Κάποιος φιλόχριστος άνθρωπος διηγήθηκε: Επισκεφθήκαμε το κοινόβιο κάποιου αγίου γέροντα στη Θηβαΐδα, και καθώς φτάσαμε στο μοναστήρι, άρχισαν κάτι μεγάλα τσοπανόσκυλα να γαβγίζουν ψηλά από το τείχος. Εγώ φοβήθηκα και θέλησα να κατεβώ από το άλογο, οι συνοδοί μου όμως, ξέροντας σχετικά με το γάβγισμα των σκυλιών, μου είπαν: «Μην κατεβαίνεις, κύριε· διότι τα σκυλιά έχουν εντολή από τον αββά να μην κατεβούν από το περιτείχισμα».
Όταν πια μπήκαμε στο μοναστήρι και πήραμε τις ευχές των πατέρων, μας πήγαν στο πηγάδι την ώρα της ακολουθίας, και η καμήλα που ανέβαζε με το μάγγανο το νερό στεκόταν ακίνητη. Στην απορία μας, γιατί δεν γυρίζει η καμήλα, μας εξήγησαν: «Ο αββάς μας την πρόσταξε, την ώρα της ακολουθίας, όταν δηλαδή χτυπήσει το σήμαντρο, να μη γυρίζει ωσότου να απολύσει η εκκλησία. Διότι κάποτε σε ώρα ακολουθίας ο αδελφός με το διακόνημα του πηγαδιού δεν άκουσε το σήμαντρο εξαιτίας του θορύβου του μαγγανοπήγαδου και δεν ήρθε στην εκκλησία. Ο αββάς λοιπόν πήγε στο πηγάδι και λέει στον αδελφό· “Γιατί δεν ήρθες στην εκκλησία στην ώρα σου;” Και εκείνος απάντησε· “Συγχώρεσέ με, πάτερ, ο θόρυβος της μηχανής δεν με άφησε να ακούσω το σήμαντρο”. Τότε στάθηκε ο αββάς και έδωσε εντολή στην καμήλα που ανέβαζε το νερό, λέγοντας· “Είναι ευλογητός ο Θεός· στο εξής, όταν σημαίνει για την εκκλησία, δεν θα κινείσαι καθόλου μέχρι την απόλυση”. Και η καμήλα τήρησε την εντολή. Αλλά και οποιαδήποτε άλλη καμήλα τοποθετηθεί στο μαγγανοπήγαδο, τηρεί την ίδια προσταγή».
Ακούγοντας αυτά, δοξάσαμε τον Θεό.
Από το βιβλίο: Άγνωστες σελίδες του Γεροντικού. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 21.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου