Ελληνορθόδοξος Παιδεία και Πολυπολιτισμικοί Μύθοι

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Μὲ ἐπανειλημμένες συνεντεύξεις της ἡ κ. Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελὲρ ἔβαλε τὰ πράγματα στὴ θέση τους. Τὸ Βυζάντιο, εἶπε, ἦταν μὲν πολυεθνικό, ἀλλὰ μονοπολιτισμικό, εἶχε μόνο τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Ἔτσι ἡ διαπρεπὴς βυζαντινολόγος μᾶς ἔδωσε καὶ τὸ μυστικό τῆς ἐπιβιώσεως ἑνὸς κράτους ἐπὶ 1100 χρόνια. Ἀπὸ νεώτερα παραδείγματα συμπεραίνουμε ὅτι τὰ μονοπολιτισμικὰ κράτη ἔχουν μέλλον, ἐνῶ τὰ πολυπολιτισμικὰ διαλύονται εἴτε εἰρηνικὰ εἴτε μὲ τὴ βία τῶν ὅπλων. Θυμηθεῖτε τὴν περίπτωση τῆς Γιουγκοσλαβίας, παρατηρῆστε τὰ διαλυτικὰ φαινόμενα στὰ Σκόπια (μουσουλμάνοι Ἀλβανοὶ κατὰ Χριστιανῶν Σλάβων), ἀκόμη καὶ στὸ Βέλγιο (οἱ Ὁλλανδόφωνοι Φλαμανδοὶ θέλουν νὰ ἀποσχισθοῦν ἀπὸ τοὺς γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεῖ μία κοινωνία σήμερα νὰ ἀντέξει ἕνα συγκεκριμένο –ὄχι ἀπεριόριστο– ἀριθμὸ μεταναστῶν ἀπὸ ἄλλες χῶρες, ἀλλὰ πρέπει νὰ τοὺς ἐνσωματώνει σὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ πολιτιστικὸ πρότυπο. Ὁ μονοπολιτισμὸς σώζει τὶς κοινωνίες, διατηρεῖ τὶς ἰσορροπίες καὶ ἀπομακρύνει τὴ διάσπαση καὶ τὴν γκετοποίηση.

Στὴν Ἑλλάδα, δυστυχῶς, δὲν διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν Ἱστορία. Ἀντὶ νὰ θαυμάζουμε τὸ μονοπολιτισμικὸ Βυζάντιο (Ρωμανία) ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπὸ ξενόφερτες προπαγάνδες καὶ ἀπὸ θορυβώδεις μειοψηφίες νὰ ὑμνοῦμε τὴν πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν νὰ μεταφέρουν ἄκριτα στὴ χώρα μας πρότυπα κοινωνιῶν, ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν ἱστορία μας, τὴν ψυχοσύνθεσή μας, τὶς κοινωνικὲς ἀνάγκες μας. Τὸ πολυπολιτισμικὸ πρότυπο δοκιμάσθηκε στὶς ΗΠΑ, ποὺ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου χώρα μεταναστῶν. Στὴν Εὐρώπη οἱ σοβαρὲς χῶρες καταπολεμοῦν τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ μιλοῦν γιὰ ἕνα καὶ μοναδικὸ πολιτιστικὸ πρότυπο, ποὺ ὀφείλουν ὅλοι νὰ ἀκολουθοῦν. Ἀπόρροια τῆς πολυπολιτισμικῆς ψυχώσεως στὴν Ἑλλάδα εἶναι καὶ ἡ ἀδράνεια τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν κατὰ τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἔναντι τοῦ προβλήματος τῆς λαθρομετανάστευσης. Ὅποιος μιλοῦσε δημοσίως κατὰ τοῦ ἀλόγιστου καὶ ἀνεξέλεγκτου ἀριθμοῦ λαθρομεταναστῶν κινδύνευε νὰ δεχθεῖ τὰ γνωστὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα, ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ δῆθεν προοδευτικοί.

