Του Θύμιου Παπανικολάου, Περιοδικό Ρεσάλτο
Στην πολιτική μπορεί να γυρίζεις την πλάτη, αλλά η πολιτική δεν γυρνάει σε κανέναν την πλάτη.
Η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα καλό παράδειγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι τίποτα δεν είναι έξω από την πολιτική. Το «πολιτικό» και το «θεολογικό» συνδέονται διαλεκτικά και δεν είναι ξεχωριστά, ανεξάρτητα και αυτόνομα «τεμάχια».
Ας δούμε το τι γίνεται μέσα στον εκκλησιαστικό και θεολογικό χώρο.
Πρώτον: Υπάρχει η ηγεσία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας που δεν θέτει καθόλου το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη ή νίπτει, σαν τον Πόντιο Πιλάτο, τα χέρια της, ψελλίζοντας ότι το ζήτημα αφορά, πρωτίστως, την Πολιτεία και όχι την Εκκλησία.
Εδώ γίνεται ανοικτή και βάναυση διάσπαση του «πολιτικού» με το «θεολογικό»: Μια πρακτική καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ και μάλιστα πολιτική στο πλευρό του καθεστώτος και των σχεδιασμών της Νέας Τάξης.
Όταν εγκαταλείπει η Εκκλησία τον Άνθρωπο στις αποτρόπαιες πολιτικές της Νέας Τάξης, στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ σχέδια της διεθνούς και εγχώριας κακουργίας (σχέδια αφανισμού της ίδιας της υπόστασης και του Προσώπου του Ανθρώπου), τότε η «θεολογία» της είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ των δημίων του Ανθρώπου, ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης, με όποιο πνευματικό πρόσχημα και αν επενδυθεί αυτή η στάση.
Όταν σήμερα η Εκκλησία δεν εναντιώνεται ενεργητικά στον εφιάλτη της Νέας Τάξης και στα ποικίλα και μακάβρια εγκλήματά της κατά των λαών, των εθνών και του Ανθρώπου, τότε βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς μαφίας του χρήματος και των εγχώριων «εκτελεστών» της.
Ο μύθος ότι η Εκκλησία ασχολείται, μόνο, με τα «πνευματικά ζητήματα» είναι ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ των απολογητών και των «μπράβων» της Νέας Τάξης: Είναι το δόλιο τέχνασμα της «διάσπασης» του «θεολογικού» ή πνευματικού» από το «πολιτικό». Ένα πολιτικό τέχνασμα που «ουδετεροποιεί», δολίως, τη θεολογία και το «πνεύμα» από τη ζωή, δηλαδή λειτουργεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ υπέρ των κυρίαρχων δυνάμεων της παγκόσμιας και εγχώριας κακουργίας…
Με πιο απλά λόγια: Η Εκκλησία εδώ δεν λειτουργεί ΕΞΩ από την πολιτική (αυτό είναι ουτοπία), αλλά υπηρετεί την Πολιτική των ισχυρών του χρήματος, την πολιτική της Νέας Τάξης…
Δεύτερον. Υπάρχει ένα ρεύμα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και της θεολογίας που τάσσεται και αγωνίζεται ανοικτά εναντίον της Κάρτας του Πολίτη. Εδώ η Ενότητα Πολιτικού-Θεολογικού, Πνεύματος και Πράξης ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ και η διαλεκτική αυτή δεν διασπάται με ταχυδακτυλουργικά τρικ.
Βεβαίως και μέσα σε αυτήν την Πολιτική Παρέμβαση υπάρχει μία «επιμέρους» και «ειδική» διάσπαση του «πολιτικού» από το «θε0ολογικό»: Η σεχταριστική πρόταξη, ορισμένων θεολογικών κύκλων, του 666 κ.λπ… καθώς και η επικέντρωση του αγώνα σε αυτό.
