Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου στην Romfea.gr
Μᾶλλον εἶμαι ἀφελής. Μετά τήν τραγική εἴδηση ὅτι ἕνας δεκαπεντάχρονος μαθητής αὐτοκτόνησε μή ἀντέχοντας τόν ἐκφοβισμό καί τήν στοχοποίηση πού δεχόταν ἀπό τούς συμμαθητές του θά περίμενα τήν παραίτηση τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας, πρῶτον ὑπό τό βάρος μιᾶς εὐαισθησίας ἤ ἀκόμη περισσότερο ὑπό τό βάρος μιᾶς βαρύτατης εὐθύνης.
Ἡ αὐτοκτονία τοῦ μαθητῆ πού δέν ἀντέχει τό βάρος τῆς ἐπιθετικότητας τῶν συμμαθητῶν του, ἡ δολοφονία ἀπό ἕνα μαθητή πού ἔγινε δολοφόνος μή ἀντέχοντας τήν δική του κακοποίηση καί ἀντιδρώντας μέ αὐτό τόν τρόπο δείχνει τήν χρεωκοπία τῆς παιδείας τήν ὁποία τό κράτος παρέχει στούς ἔφηβους καί τά παιδιά.
Βέβαια ἔχω ἐπανειλημμένα τονίσει ὅτι ἡ Παιδεία στόν τόπο μας ἔχει πρό πολλοῦ τελειώσει καί ἡ πιό χαρακτηριστική φανέρωση αὐτοῦ τοῦ τέλους εἶναι ἡ εὐρύτατη διάδοση μέσα στά σχολικά περιβάλλοντα τοῦ λεγόμενου bullying λές καί δέν ὑπάρχουν ἀντίστοιχες ἑλληνικές λέξεις.
Ἡ Παιδεία ἔχει τελειώσει γιατί θεσμικά κατ΄άρχήν ἡ Παιδεία δέν ἀντιλαμβάνεται τόν μαθητή ἤ τήν μαθήτρια σάν πρόσωπο. Γιατί ἔχει ἐγκαταλείψει τήν ἀγωγή, τήν διαπαιδαγώγηση καί τήν πνευματική καλλιέργεια τῶν μαθητῶν. Ἡ πλήρης ἀπαξίωση τῆς ἀγωγῆς στό σημερινό σχολεῖο, πού δείχνει τήν ἀνεπάρκεια τοῦ Ὑπουργείου στόν σχεδιασμό μιᾶς ἀληθινῆς Παιδείας ἔχει πρό πολλοῦ ὁδηγήσει σέ φαινόμενα σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ καί ὄχι μόνο.
Γιά τό Ὑπουργεῖο, παιδεία σημαίνει νά φορτώνεις τό μυαλό τοῦ παιδιοῦ μέ δεδομένα, δίκην ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστή καί νά μή σέ ἐνδιαφέρει ἡ προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ. Εἶμαι ἀπολύτως σίγουρος ὅτι ἐάν στά στελέχη τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἀπό τόν πρῶτο μέχρι τόν τελευταῖο ζητούσαμε νά μᾶς γράψουν μιά ἔκθεση μέ θέμα: Ἕλληνες εἰσί οἰ τῆς Παιδείας τῆς ἡμετέρας μετέχοντες» θά ἐβαθμολογοῦντο οἱ περισσότεροι κάτω ἀπό τήν βάση.
Τό πρῶτο πού ἀγνοοῦν εἶναι τό τί εἶναι ἕνα παιδί. Τί συνιστᾶ τήν προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ. Ποιά εἶναι ἡ δομή τῆς προσωπικότητας του. Δέν εἶναι ἱκανοί νά ἀπαντήσουν ἐάν τό παιδί ἔχει καί ψυχή, ἐάν ἔχει καί ψυχικό κόσμο.
Εἶναι πολύ σημαντικό ὅτι ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας, ὅπως καί πολλοί προκάτοχοι του θεωρεῖ ὡς τό κατ’ἐξοχήν πρόβλημα τῆς Παιδείας, τόν τρόπο εἰσαγωγῆς στά ἀνώτατα ἐκπαιδευτική Ἱδρύματα καί ἀγωνίζεται νά τό λύσει.
Τό bullying, ἡ περιθωριοποίση τόσων παιδιῶν, τό πλῆθος τῶν παιδιῶν πού ἀναζητοῦν ἕνα νόημα ζωῆς στά ναρκωτικά, γιατί ἡ παιδεία εἶναι ἀνίκανη νά τούς τό προσφέρει, δέν εἶναι γιά τόν κ. Ὑπουργό καί τήν Κυβέρνηση σοβαρά προβλήματα.
Κι’ἄν ὑπάρχει κάτι πού κάνει ἀηδιαστική καί αὐτήν ἀκόμη τήν προσπάθεια γιά τίς Πανελλήνιες ἐξετάσεις, εἶναι ὅτι αὐτή δέν προκύπτει ἀπό ἐνδιαφέρον γιά τά παιδιά καί τίς οἰκογένειες τους, ἀλλά ἐντάσσεται στήν προσπάθεια ἄγρας ψήφων.
Θά περίμενε κανείς περισσότερα ἀπό ἕνα Ὑπουργό πού εἶναι Πανεπιστημιακός Καθηγητής. Θα περίμενε νά ἔχει διαβάσει αὐτά πού γράφουν οἱ φοιτητές του στούς τοίχους τῶν Πανεπιστημίων ἤ τῶν δρόμων: «Ὑπάρχει ζωή πρίν ἀπό τόν θάνατο!» ἤ τό «μᾶς σκοτώνουν στά 17 καί μᾶς θάβουν στά ἑβδομήντα» ἤ καί τόσα ἄλλα μηνύματα. Νά σχολιάσει τήν ἀπάντηση πού σοῦ δίνουν τά νέα παιδιά, «παίρνω ναρκωτικά γιά νά ζήσω» ἀλλά φαίνεται ὅτι οὔτε εἶδε, οὔτε κατάλαβε τίποτα. Ἡ Παιδεία πάσχει καί ὁ Ὑπουργός περί ἄλλων «μεριμνᾶ καί τυρβάζει».
Τά παιδιά μας σήμερα νιώθουν ἐγκαταλελειμμένα, προδομένα. Νιώθουν ὅτι τά χρησιμοποιοῦμε. Δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν σάν πρόσωπα, θέλουμε νά τά κάνουμε νούμερα, θέλουμε νά τά ὑποτάξουμε. Ἀπό τά σχολεῖα μας δέν θέλουμε νά βγαίνουν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, ἀλλά ἄνθρωποι πού θά ὑπηρετοῦν τό σύστημα.
Εἶναι ἄλλωστε χαρακτηριστικός ὁ σχετικός νόμος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πού προβλέπει ὅτι ἐάν ἕνας μαθητής στά πρωτεύοντα μαθήματα ἔχει καί 4 καί 5 καί 7 σάν βαθμούς, ἐάν βγάζει μέ τά ὑπόλοιπα μαθήματα μέσο ὅρο 9 καί μισό, περνάει στήν ἄλλη τάξη.
Ἔχει ὀργανώσει δηλαδή ἕνα σύστημα παιδείας ἀπό τό ὁποῖο ἡ μεγάλη μάζα τῶν μαθητῶν θά βγαίνουν ὀλιγογράμματοι, ἄρα αὕριο χαμηλά ἀμειβόμενοι καί πολλαπλῶς ἐξαρτώμενοι καί μιά μικρή ἐλίτ ἀπολύτως ὑποταγμένη στό σύστημα θά κυβερνᾶ. Ἡ παιδεία δηλαδή σήμερα θά ἑτοιμάζει τούς αὐριανούς δούλους τοῦ συστήματος.
Τό Ὑπουργεῖο παιδείας ἀποστρέφεται τήν ἀρετή, τήν ἀριστεία, τήν ἀληθινή παιδεία. Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι μας, μᾶς εἶχαν πεῖ ὅτι «οί ρίζες τῆς παιδείας εἶναι πικρές, ἀλλά οἱ καρποί γλυκεῖς». Οἰ φωστῆρες τῆς σημερινῆς ἀ-παιδείας θέλουν νά κάνουν τίς ρίζες γλυκές γιά νά φχιάχνουν καρπούς σἀπιους, γιατί αὐτοί τούς βολεύουν.
Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας μᾶς εἶχαν τονίσει ὅτι: «πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς πανουργία καί οὐ σοφία φαίνεται». Ἐμεῖς ἐξοστρακίσαμε τήν ἀρετή ἀπό τήν παιδεία, κι’ἄν κάπου τήν βροῦμε τήν σαρκάζουμε, γιατί θέλουμε ὄχι ἐλεύθερους ἀνθρώπους, ἀλλά συνένοχους.
Ἐάν ἡ Ἑλληνική Ἀστυνομία ἀναζητεῖ τούς ἐνόχους ἄς ψάξει στό Ὑπουργικό μέγαρο γιά τούς ἠθικούς αὐτουργούς γιατί καί αὐτοί οἱ μαθητές πού ὁδήγησαν στήν αὐτοκτονία τόν συμμαθητή τους θύματα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας(;) εἶναι. Βέβαια ὑπάρχουν καί οἱ εὐθύνες καί τῶν γονέων καί τῶν ἐκπαιδευτικῶν.
Θά ἐπανέλθω σέ αὐτούς, ἀλλά ὁ μεγάλος ἔνοχος εἶναι τό Ὑπουργεῖο Παιδείας πού διώχνει τήν ὄντως Παιδεία ἀπό τά σχολεῖα καί μετατρέπει τήν «παίδευσιν, ἀπό ὅπλον δικαιοσύνης, σέ ὅπλον θανάτου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου