Θεός εφανερώθη εν σαρκί

Το προ αιώνων μυστήριον υλοποιήθηκε στα έσχατα χρόνια. Ο αΐδιος Θεός, ο Υιός και Λόγος του Θεού και Πατρός έγινε άνθρωπος. Εισήλθε στην κτίση και στην ιστορία από άπειρη αγάπη για τα πλάσματά του και ειδικότερα για τον άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτόν σταθεροποίησε, θα λέγαμε, την αστάθεια του κτιστού, που από τη φύση του ρέπει στη φθορά και στον εκμηδενισμό, εφόσον άλλωστε από το μη ον ήρθε στην ύπαρξη. Κάποιοι Πατέρες μιλάνε για το απροϋπόθετο της Σάρκωσης του Λόγου και ορθώς πράττουν. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε να εφευρίσκει το μεγαλειώδες αυτό σχέδιο ο Κύριος συρόμενος από την ανθρώπινη αμαρτία. Από την άλλη, φυσικά, δεν πρέπει να διανοηθούμε καν πως η ενανθρώπηση του Θεού προήλθε από κάποια εσωτερική αναγκαιότητα της θείας φύσης.

Είμαστε, ειδικά εμείς οι Νεοέλληνες, θλιβερά πάμφτωχοι. Έχουμε έναν τεράστιο εκκλησιαστικό λειτουργικό ποιητικό πλούτο και δεν κατανοούμε γρυ από όσα ψάλλονται αυτές τις μέρες και όχι μόνο. Οι άλλοι λαοί έχουν και το ελαφρυντικό πως είναι αλλόγλωσσοι. Εμείς; Ας μη μεμψιμοιρούμε όμως μέρες που έρχονται. Χαρά και ειρήνη και αισιοδοξία και ελπίδα ας κατακλύζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Λύθηκε το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας και του σύμπαντος κόσμου: εν Χριστώ εμείς και οι άγγελοι θεωνόμαστε και η λοιπή κτίση αγιάζεται και αφθαρτίζεται. Ο θάνατος, η αμαρτία και ο διάβολος καταργούνται και φυλακίζονται στα αιώνια δεσμά της κόλασης.

Η Γέννηση του Θεανθρώπου σηματοδοτεί, μαζί με τον Ευαγγελισμό, τις απαρχές της σωτηρίας μας. Ο Χριστός είναι ο Λυτρωτής και Σωτήρας απάντων από κάθε άποψη. Δυστυχώς δεν το εμπέδωσε αυτό ακόμη ο κόσμος και ταλαιπωρείται αναζητώντας μεσσίες εδώ και κει. Και, όπως είναι φυσικό, απογοητεύεται και ρημάζεται μέσα στην κατάθλιψη τη δαιμονική που κυριαρχεί γύρω μας. Η αιτία της; Η ορφάνια του ανθρώπου που δεν νιώθει την πατρότητα του Θεού και την αδελφότητά του με τον ίδιο ακριβώς Θεό. Η ανύψωση της ανθρώπινης φύσης είναι ασύλληπτη και εμείς σερνόμαστε μαζί με τους δαίμονες στο χώμα της ποταπότητας των παθών και των αμαρτιών μας.

Όπως κάθε χριστιανική εορτή, έτσι και αυτήν θα πρέπει να την ενστερνιστεί ο καθένας μας με τον δικό του ιδιαίτερα αποκλειστικό τρόπο και έτσι να την αναβιώσει, να την αναστήσει σε προσωπικό επίπεδο, το οποίο θα αντανακλάσει και στον κόσμο γενικότερα. Αυτό δεν συμβαίνει, εξάλλου, με τους βίους των Αγίων; Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος τονίζει εμφατικά πως πρέπει να γεννηθεί ο Χριστός μέσα στην καρδιά μας. Δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να πραγματωθεί και να βιωθεί μονάχα εν Αγίω Πνεύματι. Πώς όμως; Ας μπούμε συνειδητά στον χώρο της Εκκλησίας, στην τεράστια αυτή φάτνη που εκεί μόνο μπορούμε στα σίγουρα να συναντήσουμε τον Χριστό. Από κει και πέρα θα μας δείξει ο ίδιος τον δρόμο και τον τρόπο. Εμείς ένα εκατομμυριοστό της διάθεσης και της προσπάθειας και τα υπόλοιπα Αυτός.

Κ. Νούσης

Λάρισα, 22/12/2024