Δεκαπενταύγουστος

Καὶ εἶτα προσέτι, παρεκάλει διὰ τοῦ ᾄσματος τὴν Παναγίαν, νὰ εἶναι μεσίτρια πρὸς τὸν Θεόν, «μὴ μοῦ ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων…» Ὤ, αὐτὸ εἶχε τὴν δύναμιν καὶ τὸ προνόμιον νὰ κάμνῃ πολλὰ ζεύγη ὀφθαλμῶν νὰ κλαίωσι τὸν παλαιὸν καιρόν, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἔκλαιον ἀκόμη ἑκούσια δάκρυα ἐκ συναισθήσεως… 

αλέξανδρος παπαδιαμάντης, ρεμβασμός του δεκαπενταυγούστου

Σαν την χελιδόνα πού μαζεύει στην αγκαλιά της τα χελιδονάκια και σαν το μέλι το γλυκύ πού τραβά τις μέλισσες από απόσταση, θα μας μαζέψει η Υπεραγία Θεοτόκος στον Ναό του Υιού της για να πανηγυρίσουμε την ανεκλάλητη ικανοποίηση και το αναφαίρετο προνόμιο, να απευθυνόμαστε στο θεομητορικό πρόσωπο της με μεγαλυνάρια παρακλητικά και με δοξαστικές παρακλήσεις! Τώρα στο απόγειο του πλέον ηδύτατου και λαμπρού θέρους, μαζευόμαστε να χαρούμε την θαλπωρή την υπερκόσμια και την φυσική της χάρη.Ένα αίσθημα εξωπραγματικό ταυτόχρονα, σταλμένο από τις ουράνιες πηγές της μακαριότητας και τόσο φυσικό και επίγειο συνάμα, όσο η αγάπη και η εξάρτηση μας από την φυσική μας μητέρα.
Η Παναγιά μεσιτεύει στον Υιό της και κάνει το άγευστο ύδωρ της πεζής μας ζωής, μεστό κρασί ουράνιας μέθης. Όπως τότε στον γάμο της Κανά. Η νύμφη η ανύμφευτος γίνεται νυμφαγωγός στο γαμήλιο τραπέζι με τον Νυμφίο μας, τον Γιό της.
Ας νηστέψουμε από τα θολά και άγευστα νερά του βίου για να μας δοθεί το μεθυστικό και θεσπέσιο κρασί της αιωνιότητας.

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2018/08/blog-post.html#ixzz5Mw4koT3Y