Δημοψήφισμα για το Μακεδονικό: Η μοναδική λύση αποτροπής της εθνικής ήττας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Δημοψήφισμα για το Μακεδονικό: Η μοναδική λύση αποτροπής της εθνικής ήττας

Μετά από τα τρία ιστορικά και μεγαλειώδη συλλαλητήρια του ελληνικού λαού - ένα στην Αθήνα και δύο στη Θεσσαλονίκη- και όλα τα άλλα που πραγματοποιήθηκαν σε όλες σχεδόν της πόλεις της Ελλάδας, οι πολιτικοί παράγοντες της χώρας πήραν το μήνυμα, πρώτον ότι δεν μπορούν να παραχωρήσουν αυτά που υπογράφτηκαν στις Πρέσπες και, επομένως, το δημοψήφισμα αποτελεί μια διέξοδο ανάγκης και, δεύτερον, ότι, αν αρνηθούν τελικά το δημοψήφισμα, αυτό θα αποτελέσει μέγιστο εθνικό ατόπημα, οι ευθύνες του οποίου θα συνοδεύουν ιστορικά τους παραχωρητές.    

     

Πολύ εύστοχα ο Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος έχει τονίσει ότι «οι βόρειοι γείτονές μας δεν μπορούν να πάρουν το όνομα, αν δεν τους το δώσουμε εμείς και πρόσθεσε ότι εδάφη της Μακεδονίας υπάρχουν και στην Αλβανία και στην Βουλγαρία, αλλά αυτοί δεν κατασκευάζουν μακεδονική μειονότητα. Το κάνουν όμως τα Σκόπια και αυτό είναι δηλωτικό των αλυτρωτικών προθέσεων που έχουν σε βάρος της Ελλάδας».

Η πολιτική ηγεσία  οφείλει να σκεφτεί όλες τις πτυχές του θέματος και να αντιληφθεί ότι το δημοψήφισμα αποτελεί, εκτός των άλλων, μέσο υπεκφυγής από ενδεχόμενες πιέσεις ή ακόμη και υποσχέσεις,  με το επιχείρημα ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να στερήσει από τους Έλληνες το ύψιστο δημοκρατικό τους δικαίωμα να εκφράζουν τη θέλησή τους για ένα τόσο σπουδαίο εθνικό θέμα.

Άλλωστε, συμφωνίες τόσο μεγάλης  σημασίας δεσμεύουν τα κράτη που τις υπογράφουν και επιφέρουν σοβαρότατες συνέπειες για το παρόν και για το μέλλον τους. Επομένως, είναι ανάγκη η συγκεκριμένη συμφωνία, όπως ιστορικά έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις (π.χ. σχέδιο Ανάν στην Κύπρο), να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση, αν θέλει να ξεφύγει από ένα εθνικό άγος, που θα επιφέρει η υπόθεση των Πρεσπών, δεν έχει άλλη λύση επείγουσας ανάγκης, από το να κάνει αυτόν τον πολιτικό ελιγμό και να δώσει στον κυρίαρχο λαό αυτό που δικαιούται, δηλαδή τη δυνατότητα να αναλάβει εκείνος την ευθύνη για το μέλλον της Μακεδονίας.

Αν αρνηθεί τελικά το δημοψήφισμα, τότε αυτό θα καταγραφεί ως μία από τις πλέον αντιδημοκρατικές και αντεθνικές πράξεις της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ήδη οι υπογράψαντες τη συμφωνία συνειδητοποιούν καθημερινά την κοινωνική και πολιτική συντριβή και κατακραυγή. Διότι έκαναν το ιστορικό λάθος να παραχωρήσουν την ιστορική κληρονομιά της Μακεδονίας  σε έναν λαό που εμφανίστηκε τα τελευταία 60 χρόνια στο ιστορικό γίγνεσθαι να διεκδικεί την οικειοποίηση της ελληνικής ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, με τη στήριξη όσων έχουν επενδύσει γεωπολιτικά συμφέροντα σε αυτό το εγχείρημα, αδιαφορώντας για τις μελλοντικές διαχρονικές συνέπειες μιας τέτοιας άδικης ενέργειας σε βάρος των γειτόνων της. Γι αυτό, για την ελληνική πολιτική ηγεσία, μία μόνον σωστική λέμβος υπάρχει: Το Δημοψήφισμα. Αυτό ήταν το μήνυμα του Ελληνικού λαού σε όλα τα Συλλαλητήρια αλλά και στο Συλλαλητήριο στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης στις 8 Σεπτεμβρίου 2018 και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Οι έντονες συνεχείς και αυξανόμενες αντιδράσεις του ελληνικού λαού για όσα απερίσκεπτα παραχωρήθηκαν στις Πρέσπες έδωσαν το μήνυμα σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις  ότι οι ψηφισμένοι πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού, δεν μπορούν πλέον να ακολουθούν παλαιοκομματικά μοντέλα διακυβέρνησης και να ενεργούν αντιδημοκρατικά και ολοκληρωτικά, αποφασίζοντας, ενάντια στη θέλησή του για το μέλλον της χώρας. Βέβαια, στο πλαίσιο της πολιτικής διπλωματίας οι πολιτικοί που έχουν την ηγεσία της χώρας, οφείλουν να διαλέγονται με άλλα έθνη, κάνοντας όμως εθνική και όχι αντεθνική εξωτερική πολιτική. Δεν είναι δυνατόν να υιοθετούνται και να υπογράφονται συμφωνίες, που έχουν ως αποτέλεσμα να απειλούνται και να διακυβεύονται τα εθνικά συμφέροντα.

Η παραχώρηση του ονόματος και της εθνότητας «Μακεδονία» και «Μακεδόνες» στη γειτονική χώρα των Σκοπίων σημαίνει ότι ορισμένοι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ότι γείτονες διεκδικούσαν χθες, θα διεκδικήσουν και σήμερα και αύριο και μάλιστα περισσότερα. Όσα παραχωρήθηκαν στις Πρέσπες αποτελούν τον καμβά, πάνω στον οποία θα υφαίνονται διεκδικήσεις, από την πλευρά των γειτόνων μας σε βάρος της μακεδονικής μας γης και ιστορίας, που θα γεννούν διαρκώς εθνικές πληγές και θα απαιτούν νέους αγώνες και θυσίες για να αντιμετωπιστούν, από την πλευρά των Ελλήνων. Στη θέση αυτή συνηγορεί και η φανερή πλέον υποστήριξη που έχουν αυτά τα σχέδια από τον διεθνή παράγοντα, που ορέγεται πάντοτε στη διαιώνιση του μύθου «διαίρει και βασίλευε». Αν και πότε θα υπάρξει η απειλή, στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον, δεν έχει σημασία ούτε μπορεί να το ξέρει κάποιος, όταν η ρευστότητα γύρω από την πολιτική που αφορά στην περιοχή των Βαλκανίων είναι ορατή.

Τα ερωτήματα, όμως, που απασχολούν τον λαό είναι καίρια και εύλογα: Γιατί θα πρέπει να υποχωρήσουν οι Έλληνες και να εκχωρήσουν τα ιστορικά τους δίκαια, για να εξυπηρετηθούν οι στόχοι των Σκοπιανών (ένταξη στο ΝΑΤΟ, ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και να μην υποχωρήσουν εκείνοι που έχουν το πρόβλημα; Η ελληνική πολιτική ηγεσία, επιτέλους, συνειδητοποιεί τι κερδίζει ή τι χάνει μακροπρόθεσμα η χώρα με αυτή την υποχωρητική τακτική; Διαθέτει τη στοιχειώδη διάκριση να δει ότι το κράτος των Σκοπίων με τις δικές της εκχωρήσεις και παραχωρήσεις επιχειρεί πλέον φανερά μια επιχείρηση καπηλείας της Ιστορίας μας; Μπορεί, ως ηγεσία της χώρας, να καταλάβει ότι δεν έχει λάβει από τον ελληνικό λαό τέτοια εντολή ιστορικών και πολιτισμικών παραχωρήσεων;

Για όλα αυτά τα θεμελιακά για το μέλλον της χώρα μας θέματα, είναι φανερό ότι η σωτήρια λύση για την Κυβέρνηση είναι το Δημοψήφισμα για τη Μακεδονία και τη συμφωνία των Πρεσπών. Δεν μπορεί, άλλωστε, να αρνείται η Κυβέρνηση να γίνει δημοψήφισμα για ένα τόσο μεγάλο, ιερό και εθνικό θέμα, την ώρα που το κράτος των Σκοπίων σέβεται τον λαό του και διενεργεί για το ίδιο θέμα δημοψήφισμα; Η ευθύνη της ισχύος της συμφωνίας των Πρεσπών είναι πολύ βαριά για να την αναλάβει η σημερινή πολιτική ηγεσία μόνη της, διότι η εφαρμογή μιας τέτοιας συμφωνίας, χωρίς την έκφραση της θέλησης του ελληνικού λαού, αποτελεί εθνική ήττα, που θα βλάψει καίρια  τα  εθνικά συμφέροντα και θα οδηγήσει σε ανέλπιστα αδιέξοδα τη χώρα μας.

Όλοι γνωρίζουν, άλλωστε, ότι, με τη συμφωνία των Πρεσπών, η πολιτική ηγεσία αποδέχτηκε τις δικαιϊκές αφετηρίες του αλυτρωτισμού των Σκοπιανών, που είναι η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και των Μακεδόνων, της Μακεδονικής γλώσσας και της Μακεδονικής εθνότητας και ιθαγένειας και απεμπόλησε την ιστορική επιχειρηματολογία και την ιστορική αλήθεια για τη χώρα μας. Εφόσον, όμως, οι κυβερνώντες πιστεύουν ότι αυτά που συμφώνησαν και υπέγραψαν είναι θετικά υπέρ του κυρίαρχου ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, τι είναι αυτό που φοβούνται και του στερούν  τη δυνατότητα να εκφραστεί δημοκρατικά με δημοψήφισμα;