«Διαπολιτισμικότητα και καθολικότητα στην προσέγγιση Ελληνισμού και Χριστιανισμού »

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

(Π.Ε.Θ)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ν. ΗΛΕΙΑΣ

Πύργος, 6 /2/2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Η Ιερά Μητρόπολη Ηλείας και το Παράρτημα Ν. Ηλείας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, συνδιοργάνωσαν σήμερα πνευματική εκδήλωση επ’ ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών.

Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Λέκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος της Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Σταμάτης Πορτελάνος.

Μίλησε με θέμα : «Διαπολιτισμικότητα και καθολικότητα στην προσέγγιση Ελληνισμού και Χριστιανισμού ».

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας, στην Κεντρική πλατεία Πύργου.

Ανεγνώσθη χαιρετισμός του Βουλευτή Ηλείας κ. Μιχάλη Κατρίνη και στην συνέχεια χαιρέτησε η Πρόεδρος του Συλλόγου Πυργίων κ. Χ. Ρόρρη. Τον ομιλητή προσφώνησε ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Ηλείας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων κ. Γ. Κομιώτης.

Παρέστησαν εκτός του πλήθους, ο Μητροπολίτης Ηλείας κ. κ. Γερμανός, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ωλένης κ.κ. Αθανάσιος, ο Δντης Δ.Ε. Ν. Ηλείας κ. Γεώργιος Βένδρας, ο τέως Δντης Δ.Ε κ. Ν. Ντοάς, τέως σχολικοί σύμβουλοι Α΄θμιας Εκπ/σης , Δντες σχολείων της περιοχής και εκπαιδευτικοί και των δύο βαθμίδων.

Μεταξύ των άλλων ο κ. καθηγητής τόνισε ότι:

….Οι δύο έννοιες διαπολιτισμικότητα και καθολικότητα βρίσκονται στη διερεύνηση των δύο κοσμοθεωριών Ελληνισμού και Χριστιανισμού με διαπλαστικά στοιχεία οντολογικής, γνωσιολογικής και βιωματικής κατεύθυνσης για την ανθρώπινη ύπαρξη και την ιστορία. Η μελέτη της σχέσης των δύο πολιτισμών, ως γόνιμη συνάντηση, και η διακριτότητά τους συνιστά πρόταση διαπολιτισμικότητας αντίθετη με την τάση ομογενοποίησης διαφορετικών πολιτισμών. Η αναφορά στους Τρεις Ιεράρχες και η λειτουργία της μνήμης για το πνευματικό τους ανάστημα συνιστά προσέγγιση τόσο στην έννοια της διαπολιτισμικότητας όσο και στην καθολικότητα. Η αναφορά σ’ αυτούς «τους τρισμεγίστους φωστήρες της τρισηλίου θεότητος», στη σημερινή εποχή επικυρώνει την παρ-ουσία τους στο εδώ και στο διηνεκές.

Η ζωή και το έργο τους, που συνιστά αιωνόβιο μνημόνιο ήθους, τους καθιστά διαχρονικά πρό-τυπα νοήματος και στάσης ζωής. Τα πρόσωπά τους δεν υπακούουν στην πεπερασμένη

λογική που θέτει χωροχρονικά όρια στη μνήμη, τύπου ηλεκτρονικού αρχείου, ή επιλεκτικά αξιοποιεί και μηδενίζει την ιστορία προσώπων και γεγονότων. Με την εμπειρική μετοχή τους στο φως του αποκαλυπτικού Λόγου βήμα-βήμα χωρίς να προσβάλλουν τον ελληνικό και αφηρημένο λόγο στο απόλυτο, τον εντάσσουν στο προδρομικό περιβάλλον της αποκάλυψης. Η ανάμνηση με τη μετοχή στο μυστήριο της σάρκωσης βιώνεται ολοκληρωτικά από τον άνθρωπο – πρόσωπο, μέσα από τη θεανθρώπινη σχέση και παύει να αποτελεί μόνο λύτρωση με την Πλατωνική προσέγγιση της Αλήθειας. Οι Τρεις Ιεράρχες από αναζητητές των αρχετύπων μέσα από τη θύραθεν παιδεία έδειξαν την πορεία σε μια παιδαγωγική οριζόντων που οδηγεί στη σύλληψη του άφθαρτου και αιώνιου με τη σάρκωση του Λόγου.

Η ομοείδεια του ανθρωπίνου γένους συνιστά μια βάση διαπολιτισμικότητας. Ο Αριστοτέλης με την έννοια του είδους δίνει την «ειδητική» ταυτότητα για τον άνθρωπο. Δηλαδή, η έννοια άνθρωπος, η ανθρώπινη φύση, υπάρχει σε όλα τα άτομα αδιακρίτως. Οι Τρεις Ιεράρχες ονομάζονται «της οικουμένης διδάσκαλοι» πιστεύοντας και διδάσκοντας για την οντολογική ταυτότητα του ανθρώπου, «πυρηνικό στοιχείο» καθολικότητας. Γι’ αυτό δεν κατονομάζουν φυσικές ταυτότητες αλλά μιλούν για τον κάθε άνθρωπο. Επομένως, ταύτιση ανθρώπινης φύσης και μιας φυλής με απόλυτο κριτήριο τη βιολογική καταγωγή ή βιολογική διαγενεαλογία προωθεί το ρατσισμό και καθολικεύει επιμεριστικά ιδιώματα της ανθρώπινης φύσης (σωματότυπος), διαστρέφοντας την καθολικότητα.

Ωστόσο, η μοναδικότητα του κάθε πολιτισμού υποστηρίζεται όπως και η μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου. Η διάκριση των εννοιών διαπολιτισμικότητας και πολυπολιτισμικότητας με προϋποθέσεις διαφυλάσσει τη γνήσια ετερότητα και αποφεύγει την αναχώνευση των πολιτισμών. Η παγκοσμιοποίηση, αντίθετη της έννοιας της καθολικότητας, η εστιασμένη στον υλισμό και την εκμετάλλευση επιδιώκει να διαμορφώσει την πλανητική ιθαγένεια. Αυτή η αναχώνευση θυμίζει μίμηση χημικών συνθέσεων για παραγωγή φυσικών προϊόντων προς κατανάλωση στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της εκμετάλλευσης. Η θεολογική διδασκαλία των Πατέρων αντλεί στρατηγικές επιχειρηματολογίας όσο έννοιες και όρους από την ελληνική φιλοσοφική σκέψη για να αναδείξει την καθολικότητα του χριστιανισμού, ως ποιότητα κουλτούρας. Οι Έλληνες Πατέρες αξιοποίησαν την ελληνική φιλοσοφία ως πρό-θυρο για το ιερό βημό-θυρο της αποκαλυμμένης Αλήθειας, διαμορφώνοντας και προτείνοντας παιδεία που μορφώνει τον άνθρωπο και τον λυτρώνει από τα «κύματα του βίου»...