Cd Παλαιομάνινας 0 – Cd Νιτσιάκου 1.000δες (πωλήσεις)!!!
Η “συντριβή” αυτή οφείλεται στο ότι το cd με τα 15 γνήσια αιώνων παραδοσιακά τραγούδια της Παλαιομάνινας είναι γραμμένα στα ελληνικά, είναι γνήσια ηπειρώτικα πολυφωνικά και έχουν φωτογραφία Ριμένους που τα τραγουδούν και όχι ... “Ινδιάνο” που δεν παραπέμπει στη γνωστή προσπάθεια για δημιουργία χωριστού '¨εθνους Βλάχων” με ... γραπτή “γλώσσα”, διότι “έθνος” χωρίς γραπτή γλώσσα δεν νοείται, ω λέλε, λέλε πάππου...
Του Δημήτρη Στεργίου
Φωτογραφίες: Η πρώτη παρουσιάζει γνήσια (και όχι στιχουργήματα Νιτσιάκου) παραδοσιακά τραγούδια της θυσίας, της αγάπης, της λεβεντιάς αιώνων με τη γνωστή ηπειρώτικη πολυφωνική μουσική – μοιρολόι κι έχει αντί σκίτσου “Ινδιάνου” φωτογραφία από την αναπαράσταση του βλάχικου γαμήλιου γλεντιού στην Παλαιομάνινα το “Κουτάρου” και δεν αγοράστηκε από κανένα!!! Η δεύτερη παρουσιάζει το “ευπώλητο” cd του Νιτσιάκου, αυτό που 'πουλάει” αβέρτα, διότι ΔΕΝ έχει γνήσια παραδοσιακά βλάχικα τραγούδια, αλλά τεχνητά, σημερινά στιχουργήματα και άσχετη με τους Βλάχους μουσική και έχει ως φωτογραφία σκίτσο με “κατατρεγμένο”, δυστυχή από διώξεις ... “Ινδιάνο”. Αν είχε κι έναν “Φρύγα” θα πουλούσε ... περισσότερα.. Ω, λέλε, ιστορία, παράδοση...
Μολονότι ως άλλος μοναχικός Δον Κιχώτης παλεύω για ενημέρωση γύρω από την έκδηλη πια και ολοένα μαινόμενη διπλή αντεθνική προπαγάνδα για τους Ελληνόβλαχους, θα συνεχίσω σήμερα με μιαν απάντηση, όπως είχα χθες υποσχεθεί, στον αγαπητό μου φίλο, εκπαιδευτικό και πολογραφότατο συγγραφέα από τη Βέροια Γιάννη Τσιαμήτρο. Αισθάνομαι μοναχικός, διότι μολονότι αυτές τις ημέρες αυτή η αντεθνική προπαγάνδα μαίνεται πανταχόθεν, δεν υπήρχε καμιά αντίδραση από τη Δημοτική Αρχή Ξηρομέρου και Αγρινίου, από τους προέδρους των έξι ριμένικων χωριών, από συλλόγους και, φυσικά, από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων (ΠΟΠΣΒ). Και σαν μην έφτανε αυτή η παράξενη μακαριότητα, η οποία θυμίζει λίγες ώρες πριν από την καταιγίδα, από εμπαθή συγχωριανό μου χαρακτηρίζομαι ως “τοξικός”, διότι χάλασα τη μανέστρα των θεωριών του Νιτσιάκου και Βασιλείου, και από τον καθηγητή Κώστα Ντίνα ως “γραφικό”. Σημειώνω ότι ο κ. Ντίνας, ο οποίος ερχόταν τακτικά στην εφημερίδα μου για να προωθώ τα βιβλία του (έχει προσφέρει κα σε εμένα μερικά με θερμά “φιλικά” λόγια!!!) είναι ομοϊδεάτης, “προστάτης” και “φωτοδότης” του Αντώνη Βασιλείου, είναι στην παρέα του Βασίλη Νιτσιάκου και του μελών της Εταιρείας Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων που έχει ιδρύσει ο φίλος του Νιτσιάκος. Σε όλους αυτούς ας προσθέσω και το Κέντρο Μελέτης Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) και τον περιβόητου Γερμανο Τέντε Κάλ (θα αναφερθώ σ΄ αυτόν πιο κάτω), στενό συνεργάτη του ΚΕΜΟ, ο οποίος γυρίζει τα βλαχοχώρα προτρέποντας του Βλάχους να ξεσηκωθούν και να δημιουργήσουν “χωριστό έθνος”. Αν προκληθώ θα αναγκασθώ να παρουσιάσω πώς με συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία, ενώ η Ελλάς δια των αρμοδίων τα γνωρίζει, όπχι απλώς κοιμάται, αλλά και χρηματοδοτεί κιόλας!!!
Είναι μελαγχολική η διαπίστωση ότι αυτή η μακαριότητα εκδηλώνεται τώρα επί ένα περίπου χρόνο και στγην περιοχή μας κατά τον οποίο οι πρόγονοί μας υβρίζονται προκλητικά και μαζί υβρίζονται η ιστορία τους, η παράδοσή τους ή προσφορά τους προς το έθνος και αυτές τις ημέρες αυτές οι ύβρεις θα συμπεριληφθούν και σε συλλογικό τόμο για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821! Δηλαδή, από τη μια μεριά θα τιμούμε τους ήρωες του 1821 και από την άλλη θα υβρίζουμε τους Ελληνόβλαχους που με αίμα και χρήμα συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες, διότι έτσι τους θέλει η προπαγάνδα, δηλαδή μειονότητα στην ίδια τους την πατρίδα!!!
Ζητώ, κατ΄αρχάς, συγνώμη από τον αγαπητό μου φίλο Γιάννη Τσιαμήτρο για αυτήν την πικρή εισαγωγή, αλλά και για την απάντησή μου στη θέση αυτή, δηλαδήσ το προφίλ μου σε σχόλιό του στην αγαπητή “Ομάδα “ Παλαιομάνινα”, διότι, όπως προειδοποίησα και χθες είναι πια περιττή η ενημερωτική μου παρουσία εκεί, αφού καλύπτεται από στιχουργούς και τραγουδιστές και “τοξική”, δηλαδή επικίνδυνα βλαπτική! Επειδή στο σχόλιό του ο κ. Τσιαμήτρος επισημαίνει κάτι που για όλους είναι αυτονόητο και για μένα επιπροσθέτως είναι και επαγγελματική ευαισθησία, ότι δηλαδή η έκφραση άποψης είναι δημοκρατικό δικαίωμα, και επειδή παραπέμπει τους φίλους αναγνώστες να διαβάσουν το προοίμιο της έκδοσης του κ. Βασίλη Νιτσιάκου με τα “βλάχικα” ποιήματά του, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν αρκετά μηνύματα, ας μού επιτρέψει να παραθέσω πρώτα το σχόλιό του και στη συνέχεια να τον ενημερώσω για τα μηνύματα που αφουκράστηκα εγώ ως “γραφικός” και “τοξικός”!
Το σχόλιο του κ. Τσιαμήτρου
Γράφει, λοιπόν, ο κ. Τσιαμήτρος:
“Αν μού επιτρέπετε να πάρω θεση για την παρούσα ανάρτηση. Προφανώς και ειναι δημοκρατικό να εκφράζεται η κάθε άποψη εφόσον δεν βλαπτει τον νόμο και την πολιτεία μας γενικότερα. Προσωπικά δεν είμαι αντιθετος σε οποιαδηποτε ποιητική και μουσική έκφραση. Ωστόσο θελω να υπενθυμισω οτι οι ελληνόβλαχοι ως γραπτή τους γλωσσα ανα τους αιώνες και σε επίπεδο λογοτεχνικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο έχουν / είχαν τα ελληνικά. Η έκφραση της άποψης μου αυτής δεν καταλαβαινω γιατί να έχει τη μορφη της τοξικότητας ( γιατί ελέχθη και αυτό- κάθε αντίθετη άποψη δεν είναι απαραίτητα τοξική. Η αντίθεση-σύνθεση προάγουν την δημοκρατία ). Και επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να τονίζεται η 'αποψη οτι οι ελληνόβλαχοι αποτελούν τους ετέρους, τους διαφορετικούς, τους άλλους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι? Γιατί να εκφράζεται η άποψη οτι κυνηγιέται η βλάχικη γλω
γλώσσα? Εμένα προσωπικα με προβληματιζουν αυτά . Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά στο σκίτσο του cd αυτού θα δει οτι μοιάζει να απεικονίζει ενα "ινδιάνο" που δείχνει κάποιον κίνδυνο, εναν "ινδιάνο" κατατρεγμένο που βρίσκεται σε απόγνωση (δεν είναι φαντασία αυτό). Θέλω να πιστεύω οτι αυτός ο "ινδιάνος" δεν είμαστε εμείς οι ελληνόβλαχοι, γιατί δεν κινδυνεύουμε, απεναντίας αισθανόμαστε πολύ καλά στο σπίτι μας, την Ελλάδα. Ας διαβάσει κάποιος το προοίμιο αυτής της έκδοσης, υπάρχουν αρκετα μηνύματα!!”
Τα μηνύματα
Τί ωραία τα γράφεις, αγαπητέ Γιάννη. Τί ωραία τα σχολιάζεις, αγαπητέ Γιάννη. Πόσο έντονα “'έπιασες” τα μηνύματα; Αλλά, απορώ πώς σού ξέφυγε το εκκωφαντικό μήνυμα του “Ινδιάνου”! Διότι, το σκίτσο με τον δυστυχή “Ινδιάνο” ταυτίζεται πλήρως με τα μηνύματα του προοιμίου. Κι αυτό είναι το κυρίραχο μήνυμα που θέλει να περάσει ο κ. Νιτσιάκος με την ίδρυση της Εταιρείας Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων και με την παρέα του, όπως ο Αντώνης Βασιλείου, Κώστας Ντίνας, Σταμάτης Μπέης, μαζί με το περιβόητο Κέντρο Μελέτης Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) και τον γνωστό συνεργάτη του Τέντε Καλ. Όλοι αυτοί διαλαλούν και γράφουν και ενημερώνουν με εκδόσεις, συνέδρια και “βλαχοπαρασυναγωγές” ότι η βλάχικη “γλώσσα” είναι ... “μειονοτική” και οι Βλάχοι “μιλλέτ αχόργια”, δηλαδή φυλή, έθνος χωριστό. Όλοι αυτοί καταγγέλλουν σε διεθνή φόρα ότι βλάχικη “γλώσσα” είναι υπό διωγμόν, όπως και οι Έλληνες Βλάχοι είναι υπό διωγμόν και ζητούν να ... αποκτήσουν ... ίσα δικαιώματα”!!!
Ολόκληρη “φάκα” είναι, αγαπητέ Γιάννη! Διότι όλη αυτή η λυσσαλέα προσπάθεια με συλλόγους, κέντρα μελέτης και “βλαχοπαρασυναγωγές” για τη “διάσωση της βλάχικης γλώσσας” είναι το προπέτασμα καπνού για τον μόνιμο στόχο τους, την ίδρυση χωριστού “έθνους Βλάχων”. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε κι εσύ καλύτερα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο ένα “έθνος”, χωρίς γλώσσα”. Ε, λοιπόν, αφού δεν υπάρχει γλώσσα, πρέπει έτσι να βαφτίσουν ένα γλωσσικό ιδίωμα που έμεινε προφορικό και άγραφο επί 1.800 χρόνια διότι οι ίδιοι οι Αρμάνοι, Ριμένοι, Ρωμιοί δεν την θεωρούσαν “γλώσσα” διότι ποτέ δεν είχαν διανοηθεί ότι αποτελούν ... “φρυγικόν”, “σκυθικόν” χωριστό έθνος.
Έτσι, ο Νιτσιάκος την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιήσας έγινε και ... ποιητής γράφοντας στιχουργήματα στα ελληνικά και να γραφτούν στη συνέχεια ως βλάχικα με το λατινικορουμάνικο αλφάβητο και να τραγουδηθούν στη συνέχεια ως ... σύγχρονα! Αυτό επεδίωκε. Να γράφεται η βλάχικη “γλώσσα”. Κι αν προσέξετε, στο διαφημιστικό κείμενο που δημοσιεύθηκε σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες και που συνοδεύει το cd αναφέρει ότι “ βιβλίο του καθηγητή Κοινωνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Βασίλη Νιτσιάκου, με τίτλο «ο lele ω λέλε», είναι το πρώτο εγχείρημα παγκοσμίως για την παρουσίαση μελοποιημένης ποίησης στα βλάχικα”. Κι αυτό το ψεύδος λέγεται από ένα καθηγητή Πανεπιστημίου που πληρώνεται από τους Έλληνες φορολογούμενους και που προφανώς από άγνοια ή σκοπιμότητα. Διότι, κατ΄αρχάς, οι Ελληνόβλαχοι σπανίως έγραφαν τα δημοτικά τραγούδια στη βλάχικη “γλώσσα” και συνεπώς δεν μπορεί κανείς να πει ότι αποτελεί παγκόσμια προτοτυπία για κάτι που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάποιο άλλο. Ακόμα και τα γνωστά βλάχικα τραγούδια – ηπειρώτικα μοιρολόγια που αφορούν ηρωικές στιγμές του εθνικού μας βίου, όπως η “Δεριπολίτισσα” και “Τα παιδιά της Σαμαρίνας” γράφτηκαν στα ελληνικά ευθείας, κι ας ισχυρίζεται τα αντίθετα η γνωστή προπαγάνδα. Μοναδική σχεδόν εξαίρεση αποτελεί το παραδοσιακό τραγούδι (ηπειρώτικο πολυφωνικό μοιρολόι) “Αφροδίτη” της Παλαιομάνινας που αναφέρεται στη θυσία της ομώνυμης ηρωίδας, αλλά αυτό έχει μελοποιηθεί από τους ίδιους τους Ριμένους και όχι από άσχετους! Συνεπώς, αυτό θα μπορο΄συε να αποτελέσει παγκόμσια πρωτοτυπία και τα στιχουργήματα Νιτσιάκου! Ύστερα, το μοναδικό σχεδόν και τελευταίο βλάχικο τραγούδι που γράφτηκε στα βλάχικα είναι το “Μιτζιντέι βρούτε” για το ολοκαύτωμα του χωριού ( Κεφαλόβρυσο Κόνιτσας) από τους Γερμανούς!
Αγαπητέ Γιάννη, ορθώς είδες τον “Ινδιάνο” στο σκίτσο, αλλά δεν άκουσες το μήνυμά του! Θα μπορούσε ένας “μακεδονοαρμάνος”, η άλλη προπαγάνδα, στη θέση του “Ιδιάνου” να έβαζε ένα “Φρύγα”, για να “τεκμηριώσουν” τη θεωρία τους για την προέλευση του ονόματος του Έλληνα ήρωα του τρωικού πολέμου Μενελάου (Μένα -λάϊου= μαύρο χέρι, είχε!) ή της περιοχής μας “Απα Ράτσι”, ότι δηλαδή κατοικήθηκε από τους “Απάτσι” ή της Λάρισας ότι είναι αποικία της “Λάρσας” της Μεσοποταμίας κι άλλα “βλαχολογικά περιττώματα”, όπως τα χαρακτήριζε ο μέγας φιλόλογος Αχιλλεύς Τζάρτζανος!
Πέρασε, λοιπόν, το μήνυμα αυτό. Και η έκδοση του κ. Νιτσιάκου έγινε “ευπώλητη”, όπως διαβάζω, δηλαδή “σαρώνει”. Σε αντίθεση με το cd με τα 15 παραδοσιακά (ηπειρωτικά πολυφωνικά μορολόια) που κυκλοφόρησε πριν από 15 χρόνια η Εταιρεεία Φίλων των Μνημείων της Παλαιομάνινας και δεν το αγόρασε ούτε ΕΝΑΣ!!! Και ξέρεις γιατί; Διότι, στο εξώφυλλο δεν είχα βάλει σκίτσο “ινδιάνου” ή “Φρύγα”, αλλά μια φωτογραφία που είναι στιγμιότυπο από την αναπαράσταση του έθιμου γαμήλιου γλεντιού στην Παλαιομάνινα, του “Κουτάρου”. Άλλη μια παράλειψη ήταν ότι δεν γράφτηκαν οι τίτλοι και τα τραγούδια με το λατινικορουμάνικο αλφάβητο. Ιδού, λοιπόν, προς επίρρωση, τα παρακάτω τεκμήρια. Το cd του Νιτσιάκου παρουσιάζεται ως εξής:
CĂNTICI / ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ / SONGS
1. Arina - Arina Tην άμμο - άμμο / The sand 122
2. Yină, Yină Έλα, Έλα / Come 124
3. Arîspîndirea Το σκόρπισμα / The scattering 126
4. Foc'lu di vriari Η φωτιά της αγάπης / The fire of love 128
5. Lună Σελήνη / Moon 130
6. Trup'lu șî suflt'lu Το σώμα κι η ψυχή / The body and the soul 132
7. A furilor Κλέφτικο / Song of a brigand 134
8. Chiriari Απώλεια / Loss 136
9. Pliǵuitu Πληγωμένος / Wounded 138
10. Νu am’ zbuari Δεν έχω λόγια / I have no words 140
Το καταφρονημένο cd της Παλαιομάνινας!
Αντιθέτως, το καταφρονημένο cd της Παλαιομάνινας που δεν περιέχει προσωπικά ποιήματα, όπως αυτό του Νιτσιάκου), αλλά παραδοσιακά τραγούδια λεβεντιάς, έρωτα, θυσιών και καθημερινότητας των Ελληνοβλάχων της Παλαιομάνινας αιώνων. Αυτά τα τραγούδια (σε τρία απο αυτά υπάρχει και το επιφώνημα “λέλε”, αλλά όπως το έλεγαν οι Ριμένοι και όχι όπως ο... Νιτσιάκος σήμερα!!!) παρουσιάζονται στο cd της Παλαιομάνινας με τους τίτλους και το κείμενο μόνο στα ελληνικά. Οι τίτλοι, για παράδειγμα, είναι οι εξής:
1. Εισαγωγή (Διάρκεια: 00:05)
Ου σ΄αυντάτσε νισκέντι κέντικε ντι Παλαιομάνινα ριμινέστι = Θα ακούσετε μερικά τραγούδια από την Παλαιομάνινα ριμένικα (βλάχικα)
2. Τζιάνα α Μόρτου * (Διάρκεια: 02:34) - Λόφος του Νεκρού (υπάρχει σχετικό τοπωνύμιο και σήμερα στο χωριό)
. Μπιρμπίλου* (Διάρκεια: 02:56) - Το αηδόνι (το τραγούδι αυτό υπάρχει σε παραλλαγές σε πολλές περιοχές της χώρας και, κυρίως, στην Ήπειρο και τη Βόρειο Ήπειρο.
4. Αφροδίτα* (Διάρκεια:01:00) – Αφροδίτη (το τραγούδι αυτό αναφέρεται στην ηρωίδα του 1821 Αφροδίτη Τόγια και το διέσωσε ο Δημήτρης Στεργίου από καταγραφές γερόντων του χωριού το 1958)
5. Πικουράρλιε α Νούσια (Διάρκεια: 02:34) - Οι βοσκοί του Νούσια
6. Φιάτα σι φιτσιόρου (Διάρκεια: 01:22) - Κορίτσι και αγόρι
7. Λέλε - λέλε, ντάντο (Διάρκεια: 02:05) - Αλίμονο, αλίμονο, μάνα
8. Φιάτε νιρίτε* (Διάρκεια: 02:36) - Κόρη βαλαντωμένη (το τραγούδι αυτό το διέσωσε ο Χρήστος Μπίτας και το τραγουδούν η Ευφροσύνη Βλαχιώτη και ο Χρήστος Μπίτας)
9. Αλάσι μι, ντάντο (παραλλαγή)* (Διάρκεια:02:37) - Άφησέ με, μάνα (το τραγούδι αυτό το διέσωσε ο Χρήστος Μπίτας και το τραγουδούν η Ευφροσύνη Βλαχιώτη και Αποστόλης Μπίτας. Αυτό το τραγούδι, καθώς και το προηγούμενο, τα διέσωσε πάλι ο περιηγητής Βάϊγκαντ, με παραλλαγές, και του το είχε δώσει ο Νίκος Πάγκιος από τα Όχθια. Αυτά τα τραγούδια δημοσιεύονται στο βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου «Βλάχικα έθιμα της Παλαιομάνινας με αρχαιοελληνικές ρίζες» και καταδεικνύουν τις στενές σχέσεις που είχαν μεταξύ τους και τα επτά στην αρχή και τελικά, έξι βλαχοχώρια της Ακαρνανίας. Σημειώνεται ότι το τραγούδι αυτό το έχει διασώσει, με παραλλαγές, ο Γερμανός περιηγητής Gustav Weigand, που είχε επισκεφτεί τα ριμένικα χωριά της Ακαρνανίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Επίσης, στο ίδιο βιβλίο δημοσιεύονται και δύο τραγούδια του χωριού μας που διέσωσε και μας παρέδωσε ο συγχωριανός μας Χριστόφορος Γ. Ζώγας)
10. Μαράτου (Διάρκεια: 03:20) - Ο καημένος
11. Νάπαρτι ντι Μάρε Λάϊα* (Διάρκεια:03:15) - Πέρα από τη Μαύρη Θάλασσα ((το τραγούδι αυτό το έχει διασώσει, με παραλλαγές, ο Γερμανός περιηγητής Gustav Weigand, που είχε επισκεφτεί τα ριμένικα χωριά της Ακαρνανίας στα τέλη του 19ου αιώνα και δόθηκε σ΄ αυτόν από τον Γιώργη Γιάγκα (από το βλαχοχώρι Σουροβίλι ή σημερινή Στράτο). Σημειώνεται ότι στον Βάϊγκαντ είχε δώσει τραγούδι από την Παλαιομάνινα υπό τον τίτλο «Ο καημός του ακατάδεκτου» και ο Γρηγόριος Κέκος στα τέλη του 19ου αιώνα (1890).
12. Λα σιγκούνι (Διάρκεια: 01:48) - Το σιγκούνι
13. Ούνε βιάστε (Διάρκεια: 02:19) - Μία νύφη
14. Μίνι, μαράτου (Διάρκεια: 01:50) - Εγώ ο καημένος (Ω, λέλε, ντι μίνι μαράτου, (Ωχ, αλίμονο, σε μένα τον καημένο). ω, λέλε, ντι μίνι μαράτου (ωχ, αλίμονο, σε μένα τον καημένο).
15. Κάρε χιάρτε (Διάρκεια:03:30) - Κρέας βραστό
Το προοίμιο με τα “πονεμένα” μηνύματα του Νιτσιάκου!
Κι ενώ, λοιπόν, όλοι οι Ριμένοι της ακαρνανίας και όλοι Ελληνόβλαχοι και όλα τα παλιά Λεξικά γράφουν τις βλάχικες λέξεις με ελληνικά γράμματα, τώρα μάς προέκυψε και ο ... “ινδιάνος” και ο μεγάλος πόνος του για την εξαφάνιση της βλάχικης “γλώσσας”, την οποία προσπαθεί να ... διασώσει με δικά του στιχουργήματα και με τον ... “ινδιάνο” λέγοντας "με σπαραγμό ψυχής" τάχα τα εξής:
“Το είπε ο δάσκαλος. Το είπε ο Θεός. Μην μιλάτε. Αυτή τη γλώσσα. Μια ομίχλη. Διαπέρασε το χωριό.Σαν να ήταν Οχτώβρης. Πέρα ως πέρα. Θυμήθηκαν. Και τον παπά. Που άγιασε. Προτρέποντας να μην μιλάνε. Αυτή τη γλώσσα. Γλώσσα διαβόλου. Κάτι έγινε αίφνης. Και στο τραπέζι το μεσημέρι.Ομίχλη. Απ’ τα παράθυρα. Χωρίζει στα δυο. Τις οικογένειες. Κι οι γλώσσες έγιναν δύο. Μία για τους μεγάλους και μία για τους μικρούς. Διγλωσσία. Σε μια ρωτούσαν οι μεν σε άλλη απαντούσαν οι δε. Δεν θα μάθαιναν καλά τη γλώσσα που έπρεπε, τους είπαν. Δεν θα μάθαιναν γράμματα. Και το ήθελαν αυτό πολύ οι μεγάλοι. Τι αξία είχε μια γλώσσα μπρος στο μέλλον των παιδιών τους; Και τα παιδιά. Υπάκουσαν.
Άλλωστε έξω οι άλλοι τους κορόιδευαν. Σαν τους ξέφευγε καμιά κακιά λέξη. Έπρεπε να προσέχουν. Και στο παζάρι. Ντρέπονταν. Όταν οι μεγάλοι μιλούσαν. Ντροπή και στίγμα. Κατάπιναν σύμφωνα και φωνήεντα που τους νανούρισαν. Δεν περνούσαν το «έρκος οδόντων» φράσεις που τους μεγάλωσαν. Άρχισαν να σκέφτονται στη γλώσσα του σχολείου. Την καλή. Και στις εκθέσεις γέμιζαν κοκκινιές τα γραπτά τους. Σαν ξέφευγαν κακές λέξεις. Συνήθισαν. Προσαρμόστηκαν. Στα όνειρά τους συχνά μπερδεύονταν οι δύο κόσμοι.
Σε δύο γλώσσες. Στα δύσκολα δικά τους επιφωνήματα. Ω λέλε ντάντω. Στα όνειρα. Ω λέλε. Όπως στα μοιρολόγια. Που τους απέμειναν. Δικά τους. Τα μοιρολόγια. Τα λόγια της μοίρας. Της μοίρας τους. Ω λέλε”
Ω, λέλε, Ελλάδα...
Διαβάστε και:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου