Η ενανθρώπηση του Κυρίου και η δαιμονοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου

Με αφορμή τα αντίχριστα έκτροπα που είδαμε κατά την έναρξη και λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποια θεολογικά σχόλια. Πολλοί θα μπορούσαν να πούνε πως είμαστε σκοταδιστές και ότι τάχα όλα αυτά ήταν απλά τέχνη και δεν πρέπει να τα ερμηνεύουμε με ακρότητες και φανατισμούς, όπως θα έκαναν ζηλωτές και φονταμενταλιστές. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν μπορεί κάθε έκτρωμα, βαπτιζόμενο τέχνη, να απαλλάσσεται από την αρνητική κριτική που του πρέπει. Και ειδικότερα όταν άπτεται θεολογικών πραγματικοτήτων.

Η έναρξη ήταν μια συμβολική διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου. Δένει έτσι με την τελετή λήξης, στην οποία ο Διάβολος έκανε πιο σαφή και εμφανή την παρουσία του ανάμεσά μας. Όλο και πιο απροκάλυπτα. Στην αρχή λοιπόν μας παρουσίασε το δόγμα της δυσώδους “θρησκείας” του (σοδομισμός, ελευθεριότητα ηθών μέχρι της πλήρους ανατροπής της οντολογίας της θείας δημιουργίας - δια της αντιστροφής των ανθρώπινων φύλων) και στο τέλος έχουμε την ολοκλήρωση μέσω της “λατρευτικής” τελετουργικής παρουσίας του.

  Οι άγιοι Πατέρες προφήτεψαν πως στα χρόνια της εξουσίας του τελικού Αντιχρίστου οι δαίμονες θα εμφανίζονται ανάμεσα στους ανθρώπους και θα συνδράμουν το έργο του αρχηγού τους Εωσφόρου, που θα κάνει τις τελευταίες απεγνωσμένες προσπάθειές του προ της τελικής Κρίσης, της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Έρχεται λοιπόν ο ίδιος ο σατανάς να μας επιβεβαιώσει πως ο μοναδικός και πραγματικός εχθρός του είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ούτε ο Μωάμεθ ούτε ο Βούδας ούτε ο Κομφούκιος ή οποιοσδήποτε άλλος. Ο Χριστός τον ενοχλεί, διότι είναι ο ένας και μοναδικός Θεός και θα τον ρίξει στα τάρταρα της αιώνιας κόλασης οσονούπω.

Τα ακάθαρτα πνεύματα έρχονται λοιπόν σιγά σιγά και επιβάλλουν τη “σωματική” τους παρουσία στην ανθρωπότητα με απώτερο στόχο την “ενσάρκωση’ του διαβόλου στον άνθρωπο αντίχριστο, του οποίου ο αριθμός χξς΄(666) είναι ταυτοποιητικό στοιχείο της αληθινής υπόστασής του: πρόκειται για έναν ψευτομεσσία που θα υποκρίνεται τον Χριστό μας πιθηκίζοντας, μιμούμενος δηλαδή τον πρώτο καιρό σαν τη μαϊμού, τα χαρακτηριστικά του Θεανθρώπου: αγάπη, ελεημοσύνη, πραότητα, θεραπείες κλπ. Αλλά θα κλείσουμε εδώ την παρένθεση της εσχατολογίας, διότι θα ξεφύγουμε πολύ από τον στόχο μας.

Με τη ροκ μουσική, με τη μέταλ, με ταινίες, με παιχνίδια στο διαδίκτυο και με πολλούς άλλους τρόπους οι δαίμονες εγγράφονται στο συνειδητό και υποσυνείδητο του σύγχρονου ανθρώπου και ειδικότερα του νέου. Στην τελετή λήξης ήταν σχεδόν αναμενόμενο να εμφανιστεί ο “έξω από δω” με πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά. Τον είδαμε λοιπόν σαν κερασφόρο χρυσόμυγα – η καθήμενη επί κοπράνων, επί των βδελυγμάτων και ακαθαρσιών της πολυσχιδούς ασέβειας και αμαρτίας – και  γύρω του οι υποτακτικοί του δαίμονες χωρίς μορφή ανθρώπινη.  Το χρυσό συμβολίζει την υποκλοπή της θεϊκής βασιλικής εξουσίας από τον “άρχοντα” του αιώνος τούτου. Ο διάβολος μισεί τον άνθρωπο όχι απλά διότι κλήθηκε να αναπληρώσει το εκπεσόν αγγελικό τάγμα του, αλλά επειδή τιμήθηκε με την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης από την ίδια τη θεότητα! Ω του μεγίστου μυστηρίου και της άρρητης δόξας με την οποία κοσμήθηκε η ταλαίπωρη φύση μας και υπερέβη τοιουτοτρόπως ακόμη και την αγγελική…

Ο μισάνθρωπος, επομένως, διάβολος εμφανίζεται μπροστά μας εν προκειμένω χωρίς το πρόσωπο του ανθρώπου, το οποίο προσέλαβε ο ενανθρωπήσας Υιός του Πατρός και Δημιουργός του σύμπαντος. Έτσι μάς απαξιώνει και μας δείχνει πόσο πολύ θέλει να αμαυρώσει και απαλείψει, ει δυνατόν, την κατ’ εικόνα του Θεού ανθρώπινη υπόσταση και φύση. Το δυστύχημα είναι πως δείχνουμε και μεις να συνηγορούμε σε αυτό το σατανικό σχέδιο της δαιμονοποίησής μας, η οποία είναι το αντίστροφο της  προαιώνιας θείας πρόνοιας περί της θεοποιήσεώς μας (το βιβλικό καθ’ ομοίωσιν).

Η ανθρωπότητα (των δυτικών κοινωνιών κυρίως) των εσχάτων ξέχασε ή βαρέθηκε τον χριστιανισμό της. Αρέσκεται και ενθουσιάζεται με τις δαιμονικές ακαθαρσίες που προσφέρουν εφήμερη και ψεύτικη – ανυπόστατη χαρά. Ο κληθείς για το βασιλικό αξίωμα άνθρωπος θέλει να γυφτίζει και να τρώει το φαγητό των χοίρων, όπως ο άσωτος της παραβολής. Και αυτό ζούμε και θα βιώνουμε όλο και πιο έντονα από δω και πέρα, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που προφήτεψε ο ίδιος ο Κύριος: “Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;” (Λουκ. 18, 8).

Ο ανθρωπισμός της Ευρώπης – με κορυφαίες στιγμές την αρχαία Ελλάδα και τον Διαφωτισμό της Γαλλίας – φαίνεται πως τελικά είναι ιδιαζόντως σαθρός, εφόσον απέρριψε τον Θεάνθρωπο, κατά την άριστη παρατήρηση του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Αποδείχθηκε πως ανθρωπισμός χωρίς θεανθρωπισμό καταντάει δαιμονισμός. Το είχε πει με πάνω κάτω ίδια λόγια προ χιλιετιών ο μέγας Έλλην φιλόσοφος Αριστοτέλης. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στηρίχθηκε σε άθεες και αντίχριστες βάσεις. Και ιδού το κατάντημά μας: να βλέπουμε ομοιώματα του δαίμονα σε θεατρικές παραστάσεις παγκόσμιας προβολής: Γιουροβίζιον, Ολυμπιακοί Αγώνες και, όπως φαίνεται, το πράγμα τείνει προς “καθιέρωση”…

Με θλίψη είδαμε πολλούς Νεοέλληνες να χαίρονται βλέποντας την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου και το ανέμισμα της ελληνικής σημαίας από ένα έμψυχο απρόσωπο ξόανο. Δεν είναι τιμή για ένα ορθόδοξο έθνος να υψώνει τη σημαία του ο δυσειδής μισόκαλος. Ως πατέρας όμως του ψεύδους αρέσκεται να μας μπερδεύει. Έτσι δεν δίστασε να σηκώσει μια σημαία που φέρει πάνω της τον Τίμιο Σταυρό, όχι για να τον τιμήσει και προσκυνήσει φυσικά, αλλά προκειμένου να πλανήσει και να παραπλανήσει κατά το προσφιλές αρχαιότατο έθος του.

Η ειδωλολατρία τελικά ποτέ δεν εξαλείφθηκε παντελώς. Η ανθρωπότητα απώλεσε και πάλι την πίστη στον Τριαδικό Θεό και επιστρέφει εν χορώ και τυμπάνοις στον αρχαίο της έμετο… Η χρυσόμυγα είχε ένα αποκρουστικό πρόσωπο. Δεν μας αρέσει να βλέπουμε πια την κατ΄ εικόνα Θεού δημιουργία; Την πλασθείσαν κατά το γλυκύ και ευειδέστατον πρόσωπο του Χριστού μας;

Σε πρόσφατη επικοινωνία του με άνθρωπο προχωρημένο στα πνευματικά ο γράφων πληροφορήθηκε για εμπειρίες που είχε από δαιμονικές επιθέσεις. Ο ακάθαρτος τού επετέθη με τη μορφή πάνω κάτω αυτή που βλέπουμε και στις εικόνες της “τελετουργίας” λήξης και μάλιστα πολύ πιο ανατριχιαστικός. Στις επίσημες τελετές είναι αναμενόμενο να καμουφλάρεται, ώστε να γίνεται σταδιακά αποδεκτός...

Ο όσιος Πορφύριος έλεγε πως αν βγάλουμε την πίστη για την ύπαρξη του διαβόλου τότε καταργούμε το ίδιο το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ήρθε για να καταργήσει τον διάβολο και τα έργα του (Α΄ Ιω. 3,8). Είναι κρίμα ο κατησχυμμένος και κατανικημένος δαίμονας (δια του Σταυρού και της Αναστάσεως) να λατρεύεται από τον άνθρωπο, του οποίου η φύση είναι συγκάθεδρος της Θεότητας στο πρόσωπο του σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Το ξεδοντιασμένο θηρίο, αυτός ο αρχαίος όφις, δεν έχει πια καμιά δύναμη καθ’ ημών, παρεκτός αν του παραχωρήσουμε ελεύθερα την προαίρεσή μας παραδιδόμενοι στα ποικίλα πάθη και αμαρτήματα. Η νίκη ανήκει ήδη στην Εκκλησία και απλά αναμένεται η ολοκληρωτική καθαίρεση του αρχεκάκου με την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση. Και όλα τα σημάδια δείχνουν πως αυτή είναι πλέον πολύ κοντά…

Ίσως τα παραπάνω να φαντάζουν παρατραβηγμένες φαντασίες. Πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μακάρι ο γράφων να πέφτει έξω. Η ανθρωπότητα όμως παραδόθηκε οικειοθελώς στο κακό και στον εφευρέτη του. Ο δίκαιος Κύριος σεβόμενος το δικό του προς εμάς δώρο της ελευθερίας δεν δύναται - βούλεται να επιβάλει με το στανιό το αγαθό Του θέλημα. Αφήνει το κακό να δείξει τα νύχια του – ο εμφανισθείς δαίμων στην προαναφερθείσα ιστορία είχε μακριά νύχια, σαν αυτά που γράφονται στις διηγήσεις του Γεροντικού – και να αποκαλυφθεί σε όλη την ασχήμια του, ώστε μόνοι μας να αισθανθούμε το λάθος μας και να επιστρέψουμε σε Αυτόν εν μετανοία. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τα σατανικά σχέδια προς την τελική τους μετάλλαξη στα δικά του ευλογημένα και σωτήρια. Ας τον δοξάζουμε, λοιπόν, πάντων ένεκεν και ας πολεμάμε τον αντίδικο και μόνο πραγματικά εχθρό μας με τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και τον πνευματικό αγώνα εν συντριβή και ταπεινώσει.

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 15/8/2024