του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου κ.Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως π. Θωμά Ανδρέου
Τελευταία ,παρατηρείται μια γενικευμένη επίθεση κατά της Εκκλησίας, με συζητήσεις για την μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου και διάφορα άλλα, σε μια περίοδο που πραγματικά ο λαός μας υποφέρει από τα δύσκολα μέτρα τα οποία έχουν επιβληθεί με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανεργία ,να υποφέρουν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, να υπάρχει μια έντονη αγωνία για το που πάμε και τι μας περιμένει αύριο.
Κάθισα το μεσημέρι να παρακολουθήσω το δελτίο ειδήσεων και με ενδιαφέρον άκουσα πως η μεγάλη μας Βυζαντινολόγο κα. Ελένη Αρβελέρ, παρακολούθησε συναυλία με μελοποιημένα ποιήματα της με χρώμα της εποχής του Βυζαντίου τα οποία και τραγούδησε ο Γ. Νταλάρας. Σε κάποια στιγμή η διακεκριμένη επιστήμων, που σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να κρίνω, συζητώντας επί σκηνής λίγο πολύ είπε: "Κάποτε όταν ο Αλέξιος Κομνηνός χρειάσθηκε χρήματα για το κράτος, δήμευσε την περιουσία της Εκκλησίας…", και λέγοντας το, καταχειροκροτήθηκε από τους παρισταμένους ακροατές!
Βέβαια, η εξαιρετική Βυζαντινολόγος, ενώπιον της οποίας και υποκλίνομαι, δεν είπε ή δεν έδειξε η τηλεόραση αν το είπε, το πόσο βαθύτατα θρησκευόμενος υπήρξε, αληθινά θρησκευόμενος, ο Αλέξιος Κομνηνός. Διαβάζοντας το έργο της Άννας Κομνηνής – κόρης του Αλεξίου- "Αλεξιάδα" στο οποίον η Άννα περιγράφει την ζωή, το έργο και τον θάνατο του Αυτοκράτορα πατέρα της, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο βαθιά και αληθινά θρησκευόμενος ήταν ο Αλέξιος Κομνηνός. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό της αληθινής ευσέβειας του είναι η μετάνοια που επέδειξε ο Αυτοκράτορας, όταν
κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη ανατρέποντας τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Βοτανειάτη. Στην κατάληψη της Πόλεως τότε ,προκλήθηκαν βανδαλισμοί και καταστροφές από τον στρατό, που όταν έγιναν γνωστές στον Αλέξιο, έγιναν αιτία ο φόβος του Θεού που είχε την καρδιά του να εξωτερικευθεί με δημόσια μετάνοια και μάλιστα μας λέει η Άννα Κομνηνή, τόσο ήταν το πένθος του που για σαράντα μερόνυχτα φόρεσε κατάσαρκα, κάτω από την αυτοκρατορική πορφύρα το τρίχινο ράσο και για την περίοδο αυτή τις νύκτες κοιμόταν καταγής με μια πέτρα για προσκεφάλι και θρηνούσε. Μόνο έτσι μπόρεσε έπειτα να αναλάβει με καθαρά χέρια την διακυβέρνηση της Αυτοκρατορίας! ( Άννας Κομνηνής: "Αλεξιάς" Εκδ. Άγρα, 1990, σελ. 137)
Πράγματι, κατέσχεσε την περιουσία της Εκκλησίας όταν χρειάσθηκε να εκστρατεύσει κατά των Πετσενέγγων το 1086. Η Αυτοκρατορία ήταν υπό οικονομική κατάρρευση, καλή ώρα όπως τώρα εμείς, με αποτέλεσμα στην προσπάθεια εξεύρεσης χρημάτων να επιστρατευθεί η περιουσία της Εκκλησίας. Αφού λοιπόν, η Αυτοκρατορική οικογένεια έδωσε πρώτη το παράδειγμα, εκποιώντας τα κοσμήματα της χρυσά και αργυρά, στην συνέχεια απευθύνθηκε ο Αυτοκράτορας στην Εκκλησία. Διευκρινίζει η Άννα Κομνηνή, πως η περιουσία της Εκκλησίας τότε, ήταν τα άγια σκεύη που χρησιμοποιούνταν στην Θεία Λατρεία. Η Εκκλησία την εποχή εκείνη δεν είχε την εδαφική περιουσία που στην συνέχεια οι διάδοχοι Αυτοκράτορες του Αλεξίου παραχώρησαν με χρυσόβουλα. Τότε εκποιήθηκαν κάποια ιερά σκεύη τα οποία και δεν χρησιμοποιούνταν στην λατρεία της Εκκλησίας. Το σύνολο της Εκκλησίας το αποδέχθηκε και ένας μόνον Αρχιερέας, ο Λέων Χαλκηδόνος, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε με απόλυτο τρόπο κατά του Αυτοκράτορα για την πράξη του αυτή - δηλαδή να αποφασίσει την δήμευση της υπάρχουσας περιουσίας της Εκκλησίας, απομονώθηκε από το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας και μάλιστα τιμωρήθηκε με καθαίρεση ! (βλ. "Αλεξιάς" οπ.π. σελ. 188). Η ειλικρινής θρησκευτικότητα και πίστη στην Ορθόδοξη Πίστη του Αυτοκράτορα Αλεξίου, φαίνεται στην συνέχεια όταν ο Ζωναράς με εντολή του ιδίου του Αλεξίου Κομνηνού συνέταξε την "Δογματική πανοπλία", στην προσπάθεια αναχαιτίσεως της αιρέσεως των Βογομίλων. Απλά και χωρίς καμία πρόθεση αμφισβήτησης της εξαίρετης Επιστήμονος την οποίαν ιδιαίτερα σέβομαι και τιμώ.
Διάβασα στο ΑΜΕΝ.gr, την ανακοίνωση υπουργού της Κυβερνήσεως με την οποία λίγο-πολύ προτείνει την διακοπή μισθοδοσίας των κληρικών από το Ελληνικό Δημόσιο. Παρόμοιες σκέψεις, ακούγονται τελευταία, κάνοντας ακόμα πιο επιθετικό το κλίμα κατά της Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια να στραφεί ο κόσμος κατά των παπάδων. Σου λέει, εμένα μου έκοψαν τον μισθό και την σύνταξη και εσείς, δηλαδή οι παπάδες, ζείτε πλουσιοπάροχα! Αυτό προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο. Ούτε λένε ,τι έχει πληρώσει η Εκκλησία στο Κράτος, ούτε λένε πόσο φορολογούμεθα οι Κληρικοί , ούτε ασφαλώς θα πουν ποτέ, πως θα πληρώσουμε δάνεια και άλλες υποχρεώσεις οι παπάδες αν μας διακόψουν την μισθοδοσία την στιγμή που ο παπάς, μόνο παπάς μπορεί να είναι. Δεν μπορούμε όλοι να είμαστε διπλοθεσίτες όπως με μανία σίφουνα ο εν λόγο υπουργός φωνάζει, στην προσπάθεια του να βρει έναν τρόπο να υπεραμυνθεί των απόψεων του.
Γιατί όλο αυτό; Δεν έχουμε προσφέρει τίποτε οι παπάδες σε αυτό τον τόπο; Δεν έκανε τίποτε η Εκκλησία για αυτό τον τόπο τόσα χρόνια; Γιατί τόση αχαριστία; Και αν το δούμε και διαφορετικά το θέμα, δεν έχει δημευθεί προ καιρού η Εκκλησιαστική περιουσία; Πώς έμεινε σήμερα το 4% της μοναστηριακής περιουσίας στην Εκκλησία; Σε όλες τις δύσκολες ώρες η Εκκλησία ήταν και είναι παρούσα.
Δεν θα πω τίποτε περισσότερο παρά μόνον ένα μικρό παράδειγμα, ελάχιστο. Υπηρετώ την ευλογημένη επαρχία, σε ένα προσφυγικό χωριό. Όλο το χωριό , η ενορία μου δηλαδή, κτίσθηκε σε χωράφια που έδωσε γειτονικό αγιορείτικο μετόχι στους πρόσφυγες που ήρθαν διωγμένοι από τον τόπο τους και στον πόνο του ξεριζωμού τους συντρόφεψε η Μάνα Εκκλησία. Τόσους πρόσφυγες, ποιος τους τακτοποίησε στην Ελλάδα; Η Εκκλησία! Ποιος τους έδιωξε από την πατρίδα τους; Δεν ξέρω, εσείς ξέρετε!
Τι πλέον θέλουν; Να μας δουν επαίτες για να ησυχάσουν; Δεν θα την έχουν αυτή την χαρά. Ακόμα και τους μισθούς μας να χάσουμε, δεν θα χάσουμε την αγάπη του κόσμου. Τουλάχιστον, τα γιαούρτια δεν πέφτουν πάνω μας !!! Το μόνο σίγουρο είναι, πως όσα θεωρούσαμε ως δεδομένα, δεν είναι πλέον δεδομένα. Επιμένουν να καλλιεργούν ένα επιθετικό κλίμα κατά του Κλήρου. Περιέργως βέβαια, όλοι λένε, εγώ δεν έχω τίποτε με την Εκκλησία αλλά με τους Κληρικούς….
Πως μπορεί να σταθεί στην λογική αυτό; Όταν ο κληρικός, ως πρόσωπο, περνά και φεύγει αλλά η Εκκλησία παραμένει;
Λυσσομανούν, συνέχεια με αυτή την καραμέλα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς ποτέ να αποκαλύψουν σε κανέναν τα οικονομικά μεγέθη, των πολιτικών κομμάτων που υπηρετούν. Εδώ δεν είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την δημόσια περιουσία και ζητούν από πάνω να πάρουν και την Εκκλησιαστική ! Ας μας αφήσουν ήσυχους επιτέλους. Θέλουν να πάψουν να μας πληρώνουν; Ας το κάνουν, κανείς μας δεν θα πεθάνει από την πείνα, να είναι σίγουροι για αυτό. Και να ξέρουν, πως όταν έρθει η ώρα που θα φεύγουν νύχτα από αυτό το τόπο, γιατί εκεί πάει το θέμα, οι παπάδες που τόσο τους ενοχλούν, θα συνεχίσουν να παραμένουν εδώ, στον τόπο αυτό, υπηρετώντας Θεό και ανθρώπους ! Οι κληρικοί, ήμασταν, ήμαστε και θα παραμείνουμε κοντά στο λαό, αυτοί τι θα κάνουν;;;
Είναι γνωστό σε όλους, ακόμα και σε όσους δεν βλέπουν με καλό μάτι το ράσο, πως όταν χρειάσθηκε η Εκκλησία και καντήλια και σκεύη και καμπάνες και επενδύματα εικόνων έλιωσε και όταν έρθει η ώρα θα το ξανακάνει. Πότε θα έρθει η ώρα θα ρωτήσεις ε; Να μου πεις αν είναι υπεύθυνη η Εκκλησία για το κατάντημα αυτού του τόπου και τότε και εγώ θα σου πω πότε θα έρθει η ώρα η Εκκλησία να πληρώσει τα λάθη των άλλων !
Τελειώνω με αυτό που ξεκίνησα. Μιλήσαμε για Βυζάντιο. Κάθε εποχή, έχει κοινά στοιχεία με κάποια άλλη. Ο Αλέξιος ο Κομνηνός, "δήμευσε" με τον τρόπο που περιγράφει η ίδια η κόρη του, την περιουσία της Εκκλησίας. Ερωτώ : Μπορεί σήμερα να υπάρχει ένας αντίστοιχος Αλέξιος Κομνηνός, ένας Νικηφόρος Φωκάς, ένας Ιωάννης Βατάτζης ή ένας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος; Ναι! Θα δώσουμε τα πάντα! Ένα μόνο θα κρατήσουμε και αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να μας το πάρει κανείς! ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ!!!
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=7152
Κάθισα το μεσημέρι να παρακολουθήσω το δελτίο ειδήσεων και με ενδιαφέρον άκουσα πως η μεγάλη μας Βυζαντινολόγο κα. Ελένη Αρβελέρ, παρακολούθησε συναυλία με μελοποιημένα ποιήματα της με χρώμα της εποχής του Βυζαντίου τα οποία και τραγούδησε ο Γ. Νταλάρας. Σε κάποια στιγμή η διακεκριμένη επιστήμων, που σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να κρίνω, συζητώντας επί σκηνής λίγο πολύ είπε: "Κάποτε όταν ο Αλέξιος Κομνηνός χρειάσθηκε χρήματα για το κράτος, δήμευσε την περιουσία της Εκκλησίας…", και λέγοντας το, καταχειροκροτήθηκε από τους παρισταμένους ακροατές!
Βέβαια, η εξαιρετική Βυζαντινολόγος, ενώπιον της οποίας και υποκλίνομαι, δεν είπε ή δεν έδειξε η τηλεόραση αν το είπε, το πόσο βαθύτατα θρησκευόμενος υπήρξε, αληθινά θρησκευόμενος, ο Αλέξιος Κομνηνός. Διαβάζοντας το έργο της Άννας Κομνηνής – κόρης του Αλεξίου- "Αλεξιάδα" στο οποίον η Άννα περιγράφει την ζωή, το έργο και τον θάνατο του Αυτοκράτορα πατέρα της, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο βαθιά και αληθινά θρησκευόμενος ήταν ο Αλέξιος Κομνηνός. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό της αληθινής ευσέβειας του είναι η μετάνοια που επέδειξε ο Αυτοκράτορας, όταν
κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη ανατρέποντας τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Βοτανειάτη. Στην κατάληψη της Πόλεως τότε ,προκλήθηκαν βανδαλισμοί και καταστροφές από τον στρατό, που όταν έγιναν γνωστές στον Αλέξιο, έγιναν αιτία ο φόβος του Θεού που είχε την καρδιά του να εξωτερικευθεί με δημόσια μετάνοια και μάλιστα μας λέει η Άννα Κομνηνή, τόσο ήταν το πένθος του που για σαράντα μερόνυχτα φόρεσε κατάσαρκα, κάτω από την αυτοκρατορική πορφύρα το τρίχινο ράσο και για την περίοδο αυτή τις νύκτες κοιμόταν καταγής με μια πέτρα για προσκεφάλι και θρηνούσε. Μόνο έτσι μπόρεσε έπειτα να αναλάβει με καθαρά χέρια την διακυβέρνηση της Αυτοκρατορίας! ( Άννας Κομνηνής: "Αλεξιάς" Εκδ. Άγρα, 1990, σελ. 137)
Πράγματι, κατέσχεσε την περιουσία της Εκκλησίας όταν χρειάσθηκε να εκστρατεύσει κατά των Πετσενέγγων το 1086. Η Αυτοκρατορία ήταν υπό οικονομική κατάρρευση, καλή ώρα όπως τώρα εμείς, με αποτέλεσμα στην προσπάθεια εξεύρεσης χρημάτων να επιστρατευθεί η περιουσία της Εκκλησίας. Αφού λοιπόν, η Αυτοκρατορική οικογένεια έδωσε πρώτη το παράδειγμα, εκποιώντας τα κοσμήματα της χρυσά και αργυρά, στην συνέχεια απευθύνθηκε ο Αυτοκράτορας στην Εκκλησία. Διευκρινίζει η Άννα Κομνηνή, πως η περιουσία της Εκκλησίας τότε, ήταν τα άγια σκεύη που χρησιμοποιούνταν στην Θεία Λατρεία. Η Εκκλησία την εποχή εκείνη δεν είχε την εδαφική περιουσία που στην συνέχεια οι διάδοχοι Αυτοκράτορες του Αλεξίου παραχώρησαν με χρυσόβουλα. Τότε εκποιήθηκαν κάποια ιερά σκεύη τα οποία και δεν χρησιμοποιούνταν στην λατρεία της Εκκλησίας. Το σύνολο της Εκκλησίας το αποδέχθηκε και ένας μόνον Αρχιερέας, ο Λέων Χαλκηδόνος, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε με απόλυτο τρόπο κατά του Αυτοκράτορα για την πράξη του αυτή - δηλαδή να αποφασίσει την δήμευση της υπάρχουσας περιουσίας της Εκκλησίας, απομονώθηκε από το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας και μάλιστα τιμωρήθηκε με καθαίρεση ! (βλ. "Αλεξιάς" οπ.π. σελ. 188). Η ειλικρινής θρησκευτικότητα και πίστη στην Ορθόδοξη Πίστη του Αυτοκράτορα Αλεξίου, φαίνεται στην συνέχεια όταν ο Ζωναράς με εντολή του ιδίου του Αλεξίου Κομνηνού συνέταξε την "Δογματική πανοπλία", στην προσπάθεια αναχαιτίσεως της αιρέσεως των Βογομίλων. Απλά και χωρίς καμία πρόθεση αμφισβήτησης της εξαίρετης Επιστήμονος την οποίαν ιδιαίτερα σέβομαι και τιμώ.
Διάβασα στο ΑΜΕΝ.gr, την ανακοίνωση υπουργού της Κυβερνήσεως με την οποία λίγο-πολύ προτείνει την διακοπή μισθοδοσίας των κληρικών από το Ελληνικό Δημόσιο. Παρόμοιες σκέψεις, ακούγονται τελευταία, κάνοντας ακόμα πιο επιθετικό το κλίμα κατά της Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια να στραφεί ο κόσμος κατά των παπάδων. Σου λέει, εμένα μου έκοψαν τον μισθό και την σύνταξη και εσείς, δηλαδή οι παπάδες, ζείτε πλουσιοπάροχα! Αυτό προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο. Ούτε λένε ,τι έχει πληρώσει η Εκκλησία στο Κράτος, ούτε λένε πόσο φορολογούμεθα οι Κληρικοί , ούτε ασφαλώς θα πουν ποτέ, πως θα πληρώσουμε δάνεια και άλλες υποχρεώσεις οι παπάδες αν μας διακόψουν την μισθοδοσία την στιγμή που ο παπάς, μόνο παπάς μπορεί να είναι. Δεν μπορούμε όλοι να είμαστε διπλοθεσίτες όπως με μανία σίφουνα ο εν λόγο υπουργός φωνάζει, στην προσπάθεια του να βρει έναν τρόπο να υπεραμυνθεί των απόψεων του.
Γιατί όλο αυτό; Δεν έχουμε προσφέρει τίποτε οι παπάδες σε αυτό τον τόπο; Δεν έκανε τίποτε η Εκκλησία για αυτό τον τόπο τόσα χρόνια; Γιατί τόση αχαριστία; Και αν το δούμε και διαφορετικά το θέμα, δεν έχει δημευθεί προ καιρού η Εκκλησιαστική περιουσία; Πώς έμεινε σήμερα το 4% της μοναστηριακής περιουσίας στην Εκκλησία; Σε όλες τις δύσκολες ώρες η Εκκλησία ήταν και είναι παρούσα.
Δεν θα πω τίποτε περισσότερο παρά μόνον ένα μικρό παράδειγμα, ελάχιστο. Υπηρετώ την ευλογημένη επαρχία, σε ένα προσφυγικό χωριό. Όλο το χωριό , η ενορία μου δηλαδή, κτίσθηκε σε χωράφια που έδωσε γειτονικό αγιορείτικο μετόχι στους πρόσφυγες που ήρθαν διωγμένοι από τον τόπο τους και στον πόνο του ξεριζωμού τους συντρόφεψε η Μάνα Εκκλησία. Τόσους πρόσφυγες, ποιος τους τακτοποίησε στην Ελλάδα; Η Εκκλησία! Ποιος τους έδιωξε από την πατρίδα τους; Δεν ξέρω, εσείς ξέρετε!
Τι πλέον θέλουν; Να μας δουν επαίτες για να ησυχάσουν; Δεν θα την έχουν αυτή την χαρά. Ακόμα και τους μισθούς μας να χάσουμε, δεν θα χάσουμε την αγάπη του κόσμου. Τουλάχιστον, τα γιαούρτια δεν πέφτουν πάνω μας !!! Το μόνο σίγουρο είναι, πως όσα θεωρούσαμε ως δεδομένα, δεν είναι πλέον δεδομένα. Επιμένουν να καλλιεργούν ένα επιθετικό κλίμα κατά του Κλήρου. Περιέργως βέβαια, όλοι λένε, εγώ δεν έχω τίποτε με την Εκκλησία αλλά με τους Κληρικούς….
Πως μπορεί να σταθεί στην λογική αυτό; Όταν ο κληρικός, ως πρόσωπο, περνά και φεύγει αλλά η Εκκλησία παραμένει;
Λυσσομανούν, συνέχεια με αυτή την καραμέλα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς ποτέ να αποκαλύψουν σε κανέναν τα οικονομικά μεγέθη, των πολιτικών κομμάτων που υπηρετούν. Εδώ δεν είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την δημόσια περιουσία και ζητούν από πάνω να πάρουν και την Εκκλησιαστική ! Ας μας αφήσουν ήσυχους επιτέλους. Θέλουν να πάψουν να μας πληρώνουν; Ας το κάνουν, κανείς μας δεν θα πεθάνει από την πείνα, να είναι σίγουροι για αυτό. Και να ξέρουν, πως όταν έρθει η ώρα που θα φεύγουν νύχτα από αυτό το τόπο, γιατί εκεί πάει το θέμα, οι παπάδες που τόσο τους ενοχλούν, θα συνεχίσουν να παραμένουν εδώ, στον τόπο αυτό, υπηρετώντας Θεό και ανθρώπους ! Οι κληρικοί, ήμασταν, ήμαστε και θα παραμείνουμε κοντά στο λαό, αυτοί τι θα κάνουν;;;
Είναι γνωστό σε όλους, ακόμα και σε όσους δεν βλέπουν με καλό μάτι το ράσο, πως όταν χρειάσθηκε η Εκκλησία και καντήλια και σκεύη και καμπάνες και επενδύματα εικόνων έλιωσε και όταν έρθει η ώρα θα το ξανακάνει. Πότε θα έρθει η ώρα θα ρωτήσεις ε; Να μου πεις αν είναι υπεύθυνη η Εκκλησία για το κατάντημα αυτού του τόπου και τότε και εγώ θα σου πω πότε θα έρθει η ώρα η Εκκλησία να πληρώσει τα λάθη των άλλων !
Τελειώνω με αυτό που ξεκίνησα. Μιλήσαμε για Βυζάντιο. Κάθε εποχή, έχει κοινά στοιχεία με κάποια άλλη. Ο Αλέξιος ο Κομνηνός, "δήμευσε" με τον τρόπο που περιγράφει η ίδια η κόρη του, την περιουσία της Εκκλησίας. Ερωτώ : Μπορεί σήμερα να υπάρχει ένας αντίστοιχος Αλέξιος Κομνηνός, ένας Νικηφόρος Φωκάς, ένας Ιωάννης Βατάτζης ή ένας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος; Ναι! Θα δώσουμε τα πάντα! Ένα μόνο θα κρατήσουμε και αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να μας το πάρει κανείς! ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ!!!
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=7152
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου