Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,
ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.
Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».
Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε ... Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα καὶ τόσα, καὶ τί κάνουμε;
Θυμᾶμαι, καὶ στὸ Σινὰ τὰ Βεδουϊνάκια ποὺ δὲν ἤξεραν τίποτε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, ἂν τοὺς ἔδινες κάτι, ἀκόμα καὶ πολὺ λίγο νὰ ἦταν, θὰ τὸ μοιράζονταν μεταξύ τους καὶ θὰ ἔπαιρναν ὅλα ἀπὸ λίγο. Καὶ ἂν γιὰ τὸ τελευταῖο δὲν ἔμενε τίποτε, θὰ τοῦ ἔδιναν τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ δικό τους.
Ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ παίρνετε σὰν παράδειγμα καὶ νὰ ἐξετάζετε τὸν ἑαυτό σας, γιὰ νὰ βλέπετε ποῦ βρίσκεσθε. Ἂν ἐργάζεται ἔτσι κανείς, ὠφελεῖται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστές, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Σκέφτεται: «Αὐτὸ τὸ φιλότιμο τὸ ἔχω ἐγώ; Πῶς θὰ κριθῶ;» Γιατί ὁ καθένας μας μόνος του θὰ κριθῆ ἀπὸ τὸν καλύτερό του.
Ἀξία ἔχει νὰ δίνουμε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, εἴτε πρόκειται γιὰ κάτι πνευματικὸ εἴτε γιὰ κάτι ὑλικό. Ἔχω, ἂς ὑποθέσουμε, τρία μαξιλάρια. Ἂν δώσω τὸ ἕνα πού μοῦ περισσεύει, δὲν ἔχει ἀξία. Ἐνῶ, ἂν δώσω αὐτὸ ποὺ χρησιμοποιῶ γιὰ προσκέφαλο, αὐτὸ ἔχει ἀξία, γιατί ἔχει θυσία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὴν χήρα: «Ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὔτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου