Ὅλο τὸ μυστήριο, τὸ ἅγιο μυστήριο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μας δὲν ἔγκειται σέ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ στὸ Θεὸ καὶ Κύριο τῶν Οὐρανῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἐπουράνιος Θεὸς «ἐνηνθρώπησε» καὶ φανερώθηκε στὴ γῆ ὡς Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ νὰ μᾶς ἑρμηνεύσει τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς καὶ νὰ μᾶς διδάξει τὴν ὑπέρτατη ἀλήθεια: ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος εἶναι ὅλη ἀπὸ τὸν Θεό, μέσα στὸν Θεό, πρὸς τὸν Θεό, γιὰ τὸν Θεό. Τὸ πιὸ ὡραῖο, πιὸ τέλειο καὶ καταφανὲς πρότυπο ζωῆς εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωὴ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ἡ ἐπίγεια ζωή Του εἶναι ἡ ἀληθινὴ καὶ καθολικὴ ζωή, διότι σ’ αὐτὴν κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ βρεῖ ὅλο τὸ πλήρωμα, ὅλη τὴν τελειότητα, ὅλη τὴν ἀθανασία, ὅλη τὴν αἰωνιότητα τῆς ζωῆς του, καὶ δι’ Αὐτοῦ καὶ ἐν Αὐτῷ ὅλῃ τὴ λογικότητα καὶ λογικὴ καὶ θειότητα καὶ δικαίωση καὶ θέωση τῆς ζωῆς του. Χωρὶς τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ παραμένει γιὰ πάντα ἕνα μυστήριο βασανισμένο, πονεμένο, λυπημένο καὶ κάποτε φρικτό, ὠμό, ἀνυπόφορο καὶ κάποτε ἀνθρωποφάγο. Μόνο στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ νικᾷ κάθε θάνατο, κάθε θνητὸ καὶ γεύεται τὴν αἰώνια χαρὰ καὶ ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἐκεῖ στοὺς οὐρανούς.
Πράγματι μόνο οἱ χριστιανοὶ γνωρίζουν πῶς πρέπει νὰ ζοῦν σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο καὶ σ’ ὅλους τοὺς κόσμους, ὅπου ζεῖ ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Τὸ γνωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο, ὁ Ὁποῖος ὄχι μόνο τούς διδάσκει πῶς πρέπει νὰ ζοῦν ἐν τῷ Θεῷ, ἀλλὰ καὶ τοὺς περιζώνει μὲ τὴν ἐξ ὕψους δύναμη, γιὰ νὰ ζοῦν πράγματι ἐν Θεῷ. Τὴ δύναμη αὐτή τους τὴ δίνει μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα στὴν Ἐκκλησία, διαμέσου τῶν ἁγίων μυστηρίων καὶ τῶν ἁγίων ἀρετῶν. Ἔτσι ἀκατάπαυστα αὐξάνουμε «τὴν αὔξησιν τοῦ Θεοῦ» (Κολ. 2. 19), «μέχρι καταντήσωμεν εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4. 13), δηλαδὴ ὡσότου θεανθρωποποιηθοῦμε καὶ γίνουμε θεάνθρωποι κατὰ Χάριν.
«Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἔστε ἐν σκότει, ἶνα ἡ ἡμέρα (Κυρίου) ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ». Σεὶς ἔχετε τὸ «φῶς τῆς ζωῆς» ποὺ κανένα «σκότος» τοῦ κακοῦ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει, οὔτε νὰ σβήσει, ἐὰν σεὶς συνεχῶς τὸ ὑποθάλπετε μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία. Γιά μας τοὺς χριστιανοὺς ὁ μόνος «αἰφνίδιος ὄλεθρος» στὸν κόσμο εἶναι ἡ ἁμαρτία. Διότι γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι πράγματι τὸ μόνο πρᾶγμα «παρὰ φύσιν» καὶ ἐναντίον τῆς φύσεως σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτὸ ἀποτελεῖ αἰφνιδιασμὸ γιὰ τὸ θεοειδὲς ἀνθρώπινο ὅν, γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία στὸ σύνολό της εἶναι ἀπὸ τὸ Σατανᾶ καὶ γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς κίνδυνος γιὰ τὸν ἄνθρωπο σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο καὶ σ’ ὅλους τοὺς κόσμους. Ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀπὸ τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιό Του γνωρίζουμε, τί ὁ Θεὸς θέλει ἀπό μας καὶ τί σχεδιάζει ὁ Σατανᾶς ἐναντίον μας: «οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν» (Β’ Κορ. 2.11). Ἀλλὰ διὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος στὸ χῶρο τῆς ‘Ἐκκλησίας Του μᾶς ἔδωσε τὴν πανοπλία Του μὲ τὰ ἅγια μυστήρια καὶ τίς ἅγιες ἀρετές, κατανικοῦμε τὸ Σατανᾶ καὶ «τὰς μεθοδείας αὐτοῦ» (πρβλ. Ἐφ. 6, 11-18).
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ὄχι μόνον ἔχουμε τὸ ἀληθινὸ Φῶς, ἀλλὰ εἴμαστε «υἱοὶ φωτός», διότι ἔχουμε πνευματικὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ μόνο Ἀληθινὸ Φῶς, τὸν Θεὸ καὶ Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ (πρβλ. Ἰω. 1. 9-13). Ναί, ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς ταυτοχρόνως εἶναι καὶ τὸ Ἀληθινὸ Φῶς. Καὶ ἀφότου ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς ἐπισκέφθηκε τὸν ἐπίγειο κόσμο μας, ἔλαμψε σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο τὸ Ἀληθινὸ Φῶς. Γι’ αὐτὸ λέει ἡ Γραφή: «Τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινὸν ἤδη φαίνει» (Α’ Ἰω. 2. 8). Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ Ἀληθινὸ Φῶς, διότι οὔτε τὰ σκότη τοῦ θανάτου, οὔτε ὁ ζόφος τοῦ ἅδη μπόρεσαν νὰ τὸν σκοτίσουν καὶ νὰ σβήσουν τὸ Φῶς Του. Ὅλα τὰ ἄλλα αὐτοαποκαλούμενα φῶτα στὴν ἀνθρωπότητα εἶναι ψεύτικα, διότι καθένα σιγὰ σιγὰ σβήνει, καὶ ἂν ὄχι μόνο του, τὸ σβήνει πάντως ὁ θάνατος. Γι’ αὐτὸ μόνο ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σ’ ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἔχει δικαίωμα νὰ πεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ Του: «Ἐγὼ εἰμι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τὴ σκοτία ἀλλ’ ἔξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8. 12). Καθετὶ ποὺ δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Χριστὸ ἀποτελεῖ σκοτάδι γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Μόνο ἀκολουθῶντας τὸ Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ σύμπαντος κόσμου οἱ ἄνθρωποι γίνονται «υἱοὶ φωτὸς» καὶ μποροῦν νὰ γνωρίσουν τοὺς δρόμους τοῦ κόσμου καὶ νὰ γνωρίσουν ποῦ πορεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος, σὲ ποιό τέλος καὶ σὲ ποιά τελείωση.
Ἡ μόνη διέξοδος ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα σκοτάδια μας εἶναι ἡ πίστη στὸ Ἀληθινὸ Φῶς, στὸ Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ ἡ ζωὴ σύμφωνα μ’ αὐτὴ τὴν πίστη. Ἡ πίστη στὸ Χριστὸ λοιπὸν εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἀληθινὰ φωτίζει καὶ ἁγιάζει. Σ’ αὐτὴν ὑπάρχει ὁ ἀληθινὸς φωτισμός, ὁ μόνος καὶ μοναδικός, διότι διαφωτίζει καὶ ἑρμηνεύει ὅλους τοὺς δρόμους τῆς ἀθάνατης Ἀλήθειας καὶ ἀθάνατης Δικαιοσύνης καὶ ἀθάνατης Ἀγάπης καὶ ὁδηγεῖ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δρόμους στὴν οὐράνια βασιλεία, στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ ἀληθινὰ φωτισμένος εἶναι αὐτὸς ποὺ ζεῖ μὲ τὴν πίστη στὸ Χριστό. Διότι ζεῖ μὲ τὸ ἀληθινὸ ἄσβηστο, ἀνέσπερο Φῶς, ποὺ μεταβάλλει τὴ νύχτα σὲ μέρα καὶ τὸ σκοτάδι σὲ φῶς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου