Ο άγιος Σιλουανός, που εορτάζει μαζί με την αγία πρωτομάρτυρα Θέκλα και την Παναγία την Μυρτιδιώτισσα (24 Σεπτ.), ήταν Ρώσος (κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ), γεννήθηκε το 1866, μόνασε επί 46 έτη στο Άγιον Όρος (στο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος) και εκοιμήθη το 1938. Υπήρξε άνθρωπος με βαθειά μετάνοια, γνήσια ταπεινοφροσύνη, αδιάλειπτη προσευχή και έντονη αγάπη για όλο τον κόσμο. Η χαρισματική πνευματική του ζωή έγινε γνωστή χάρις στον άλλο άγιο της εποχής μας Σωφρόνιο Σαχάρωφ, που έγραψε και δημοσίευσε τη βιογραφία και τις διδαχές του αγίου Σιλουανού.
Αρκετά περιστατικά σημάδεψαν από νωρίς τη ζωή του νεαρού Συμεών και τον έσπρωξαν να επιλέξει τον μοναστικό βίο. Ιδιαίτερο ρόλο στην πορεία του έπαιξε το παράδειγμα του πατέρα του. Διηγείται ο ίδιος ο άγιος Σιλουανός: «Εγώ στο πνευματικό μέτρο του πατέρα μου δεν έφτασα. Εκείνος ήταν εντελώς αγράμματος και έλεγε ακόμα και το “Πάτερ ημών” με λάθη (το είχε μάθει εξ ακοής στην Εκκλησία), αλλά ήταν πράος και σοφός άνθρωπος».
Η οικογένειά τους ήταν πολυμελής: Ο πατέρας, η μητέρα, πέντε γιοί και δύο θυγατέρες. Ζούσαν αγαπημένοι. Τα μεγαλύτερα αγόρια εργάζονταν με τον πατέρα. Μια φορά, κατά τον θερισμό, ήταν η σειρά του Συμεών να ετοιμάσει φαγητό για το μεσημέρι. Αυτός λησμόνησε ότι ήταν ημέρα Παρασκευή και έβρασε χοιρινό κρέας και έφαγαν όλοι. Πέρασε μισός χρόνος. Τον χειμώνα, μια γιορτινή μέρα, ο πατέρας λέει στον Συμεών με ένα ήρεμο χαμόγελο: «Θυμάσαι, παιδί μου, που μας έβρασες χοιρινό κρέας στο χωράφι; Ήταν Παρασκευή, ξέρεις, και το έτρωγα σαν να ήταν πτώμα». «Και γιατί δεν μου το είπες τότε;» ρώτησε ο Συμεών. «Δεν ήθελα, παιδί μου, να σε συγχύσω».
Διηγούμενος ο άγιος Σιλουανός γεγονότα από τη ζωή του στο πατρικό του σπίτι, πρόσθετε: «Να, τέτοιο γέροντα (πνευματικό οδηγό) θα ήθελα να έχω: Ποτέ δεν θύμωνε και ήταν πάντοτε μετρημένος και ήσυχος. Σκεφθείτε, έκανε υπομονή μισό χρόνο και βρήκε την κατάλληλη στιγμή, ώστε να με διορθώσει και να μη με συγχύσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου