, συμμετέχουμε σε διαλόγους άκαρπους και ατελέσφορες συμπροσευχές που και αντικανονικές είναι και σκανδαλιστικές για τον λαό του Θεού. 

Ορθοδοξία και ορθοπραξία πάνε χέρι χέρι και δεν επιτρέπεται κανείς να τις δώσει διαζύγιο. Είπαμε και θα το ξαναλέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας: Ο Χριστός ταυτίζεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας έρθουν μαζί μας και οι Προτεστάντες και οι Ρωμαιοκαθολικοί. Όχι άλλες εκ του πονηρού υποχωρήσεις από πλευράς μας. Και οι θεολογούντες καλό θα είναι, πριν καταπιαστούν με τόσο σοβαρά θέματα, να φρεσκάρουν τις γνώσεις τους στην Πατερική γραμματεία και την εκκλησιαστική ιστορία.

Κ. Νούσης

Λάρισα, 6-4-2024

1https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/62553-gia-ton-koino-eortasmo-tou-pasxa

2https://paterikos.blogspot.com/2024/04/blog-post_3.html

Ανταπάντηση στον συνάδελφο Ι. Ρ. περί συνεορτασμού του Πάσχα1