Το να εμμένει κανείς στο 666 και το «σφράγισμα» χάνει το δάσος πίσω από το δέντρο. Αν δεν αναχαιτιστεί η επιβολή της Κάρτας τίποτα δεν μπορεί να διασωθεί. Αν επικρατήσει η παγκόσμια διακυβέρνηση και η ψηφιοποίηση του Ανθρώπου, τότε θα μπει και το «σήμα» του παγκόσμιου ναζισμού. Είτε, ίσως, ο αγκυλωτός σταυρός, είτε το 666 ή το «σφράγισμα», σαν σήμα κυριαρχίας της παγκόσμιας δικτατορίας. Δεν είναι λοιπόν η στάμπα το πρόβλημα αλλά το πώς θα αποφευχθεί το καθεστώς που θα βάλει τη στάμπα.
Ο αγώνας δεν γίνεται σήμερα για να αποφευχθεί το παγκόσμιο ναζιστικό «σήμα», αλλά να μην επικρατήσει ο παγκόσμιος ναζισμός, να αναχαιτιστούν τα βασικά εργαλεία επιβολής του. Και η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα κεντρικό εργαλείο προώθησης της παγκόσμιας δικτατορίας και αφανισμού του Ανθρώπου. Αν ακυρωθεί αυτό θα ακυρωθεί και το αυριανό «σήμα» του…
Ο Αγώνας λοιπόν γίνεται σήμερα για να ακυρωθεί ο δρόμος της παγκόσμιας διακυβέρνησης, να ακυρωθεί ο εφιάλτης της Κάρτας και όχι για το 666 κ.λπ…
Όσοι είναι σεχταριστικά αγκυλωμένοι στο 666 κ.λπ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ διασπούν την ενότητα του αγώνα, στο όνομα της «θεολογικής» καθαρότητας. Δηλαδή καταστρέφουν τη διαλεκτική Πολιτικού – Θεολογικού. Καθιστούν αυτόνομο το «θεολογικό», το ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΟΥΝ μέσα στα στενά και ασφυκτικά πλαίσια μιας μερίδας της Εκκλησίας, δραματικά μειοψηφικής και το αποκόβουν από το σύνολο της κοινωνίας και την πλειοψηφία του λαού.
Μια αγωνιστική πολιτική πράξη (πολιτική πράξη είναι και ο σεχταριστικός περιορισμός στο 666) απευθύνεται στο σύνολο του λαού και όχι σε μια μερίδα κληρικών και μοναχών.
Το σύνολο του Ορθόδοξου ποιμνίου, το σύνολο του λαού δεν αντιλαμβάνεται ΚΑΘΟΛΟΥ τα περί 666. Στην καλύτερη περίπτωση σε αντιμετωπίζει σαν γραφικό θρησκόληπτο…
Έτσι όμως δεν μπορεί κανένας αγώνας να αποκτήσει ΔΥΝΑΜΙΚΗ και να ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΕΙ τις επιθέσεις και τα μακάβρια σχέδια της Νέας Τάξης. Έτσι δεν μπορεί να καταπολεμηθεί η Κάρτα του Πολίτη…
Τρίτον. Τέλος, ανάμεσα σε αυτούς του δύο πόλους υπάρχει και ένα ενδιάμεσο στρώμα στους κόλπους της Εκκλησίας με το ένα πόδι στον έναν πόλο και με το άλλο στον άλλο.
Για να δικαιολογήσουν αυτή την αμφίσημη και «ερμαφρόδιτη» στάση τους καταφεύγουν δυστυχώς, στο ίδιο καθεστωτικό τέχνασμα της διάσπασης του «Πολιτικού» από το «Θεολογικό».
Πολιτικά συμφωνούν, μας λένε, αλλά δεν συμφωνούν θεολογικά. Οι θεολογικές αντιρρήσεις τους είναι το 666 και τα παρόμοια…
Δείξαμε ότι η μάχη για το 666 είναι πολιτικό ζήτημα και όχι ξεχωριστό και αυτόνομο θεολογικό.
Το να διασπούν όμως και αυτοί οι κύκλοι το «πολιτικό» από το «θεολογικό» διαπράττουν σοφιστεία και δεν είναι ΣΥΝΕΠΕΙΣ ούτε με τους εαυτούς τους ούτε με τον αγώνα που δίνουν σε άλλα ζητήματα.
Ο θεολογικός αγώνας, π.χ. που δίνουν εναντίον του Οικουμενισμού δεν είναι εξόχως πολιτικός αγώνας; Εδώ γιατί δεν κάνουν αυτό το διαχωρισμό «πολιτικού» – «θεολογικού», διαχωρισμό που κάνουν οι απολογητές του Οικουμενισμού, οι εχθροί της Ορθοδοξίας, ΟΛΟΙ εκείνοι που θέλουν να αλώσουν την Ορθοδοξία.
Όταν αγωνίζονται εναντίον της αναδιατύπωσης της Ιστορίας και της άλωσης της εθνικής μας υπόστασης δεν είναι αυτός ο αγώνας πολιτικός: Δεν συνδέεται εδώ διαλεκτικά και ακατάλυτα το «θεολογικό» με το «πολιτικό»;
Όταν αναλύουν τη Νέα Τάξη και αναδεικνύουν τις εφιαλτικές απειλές της εναντίον της ανθρωπότητας, των εθνών και των λαών δεν είναι και αυτό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Η ενότητα «Πολιτικού» -«Θεολογικού»;
Πώς λοιπόν διασπούν αυτή την ΕΝΟΤΗΤΑ στον αγώνα κατά της Κάρτας του Πολίτη;
Δεν είναι, συνεπώς, συνεπείς οι ίδιοι με τα λόγια και τις πράξεις τους και επιλεκτικά επιλέγουν τον αυθαίρετο τεμαχισμό του «Θεολογικού» από το «Πολιτικό».
Πού οφείλεται αυτή η αντινομία και αμφιθυμία;
α). Στη σύγχυση. Σύγχυση που τους οδηγεί, η ορθή διαφωνία για το 666, στην απόρριψη ΣΥΝΟΛΙΚΑ του αγώνα εναντίον της Κάρτας. Έτσι πετάνε έξω από τη σκάφη μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί.
Εγκαταλείπουν λοιπόν τον κεντρικό αγώνα εναντίον του εφιάλτη της Κάρτας με το τέχνασμα της «θεολογικής» διαφωνίας.
Αυτή, όμως η στάση είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ στάση και στηρίζει την Πολιτική του νεοταξικού καθεστώτος και των εχθρών της κοινωνίας, του λαού και της Ορθοδοξίας.
Ξεχνούν ότι Ορθοδοξία χωρίς κοινωνία και χωρίς τον Άνθρωπο δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει.
Αντί να αγωνιστούν για την ενότητα του ΟΛΟΥ αγώνα και να καταδείξουν το σεχταριστικό και ολέθριο σφάλμα του 666, σφάλμα το οποίο υπονομεύει και διαιρεί τον αγώνα εγκαταλείπουν τη μάχη συνεισφέροντας έτσι στη σύγχυση και κυρίως στην υπονόμευση του αγώνα: Θεολογικού και Πολιτικού.
Πρακτικά στηρίζουν δίχως να το αντιλαμβάνονται την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης και των εχθρών της Ορθοδοξίας…
β). Επίσης, αυτή η αντινομία μπορεί να οφείλεται και σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ στήριξη της καθεστωτικής ηγετικής ιεραρχίας της Εκκλησίας. Στήριξη δια της πλαγίας οδού και με πρόσχημα το 666.
Πιστεύουμε ότι η πλειονότητα των κληρικών και μοναχών που κρατάνε μεσοβέζικη στάση δεν λειτουργεί με πρόθεση να στηρίξει το κατεστημένο, αλλά με την απώθηση που προκαλεί το 666, με τη συνήθεια που έχουμε να χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο.
Θα πρέπει, λοιπόν, να μιλήσουμε καθαρά, χωρίς υπεκφυγές και σοφιστείες και να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στην ενότητα του αγώνα εναντίον της Κάρτας του Πολίτη: Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και θα πρέπει οι σεχταριστικές αυτό-απομονώσεις, αλλά και οι αμφιθυμίες και αμφιταλαντεύσεις να παραμεριστούν…
Πηγή: http://resaltomag.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου