Η άλωση της οικογένειας και στην Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η άλωση της οικογένειας και στην Ελλάδα προωθείται, με το Νομοσχέδιο, που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη Βουλή. Σύμφωνα με αυτό επεκτείνεται και στους ομόφυλους το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο έως σήμερα ισχύει μόνο για τους ετερόφυλους. Στην επίθεση κατά του θεσμού της οικογένειας η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ήταν μαλακή και μάλλον τυπική. Έως την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές υπάρχει αφωνία γενικά από μέρους των φορέων και μελών της Εκκλησίας, όπως επίσης και από συλλόγους που αγωνίζονται υπέρ της διατήρησης του θεσμού της οικογένειας. Διερωτάται κανείς αν η Ελληνική κοινωνία έχει χάσει τα ηθικά αντανακλαστικά της.

Μετά τη δημοσιοποίηση της κατάθεσης του σχετικού νομοσχεδίου από το Γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής εκδόθηκε το ακόλουθο δελτίο Τύπου: «Ερωτηθείς από δημοσιογράφους για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που προβλέπει την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση: “H ένωση δύο ανθρώπων, μέσω του γάμου, αποτελεί Μυστήριο μέγα για την Εκκλησία μας. Κάθε τι, έξω από το Μυστήριο αυτό, είναι ξένο προς την εκκλησιαστική ζωή”». Στο δελτίο Τύπου δεν αναφέρεται από ποιους δημοσιογράφους ερωτήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος, πότε και πού...

Η κυβέρνηση και η ηγεσία των ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα ουδόλως θίγονται ή ενοχλούνται από το αυτονόητο, που «δήλωσε» ο κ. Ιερώνυμος. Την ώρα που σείονται τα θεμέλια της κοινωνίας θάπρεπε ο Αρχιεπίσκοπος να σημάνει συναγερμό και να συγκαλέσει αμέσως την Διαρκή Ιερά Σύνοδο και την Ιεραρχία. Και βεβαίως όχι να προβεί σε μια τυπική δήλωση, δια του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής, αλλά να οργανώσει συνέντευξη Τύπου, κατά την οποία να εκφράσει στην κοινή γνώμη τις απόψεις της Εκκλησίας πάνω στο σοβαρότατο ηθικό και κοινωνικό ζήτημα της εξίσωσης της οικογένειας με το δεσμό δύο ομοφύλων και να ξεκινήσει μιαν πανελλήνια ειρηνική εκστρατεία ενημέρωσης για τους κινδύνους που εμφωλεύουν από την προώθηση των βιωμάτων και αντιλήψεων των ομοφυλοφίλων.

Φυσικά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δεν είναι μόνο για να ομιλεί και να ενεργεί ποικιλοτρόπως προς υπεράσπιση των «δικαιωμάτων» του Φαναρίου και να απολαμβάνει τις τιμές που του αποδίδονται, αλλά και για να αγωνίζεται για τις ηθικές και πνευματικές αρχές, χωρίς διπλωματικές δεύτερες σκέψεις και ωφελιμιστικούς υπολογισμούς. Σε όλη την Ευρώπη που έχει απλωθεί το κίνημα των ομοφυλοφίλων το Φανάρι έχει Μητροπόλεις. Ουδεμία ενέργεια έγινε από οποιαδήποτε από αυτές για να ενημερώσει περί των Ορθοδόξων χριστιανικών απόψεων επί του καίριου για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό αυτού θέματος. Στην Ελλάδα όταν ήταν να συζητηθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για την εκκλησιαστική δικαιοσύνη, καίριο ζήτημα για την ορθότερη απόδοσή της στους κληρικούς, ιδιαίτερα των κατώτερων βαθμών, ο κ. Βαρθολομαίος απείλησε να προκαλέσει σχίσμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, με την βοήθεια βεβαίως του σημερινού Αρχιεπισκόπου και άλλων Μητροπολιτών. Τώρα, που σείονται τα θεμέλια της κοινωνίας, γιατί σιωπά;

Είναι πολύ λυπηρό για τον Ελληνισμό ότι το επικρατούν πνεύμα σήμερα σε μεγάλο μέρος της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, είναι ότι σε κάθε κυβερνητική ενέργεια να αντιδρά τυπικά και για την «τιμή των όπλων»... Η έλλειψη κριτικής προς την εκάστοτε κυβέρνηση σε πνευματικά, ηθικά και κοινωνικά ζητήματα επιτρέπει στην Εκκλησία να διατηρεί καλές σχέσεις με τα κυβερνητικά στελέχη και να διεκδικεί να παίρνει, ως ανταπόδοση, οφέλη σε άλλα πεδία, όπως στο οικονομικό και στο διοικητικό...Αλλά οι ηθικές και πνευματικές αξίες ανταλλάσσονται με χρήματα;... Η κυριαρχούσα άποψη «Εμείς είπαμε την άποψή μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο...Επανάσταση θα κάνουμε; Η κυβέρνηση πράττει και έχει την ευθύνη των πράξεων της...», μπορεί να εμφανίζεται ως «πνευματικού περιεχομένου» αντίληψη, αλλά δεν έχει κανένα έρεισμα στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού, που κατακεραύνωσε την τότε εξουσία των Γραμματέων και Φαρισαίων, ούτε φυσικά έχει καμία σχέση με την αντιμετώπιση της πολιτικής εξουσίας από τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Μέγα Βασίλειο. Με τη συμπεριφορά της ποιμαίνουσας Εκκλησίας οι κληρικοί και οι πιστοί, από πολίτες μετατρεπόμεθα σε «ιδιώτες», ανθρώπους δηλαδή χωρίς γνώμη, χωρίς φωνή, χωρίς αντίδραση στα όσα σε βάρος μας συμβαίνουν...

Είναι λυπηρό στην Εκκλησία να υπάρχουν ποιμένες, οι οποίοι να επιζητούν να διάγουν ευδαίμονα ζωή... Αυτό τους οδηγεί στο να μην αντιδρούν στις αποφάσεις της πολιτικής εξουσίας, γιατί μπορεί να τους προκληθούν προβλήματα. Η αντιπαράθεση με το κοσμικό κατεστημένο προκαλεί κόστος, έντονες θλίψεις, σκληρές δοκιμασίες. Όποιος ποιμένας δεν έχει βαθιά κατανοήσει την αποστολή του και δεν έχει ζέουσα πίστη δεν μπορεί να υποστεί αυτές τις δοκιμασίες, δεν θέλει να γίνει στόχος. Λυγίζει κάτω από τη δύναμη του σαρκικού φρονήματος.

Στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας έβαλαν δυναμίτη και έχει αναφθεί το καψούλι... Τώρα χρειάζεται η Εκκλησία να το σβήσει. Σημειώνεται ότι το ισχύον Σύνταγμα στην Ελλάδα, στο άρθρο 21, αναφέρει ότι «η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους»....

Έχουμε γράψει και παλαιότερα ότι το λόμπι των ομοφυλοφίλων είναι ισχυρότατο σε όλη τη Δύση και το Βατικανό αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες στο να υπερασπισθεί την ανθρώπινη ηθική και βιοηθική, γιατί έχει χάσει μεγάλο μέρος από τα πνευματικά του ερείσματα και την επιρροή του, μετά την εκκοσμίκευσή του και τα ηθικά εγκλήματα κληρικών του σε βάρος ανηλίκων. Στην Ιρλανδία λ.χ., χώρα που έως και πριν λίγα χρόνια η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ασκούσε μεγάλη επιρροή, στο δημοψήφισμα που διεξήχθη πέρασε με 62% το να επιτραπεί ο «γάμος» των ομοφύλων....

Σήμερα στην Ευρώπη τον «γάμο» των ομοφύλων τον έχουν δεχθεί οι χώρες: Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Ισλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Δανία και Λουξεμβούργο. Το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων έχουν οι χώρες: Ελβετία, Γερμανία, Τσεχία, Ουγγαρία, Κροατία, Αυστρία, Σλοβενία. Δεν έχουν σύμφωνο συμβίωσης για ομοφύλους οι χώρες: Ιταλία, Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Σλοβακία, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μολδαβία, Λευκορωσία, Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία, Aρμενία, Γεωργία. Ουδεμία, δηλαδή, πλην της Ελλάδος, Ορθόδοξη χώρα έχει, έως σήμερα, δεχθεί το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων. Η εκκοσμικευμένη αντίληψη της πολιτικής εξουσίας περί των ομοφυλοφίλων και η ανοχή σ’ αυτήν της ποιμαίνουσας Εκκλησίας οδηγεί τους Έλληνες να γίνουν ουραγοί και στην πνευματική ζωή των «προηγμένων» εταίρων τους...-