Ακούμε συχνά δημοσιογράφους και πολιτικούς να μας προειδοποιούν «να μην κατηγορηθούμε ως αδιάλλακτοι», «να μην μείνουμε με τον μουντζούρη στο χέρι» και γενικότερα να μην είμαστε οι χαμένοι στο λεγόμενο blame game. Δηλαδή σε μία διαπραγμάτευση με την Τουρκία να προσέξουμε μήπως κατηγορηθούμε από φίλους, εταίρους και διεθνείς οργανισμούς ως υπαίτιοι για τη μη πρόοδο των συνομιλιών. Να δώσουμε καλή εικόνα προς τα έξω.
Ουδείς συνετός άνθρωπος θέλει να είναι μονίμως η χώρα του η αδιάλλακτη, η μη συνεργάσιμη. Όμως και η συνεχής φοβία «μην μας πουν το ένα ή μην μας πουν το άλλο» εγκυμονεί κινδύνους. Και ένας κίνδυνος είναι να κάνουμε υποχωρήσεις επί της ουσίας των εθνικών θεμάτων, απλώς και μόνο για να σώσουμε τους τύπους. Τα εθνικά θέματα απαιτούν να βλέπουμε την ουσία. Η αδιάλλακτη στάση ορισμένες φορές θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη. Αν κάνουμε υποχωρήσεις σε θέματα ουσίας το παιχνίδι χάθηκε. Δεν θα ξανακερδίσουμε τα χαμένα. Αν μείνουμε σταθεροί στις θέσεις μας ίσως χαρακτηριστούμε αδιάλλακτοι, αλλά αυτό σύντομα θα ξεχαστεί. Θα έχουμε, πάντως, περισώσει τα εθνικά συμφέροντα.
Δίνω ένα παράδειγμα. Το 2002- 2004 υπήρχαν συνέλληνες στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι οποίοι πρότειναν πάση θυσία να πούμε ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, διότι κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε ως απορριπτικοί. Τι θα πουν οι ξένοι; Τι θα πουν οι Ευρωπαίοι; Δεν αδικώ αυτούς που το έλεγαν, πιστεύω ότι ήσαν καλοπροαίρετοι. Όμως είχαν άδικο. Η πραγματικότητα δικαίωσε τους «αδιάλλακτους». Αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ τον Απρίλιο του 2004 και γλύτωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία από τη διάλυση. Έσωσαν την Κύπρο από ένα σχέδιο διχοτομικό, ρατσιστικό, αντιδημοκρατικό και δυσλειτουργικό. Τελικά αυτή η «αδιάλλακτη» Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το blame game δεν τρόμαξε την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Κάποιοι στην Ευρώπη ενοχλήθηκαν, αλλά σήμερα η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ένωσης και μπορεί ανά πάσαν στιγμήν να εμποδίσει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
Θα είναι μεγάλο σφάλμα να παρασυρθούμε από τα φοβικά σύνδρομα του καλού παιδιού και να ακούσουμε αυτούς που μας προτείνουν να τα συζητήσουμε όλα με την Τουρκία. Οι κόκκινες γραμμές πρέπει να τηρηθούν. Συζητούμε μόνον για τις θαλάσσιες ζώνες. Το Καστελλόριζο είναι ελληνικό και έχει επήρεια στην χάραξη της ΑΟΖ. Η τουρκική κατοχή στην Κύπρο είναι παράνομη. Η Ελλάς δικαιούται να έχει στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά της. Στη Θράκη η μειονότητα είναι θρησκευτική και όχι τουρκική. Στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο η Τουρκία είναι εκείνη που παραβιάζει τα δικαιώματα των Ελλήνων.
Η επέτειος των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε την απάντηση του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη σε μία αντίστοιχη πρόταση. Ο Άγγλος πλοίαρχος Χάμιλτον τού πρότεινε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες με βρετανική μεσολάβηση, δηλαδή να σταματήσει η επανάσταση. Ο Γέρος του Μωριά δεν φοβήθηκε κανένα blame game και του απάντησε ότι «ο βασιλέας μας συνθήκη δεν έκαμε» εννοώντας τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος αρνήθηκε τις προτάσεις του Μωάμεθ για παράδοση της Πόλης. Γι αυτό και εμείς δεν θα συνθηκολογήσουμε. Και ο Χάμιλτον δεν τόλμησε να του ξαναμιλήσει για συνθηκολόγηση!
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 23.1.2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου