Κατά τήν ἐξέτασιν τοῦ φακέλλου τοῦ θέματος, διεπιστώθησαν παραλείψεις κατά τήν ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἐκδίκασιν τῆς ὑποθέσεως τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ ὡς πρός τάς προβλέψεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου αὐτῆς, οὐχ ἧττον ὅμως ἅπαντα τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἐπί τῆς οὐσίας κρίνοντα, ἐπεκύρωσαν ὁμοφώνως τήν συνοδικήν ἀπόφασιν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κύπρου.
Συνεστήθη ἐν τέλει εἰς τόν Μητροπολίτην πρῴην Πάφου νά ὑπακούσῃ εἰς τάς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ καί τοῦτο διά τό ἴδιον αὐτοῦ πνευματικόν συμφέρον καί διά τήν εἰρήνην καί ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου
Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον γνωστό Βαρθολομαίο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάπτωση ΤΡΑΓΙΚΗ του Φαναρίου για μια ακόμη φορά!
Εκκλησιαστικός Παρατηρητής
ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΤΡΟΠΗΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΗΣ!
ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΗΣ !
" Πρῶτα ἦταν οἱ συγγνῶμες «γιά τά λάθη του» καί οἱ παρακλήσεις «γιά δεύτερη εὐκαιρία» πρός τούς σταυρωτῆδες συντοπῖτες του, πού ἦρθαν ἀντί τῆς μόνης ἐπιλογῆς πού εἶχε στήν πραγματικότητα ὡς αὐθεντικός Ὀρθόδοξος ἀρχιερέας: νά παραμείνει ἀνένδοτος καί σταθερός στήν ἀλήθεια πού ἕως ἐκείνη τή στιγμή ὑπηρετοῦσε. Θυμήθηκα τόν Μέγα Φώτιο, πού ἀπέναντι στήν λύσσα τῶν συνέδρων τῆς ληστρικῆς συνόδου τοῦ 869, ἔμεινε ἀπολύτως σιωπηλός, χωρίς οὔτε νά ἀναιρέσει, ἀλλά οὔτε κἄν νά ἀπαντήσει τό παραμικρό, ἀρνούμενος νά ἀναγνωρίσει τήν νομιμότητα καί τήν δικαιοδοσία της καί γνωρίζοντας πόσο στημένο ἦταν τό παιχνίδι καί πόσο προκαθορισμένο τό ἀποτέλεσμα. Ἐκεῖνος ἀναθεματίστηκε τότε καί ἔφυγε γιά τήν ἐξορία, χωρίς ὅμως νά ἀποκηρύξει ἤ νά ἀλλάξει οὔτε γράμμα ἀπό τίς πράξεις του, ἀπολύτως δικαιωμένος ἀπέναντι στόν Θεό. Αὐτός δέν μποροῦσε ἄραγε νά καταλάβει (ἀπό τήν φύση τῶν κατηγοριῶν καί ἀπό τήν μορφή τῆς ὃλης διαδικασίας) ὅτι καί αὐτό τό παιχνίδι ἦταν στημένο καί ἡ ἀπόφαση τῆς κυπριακῆς λυκοφωλιᾶς ἤδη εἰλημμένη; Καί ἔτσι τόν καθαίρεσαν ἀπό τόν ἐπισκοπικό θρόνο του, χωρίς φυσικά νά δείξουν ἔλεος ἀπέναντι στίς συγγνῶμες καί τίς δηλώσεις μεταμέλειας - καί χωρίς κἄν νά νοιαστοῦν καί γιά τίς τόσες παρατυπίες στήν ὅλη διαδικασία. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο το άρθρο του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
για τον Μητροπολίτη Τυχικό
"Θλιμμένες σκέψεις γιά μία ἡμέρα πτώσης καί ὀδύνης…"
«Καθαίρεσαν την ευσέβεια»
ΑπάντησηΔιαγραφή– Το Φανάρι υπέγραψε την καταδίκη της ίδιας της Εκκλησίας
To Φανάρι υπέγραψε την καταδίκη της ίδιας της Εκκλησίας
Η ανακοίνωση του Φαναρίου δεν είναι κείμενο εκκλησιαστικό. Είναι νεκροψία. Όχι του Επισκόπου Πάφου Τυχικού – εκείνος στέκει ζωντανός στο φως της συνείδησής του – αλλά της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης. Με περισσή μεγαλοπρέπεια, η «Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος» ανακοίνωσε ότι επέκυρωσε ομοφώνως την καθαίρεση του Μητροπολίτη, παρά τις «παραλείψεις» που... οι ίδιοι διαπίστωσαν! Με απλά λόγια: ναι, η διαδικασία ήταν αντικανονική, αλλά η απόφαση ισχύει. Κάπως έτσι λειτουργεί η νέα κανονική θεολογία του 21ου αιώνα – με το «δίκιο» να γράφεται στα πρακτικά ως υποσημείωση.
Η ανακοίνωση είναι μνημείο ειρωνείας.
Αναγνωρίζουν ότι η Εκκλησία της Κύπρου παραβίασε τον Καταστατικό της Χάρτη, αλλά αντί να απαιτήσουν την αποκατάσταση του αδίκως διωχθέντος, του «συνιστούν» να υπακούσει «διά το ἴδιον πνευματικόν συμφέρον». Δηλαδή: παραδέξου την αδικία για να σώσεις την ψυχή σου. Ο Γολγοθάς επαναλαμβάνεται, αλλά αυτή τη φορά με συνοδική σφραγίδα και αρχιγραμματεία.
Και τι κατηγορίες εξετάστηκαν;
Καμία δημοσιευμένη, καμία θεσμικά τεκμηριωμένη.
Η ανακοίνωση μιλά αόριστα για «ἐρωτήματα ἐπί τῶν εἰς αὐτόν ἀποδιδομένων κατηγοριῶν». Δηλαδή, ούτε ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ ποιο έγκλημα διέπραξε! Το μοναδικό του «παράπτωμα» είναι ότι υπήρξε επίσκοπος πιστός στους ιερούς κανόνες και όχι στα δελτία τύπου της διπλωματίας. Όπως δείχνουν τα ίδια τα γεγονότα, δεν υπήρξε ανακριτής, δεν υπήρξε πόρισμα, δεν υπήρξε υπεράσπιση – μόνο μια σκηνοθετημένη «ακρόαση» στο Φανάρι, για να τηρηθούν τα προσχήματα πριν από την εκτέλεση.
Από τις πηγές που ήδη φανερώνουν τον βίο του Τυχικού, προκύπτει ένας άνθρωπος ταπεινός, προσευχόμενος, που ουδέποτε αναμίχθηκε σε διοικητικές ή οικονομικές ίντριγκες. Αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα. Στους καιρούς της θεολογικής αποστείρωσης, η απλότητα θεωρείται επικίνδυνη. Ο Τυχικός δεν ανήκε σε καμία «ομάδα επιρροής», δεν υπέγραψε εκ των προτέρων όρκους σιωπής, δεν ύψωσε τη σημαία του οικουμενισμού, και –το κυριότερο– δεν δέχθηκε να απολογηθεί για την πίστη του. Σε ένα περιβάλλον όπου οι «διαθρησκειακοί διάλογοι» βαφτίζονται «αγάπη», εκείνος προτίμησε τη συνέπεια.
Η ειρωνεία κορυφώνεται στη φράση «διά τήν εἰρήνην καί ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας». Από πότε η ενότητα στηρίζεται στη φίμωση; Από πότε η ειρήνη απαιτεί την εξόντωση των καθαρών; Αν ο Τυχικός είναι εμπόδιο στην ενότητα, τότε τι ήταν οι Πατέρες που αντιστάθηκαν στις Συνόδους της πλάνης; Η Εκκλησία χτίστηκε πάνω σε εκείνους που δεν υπάκουσαν «διά το πνευματικόν συμφέρον» τους, αλλά ύψωσαν το ανάστημά τους μπροστά σε Συνοδικές εξουσίες που νόμιζαν πως εκπροσωπούν τον Θεό.
Η απόφαση του Φαναρίου είναι ντροπιαστική όχι επειδή αδίκησε έναν άνθρωπο –αυτό το κάνει η ιστορία συνεχώς– αλλά γιατί αφαίρεσε από την Ορθοδοξία ένα κομμάτι αξιοπρέπειας. Αντί για απολογία πίστεως, μας έδωσε μάθημα πολιτικής πειθαρχίας. Αντί για παράδειγμα πατρικής κρίσης, ένα δείγμα γραφειοκρατικής αυθαιρεσίας.
Αλλά οι πιστοί δεν ξεχνούν.
Όπως η ιστορία αποκατέστησε τους αδίκως καθαιρεθέντες αγίους, έτσι και ο Τυχικός θα αναστηθεί μέσα στη συνείδηση του λαού του Θεού – εκεί όπου καμία «Αρχιγραμματεία» δεν έχει εξουσία.
Χανιά Παρών
https://agonasax.blogspot.com/2025/10/blog-post_60.html