Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως την αγάπη του Θεού (Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα)

Δεν μπορούμε να ζούμε τη ζωή χωρίς αγάπη, και όπου δεν υπάρχει αγάπη, η ζωή γίνεται μαρτύριο. Είμαστε τέτοια όντα που πρέπει να αφιερώσουμε την καρδιά μας σε κάποιον· αν την αφιερώσουμε σε κάποιον από αυτό τον κόσμο, πάντοτε θα είμαστε θλιμμένοι και δεν θα λάβουμε ως επιστροφή εκείνο που του δίνουμε. Μας χρειάζεται θεμέλιο που να μη μεταβάλλεται. Αν αφιερώσουμε την καρδιά μας στη ζωντανή ή τη νεκρή φύση, αυτό δε θα μας δωρίσει εκείνο που αναζητούμε, επειδή σ’ όλα αυτά βλέπουμε ατέλειες και κυριαρχεί κάποιου είδους κενό.

Αποχωριστήκαμε από την Πηγή της ζωής, τον Κύριο, και στραφήκαμε προς τον εαυτό μας. Όταν είμαστε ενωμένοι με την Πηγή της ζωής, έχουμε τα πάντα: ειρήνη, χαρά, παρηγοριά και ανείπωτη αγάπη.

Έτσι και οι γονείς μας που μας πρόσφεραν αγάπη, δικαίως ζητούν να τους ανταμείψουμε με αγάπη. Όταν επιστρέφουμε αγάπη, τότε κανείς δεν μπορεί να μας χωρίσει. Τότε γινόμαστε ένα, ομοϊδεάτες. Ό,τι επιθυμούν οι άλλοι, το επιθυμώ κι εγώ, και αντιστρόφως. Πάντα υπάρχει αρμονία και κυριαρχεί ειρήνη και ησυχία. Αλλά όταν βρισκόμαστε σε πεδίο μάχης με τους λογισμούς, τότε είμαστε πάντοτε ανήσυχοι και σε συγκρούσεις.

Και ο Επουράνιος Πατέρας μας ζητά από μας ό,τι και οι επίγειοι γονείς μας: αυτοί θέλουν τα παιδιά να είναι ικανοποιημένα, ειρηνικά, ήσυχα και τρυφερά. Αλλά ο Επουράνιος Πατέρας περιμένει κάτι περισσότερο: να συμμετέχουμε στον δικό Του πλούτο της αγάπης, επειδή Εκείνος το θέλει.

Έτσι ανυψωνόμαστε πάνω από τις προσβολές και οι προσβολές δεν μας επηρεάζουν. Μα όσο κι αν μας προσβάλλουν, εμείς συγχωρούμε.

 

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Περί αγάπης λόγοι, εκδ. Παρρησία, Αθήνα 2016)

 

(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiosthomas.gr)