Εὐτυχῶς τὰ πράγματα ἀλλάζουν καὶ σʼ αὐτὸ συντελεῖ καὶ ἡ συμμετοχή μας στὴν Εὐρ.Ἕνωση. Μπορεῖ γιὰ ἄλλα θέματα νὰ ἔχουμε παράπονα ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ὅμως στὸ θέμα τῶν λαθρομεταναστῶν μᾶς βοηθεῖ ἐμπράκτως.Ἡ ἀστυνομικὴ δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ τῆς Ε.Ε. περιπολεῖ μὲ πλοῖα καὶ ἑλικόπτερα στὰ θαλάσσια σύνορά μας πρὸς τὴν Τουρκία καὶ ὅπως μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ἤδη μειώθηκε σημαντικὰ ἡ λαθραία εἴσοδος ἀσιατῶν μεταναστῶν, τοὺς ὁποίους ἔστελναν οἱ Τοῦρκοι δουλέμποροι. Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ ΦΡΟΝΤΕΞ καὶ ἡ πολιτικὴ βούληση τῆς Εὐρ. Ἑνώσεως, θὰ πελαγοδρομούσαμε ἀκόμη σὲ ἰδεολογικὲς συζητήσεις περὶ «ἀνοικτῶν συνόρων» καὶ πολυπολιτισμικῶν παραδείσων.

Σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη καταρρέει ἡ ἰδεολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας. Οἱ λαοὶ τονώνουν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση
καὶ θέτουν ὅρια στὸν ἀριθμὸ τῶν μεταναστῶν, ποὺ μποροῦν νὰ ἀντέξουν. Ὅταν σὲ μία χώρα οἱ κυβερνῶντες δὲν λαμβάνουν μέτρα ὑπὲρ τῆς μονοπολιτισμικῆς κοινωνίας τότε διογκώνεται ἡ ρατσιστικὴ ἀκραία ἰδεολογία.

Τὸ εἴδαμε σὲ ἀρκετὲς εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Ὅποιοι εἰλικρινὰ δὲν θέλουν νὰ ἀφήσουν τὴ λύση τῶν προβλημάτων σὲ ἀκραῖα πολιτικὰ κινήματα θὰ πρέπει νὰ ὠθήσουν τὰ κόμματα ἐξουσίας, κεντροδεξιὰ καὶ κεντροαριστερά, νὰ λάβουν καίρια μέτρα κατὰ τῶν πολυπολιτισμικῶν μύθων. Ὁ ρατσισμὸς δὲν κερδίζει ἔδαφος, ὅταν προστατεύουμε τὶς ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀξίες τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας. Ἀντιθέτως κερδίζει ἔδαφος, ὅταν ἀγνοοῦμε τὰ δικαιώματα τῶν πολλῶν στὸ ὄνομα ἑνὸς κίβδηλου ἀνθρωπισμοῦ, ποὺ ἀφήνει τὴνἙλλάδα ξέφραγο ἀμπέλι καὶ ὁδηγεῖ σὲ αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καὶ σὲ διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.

Σημειώνω μὲ ἔμφαση τὴν πρόσφατη δήλωση (Νοέμβριος 2010) τῆς Γερμανίδας καγκελαρίου Ἄγκελας Μέρκελ ὅτι ἡ πολυπολιτισμικότητα ἀπέτυχε στὴ Γερμανία.

Ἐπίσης ὁ Ἄγγλος κοινωνιολόγος Andrew Geddes ἔγραψε πρὸ μηνῶν: «Στὴν Ὁλλανδία γίνεται ἡ κηδεία τῆς πολυπολιτισμικότητας. Αὐτοὶ ποὺ παρίστανται σήμερα στὴν κηδεία της εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια ἦσαν ὑπέρμαχοί της». Οἱ εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες προωθοῦν καὶ ὑλοποιοῦν πλέον τὴν ἐνσωμάτωση-ἔνταξη τῶν μεταναστῶν, ὄχι ὅλων, ἀλλὰ ὅσων μπορεῖ νὰ θρέψει καὶ νὰ ἐκπαιδεύσει κάθε κοινωνία. Τὸ νέο αὐτὸ πρότυπο ἀναγκάζει τὸν μετανάστη νὰ προσχωρεῖ στὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ταυτότητα τῆς χώρας, ποὺ τὸν φιλοξενεῖ. Ἀντιθέτως οἱ ὀπαδοὶ τῆς πολυπολιτισμικότητας ἀπαιτοῦν ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς γηγενεῖς κατοίκους νὰ ἀλλοιώσουμε τὴν ταυτότητα καὶ τὴν πολιτιστική μας ἰδιοπροσωπεία «γιὰ νὰ μὴ θίξουμε τοὺς μετανάστες». Ἡ πολυπολιτισμικὴ ἰδεολογία καὶ ἰδεοληψία ζητεῖ νὰ κατέβουν οἱ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὰ σχολεῖα, νὰ μὴ διδάσκουμε τὴν Ἱστορία καὶ τὰ Θρησκευτικὰ μὲ βάση τὴν ἑλληνικὴ καὶ Ὀρθόδοξη παράδοση κ.λπ.Ἀντιθέτως τὸ σύστημα τῆς ἐνσωμάτωσης-ἔνταξης ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν μετανάστη νὰ ἀποδείξει μέσω ἐξετάσεων ἂν γνωρίζει τὴν ἱστορία, τὴ γλώσσα, τὸ Σύνταγμα καὶ τὴν κουλτούρα τῆς χώρας, ποὺ τοῦ κάνει τὴν χάρη νὰ τὸνφιλοξενεῖ.Ἐπιτέλους καὶ οἱ πλειοψηφίες ἔχουν δικαιώματα, ὄχι μόνο οἱ μειοψηφίες!

Ἀρνοῦμαι τὰ δύο ἄκρα. Καὶ τὸν φυλετισμὸ-ρατσισμό, ἀλλὰ καὶ τοὺς πολυπολιτισμικοὺς καὶ ἐθνομηδενιστικοὺς μύθους. Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ὀφείλει νὰ σταματήσει τὴν κίνηση τοῦ ἐκκρεμοῦς ἀπὸ τὸ ἕνα στὸ ἄλλο ἄκρο καὶ νὰ χαράξει τὴ μέση ὁδὸ τῆς Ἀριστοτελικῆς λογικῆς. Οὔτε νὰ γίνουμε ξενοφοβικοὶ οὔτε νὰ μετατραποῦμε σὲ παράδεισο τοῦ κάθε λαθρομετανάστη καὶ δουλεμπόρου. Ἡ μονοπολιτισμικότητα τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος καὶ τοῦ Βυζαντίου διέσωσαν τὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στοὺς νέους μας νὰ συνεχίσουμε αὐτὴ τὴν πορεία, αὐτὸν τὸν πολιτισμό. Ἡ ἑλληνορθόδοξη κληρονομιὰ μᾶς διδάσκει κατανόηση καὶ ἀνεκτικότητα πρὸς τοὺς ἄλλους πολιτισμούς. Ὄχι ὅμως εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων καὶ τῆς ἱστορικῆς μας αὐτοσυνειδησίας.

Μέσα σʼ αὐτὸ τὸ πλαίσιο προβληματισμοῦ παρατηρῶ τὸ σχέδιο τοῦὙπουργείου γιὰ τὸ Νέο Λύκειο καὶ βλέπω μία ὑποβάθμιση τῶν ἑλληνορθοδόξων χαρακτηριστικῶν, τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε βάσει τῆς Ἱστορίας μας καὶ τοῦ Συντάγματος νὰ διέπουν τὴν Παιδεία μας. Στὰ ἀρνητικά τοῦ νέου σχεδίου ἐπισημαίνω τὴ δυσμενῆ μεταχείριση τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐνῶ στὸ μέχρι σήμερα ἰσχῦον πρόγραμμα τοῦ τριταξίου Λυκείου ἡ Γυμναστικὴ καὶ τὰ Θρησκευτικὰ καταλαμβάνουν ἰσότιμα 5 ὧρες (2 στὴν Α´, 2 στὴ Β´ καὶ 1 στὴ Γ´), τώρα ἡ ἀντιστοιχία τῶν ὑποχρεωτικῶν μαθημάτων γίνεται 6-3 ὑπὲρ τῆς Γυμναστικῆς. Δηλαδὴ τὰ Θρησκευτικὰ θὰ διδάσκονται 2 ὧρες ὑποχρεωτικὰ στὴν Α´ Λυκείου, 1 ὥρα ὑποχρεωτικὰ στὴ Β΄ Λυκείου, καὶ μάλιστα μὲ ἀλλαγμένο τίτλο καὶ περιεχόμενο, καὶ 2 ὧρες ὡς ἐπιλεγόμενο μάθημα στὴ Γ΄ Λυκείου πάλι μὲ τὸν τίτλο Θρησκεία καὶ Κόσμος.

Ἐμφανίζεται δὲ μία ἀνακολουθία στὸ κείμενο τοῦ σχεδίου. Ἐνῶ ἀρχικὰ ἀναγράφεται ὅτι στὸ νέο Λύκειο δὲν θὰ ὑπάρχουν μονόωρα μαθήματα, τελικὰ, ὑπάρχει μόνο ἕνα καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μάθημα Θρησκεία καὶ Κόσμος τῆς Β´ Λυκείου.

Ἡ ἐμπειρία ὅλων μας ἀπὸ τὰ γυμνασιακά μας χρόνια διδάσκει ὅτι μονόωρο μάθημα σημαίνει οὐσιαστικὰ καταργημένο μάθημα. Τὴ μία ἑβδομάδα συμπίπτει μὲ ἀργία, τὴ δεύτερη ἀσθενεῖ ὁ καθηγητής, τὴν τρίτη μπορεῖ νὰ συμπέσει μὲ ἐκδρομή, τὴν ἑπόμενη θὰ γίνει πρόχειρο διαγώνισμα καὶ τελικὰδὲν διδάσκεται τίποτε.

Ἡ εὐρωπαϊκὴ ἐμπειρία καταδεικνύει ὅτι στὴν ἐποχὴ μας τὰ Θρησκευτικὰ θεωροῦνται ἀπαραίτητο μάθημα σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τοῦ Σχολείου καὶ μάλιστα ἔρχεται νὰ διαδραματίσει ἕνα ρόλο ἠθοπλαστικό, τὸν ὁποῖο δὲν ἔχουν πάντα τά ἄλλα μαθήματα. Στὴ Γερμανία καὶ στὸ Βέλγιο ἡ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν στὴ Στοιχειώδη καὶ στὴ Μέση Παιδεία εἶναι ὑποχρεωτικὴ καὶ προβλέπεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα. Μάλιστα στὴ Γερμανία ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ καὶ ἡ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία ἔχουν καίριο ρόλο στὴ συγγραφὴ τῶν βιβλίων. Στὴ χώρα μας ἰσχύει ὁ νόμος 590/ 1977, δηλαδὴ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος, ποὺ προ-βλέπει ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔχει λόγο ἐπὶ τοῦ δογματικοῦ περιεχομένου τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλὰ ἀπὸ πλευρᾶς Πολιτείας συνήθως ἀγνοεῖται αὐτὴ ἡ πρόνοια τοῦ Νόμου. Στὴν Ἰταλία, στὴν Ἱσπανία, στὴν Πορτογαλία τὸ μάθημα ἔχει ἀμιγῶς Ρωμαιοκαθολικὸ χαρακτήρα δηλαδὴ τὰ τοπικὰ Ὑπουργεῖα Παιδείας ἀναγνωρίζουν τὸν ρόλο τῆς συγκεκριμένης Χριστιανικῆς Ὁμολογίας στὴν κοινωνία καὶ στὴν ἐθνικὴ ταυτότητα. Στὴ Ρωσία ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο θὰ ὑπάρχει ὑποχρεωτικὸ μάθημα Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν σὲ ὅλα τά σχολεῖα, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς περιοχὲς στὶς ὁποῖες ἐπικρατεῖ τὸ μουσουλμανικὸ στοιχεῖο (Τσετσενία κ.λπ).

Πρέπει, λοιπόν, καὶ στὶς τρεῖς τάξεις τοῦ Λυκείου μας τὰ Θρησκευτικὰ νὰ εἶναι μάθημα ὑποχρεωτικὸ καὶ βασισμένο στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, μὲ τὸ δικαίωμα ἀπαλλαγῆς τῶν ἀλλοθρήσκων καὶ τῶν ἑτεροδόξων, ὅπως προβλέπει τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο.

«Ορθόδοξος Τύπος»24/06/2011