Ακρίβεια ή ακρότητα;

Ακρίβεια ή ακρότητα;

Δεν προλαβαίνουμε τωόντι την εκκλησιαστική επικαιρότητα! Διαβάζοντας πρόσφατα τον βίο του οσίου Παϊσίου από τον μακαριστό ιερομόναχο Ισαάκ και τη συνοδεία του στην Καψάλα, ενθυμούμαι αυτό που είπε σε έναν συνασκητή του αγιορείτη για το βάπτισμα των ετεροδόξων. Περνάει λίγο κάτω από το δέρμα! Στην ουσία δηλαδή δεν είναι αναγεννητικό και πλήρες Χάριτος, όπως το Ορθόδοξο Βάπτισμα. Ο όσιος φυσικά αυτό δεν πήγε με τη ντουντούκα να το διακηρύξει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, σεβόμενος την οικονομία που κάνει η επίσημη Εκκλησία τα τελευταία χρόνια αποδεχόμενη στους κόλπους της ετεροδόξους με μόνο το Χρίσμα.

Αν το καλοσκεφτούμε, η πρακτική της αναμύρωσης από μόνη της δείχνει πως ο αλλόδοξος χριστιανός ήταν εκτός Εκκλησίας και επανέρχεται στον χώρο της πληρότητας της Χάριτος, στη μοναδική Εκκλησία, την Ορθόδοξη. Οι περιπτώσεις αναβαπτισμού, μάλιστα, σύγχρονων επιφανών αλλοδόξων οικεία βουλήσει, τηρούντες την ακρίβεια της εκκλησιαστικής παράδοσης, αποδεικνύει του λόγου το αληθές (βλ. ενδεικτικά την περίπτωση του π. Πλακίδα Deseille).

Διαβάσαμε ωστόσο σε συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Κύπρου με αφορμή την περίπτωση Τυχικού τα εξής: “Εμείς που κάνουμε Χρίσμα σ’ εκείνους που επιστρέφουν στην Ορθοδοξία που είναι βαπτισμένοι σε άλλο Δόγμα δεν το δεχόταν και τους αναβάπτιζε, ακρότητες που δεν περνούσαν” (https://www.romfea.gr/ekklisia-kyprou/70155-arxiepiskopos-kyprou-na-einai-isyxoi-oloi-oti-orthotomoyme-ton-logon-tis-alitheias). Τελικά ακρότητα η ακρίβεια; Εκεί φτάσαμε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προκαθημένου της Κυπριακής Εκκλησίας; Φυσικά, αυτό είναι μια κυνική έμμεση παραδοχή της σύγχρονης οικουμενιστικής νοοτροπίας. Ο Οικουμενισμός, όπως άλλωστε και κάθε αίρεση, είναι πρώτιστα διαβρωμένος τρόπος ζωής και σε δεύτερη μοίρα νόθευση της χριστιανικής διδασκαλίας. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, πολλοί απορούν για την ύπαρξη του οικουμενισμού, εφόσον δεν έχει επίσημα δογματικά κείμενα – ακόμα – αν και σκόρπιες δηλώσεις προσώπων και ανακοινώσεις σύγχρονων συνόδων μπορούν να στοιχειοθετήσουν τη δογματική του υπόσταση.

Ήταν λοιπόν τόσο σοβαρό το πρόβλημα, ώστε ένας ιεράρχης να καταδικάζεται επ’ ακριβεία ορθοδοξίας και ορθοπραξίας; Μπορεί να υπάρξει πιο ανακόλουθη σύσταση κατηγορίας από κάτι τέτοιο; Και όμως το βιώνουμε αυτές τις μέρες στο πετσί μας.

Η εκκλησιαστική πολιτική σήμερα καλά κάμει και εφαρμόζει την ομώνυμη οικονομία. Δεν είναι ο γράφων αυτός που θα αναιρέσει την πραγματικότητα και την επιείκεια της μάνας Εκκλησίας. Όχι όμως και να βαπτίζουμε την οικονομία κανονικότητα και την ακρίβεια ζηλωτισμό. Τοιουτοτρόπως θα χάσουμε την εκκλησιολογική μας αυτοσυνειδησία και θα φτάσουμε στην προτεσταντική θεωρία των κλάδων. Σε πρόσφατο θαύμα που είναι καταγεγραμμένο στη μονή της αγίας Μαρίνης Άνδρου έχουμε τη μαρτυρία πως η ίδια η αγία εμφανισθείσα σε αλλόδοξο τον προέτρεψε να ξαναβαπτιστεί ορθοδόξως. Υπάρχει κάτι πιο ισχυρό από μια εξ ουρανού μαρτυρία; Ας προσέχουμε, επομένως, μήπως από τις πολλές εκπτώσεις αρχίσουμε να νομιμοποιούμε σιγά σιγά και τις πτώσεις. Ήδη οι συνεχείς εκπτώσεις δείχνουν πως βαδίζουμε προς χρεοκοπία. Αυτό δεν συνέβη και με τις εκκλησίες της Δύσης που σήμερα μία μία κλείνουν μετατρεπόμενες σε μπαρ και καταστήματα; Οποίο κατάντημα…

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η οικονομία δεν χωράει σε θέματα αιρέσεων. Οι πνευματικές αυτές ασθένειες είναι ανίατες και μπορούν να φθείρουν θανάσιμα το όλο εκκλησιαστικό σώμα. Για τον λόγο αυτό και όχι από κακότητα ή αυστηρότητα οι άγιοι Πατέρες ήταν κάθετοι και άτεγκτοι στην καταπολέμησή τους. Ο Οικουμενισμός είναι τόσο επικίνδυνος, που χαρακτηρίζεται από μερικούς αγίους ανθρώπους παναίρεση. Ίσως πρόκειται για την έσχατη μεγάλη αίρεση στην ιστορία της Εκκλησίας, η οποία θα στρώσει – ήδη το κάνει – το χαλί στον αντίχριστο.

Αν επιτρέψουμε μια ψευδοένωση που προωθείται υπό της συγκεκριμένης πλάνης – ένωση σε ελάχιστη δογματική βάση και με διατήρηση των εθίμων εκάστης εκκλησίας – το βέβαιο είναι πως η σήψη που παρατηρείται στις συνάξεις των αλλοδόξων απλά θα προχωρήσει και στα υγιή μέλη του σώματος – ήτοι τα ορθόδοξα. Είναι σαν να αφήνεις ένα μέλος μολυσμένο με γάγγραινα και να μην το αποκόπτεις. Το φυσικό αποτέλεσμα είναι η σαπίλα να προχωρήσει και τελικά το όλο σώμα να πεθάνει. Αυτό θέλουμε; Όχι φυσικά και για τον λόγο αυτό καταφερόμαστε κατά της σύγχρονης οικουμενιστικής νοοτροπίας. Εκτός του γεγονότος ότι η ένωση δεν θα είναι απλά διαχριστιανική, αλλά θα προχωρήσει και σε διαθρησκειακή. Και τότε είναι που δεν θα συμμαζεύεται τίποτα...

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 7/6/2025